Waarom een 2^de  reis naar Santiago de Compostela?

In 2008 maakte ik met samen met mijn vrouw een zeer mooie reis. We fietsten van Schellebelle naar Santiago de Compostela. En deze unieke ervaring liet ons niet los.

Reeds in het vliegtuig onderweg naar huis wouden we reeds terug vertrekken. Thuis aangekomen raakten we niet uitgepraat over onze reis. Geloof me maar dat familie en vrienden het verhaal moe gehoord zijn. En samen droomden we over een 2^de reis. Toen mijn vrouw om beroepsredenen niet mee kon ging er iets stuk. Daar ging onze droom.

Toen, stelde mijn vrouw voor om de tocht alleen te doen. Zij zou genieten van thuis uit en in gedachten mee fietsen. En omdat ik op niemand moest wachten en het gebeuren 100% wou genieten besloot ik heen en terug te fietsen.

Ik heb in mijn leven veel gereisd. Heb zowat alles gedaan, vliegtuig, bus, hotel, auto met caravan erachteraan, motor met klein tentje, bergtochten van meerdere dagen. Maar de tocht naar Compostela was uniek. We sliepen op campings, in de tuin van een vriendelijke fransman, Chambres d’hôtes, in pensions, pelgrimsherbergen, en ja zelfs een kerk waar na de laatste mis een slaapplaatsen beschikbaar werd gesteld.

De sfeer, de vriendelijkheid, de behulpzaamheid van de mensen onderweg. Soms was het gewoon een lege drinkfles opvullen met water. Soms was het een vriendelijk woord. Hoe dikwijls hoorden we in Frankrijk niet de woorden “bonne route” wat eenmaal in Spanje werd vervangen door “buen camino”. Vele malen hielden de mensen ons staande met de vraag waar wij vandaan kwamen. Of we nog ver moesten. Of we wisten waar we konden overnachten. Maar steeds werd er hulp aangeboden.

Al deze gebeurtenissen hebben een zodanig diepe indruk nagelaten dat het gewoon niet te vatten is. Ik heb zeker niet de pretentie om als schrijver van een boek door te gaan. Dat laat ik aan anderen over. Maar ik wil proberen zoveel mogelijk de indrukken weer te geven van deze 2^de reis. Eerst om mijn vrouw via deze weg deelgenoot te maken van de gebeurtenissen onderweg. En dan, vrienden die het willen, ook laten mee laten genieten van de rijke indrukken.

Noem het een beetje avontuur. Noem het nostalgie. Noem het zoals je wilt. Maar deze indrukken zijn uniek in onze tijden van stress. s’Morgens vertrekken maar waar ik s’avonds een slaapplaats zal vinden, dat zie ik dan wel. Onderweg kom je zoveel getuigenissen tegen van de pelgrimstochten door de eeuwen heen. Steeds trokken de mensen naar Santiago. Soms als boete, soms uit godsvrucht, soms als straf opgelegd door de rechters. Velen vertrokken maar bereikten nooit hun eindbestemming. Ze kwamen om door ontbering, ziekte of door rovers.

Nu de dag van vandaag is de reis bijna net zo veilig als thuis in je luie zetel zitten.

 Zijn gebleven, alleen de vriendschap en de innerlijke rust die onderweg te vinden zijn.

En dat, dat is de reden van deze reis.

18-04-2009, 23:48 geschreven door Yvan  

Ja, hoor tijdens de 1^ste  reis hadden we het soms zwaar. De bergen in Spanje waren heel moeilijk te nemen met onze fietsen. We hadden dan ook geen dure fietsen de onze kwamen uit een supermarkt  en weinig of geen fietservaring . Zodat voor de 2^de  reis het een en ander werd aangepast aan mij fiets. Daarvoor mijn dank aan mijn schoonzoon die de nodige aanpassingen doorvoerde.

De 8 versnellingen werden 9 en de versnellingsapparaten werden ook gelijk vervangen door een betere kwaliteit.  

Het crankstel van 48-36-26 werd vervangen door 44-32-22.

Een nieuw stuur met bijhorende betere handvaten en ingewerkte spiegels.

19-04-2009, 00:15 geschreven door Yvan