Ik ben Sandy
Ik ben een vrouw en woon in Wakken (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 06/11/1980 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, koken, met mijn lieve zoon en stiefdochter leuke dingen doen.
Gezinssamenstelling:
Klein Ventje : 29/11/2008 Klein Meiske : 23/09/1999 Groot Meiske : 06/11/1980 Groot Ventje : 12/04/1978
Samen = Superformitastisch gezinneke
Nachtkastboekjes:
- Komt een vrouw bij de dokter - Kluun - De storm - De hel van '63
I-podtunetjes:
- Bløf - Maria Mena - 3FM foliekes (Ndl)
Ylias, held op kousenvoeten
27-05-2010
Eerste les Latijn
Klein Ventje wil zijn mama graag een nieuwe taal bijleren. Mama is gewoon dat nieuwe talen een makkie zijn voor haar. Geboren met een talenknobbel enal. Maar dat latijns-koeterwaals-peuterbrabbeltaaltje-Yliasgebroebel kan ik met de beste wil van de wereld niet ontcijferen. Ja, een aantal woorden haal ik er wel uit. En als ik echt heel hard mijn best doe, dan kan ik misschien ergens heel ver weg een soort van zinsconstructie ontcijferen.
De conversaties die Klein Ventje en ik 's morgens soms voeren zijn voor een buitenstaander waarschijnlijk hilarisch.
Klein Ventje: Boke. Voetje. Tutje. Ootje.
Mama: Euhm. Een boterham kan ik je geven. Je voetje zou ik er niet bij steken eerlijk gezegd. Dat tutje ligt in je bed, waar het namelijk hoort jongeman (Sie, altijd proberen hé die rakkers ). en dat laatste snap ik niet echt, maar soit.
Klein Ventje: Ootje, ootje, ootje.
Mama: Euuuuuuuhhhhh. Help, anyone?
(En nu wacht ik op de dag dat Klein Ventje spontaan zegt: "Allee mama, wete gij da nu niet? Duhhh!")
Na heel wat vragen en tonen en toestanden blijkt dit zijn hondje te zijn, dat netjes naast zijn tutje in zijn bed ligt. Goed om weten hé?
Ons verlengde weekend begon vrijdag al, daar onze allerliefste onthaalmoeder een welverdiend verlengd weekendje Frankrijk had geboekt. Een vrijdag zomaar thuis zijn deed toch wel een beetje raar. Alhoewel ik toch gemerkt heb dat er waarschijnlijk veel mensen de vrijdag thuis zijn. De supermarkt was gezellig druk en aan de garages stonden heel wat auto's thuis. Ik had ervan geprofiteerd om woensdag reeds schoon te maken, zodanig dat ik mijn vrije dag volledig met Ylias kon spenderen. In de voormiddag hebben we vooral samen met papa gespeeld, boodschappen gedaan en eten gekookt. Na Ylias zijn middagdutje zijn we op het gemak even naar de zandbak gewandeld aan de bieb van Wakken. Daar was er een kindje aan het spelen met wat zandspeelgoed. Ylias heeft er zich gezellig naastgezet en alhoewel het kindje een vreemde taal sprak, leken ze toch heel goed te kunnen communiceren. Slechte ouders als wij zijn, hebben wij onze zoon nog geen zandspeelgoed aangeschaft. Uit gebrek aan sympathie zegt u? Neen, wij vinden onze zoon heel sympathiek, dank u wel. Eerder uit gebrek aan mooi zandweer. Maar, mama heeft zich toch goede voornemens gesteld. Het eerstvolgende mooi weekend ruimt de papa (de schat) het terras mooi op, zodat mama dit kan stofzuigen en dweilen (jaja, echt wel ) en zodat wij daar een mooie zandbak met bijhorende paraplu kunnen plaatsen. O ja, en misschien krijgt den duts nog een aantal schepkes en toestanden. Voila, geplaatst op den blog, dus moet ik me er wel aan houden hé?
Op zaterdag hebben wij vooral boodschappen gedaan. Rekening houdend met het feit dat er de zondag en de maandag heel weinig winkels gingen open zijnn hadden we ons redelijk goed voorzien.
Op zondag zijn we een dagje naar Vlissingen geweest. Daar was het namelijk braderie op de boulevard (Schoon Nederlands woord voor den dijk). Ylias genoot van het mooie weer en de aandacht die hij kreeg, "omdat het toch zo'n braaf ventje is". Doet toch wel eens deugd om te horen dat andere mensen je kind een welopgevoed baaske vinden. Daar zijn we tot de conclusie gekomen dat al die eetstandjes toch niet zo interessant zijn. Voor Klein Ventje toch niet... Heb nog maar zelden een kind zo weten "schranzen". Zal de gezonde zeelucht geweest zijn zeker?
Note to myself: Toch even opzoeken waar er stond dat ze op 18 maanden heel difficile worden om te eten, want denk dat den onzen een ware uitzondering is op dat gebied...
Maandag waren we alledrie couch-potatoes, wegens te warm, te moe, te plakkerig... (O ja, en die 2 pampers met spuitk*k waren er ook wel een beetje te veel aan. Misschien toch wa teveel bucht dooreen gegeten? Nog een geluk dat het thuis gebeurd is.)
Vandaag was onze teerbeminde zo superopgewekt toen ik hem afzette bij zijn tweede "mama" dat mijn ego toch ietwat een deukje kreeg. Ik dacht echt dat hij mij hevig huilend zou omhelzen en niet meer zou willen lossen. Maar nee, niets van dit alles... Daaaag met het handje en meneer was weg naar zijn favoriete klimtoren. *Grmbl*
Oh well, teken dat hij zich supergoed voelt daar... (En wij blij natuurlijk dat ze heelhuids teruggekeerd is van haar weekend!
Dit weekend zijn wij (educatief verantwoorde ouders dat wij zijn - puh) met onze kids naar de kinderboerderij geweest in Deerlijk. Ikzelf was er met de speelpleinwerking zo'n tien jaar (mai got) geleden al eens geweest en ik vond het daar wel plezant.
Nu, normaalgezien is deze kinderboerderij niet vrij te betreden, enkel voor schoolgroepen en dergelijke, maar wegens een spetterend opendeurweekend, kon iedereen dit weekend even komen piepen.
Nu, wij ouders hadden het idee dat enkel Yana volop zou kunnen genieten van al deze beestjes en dat Ylias wel even zou kijken, maar dat het hem niet echt zou interesseren. PEUT! Misdacht dus.
Bij het binnenkomen op de boerderij had men een kleine boerenmarkt opgesteld met oa appeltjes, melk, kaas, aardbeikes, konfituur, hertenvlees (ocharme) en andere boerderijproducten. Overal kon je proeven en natuurlijk ook dingen kopen. Yana had de eer om als eerste te mogen proberen om een koe te melken. Dat is redelijk gelukt, maar laat ik het zo zeggen: Mocht het een echte koe geweest zijn ipv een houten koe, dan had ze nu waarschijnlijk 2 mooie blauwe ogen. (nvdr: nu heeft ze van die bruine reeënogen) Ylias was toen even de coole kikker aan het spelen. Zo van: I'm really NOT interested in een namaakkoe van hout. (helemaal zijn mama hé, kritisch tot op het bot )
Nu, op een kinderboerderij lopen er (gelukkig) ook echte levende dieren rond. Daar hebben wij gezien: enkele koeien met kalfjes, enkele geiten met lammetjes (jaja, blijkbaar noemt men een baby-geitje ook een lammetje, didn't know that), konijnen, kippen, kalkoenen, varkens en biggetjes, ezels (echte hé ), paardjes met veulens, pony's, eendachtige dieren, zwaanachtige dieren, cavia's, pony's en nog ietwat insecten.
Bij al deze dierenpracht hadden wij een tienjarige mee die bijna door het plafond sprong van contentement en een (bijna) anderhalfjarige (megazucht) die constant met zijn mondje open liep van verwondering.
De korte samenvatting kan zijn: De kids vonden het super! Maar eigenlijk moet er staan: De ouders EN de kids vonden het fantastisch en zeker voor herhaling vatbaar.
( Door een domme organisatorische fout van la mama (ja, mensen, kan er niet aan doen, ben nog niet perfect!) hadden wij natuurlijk geen camera mee, dus hebben wij jammer genoeg geen foto's kunnen nemen. )
Gisteren was het moederdag. Een dag om alle mama's te herinneren aan het feit dat zij de tofste, de liefste, de grappigste, de mooiste,... etc. zijn.
Dit wou onze zoon al heel vroeg kenbaar maken. Waarschijnlijk lag deze vorige zin echt wel op zijn lippen, maar kreeg hij ze er jammer genoeg niet helemaal uit.
Och ja, zo'n vroege zondagochtend heeft ook wel zijn voordelen. Niet zo veel volk bij de bakker. (dank je papa, voor de lekkere ontbijtkoeken) Lekker lang tijd om in bad te liggen. (Hu? Don't think so) Lekker veel knuffels krijgen van de zoon die het fijn vindt dat je eens naast hem naar Bumba zit te kijken. (ow mai got) Lekker vroeg bij de mama's van papa en mama zodat we nog een leuke namiddag thuis ook kunnen doorbrengen. (zucht, I wish) Lekker veel tijd om mijn mooie moederdagcadeau te bekijken langs alle kanten (dank je wel, mama Karin) Een zoon van 17 maanden die zijn middagdutje opeist (redelijk luid toch wel) en dan na 2 uur str* vies uit zijn bed komt.
Na een lekker lang bad... (ja, Ylias, jij wel ja...) was de stemming volledig omgeslagen naar superzottekes, waardoor Mister 's avonds heel laat is gaan slapen...(voor hem toch)
Al bij al een fijne dag geweest en er mogen er nog veel zulke dagen volgen!
Dit weekend waren wij ongewild zo goed als kinderloos. Mijn plusdochter was normaalgezien bij haar moeder, maar opeens kon dit niet meer lukken en moest ze dan toch dit weekend bij ons zijn. Niet dat dit voor ons een probleem zou zijn, maar de afspraak was al maanden geleden gemaakt dat zij dit weekend bij haar moeder zou zijn, omdat zij meedeed in een musical op school. We hadden het ongeveer wel verwacht dat haar moeder zich weer niet aan de afspraken ging kunnen houden (zoals gewoonlijk), maar dit bracht voor ons wel een hoop georganiseer met zich mee. De plusdochter woont namelijk zo'n 45 km bij ons vandaan (enkel) en de school bevindt zich ook op die afstand. Onze allerliefste zoon is jammergenoeg nog te onvolwassen om zo'n staaltje kinderkunst te appreciëren, dus was voorzien dat hij op vrijdagavond bij moeke en vake ging logeren. Door het feit dat ons Yana op zaterdagavond ook meedeed aan de musical en dat wij mochten instaan voor haar vervoer,moesten wij onze zoon ook op zaterdagavond laten logeren bij moeke en vake. Groot Ventje mocht moest heel het weekend helpen bij moeke en vake in de tuin, dus echt veel heeft hij niet kunnen genieten van de kids. We hadden dit ook zo voorzien, omdat Yana toch bij haar moeder ging zijn. Niet dus! Voor haar was dit dus ook eigenlijk een verloren weekend.
Eniewei, Ylias heeft het niet aan zijn hartje laten komen. Die heeft veel geslapen en gegeten. Vooral veel geslapen (behalve 's nachts) en hij heeft er ook een nieuw vriendje bijgemaakt, namelijk Oeber (= Sloeber, dus). (Iets in mij zegt dat Oeber ook heel content was toen Ylias zondagnamiddag naar huis vertrok.)
Met andere woorden, zo'n weekends hebben we liever niet meer. Buiten het feit dat wij een halve benzinetank hebben mogen oprijden en niet eens hebben kunnen genieten van onze kinderen, zijn we alletwee (Groot Ventje EN Groot Meiske) doodop. En de eerste paar WEKEN zien wij niet echt een mogelijkheid om ergens iets langer te kunnen slapen.
Dus zucht en dubbelzucht... Op naar het volgende weekend!
Gisteren was onze allerliefste zoon 17 maanden oud (jong). Met andere woorden zo'n 17 maanden geleden waren wij volop aan het genieten van dat kleine wondertje, Ylias genaamd.
Nu, die 17 maanden zijn voorbijgevlogen. Ik denk dat iedere nieuwe mama of papa dit kan beamen. Tijd voor nog eens een kleine update van onze kleine wervelwind. Here we go!
Slapen
Overdag slaapt Ylias voornamelijk in de namiddag. Als papa hem na zijn middageten in zijn bedje steekt, kan hij gemakkelijk een drietal uurtjes volledig van de wereld zijn. 's Avonds is hij tegen ten laatste 19 uur pompaf en slaapt hij aan één stuk door tot de volgende morgen. Meestal moet ik hem om half acht nog zelf wakker maken. 's Nachts komt Ylias enkel wakker als hij een hoogdringend probleem heeft. Tutje weggelopen, pamper volgelopen, hoofdje pijn gedaan,... Na wat troostende woorden en knuffels van de mama slaapt hij terug verder als een roosje. (of een tulpje, papa ) Bij het opstaan is hij altijd supervrolijk. Bij uitzondering kan hij wel eens humeurig zijn, maar dat is dan een teken voor ons dat hij eigenlijk nog niet uitgeslapen is.
Eten
Ylias eet alles! Als dat niet gemakkelijk is. Hoe meer groenten er in zijn potje zijn, hoe liever hij het heeft. Hij is verzot op pasta, broccoli, vis, spaghetti, provençaalse saus, ratatouille (dank u, mama karin), komkommer, tomaten, hamburgers of gehaktballetjes, bananen, appels, kiwi's, het vel van de appelsien (uhuh!), verse frietjes (dus geen diepvriesbucht) die hij zelf doopt in de appelmoes of de mayo, hutspot, kip. 's Morgens begint hij de dag meestal met een boterhammetje en een doosje (of flesje) melk. Zijn lievelingsbeleg is kaas (smeerkaas, schellen kaas, blokjes kaas, kruidenkaas... maakt niet uit). In de voormiddag krijgt hij bij mama carine een stuk fruit en bij ons thuis meestal een puddinkje en een stukje fruit. 's Middags eet hij zijn warme maaltijd. In de namiddag eet hij fruitpap of een stuk fruit met een koek. 's Avonds eet hij een boterhammetje met een schelleke vlees of nog een warme maaltijd. Tussendoor drinkt hij water met roosvicee, gewoon water of melk. In het weekend krijgt Ylias ook al eens een Fristi.
Spelen
Ylias speelt het liefst in de tuin bij mama karin. Zo lang hij maar op dingen kan klimmen, over dingen kan klauteren, in dingen kan kruipen, is dit voor hem de hemel op aarde... Binnenshuis speelt hij heel graag met zijn houten blokken en met zijn auto's. Hij probeert ook wel eens te racen met zijn fietske, maar na het fiasco van de vorige keer, is hij er precies een beetje bang voor geworden. Ylias leest heel graag boekjes terwijl hij op het potje zit. dus ja, hij gaat al op het potje en in principe is hij in de voormiddag volledig droog, maar hij houdt toch nog zijn pamperke aan, in geval van...
Praten
Ylias kan al een heel aantal woorden (zie vroeger) op een duidelijke manier uitspreken. Hij kan soms ook hele zinnen uitwerpen waar je kop noch staart aan krijgt. Meestal weet je echter wel waar hij naartoe wil. Sinds vorige week gebruikt hij ook een drielettergrepig woord, namelijk 'Schelleke'.
In zijn koppeke
Ylias is over het algemeen een heel gemakkelijk en tevreden kind. Zolang hij geen honger heeft, of oververmoeid is, kan je er alles mee doen. Aan deze eenvoudige behoeften proberen we dan ook te voldoen, maar natuurlijk in beperkte mate (we willen er geen Michelin-manneke van maken hé). Ylias kan heel lief zijn en aanhankelijk, maar zo heel af en toe, zo heel soms, kan hij enorm KOPPIG zijn. Zoals ze bij ons zeggen: Als 't in zijn hoofd zit, zit het niet in zijn gat. Zou dit typisch voor jongens zijn? Is dit iets typisch voor deze leeftijd? Ik weet het niet. Maar voorlopig kunnen we dit perfect opvangen met het 'hoekje'. *bibber bibber* Het potjestrainen gaat heel goed. Dankzij mama karin gaat hij zonder problemen op het potje en weet hij ook waarvoor het dient. Het is eigenlijk een beetje zoals de hond van Pavlov. Ylias zet zich op het potje en als er iets klaarzit in zijn buikje, zal dit zeker in het potje belanden. Pas op, hij is helemaal nog niet zindelijk, maar dat is ook nog neit de bedoeling. We doen het opt gemak, want we hebben nog tijd hé. In zijn mond heeft Ylias toch wel al 8 snijtanden en (bijna) 4 kiezen, waardoor het eten van stukjes voedsel toch al weer veel gemakkelijker gaat!
Voila, dit was onze zoon in een notendopje op de gezegende leeftijd van 17 maanden.
Ik kan maar 1 conclusie maken: Hij is de allerliefste, allermooiste, allerschattigste, allerbraafste, alleractiefste, allertofste, allersuperfantastischste zoon die een mens zich maar kan wensen!
). en dat laatste snap ik niet echt, maar soit. 
)
), paardjes met veulens, pony's, eendachtige dieren, zwaanachtige dieren, cavia's, pony's en nog ietwat insecten.
De ouders EN de kids vonden het fantastisch en zeker voor herhaling vatbaar.
