een gezonde afwijking waar (nog) geen medicatie voor bestaat
27-05-2012
Portomarin
Als de laatste loodjes het zwaarst wegen dan mogen ze stilaan gaan komen... want het einde is in zicht. De moeheid na een dag stappen verdwijnt na een goede slaappartij. En slapen dat is hetgeen ik zeer graag doe EN ook geweldig goed kan. Ik slaap als een blok op alle plaatsen die je je maar kan bedenken. Dus ook in overvolle slaapzalen met snurkende zoogdieren. Om 6 uur trek ik de deur van de Albergue dicht in Samos. Ik snel door het ochtendlijke duister naar Sarria. Het is zondag en ik droom van verse pistolees. Ik zet me op een bank in Sarria en eet er oud brood. Onderweg naar Portomarin ontmoet ik een Amerikaanse professor filosophie aan de universiteit van Michigan. Hij heeft Nederlandse roots. Ik stap met hem naar Portomarin. Het is een rustige kerel van 62 jaar die wel flink stapt. En wat doe je met zo'n Professor? Filosoferen natuurlijk. Over de american way of live. Over politiek. Over de problemen in Europa. Het doodt de tijd en af en toe relativeren we alles om te genieten van het groene Galicische landschap. Het lijkt wel Iers met al die stenen walletjes. We stappen de 100 km paal voorbij. Nu is het echt bijna gedaan... Portomarin is even verder. Ik kies de albergue met de uitdagende naam Ultreia. Wat zoveel betekent als...niet opgeven...maar doorgaan. Carmen de eigenares is licht in paniek want er is geen warm water. De dochter lost het op maar voorlopig douchen we in haar badkamer. Als ik op de weegschaal ga staan mis ik 6,5 kg. Oei. Daar ga ik in restaurant Perez wat aan doen. Zit hier op 86,5 km van Santiago de Compostela.
Reacties op bericht (1)
27-05-2012
caminovriend
hela caminovriend,
leuk om te lezen waar je bent, dan weet ik ineens ook wat mij nog te wachten staat. Die avond in El Ganso was toch echt wel de max! Heb eergisteren nog een dame uit herentals ontmoet en jawel die moest ik ook medische assistentie verlenen. Ben vandaag in Triacastela beland na 33km stappen, eerst de zware klim en dan afdalen.
Go go go, Rudi en vergeet je pillekes niet bij de maaltijd.