hallo vandaag een wandeling gedaan met ons gezin in het bos.
Ik kan echt wel genieten van een mooie wandeling te maken,maar naar het einde toe wel enorme pijn aan beide knieeen.
Terug pijnstillertje nemen he bij thuiskomst.
Gisteren deed het me enorm deugd dat ik van iemand te horen kreeg dat ik echt een sterke vrouw ben omdat ik altijd zo positief ben en blijf doorgaan.
Tjah heb geen andere keus denk ik he...
Maar geloof me er zijn best ook wel genoeg donkere momenten maar die hou ik liever voor mezelf .
Zolang ik zelf de kracht heb om terug recht te kruipen zal ik dat zeker blijven doen,en 6 weken is nu ook niet meer zo uitzichtloos he ,best al een super lange weg afgelegd.
Mijn maatje tante Greta zal er wel voor zorgen dat ik zal blijven vechten.
Ben echt blij dat zij er is want het mag gezegd worden heb al mijn mama niet meer in deze moeilijke periode,en ben echt blij dat zij er nu voor me is.
Nog eens ik zeg dit niet zomaar maar het komt uit de grond van mijn hart.
Weten dat er toch nog mensen oprecht om je geven ,doet toch deugd.
Want in deze tijden heb ik precies een zesde zintuig gecreeerd,heel veel mensen zijn vriendelijk en bezorgd in je gezicht maar terwijl ze lachen steken ze al een mes in je rug en geloof me zo zijn er veel...
Geef mij maar de mensen die rechtuit zijn ook al botst het soms maar als je ze nodig hebt staan ze er wel,en die mensen kan ik op 1 hand tellen...jammergenoeg.
|