Na een vrij zwaar hartinfarct ben ik begonnen met lopen: van een start to run naar 10 km, naar een halve marathon en zo naar een marathon. Ik neem deel aan veel joggings en doe ook in de week de nodige kilometertjes. Natuurlijk loop ik deze niet alleen maar met verschillende andere joggers.
Het loopverhaal van Danny
29-12-2008
Het jaar loopt ten einde en het wordt dus tijd om eens achterom te kijken naar het afgekopen jaar. Het jaar begon met een (opdat moment onrealistische) droom de marathon van Rotterdam te lopen. De voorbereidingen waren niet van de poes en in jnuari - februari was het dan nog slecht trainingsweer met regen en wind. De verschillende natuurlopen van Lier moesten dan ook gelden als voorbereiding. En dan 13 april was het zover. En ja, ik liep hem it ook al was de tijd 5 uur. Vrij vlug begon het idee te groeien om een tweede te lopen. Maar opnieuw alleen die trainingen ... daar zag ik tegen op; Toen plots enen Kurt op ht idee kwam om zijn verjaardag te vieren door de maraton van amsterdam te lopen; De maanden daarop werd er in groep (en ieder volgens eigen kunnen) getraind en in oktober zakten we met een 10-tal mensen af naar Amsterdam en iedereen van de groep bracht ook dit evenement tot een goed einde. Ook in de aanloop hadden we een blog opgericht die vrij veel succes had en die nauwlettend werd bijgehouden door onze webmaster Anne Verelst. Na die marathon was er het beste was af. Doch in december volgden de joggings elkaar weer in een goed tempo op. In de loop van 2008 is er ook een 'loopmaatje' opgedoken. Met Valerie heb ik honderden kilometers samen gelopen. Ook met mensen van de joggingclub overmere heb ik vele kilometers gelopen. Iedereen bedankt trouwens voor de loopkilometers in 2008. Op het einde van het jaar kwam er nog een leuke surprise door het ontvangen van de trofee 'uitzonderlijke sportprestatie'.
foto 1: de medailles van de marathon Rotterdam en Amsterdam en de sportprestatie van het gemeentebestuur foto 2: de joggers die de marathon van Amsterdam gelopen hebben foto 3: zelden zoveel expressie gezien als op deze foto de dag voor de marathon van Amsterdam foto 4: het loopmaatje Valerie
Deze morgen was het vroeg dag. Om kwart voor 8 was Valerie al in Kalken om e vertrekken naar Vorselaar. Ja en mede door hare nogal zware voet waren we om 9 uur al in Vorselaar en voor half tien waren we al 'den bos' in, letterlijk nu. We liepen met een groepje van 5: Valerie,Carine,Dirk een plaatselijke jogger en ikzelf; Het parcours was gewoon weg prachtig, midden in de bossen - het enige nadeel was dat er sommige stukken bospad oneffen bijlagen door het vriesweer. In het zonnetje en meewind was het aangenaam lopen, maar ... tegenwind en uit de zon was het berekoud. We hielden er een tempo van 9,3 km/uur op aan en zo legden we de totale afstand van 15 km af in 1u36.
Onderweg was er voor de dorstigen ook nog de kans op een versnapering (gluwein, vanillejeneever, vruchtensap) en na de aankomst was er nog een drankbonnetje voorzien. Dus je kreeg voor je 3 euro (naast het prachtige parcours) ook nog waar voor je geld.
Deze vorm van joggings lijkt ook wel aan te slaan (het vrije vertrekken) en er waren dan ook talrijke deelnemers. Er is meer ruimte voor een gezellige babbel onderweg en is totaal geen vorm van competitie en voor je het beseft heb je weer 15 km in de beentjes.
Voila, dit was de laatste jogging van een enorm prachtig loopjaar. En in de loop van de week zal ik het jaar 2008 voorstellen zowel in cijfers als in beelden.
foto 1: Goed ingeduffeld voor de start met Carine foto 2: Na de aankomst met mezelf, Carine,Dirk en Valerie foto 3: Moet toch geloofwaardig overkomen daar Dirk één en al oor is ..
Na gisteren op kerstdag een leuke trainigsloop gedaan te hebben van een 10-tal kilometer rond het donkmeer en in goed gezelschap (had wel nog last van infiltratie) ben ik vandaag afgezakt naar Tielt.
Tielt mag zich duidelijk de titel toemeten van meest sfeervolle kerstlooptoe eigenen. Exact op half zeven werd de bende (meer dan 700 lopers) op gang geschoten. En zoals we op voorhand wisten: het was een zeer lastig parcours. Die lastigheid werd nog wat in de hand gewerkt door een schrale oostenwind die op een tweetal stukken op het parcours werkelijk door merg en been ging.
De eerste drie kilometer liep het voor geen meter (veel last in de bil (het zou enkele dagen duren eer ik volle resultaat van de behandelig zou hebben); Nadien was de 'zenuw' blijkbaar opgewarmd en was ook de hinder verdwenen. En kon van vrij ver achteraan nog een twintigtal lopers remonteren (ik kon nu eens groepjes voorbij lopen en meestal is dat omgekeerd). Ik eindigde in 1u02'19" op 10,2 km of 7 seconden sneller dan vorig jaar (dat wijst erop dat 'mijnen tikker' toch in ongeveer dezelfde konditie blijft en daar doen we het toch voor). En net als vorig jaar heb ik op het parcours lopen vloeken ... genen meter plat en dat in de West-Vlaanders.
Voor dit jaar staat er nog één jogging op de het menu en dat is nu zondag in Vorselaar; Warm induffelen zal de boodschap zijn denk ik want we plannen om om 9 uur te starten (het is vrije start aldaar) voor ons 15km en volgens de weersvoorspellingen zullen het opdat moment diepvriestemperaturen zijn.
Gisteren een km of 7 gelopen rond de Eendekooi, met toch een goede trainingssnelheid van 9,7 km.
Het belangrijkste nieuws komt eigenlijk van het medische front. Er komt eindelijk doorbraak bij het bilprobleem. Verdere onderzoeken gisteren hebben inderdaad een ontsteking van een gevoelszenuw ter hoogte van de heup aangewezen. Die zenuw loopt over de bilsttreek en veroorzaakt de pijn. In de voormiddag dacht men nog het euvel te verhlpen door kiné en het nemen van de medikatie. De fysiotherapeut besloot 's avonds toch om een infiltratie (met kortisonen) te zetten. Medikatie kon nooit hetzelfde resultaat hebben daar het niet zo enkel op dat specifieke punt kan inwerken. Men had mij wel gezegd hoe preciezer (doeltreffender) de infiltratie gezet is, hoe erger de pijn de volgende dag. Jawadde, mijn planning om vandaag vijf kilometer te gaan lopen heb ik maar opgeborgen want voel nu verdorie goed waar die zenuw loopt.
Voor de rest staat er nog een vrij druk week programma op den menu. Morgen 10 km met Valerie langs het donkmeer. Vrijdag zou ik heel graag naar Tielt gaan lopen, qua sfeer wel de meest sfeervolle kerstloop maar ... den omloop is er niet van de poes (en iemand die daar voor de eerste keer loopt zal zijn ogen opentrekken qua moeilijkheidsgraad). Zondag staat dan de kasteelloop in Vosselaar op het programma. Dat natuurlijk als de bil ok is.
De kestlopen volgen elkaar in een zeer snel tempo op. En na de leuke gebeurtenissen van deze voormiddag b en ik deze namiddag afgezakt naar Stekene.
Samen met Valerie hebben we ons ingeschreven via berkemboomloopt zodat we toch een beetje steun konden geven aan de lokale school die getroffen was door een brand; Er waren nog verschillende mensen van de joggers van Overmere aanwezig (Kurt,Johan,Els,Patrick,Jan, Sabine, ...).
Het parcours was lichtjes gewijzigd buiten vorig jaar (extra lus zodat we deze keer wel aan de volle 12 km kwamen). Er waren 407 starters op de 12 km, maar trage lopers zaten er weinig bij. Mijn tijd was 1u11' was voor mijn doen niet slecht is. Ook de rondetijden waren zeer gelijklopend 24'-23'-24'. Valerie haar eindtijd was 1u08'. Wat wel opviel in Stekene was de prachtige sfeer. Vele enthousiaste toeschouwers die zich rond de kerstmarkt verzameld hadden wat voor een zeer aangename loopsfeer zorgde.
Wat de bilkwetsuur betreft zijn we eindelijk een stap verder. De oorzaak van de pijn zou een geknelde gevoelszenuw zijn ter hoogte van de heup. Dinsdag moeten verdere onderzoeken hierom uitsluitsel geven.
De eerste twee weken ben ik in verlof en kan er dus begonnen worden met de voorbereiding voor Rotterdam 2009.
Vandaag was het in Laarne-Kalken de uitreiking van de trofeeën sportverdiensten 2008. Deze week had ik daar een uitnodiging voor gekregen. Wij daar vandaag heen met de gedachte van de receptie bij te wonen. Eerst werden alle kampioenenploegen van de gemeetnte gehuldigd. Daarna zou men over gaan naar de trofeeën van sportman (-vrouw) en sportverdienste van het jaar.
Maar ... eerst werd er een speciale trofee overhandigd met als titel "uitzonderlijke sportprestatie in 2008" en wie verscheen er op de slight die geprojecteerd werd. Jawel, ikzelf met de vermelding dat het toch uitzonderlijke is dat een hartpatient nog tot dergelijke sportprestaties komt. Ik mocht dan ook uit de handen van de burgemeester en schepen van sport deze toch wel voor mij persoonlijk zeer mooie trofee in ontvangst nemen. Moet wel zeggen het was nogal vrij emotioneel om in een volle raadszaal die trofee te ontvangen.
Nadien werden er nog verschillende foto's gemaakt voor pers (zullen hier later nog op de blog verschijnen) en werden er ook enkele interviews gegeven (en terug was het een enorme voldoening dat er veel aandacht aan mijn prestatie gegeven werd).
Hierbij wil ik ook nogmaals iedereen bedanken die al met mij heeft meeglopen en het mogelijk gemaakt heeft om te komen waar ik momenteel sta.
Nadat iedereen van de start to runners op donderdag met succes zijn proef had afgelegd (alhoewel er waren die extreem zenuwachtig waren) ben ik op vrijdag afgezakt naar antwerpen voor een de "Santa Run", een fantastisch evenement.
Naast ikzelf waren ook Valerie en Hendrik aanwezig. En ... één van de start to runners (Nazeha) tekende present. Voor de start was het een om en weer geloop en gewriemel van de kerstmannen (en -vrouwen). Ik had afgesproeken om bij Nazeha te blijven. In een vrij moeizame start (men stropte een beetje de eerste 500 m) is ook Valerie bij ons gebleven. Het parcours was qua ondergrond niet ideaal (veel kasseien en naar het einde toe zelfs ronduit gevaarlijk (kassesien en donker)) maar dit werd goed gemaakt door een fantastische sfeer in de binnenstad, je moest door de rijen mensen heen. En ik denk dat deelnemen een goed gevoel geeft maar als toeschouwer moet dit toch ook een prachtig gezicht zijn.
Na een kilometer of vier vroeg Nazeha mij (let op, héé zes weken geleden kan ze met moeite 3 minuten lopen) waarom ik vertraagde, jong, jong om door de grond te zakken. Ik kon haar met moeite volgen. Anderzijds gaf dat wel de voldoening dat ik de start to runners goed begeleid had en dat ze op die 8 weken enorme progressie qua konditie gemaakt hadden.
Wij eindigden in 32' (trek daar 2 minuten af door de opstropping bij de start en je komt aan 30'). Valerie eindigde in 30' en Hendrik deed er 22' over. Valerie had ook (voorlopig) geen last meer van haar knie. Mijn bil ... hetzelfde liedje.
Na gisteren in Brussel de start to run -sessie afgewerkt te hebben ben ik deze avond gaan lopen in Overmere. We hebben in een grope van een 5-tal lopers eer tourken van 7,6 km (voor de insiders het was de favorite tour van Martine langs het muizenstraatje) en dat in 47'54", dus was niet slecht voor een woensdagtraining.
Zogoed het ging tijdens het lopen, zo slecht ging het opieuw na het lopen. Zo komen we weer bij de vervelende blessure. Maandag ben ik opnieuw op onderzoeken getrokken en hebben ze eerst een emg (een vrij pijnlijk onderzoek waarbij naalden in de spieren aangebracht worden) uitgevoerd en nadien nog eens een extra echo gedaan om zeker te zijn dat er geen onsteking op de spieren zat. Beide testen hadden geen slecht resultaat. Er staan nu nog verdere onderzoeken op het programma nml. zaterdag bezoek aan fysiotherapeut en dinsdag een reumatoloog. Wel werd mij opnieuw ingepeperd om zeker niet te stoppen of minderen met lopen.
Door de onderzoeken van zaterdag valt de 10 mijl van Lier weg; Het weekendmenu is echter nog voldoende met vrijdag de enorm sfeervolle (zowel voor deelnemer als toeschouwer) Santa Run van Q-music en zondag de jogging in Stekene (die dit jaar ook haar steun verleent aan een afgebrande school in die gemeente berkenboomloopt.classy.be ).
Ergens half weg oktober zijn we in Brussel begonnen met een start to run-sessie en overmorgen komen we aan de proef van 5 km. Dus de laatste weken ben ik telkens op dinsdag en donderdag met een groep mensen opgetrokken en waren zij mijn loopmaatjes). Het verhaal bij een start to run is eigenlijk telkens hetzelfde. De meeste deelnemers klagen in het begin steen en been dat ze het niet zullen halen. Na enkele weken zijn ze verbaasd van zichzelf en naar het einde toe loopt iedereen vlot zijn 5 km. Met deze groep was het niet anders (moet wel zeggen ze hebben zeker geen geluk gehad met de weersomstandigheden). Ook is dit het zoveelste bewijs dat de "start to run" toch eigenlijk heel goed in elkaar zit en men zonder het eigenlijk zelf goed te beseffen een enorme konditionele opbouw doet op 10-tal weken tijd. Ik klaat hier één van de deelnmers aan het woord:
"Mijn naam is Kathleen en ik ben een ICT-collega van Danny. Ik werk op de centrale diensten in Brussel.
Anderhalf jaar terug begon ik ernstig te sukkelen met de spieren. Had men mij toen gezegd dat ik het jaar daarna zou beginnen met lopen, ik zou die persoon gek verklaard hebben.
Maar door Danny ben ik een start-to-runner geworden. Hij stelde mij dit voor. Eerst stond ik er enorm sceptisch tegenover, maar na lang nadenken besloot ik om toch deel te nemen. Ik wou weten hoever mijn grenzen lagen.
Ik had nooit gedacht dat ik deze middag de sessie 20'lopen +2' stappen 12' lopen zou uitgelopen hebben.
Aanstaande donderdag staat de 5km op het programma.
Dit is de afgelopen weken mijn doel geweest waarmee ik dagelijks opstond en ging slapen. Lopen is momenteel een deel van mijn leven geworden en de dokters juichen het initiatief alleen maar toe.Nu is alle aandacht gericht op donderdagmiddag. Hopelijk haal ik het."
Na vrijdag een reeks onderzoeken te hebben ondergaan (en nog steeds zonder reultaten qua oorzaak bilproblematiek - onderzoeken worden maandag verder gezet) ben ik vrijdagavond nog een km of 6 gaan trainen in "den hof in Overmere" en het was bitterkoud. De wind sneed inderdaad door merg en been.
Vandaag stond de wedstijd in Burcht op het programma. Samen met Valerie vrij vroeg afgezakt naar Burht en er heerste daar een gezellige drukte. Wat later kwamenn ook Dirk en Hendrik en Anne (Verelst) aan. En zoals al aangegeven het werd druk want zowel op de 5 als de 10 km waren er veel deelnmers. Op een mooi afwisselend parcours moest 10 km (eigenlijk 9,7 km) worden afgelegd en dit verdeeld over 4 ronden. En net zoals vorige week na één kilometer lopen is de pijn uit de bil verdwenen en kon ik rustig mijn tempo lopen rondetijden : 14'45" - 14'40" - 14'30" - 14'28". Ik kwam uit op 58' 23"; Een half minuutje minder goed dan vorig jaar maar aangezien het gesukkel van de laatste weken was ik toch dik tevreden over de tijd.
De tijden van elke andere gekenden:
Dirk : 40'34" (heeft blijkbaar de goede konditie te pakken want was ong. 2 minuten sneller dan vorig jaar) Hendrik: 45'45" (iets mindere konditie had zelfs de eerste ronde eventjes moeten stappen ) Valerie: 55'30" (krijgt wel steeds meer en meer last van haar knie ) Anne: 1u07'03" (die was dik kontent want het was haar eerste wedstrijd over 10 km)
Volgende week wordt een zeer druk programma (hangt eigenlijk af van de resultaten van het onderzoek van morgen). De start to runners in Brussel doen donderdag hun 5km-proef. Vrijdag staat de Santa Run van Q-music op het programma, zaterdag een 16 km-loop in Lier en zondag een 12 km in Stekene. Er zal natuurlijk moeten gekozen worden. We zien wel in de loop van de week.
Helaas moet ik verder doen met de klaagzang over mijn bilblessre. Vandaag ben ik bij de neuroloog geweest die heeft eigenlijk niet veel meer gedaan dan enkele onderzoeken voorgescheven nml. foto's laten nemen van het ruggemergkanaal en enn spiertest (dit resp. vrijdag en maandag). In de vooravond ben ik dan 10 km gaan lopen (samen met Valerie) - den tradiotionele tour langs het donkmeer. Ja en tijdens het lopen heb ik wel wat last maar niet overdreven en zeker niet in die mate om te zeggen ik moet hier stoppen met lopen. Onze snelheid was ook zeker niet hoog en we kwamen uit op 1u08' op de 10 km.
Nadien opnieuw een afspraak bij dokter, maar die kon ook eigenlijk weinig zeggen; het enige dat hij kon meegeven was dat hij hoopte dat uit de voorgestelde onderzoeken niks naar boven kwam want dat het dan zeer ernstig zou zijn; er weerd mij ook de raad gegeven om nu reeds een afspraak te maken met een fysiotherapeut. De klachten zijn zo raar en doen zich niet voor bij iemand die een beginnend loper is (de klachten zouden beter op hun plaats zijn bij iemand die pas begint te lopen wordt mij mee gegeven) dat naar de oplossing zal moeten gezocht worden door middel van eliminatie.
Ook werd mij weer op het hart gedrukt (wel een 'rare uitspraak' in mijn geval) om zeker niet te minderen met lopen want dat voor mij slechtere gevolgen zou kunnen hebben. Nogmaals wordt benadrukt dat lopen voor mij het beste medicijn is.
De 'start to runners' in Brussel hebben het niet getroffen want gisteren moesten ze opnieuw de sneeuw trotseren maar ... ze blijven volharden !!!
In het weekend lopen we in Burcht waar ook onze webmaster van 'road_to_amsterdam' zal aanwezig zijn. Er zullen nog enkelen van de joggers in overmere in Burcht lopen.
Van uit West-Vlaanderen gaan we naar het Mechelse. Met Katleen gaan we nu meesal (dat was het geval tot mid oktober en we nemen de draad weer op begin januari) op maandag lopen in het Vrijbroekpark te Mechelen en we komen telkens tot een afstand van een 10-tal kilometer. In haar voorstelling is Katleen wel heel bescheiden de waarheid is dat ik 'de beste leerling uit de klas' met moeite (en meestal niet) nog kan volgen.
Zie hierbij hetgeen ze over haarzelf te vertellen heeft:
"
Hallo, mijn naam is Katleen en ik ken Danny via het werk. Mijn loop-verhaal is begonnen in oktober 2007. We zijn toen met een groepje collega's gestart met " start to run" na de werkuren onder leiding van Danny.
Voor oktober '07 was lopen zeker geen favoriete sport van mij: als we bijvoorbeeld op school rondjes moesten lopen op de piste was ik steevast 1 van de laatsten en werd er meer gewandeld dan gelopen. Ik was eerder een fitness-type maar na +/- 5 jaar was ik dit een beetje beu en was ik op zoek naar een nieuwe sport-uitdaging (in de eerste plaats om de kilo's wat onder controle te houden en ook een beetje om aan de conditie te werken). Op die manier ben ik een start to runner geworden.
Tot mijn verbazing ging dit redelijk vlot (ik was ipv 1 van de laatsten, 1 van de besten van de klas!) en toen ik na 3 maanden 5 km kon lopen wou ik dit zeker niet verloren laten gaan en ging ik ook lopen buiten de wekelijkse sessies met de collega's . Ondertussen kan ik 10 km aan! In de zomer ging ik vlotjes 3X per week lopen maar in de winter valt het me moeilijk om dit tempo vol te houden...Ik moet tot grote schande bekennen dat het alweer 3 weken geleden is dat ik mijn (nieuwe) loopschoenen heb aangetrokken...
Ik loop vooral in mijn eentje (of met Danny), en ben zeker geen wedstrijd type (ik word daar een beetje zenuwachtig van). Ik heb dan ook geen grote doelen voor ogen (zoals bijvoorbeeld een marathon lopen). Mijn doel is vooral hetgene wat ik heb bereikt te onderhouden!"
Net zoals het voor de cyclocross-liefhebbers een drukke maand is, is het dat ook voor de joggers. In de decembermaand worden tal van joggings ge-organiseerd en wil er daar dan ook zoveel mogelijk van lopen.
Vandaag beet het West-Vlaamse Waregem de spits af. Maar net zoals vorig jaar in Tielt kwam ik qua parcours dik bedrogen uit. West-Vlaanderen vlak? Vergeet het. Per ronde was het tweemaal klimmen en tweemaal dalen en er moesten drie ronden worden afgelegd. De eerst ging in 19'30" de volgende twee telkens in 20' ik kwam uit op 59'36" op 10 km en dat op een zwaar parcours. Voor mijn doen is dat zeker niet slecht en dat beloofd voor volgende week op een vlak parcours in Burcht. Valerie is blijkbaar ook in goede doen en klokte af in 54'54". Ja en ook zij loopt volgende week in Burcht.
De raadselachtige kwetsuur: tijdens het lopen niks van last, daar na weer redelijk pijnlijk. Hopelijks weten we woensdag bij de neuroloog meer.
foto: op den duur komen de toppers elkaar toch eens tegen: links Joeri Janssens, rechts Kim Geevaert en in het midden ...
zaterdag: een 5-tal kilometer loslopen zondag: wedstijd in Waregem 10 km - en aangezien ik gelezen heb dat er daar een 20-tal geldprijzen zijn zal ik weer rap weten hoe laat het is en een ronde aan mijn broek hebben. Ook het loopmaatje Valerie loopt in Waregem
Hoplijks zijn de weersomstandigheden was minder spartaans dan gisteren toen ik in Brussel met de start to runners gaan joggen ben. Maar moet zeggen ze zijn uit het goede hout gesneden want ze waren post en dat in barre weersomstandigheden.
De blessure is nog niet geheel verdwenen (maar er is wel de gerusstelling dat het niks met de aderen te maken heeft) dus toch enkele keren gaan lopen.
Zondag een 11 km rond het Donkmeer (tourken langs de eendekooi). Het was wel in de regen maar 'k had goed gezelschap en dat maakte natuurlijk veel goed. Het ging niet supergoed maar al bij al toch tevreden.
Dinsdag met de start to runners gaan lopen in het warandepark in Brussel. Daar had ik iets meer last van de dijen maar was niet te lastig (met deze sessie zit ik in week 8 en de deelnemers aan deze reeks gaan hun test afleggen op de Santa Run in Antwerpen). We zullen er daar een gezellig onderonsje van maken.
Woensdag een 8-tal kilometer getraind in "den hof" in Overmere (je ziet aan diversiteit van parcoursen geen gebrek) hier ging het iets minder - den omloop begin ter natuurlijk door het weer van de laaste dagen wat drassig bij te liggen.
Morgen en zaterag nog eens een 5-tal kilometer lopen en zondag hebben we de eerste "kerstjogging" van een ganse reeks.
In mijn wekelijkse rubriek "het loopmaatje" ben ik verhuisd van de Kempen naar het verre "West_Vlaanderen". Ik heb Valerie onmoet op een wedstirjd "Damme-Brugge-Damme"; Zij had toen juist de marathon van Rome gelopen. En ja doordat zij ongeveer hetzelfde (trainings-)tempo lopen klikte het en loop ik vaak wedstrijden met Valerie en komt ze ook vaak langs "ons kanten" trainen. Zij is ondertussen ook al lid geworden van de jogginsclub in Overmere. Voor de rest laat ik haar zelf aan het woord.
"Mijn naam is Valerie en kom uit Markegem. Ik zie je al denken ... waar ligt dat?!? Markegem is een deelgemeente van Groot-Dentergem en ligt op 10km tussen Deinze, Waregem en Tielt. Dus ja ik ben een West-Vlaamse Daar ik (bij het te perse gaan ) nog vrijgezel ben heb ik veel tijd om te lopen. En ik loop dus 4 à 5 keer per week, naast andere sporten (zwemmen, fietsen, body pump en buikdansen). Ik ben eind 2004 begonnen met 5km te lopen. Maar in 2005 heb ik gesukkeld (achillepees, knieën) en ben in 2006 de draad weer opgenomen om te gaan lopen. In 2007 heb ik 10km, 10 mijl, 20km wedstrijden meegedaan én eind 2007 begonnen aan mijn eerste marathontraining. In maart 2008 heb ik de marathon van Rome gelopen en in oktober 2008 de marathon van Amsterdam. Blijven lopen zal mijn doel zijn. Dus zullen er nog enkele marathons volgen "
Op de foto Valerie (wuivend en lachend) in aktie tijdens de marathon van amsterdam.
(had wel nog last van infiltratie) ben ik vandaag afgezakt naar Tielt. 
qua moeilijkheidsgraad). Zondag staat dan de kasteelloop in Vosselaar op het programma. Dat natuurlijk als de bil ok is.
)
)
