Luc opende stevig en kreeg wat voordeel (een open c-lijn, dame op a6, initiatief). De tegenstander verdedigde tamelijk passief door met zijn paardenpaar te manoeuvreren op de onderste rijen, maar Luc vond geen weg erdoor en besloot toen maar om remise voor te stellen. De tegenstander had dat aanvankelijk niet door, maar even later was het toch remise.

Slah moest met zwart en werd meteen wat in het defensief gedrongen. Nochtans liep de witte aanval niet vanzelf, maar Slah verzuimde op een paar momenten misschien om wat scherper voort te zetten en de tegenstander wat meer vuur aan de schenen te leggen. 

Willy had intussen geopend met iets 'Frans'-achtig, de tegenstander vond het nogal 'Nimzo-Larsen'-achtig. De redactie vond het allemaal nogal rommelig-achtig: de witte koning sloop naar f1 daarmee de boel blokkerend, terwijl zwarte stukken nogal ongecoordineerd leken samen te werken. Uiteindelijk bleek de activiteit op te wegen tegen de druk en kon Willy ('met chance') toch de overwinning opeisen.

Stefan kwam in een middenspel waar de tegenstander het loperpaar had in ruil voor een verzwakking van de pionnen. De hele stelling deed wat denken aan de Schwesnikow-hoofdvariant. Daarin koos de tegenstander voor het goede plan met druk over de c-lijn die door Stefan wat onderschat werd (en aanvallen is toch leuker). Uiteindelijk was de aanval van de tegenstander het best. Eerst stukwinst en dan de partij.