De eerste week een uitdaging, de tweede week een ontdekking
14-09-2015
Dag 8
The trail RunIceland we have finished, but the adventure goes on 😉 Na de afmattende dagen van de voorbije week ontwaken in de "prinsessenkamer" ... zonder de wekker te moeten zetten ... ZALIG!!! Rustig nog wat lummelen op de kamer, met een theetje en dan naar het ontbijt met alles op en aan (spek, eieren, worstjes, gehakt balketjes, tomaten, skir, vers fruit, zalige caffe latte, croissants, ... teveel om op te noemen) Effe langs de receptie om een auto te huren voor deel 2 (Iceland, maar dan zonder Run). Nog tijd zat, want we moeten pas om 12u uitchecken. Wendy duikt toch nog de jacuzzi in, doet er veel te veel schuim in en spuit de hele badkamer nat, maar ze heeft het verdiend 🛀🏻 Om 12 u zitten we te wachten in de lobby van het hotel, want de verhuurmaatschappij pikt ons op. Komt er een taxichauffeur binnen, die door de gast van de receptie naar ons gestuurd wordt. Wij volgen hem als schaapjes ... de valiezen worden ingeladen en hup we zijn weg. Ik vind dat we precies toch te lang in de taxi zitten en plots stopt onze chauffeur om ons te droppen, alleen ... wij zien geen autoverhuring??? Wij begrijpen er niets van en de chauffeur begrijpt ons niet 😉 Na wat heen en weer gebel met iemand van het taxibedrijf, blijkt dat het een vergissing van het hotel is. Valiezen terug de taxi in en de lieve man brengt ons waar we moeten zijn. Oef de vakantie kan dan toch beginnen, maar hoe geraken we Reykjavik uit? Welke kant? We hebben een toeristisch kaartje, maar geen landkaart. En wat doen 2 vrouwen? Ze kiezen de verkeerde kant, maar gelukkig hadden we het snel door! 2de hindernis overwonnen. De weg naar het Noorden uitgestippeld. Alleen vergeten dat in IJsland niet alle wegen berijdbaar zijn met een gewone auto. Toch maar op veilig spelen en de route aanpassen, want we zijn op de kaldidatur niet verzekerd met ons "bakje". We vinden het helemaal niet erg, want de omgeving is weer prachtig. Veel stops om foto's te maken en niet altijd de beste wegen maakten dat we niet zo goed opschoten, maar we willen ons doel bereiken, AKUREYRI. We rijden van mooi zonnig weer de regen in, om nadien in de mist terecht te komen. De rallyrijder, Wendy, heeft dat goed gedaan 👍🏻 Het was soms rijden op de strepen op de baan (gelukkig waren er daar strepen op de baan!). Onderweg, in die mist, hebben we toch nog het spektakel van de schapendrijvers mogen meemaken. Diegene die de reportage hierover op één gezien hebben, die weten waarover ik spreek. Uiteindelijk tegen 21u30 vinden we een hotel en net voordat de keuken ging sluiten, kunnen we nog iets bestellen om te eten. Weer een fijne dag voorbij. Weten jullie dat deze dag bijna even vermoeiend was dan het lopen?
Vandaag onze laatste run (20 km). Ik wil extra vroeg opstaan om niet te moeten vertrekken met een onverteerd ontbijt in mijn maag. Wendy heeft er geen zin meer in en zegt al aan het ontbijt dat ze "pap" benen heeft, maar ze gaat er zeker aan beginnen en het uitlopen ook nog 😉 20 min bus naar de start. Een meevaller. Het was de meest vlakke run van de week, maar daarom niet minder zwaar. Een heel lange strook van dat ondertussen welgekende zwarte kiezelzand met dikke keien tussen. Tof voor vermoeide voeten en papbenen! Rond het wrak van een in de jaren zestig neegestort vliegtuig gelopen. Alsof het mij interesseerde, maar Wendy wijst mij terecht. Giogio heeft verteld dat in IJsland alles wat uit de lucht valt moet blijven liggen en eigendom van de IJslandse bevolking wordt. Een stuk langs de drukke baan moeten lopen, ook over een brug. Er zijn toch wel 3 auto's gepasseerd. Wendy vond het zelfs nodig om met Pietro een fotoshoot in het midden van de baan te houden. Dan liepen we aan de zijkant van een vliegveld, maar ook daar was geen verkeer. Eindelijk konden we de drukte achter ons laten om aan de laatste kilometers naar de finish aan te vangen. En wat een finish: weer een indrukwekkende waterval (Skógafoss). Nog vergeten te vermelden dat we vandaag een beetje nat geworden zijn van het zweten in plaats van de regen. De zon zorgde dan ook voor een svhitterende regenboog bij het opspattende water van de waterval. Weer mooie foto's. Bij de aankomst kregen we een knuffel van de staff en de medaille, waarvoor we aan dit avontuur begonnen. Na de race naar ons hotel om te douchen (ik heb nog snel de douchekop afgebroken), uit te checken en voor de eerste keer deze week een pastabuffet voorgeschoteld te krijgen. Niet te geloven dat we nog geen pasta gegeten hadden met zoveel Italianen in het gezelschap. Voor we konden vertrekken werd er nog een ceremonie gehouden, waar de winnaars gehuldigd werden. Hup met z'n allen de vintage bus in richting Reykjavik. En wat bleek? De vintagebus heeft ook vintagebanden! Boem ... wat gebeurt er? Platte band! Er zouden snel 2 vervangbussen komen. Gelukkig was er een gasstation dichtbij en konden we een koffie gaan drinken. Welke bus zien we op de parking van het gasstation rijden? Onze vintagebus. De chauffeur had de band "gelift" en we konden verder rijden, want we hadden veel kans (30%) dat we het gingen halen. Dungdung, dungdung, ... tegen 40 km/uur en allemaal schuddende kopjes in de bus. Te gek om los te lopen en best je verstand op 0 zetten. Oeps er komt dan toch één andere bus, maar er zijn plaatsen tekort! Giogio beslist dat diegene die nog wat vakantie gaan houden in IJsland maar moeten achterblijven tot de vintagebus gemaakt is. En wat denk je, wij hoorden daarbij. Het reservewiel van de vintagebus was met geen stokken los te krijgen (vastgeroest?) en het juiste materiaal was er niet. Onze vintagechauffeur, Mr. Gummi, leek ook niet de meest handige en het duurde dan ook niet lang vooraleer er een loper onder de bus lag die instructies volgde van iemand van de staff. Er was olie nodig, maar die was er ook niet. Gelukkig was de dokter, Lorenzo, er ook nog bij en hij had de oplosding: een tube voltarenzalf. Dat schuift toch ook? Aangezien het toch nog een hele tijd ging duren, werden de staffleden die met de auto waren, opgeroepen om terug te komen om ons op te pikken. Wij met onze bagage de auto in, de staff met hun bagage de vintagebus in! Al bij al zijn we dus veilig en wel aangekomen. Krijgen we de sleutel van onze kamer ... en wat blijkt? Een towerroom! Ik fantaseer in de lift al van een prinsessenkamer in de toren van het kasteel. Maar het is zelfs nog beter. Volgens mij hebben wij de suite van het hotel gekregen, a room with a view, een bubbelbad en heel veel plaats. You get what you deserve 😉 Zoals jullie kunnen lezen is het een adventure trail geweest a volonté. Onze laatste RunIceland avond afgesloten in een kroeg in Reykjavik met een hamburger en een bier. Tot morgenmiddag gaan we nog genieten van onze suite en daarna begint onze IJslandvakantie. We plannen om naar het Noorden te reizen, omdat er daar veel regen verwacht wordt en niet warmer dan 7° wordt en wij dat nu toch een beetje gewoon geworden zijn. Verwachten jullie nog meer IJslandnieuws?
Gisterenavond ontbrak mij de fut om nog iets te bloggen. Vandaar een verslag met vertraging ...
Vrijdag MARATHONDAG! Om 8u 's morgens voor meer dan 2u de bus in op weg naar de startplaats van de marathon, zoals gewoonlijk op een locatie in het binnenland van IJsland waar geen levende ziel te bespeuren is. De eerste helft was werkelijk in barre omstandigheden ❄️ 💦 Koud en nat om "U" tegen te zeggen. Al vóór de 10 km voelde ik dat het een hele klus zou worden. Mijn benen wilde niet mee en waren verkrampt van de koude en nattigheid en de inspanningen van de vorige dagen, mijn maag was niet ok en met de kilometers mijn hoofd ook alsmaar minder. Worden we daar ook nog tot 2 keer toe door een ijskoude rivier gejaagd. Je kan je dan misschien ook al wel voorstellen wat dat met mijn al slechte benen deed. Een Italiaanse loopbuddy heeft zich opgeofferd en mij niet in de steek gelaten, waarvoor dank 😘 Op de bevoorrading (21 km) was ik totaal verkleumd. De dokter heeft mijn kletsnatte handschoenen uitgetrokken en geprobeerd mijn handen te verwarmen, een Luxemburgse mederunner heeft gezorgd dat ik iets warm kon drinken en iets kon eten. Nadat we terug vertrokken waren ging het van kwaad naar erger en kon ik niets meer drinken of eten. Maar aan opgeven heb ik nooit gedacht! Ik vergeet er nog bij te zeggen dat het naast de slechte weersomstandigheden een verschrikkelijk zwaar parcours was (440 m omhoog en 245 m naar beneden). Gelukkig kwam in de tweede helft de zon tevoorschijn. Het heeft mij opgewarmd, maar ik ging er niet meer beter door lopen. Ik ben die dag minstens 5 keer doodgegaan! De beloning na de laatste steile bergop was fantastisch. Een kratermeer van een vulkaan. De Facebookvolgers hebben hiervan al een foto kunnen zien, maar ondanks de mooie foto door een professionele fotograaf genomen, zegt deze echt nog niet wat je daar met je eigen ogen kon zien. De kleurenschakeringen waren supermooi. Na een mini fotoshoot op de rand van de vulkaan de laatste etappe. Het bleef zwaar en mijn lichaam wou soms echt niet mee, maar ik heb de finish gehaald. Met tranen van vermoeidheid, maar ook van geluk. Wendy had gekozen voor de halve marathon (= tweede deel van de marathon). Zij heeft dit alleen met de natuur gelopen en voelde dat haar benen stilaan aan het leeglopen waren. Super content dat ze aangekomen is. Na de run nog snel een natuurlijke warmwaterbron in om daarna een lange en helse busrit terug naar huis te ondergaan. De 4x4 bus had het lastig en bolde op een gegeven moment een paar meter terug naar beneden. Wij werden geshaked van links naar rechts, van boven naar onder en het voelde als een gratis Bobbejaanlandbezoek. Om 21u eindelijk terug aangekomen aan het hotel, snel het diner en daarna ... heeft Wendy (en wij allemaal) "HET" licht gezien. Het NOORDERLICHT!!! De uitputtende dag was snel vergeten, want we spurtten naar onze kamer voor ons fototoestel. Met dat gelukzalige gevoel bedje in om te rusten voor onze laatste runningday.
Sorry blogvolgers, vandaag geen uitgebreid verslag meer mogelijk! Zijn net terug van de briefing voor morgen, de dag van de marathon. En het beloofd een "heavy one" te worden, 42 km aan een stuk "up and down", door rivieren en wie weet wat nog allemaal, ... maar daar horen jullie morgen alles over. Vandaag over de bewuste opwarming voor morgen: de facebookvolgers hebben al kunnen lezen dat die "opwarming" toch niet echt meegevallen is. 13 km in plaats van de vooropgestelde 10 km, 2 keer de steile heuvel naar de vuurtoren op en voor de rest running on the black beach of Iceland. Elke stap zakte weg in de zwarte massa, te vergelijken met het losse zand bij ons aan de kust. En er leek maar geen einde aan te komen vooraleer we konden terugkeren over dat zwarte zand/kiezels met wind tegen. Maar het positieve was dat het de eerste dag was dat de zon van de partij was en dat we niet nat geworden zijn van de regen. De wind moesten we natuurlijk nog altijd trotseren. Ik vraag mij eigenlijk af waarom het hier niet Windland noemt 😉 Na de race relax foto's maken van de weer volledig anders en fantastische omgeving en gaan lunchen in Vík, traditional Iceland Lambsoup en souvenirshopping (rara voor wie ...). Na de busreis terug naar de "farm", een half uurtje rust en wie wou kon nadien nog deelnemen aan een additional programma. En aangezien wij hier niet zijn om te rusten, stapten wij natuurlijk ook de bus in, richting mini cinema in een boerderij met een documentaire over de uitbarsting van de "AY-uh-fyat-luh-YOE-kuutl-uh" (Eyjafjallajökull). Was echt wel interessant om dit door inwoners van IJsland te horen vertellen en niet door sensatiebeluste journalisten. Daarna een wandeling (bergop en over dikke keien, want die hebben we nog niet genoeg gevoeld onder onze voeten) naar een zwembad in de middle of nowhere dat gevuld wordt met water uit een warmwaterbron. Maar wat had je gedacht, door de vele regen van de laatste dagen bleek het dan toch niet heel warm te zijn. Dus effe erin en er weer uit (bikini vol algen 😛) en terug naar het hotel. Terug op onze kamer in volle concentratie alles voor de marathon van morgen klaar gelegd, want we moeten weer vroeg opstaan. Hup naar het diner ... lekker voorgerecht met ... zalm, maar de hoofdschotel stelde niet zoveel voor (ik denk dat ze ons wilden behoeden van teveel te eten?). En dan de dagelijkse briefing nog en aansluitend nog wat promotalk voor andere runningevents (kwestie van een volgende uitdaging te vinden) Toch nog een uitgebreider verslag dan ik van plan was, maar jullie kennen mij, hé? Eén keer op dreef ... en trouwens Wendy was haar spullen voor morgen nog aan het verzamelen. Nu het licht uit om toch uitgerust te zijn voor morgen. By en slaapwel (abnormaal vroeg voor mij, maar hier heb ik het precies nodig 😉)
Wekker om 6u en wakker worden in een kamer vol condens van onze natte spullen! Snel alles klaarmaken om ons volgend loopavontuur tegemoet te gaan en ontbijten (minder rijkelijk dan in het vorige hotel). Om 7u de bus in, op weg naar de startplaats van de mountaintrail in Skaftafell. Ook vandaag weer altijd regen en wind! Maar ... ondanks het hondenweer een hele leuke trail. Hier konden we gelukkig een warme douche nemen vooraleer we verder reden. Deze keer stond de Icelagoon op het programma, de Jökulsárlón! Magnifiek en zeker als je dan ook nog naar het strand gaat! Wat je daar ziet houd je niet voor mogelijk. IJsblokken in een kleurenschakering van wit tot lichtblauw op een zwart strand en in beukende golven. Op weg terug naar hotel nog een stopje bij de gletsjer Svinafellsjokull.
Weer laat aan het hotel, weer een hoop natte spullen, terwijl die van gisteren nog altijd niet droog zijn ..., weer een laat diner (met vis natuurlijk) en weer een late briefing ... En nu bijna klaar om onder de wol te kruipen.
Hopelijk tot morgen, want blijkbaar gaan we dan iets meer tijd hebben. We doen morgen maar de opwarming (van 10 km) voor de marathon van vrijdag 😉
Sorry dat de fotoreeks niet lukt, maar er is hier een kl... internetverbinding 😒
Door de aanpassing van het programma hebben we gisteren de halve marathon gelopen. De hele tijd regen en heel veel wind 💨 Gelukkig voor ons hadden we hem meestal in de rug. We hebben onze missie volbracht of wat hadden jullie anders verwacht?
Na de race hebben we nog watervallen bezocht (Gljúfrabúi en Seljalandsfoss). Daarna was het laat genoeg om richting volgende hotel of zullen we zeggen "farm", te rijden. Wat een chaos om de natte loopspullen van 2 sportvedetten opgehangen te krijgen om te drogen. Douchen was een hel met het flauwe waterstraaltje waar je absoluut je haar niet mee uitgespoeld kreeg!
Na het diner nog een briefing voor de volgende dag en daarna een poging om te bloggen (zonder succes). Dan maar bed in!
8u ontbijt met heel veel keuze. Gelukkig moeten we vandaag nog niet lopen ;-) 9u15 opstappen in de vintage bus om zeker om 9u30 te kunnen vertrekken. Giorgio is redelijk streng als het gaat over op tijd zijn! Vandaag hebben we een schoolreis gevoel. De toeristische uitstappen (met behorende uitleg van Giorgio) van de omgeving komen aan bod. Bus uit en bus in, met regen en soms ook zonder, maar wind is er altijd. Dat beloofd voor de volgende dagen Eerste stop is bij de bisschop van Skalholtsskoli. Laat ons zeggen dat het een mooi kapelletje is in een mooie omgeving. Voor we verder rijden is er een kleine ceremonie achter de bus (uit de wind) voorzien. We worden één voor één afgeroepen en krijgen ons race pack. Wat zit daar in??? Onze startnummer, sweater van RunIceland (daar draaide het voor ons allemaal om), buff, metalen beker om aan onze rugzak te hangen en om te kunnen drinken tijdens de bevoorradingen, funny ski-loopbril en onze loopidentiteitskaart. Wij allemaal zo trost als een pauw terug de bus in De volgende stop is Geysir. Fantastisch mooi! Wie denk je dat er te laat terug aan de bus waren? Of course Wendy en ik. Dan op weg naar Gullfoss Adembenemende watervallen. Volgens Wendy zijn er geen woorden voor. Snel een lekkere tomatensoep naar binnen spelen en onze bagel met gerookte zalm maar in de bus opgegeten, want kunnen geen tweede keer te laat komen. Volgens mij zijn wij dan ook de enigen die optimaal van het landschap genoten hebben en dus ook de tijd uit het oog verloren. Het valt ons op dat de meesten van het gezelschap hier echt komt om te lopen! Bij de stop aan Fontana, de oudste spa van IJsland, vonden wij het niet de moeite om ons badpak aan te doen omdat er te weinig tijd was. Dan maar wat rondlummelen aan de warm waterbron en een koffie gaan drinken. Laatste stop: Thingvellir. Het oudste parlement van IJsland, Europa en zelfs de hele wereld! Hier zie je ook de tektonische platen die Europa en Noord-Amerika van elkaar scheiden. Op weg terug naar het hotel krijgen we de briefing voor de volgende dag, onze eerste run. Door de wijziging in het programma zal het de stage zijn van de halve marathon (kwestie van er direct fatsoenlijk in te vliegen). Er wordt ook nog eens benadrukt dat we verplicht een overlevingsdeken, een fluitje en een liter water moeten bij hebben, anders mogen we niet starten. En wat blijkt Inge en Chris (de 2 andere Belgen) hebben dit niet bij! Dus aangekomen aan het hotel gaan we op zoek naar een fluitje. Half Reykjavik afgelopen en ze hebben er zelfs 4 in één verpakking in de speelgoedafdeling gevonden ;-) Als afsluiter van de dag een pasta en ik laat mijn Peru muts liggen in het restaurant. Terug op de kamer hebben we toch nog wel wat werk om onze loopspullen voor morgen klaar te maken en onze valies terug in te pakken, want morgen vertrekken we naar "the middle of nowhere". Foto's van vandaag worden morgen gepost, want nu moeten we dringend gaan slapen.
