In de nacht van 18 mei 2008 werd mijn grootmoeder plotseling opgebeld. Ze maakte mij wakker en vertelde me dat mijn neef en tevens ook mijn leerkracht nederlands gestorven was. Tegen deze meneer mocht ik inplaats van neef, nonkel zeggen, omdat we toch een veel betere band hadden dan anderen. Al wenend en terugdenkend aan deze tragische gebeurtenis ging de nacht snel voorbij. Voor de begravenis kon ik nog een laatste groet geven aan mijn nonkel maar daar had ik de moed niet voor. Ik had een mooi beeld van hem en wou hem niet zó zien liggen. Familie en vrienden hebben mij toch nog kunnen overhalen om deze laatste groet te brengen en met succes. Het beeld van hoe hij rustig lag te slapen is voor altijd in mijn geheugen gegrift.
De lijdensweg was voor mij zeer hard. Het was zeer moeilijk om de dood van de persoon die me altijd in alles steunde, te accepteren. Het lastigste aspect van lijden was toch voor mij het psychisch aspect. Vele emoties van voorgaande tragische feiten kwamen terug en stapelden zich op als een soort toren van emoties. Ik heb veel geweend, en ook het feit dat ik deze dood niet kon plaatsen en nog met zoveel vragen zat hebben voor veel problemen gezorgt in de verwerkingsfase. Omdat ik dus nog met veel vragen zat kan je zeggen dat ik ook problemen had met het spirituele aspect. Mensen gaven me veel steun en troosten me voldoende als het eens minder ging. Maar door zo'n gebeurtenis moet je toch altijd alleen doorkomen. Het is zeer belangrijk, ook voor mijn toekomst, dat ik het wist te redden zonder al die hulp. Troosten is één ding maar verwerken is veel moeilijker, je blijft toch altijd denken aan die ene persoon. Op fysisch of lichamelijk vlak had ik nauwelijks last. Het was niet alsof ik angst had om terug dingen te ondernemen of problemen had op gezondheidsvlak.
Het thema in het boek Job is vooral de vraag: waarom er lijden is. Het boek vertelt ons de antwoorden maar het is zeer boeiend om er zelf eens over na te denken. Is het misschien omdat God wil zien wat we als mens allemaal kunnen verdragen en of we op emotioneel vlak sterk staan? Ik ga akkoord in het boek Job met de stelling dat God het lijden zelf ook niet wil.
Zo heb ik het lijden met de dood van mijn nonkel beleefd. Ik hoop dat jullie allemaal kunnen zien dat dit voor mij zeer moeilijk was. Vandaag heb ik de gebeurtenis al een plaats gegeven maar het is niet de bedoeling dat je alles vergeet. Met de steun van familie en vrienden kom je er altijd bovenop en het is beter je vrienden zeer dierbaar te blijven want je ziet wel, alle steun is nodig tijdens de verwerkingsfase.
Toen ik op vakantie was met mijn familie in Frankrijk, werd mijn vader gebeld door de familie. Ze vertelden hem dat mijn meter, ons pas moeder, op sterven lag. We zijn meteen vertrokken naar het ziekenhuis. Ik was toen 10 jaar. Toen we in het ziekenhuis toekwamen zagen we mijn meter daar liggen. Ik kon het niet aanzien en ging weg van de kamer. Ik ben dan toch nog terug gegaan om afscheid te kunnen nemen van haar.
Ik heb toch wel een zeer harde lijdensweg ondergaan. Het was de eerste keer dat ik iemand heb zien sterven en had er toch wel wat moeite mee om dit te kunnen aanvaarden. Ik had niet zozeer problemen op fysisch aspect, want ik begon niet meer of minder te eten. Ik had meer een probleem op psychisch aspect. Ik vroeg me af waarom ik door dit lijden moest gaan en ik was boos dat dit gebeurd was. Ik wou niet dat mijn meter stierf en vroeg me dan ook af waarom zij gestorven was en niet iemand anders. Ik had toen zoveel vragen en wist dat ze eigenlijk geen antwoorden konden geven. Ik had dus vooral moeite met het psychische aspect, het bracht bij mij veel emoties naar boven. Ik had uiteraard ook veel problemen met het spirituele aspect, omdat ik toch veel vragen had en lijden wekt uiteraard veel vragen op bij mensen.
Ik had zeer veel verdriet en was toen emotioneel een wrak. Vele mensen hebben me toen geholpen, ze hebben me vooral getroost want dat had ik toen wel nodig. Ze gaven me bijvoorbeeld een zakdoek of een knuffel. Het helpt wel allemaal een beetje, maar diep vanbinnen blijf je aan die ene persoon, bij mij mijn meter, denken.
Net zoals in het boek Job, vroeg ik me af waarom er eigenlijk lijden is. In het boek Job vind je antwoorden terug. Ik denk dat God vooral de mensen op de proef wil stellen en door iemand te laten sterven, doet hij dat uiteindelijk. Je leert er ook van en zal er wat van opsteken. Ik ga ook volledig akkoord met het antwoord dat God het lijden zelf niet wil, deze vind ik dan ook het meest overtuigend klinken. Lijden is, net zoals in het boek Job bedoelt wordt, een raadsel waarvoor je God niet verantwoordelijk kunt stellen.
Zo heb ik het lijden van mijn meter meegemaakt en ik ben toch blij met alle hulp die ik heb gekregen om er bovenop te geraken. Het was zeer moeilijk, maar ik ben er toch doorgeraakt en ben er sterker uitgekomen. Ik heb op de begrafenis wat traantjes gelaten en ze moesten mij troosten, maar ik ben er toch doorgeraakt. Ik blijf denken aan alle goede momenten die ik met mijn meter heb meegemaakt, want dat zijn en blijven toch wel kostbare herinneringen.
Hoe moet de kerk reageren tegenover de slachtoffers van misbruik door geestelijken: mening Sander
Voor deze opdracht moesten we onze mening geven over hoe de kerk moet reageren op slachtoffers van misbruik. Ik ben blij dat ik mijn mening over dit verschrikkelijk onderwerp mag geven en mag delen met jullie.
Allereerst zou ik willen zeggen dat misbruikpraktijken echt niet kunnen in onze maatschappij. Ik vind dat de kerk zich zeker publiekelijk moet verantwoorden en verontschuldigen, ook zou het zeker geen kwaad zijn om vergeving te vragen aan de slachtoffers. Rechtstreeks vergeving vragen was echter veel beter geweest dan zich publiekelijk te verontschuldigen, ze konden bijvoorbeeld een brief gestuurd hebben. Via publiekelijke vergeving worden de slachtoffers nog eens geconfronteerd met het gruwelijke feit. Dit zou beter stoppen want ze hebben al genoeg geleden. Ik vind echter ook dat de kerk de schade die aangericht is moet proberen herstellen. Slachtoffers zouden zeker blij zijn wanneer ze hoorden dat de dader een straf kreeg, het zou een goede zet zijn in het verwerkingsproces. Hopelijk wil de kerk zijn bischoppen/priesters die zo'n gruwelijke daad verricht hebben, straffen. Het is niet omdat het leden zijn van de kerk dat ze niet mogen gestraft worden, het zijn mensen die moeten gestraft worden voor hun daden.
Ik vind dus dat de kerk zich moet excuseren en de verantwoordelijkheid voor de bischoppen of priesters moet op zich nemen. Tenslotte moeten ze de slachtoffers vragen om vergeving en misschien in een latere fase kan verzoening toegepast worden. De slachtoffers hebben dan de keuze of ze de vergeving aanvaarden. Ze gaan deze gruwelijke breuk in hun leven nooit vergeten maar vergeven zou wel een goed idee zijn. Het vertrouwen met de kerk zal nooit meer zijn als voordien, maar met deze vergeving kunnen ze de draad weer opnemen en proberen verder gaan met hun leven.
Hoe moet de kerk reageren tegenover de slachtoffers van misbruik door geestelijken: mening Brent
Aangezien er toch wel veel schandalen in de kerk zijn vond onze leerkracht dat we onze mening mochten geven op onze blog. Ik vond dit een zeer goed idee, want de misbruikschandalen vind ik persoonlijk verschrikkelijk. Daarom ben ik blij dat ik mijn mening mag geven over hoe de kerk moet reageren tegenover de slachtoffers van misbruik door geestelijken.
Ik vind dat de kerk de slachtoffers moet vragen om vergeving. Ze moeten proberen de schade die ze hebben veroorzaakt meteen op te lossen. Ze moeten proberen om de relatie te herstellen met de slachtoffers die hierdoor misschien een trauma hebben. Ik vind ook dat de kerk een beetje fout is geweest door vergeving te vragen via de media. Hierdoor worden deze feiten nog eens extra in de verf gezet wat ik zeer erg vind voor de slachtoffers. De kerk moet volgens mij naar de slachtoffers toegaan en tonen dat ze echt spijt hebben van hun daden. Ik vind ook dat ze de geestelijken die deze mensen hebben misbruikt moeten straffen. Ze moeten ervoor zorgen dat hij dit niet meer zal doen, dat hij geleerd heeft uit zijn fouten.
Ik vind dat de kerk er ook voor moet zorgen dat ze de schade herstellen van hun slachtoffers. De slachtoffers zullen het volgens mij zeer moeilijk hebben om ze het te kunnen vergeven omdat ze echt persoonlijk zijn gekwetst en dat is volgens mij toch het moeilijkste voor hen.
Ik vind dus dat de kerk zijn slachtoffers moet vragen om vergeving, ze moeten de relatie herstellen, ze moeten spijt hebben van hun daden en de daders straffen. Als ze dit doen kan het slachtoffer hen volgens mij wel vergeven en misschien opnieuw een relatie hebben met de kerk. Ze kunnen hun trauma misschien wel vergeven, maar vergeten gaan ze volgens mij niet doen. Ze vergeven het wel, maar het vertrouwen is nog altijd weg
Foto 1: Linksmidden zien we een voetbal. Ik heb dit gekozen omdat dit niet enkel staat voor mijn liefde voor sport, het staat ook voor doorzettingsvermogen. Ik vind doorzettingsvermogen een van de belangrijkste waarden omdat je volgens mij altijd moet blijven doorgaan, ook al zit het soms eens tegen. Dit bedoel ik niet enkel fysiek, het is ook soms iets mentaals. Wanneer iemand juist gestorven is heb je meestal moeite om dit te verwerken. Ik probeer altijd door te zetten na zelfs zo'n groot verlies. Met fysiek bedoel ik dan het doorzetten nadat je bijvoorbeeld een goal tegen krijgt. Je kan niet blijven treuren telkens je een foutje maakt en er een goal valt voor de anderen, je moet je er over zetten en proberen die fout uit te wissen. Ik vind dat je altijd moet doorzetten wat er ook gebeurt. Ik doe dit meestal voor mijn sport, vandaar de voetbal, maar voor andere dingen, zoals school, wil ik soms ook door het vuur gaan. Ik heb alleen soms wat moeite me bij een sterfgeval door te zetten. Ik verwerk het op mijn manier, maar je kan niet blijven stilstaan bij dit. Je moet toch verder gaan met die persoon in je gedachten.
Foto 2: Rechtmidden zien we dan 2 mensen die elkaars hand houden. Dit staat, zoals je erboven al kan zien, voor vriendschap. Ook vriendschap vind ik zeer belangrijk. Vriendschap is niet alleen een goede vriend zijn voor elkaar en elkaar steunen als er iets slecht gaat. Het gaat veel verder dan dat. Ik vind dat bij vriendschap bepaalde waarden zoals eerlijkheid, respect, vertrouwen,... horen. Ik vind dat je altijd eerlijk moet zijn tegen je vrienden, want als je dit niet doet, kan je jezelf dan nog een vriend noemen? Als je niet eerlijk bent tegen je vrienden, vertrouwen ze je ook niet meer. Er is volgens mij niets erger dan iemands vertrouwen verliezen. Wanneer je iemand constant hebt vertrouwd en die zegt iets onaardig over jou achter je rug, dan kan je niet vlug iemand vertrouwen. Je weet niet meer wie je moet vertrouwen en dat kan soms een enorme slag zijn. Bij vriendschap hoort zeker respect. Als je geen respect hebt voor elkaar kan het zijn dat de ene je wat opdringt terwijl je dit zelf niet wil. Respect elkaars mening, elkaars geheimen enzovoort, als je dit niet doet ben je geen goede vriend volgens mij. Een goede vriend is iemand wie je kan vertrouwen, steunen, ... als dit niet zo is dan kan je volgens mij niet spreken van een echte vriendschap
Foto 3: Onderaan heb ik natuurlijk voor een paard gekozen. Sommige mensen vinden een paard niet zo leuk, ze zeggen bijvoorbeeld dat ze durven stampen. Ik vind paarden wel degelijk leuk, ik rijd graag paard omdat ik vind dat een paard toch wel een edel dier is. Deze waarde vind ik ook belangrijk: edel zijn. Iemand die edel is is iemand met goede en eerlijke bedoeling, iemand die nobel is. Ik vind eerlijk zijn zeer belangrijk. Net zoals in mij vorige prentje vind ik dat je altijd eerlijk moet zijn tegen iemand, want anders kan het zijn dat je niemand meer zal hebben als vriend doordat je hem gewoon hebt belogen. Ik ben iemand die niet graag mensen kwetst en daarom probeer ik alles met een goede bedoeling te zeggen. Ik vind dat je dit ook bij paarden zien. Ze lopen altijd in een kudde, ze vertrouwen elkaar blindelings en zijn altijd braaf tegen elkaar. Dit gebeurt nog te weinig in ons leven. Ik vind het belangrijk om iets te kunnen zeggen met goede bedoelingen. Als je iets met kwade bedoelingen zegt kan dit iemand heel hard kwetsen. Ik hou er niet van om gekwetst te worden door iemand die je lief is en ik denk dat dit voor alle anderen ook zo is. Ik hoop dat iedereen met eerlijke en goede bedoelingen vriendschap probeert te maken.
Foto 1: In de linkerhoek zijn we een dame met haar armen wijdgespreid in de lucht, dat staat voor vrijheid. Deze is de belangrijkte waarde in men leven, ik vind het namelijk zeer belangrijk om vrij te zijn. Op deze manier kan ik me het best uiten, en kan ik de persoon zijn die ik werkelijk wil zijn. Ik kan wel zeggen dat ik in mijn leven kan genieten van een zekere vrijheid, wat ik bovendien zeer belangrijk vind. Er wordt wel nog iedere dag gekookt en gewassen voor mij maar de tijd van studiehulp is al lang achterwege gelaten. Op eigen benen kunnen staan is zeer goed, want zo loop je zeker niet tegen de muur wanneer je later volwassen bent. Eigenlijk moet iedereen kunnen genieten van vrijheid, iedereen moet voor zichzelf kunnen beslissen wat hij of zei belangrijk vind in de maatschappij en wat hij of zei wil doen met zijn leven. Jammer genoeg is dit in andere landen niet zo, en worden er veel te veel beslissingen genomen waarvan de gewone burger geen weet van heeft. Ik hoop uit de grond van men hart dat dit in de toekomst zal veranderen, want vrij zijn is toch wel het belangrijkste aspect van het leven.
Foto 2: In de rechterhoek zien we een vredesduif, dit staat symbool voor de vrede en liefde in de wereld. Liefde is het mooiste wat er rondzweeft in onze wereld. Elkaar lief hebben is de volledige toewijding aan elkaar, mekaar graag zien. Ook vrede vind ik een belangrijke waarde in men leven. Jammer genoeg is er echter weinig sprake van echte vrede in onze wereld. Dagdagelijks komt het onderwerp oorlog veel te veel in het nieuws, dit moet veranderen. Waarom kan de mens gewoon niet blij zijn met wat hij heeft, en leren omgaan met elkaar. Vriendschappen sluiten kan hier een geweldig vervolg van zijn. Ik vind dat iedereen vrede moet sluiten, zodat we samen iets kunnen betekenen in deze wereld en alle mindere kantjes aan onze wereld samen kunnen wegwerken.
Foto 3: Op de allerlaatste foto zien we een omhelsing, wat staat voor het geluk in het leven. Deze waarde is zeer belangrijk in mijn leven. Ik kan wel zeggen dat ik gelukkig ben; ik heb het geluk dat ik naar school kan gaan, een dak boven men hoofd heb en het allerbelangrijkste vrienden en familie waar ik op kan bouwen en die me door dik en dun zullen blijven steunen. Gelukkig zijn is zeer belangrijk in deze wereld, soms moet je zelf opzoek gaan naar je geluk. Hiermee bedoel ik dat een mens vele slechte dingen kan meemaken, na een overlijden bijvoorbeeld moet je altijd opzoek gaan naar de dingen die je gelukkig maken, dit kan vanalles zijn een doodgewoon voorwerp of de herinneringen aan de gestorven medemens. Gelukkig zijn kan je helpen dingen te verwerken, en dat maakt het zo ontzettend handig om dingen te vergeten. Hopelijk proeft iedereen in de toekomst van het geluk wat de wereld ons te bieden heeft.
Ik( Sander) zal nu mijn 2 symbolen aan jullie presenteren die alleen mijn karakter typeren en niet het karakter van mijn vriend Brent.
Symbool 1 ( Prikkeldraad in de vorm van een hand ) Ik heb dit symbool genomen omdat prikkeldraad meestal gebruikt wordt om iets af te schermen. In mijn context bedoel ik met prikkeldraad, dat ik een gesloten iemand ben, niet op het sociaal vlak (want ik maak makkelijk vrienden), maar op het persoonlijk vlak. Ik praat niet graag over men gevoelens, omdat ik me daarin snel geneer, maar ik hou het liever voor me zelf. In dit symbool zie je ook een liefdesteken, hiermee bedoel ik dat ik snel vrienden maak, en alleen met een persoon waarvan ik voel dat ik hem echt kan vertrouwen, over men gevoelens zou spreken.
Symbool 2 ( De radio ) Ik heb dit symbool gekozen omdat ik de eerste plaats van muziek hou. Ik ben ook in deze markt thuis, maar van muziek houden is niet echt een karaktereigenschap, daarom zijn het echter de omroepers die mijn karakter evenaren. Omroepers zijn meestal opgewekt, net als ik, en zijn niet verlegen om hun mening op de radio te uiten. Ik probeer altijd mijn mening te geven, op een goede manier, maar hier slaag ik meestal niet in door mijn opvliegend karakter. Een mening geven is belangrijk dus daarom hoedje af voor de omroepers.
Dit waren 2 symbolen die mijn karakter beschrijven, hopelijk hebben jullie er wat aan.
Ik( Brent) zal nu mijn 2 laatste symbolen voorstellen die mij karakter wel wat typeren.
Symbool 1 (de ezel) Ik heb raar maar waar de ezel genomen omdat het toont dat ik wel wat koppig kan zijn. Ik heb vroeger nog paard gereden en een ezel lijkt wel goed op een paard maar ik vind dat een ezel een sterkere wil heeft dan anderen. Ik zou graag ook die sterkere wil hebben. Ik ben wel koppig en zal soms wel wat doordrammen op bepaalde dingen, daarom vind ik dat een ezel dit karaktertrekje toch wel het meeste van de dieren toont.
Symbool 2 (De politicus) Volgens mij hebben de meeste politici een mening over bepaalde dingen die ze dan willen doordrijven. Ik ben ook zo, ik blijf over bepaalde dingen gewoonweg doordrammen omdat ik mijn mening graag uit en die nooit zal verbergen voor bepaalde personen. Iemand's mening verander je niet op 1,2,3. Als je iets wil moet je ervoor gaan en dat typeert een politicus wel, hij heeft een idee en zal dit niet zomaar laten vervagen.
Dit waren al mijn symbolen en ik hoop dat je nu weet wat voor persoon ik ben.
We zullen wat uitleg geven voor elke foto die wij op onze blog hebben gezet.
Symbool 1 (voetbalharnas) - Ik( Sander) heb nog gevoetbald bij KSK maldegem. Ik begon te voetballen toen ik 6 jaar was, het behoort al mijn hele leven bij mij en mijn karakter, ik ben namelijk heel erg competitief. Nu doe ik zaalvoetbal in plaats van voetbal omdat ik gewoonweg niet zonder de bal kan leven. De sport geeft me ook geleerd om nooit op te geven en altijd door te zetten. - Ik (Brent) voetbal nu bij Vk knesselare al 4 jaar. Vorig jaar hebben we kampioen gespeeld wat een enorm leuke ervaring is. Ik ben beginnen houden van het spel tijdens het WK 2006 in Duitsland. Ik was gewoonweg gefascineerd door de sport en daarom doe ik het nu nog steeds met volle overtuiging. Ik geef nooit op zelf al staan we 5-0 achter. Je kan nog steeds winnen volgens mij.
Symbool 2 ( The party's here): Een goed moment om nieuwe mensen te ontmoeten -Ik( Sander) ga nu al naar fuiven sinds ik 14 jaar ben, dat is dus van vorig jaar. Uitgaan is toch een deel van mijn leven, omdat je er je goed kan amuseren en bovendien het een moment is waar je alles kunt vergeten en tot rust kan komen qua gevoelens. - Ik (Brent) ga ook sinds vorig jaar naar bepaalde fuiven. Fuiven zijn toch wel leuke feestjes die je graag met je vrienden beleeft. Vriendschap is hier toch wel belangrijk want je kan je altijd amuseren als je vrienden er zijn. Dan heb je geen alcohol nodig om je te amuseren.
Symbool 3 (hand in hand) - Ik (Sander) plaats vriendschap altijd in een hoog vaandel. Vriendschap heb je nodig, want als je je eens slecht voelt, heb je dan altijd vrienden waar je op kunt rekenen. Een vriend is de perfecte persoon om je hart te luchten en om gebeurtenissen met elkaar te delen. -Ik (Brent) vind ook dat vriendschap 1 van de meest belangrijke dingen ter wereld is. Wanneer jij een probleem hebt , kan je altijd rekenen op je vrienden, maar jij moet er dan ook zijn voor hen vind ik. Ik vind dat je je vrienden nooit in de steek mag laten, wat er ook gebeurt
Symbool 4( smiley) - Voor mij (Sander) is humor en lachen zeer belangrijk. Met een lach kun je alles vergeten, en soms wanneer je een ruzie hebt, het op te lossen. Lachen is de manier om andere mensen te helpen als ze in nood zijn of in een mindere stemming verkeren. - Volgens mij (Brent) is lachen een van de leukste dingen die er bestaan. Wanneer je een lichte depressie hebt kan iemand je er gewoon uithelpen door te lachen. Het is iets waarmee je iemand er gewoon kan bovenhelpen en dat vind ik heel belangrijk.
Met trots presenteren wij onze blog; hierin zullen jullie voornamelijk onze bezigheden en lievelingsdingen te weten komen. Deze blog is eigenlijk ontstaan omdat onze lieftallige leerkracht godsdienst ons deze opdracht heeft gegeven. We zijn heel blij dat we aan zo'n opdracht mogen werken. Hopelijk kan het jullie bekoren.
Beste bloggers, met deze heten wij jullie welkom op onze site. Hopelijk vinden jullie het interessant om eens te weten met wat wij, jongeren, ons in deze tijd bezighouden.
Vrijdag 10 september, donk in't licht met goeie bands zoals second revolution.
Zaterdag 18 september, parkfuif in maldegem, allen daarheen.
Deze fuiven hebben we gehad, ze waren echt de max.
23 oktober, the heat
30 oktober, TD van de maricolen.
06 november, TD van het atheneum in MALDEGEM
De TD van het atheneum was natuurlijk super goe!!
zaterdag 12 februari gaan we naar de gidsenfuif maar daarvoor préparty @Sander, mede-blogmaker. Préparty en Gidsenfuif zal goe worden. We zullen je het laten weten ;)
Categorieën
Dropbox
Indien u vindt dat er iets beter zou kunnen, kan u dit altijd laten weten in deze dropbox
Alvast bedankt
