Het loopverhaal van Danny

Vorige vrijdag/zaterdag stond de dodentocht in Bornem op het programma. En daar hebben ze de eerste uren van de tocht alles behalve geluk gehad met het 'weer'. Met Niels en Thomas afgereisd naar Bornem waar het al een flink eindje stappen as tot hun 'startbox'. Nadien wat door Bornem 'gekuierd' en vele klapjes kunnen doen. Een onfortuinlijke Dirk Hanselaer maakte zelfs al een knieval (maar dat zou hem niet weerhouden om een fantastische prestatie op de wegen rond Bornem neer te zetten). Met Jeroen ging het al voor de start niet goed. Bijna geen stem en wat bleekjes maar toch volle moed om er tegen aan te gaan: een keel- en oorontsteking noopten hem echter om de strijd te staken (wat geen onverstandige beslissing was).

Ondertussen was Heike rond Bornem geariveerd zodat we de lopers konden beginnen volgen. Reeds na 17 km moest er voor de eerste keer wat natte kleren gewisseld worden. Bij het tussenpunt aan 35 km (Den Duvel) was het een hel: enorme regenbuien volgden elkaar op - organisatie had last om de tijdsregistratie aan te brengen. En de lopers stonden er verkrampt bij. Niels kwam hier nog door met eerste groep...maar totaal doorweekt. In een buskotje alle kleren gewisseld maar spieren begonnen toen al te verkrampen. Niels is nog verder gelopen tot km 54 maar zei toen dat het nog weinig nut had om verder aan te dringen daar het toch bijna onmogelijk zou zijn om volledig uit te 'lopen'. Jammer maar de weersomstandigheden waren voor een loper zeker niet gunstig en 54 km lopen aan 10,4/u met kleerwissels inbegrepen. Thomas had naast de weerstomstandigheden ook nog last van zijn heup en stopte ermee na 48 km.

Christelle De Letter postte deze foto op de sociale media met het bericht 'ze zijn er klaar voor'... Prachtige foto van vader en dochter. Sinne had na een twintigtal kilometer last van de knie en besliste om er op km 25 mee op te houden (ook hier een verstandige beslissing want het risico op een blijvende blessure was te groot). Dirk...ja die leverde een straffe prestatie af...Gedurende de zaterdag kreeg ik regelmatig berichtjes van 'Ge moet nen keer kijken wat Dirk aan het doen is'...'Die gaat 22 uur stappen'... 'Dat is nen....zeker'. Ik ga hem hier persoonlijk zijn relaas laten geven van een prachtige prestatie.

"Vrijdagnamiddag vertrokken we vol spanning en met een wagen vol eten,

drinken, kledij en schoenen richting Bornem. Wat zouden wij nu beleven?

Een groot vraagteken maar die spanning en onzekerheid ebde vlug weg

toen wij in het centrum van Bornem aankwamen. Daar heerste een

gezellige drukte en sfeer. Wij konden er nog eventjes van genieten

vooraleer wij naar de start gingen. Rond 19.00 uur gingen wij onze

startplaats gaan opzoeken en niet veel later begon het te regenen dus

waren wij eigenlijk al nat toen wij onze tocht moesten aanvatten.

Met veel moed konden wij om 21.15 uur het startterrein verlaten. De

eerste controlepost bereikten wij maar de nacht viel en wij werden

steeds natter. Door de regen voelde wel alles kouder aan. Ninke en

Glenn volgden ons de ganse nacht en bevoorraadden ons. Rond de 25

kilometers kreeg Sinne pijn aan haar knie en voet maar na een rustpauze

ging ze door. Ze kreeg het steeds moeilijker door de regen en de pijn en

besliste op 30 kilometers om te stoppen, dus ging ik alleen verder. De nacht

door, steeds gesteund door Ninke en Glenn. Die werden bij de aanvang

van de dag afgelost door mijn vrouw, schoonbroer en schoonzus. Rond de

vijftig kilometer kreeg ik het ook eventjes lastig. Ik veranderde van

schoenen en nam een korte rustpauze. Het duurde een tijdje vooraleer ik

mijn schoenen gewoon was en dat zorgde voor een dipje in mijn snelheid

maar later ging het terug beter. Zo stapte ik verder van controlepost

naar controlepost en de kilometers tikten aan. Op een bepaald moment

begin je erin te geloven dat je het kan en krijg je steeds meer adrenaline.

Je wil eigenlijk niet meer stoppen. Door de motivatie van de volgers en

door Sinne en Michaël (die terug gekomen waren) behaalde ik de

eindmeet. Mijn eerste woorden waren: Nooit meer! (heb ik ooit nog

gezegd) maar toch was ik een beetje trots op mijzelf."

Het is een feit: de Veldmeersrunners zijn met 150!! Ik zou een artikel hieromtrent in de pers laten verschijnen maar daar hoort natuurlijk ook een groepsfoto bij . Ik zou iedereen willen vragen om op dinsdag 04 september aanwezig te zijn zodat die groepsfoto kan genomen worden. Ook meegeven dat gedurende gans de maand september de actie loopt 'Breng een vriendje mee...'. Wat ook opvallend is, is dat van bij de start van de inschrijvingen van 'start to run' al direct verschillende inschrijvingen zijn binnen gekomen...dus het ziet er naar uit dat het opnieuw een succes zal worden.