|
MIJN AUTO
DE HERFST
Ik hou van mij
Ik hou van mij hoor je nooit zingen
Ik hou van mij wordt nooit gezegd.
Maar ik hou van mij ga ik toch zingen.
Want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt.
Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen.
Ik hou van mij, van mij kan ik op aan.
Ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen.
Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan.
Ik blijf bij mij en niet voor even.
Ik blijf bij mij voor eeuwig en altijd.
Ben zelfs bereid mijn leven voor mijzelf te geven.
Ik blijf bij mij totdat de dood mij scheidt.
Ik hou van jou zeg ik soms ook wel.
Ik hou van jou en ik meen het echt.
Maar ik hou van jou zeg ik alleen maar voor de spiegel.
Zo komt ik hou van jou weer bij mezelf terecht.
Ik hou van mij, van mij, van mij en van geen ander.
Want ik ben verreweg de leukste die ik ken.
Ik hoef mezelf zonodig voor mij niet te veranderen.
Ik hou van mij, mezelf, gewoon zoals ik ben.
Want ik hou van jou betekent meestal.
Schat hier heb je mijn problemen los maar op.
Leef in een hel, ik verwacht van jou de hemel.
Je geeft de hel weg, dank je wel zeg, rot lekker op.
Want houden van een ander.
Dat heb jij alleen maar nodig.
Omdat je niet genoeg kan houden van jezelf.
Hou van jou, maak de ander overbodig.
Ware liefde, geloof me, begint altijd bij jezelf.
Want ik hou van jou is niet de sleutel tot de ander
Maar ik hou van mij, al klinkt het bot en slecht.
Want wie van zichzelf houdt.
Die geeft pas echt iets kostbaars.
Als- ie ik hou van je tegen een ander zegt.
gedachten
en gedachtegangen
kronkelen zich een weg door mijn brein
om daar zoek te raken
op ongewisse tijden boven te drijven
waar de gedachten
me hoofdpijn bezorgen
over dingen die ik wil vergeten
probeer weg te stoppen
gedachten
en gedachtegangen
kronkelen zich een weg door mijn brein
chaos en stilte
heersen hier zij aan zij
om die ene gedachte te behouden
van de ondergang
zullen ze samen moeten werken
in het brein van mij
Hoe verklaart men
het tikken van de klok
Als de klok al jaren stilstaat
Wie verklaart mij
het kloppen van mijn hart
Terwijl ik dat hart,
tijden geleden al,
uit mijn lichaam heb gerukt
Hoe verklaar je
het verstrijken van de tijd
Als tijd niet meer bestaat
De aarde draait door
De wind waait
Het water stroomt
Maar voor mij staat alles stil
De vogels vliegen niet
De wind ruist niet door de bomen
Mijn hart klopt niet
En de klok tikt niet voort
Voor mij staat alles stil
Bewegingloos
Levenloos
Het zal altijd winter blijven
Ik wist niet
wat ik dacht dat ik had
tot ik keek naar wat ik zag
en ik wist niet
wat ik had
tot ik zag
dat ik eindig was
elke lettergreep knijpt zich
bloedblauw
door zijn
handen naar de keel
van de ogen die hem lezen
de dichter dicht de dood
maar opent ook het leven
bang..
bang om te gelove...
bang om te verliezen...
ze zeggen dat ik klein ben ..
opzich ben ik juist veel te groot..
maar tog te klein om het begrijpen..
waarvoor zo iets dient..??
Razend
in mijn hart
Razend
door de straten
om alles te
verlaten
om jou te
vergeten
zodat ik niet
nogmaals
teleurstel
Starend door je raam.
Voel je koud aan.
Je bent aan het staren.
Hoor je leven klagen.
Ik wil in je kijken.
Zo je leven verrijken.
Je bent niet probleemloos.
Maar je bent een hele mooie roos.
Elk blaadje voor een ervaring.
Ik pluk ze, wat een openbaring.
Langzaam slenter ik op straat.
Geen licht die mij verlicht.
Ik doe stil,
Zodat ik mezelf niet kan horen.
Stil,
Zodat zelfs de wolken voor de maan zwijgen.
Al lang loop ik daar,
Alsof ik met iedere stap blijf staan.
Niet dat ik verder wil.
Want ik ben bang voor het eind van de steeg.
Bang voor wat gaat komen, en al is geweest.
Bang voor de lantarens die misschien aan zullen gaan.
Bang voor de maan als de wolken voorbij trekken.
Bang voor mezelf, m'n ware ik.
Het liefst zou ik blijven staan, gaan liggen.
En nooit meer op staan.
Maar dat kan ik niet, ik moet lopen.
Zover van lopen gesproken kan worden.
Ik wil stoppen, zonder mezelf te kennen.
Zie ik het eind al?
Een lange sliert licht schijnt op me.
Ik word bang,
Banger als ooit tevoren.
"Waarom?"
Denk ik.
"Waarom doe ik me dit aan?"
Een vraag waar ik zelf geen antwoord op kan geven.
De sliert van licht word breder en langer.
Ik wil weg rennen, maar het kan niet.
Dan plots zijn de wolken weg.
Ik sta in het volle maanlicht.
Langzaam zak ik op de grond.
Ik zie hoe alles om mij heen verdwijnt.
Hoe het bloed uit me lichaam stroomt.
En op de koude grond sijpelt.
Een laatste keer bedenkt ik mij;
"Waarom'?"
Dan... ben ik niks meer.
Zal ik
het licht vangen
voor je dode ogen
en de stilte van de avond
tot aan je oren dragen
een zucht van de wind
op je lippen laten sterven
en het rood van horizon
doorheen je haren verven
zal ik
ademloos luisteren
naar je laatste adem
en hem bewaren
voor later
als herinneringen
verdwalen
in oude dagen
van nieuw verlangen
zal ik
Ik loop door de nacht
Gewoon door de nacht
Het is zwart om me heen
En ik roep naar de hemel
Sterren nacht waar ben je
ben jij bij de gelukkigere dagen gebleven
Sterren nacht waar ben je
Laat me nu niet in de steek
Sterren nacht alsjeblieft!
En als de tranen over mijn wangen rollen
Helemaal naar benee
Dan verschijnt die ene ster
En dan weet ik dat jij hier bij me bent
Enigszins bevreesd,
lees ik in Galaten 5
over van de vruchten van de geest
Wetend wat zich voortdurend,
in mijn vlees naar boven dringt
zaken als jaloers gedrag,
collega`s laten merken
dat je hem of haar niet mag
Zedeloosheid of andere liederlijke zaken,
afgunst, gekonkel, vijandschap
dit kun je als Christen zijnde,
toch niet meer maken
Het oude afgelegd,
het nieuwe aangedaan..
Zal ik dan nu de vruchten dragen,
mijn Meester weten te behagen,
door dat de mensen eindelijk aan mij merken,
dat Hij in mij is komen werken
De vruchten van de geest zijn:
Liefde vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing
Dan schiet ik nog veel te kort
van dit land,
normaal
ze accepteren me.
Jij bent niet blank,
van een vreemd land,
anders
ze weigeren jou.
Maar ik weiger iets anders,
Ik weiger met mensen om te gaan
Die weigeren om te gaan met mensen
die een andere kleur of cultuur hebben,
of mensen met een hoofddoek.
Jij bent niet blank,
Van een vreemd land,
Hebt een ander accent,
Een hoofddoek,
En andere gewoontes,
Maar je bent voor mij toch
Heel normaal.
De zon speelt nog even
de zon speelt nog met zijn stralen
al is het met een waterige traan
even wil hij al zijn krachten laten zien'
dan is het een tijdje daarmee gedaan
zal je warmte moeten zoeken
in andere bronnen om je heen
en bij de kachel weg gaan dromen
over de zon die toen zo lekker scheen
maar nog even ..ook al is het weinig
genieten wij van die mooie zonnestraal
zo vaak bepaald deze onze stemming
en geeft aan de dag toch iets speciaals
Tranen als parels
hoorbaar nog jouw stem
daar waar m`n hart klopt
en voelbaar de trillingen
van je stappen in mijn ziel
zichtbaar je gedrevenheid
en vastberaden blik wanneer
je streed tegen de elementen
en je toch afhankelijk wist
voelbaar je liefde voor het
land waarvan je at en waar-
voor je leefde en werkte en
ons leerde het lief te hebben
zie een stuk van jouw als ik
mezelf zie en jouw wilskracht
als een glimlach nu terugvind
in de tranen op mijn wangen
ik zal ze als parels koesteren
Je bent op je plaats
rust in vrede
wij komen haast
met je mede
Als een vlinder
ben je ons vooruit gevlogen
alles heel
wat op aarde was gebroken
Voor altijd een leegte
maar je bent daar waar je op ons wacht
de tranen verminderd
de pijn is verzacht.
ik heb de leeuweriken gevraagd
mij hun lied te fluiten
met de klank van jouw lach
en de nachtegalen
om te zingen in de kleur
van jouw stem...
ik heb de laatste zonnestraal gevraagd
om in jouw hart te gaan wonen
en de vlinders om jouw
dagen sprookjesachtig mooi te maken...
ik heb de wind gevraagd
mijn huid zacht te strelen
alsof het jouw tedere aanraking is
de regen om mijn tranen
te huilen
de nevel om mijn gemis
te verbergen...
ik heb de wolken gevraagd
mijn liefde te verpakken
in hun witte wollige zachtheid
en ze mee te geven met de wind
die ze jou dan toe kan waaien
ik heb de nacht gevraagd
om met zijn
fluweelzwarte sterrendeken
mijn verlangen toe te dekken
en de ochtenddauw
om mijn dromen te bewaren
tot aan elke nieuwe dageraad...
ik heb de eerste ster gevraagd
of ze voor mij wou vallen
om zo mijn
onmogelijke droom
te laten uitkomen...
wie weet...
De Regenboog
Soms zie ik van hemelshoog
Die prachtige en kleurrijke regenboog
Of het nu regent of is het droog
God houdt zijn belofte in stand
Als ik ook maar even twijfelen ga
En kijk naar het leed op aarde
Zie ik die boog van onschatbare waarde
God houdt zijn belofte in stand ja!
Al die kleuren hebben een betekenis
Een kleur voor elke dag
En als ik zit tussen het gekissebis
Weet ik dat ik aan God denken mag
Want wat hij Noach beloofde
De aarde zal nimmer onderwater komen
Ja en Noach die geloofde
En is zo aan de zondvloed ontkomen
Die regenboog geldt ook voor jou
God zegt:Weet dat ik van julie hou
En steeds aan je denk
En ik al mijn liefde schenk
de ruimte is nauw, gelijk een voetbreedte
achter de keet verscholen, zicht ontnomen
die met strakke letters de naam, vrijheid draagt
en wederom echo kerven in mijn ziel
het staal voelt bitterkoud, met de vlaag
van herinner vastgenageld aan de rand
waar hij eens stond, vermoedelijk verblind
van angst met hoogste vluchtdrang ooit
ik voel me doormidden gekliefd
wankelend op inleven met het begrip
voor zijn daad, vanuit rustverlangen
stil ook met ontzag, voor toen zijn moed
relativerend, houdt me dat overeind
echter het doorleven schopt boos in het niets
door in de steekgelaten, verlaten
en verlamt, machteloos immer in tranen
ik huiver bij het geluid van dender
wijl ik naar adem happend tussen de brok
een roos bindt, daar waar hij sprong
met verstomde schreeuw uit de diepte
rozenbladen, klam van tranen
strek ik uit in opgeheven hand
en blaas met hen een stille groet
niet omkijkend naar waar ze landen
smekend om beelden te laten vervagen
van eens verpulverd levenloos
tot ooit de rust een plek vindt, te samen
met hem in mijn bloedend hart
Het duistere pad
Ik loop over een duister pad , ik zie niks meer het is zwart
Ik ben alleen ,helemaal alleen
Het is kil en koud
Maar ik loop door, ik versteen tot ik niks meer voel
Ik zoek naar warmte maar het is zo ver weg
Links heel ver in de verte zie ik mensen, ze zijn gelukkig
Maar het is nog zo ver
Er staat een vrouw ze kijkt naar me ik wil naar haar toe maar het is te ver
Rechts zie ik een afgrond een hele diepe afgrond het trekt me aan
Ik moet er naar toe maar ik wil niet
Toch kom steeds dichter bij tot ik een groepje mensen zie staan
Ik ga er heen
Ze zitten daar stoned en lol te schoppen
Ze lijken me aardig maar het voelt niet goed
Ik kijk naar de afgrond wat moet ik nou doen
Dan kijk ik weer naar links de vrouw schud haar hoofd maar ik luister niet
Ik kijk verder ik zie daar een jongen hij was stoer en leek vertrouwd
Maar hij slikt me in ik weet niet wat ik moet doen
Langzamer wordt ik een van hun
Wie ben ik nou Ik weet het niet meer
Opeens zie ik een man met een meisje
Ik voel me rot waarom weet ik niet
Ik ga met hem mee
Ik kijk weer naar links de vrouw vervaagd
ik loop door maar ik wil het niet
eerst leek het de hemel ik kreeg alles
maar dit soort warmte zoek ik niet
ik ga terug
terug naar die stoere jongen
ik ben nog steeds versteent
ik wordt harder en harder ik ben bijna een fossiel
opeens zie ik die vrouw ze lijkt heel dichtbij
ik loop naar haar toe
ze steekt haar hand uit
Ze pakt mn hand en trekt me mee
ik vraag waar we heen gaan
Het geluk zei ze
Ik liep mee ik voelde steeds meer warmte
Ik kijk naar de afgrond het trekt me niet meer aan
Ik kijk naar rechts de plek waar ik nooit meer kom
Ik kijk naar voren het voelt warm, ik ben thuis.
Jouw zilte tranen vermengen zich met mijn gedachten
zo anders en zo gelijk
want wat is water zonder dijk?
huiverend neem ik je in mn armen
om je nooit meer los te laten
en ten alle tijden te verwarmen
verguld zijn alle gaten
als jij mn hart maar bewoond
dan word je beloond
met een liefde voor eeuwig zo lang
trotseer je angst, wees niet bang
ik ben bij je.
voor altijd.
afscheid nemen
dat moeten we vaak
soms is het voor lang
soms voor heel even
nooit had ik er zoveel last van
totdat ik jou ontmoette
nou heb ik problemen met afscheid nemen
ook al is het voor kort
jou moeten missen is zo erg
ik ben altijd blij als ik je weer zie
alleen weet ik ook
dat wij weer afscheid moeten nemen
En toch het voelt goed
en over de horizon zagen wij
in tranen de lach van elkaar
de zon, ze scheen maar brak
de dag toen wij de dagen telden
zomerzoet en wintervrees, ze gingen
mee in de nachten waar we schroom
verloren en niet meer dezelfde waren
de jaren telden, gingen voorbij
en nu vandaag in je ogen kijk
is er zoveel dood om ons heen
en toch het voelt goed, omdat in
het nazien toen de muren er ook al op
de grond gelegen lagen
mensen denken
dat is die rare, die één van de psychiatrie
ze zien een meisje,
dat er niet in slaagt te doen wat normale tieners doen
zij zien het meisje
dat zich niet normaal gedraagt
wat ze niet zien,
is mijn pijn, mijn verdriet
zij zien mijn echte ik niet
zij zien niet mijn angst,mijn verlangen
om een normaal leven te lijden
zij zien dat ene rare meisje
van de psychiatrie...
ken ik nu nog sorry seggen?
als de maan steeds hoger en hoger gaat..
als de zon steeds dieper en dieper onder gaat..
als me spijt steeds meer hoger gaat..
als me spijt steeds erger word..
ken ik nu nog sorry seggen..
is er een weg waardoor we opnieuw kunnen beginnen
opnieuw vriendinnen worden
opnieuw net als vroeger kunnen worden..
ik wil sorry seggen tegen jou..
ik wil sorry seggen tegen jou die tranen heeft
die pijn heeft..
maar toch zeg ik nu me sorry ..
als de nacht verdwijnt
ben ik het die op je wacht
Vriendschap
vriendschap is het geven en nemen
is ook het vergeven van pijn
als je dat voelt door de anders zijn inzet
ook al zullen kleuren anders zijn
soms veranderd er iets in vriendschap
staat alles ineens een heel ander licht
moet je weer naar stralen gaan zoeken
die een lach kunnen toveren op je gezicht
maar echte vriendschap zal het kunnen
en natuurlijk weer moeilijk de eerste tijd
maar door het geven en nemen
kan vriendschap alles aan in een strijd
Ik zou nog eens graag knal erop
pats! Dat het er staat, uitgespuwd door
de enigste sprekende monden die ik heb,
mijn vingers. Tien draken met wolken vuur
en reuzenvleugels. Wrijf mij tegen jullie schubben,
kleur mij paars en groen en weg. Kasteel mij uit,
mijn hart tikt zo traag, ik heb spanning nodig.
Een zuiderse zeeslag met schorpioenen en zeldzame
schelpen die mij oerverhalen vertellen,
een baardige man met allesziend oog, een lichaam
met magische krachten. Een witte kat, spring, ik doe alles,
wees mij, brul door mijn nachtkleed als woeste wind
en barst als zon door mijn raam, geef mij iets, opdat dit dromen
mij bevrijdt van mijn waan.
zij en haar
passen perfect bij elkaar
zij doet haar mond open
en haar vriendinnetje
vult haar aan
zij weet zeker
ze laat haar nooit meer staan
zij en haar
ja ,in het begon vond ze het
een beetje raar
zo met hun twee
maar ze kan niet zonder haar
ze doen alles samen
en ze weet nu zeker
zij en haar
niets komt in hun weg te staan
ik heb de zon gezien
hij begroete mij
in de vroege
ochtendgloren
de vogels zij zongen
een lied voor mij
over vrede op aarde
vogels zijn de boodshcappers
van de liefde gods
zij vliegen samen met
de engelen
naar de horizon toe
symboliserend het
hemels paradijs
wie kent haar niet
zij met haar gouden
blonde haren
zeegroene ogen
die je aankijken
jouw betoveren
als ze om je heen zweeft
haar borsten dansend
in het zonlicht
vlinder in haar schijnt
altijd de zon
vlinder wil graag van
jou houden
'je kan haar vinden
bij de vlinderstruik
tussen alle andere
vlinders
van moeder natuur
zachtjes glijd vlinder
om jouw stengel heen
totdat de climax
losbarst in jullie
tussen de roze bloesems
bemint zij jou de hele
dag
mooie vlinder toch
Een anker geeft hoop in het leven
Verbonden met de kern in je hart
Het spreekt de taal van oprechtheid
Geeft hiermee mensen de zekerheid
om vertrouwen en houvast te geven
ontroering bij het zien van dit anker
wat mij opeens zo diep heeft geraakt
dat stukje hou- vast heeft mij veel gezegd
en draag het mee t,is in mijn hart vastgelegd
dit warme gevoel heeft mij gelukkig gemaakt
de betekenis is mij duidelijk geworden
een anker diep in je hart neer gelegd
vormen een eenheid tussen twee mensen
wat zou men zich nog meer kunnen wensen
liefdevol en dankbaar is hiermee alles gezegd
Een anker geeft hoop in het leven
Verbonden met de kern in je hart
Het spreekt de taal van oprechtheid
Geeft hiermee mensen de zekerheid
om vertrouwen en houvast te geven
ontroering bij het zien van dit anker
wat mij opeens
|
