een gezonde afwijking waar (nog) geen medicatie voor bestaat
25-05-2012
Van Ponferrada naar Vega de Valcarce
Om 5 uur sta ik op. David de Canadees die al 110 landen in de wereld aandeed, maft verder. Ik sluip stil naar beneden en merk dat ik de eerste vroege vogel ben. Moorke op het vuur voor de koffie. Het aantal wakkeren neemt gestaag toe. Om 6 uur wil ik vertrekken. Iedereen zit te wachten tot de poort opengaat. Je kan verdorie niet weg. Een Duitse moeder met dochter vertelt me dat de poort pas opent om 7 uur. Ik herinneren mij nog technieken van bij het leger die we toepasten als we niet buitenmochten. Het lukt en wuif na mijn ontsnapping naar het Duitse duo. Ik geef hen de raad dit niet te proberen wegens, te gevaarlijk. Ik ben wel op stap van 6 uur. Hopelijk was dit de lastigste hindernis.
Na 22 km in Villafranca del Bierzo gooi ik de rugzak af. In een bar nuttig ik mijn koffietje. Nog een kleine 20 km en het is nog geen 10 uur. Wat lukt dit toch allemaal abnormaal geweldig goed. Nu nog 18 km de vallei van de Valcarce volgen. Licht oplopend, nooit ver weg van de snelweg Madrid- La Coruna die vakkundig op betonnen peilers en tunnels is neergepland. Ik sla een praatje met een Nederlands koppel uit Roosendaal. Hij fietste de Camino vorig jaar en laat nu zijn vrouw zien waar hij overal gezeten heeft. Ik ontmoet Toke een piepjonge Japanner die zijn nek pijnlijk verbrand is door de zon. Hij loopt opnieuw met de brandwonde in de zon. Ik speel efkens moeder voor hem, 'toke toke toke toch ge mut daa iet over doen' ... hij pist bijna in zijn broek van het lachen en lacht schuddebuikend zijn tanden bloot. Geweldig gezellige vent maar minstens even eigenwijs.
Een drietal gastronomisch fietsende Brabanders uit Eindhoven stopt bij elk terrasje. Ik provoceer hen door te stellen dat het toch onbegrijpelijk is dat ze zich ontspannen zonder dat er in hun land een regering is. Vlamingen zien Hollanders even graag als de Walen. Er komt altijd wat gezond plaaggedrag bij te pas.
Om 12.20 ben ik de hitte voor en land in de albergue municipal van Vega de Valcarce. 41 km onder de intussen licht pafgesleten zolen. Nog 162,5 km te doen. Morgenvroeg nog de lastige klim naar O Cebreiro. 700 meter stijgen en in totaal ook 41 km. De laatste zware dag. O Cebreiro is Gallicie. Op de top kan ik Santiago alvast ruiken... wat blijft dit toch goe gaan