Vandaag was een lichtbewolkte dag. De sneeuw lag er hier en daar ijzig bij. Skimoni Kristin leerde ons hoe een ankerlift moet gebruikt worden. Het leek wat ingewikkeld om naast elkaar naar boven getrokken worden, maar het lukte wonderwel vlotjes: iedereen kwam probleemloos boven.
Na de sneeuwbarbecue trokken we onze stapschoenen aan en vertrokken we richting hotel Weisshorn voor een lange wandeling door de sneeuw. Hotel Weisshorn werd gebouwd in 1882 en kijkt vanaf 2337 meter neer op St.-Luc. Toen wisten we nog niet hoe memorabel onze tocht zou gaan worden. Over enkele venijnige hellingen, langs Saturnus en onder de drieduizender Le Touno bereikten we het hotel na 1 uur en 38 minuten, een recordtijd. Daar kregen we een drankje en les. Daarna keerden we ijlings terug want we moesten op tijd zijn voor de laatste rit van de Funiculaire. Al stappend, lepelend, en uiteindelijk spurtend, repten we ons naar Tignousa. De afloop vertellen we straks thuis wel, maar spannend was die wel.
De frietjes met vol-au-vent smaakten ons dan ook heel erg. Als dessert kregen we een vuurwerktaart.
Na het avondeten was er de dankavond waar we ons dansje brachten.
Morgen is onze laatste skidag. Benieuwd of we allemaal slagen voor ons eindexamen.
Slaap zacht!
De laatstejaars van GBS Haasrode, juf en meesters.
PS1 Het laatste verslag zal pas op de blog verschijnen op 14 maart. We hebben morgen immers geen toegang tot het internet.
PS2 Proberen jullie er mee aan te denken dat er donderdag bib is voor jullie kids.
PS3 De lessen starten donderdag wel degelijk om 8.45 u. Erg hé?
Terwijl juf Karlien deze voormiddag de huiswerkjes verbeterde, verfijnden wij verder onze skikunsten. De beginners trotseerden voor het eerst de rode piste. Morgen de zwarte? De gevorderden deden race, één tegen één, waarbij topsnelheden genoteerd konden worden. De pistes van de Fôret en naar de Prilett' werden in snelheid genomen. Weeral een schitterende skivoormiddag: de sneeuw lag er als bloemsuiker bij en liet zich snijden als 'goei' boter.
In de namiddag was er een monitorenspel : in groepjes losten we vraagjes over St.-Luc op en leerden het skidorp zo nog beter kennen. Het spel werd gewonnen door een ploeg van Heverlee. Er is vast en zeker een foutje gebeurd tijdens de telling door de jury.
De prijs voor de mooiste kamer ging vandaag naar de meisjes van kamer 303. De stand in de prijs is nu 3-2 voor de jongens.
's Avonds hadden we een muziekquiz in de bar. Vijf rondes met muziekvragen en twee praktische proeven. We hebben ons hard ingespannen en goed geamuseerd. De prijzen waren niet te versmaden: tobleronerepen in verschillende maten maar allemaal even lekker. Kijk eens hoe trots de ploeg "Vrolijke Vrienden" die als derde eindigde poseert met de mooie prijs!
Tot morgen, maandag, wanneer een nieuwe werkweek begint. We zullen eens denken aan jullie als we van de besneeuwde alpenweiden naar beneden zoeven.
Tot onze grote verrassing stond er deze morgen een oud-klasgenootje op ons te wachten. Marthe Dom was voor het weekend afgezakt naar St.-Luc. Zo kan ze toch twee dagen de sfeer van de sneeuwklassen meebeleven.
Vanmorgen stonden we al om 9 uur op de latten. De verse skipistes lagen er aanlokkelijk bij. De blauwe piste bij Par de Modzes werd ettelijke keren genomen. De ervaren skiërs verkenden het ganse skigebied, van Chandolin tot Pas de Boeuf. De omstandigheden waren weeral uitstekend. Dus het was puur genieten en de skimicrobe heeft zich bij de meesten al genesteld.
Na de middag namen we onze privébus voor de leerwandeling in het naburig skidorpje Grimentz. De tocht was bochtig. De plastic zakjes werden uitgedeeld, maar bleken achteraf onnodig. In Grimentz leerden we aan de hand van een opdrachtenblad het dorpje kennen. De tocht had een happy-ending: de resultaten tellen niet mee voor het rapport en de winnaars kregen Toblerone als trofee
Vooraleer we terugkeerden trakteerden we onszelf op een drankje in Bec de Bosson: lekkere warme chocomelk met slagroom, cola, ice tea, orangina, ... We hebben er uiteindelijk zelf voor gespaard door wafels te verkopen.
's Avonds was er een fakkeltocht. Met zes fakkels trokken we door het dorp. Op een afgelegen, donker plekje kropen we dichtbij elkaar. Toen we naar de hemel keken zagen we hoe mooi de sterrenhemel was : de poolster bekijkt het schouwspel van de grote jager Orion met zijn twee honden die zijn pijl op de stier mikt. We luisterden hoe het geitje van meneer Seguin de bergen intrekt op zoek naar de uitdaging die de wolf blijkt te zijn. Als afsluiter lieten we twee wensballonnen naar de sterren stijgen.
Nu liggen we in onze bedje diep na te denken waarom het geitje in godsnaam toch zijn veilige stal ontvluchtte.
Vandaag hadden we weeral een jarige: Simon! Ja, we worden precies allemaal een jaartje ouder. We maakten hem wakker met een happy birthday.
Deze morgen deden we een leerwandeling naar de boerderij en de molens. De boer leidde ons rond in zijn koeienstal. Er stonden wat afgebleekte milka-koeien van Bern en Freiburg. Maar hij was vooral trots op zijn Reine. Ze heette Cocinelleen had al 50 wedstrijden tegen andere koeien gewonnen. Maar ze was nu 13 jaar oud en gepensioneerd. De sanitaire werking van de koe werd uitgebreid gedemonstreerd wat de nodige hilariteit veroorzaakte.
Op weg naar de molens werden we opgewacht door gastprofessor juf Mariette. Ze leerde ons, ondersteund door het nodige didactische materiaal, over de werking van maïsmolens en hennepmolens. We hadden ook geluk: enkele sneeuwhazen lieten zich spotten. Wat zijn die potsierlijk klein!
In de namiddag gingen we routineus skiën onder het stralend zonnetje. De beginners namen de paddenstoelenliftjes op Par di Modzes. Terloops gezegd, de ski-moni's zijn heel tevreden met de vorderingen die gemaakt worden door hun poulains. De gevorderden namen de eindeloze teleski naar Pas de Boeuf.
Deze avond was het moment van de waarheid aangebroken: casino-avond. In allerijl werd er opgetut en omgekleed. In paartjes gingen we eerst dineren. En daarna naar de bar om onze jetons te vergokken op de roulette, met het rad van fortuin, met eenentwintigen, ... Na een uur werd de jukebox aangezet en was het tijd om te fuiven.
Het was weer een boeiend sneeuwklasdag. Morgen nemen we de ochtendshift voor de skiles.
Allemaal een prettig weekend gewenst!
De sneeuwklassers van GBS Haasrode, juf en meesters
Toen we deze morgen de gordijnen opentrokken, staken de bergtoppen in een dik, grijs wolkendeken. Het had ook lichtjes gesneeuwd want er lag een poederlaagje op de daken van St.-Luc. Wat een verschil met gisteren!
Vandaag opnieuw een jarige! We zongen hiep-hiep-hoera voor Daan.
Daarna wandelden we naar la Pierre des Sauvages, de Steen der Wilden. Daar werd volgens een oude legende elk jaar een jong meisje geofferd om de god van de zon gunstig te stemmen. Het meisje dat in een loopwedstrijd als laatste eindigde werd naar de druïde gebracht om geofferd te worden. Misschien kwam de zon wel te voorschijn als we iemand offerden door de druïde van dienst? Dus liepen we allemaal de steile helling naar de grote steen op. Daar boven stond druïde Janstrix reeds klaar. Hanna kwam als laatste aan en werd naar de offerblok bij de druïde gesleurd. Janstrix offerde Hanna onder bezwerende woorden met een keukenmes. Het bloed spatte in het rond. Maar de zon liet zich helemaal niet zien. Of dit nu lag aan de bedenkelijke kwaliteiten van de druïde of het offer hield ons nog even bezig. Uiteindelijk dropen we af en keerden we terug naar ons hotel.
We maakten ons klaar want we werden boven aan Tignousa verwacht voor een sneeuwbarbecue. Met de hele bende namen we de Funiculaire. Inderdaad, boven stond het keukenpersoneel van het hotel klaar. Eerst een lekkere tomatensoep en daarna een croque monsieur of hotdogs (à volonté). Lekker was dat!
En dan was de tijd gekomen voor de tweede skiles. De toekomstige gevorderden leerden het bochtenwork. De gevorderden leerden pirouettes maken en deden de tocht naar Chandolin. We hebben blijkbaar zeer gemotiveerde kinderen bij, want de skimoni´s hebben zomaar een uur langer les gegeven. Iedereen was daarna wel wat vermoeid, maar tevreden. Het vieruurtje, chocomelk en een koek, smaakte dan ook heel erg. Zeker onder het zonnetje dat plots terug was. Had het offer dan toch gewerkt?
Na het avondeten haalden we onze t-shirts boven en schreven we onze naam op elkaars t-shirt.
Maar nu is onze kaars uit en kruipen we onder de dekens.
Groentjes van jullie kapoentjes, juf en de meesters
Onze nachtrust was weldadig. Wat wil je, na zo'n verre busreis? Enkele vroege vogels waren toch al wakker om half zeven. De anderen werden gewekt door een vreselijk, lelijk mens die alle kamers een bezoekje bracht.
Na het ontbijt hadden we een leerwandeling in St.-Luc. Eerst verraste Jasper ons nog op een (bol) zakje chips. We begonnen bij de oude wasplaats waar nog een houten waterrad te zien is. Daarnaast leerden we over het oud-gemeentehuis van St.-Luc, waar we poseerden voor de groepsfoto die je op deze pagina ziet. Verder leerden we over de huizenbouw in een bergdorp en over het nomadische leven van de dorpsbewoners in het verleden. Maar we namen ook onze hartslag en ademritme. Enkele sneeuwklassers kwamen tot merkwaardige resultaten! Op het einde van de wandeling proefden we nog van het traditionele Seigle-brood.
Na het binnenspelen van ettelijke porties ravioli, was het tijd voor de eerste skiles! De nervositeit hing in de lucht: skilaarzen bleken spoorloos of waren 's nachts een maatje kleiner geworden, handschoenen waren op wandel of wat was nu de beste keuze: een skimasker of een skibril? Stressen, dus. Maar uiteindelijk verliep alles, onder de deskundige leiding van onze skimonitoren, vlekkeloos. De beginners kunnen al vakkundig ploegen en de gevorderden verkenden het skigebied. De kop is er dus af, zoals ze zeggen.
Van zoveel actie kregen we natuurlijk grote honger en onze inspanningen werden dan ook beloond met alweer een super lekker avondmaal. We konden maar moeilijk onze keuze maken bij het zien van het buffet: een saladbar, tonijn, cordon bleu, courgette in kaassaus, aardappelschijfjes. Na het dessert (een ijsje, mmm) kwam dan het moment waarop we al de hele dag gewacht hadden: de uitreiking van de kamerprijs! Mona, Sara, Fien, Hanne, Sari en Kaat kregen een reep Zwitserse chocolade voor het geleverde opruimwerk. Proficiat meisjes!
's Avonds drumden we naar de bar voor een optreden van de Zwitserse Reini. De zaal zat afgeladen vol met ongeveer 150 joengelen. Bleek dus dat deze artiest vlekkeloos Nederlands spreekt! Met een gitaar, een koebel en enkele Nederlandstalige hits wist hij zijn publiek moeiteloos in te palmen. We hebben meegezongen, "Anne" geschreeuwd, dos cervezas besteld, van-voor-naar-achter-van-links-naar-gerechtst. Kortom, ons enorm geamuseerd. Reini bracht nog enkele bisnummers, maar toen het tweede een slaapliedje bleek te zijn, wisten we wel hoe laat het was.
Het was een prachtige dag: zon, sneeuw, ski, een beetje wijzer geworden en veel leute. Misschien blijven we beter een weekje langer ...
Wat een avond was dat gisteravond? De sneeuw viel uit de hemel toen we vertrokken richting St.-Luc voor onze sneeuwklassen. De bus vertrok sneller dan verwacht en weg waren we!
We hadden rond middernacht een plaspauze in Luxemburg. Net op tijd om Jasper zijn verjaardag te vieren (zie foto). Wel een beetje een vreemde plaats om je verjaardag te vieren, maar nood breekt wet . Daarna gingen de zetels plat en probeerden we de slaap te pakken te krijgen. Maar we weten nu dat dat in een rijdende bus bepaald niet gemakkelijk is.
Toen we wakker werden, waren we in Martigny, Zwitserland, voor een laatste stop! Verderop sloegen we in Sierre rechtsaf en reed de bus de vallei Val d'Anniviers binnen. Het laatste stukje van Vissoie naar St.-Luc was wel bangelijk: met haarspeldbochten en diepe ravijnen, links en rechts. De plastic zakjes werden in gereedheid gebracht en af en toe kwam een sneeuwklasser een zetel zoeken aan de vooruit van de bus. Uiteindelijk was het vanmorgen half negen toen we, goed en wel, in St.-Luc aankwamen, zonder dat de plastic zakjes nodig geweest waren. Leve Touristil! De laatste 500 meter naar het Grand Hôtel du Cervin legden we nog te voet af.
We vonden onze kamers op de derde verdieping van dit lieflijk hotelletje dat uitzicht geeft op de vallei van St.-Luc en de Matterhorn in de verte. De andere verdiepingen werden ingenomen door de scholen van Beersel, Lommel en Heverlee. Nadat we de koffers hadden uitgepakt, gingen we een frisse neus halen in het dorp. De weergoden waren ons goed gezind: het zonnetje straalde in een staalblauwe hemel en weerkaatste op de besneeuwde bergflanken. Op onze verkenningstocht zagen we al het bergtreintje "Funiculaire", dat ons morgen naar het skigebied zal brengen.
Na het middagmaal haalden we de lepeltjes boven en wandelden we richting Prilett. Tot onze vreugde was de sleepiste open. In het begin lukte het nog niet zo goed, maar uiteindelijk slaagden we erin om de piste spiegelglad te maken. De kinderen gingen supersnel en vlogen in het rond.
Terug in het hotel kregen we een vieruurtje (sinaasappelthee (?) met een cakeje). "Hmmm", zeiden enkelen. Anderen wisten het niet zo goed.
Daarna was het hoog tijd om nader kennis te maken met ons skimateriaal en onze monitoren. Eerst kregen we een deskundige uitleg van de skichef Noël in de knusse bar van het hotel. We probeerden dan eerst onze skilaarzen. Met wat trek- en sleurwerk vond iedereen toch een geschikt paar. Nog wat regelwerk aan de ski's en klaar was kees: we zijn klaar om morgen de skipistes onveilig te maken.
Na het avondmaal, nog een verfrissende douche en, hop, onder de dekens. Want morgen moeten we in topvorm zijn!
Een gematigde sneeuwval, zwaarste op ma ochtend. De temperaturen zullen lager zijn dan het vriespunt (max. 0 ° C op ma 's morgens, min -16 ° C op di nacht). Wind zal over het algemeen licht zijn.
Vergeet niet je identiteitskaart, reispas of kinderpaspoort af te geven aan de meester/de juf
GEEN SIS-kaart !!!!!
Als je regelmatig medicatie moet nemen, geef je die op deze dag af. Vergeet zeker de naam van je kind, de dosis en frequentie niet te vermelden op het doosje. Ook de reispilletjes voor de terugreis worden op dit moment afgegeven
Nog 7 keer slapen en we vertrekken. Nu al...? Eindelijk...? Ieder heeft zijn mening, maar iedereen kijkt ernaar uit. Zenuwachtig, druk, ... we merken het allemaal op school! De sneeuwklassen zijn zeer nabij!!! Daarom deze brief met de laatste mededelingen.
1. Het vertrek
Samenkomst in de school om 20.15 uur.
Onze superleerlingen worden maandagmorgen allemaal op school verwacht. s Namiddags mogen ze thuis blijven om nog even te kunnen uitrusten!? De helden die niet thuis kunnen blijven, worden op school opgevangen.
Heb je al je reispilletje ingenomen?
Heb je ook een ontbijtje voorzien?
Parkeer je wagen op de grote parking en kom dan naar de inkomhal van de school. Laat de reistas nog in de wagen!
Controleer of aan al de bagage (valiezen en handbagage) een label bevestigd is.
Geef een seintje aan de meester en/of de juf als je er bent. Geef eventueel nog de laatste medicijnen (naam, hoeveelheid en frequentie erop schrijven) af. Neem nu al afscheid!
De leerlingen, juf en meesters gaan samen naar de klas voor de laatste afspraken en voor de groepsfoto. Zorg dat je je sneeuwklasmuts aanhebt voor deze foto!
De ouders kunnen ondertussen de reistas of valies richting Verbindingstraat brengen. De bus zal daar immers halt houden.. Iedereen snel mee! Weg zijn we!
2. De terugkomst
We komen met de bus aan in de school op woensdag 14 maart rond 7.30uur. Als de bus een beetje laat is, zal meester Jean-Louis u zeker en vast een kop koffie aanbieden.
3. Extra materiaal in de valies
Nu ons programma in elkaar geknutseld is, hebben wij nog enkele laatste dingen die mee in de valies moeten:
De kledij voor het dansje.
Badpak om te gaan douchen (alleen voor de meisjes ;))
4. Zakgeld en snoep
Niet vergeten dat je maximum 30 CHF zakgeld mag meenemen, dat je geen snoep mag meenemen, dat je max. 2 flesjes water of frisdrank mag meenemen, ...
Controleer nog eens in de infobrochure wat je wel en niet mag/moet meenemen, zodat je niets vergeet!
5. De website
Vergeet niet af en toe een kijkje te nemen op de blog http://www.bloggen.be/saintluc2012.
We beloven ons best te doen om er zo snel als menselijk mogelijk is, info uit de Zwitserse Alpen op te zetten.
6. Dringende berichten
Indien er dringend een bericht moet worden gestuurd, neemt u contact op met de school. Meester Jean-Louis of iemand van het secretariaat zal ons zeker snel kunnen bereiken. Ook omgekeerd gebeurt hetzelfde om eventuele misverstanden te vermijden.
Indien u nog vragen, problemen,... hebt, kan u steeds terecht bij de klastitularis, bij de monis of bij de directeur.
