We're going for distance
Over mijzelf
Ik ben Michael Andries
Ik ben een man en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Monteur Bovenleiding.
Ik ben geboren op 19/08/1982 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.


11/02: Trail des Bosses 25km
26/02: (W) Lennik 30km
04/03: (W) Stekene 30km
11/03: (W) Aarschot 30km
25/03: (W) Antwerpen 20km
01/04: (W) Scherpenheuvel 42km
07/04: (W) Kasterlee 30km
15/04: Spa-Olne 33km
07/05 => 18/05: Trekking La Palma
20/05: La Grimace du grand George 25km
02/06: (W) Gelrode 50km
15/07: Les Crêtes de l'eau Noire 30km
05/08: Trail de Val d' Heure 36km


PR's:

100km: 14:44
6uurloop: 79.7km
50km: 3:46:07
Marathon: 2:48:24
1/2 Marathon: 1:21:11
10 Mijl: 1:01:05
12km: 46:01
10km: 34:00
5km: 16:45


Lopende vrouwen
  • Julie
  • Ruth
  • Edith
  • Betty
  • Veerle
  • Katrien
  • Christine
  • Martine
  • Wendy
  • Jessica

    interessante links
  • Ultraned
  • vzw ultramarathon
  • IAU
  • Marathon & Ultracup
  • joggings.be
  • Deutsche Ultra Verein
  • Franse loopsite

  • 30-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verder verloop
    Hier ben ik nog eens voor een verslagje van het verder verloop van mijn inpasse. Ik heb vorige week doorgebeten op het werk en zag toch telkens af. 's Morgens was alles zeer draaglijk, zelfs de fietstocht naar het werk ging vrij vlot. Dan de eerste uren viel het ook nog wel mee, maar na enkele uren achter het stuur zitten kwam de pijn toch weer duidelijk door. Na de middag is het dan tanden bijten en uitkijken naar 4 uur. Dan moest ik nog eens huiswaarts met de fiets. Nu eigenlijk viel dat nog wel mee, pas na een uurtje fietsen werd het lastig. Je zou denken dat dit ondoenbaar zou zijn, maar door de andere  houding denk ik dat ik m'n rug minder belast als overdag. Toch het laatste half uur is dan weer doorbijten. Ik wou dit gewoon blijven doen om toch beweging te houden, van zoveel training naar bijna niets meer. Dat kan toch ook niet goed zijn hé? Nu maandag dan opnieuw na een weekendje rust geprobeerd, maar ook na een dagje niet achter het stuur zitten was ik tegen vier uur weer echt vermoeid. Niet in die mate als de week ervoor, maar ik denk dat het kwam omdat ik toch meer variatie in m'n beweging had die dag. Misschien heeft m'n nieuwe functie er wat mee te maken? Ik ben immers sinds december vorig jaar vast chauffeur van de ladderwagen van de bovenleidingen bij ons. Veel zitten, heel de tijd manoevreren door het stadsverkeer, rondrijden in de stad met een vrachtwagen (8 versnellingen), ik denk dat dit een heleboel belasting met zich mee heeft gebracht die ik niet gewoon was. Hiervoor heb ik die job ook af en toe als vervanger uitgevoerd en toen viel de hinder wel mee, dat was echter telkens voor kortere periodes. Ook had ik toens niet zo'n zwaar trainingsregime. Ik wil zeker niet alles van het lopen afschuiven, daar zal de hoofdoorzaak wel liggen. Ultralopen is gewoon niet gezond, dat is een feit.



    Dat leidde dan ook toch volgende conclusie. Het gaat vrij radicaal klinken, maar voor mij is het ultralopen als actief deelnemer een afgesloten hoofdstuk. Zelfs van het lopen verwacht ik niet al te veel meer. Op die manier probeer ik me voor te bereiden op de resultaten van de scan die ik binnen 3 weken moet laten nemen. Alles wat beter is zal dus enkel meevallen, slechter zal moeilijk kunnen en dan zal de shock niet zo zwaar zijn. Waar ik op hoop is dat ik een verder sportief leven kan uitbouwen in een iets minder belastende sport. Wat dat zal zijn? Ik hoop dat ik nog degelijke afstanden ga kunnen wandelen, zwemmen zal nog wel mogen denk ik, fietsen hoop ik toch ook nog terug goed te kunnen oppikken en heel misschien toch een klein beetje te kunnen blijven joggen. Alle doelen die ik me dus voor dit jaar heb gesteld zijn geschrapt, het grote doel wordt nu dus hier over komen.



    Nu ik het mentaal wat heb kunnen plaatsen en het heeft diep gezeten, ga ik me wat meer toespitsen op m'n vrouwtje Carmen. Zij heeft al wat moeten afzien bij al de trainingarbeid die ik verrichte. Ik ga ze nu zo goed mogelijk proberen te begeleiden in haar sportcarrière met als eerste doel de marathon van Antwerpen. Eigenlijk hebben we daar niet meer zo veel werk aan. Ze heeft net immers haar laatste voorbereidings week erop zitten, eentje van 10 uur training en 92km in totaal met zondag een toetje van 32km. Haar aanloop naar Antwerpen was er eentje met vooral oog voor capaciteit. In Eindhoven vorig jaar bleek toch dat ze vooral daarin te kort kwam, dus zijn we daar deze winter vooral mee bezig geweest. De snelheidstrainingen zij dus was op de achtergrond gekomen, alsook de korte wedstrijdjes. In plaats daarvan veel lange duuurlopen en extensieve trainingen. In de laatste zes weken heb ik ze nog enkele snelheidsaccenten laten leggen, maar daarvoor echt niets. Haar gevoel na die lange duurlopen is er nu toch al goed op vooruit gegaan. Waar ze vroeger na zo'n training bijna half dood was, kan ze nu redelijk snel (een paar uur later) al gewoon terug verder thuis. Ik ben echt benieuwd, hoe dat gaat uitpakken.

    Na de marathon gaan we voor haar na een herstelperiode van een tweetal weken, weer volop op snelheid beginnen inzetten. Met vanaf eind mei een aantal 5km wedstrijden om dan wat aan kracht te winnen tijdens enkele trails begin juli. Daarna een deugd doende vakantie om weer rustig te beginnen opbouwen naar de lange wedstrijden in het najaar. De marathon van Brussel staat op het programma, die is immers gratis omdat ik vorig jaar onder de 3 uur liep en ze dus met mijn startnummer kan starten. Dat wordt echter vooral een doorgedreven duurtraining, een keer kennis maken met het parcours. Bij dat alles zal ik dan proberen zo goed mogelijk alles te leiden op de achtergrond. Mijne schat gaat een mooi jaar tegemoet.

    Verder voor mezelf probeer ik nog wat uit te zoeken wat ik zou kunnen doen voor het ultralopen. België kan namelijk wel wat enthousiastelingen gebruiken en als ik dit niet meer kan al lopend, wil ik dat misschien wel doen op de achtergrond. Als vrijwilliger, als aanspreekpunt, misschien met de tijd zie ik het wel zitten om eens iets in mekaar te knutselen. Het zou tof zijn dat er een vervanger voor de 50km van Gistel op het programma zou kunnen komen of dat er misschien een trail ergens hier in de Kempen of het Hageland zou georganiseerd zou worden. Zelfs een degelijke website opstarten naar het voorbeeld van www.irunfar.com , met verslaggeving en interessante artikels over het ultralopen en trailgebeuren in de lage landen zat ik aan te denken. Zat er al even mee in m'n hoofd, maar doordat ik zelf zo druk bezig was met lopen zat dat er helemaal niet in. Echter ga ik eerst nog wat blijven hopen op een goed resultaat van m'n scan op 18 april.



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (3)

    31-03-2011
    ultra
    Jeetje zeg en begrijpelijk na deze blessure en alle ongemakken vandien.
    Het lopen en ultralopen is zwaar, dat klopt en eigenlijk kan je de combinatie ultralopen en snelheid niet combineren.

    Ik zelf train langzaam altijd en dat maakt het dat het langduurlopen goed vol kan houden zonder blessure's....Vaak zie je toch dat er veel te snel getraind gaat worden voor de marathon en ultra en dan ontstaan er problemen.

    Beterschap en met Carmen kan je ook veel gezamelijk lopen en een mooie training voor de ultra's die tempo's van Carmen.

    31-03-2011, 16:47 geschreven door Rinus


    kop op

    Het is goed dat je even alles laat bezinken en nu vooral rust totdat je resultaat hebt van het onderzoek, best is dat je dit met sportartsen bespreekt, zij hebben een veel betere kennis dan een gewone huisdokter ivm sportblessures en revalidatie.
    Maar vooral positief blijven en leren leven met de "beperkingen" die je lichaam heeft.
    Sporten op hoog niveau is nu eenmaal zwaar belastend en het is de kunst jezelf proberen zo goed mogelijk te (leren) kennen.
    Dus kop op en geniet van Carmen haar vorderingen
    Tot in Antwerpen !!

    31-03-2011, 13:42 geschreven door wim


    30-03-2011
    Optimisme.
    Een ultraloper is een optimist, ikzelf ben al meerdere malen door specialisten afgeschreven voor het lopen.
    Het alternatief is anders trainen, de spieren rond de zwakke plek versterken, en er in geloven.
    Optimisme is de beste placebo, en als de eerste diagnose tegenvalt kan je nog altijd een tweede en derde opinie vragen.
    Ik hoop voor jou dat alles mee valt, en dat je, je talent en lichaam iets meer de tijd heeft om zich verder te ontwikkelen en wennen aan de belasting.
    Veel succes aan Carmen voor haar marathon van Antwerpen.

    P.S. denk positief.

    30-03-2011, 09:47 geschreven door Joggerke


    Over mijzelf
    Ik ben Keersmaekers Carmen
    Ik ben een vrouw en woon in Herselt (België) en mijn beroep is Productiecoördinator Mivas.
    Ik ben geboren op 05/11/1985 en ben nu dus 38 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Lopen, wandelen, fietsen.

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Lopende mannen
  • Frank
  • Geert
  • Homer
  • Mario
  • Dirk
  • Jan
  • Geert
  • Wim
  • Franky
  • Patrick

    Nog lopende mannen
  • Rinus
  • Richard
  • Paul
  • Gerry
  • Bob
  • Henk
  • Koen SGEE
  • Marco

  • Trailrunners
  • Scott Jurek
  • Anton Krupicka
  • Kilian Jornet
  • Wouter Haemelinck
  • Leor Pantilat
  • Julien Rancon
  • Thierry Breuil
  • Goeff Roes
  • Ian Sharman


  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs