Opnieuw wat nieuws vanuit Brasil...
Woensdagavond kwamen we dus aan in Paraty, een koloniaal kustplaatsje even ten zuiden van Rio de Janeiro...Meteen gingen Ruben en ik op zoek naar een hostal en met behulp van een local vonden we er een...Echt lang blijven in Paraty was geen optie, toch was het er echt heel mooi. Op donderdag kuierden we door de stad, verkenden alles even maar een boottochtje op zee zat er niet meteen in omdat het weer niet echt mee zat. Regenen deed het wel niet maar veel zonneschijn was er evenmin. Zo besloten we om op donderdagavond een bus te nemen richting Sao Paolo, wat zo´n 6u zuidwaarts rijden is. Omstreeks 22u kwamen we in Sao Paolo aan. Bedoeling was om zo vlug mogelijk het vliegtuig op te stappen richting Foz do Iguacu. Klein probleempje : we hadden nog geen vlucht gereserveerd, zelfs informeren hadden we nog niet gedaan. Na aankomst in Sao Paolo zochten we dus zo snel mogelijk een taxi op die ons naar de luchthaven Sao Paolo Congonhas kon brengen, de luchthaven waar een tiental dagen geleden een vliegramp was. De taxirit op weg naar de luchthaven verliep ook niet echt zoals verwacht. Een rit die 45 minuten duurde, een taxichauffeur die 99 keer z´n venster open en dicht doet, die zelfs de weg niet weet naar de luchthaven en zo minstens drie keer diende te stoppen om de weg te vragen,...Onderweg konden we enorm veel oppikken van Sao Paolo zelf maar de stad maakte niet meteen een goeie indruk op ons. Veel te groot en chaotisch en niet echt een aanrader om ze te bezoeken. Uiteindelijk kwamen we goed en wel aan in de luchthaven en zochten we meteen de eerste de beste vliegtuigmaatschappij op en vroegen wanneer de eerste vlucht richting Iguacu was. Na wat heen en weer geloop van de werknemers daar kregen we te horen dat we vrijdagmorgen om 7u40 een eerste vlucht konden nemen naar Iguacu. Veel vroeger kon niet dus zochten we meteen een plaats waar we voor een aantal uren konden genieten van onze welverdiende nachtrust na een lange dag. Deze vonden we meteen vlak voor de luchthaven : Ibis hotel...Wel wat prijziger dan de plaatsem waar we reeds sliepen maar voor een keer kon dit er wel van af. Uiteindelijk moesten we ´s anderendaags om 6u op om tijdig aanwezig te zijn in de luchthaven. Toen we wilden inchecken kregen we plots te horen dat we geen vlucht konden boeken, bij geen enkele maatschappij, naar geen enkele bestemming en dit tot en met 31 juli. Daar stonden we dan even te blinken. Plots diende zich een andere oplossing aan. De hostess vertelde ons dat ze wel een vlucht voor ons kon regelen maar dan dienden we te vertrekken van Sao Paolo Guarinho, de internationale luchthaven die Sao Paolo rijk is. Deze vlucht vertrok om 12u30 dus hadden we wel nog wat tijd om ons naar de andere luchthaven te begeven. Meteen boekten we ook nog een vlucht van Foz do Iguacu naar Salvador voor maandag, een vlucht die twee tussenstops bevat in Curitiba en in Rio de Janeiro.
Toen we aan het wachten waren op onze vlucht, zagen we plots een cameraploeg op ons afstevenen. De journaliste sprak ons aan en toen we haar vertelden dat we Belgen waren, begon ze haar gesprek plots in vrij vloeiend Frans. Bleek dat ze 7 jaar in Charleroi gewoond had. Ze vroeg ons of we zin hadden in een interview. Dat mocht in het Frans, ze zou het dan zelf voorzien van ´subtitles´. Bleek dus dat er in de luchthaven Sao Paolo Congonhas heel wat problemen zijn en ze vroeg Ruben wat onze ervaringen waren met de ganse situatie, of we reeds problemen gehad hebben met onze maatschappij en dergelijke...Zo zijn Lucky Ruben en ikzelf hoogstwaarschijnlijk op de Braziliaanse TV geweest en werd onze beroemdheid hier nog wat uitgebreid.
Rond 14u30 vrijdagmiddag zijn we dus gearriveerd in Foz de Iguacu, met het vliegtuig weliswaar zonder noemenswaardige problemen. Foz de Iguacu ligt op de grens met Paraguay en Argentinie. Meteen pendelden we met de bus richting centrum waar we een mooi en vrij goedkoop hostal vonden. Vanop ons dakterras konden we de grens met Paraguay zien, amper 300m van het hostal vandaan. Na het vroege opstaan, het weg een weer geloop van luchthaven naar luchthaven, het vele wachten en al het ´getjool´, gingen we om 21u reeds slapen. We waren beiden echt uitgeteld.
Op zaterdag bezochten we, precies 30 jaar nadat Ruben z´n vader hier was, de watervallen van Iguacu op Braziliaans grondgebied. Dit is echt het mooiste wat we van natuurpracht gezien hebben in ons nog prille leven. We werden er zowaar stil van. Zo´n 270 watervallen rondom ons deden de grondvesten daveren en maakten een bijna oorverdovend lawaai. Later op de dag deden we nog aan rafting op de wilde Rio Iguacu, een unieke ervaring, dat zeker...Op zaterdagavond kraakten we nog een flesje wijn met twee vriendinnen die in Brazilie professioneel voetbal speelden. De ene was uit Canada, Quebec en de andere uit de USA, Texas...Nadien gingen we moe en tevreden slapen...
Zondag stond ons opnieuw een zware en lange dag voor de boeg. We bezochten de watervallen op Argentijns grondgebied en zo zijn we dus beiden een stempeltje rijker in onze internationale pas. Ons bezoek aan Argentinie was zowaar nog indrukwekkender. Het zicht op de watervallen was adembenemend en er was zoveel meer te zien als de dag voordien.
Zo sloten we onze trip naar Iguacu en zijn watervallen af. Morgen, maandag, loopt onze wekker om 4u af want om 6u gaan we de lucht in richting Salvador, een plaat waar we reikhalzend naar uitkijken. Als wat we over Salvador lezen klopt, dan zou het er aangenaam vertoeven zijn. De roots van Capoeira, de Braziliaanse gevechtssport, liggen er. Ook is het enorm gekend vanwege zijn vele en mooie stranden en de talrijke feestjes...We kijken er alvast naar uit.
Ch.
|
