Het is nacht en buiten stil.
Ik heb het koud en alles lijkt zo kil.
Door mijn raam zie ik de sterren aan de hemel staan.
Waarom heb ik ons dit aangedaan.

Nu weet ik pas wat er met een gebroken hart bedoeld wordt.
Nog nooit eerder heb ik zoveel pijn gevoeld.
Slapeloze uren hoelang gaat dit nog duren.
Slapeloze nachten die had ik toch kunnen verwachten..

Als ik kijk naar de maan,
is het net of ik jouw naam daarin geschreven zie staan.
Ik sluit mijn ogen en probeer het aan te raken.
Misschien dat dat mij nog vrolijk kan maken.
Maar ik stoot tegen het raam en weg is jouw naam..

Alles wat ik wil is weer dicht bij jouw zijn.
Maar ik zal waarschijnlijk verder moeten met deze vreselijke pijn.
Buiten is het nog altijd even stil.
Ik zou je graag even willen bellen,
maar ik ril.
Nog nooit eerder voelde ik mij zo alleen.
Hoe kom ik hier ooit nog overheen..

Mijn wens is dat je op een dag al je liefde weer met mij zal willen delen.
Pas daarna zal mijn gebroken hart weer helen.
Ik schrijf jouw naam op de ruiten.
Terwijl de vogeltjes hun ochtend lied alweer fluiten.

Ondertussen heb ik nog steeds geen oog dicht gedaan.
En hopelijk zal het nu weer goed tussen ons gaan..

Niets moeilijker
dan vergeten
wat je zelf voelt
je eigen geluk
even wegcijferen
kiezen voor een ander
kiezen voor een anders geluk

getik, onrust, twijfels en vragen
verdriet dat zich een weg baant door
elke vezel in mijn lijf
verdriet
dat van mijn hoofd
tot aan mijn tenen
zich nestelt
en geen uitweg lijkt te zien

gemis
wanhoop
en stille tranen
een vermoeden
dat bevestigd word
vragen, vele vele vragen
wat zal de toekomst brengen

Mijn gedachten op papier
Kon ik mijn gevoelens maar verwoorden
Jij leest ze misschien anders dan ikke hier 
Helaas door de letters gaat er zoveel verloren  
Kon ik me gevoelens maar uiten
Zodat je de betekenis ervan kon horen  
Zonder tegen de weerstand te stuiten 
Door het gebrek aan letters voor de woorden