Ik ben Sandy
Ik ben een vrouw en woon in Wakken (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 06/11/1980 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, koken, met mijn lieve zoon en stiefdochter leuke dingen doen.
Gezinssamenstelling:
Klein Ventje : 29/11/2008 Klein Meiske : 23/09/1999 Groot Meiske : 06/11/1980 Groot Ventje : 12/04/1978
Samen = Superformitastisch gezinneke
Nachtkastboekjes:
- Komt een vrouw bij de dokter - Kluun - De storm - De hel van '63
I-podtunetjes:
- Bløf - Maria Mena - 3FM foliekes (Ndl)
Ylias, held op kousenvoeten
23-06-2010
Potjestraining voor gevorderden deel 1
Sinds maandag is Ylias vertrokken naar de onthaalmoeder zonder pampertje. En ik moet zeggen dat hij het heel goed doet. De tussenstand in 2 dagen tijd is één kakbroekje en 2 plasbroekjes. Wat eigenlijk wel heel sterk is, al zeg ik het zelf. Deze week gaat Ylias volledige dagen naar de onthaalmoeder, zodanig dat ze zijn plasuren een beetje kan regelen. Een schat van een onthaalmoeder hebben wij! Nu verder thuis nog een beetje puzzelen met de uren en dat zal dik in orde komen.
In de solden zal Groot Ventje uitgebreid kiezen en keuren om een hele goede kodak te vinden voor ons. Wees er dan maar zeker van dat er een heleboel foto's van Ylias zullen bijkomen! Mochten er mensen tips hebben ivm een goed toestel, mag je het ons altijd laten weten!
Later deze week hou ik jullie nog wel op de hoogte van Ylias zijn "ontwikkelingen"...
(Vanmorgen gehoord: Kaasje ebben. Ow boy. Hoe lang zal het duren eer hij dat woord 'Kaasje' door iets anders vervangt... En het volume een beetje verhoogt???)
Ik denk dat de titel goed omschrijft hoe onze werkweek er deze week uitzag; Bij mij op het werk zijn het namelijk opendeurdagen en mijn baas had het lumineuze idee om meteen even al zijn overstock kwijt te geraken. Betekent dus meer werk voor mij en bij uitzondering ook voor Groot Ventje. Wegens het ziekvallen van een collega mocht hij immers helpen om al het materiaal klaar te zetten. Buiten wat geklaag over spierpijn en toestanden (ja, de mens is al ferm de 30 gepasseerd hé), ging alles eigenlijk heel vlot! Onze kleine (grote) boon mocht moest bijgevolg wel een volledige dag bij mama Karin blijven. En spijtig dat hij dat vond... Hij vond het zelfs zoooooooo leuk dat hij al de hele week Karin loopt te roepen. (nvdr: het mama krijgt hij er jammer genoeg nog niet bij...) Goed nieuws hebben we ook gekregen van mama Karin: Als onze vriend zo verder doet, zit de kans er dik in dat hij tegen de grote vakantie proper is. Dat zou onze reis naar Frankrijk wel iets aangenamer maken. zonder al dat gesleur met pampers, doekskes, zalf, papieren zakdoekskes en dergelijke. MAAR we zien wel, we gaan hem zeker niet pushen! Het komt wel als het komt... (zei la mama heel filosofisch)
Vandaag heeft grote broer nog eens al zijn charmes bovengehaald om een bende tienermeiden te verleiden. Bij een verjaardagsfeestje van een vriendinneke van Yana vond hij het natuurlijk nodig om al die dames diep in de ogen te kijken... En merkwaardig genoeg leek hij in de speeltuin net op een haan die achtervolgd werd door al zijn kippen..
Nu nog even kort de reden waarom wij met een wachtwoord moeten werken. Die gaat helemaal niet over wildvreemde pottenkijkers. Integendeel, we vinden het zelfs fijn als vreemde mensen onze blog ook blijken te volgen. Het gaat om Groot Ventje zijn (h)ex. Ze vindt het blijkbaar nodig om constant op onze blog te vertoeven en zodoende uit nijdigheid Yana vanalles te ontzeggen. Ze kan het niet af dat we heel af en toe eens een regeltje wijden aan Mevrouw Hoogmoedswaanzin. Hoe ijdel kan je zijn hé??? En dit alles zonder namen te noemen hé. Bij eventuele problemen met Yana worden onze kwaliteiten als ouders altijd in vraag gesteld, terwijl ZIJ wel diegene is die haar dochter emotioneel misbruikt en haar als een echte sloor laat rondlopen op school of in het weekend. (Voor de niet-West-Vlamingen: een slonse) Nu de mensen die ons kennen weten dat wij in de eerste plaats leven voor onze kinders en niet voor onszelf... (kleine illustratie: Ons ma is expres zelf meegeweest om kleren voor mij, als haar verjaardagscadeau aan mij, omdat ze wist dat ik een eventuele klerenbon toch ging gebruiken voor Yana of Ylias...) en bij de papa is het net hetzelfde. Hij zou zijn eigen eten (ja, echt waar) aan zijn kinders geven, mocht blijken dat dit ooit nodig zou zijn; (En diegene die Groot Ventje heel goed kennen, weten dat dit voor hem bijna een regelrechte zelfopoffering is, want een Delcourt zijn eten pakt ge niet af. No way, never, jamais, nooit, nunca.)
Misschien vragen jullie je wel af waar het paswoord vandaan komt. Wel, als wij met Ylias uit de opvang vertrekken, zegt Karin altijd: "Daaaaag, Dikkie Dik." Vandaar dit wachtwoord en een kleine tip: Ylias is gek op alles wat met Dikkie Dik te maken heeft...
Iets meer dan 18 maanden lang al probeer ik iedereen (vooral familieleden die we niet zo heel vaak zien) op de hoogte te houden van het reilen en zeilen van ons gezinnetje. Af en toe werden onze berichtjes ook smakelijk ontvangen door mensen die we helemaal niet of niet zo goed kenden. De reacties op onze berichten waren altijd lovend en men vroeg telkens om meer en langer en ...
De tijd is nu gekomen om deze blog verder te zetten, maar dan op een manier waarop wij zeker weten dat iedereen uit eerlijke interesse onze dagelijkse beslommeringen volgt. De redenen waarom andere mensen deze blog zouden volgen, ga ik hier niet uiteenzetten, want ik denk niet dat ik er een tekeningetje bij moet maken.
De allerbelangrijkste reden voor deze blog ligt lekker in zijn nieuwe bedje te slapen en ik aanvaard het niet dat zijn naam zomaar door het slijk wordt gehaald. Ik maak deze blog als soort dagboek, fotoboek voor hem later en ik kan het mij zeker niet permitteren om leugens te vermelden. De mensen die mij goed kennen, weten zelfs dat liegen helemaal tegen mijn natuur ingaat. En ik heb zelfs een hardgrondige hekel aan leugenaars! En aan pretmadammen, k*kwijven, egocentrische heksen enzoverder...
Diegene die onze belevenissen verder willen volgen, kunnen mij een mailtje sturen, waarbij je een eenvoudig paswoord zult krijgen. Ik maak geen onderscheid tussen familie, kennissen, mede-bloggers of vrienden. Wie geïnteresseerd is, krijgt het paswoord. Met dit paswoord kan u elk bericht lezen en elke foto bekijken. Voorlopig blijft de blog nog even zichtbaar voor iedereen, zodat ik iedereens mailtjes kan beantwoorden en daarna gaat hij definitief de privésfeer in.
Dit is het e-mailadres waarop je kan sturen: sandy_piggy@hotmail.com
En dan zou ik graag eindigen met het volgende: Het spijt me dat de vriendelijke, normale, lieve en ECHT geïnteresseerde mensen het moeten bekopen door de nitwits die het noemen niet waard zijn.
