Inhoud blog
  • Week van de examens en de post-examenfeestjes in Aix
  • Test Systèmes Logistiques en laatste lesweek in Aix
  • Feestje bij Christina, examen économie générale en verjaardag Audrey
  • Feestje Wohoo, presentatie GRH en examen Duits
  • Test achat en fotoshoot Emma
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Erasmus Aix-en-Provence

    21-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Week van de examens en de post-examenfeestjes in Aix

    In het begin van deze week valt er weinig te vertellen, want het is, zoals de titel verklaart, de week van de testen. Zaterdag en zondag studeerde ik redelijk hard, want het was nodig. Om te ontspannen ging ik zondag een halfuurtje lopen, but that was it. Maandag had ik nog geen testen en kon ik ook de hele dag studeren. Als break ging ik eens inkopen doen in de Super-U en ging ik naar de receptie om een uur te gaan opgeven waarop ik mijn sleutel zou afgeven en waarop we naar huis gingen. ’s Avonds was er een pannenkoekenavond op het verdiep, en ook beneden, want Angeline ging voort. Ik nam kort een kijkje bij beide, en Angeline, Liza en Timo maakten het gezellig, maar ik kon niet lang blijven, al was het een goede ontspanning.

    Dinsdag had ik het examen Techniques de Communication et Expression. Dat examen ging goed, maar het was een groot schrijfexamen, met redelijk open vragen, waarin we eigen voorbeelden moeste betrekken uit alledaagse situaties. Toen ik thuiskwam was het studeren voor het examen van het kutvak Tableau de Bord de dag erna.

    Woensdagochtend hadden we om 8h dat examen, en met 20 minuten vertraging konden we eindelijk beginnen. Dat examen was puur praktijk en was helemaal niet simpel. Pfff, maar hopen dat we erdoor zijn, want ik schreef veel, maar of het juist was, wist ik niet. De punten van Economie hingen ook uit, en ik had (maar) 11. Wat een kutdag! In de namiddag werd het recht studeren. Een zware brok, want heel wat specifieke woordenschat in het Frans en uit het hoofd leren. Rond 19h was er veel lawaai op de gang: Abdou organiseerde een couscousavond en had 40 man uitgenodigd. Hij vroeg of ik meeat, maar zei dat ik moest studeren. Ook Siebe en Hana klopten op de deur voor een babbeltje, maar ik ging op tijd slapen. Gelukkig gingen ze rond 23h naar boven en kon ik rustig slapen.

    Donderdag was het dan zover: het examen recht. We kregen 2 uur de tijd – en geen 2,5 uur zoals eerder voorzien – om een rechtszaak rond een transportkwestie te becommentariëren, zoals we altijd deden in de lessen. De case viel mee op zich, maar ik begreep niet alle woorden, maar deed mijn best om alles zo goed mogelijk op te lossen. Ik denk dat ik het er wel goed vanaf heb gebracht, maarja, het wordt sowieso afwachten. Toen ik afgaf zei ik aan de prof dat ik “Erasmus” op mijn blad had bijgeschreven, zodat ze er toch rekening mee kon houden. Na het examen zag ik de punten van achat, en dat was een 16, waar ik uiteraard erg tevreden mee was. Ik nam afscheid van de medestudenten die nog in de universiteit zaten en ging naar huis. Daar zag ik buurvrouw Eva en we aten samen, maar al gauw ging ik weer naar school om in de bibliotheek artikelen en informatie op te zoeken voor de papers die ik nog moet schrijven in België als ik terugben. Maar er was een personeelsfeestje aan de gang en de bibliotheek was nog even gesloten. Dus ging ik langs bij Kevin in Gazelles om hem vaarwel te zeggen. Nu ik daar toch was, kon ik even goed bij Francisco langsgaan – maar die bleek niet thuis te zijn – en Emma. Audrey was bij Emma, en ik bleef daar even, maar vertrok dan toch naar de bibliotheek van de school. Daar kopieerde ik een dik uur artikelen, en zag Florian, een eerstejaar die ik had leren kennen in de uitgang, en ook hij tekende mijn vlag. Ik ging naar huis, groette voor het laatst de school en passeerde nog even langs de LIDL voor inkopen (pittavlees :-p ). De rest van de inkopen deed ik in Dia, en toen ik naar binnen ging, zag ik buurvrouw Eva. Handig, zo kon zij met het karretje rijden :-p. Eenmaal thuisgekomen begon ik met de mensen van het verdiep meteen aan het eten.Marie, Eva, Jean, Stéphane en een maat van hem, Sahra en ik aten Kebab, en het werd heel gezellig. Plots zag ik de brandweer aan mijn deur, en de rest lachte: “Euh Ruben, pourquoi les pompiers frappent-ils ta porte?” :-p Ik ging kijken en vroeg of er problemen waren, maar ze waren gewoon met kalenders aan het rondgaan. Ik kocht er één, want het was toch een mooi aandenken. Daarna bleef ik nog wat met Eva en Sahra in de keuken hangen, en passeerden er allerlei anderen van het gebouw.

    Het was Serenas verjaardag en ik nam kort een kijkje, maar bleef niet te lang, want ik moest naar Pepijn - wat de Fransen uitspreken als Pijpmij en de Slovaken als Poepijn – en daar waren Joost, Siebe, Stijn, Jasmien, Emilie en de Portugese meiden. Het werd gezellig, en we dronken wat voor. Ook Norman was er, en die zag er echt niet goed uit. “Oh man, vodka kills you”, verklaarde hij. Rond 1h gingen we met de bende naar de IPN in Aix, en daar was er genoeg volk, maar het was niet te druk. Dankzij Madalena konden we gratis binnen, en kon het feestje beginnen. Ook Stefanie was er, samen met iedereen die bij Pepijn was – behalve Jasmientje en behalve zieke Norman :-p. Ik was echter nog moe van de zware dagen ervoor, en besloot dan toch maar om rond 4h naar huis te gaan om te gaan slapen. Maar het was een leuke nacht.

    Vrijdagochtend stond ik op rond 11h, en hoe zalig was het gevoel om eens niks te hoeven doen. Toch had ik weer een kater. Ik ging naar de Super-U om een paar laatste zaken en daarna naar Thomas om hem vaarwel te gaan zeggen. Het waren zijn laatste uren in Aix, al had hij ’s namiddags nog examen. ’s Middags zag ik Stéphane nog en ook van hem nam ik afscheid . En zo ging het de hele dag door. Hana kwam langs, net als Betül, om afscheid te nemen. Het was een gemengd gevoel: een heel leuke tijd gehad samen, maar het vertrek valt toch zwaar. Hana weende, maar ik troostte haar: alles kwam wel in orde. In de namiddag sliep ik drie uurtjes, om te recupereren van de avond ervoor, want dat was echt nodig. Rond 17h kwam Betül, het Turks meisje, want ook zij ging terug naar huis diezelfde dag. Pfff. Lastig, al die afscheidjes. Maren en Kristina kwamen me ’s avonds afhalen, nadat ik Eva en Sophia nog hallo had gezegd. In de gang beneden zagen we nog de Antwerpenaren. Zij gingen samen eten met Emilie en Francisco. Wij echter hadden met ons bendeke afgesproken om sushi te gaan eten in de stad. Het was er erg gezellig, en de sushi was niet slecht, al heb ik het meer voor een goed stuk vlees op mijn bord. Maar bon, de gezelligheid telt, en het was Evas afscheid, dus dan mocht dat wel eens. Na de sushi bezochten we een Irish Pub op Cours Mirabeau waar we nog nooit waren geweest, maar het was er wel erg gezellig! Naar goede gewoonte trok ik weer de foto’s. We wilden het echter niet te laat maken, want ik was nog altijd moe en wat slecht van de avond ervoor. Toen ik naar mijn kamer wou gaan zag ik Marco met enkele Spaanse vrienden in de keuken, en ik zette mij erbij. Buurvrouw Eva kwam echter ook langs en ik ging mee met haar naar beneden. Het was haar laatste avond in Aix, en ze wou die gezellig doorbrengen met enkele vrienden. Ook Abdul en Sophia zaten er, en we speelden wat gitaar. Rond 1h30 ging ik toch maar naar bed, na een zeer gezellige dag.

























    21-12-2010 om 14:16 geschreven door Rubinhotollet  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    17-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Test Systèmes Logistiques en laatste lesweek in Aix

    Zaterdagochtend stond ik vroeg op om te werken voor school. ’s Middags ging ik naar de bakker en de Super-U. Het harde werkritme werd gebroken door een sms’je van Emma met de vraag of ze iets mocht komen afprinten bij mij. Rond 18h kwam ze aan, ik at met haar en daarna gingen we nog eens naar de Super-U. Toen zij weg was studeerde ik nog, maar Eva en Hana maakten pannenkoeken met nog wat bekende gezichten (Stephan, Kizzy, Abdul), dus ik nam even pauze en at mee. Daarna keerde ik terug naar de kamer, maar toen ik gitaren hoorde, ging ik toch wel even kijken. Hoe erg mis ik die schatjes! Ik voelde me echter moe na de dag zwaar te hebben gewerkt en ging rond 23h toch maar naar bed.

    Zondag was een rampdag. Ik stond (veel te laat) op met koorts en hoofdpijn. Er zat niets anders op dan te studeren, want de dag erna was het examen, maar het werd heel zwaar. Tot 12h kon ik studeren, en zonder te eten kroop ik in mijn bed tot 2 uur, daarna deed ik 3 uurtjes verder, maar om 17h was ik weer doodmoe en koortsig, dus sliep tot 19h. ’s Avonds herhaalde ik nog wat, maar kroop om 21h30 definitief in bed na een goeie Dafalgan genomen te hebben en in de hoop dat alles goed zou komen de dag erna op het examen en dat het niet erger zou worden.

    Maandagochtend stond ik vroeg op om 7h, was nog wat draaierig, maar het ging wel. Ik had les om 8h van Systèmes Logistiques, en om 11h had ik daar het examen van. Ongelofelijk systeem. Het waren vier vragen waar we een uurtje tijd voor hadden, en het ging redelijk denk ik. ‘s Middags at ik met Joost pitta en daarna leerde ik Frans tot 16h30, want ook daarvan was het examen, en de laatste les. Het examen ging redelijk goed, en daarna hadden er een paar taart meegebracht en drank, dus we praatten gezellig wat bij. Ik ging vroeger door met Elisa om samen naar de supermarkt inkopen te doen en wat bij te praten. Daarna kookte ik op kot en Joost kwam langs om Duits voor te bereiden, want de dag erna hadden we een mondelinge test (een dialoog: Telefongespräch). Ook Anna kwam even langs om iets in te scannen, en toen Joost weg was, waste ik mijn patatten die ik even ervoor had gekocht. Ik probeerde ook de nieuwe scheermesjes uit, maar blijkbaar wat te enthousiast, want ik sneed me lelijk in de nek. Haha. Ik ging toch maar vroeg slapen, want was nog niet helemaal genezen die dag, al was het pakken beter vergeleken met de dag ervoor.

    Dinsdag hadden we de laatste les Communication, waarbij de leraar de cursus overliep en antwoordde op vragen. Vlak daarna was het een laatste les informatica. Ik keerde daarna naar huis om dat informatica te studeren, want de dag erna had ik daar examen van. Tussenin ging ik nog twee keer naar school om lessen te volgen, en ’s avonds kookte ik rap om daarna nog wat te studeren. Ik kon niet oefenen, want werkte niet met de achterhaalde en compleet verouderde 2000-versie van Access. We zouden wel zien hoe het zou gaan. Ik ging op tijd slapen

    Woensdag stond ik vroeg op om mijn notities nog eens te lezen en ging rond 9h naar school om het examen informatica te gaan afleggen. Het was zeker niet makkelijk, maar ik doseerde goed en denk toch wel dat ik erdoor was. Na het examen keerde ik huiswaarts en typte ’s middags rap nog wat tableau de bord op pc. ’s Middags was er nog maar eens een les recht (het was inhaalweek, amai, no bullshit). Daarin moest de lerares dus heel wat inhalen, weer typisch, dus bleef ze maar gaan en wij maar schrijven.’s Avonds kookte ik met Betül, een Turks meisje, en daarna werkte ik verder voor school. ’s Avonds ging ik bij buurvrouw Eva langs en in de keuken, want Sahra zat daar met een paar vriendinnen, en we hadden een toffe babbel voor een uurtje, vergezeld van bier.

    Donderdag had ik mijn allerlaatste les in Frankrijk (gesteld dat ik dit jaar stop met studeren en dan niet naar het buitenland trek, lol) , en dat was toch een paar fotootjes waard. Ik regelde daarna nog wat zaken met Gent, onder andere voor mijn stage en voor mijn bachelorproef. Ik kreeg ook een mailtje van de Hogeschool dat de week erop mijn geld zou worden gestort. All right! In de namiddag: tikte ik de notities recht notities in van de voorbije dagen en keek al eens naar Communication. Om een kleine break te nemen tussen het werken door ging ik naar de stad om mijn camera te laten schoonmaken. ’s Avonds vroeg JB van de klas of ik meeging naar La Suite, maar had geen zin en wou de dag erna vroeg opstaan om te werken.

    Dat deed ik dan ook en vrijdagochtend om 8h vloog ik er meteen in met recht te studeren, en dat was toch wel een heel pakje. Rond de middag kwam Joost even, maar ik kon goed voortdoen. Rond 16h ging ik naar de Super-U inkopen doen en meteen erna ging ik naar de wasserette, om een allerlaatste keer mijn kleurwas te doen. Huray! En de timing was nu perfect, want op vrijdagavond zouden er geen schoonmaaksters de kamer binnenkomen om te controleren of ik al dan niet een waslijn had, want dat was verboden. Jezus. Rond 19h belde ik naar Brian waar hij bleef, want we moesten nog inkopen doen voor het etentje. Hij zei dat hij nog onderweg was naar huis, dus ging ik alleen naar de Super-U (nogmaals) om alle ingrediënten. Daar zag ik ook Vegard, en na de inkopen ging hij mee op mijn kamer om mijn vlag te ondertekenen. Rond 20h konden we aan het eten beginnen, ook al zat de keuken goed vol. Maar het aanwezige volk was bang van Ruben en onze bende kon aan het eten beginnen: het werd spaghetti, en Maren zorgde voor het dessert. Het werd een erg gezellige avond, zoals altijd als we samen aten, en een goede ontspanning voor het studeren dat ik had gedaan en dat voor de boeg stond.

















    17-12-2010 om 00:00 geschreven door Rubinhotollet  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Feestje bij Christina, examen économie générale en verjaardag Audrey

    Zaterdagochtend werkte ik voor school, net als zaterdagnamiddag. Die namiddag werd wel onderbroken door de livestream cyclocross in Koksijde, één van mijn favoriete races van het jaar. Toen de sprint om de tweede plaats net bezig was, hoorde ik op de deur kloppen. Ik liet het bezoek een paar minuten staan, en deed daarna open. Het was Eva, om te vragen of ik meeging naar de Aldi. Ik kon wel nog wat zaken gebruiken, en dus ging ik maar mee. Het was 18h toen we terugkwamen, en we stonden samen aan het fornuis. Na het eten trok ik me nog wat terug en maakte me klaar om naar het Vodkafeestje van Christina te gaan later op de avond. Brian en ik hadden afgesproken, en ook Emma wou komen. Stefanie, een andere Belgische, had ik eerder op de dag gehoord en ook zij had interesse. Het regende enorm, maar het stoorde mij nog niet erg. Toen Emma stuurde dat ze door die regen twijfelde om te gaan, en Stefanie volledig de weg kwijt was (ze stond blijkbaar aan het warenhuis Casino en niet aan het “casino”) gingen Brian en ik de meiden halen. Stefanie wachtte aan de Gare Routière, en Emma haalden we op in Gazelles. We gingen eerst nog wat aperitieven bij Brian thuis, en hij zette zijn Wii op met tennis en Mario Kart. Dat laatste konden we met 4 spelen, en dat was dikke fun. Zo dik zelfs dat we de tijd wat uit het oog verloren. Rond kwart voor twaalf kreeg ik een berichtje van Eva met de vraag waar we bleven. Dat was meteen het signaal om te vetrekken. Te voet. Toen we aankwamen was het België – Nigeria wat betreft de nationaliteiten. Maar geen probleem, iedereen was erg vriendelijk en de sfeer was erg open. Er werd meteen ingevlogen: Christina, de Duitse Gästfrau serveerde mij vodka, die ik prompt in één teug leegdronk. Zij was echter al goed beschonken, en kwam frotten, maar ik moest er niet veel van weten. Eva kwam bij ons praten, en We gingen door met vodka drinken, en ik opende ook de fles schuimwijn (en had bijna Thomas zijn oog mee) en Desperados. Christina had het steeds moeilijker, zonderde zich af om alle drank er weer uit te laten vloeien, maar niet langs de normale weg, en haar vriendje vroeg ons rond 1h om ergens anders heen te gaan. Eva nodigde ons uit om bij haar te gaan, en we namen alle drank en eten mee. Haar kot was maar even lopen, en er was genoeg plaats om iedereen – 10 Belgen en Brian – te laten zitten. Daar bleven we een klein uurtje, maar ik werd moe, net als Emma, en dus gingen we rond 2h30 maar naar huis, samen met Brian. Onderweg zagen we de kermisattracties verlaten, en we konden het niet laten om er even op te kruipen (cf. foto van Brian en Emma met de herten). Brian deed het treintje zelfs rijden, en het was ferm lachen, maar toen we afstapten, dacht de Franse politie er anders over. Van ver stonden ze naar ons te roepen en met zaklantaarns naar ons te flitsen, maar we negeerden ze en gingen mooi de rotonde via de andere kant rond naar huis. Brian en ik namen afscheid van Emma, die met de Ipod alleen verder moest, en wij gingen naar huis. Een gezellig avondje.

    Zondag kon ik relatief vroeg opstaan en heb ik de hele dag goed kunnen werken. Uiteraard was er weer de cyclocross, zoals gewoonlijk (ditmaal in Gieten) en ’s avonds kookte ik voor mij en Brian, want ik had toch teveel. Daarna ging ik eentje drinken met Nicky, een Duits meisje. Buiten was het enorm koud, dus we besloten om binnen te gaan in de O’Sullivan. Daar was het dan weer erg lawaaierig, maar het lukte wel om met haar 2 uur lang Duits te praten. Ze zei elke keer: “On doit vraiment parler français” maar ze schakelde zelf altijd over naar haar Duits. Toen we buitengingen, was het nog steeds erg koud, en ik wandelde even mee, maar liet haar al gauw – niet gentlemansgewijs, maar soms moet je egoïstisch zijn – alleen verdergaan naar huis, want zij moest naar het noorden, en ik naar het zuiden. Thuis kroop ik in bed.

    Maandag had ik eens geen les, en eigenlijk werkte ik weer de hele dag voor school. Ik leerde economie voor het examen van woensdag. ’s Avonds was er wel de FLE (Franse cursus), maar daarna deed ik niks speciaals. Wel kreeg ik een mail van mevrouw Lammens, de docente Frans in België aan de Hogent, met het nieuws dat zij mijn stagebegeleider zou zijn tijdens de stage. Ook had ik een voorlopig onderwerp voor de bachelorproef, en op dat vlak was ik dus al mee.

    Dinsdagochtend weer vroeg les van communication, en na afloop van de les hadden Joost en ik een kort maar aangenaam gesprek met de professor. We vroegen of hij er rekening mee zou houden dat we buitenlanders waren en niet zo goed Frans konden, en hij vertelde ons dat  de buitenlandse studenten dikwijls betere opstellen en antwoorden op vragen formuleerden dan de Franse studenten. Hahaha, da’s niet moeilijk in te beelden. Na die les hadden we informatica: formulieren in Access maken.  Boeiend. Verder werd het weer een dag over en weer rijden. ’s Avonds kreeg ik het examen van Duits terug: 19,75 op 20. Haha. Nice. En die andere studenten, die hadden heel wat minder punten, maar soit, voor mij is Duits wel erg gemakkelijk. Toen ik thuiskwam, herhaalde ik nog wat economie, maar het lukte goed, dus het examen zou wel lukken. We gingen op tijd slapen…

    … en woensdagochtend stonden we op tijd weer op om economie te herhalen. Dat lukte aardig. Toen ik buitenkwam om mijn roze fiets te nemen, regende het alweer. Miljaar! Elke onnozele keer als ik test heb, regent het! Merde! Het examen was niet echt een verrassing, en ging zelfs goed. Ik had tijd genoeg, en het opstellen van een goed gestructureerd antwoord op de vragen lukte aardig. Ik denk wel dat ik erdoor ga zijn voor dat vak. Toen ik thuiskwam om 12h at ik en sliep wat. Daarna begon ik met het uittikken van de notities Tableau de Bord voor het examen in de voorlaatste week. Dat ging heel vlot. Daarna ordende ik eens alle papieren en wat al gedaan was, borg ik mooi op. And guess what: er bleek niet veel meer over te schieten. All right! Ondertussen zat ik ook aan de helft van alle testen die moesten worden afgelegd, dus ook dat motiveerde. Het einde was in zicht! Yes. Helaas moest ik daarna nog naar de cursus Frans. En dat stak weer neig tegen, bovendien was er niet veel volk. Diana vertelde ons dat haar pc gecrasht was. En omdat ze haar installatiecd-rom thuis vergeten was en geen Franse versie van Windows wou, zat ze tot 20 december zonder computer! Hahahaha! Dat was wel even inhouden om niet te lachen. Zielig en dom, maar bon.  ’s Avonds hadden we pittanight met de Belgen,Sophie – een Canadese die Joost had leren kennen – en Brian. Daarna ging ik naar de kamer en keek naar Crank, een film, want was nog niet moe. Ik viel pas laat in slaap – het nadeel van ’s middags siëstas te doen.

    Donderdag had ik weer enkel recht na een nacht slecht slapen.  Het ging wel, de les, en bovendien had ik bijna hetzelfde als oplossing voor de taak, dus ik was wel tevreden. Diana daarentegen, de Duitse, moest antwoorden en bakte er niks van. De lerares zat met de handen in het haar, en begon zelfs te lachen. In de namiddag werkte ik voor het examen logistiek van de maandag erop, en ’s Avonds ging naar Audrey haar verjaardagsfeestje met Maren en Brian. Net voor we binnengingen kwamen we Charlotte en Stefanie tegen, en met hen werden we door Audrey verwelkomd. Er was nog niet zoveel volk – Emma, Jan en een Duitse – maar we werden meteen drank aangeboden. Niet slecht, niet slecht, lang niet. Het volk stroomde toe – ook Jasmien, Gilles en Thomas en heel wat andere Belgen, en het werd zelfs erg krap in de keuken. Emma en Jan waren weg, en toen deed ik een babbel. Na een dik kwartier kwamen Emma en Jan binnen met twee taarten met kaarsjes. What a surprise! Luidkeels zongen we Joyeux Anniversaire en de taart was even lekker als het gezelschap. Rond 11h echter werden we de keuken uitgestuurd door een gardien en omdat het nog vroeg was, wou ik niet naar huis, ook al had ik gepland om dat wel te doen. Ik reed even mee met Brian voor de show, en na een kort showtje met zijn auto, stapte ik uit en ging ik mee met de anderen richting stadscentrum. In de IPN was het blijkbaar niks die avond, dus stapten we maar richting centrum. Daar gingen we de César binnen, een café waar ik nog nooit was geweest. De rest bestelde een giraf (4 liter bier), en het was dikke ambiance. Ook Norman was mee, samen met ons Belgen. Rond 2h gingen we naar Scat, maar na een halfuur hielden Charlotte en ik het voor bekeken en gingen samen door naar huis.

    Vrijdag was ik niet zo fris ’s morgens, ten gevolge van de avond ervoor, maar kon uiteindelijk toch goed werken. Deze keer was het voor het examen systèmes logistiques van maandag. ’s Avonds was er weer het wekelijkse etentje met Maren en Kristina, Brian, en Emma en Audrey. Ditmaal hadden we ook Eva uitgenodigd. om 19h30 kwam zij, en ik kreeg net daarna telefoon van Sami en zijn vriendin Esther. Zij waren blijkbaar uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje van Claudia en Jacqueline – de Duitse van IUT – maar zij zaten zelf in de cinema, omdat er niemand naar hun feestje kwam. Haha. Sami wou doorgaan, maar ik nodigde hem uit om zijn verjaardagscadeau bij ons te ledigen met de andere meiden. Het werd het begin van een gezellige avond met heel lekker eten. Maren en Kristina hadden deze keer voor ons gekookt. Het werd echter niet laat, want ik wou er op tijd in om de dag erna te studeren.









































    10-12-2010 om 19:54 geschreven door Rubinhotollet  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    28-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Feestje Wohoo, presentatie GRH en examen Duits

    Zaterdag stond ik laat op, na het weggaan van de dag erop, en dat was blijkbaar niet erg, want het regende erg. ’s Middags werkte ik wat voor school, en ging daarna om inkt voor de printer, want die was op. Maar blijkbaar was die winkel op zaterdagnamiddag gesloten, en toen ik naar een andere ging, stond er heel wat man binnen, dus keerde ik terug. Ik passeerde nog even langs de tweedehandswinkel, en niet zonder succes, want ik kocht er 4 Franse cd’s. Toen ik thuis kwam, legde ik ze rap allemaal eens op, en het was geen miskoop. Om 17h kwam Brian om mij met de auto, en door de regen kliefden we naar de Géant Casino. We deden wat basisinkopen, en toen we alles in de auto hadden geladen, gingen we nog eens naar de Burton of London. Ik zag er hemden in solden, en ik twijfelde niet om er een paar te kopen. Na het winkelen at ik en ging daarna naar Brian om naar Jeu d’Enfants te kijken. Rond 12h ging ik wijselijk naar huis.

    Zondag studeerde ik nog maar eens en werkte het dossier afvoor GRH. Om 15h keek ik naar de cyclocross van Gavere. Die livestream is echt een enorm goede ontdekking. Rond 18h zei Clément op Facebook dat we voor GRH ook een presentatie moesten maken. Damn, ook op tijd. Ik werkte de presentatie af op een goed uurtje, en na het eten kwam Brian naar hier en wachtten we op Maren, want we gingen naar een concert in de Wohoo. Toen zij kwam, konden we vertrekken, en het was toch een halfuurtje stappen. Toen we aankwamen was het vrij kalm, dus we konden makkelijk een plek vinden. Het concert begon (het was een akoestisch bandje van 2 gitaren, 1 basgitaar en een djembé) en er kwam meer en meer volk binnen. We hadden ons biertje al vast. Ik zag Titou binnenkomen, en ook Julia, Péronne, JB, Pierre-Thomas en Buzbuz. Ik kon echter niet passeren, en bleef bij Maren en Brian. Er kwamen twee meisjes bij Maren die haar blijkbaar kenden: 1 Duits en 1 Franse. Die Duitse was niet mis, en heette Nicky. Tijdens de pauze stonden Brian en ik op en we gingen even naar buiten. Iedereen van de klas was daar en ik hen dag. Titou zijn neef was er ook bij, en hij woonde in Denver in de V.S. Zo kon ik nog eens Engels bovenhalen. Na de pauze gingen we weer naar binnen, maar onze plaats waren we kwijt. Geleidelijk aan droop het volk af, en toen het gedaan was gingen Brian en ik weer bij Maren. Ondertussen kreeg ik nog een Liefmans – Oudenaards bier! – getrakteerd van Titou zijn neef. Rond 12h gingen Maren, Brian, Nicky en haar vriendin en ik naar huis.

    Maandag hadden we les economie ’s morgens, en het was best wel weer interessant. Tussen de middag ging ik naar huis om rap de presentatie van GRH nog eens voor te bereiden. Ik ging nog eens rap bij Joost langs om te vragen in welke groep we zouden gaan, maar daar die om 13h15 aan het eten was en 13h30 de les begon, was de eerste groep al geen optie meer. Rond 15h30 gingen we naar school en daar luisterden we naar de presentaties van de klasgenoten. Ik was voorlaatste aan de beurt, en het ging heel erg vlot. We moesten maar 5 minuten spreken, maar ik geraakte enorm goed uit mijn woorden en in ware sneltreinstijl bracht ik wat ik wou zeggen over. Ik was trots op mijzelf, en de professor zei dat het een goede presentatie was. Ook de klasgenoten zeiden dit, en waren echt verrast. “C’était bon hein Ruben.” “Tu te débrouilles bien.” “Tu étais le meilleur de la classe. » Lovende woorden, maar niet onterecht, want het was ook wel goed. Na de presentaties gingen we naar Frans, wel te laat, maar het kon niet anders. Toen we binnenkwamen, waren de anderen blijkbaar de test aan het verbeteren, al was er niet veel volk. De leraar gaf meteen onze testen terug, en ik had 15,5 op 20! Supergoed! Ik was echt content, des te meer omdat ik een hele oefening verkeerd had opgelost en toch nog zoveel had! Na de les Frans sloeg ik mijn notities van Duits nog eens open en studeerde wat voor het examen van de dag erna.

    Dinsdagochtend hadden we vroeg les – zoals gewoonte – en ik ging weer op en af tussen huis en school. Het was vooral Duits herhalen, maar ik voelde dat het goed ging lukken. Om 17h begon die test, en die ging inderdaad vrij vlot tot heel vlot. Ik gaf als eerste af, terwijl de andere zaten te puffen. Ik hoorde spiekbriefjes opengaan, en ik moest eens lachen. Die sukkelaars toch. Ik reed naar huis en begon direct aan het koken, want de keuken was nog leeg. Na het eten ging ik met Eva naar de Super-U om samen inkopen te doen voor de dag erna, want ik ging voor haar koken. Rond 20h ging ik naar Brian om nog wat Wii te spelen. Toen ik terugkwam ’s avonds, zag ik een blinde jongen die duidelijk de weg kwijt was. Ik reed eerst verder, maar keerde terug en vroeg waar hij naartoe moest. Hij nam mijn arm vast en ik begeleidde hem 10 minuten op de goede weg. Ik had alweer een goede daad gedaan, en ging met een goed gevoel slapen.

    Woensdag had ik de hele dag les: eerst 4 uur lang systèmes logistiques en in de namiddag economie (de laatste les trouwens) en daarna de cursus Frans. Amai, lastige dag met 10 uur les. ’s Avonds kwam ik om 20h thuis, en had Eva beloofd om voor haar te koken. Het werd naar goeie gewoonte een pitta, en alle ingrediënten hadden we de dag ervoor gaan kopen in de Super-U. Er kwamen nog 6 andere meiden aanschuiven, dus at Ruben tussen 7 meisjes. Awesome! Elk van de meisjes wou natuurlijk eens proeven van de pitta. Eva was vrij stil, maar ik daarentegen genoot van het gezelschap. We babbelden wat en het werd eigenlijk erg gezellig. Toch ging ik redelijk vroeg naar de kamer om nog een filmpje te zien.

    Donderdag was er geen les recht, dus begon mijn weekend uitzonderlijk al vroeger. Ik werkte de hele dag voor de unif en ging rond 15h eens naar de kapper. Toen ik binnenkwam, keek het kappersproletariaat mij aan, en ik vroeg of het op reservatie was. Dat was het niet, dus ik ging plaatsnemen. Maar de juffrouw die mijn haar ging knippen wou dat ik eerst plaatsnam aan de wasbak. Toch had ik m’n haar net gewassen, maar blijkbaar was het hier de gewoonte om zo het haar nat te maken. Bon, we namen plaats, en daarna op de stoel. Ik had voor de zekerheid maar wat foto’s meegepakt, want als ik ze hier zou laten gaan, zouden ze er vast wat van maken. Liever niet. Ze knipte toch een flinke 40 minuten aan mijn kopje, en dat voor 16 euro. Ik was tevreden over het resultaat, en kon weer fris uitgaan.

    Donderdagavond ging ik bij Eva om te vragen of ze mee uitging, want Jasmien en Pepijn zouden naar de Sunset gaan. Daarna ging ik na het eten bij Brian, om nog maar eens op zijn Wii te spelen. Toen ik terugkwam, was er weer een ongeval gebeurd aan de rotonde. Miljaar, wat is dat hier, gaan die mannen ooit leren rijden met hun auto? Ik ging om Eva, en meteen erna gingen we te voet naar de Sunset, het regende wel en het was koud, maar we hadden veel over voor een feestje. Toen we daar aankwamen, was er niemand, dus we gingen nog even naar buiten om een toertje te wandelen. We gingen nu definitief binnen en na 10 minuutjes kwamen Pepijn en Jasmien aan. We praatten wat bij aan tafel, en na een aantal pintjes – het was maar 50 cent voor één – gingen we naar de dansvloer. De muziek was goed: rock en oldies, dus ik liet me volledig gaan. De drank begon zijn werk te doen, en we zagen ook Jan Kuyken – de enige Hollander! Hij leeft nog steeds! - in de Sunset.  Rond 3h gingen we naar huis: Eva, Pepijn en ik. We hadden ons goed geamuseerd. Jupla!

    Vrijdag studeerde ik overdag, maar was niet al te fris van de avond ervoor. Een paar uur slaap in de namiddag hielpen, maar niet honderd procent. Om 20h kwamen Emma, Audrey, Brian, Kristina en Maren om samen te koken. Deze keer zou het Emma achter het fornuis staan, uiteraard geassisteerd door mijzelf. Het werd een gerechtje met zalm, broccoli en mascarpone. Ik vond het zelf nogal zwaar, maar het was zeker niet slecht. Maren verzorgde het dessert in de vorm van fruitsla. Kayleigh schoof ook aan om te eten, maar “was moe” en weigerde de afwas te doen en trapte het af. Ze zei ook al geen goeiedag en aan tafel was haar mond toegenaaid. Een Duitse boerin, vlakaf. Volgende keer liever zonder haar erbij. Toen we klaar waren met eten gingen Audrey en Emma mee naar Brian, want hij wou ze naar huis voeren met de wagen. 



















    28-11-2010 om 00:00 geschreven door Rubinhotollet  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    24-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Test achat en fotoshoot Emma

    Maandagochtend stond ik vrij vroeg op om Achat te herhalen voor de test, die ik om 10h had. ’s Middags ging ik eten in de studentenrestaurant met de Antwerpenaren en erna hadden we GRH. Joost en ik keerden echter snel weer naar huis, want het was weer tijdverlies, en ik moest dringend echt beginnen aan het dossier. Met de crash van de harde schijf was ik alle werk kwijt en moest ik ab ovo beginnen. Na wat te hebben gewerkt en nog een kort bezoekje aan de supermarkt te hebben gedaan, ging ik naar Frans geweest. Daar was het erg gezellig, want ik heb 2 uur zitten praten met Elisa, en heel wat gelachen. Er was eentje jarig van de klas bovendien, en zij had allemaal chips en drank mee. Vandaar een klein halfuurtje pauze tussen de les. Joost was er niet, want hij moest een presentatie doen, maar had die niet gemaakt. ’s Avonds at ik vlug en  keek naar The Departed.

    Dinsdag was het weer over en weer gaan tussen school en thuis. En tevergeefs, want de les recht van 14h was afgelast. Ik keerde dan maar huiswaarts, en had zo’n honger dat ik om 16h hamburgers maakte, samen met Eva. ’s Avonds keek ik nog een film (Die Hard 4.0), en ging nog even bij Eva langs die de dag erna naar Parijs vertrok.

    Woensdag werd een enorm lange dag, want ik had 9 uur les. In de namiddag hadden we systèmes logistique, en de prof had heel wat noten op zijn zang. Volgens hem was Van Rompuy als Europees president niet al te veel waard, was Frans dé taal in de wereld en hadden zij de Europese Unie opgericht met hun taal als diplomatieke taal. Ik bediende hem prompt van antwoord met te zeggen dat alle Fransen DENKEN dat hun land het centrum van de wereld is, maar dat ze eigenlijk niet zover staan met hun onderwijs en hun taal. De prof stopte vroeger, want hij was het beu les te geven en hij zei dat we het hoofdstuk maar zelf moesten uitzoeken. Hij voegde eraan toe dat er over dat hoofdstuk zeker een vraag kwam op het examen. Wicked! Toch al één vraag die we al wisten dan. Na die les was er nog een les Frans, gelukkig met veel presentaties, want het energiepeil des Rubens was erg laag. ’s Avonds was er de de pitta-avond die me erbovenop hielp en het werd erg gezellig. Ook Eva was uitgenodigd, en ik ging met haar mee naar huis, omdat ik niet graag vrouwen alleen naar huis laat gaan. Gentleman me.

    Donderdag sliep ik uit tot halftien, ook al werd het de avond ervoor echt niet laat. Ik had 2 uur les (recht) en het werd een les vol ondervragingen van de prof. Maar wie niet sterk is, moet slim zijn. Ik zette me naast iemand die van de groep ervoor de verbetering had gekregen van de taken die we moesten maken. Diana, de Duitse Erasmusstudente, las haar versie voor, maar de prof vond het op niks lijken, en het kind zat bijna met de tranen in de ogen. Toen de prof iemand anders vroeg, stak ik mijn hand op, en las mijn versie – een aangepaste versie van de verbetering van de vorige groep – voor. Ze vond het heel goed, en ik kreeg een goed cijfer. Bien joué pelo! Na de les kreeg ik nog Photoshop 5 Extended van Candice, waardoor ik eindelijk weer fatsoenlijk foto’s kon bewerken. Het was wel een Franse versie, maar dat is dan uiteraard niet slecht voor mijn Frans.

    Donderdagnamiddag werkte ik voor school – verder aan de taak voor GRH – en deed rap nog een siësta. Doch niet te lang, want ik had afgesproken met Emma om 16h voor een fotoshoot. Ik ging bij haar op kot in Gazelles, en we kletsten eerst wat bij. Ook Francis was daar, maar we gingen al gauw naar Parc Jourdan voor de eerste shoot in de bladeren. Daarna gingen we naar de brug, en de zon was net aan het ondergaan. De laatste sessie deden we tegen de graffitimuren en op de trappen, maar toen was het al echt aan het duisteren en kreeg ik niet het effect dat ik wou. Na de fotoshoot nam ik afscheid van Emma, keerde huiswaarts en laadde de foto’s over op pc en begon snel aan de bewerking – uiteraard in Photoshop 5 – en was best tevreden over het resultaat (cf. hieronder). Rond 20h kwamen Maren en Kristina mij halen voor het etentje bij Brian. Toen we aankwamen, werden we meteen getrakteerd op champagne. Ik hielp Brian met het koken, terwijl de dames – ook Emma het model was ondertussen komen aanschuiven – samen op de laptop muziek kozen en foto’s bekeken. Na een goed halfuurtje konden we aan (salon)tafel. Het was heel erg lekker, en voor het dessert had Kristina gezorgd. Na het eten keken we naar de film No Country For Old Man. Niet slecht, maar zeker niet één van mijn favoriete films. Maren ging echt op in de film, terwijl Brian en ik heel wat tussen de film praatten. Emma ging vroeger door, want ze had een hoestje en voelde zich daardoor niet al te lekker. Rond 1h30 gingen we allemaal huiswaarts, want Brian moest de dag erop werken (poor him).

    Vrijdagmorgen had ik om 8h les Access, dus ook ik moest er vroeg uit (en waarschijnlijk vroeger dan Brian). Joost kwam weer niet naar de les, en dan loste ik maar alleen de TD op. Het ging vrij vlot, en na een halfuur was ik al klaar. Ik surfte wat op internet, terwijl de anderen moeite hadden om de oefeningen op te lossen. Om 9h30 pakte ik mijn boeltje en kon het weekend beginnen. Hoewel, ik moest toch nog wat werken voor school, meer bepaald voor het werk van GRH. Ik schoot echter goed op, en rond 18h ging ik met Thomas naar de Super-U, want we moesten inkopen doen voor het diner bij Jasmien (ik ging koken). Om 19h30 vertrok ik naar haar huis, goed gekleed en voorzien van lichtjes die ik die ochtend in de Decathlon nog rap had gekocht. Een tiental minuten later kwam ik aan – ik passeerde nog aan de Cours Mirabeau die voorzien was van kerstverlichting, heel mooi! – en zag Julia, Jasmiens huisgenote, die voor mij de deur openhield. Ik begroette Jasmien en we begonnen aan het eten, ondertussen mijn klassieker alweer. Zij serveerde de aperitief en hielp mee met het bereiden van het eten. Na een halfuur kwam ook Thomas, en na 10 minuten was het klaar. Ze genoten er erg van en na het eten serveerde Jasmien ons haar zelfgebakken cake met bruine suiker. Heel lekker, net als het gitaarspel dat ik voor mijn omstaanders bovenhaalde. Ook Andreia en Julia gingen zitten en luisterden, en terwijl babbelden we nog wat. Rond 23h zetten Thomas, Jasmien en ik aan naar de stad. Na het zoeken naar een geschikte bar, belandden we uiteindelijk in O’Sullivan’s. Een enorm knappe bedienster bediende ons (wat zou ze anders doen) en toen ze de bierviltjes op tafel strooide, en ik het opschrift ‘Liefmans Oudenaarde’ zag, kon ik het toch niet laten om tegen haar te beginnen praten over Oudenaarde, mijn stad (nu ja, je mist niks als je het niet kent). In die bar verzetten we ons drie keer, want de muziek stond echt enorm luid als we vlakbij de speakers zaten. Ik voelde dat de wijn en het bier hun werk begonnen te doen, en ik zonk toch een paar keer weg in gedachten – aan wat zou ik nu denken hé. Brian belde om te vragen waar wij zaten, en na een anderhalf uur zagen we hem. Hij vroeg ons mee om nog een laatste glas te heffen. Ik twijfelde, net als Thomas, maar nadat we afscheid hadden genomen van Jasmien – die bij haar vriendje ging hier – gingen we toch maar mee. We gingen naar de Brigand – een café waar ze Jupiler serveerden – en daar zagen we ook Florence – de Frans-Duitse. We dronken daar één pintje en we keerden terug, Thomas en ik. Ik had slaap nodig, want voelde de drank nu wel goed.



















    24-11-2010 om 22:33 geschreven door Rubinhotollet  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    19-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.studeren voor Achat en fietstochtje naar Ventabren

    Zaterdagochtend stond ik rond 10h op en ging meteen aan het werk voor school. Het weer was prachtig, en rond de middag zocht ik een geschikte route uit om te fietsen. Het werd warmer en warmer, en toen ik besloot om te vertrekken, had ik enkel een onderhemd en koerstrui met korte mouwen aan. Ik nam ook de camera mee, en genoeg te drinken. Het wiel van de fiets was eindelijk gemaakt, en ik moest ervan profiteren. We vertrokken direct westwaarts, en ik passeerde eerst de industriezone. Daar sloeg ik een landelijk wegje in, waar het fietsen mooier en rustiger was. Ik stopte een aantal keer om een foto te maken. De rivier Arc was hier erg mooi. Een klein uurtje later bereikte ik de bestemming: l’Aqueduc de Roquefavour. Ik citeer hiervoor Wikipedia (wat een bron :-p): “Het bouwwerk ligt in de gemeente Ventabren en is onderdeel van het Canal de Marseille, een kanaal dat drinkwater aanvoert vanaf de Durance naar de stad Marseille. De vallei van Arc wordt overspannen door het bouwwerk met een totale lengte van 393 meter en maximale hoogte van 82,6 meter. Het aquaduct werd gebouwd in de periode 1841 tot 1847 onder leiding van de weg- en waterbouwkundig ingenieur Franz Mayor de Montricher. Het aquaduct en kanaal zijn tot op heden in gebruik.In 2005 wordt het bouwwerk als historisch monument geclassificeerd.” Het loonde zeker de moeite om dit eens te zien. Toen ik er stopte, stelde een man voor om een foto van mij te nemen in koersoutfit. For real, want ik had de Belgische nationale trui aan. Laat die amateurs van een Fransen maar eens weten wat echte koers is! Na foto’s hiervan te hebben genomen, keerde ik terug, en ik reed naar het vliegveld van Les Milles. Ik stopte nog een aantal keren onderweg voor een foto, maar aan de landingsplaats hield ik even halt, en zag een aantal vliegtuigen passeren die ik vastlegde op foto. Nadien ging het weer naar huis. Ik dacht even dat ik verdwaald was, maar ik kwam toch goed uit, en ik was thuis voor zonsondergang. De rest van de avond werd het nog studeren, en rond 21h zette ik een film op en erna ging ik slapen.

     Zondagochtend stond ik vrij vroeg op om te studeren, en deed dat tot 15h, want dan was er de Superprestige van Hamme-Zogge. Ik had weer een stream gevonden online, en ik kon het niet laten om te kijken. Na dit sportief intermezzo was het studeren tot het volgende sportief intermezzo: eens gaan lopen. Ik passeerde bij Brian en pikte hem op en samen liepen we mijn gebruikelijke toertje. Dat duurde ongeveer een halfuur, en na een douche en een goede stevige maaltijd ging ik weer aan het werk, tot ongeveer 20h. Toen keek ik verder naar de film en ging rustig slapen. 











    19-11-2010 om 19:13 geschreven door Rubinhotollet  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.week van de wapenstilstand

    Maandagochtend hadden we de laatste les achat, waarin de prof ons zou voorbereiden op het examen. Joost was afwezig, en de les leek weer nergens naar. Chaos alom en de professor heeft geen gezag. Hij maakte zich wel eens kwaad en schreef op het bord dat hij niet betaald werd om bijles te geven. Amai amai, toch speciaal mannen ze hier. ’s Middags ging ik naar huis, en toen ik even op de computer zat, liep die vast en kreeg ik een virus binnen. Ik herstartte onmiddellijk, maar zag al rap dat het hopeloos was. Ik kreeg een scherm van een fake herstelprogramma van Microsoft, dat een test van je harde schijf doorvoerde, en je alleen liet verdergaan als je de echte versie wou kopen. Ik werd doorverwezen naar een formulier om de kredietkaartgegevens op te noteren, en dus wist ik het wel, dit werd formatteren. Terwijl de computer bezig was, moest ik echter naar de les. Ik was echter redelijk in paniek. Ik deed het appel mee (en ik was dus genoteerd als aanwezig), maar het betrof een les waarin we mochten werken aan de taak – die op computer stond – dus ik kon er niks doen. Ik keerde na 10 minuten huiswaarts na zogezegd naar de bibliotheek van de school te zijn gegaan, en ik bleef bij de computer. Alles kwam wel ok, en na anderhalf uur was de pc – op enkele programma’s na – weer de oude. Ik was wat werk van school kwijt, maar ik moest formatteren, het ging niet anders. Ik was al blij dat de computer niet werkte. Joost en ik gingen rond 17h naar de FLE, en toen we terugkwamen regende het hard. Het was bovendien donker en erg gevaarlijk om te fietsen. Toen we bijna thuiskwamen, zagen we een gewonde liggen voor het casino. Die was zeker overreden door een wagen, want dat zag er niet goed uit. ’s Avonds werkte ik nog wat voor school en installeerde de nodige programma’s, onder andere de printerdrivers en de Van Dale woordenboeken.  

    Dinsdag was het ’s morgens les: eerst communication en dan informatica. Ik reed weer over en weer die dag – 6 keer in totaal – tussen school en huis, want dinsdag is een dag met veel springuren. Ik leerde tussenin wat  voor het examen van Frans voor Buitenlanders van de dag erop. In de les van Duits kregen we onze punten van het dialoogje. Ik had 18, en was eerste van de klas daarmee. Na Duits studeerde ik nog wat aan Frans, en rond 20h kwam Thomas en we kookten en aten samen. Er was daarna een verjaardagsfeestje van Gilles, één van de Belgen, in Cuques. Ik twijfelde eerst of ik wel zou gaan, want ik had examen de dag erop, maar ik had toch al redelijk wat gedaan, en Thomas wou mee. Hij leende de fiets – het fietsje :-p – van Siebe en we vertrokken richting Gazelles. Daar pikten we Emma op en via een pedofielpad gidste ze ons naar Cuques, alwaere ‘t schoone feestken plaatschvonde. De keuken was erg klein, maar het was best gezellig. Er waren enkele bekende Duitse meiden (onder andere Anni die ik twee weken ervoor had leren kennen, en die onze Belgische Leffe beledigde). Ook Audrey, de Brusselse vriendin van Emma was er, en we leerden nog wat mensen kennen, onder Anatol, een Oekraïner, en twee Canadese meiden, die erg rap praatten en hielden van oude wagens omdat ze goedkoop zijn. What are you talking aboet? Raar volk, die Canadezen. Ik leerde ook Florian kennen, de buur van Gilles in Cuques, en die deed ook Gestion Logistique et Transport, maar zat in het eerste jaar. Ik leerde hem wat Nederlands, zoals ik dat deed aan Brian, en rond 11h30 wou Gilles richting centrum gaan, maar ik ging niet meer mee. Ook Thomas en Emma gingen mee, en nadat we Emma hadden afgezet, reden Thomas en ik weer naar huis. De sleutel bezorgde ik nog aan Siebe, en ik zag ook nog Stijn in de keuken op het eerste. Ik ging echter slapen, want echt uitslapen kon ik niet.

    Woensdagochtend studeerde ik voor het examen en in de namiddag hadden we een les Tableau de Bord, die verlegd was van vrijdag naar woensdag. Normaal was de taak die we moesten indienen dus voor vrijdag, maar de prof dacht dat we die al allemaal hadden gemaakt. Niet dus, waar zouden we de tijd hebben gehaald? We kregen één uur de tijd om de taak af te werken – maar doordat ik door de pc-crash alles had verloren, moesten we ab ovo beginnen. Scheisse, maar het moest nu eenmaal. Ik delegeerde de taken en we waren net op tijd klaar. Titou printte de oplossingen nog rap uit in de bibliotheek . Het kopieerapparaat had natuurlijk weer geen papier, zoals alles in Frankrijk niet naar behoren werkt. Na het indienen van de taken deed de prof de correctie, en gelukkig had ik mijn pc bij om alles te noteren wat ze zei. Ze was daar niet al te blij mee, maar ze zweeg, en als ze er iets op zou zeggen, zou ik haar grondig van een antwoord bedienen denk ik, het omhooggevallen kakwijf. De les was iets vroeger gedaan dan verwacht, dus konden Joost en ik naar het examen gaan op het gemakje. We herhaalden nog wat met de andere studenten van de FLE errond. Toen we binnen gingen, was het eerst nog een presentatie, en zo werd het wachten nog wat uitgesteld. Om 18h10 kregen we ons examen: 6 bladzijden en vol tekst. En we kregen een uur! Ik dacht, dit is wel doenbaar, maar al gauw besefte ik dat de tijd/werk-verdeling erg slecht was, en ik moest een tandje bijsteken. Ik keek wat bij Joost naar oplossingen, en hij bij mij. Het vocabulairegedeelte ging wel, en het grammairegedeelte eigenlijk ook, maar ik kreeg niet de tijd om te overlezen. Om 19h20 moest iedereen indienen. Het was nog 10 minuten tot het einde, en toch wou de prof nog 10 minuten lesgeven. Ongelofelijk. Ik ging naar huis met Joost en we spoelden het bittere examen door met een goede pitta, want woensdagavond is – zoals de trouwe lezer ondertussen wel al weet – naar oude trouwe gewoonte PITTA-AVOND. Deze duurde echter niet zo lang voor mij, want ik ging bij Brian naar een film zien thuis. Ik ging nog eerst even naar Maren om haar mee te vragen, maar ze wou niet meteen, omdat ze de dag erna les had…de dag erna…op 11 november…wapenstilstand… HAHAHA domme Duitsers. Uiteraard is dit geen feestdag in JULLIE land, want jullie hebben de oorlog verloren, maar hier en in België dus wel. Het meisje haar wereld lichtte helemaal op toen ik vertelde dat ze de dag erna vrij had, en ze wou mee met Brian naar de film. In haar jogging ging ze mee, en Brian woonde vlakbij. We kraakten een flesje wijn en legden ons op de bank om naar Les Poupées Russes te kijken, het vervolg op l’Auberge español, een enorme aanrader over het leven als Erasmusstudent. De sequel was iets minder, maar zeker niet slecht. Het was ondertussen al na twaalven, en toen Maren doorging, gingen Brian en ik het centrum in. We deden een nieuwe club aan, de Oneal. Daar zagen we Florence, een Duitse vriendin van Brian. Er was veel volk en heel wat geduw en gestoot, maar de muziek was goed – met lokale Franse schijven – en we bleven hier dan ook maar. Het bleef druk, maar het werd doenbaarder, en later kwamen ook de Portugese meisjes binnen. Ik sprak er ook Kizzy, een Braziliaanse, die ik al lang niet meer had gezien. Ook Ina en Suzanna waren daar, en zij vroegen of ik nog meeging naar de IPN, maar ik had daar geen zin meer in. Om 2h sloot de bar, en op weg naar huis kwam ik nog Clément van de klas tegen.

    Donderdag  begon het weekend, maar ik werkte de hele voor- en namiddag voor school.  In de voormiddag ging ik naar de Super-U met Maren, maar het was er enorm druk, en het ging weer enorm traag aan de kassa. In de vooravond kwam mijn buurvrouw Eva op de deur kloppen, en zij wou een wandeling maken. Ik ging maar mee, zo kon ik eens mijn hoofd luchten. De wandeling duurde een dik halfuur, en daarna zette ik me nog wat aan het werk. Na de wandeling leende ik trouwens Eva haar elektrisch vuurtje, want de chauffages werkten nog altijd niet in het gebouw Rond 20h kwamen Maren en Kristina op mijn deur kloppen, want ik zou voor hen en Kayleigh, Brian, Magali en Emma koken, en ook ditmaal het killer recipe: scampi diabolique. We lieten de Duitse meisjes als straf voor de Wereldoorlogen de scampi pellen en de geallieerden sneden de uien, look en stonden achter het fornuis. Een halfuur later gingen we aan tafel, en het werd heel gezellig. Er werd heel wat afgelachen, en het ging zo door tot 1h. We zouden misschien daarna nog uitgaan, maar Kayleigh had plots geen zin meer (?). Emma, Brian en ik praatten nog wat na op mijn kamer, en rond halftwee kon ik in mijn bed kruipen.

    Vrijdagochtend stond ik om 9h op en werkte voor school. Ik had geen les meer, want de rest had enkel Engels. ’s Middags at ik met Joost en vlak erna deed ik een siësta. Rond 16h kwam Joost langs om naar de Aldi te gaan. Daar was midden de winkel een pallet bruine suiker omgekeerd, dus dat was weer een proper gezicht :-p. Toen ik terugkwam, had ik erg honger, en ik begon direct met koken. Eva schoof aan aan tafel, net als een Turks meisje dat ik die week had leren kennen en een knappe Française (die ik “le chevalier” noem, omdat ze paardrijd). ’s Avonds zat ik nog wat op facebook en Skype. Ik zag eindelijk het thuisfront nog eens (de mama en mijn zus en haar vriend). Ook Brian was online. We spraken af om nog eens naar de stad te gaan. We deden een terrasje op een plein (midden november, kun je het je inbeelden?) en zagen er na een halfuur Jasmien zitten met haar ouders. We vergezelden haar, en we bleven daar nog een uurtje gezellig doorbabbelen. Ik maakte het niet te laat, want ik moest de volgende dag studeren. 















    19-11-2010 om 10:53 geschreven door Rubinhotollet  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    12-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verjaardagsfeestje Tomasso en uitstap naar Arles

    Zaterdag stond ik rond 10h op, en ik sprong meteen in kleren om de leren vest die ik de dag ervoor had zien hangen te gaan kopen, want ik had licht op groen gekregen van de mama. Toen ik de jas nog eens aanhad, was ik helemaal overtuigd. Rond 12h was ik weer thuis van de winkel, en de hele namiddag werkte ik voor school, want het was wel nodig. Na het avondeten ging ik met Brian, Maren en Kayleigh naar een feestje van Tomasso in de Estelan. Omdat Brian een wagen had in Aix, nam hij ons mee tot daar. Het was eerst kalm, dus ging ik wat bij Francisco op de kamer, en nadien bij Emma, want zij was nog niet thuis. Ik nam de wijn mee van Tomasso en het feestje kon beginnen. Met mondjesmaat kwamen de anderen toe. We bleven daar voor ongeveer een tweetal – drietal uur en ik praatte met iedereen. Ik leerde wat gasten van Senegal kennen, en die waren echt wel grappig. Eén kon ik echt niet verstaan. Er waren ook twee vriendinnen van Emilie, en ook Norman was daar. Rond 12h ging de rest naar beneden om naar de IPN te gaan feesten, maar ik besloot om naar huis te gaan, want ik had ervoor al 2 zware nachten gehad en bovendien moest ik de volgende dag vroeg opstaan.

    Zondagochtend stond ik om 8h30 op en pakte wat gerief – onder andere de spiegelreflex – want ik zou die dag naar Arles gaan met Thomas. Ik ging wat vroeger naar de Gare Routière, want ik moest mijn buskaart nog opladen. Of toch niet, want toen ik vroeg hoeveel er op de kaart stond, kwam ik erachter dat Maren – die de kaart had geleend – ze met vijf euro had opgeladen. Mooi mooi! Thomas kwam mooi op tijd, net als de bus. Het was anderhalf uur rijden. Onderweg passeerden we Salon-de-Provence, dat ik misschien ook nog wel wou bezoeken, maar Thomas vertelde dat het daar echt niks was.

    We kwamen rond 11h30 aan in Arles aan de Halte Centrale des Bus en we gingen meteen naar de binnenstad. In het begin loonde het niet al te erg de moeite, maar toen we op de Place de la République aankwamen, haalden Thomas en ik prompt onze camera boven. Het stadhuis en de kerk loonden erg de moeite, al konden we die laatste niet binnen omdat er een viering aan de gang was. Na een halfuurtje op dit plein, gingen we het antieke theater en amfitheater verkennen, maar daarvoor moest je betalen. Zeven euro leek ons echter niet veel, en het leverde mooie foto’s op. Ik herkende Arles weer, want ik was hier in het zesde jaar met het middelbaar geweest. Vage flarden kwamen weer boven. Na het bezoek aan het amfitheater zochten we een plek om te eten, maar een bakker vonden we niet. We gingen naar de Place du Forum en zochten een restaurantje uit. Het was prachtig weer, en we zaten zelfs in onze t-shirts. En dit in november!  Eer de ober ons kwam bestellen, duurde het een heel eind. Amai, trage Fransen! Het restaurant zat wel vol, maar dat was geen reden. Uiteindelijk kwam hij dan toch, maar moest ik zo werken in het Hof van Nassau, ik lag al lang buiten – en terecht! Het eten echter viel niet tegen voor zijn geld en het was best gezellig. We zagen terwijl ook nog wat passeren op het plein. Het afruimen ging al even snel als het bestellen, en ik moest drie keer de rekening vragen. Toen we gedaan hadden met eten, begon een oud vrouwtje dat aan de tafel naast ons zat te praten, en ze vroeg of we van Rusland waren, omdat ze dacht dat we niet wisten hoe we eten moesten bestellen op restaurant. Haha! Wat een belediging! We stonden recht, gaven ze een mep in haar gezicht… Neenee, dit is niet waar, maar Thomas was wel gechoqueerd. We zetten onze tocht verder richting de Termen van Constantijn. Daar konden we binnen met ons pasje van het amfitheater, maar dat loonde niet echt de moeite. De Rhône was dat wel, en het was weer tijd voor wat foto’s. Nadien bezochten we nog wat kleinere gebouwen, maar we gingen terug om de kerk en het klooster te bezoeken. Zeker dat laatste loonde de moeite (cf. foto’s). Ik herinnerde me dat ik hier ook was geweest in het middelbaar. Het was ondertussen al bijna vier uur, en we hadden nog een klein uurtje om nog iets anders te doen. We gingen naar het zuiden van de stad om het museum te bezichtigen, waar er een tentoonstelling van Caesar liep. Het loonde de moeite, maar we hadden niet veel tijd om grondig te kijken. De kaartjes en maquettes spraken me erg aan, en ze hadden echt moeite gedaan om heel wat originele Romeinse stukken hier te krijgen. We gingen na een halfuurtje voort om zeker op tijd de bus te halen. Aan de bushalte zag ik twee mensen van de universiteitsresidentie, en toen de bus stopte in Salon de Provence, stapte nog een meisje op dat ik kende. Het was al goed donker toen de bus thuis aankwam rond 18h.  

    De avond verliep vrij kalm: ik kookte voor Sahra en Cecilia, twee Françaizekes van op de gang. Ik maakte fricandon met uitjes, gebakken aardappelen en sla met vinaigrette. Het werd gezellig met ons drietjes. Omdat ik had gekookt, deden de meiden de afwas. Rond 21h30 kwam Thomas langs om de foto’s van Arles en de Ventoux uit te wisselen. Hij bleef echter niet lang, en toen Eva lawaai hoorde op m’n kamer, kwam ze nog even langs om dag te zeggen. Ik nam m’n laptop mee en begon met foto’s selecteren op haar kamer. Ik was echter enorm moe, en rond 23h kroop ik in bed. 









































    12-11-2010 om 21:24 geschreven door Rubinhotollet  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.week 9: na de vakantie en terug in Aix

    Zondagavond was het tijd om nog eens een feestje te bouwen. We waren net terug in Aix, en ik had wel zin in wat dansen en drinken. Eerst was er een aperitiefje hier in het gebouw, waar onder andere Emilie, Francisco, Brian en Jasmien bij waren. Ook waren er enkele vriendinnen van Emilie en Siebe bij, dus voor hen ging een hele wereld open. Rond 12h zetten Brian, Jasmien en ik koers richting IPN. Toen we daar aankwamen, zagen we ook Pepijn en de Braziliaanse en Bulgaarse meiden. Er werd goed gefeest, en na een halfuur kwam ook de rest binnen. Het was bovendien Halloweenavond, dus velen waren verkleed, waaronder ook Jasmien in een duiveltje (cf. foto). Toen Siebe aan Pepijn vroeg in wat hij verkleed was, zei Pepijn: “Ziede da nie? In Ruben” (cf. foto). Haha. Ik leerde Anni kennen, een heel knappe Duitse, en ik ging ook een aantal keren bij de Braziliaantjes. Rond 3h wou Anni naar huis, en dan ging ik maar mee. Het was een geslaagde avond bij mijn comeback.

    Maandagochtend sliep ik uit – want het was 1 november en dus een feestdag. Daarna werkte ik voor school, want het was nog steeds rotweer en dus konden we niet veel doen. ’s Namiddags maakten Eva en Stephan pannenkoeken, en ik was zo lief om er een paar te proeven. ’s Avonds ging ik nog eens bij Eva op kamer, maar ik maakte het niet al te laat, want de dag erna was het weer les.

    Dinsdagochtend moesten we in de les Communication et Expression een groepswerkje doen, waarbij ik chef mocht speelden, een rol die me op het lijf is geschreven. Die voormiddag hingen ook de punten van Gestion de Production uit, dus ik was erg benieuwd. En het resultaat: ik had 17 en was daarmee derde van de klas. Ongelofelijk, ik als Erasmusser. Je kunt je al indenken wat voor een niveau de anderen moeten hebben. ’s Middags at ik in de studentenrestaurant met enkele mensen van de klas, want ik had niet veel zin om over huis te gaan voor dat kleine uurtje. Toen ik na de les recht naar huis ging, had ik in mijn mailbox nieuws van de VUB. ’s Avonds niet veel gedaan, enkel nog eens Eva bezocht en terwijl met twee gestudeerd, al ging dat moeizaam.

    Woensdagochtend had ik weer économie générale, en alweer was het zeer interessant. Tijdens het naar huis fietsen – want ik had geen bereik op school – kreeg ik een berichtje van Leticia dat de les van Frans – en dus ook het examen – was afgelast. Dat was goed nieuws, en toen ik thuiskwam, werd dat bericht in mail bevestigd. ’s Middags deed ik mijn was en ging ik met Joost naar de Lidl om inkopen te doen voor de pitta-avond. Rond zonsondergang fietste ik vlug naar Fondation Vasarely om daar enkele foto’s te gaan nemen. Rond 20h begonnen we aan de pitta en aangezien Stijn en Siebe naar Barcelona waren, dus het zou sowieso een kalme avond worden. We hadden Thomas geïnviteerd, en met zijn drietjes genoten we rustig van Joost zijn laatste pittabroodjes. Thomas had Belgische bieren meegebracht die hij had gekregen van vrienden uit België. Ik ging voor de Jupiler en de Rodenbach. Rond 22h sloten we de avond af en ging ik nog wat op mijn kamer.

    Donderdag had ik weer maar twee uurtjes les. Na het middageten werkte ik nog wat voor school en ik besloot om foto’s te nemen van Aix met de spiegelreflexcamera. Ik parkeerde de fiets aan de rotonde en trok van daaruit de stad in. Ik kwam onderweg Tiina tegen en we deden een korte babbel. Ik ging nog even een camerawinkel binnen om te vragen wat batterijen kostten, want ik wou wel een reserve. 75 euro voor een officiële was mij echter te veel geld, en ik was even rap weg uit de winkel als ik de winkel was binnengegaan. Ik zette mijn tocht verder richting hôtel de ville, en trok onderweg al enkele foto’s. Na het hôtel de ville ging ik verder Noordwaarts, om ook de kathedraal op de gevoelige plaat vast te leggen. Ik besloot om eens naar de muziekwinkel – trock ’n roll –  te gaan kijken, want ik was er nog niet binnengeweest. Er hingen enkele mooie gitaartjes omhoog, en vooral de ESP Eclipse II trok mijn aandacht. Tweedehands gitaren kostten hier ook nog over de honderd euro, en ik vind het nog altijd jammer dat ik geen gitaar mee had gebracht van thuis. Dat mis ik echt wel, net als muziek spelen met Aspertise. Ik kijk er al naar uit om weer naar België te gaan. Ik sprak een halfuurtje met de uitbater, en niet zoals in België waar ze je proberen te pushen om een gitaar te kopen, neen, het was een aangenaam gesprek en hij had er geen problemen mee dat ik met lege handen weer buiten ging. Ik ging terug naar het centrum, en kwam aan het stadhuis Emma tegen met haar ouders. Het waren erg vriendelijke mensen, en ze nodigden mij uit om samen met hen een terrasje te doen. Daar zegt Ruben nooit neen tegen, en ik dronk een goed warm theetje. Na het terrasje gingen zij nog shoppen, terwijl ik naar de rotonde ging, want het was al half vier. Daar nam ik mijn fiets en reed naar het Parc Jourdan. Daar aangekomen nam ik foto’s van de graffitimuur en van de spoorweg (cf. foto’s hieronder). De fotoshoot loonde zeker erg de moeite, en ik was blij dat ik mij nog eens had kunnen uitleven met het toestel. Rond 16h30 keerde ik huiswaarts en ik werkte nog wat voor school op mijn kamer.

    Rond 20h was het ambiance op de vloer: het was Timothé zijn verjaardag, en hij nodigde mij uit om pannenkoeken te komen eten. Het bleef echter povertjes in het begin, en ik besloot maar om eens naar het eerste verdiep te gaan, en daar kwam ik Ophélie, Marie en Joost tegen. Ik nodigde ook Brian uit, en samen zetten we ons bij de rest en aten dan daar. Het was erg gezellig, maar het zou nog gezelliger worden, want rond 22h zetten Joost en ik per fiets koers richting huis van Jasmien. Zij wou een Tequila-avond doen om haar halve marathon te vieren. Ook Thomas, Emilie, Vegard, Renaud, Francis en drie Amerikaanse waren aanwezig. Renaud zat gitaar te spelen, en dan had ik meteen een aanknopingspunt. Hij gaf vrijwel direct de gitaar in mijn handen, en ik begon met het privéconcertje voor ongeveer een halfuur. Er werd heel wat afgedronken, maar ik hield het bij wat wijn en wat Tequila. Renaud toonde enkele van zijn filmpjes, want hij was een professioneel motorcrosser. Thomas had ook naar dat feestje wat Belgische bieren meegebracht, en ik had voor het eerst in mijn leven de eer om het Ieperse bier met de klinkende naam Ypra te drinken. Niet slecht, zeker niet. Rond 1h zetten we aan naar de stad: Emilie en Francis, en Jasmien, Vegard en ik. We gingen eerst naar de Sunset, maar daar was het zes euro inkom, en het was toen al halftwee. Ik verklaarde de buitenwipper zot dat ze voor een halfuurtje nog inkom vroegen. We gingen naar Scat, maar ook daar was het maar kaal. Hoe kun je een avond dan beter afsluiten door een goed frietje te stekken? Er deed een kerel lastig in de pittabar, maar we lieten hem maar doen. Rond 2h30 gingen Vegard, Thomas en ik naar huis naar de Estelan.

    Vrijdagochtend moest ik om 7h opstaan, want ik had vroeg informatica. Na die les – waarin ik niks bijleerde over Access – fietste ik weer naar huis, en werkte weer wat voor school. ’s Middags hadden we twee lessen waarin we aan een taak moesten werken. De proffen begonnen die les met de zin (en ik ben zo lief te vertalen naar het Nederlands): “Jullie mogen vandaag werken aan een TD, dus begin maar.” Ze bolden het na twee minuten af – deden geen controle en gaven geen feedback – en we zagen ze buiten sigaretten roken en met elkaar praten. Zeer demotiverend. Ik kon echter redelijk goed werken voor de taken. Het laatste uurtje was wel chaos in de klas: er werd gekaart, geroepen, muziek afgespeeld en onnozel gedaan. Niet door mij, en ik vond het zelfs redelijk storend. Rond 17h mochten we naar huis. Even later kwam Brian me oppikken om inkopen te doen in de Géant Casino – de monstersupermarkt. Hij heeft een wagen, en dus kocht ik enkele pakken water en een pak cola. We passeerden voorbij de Burton of London – een kledingwinkel – en ik wou toch even binnen om te kijken of de leren vest er nog hing die ik de week ervoor met Joost had zien hangen. Dat deed ze, en er was nu zelfs korting op. Amai, ik paste ze en ik was echt verliefd op de jas. Ik moest aan de sponsor thuis vragen of ik ze zou mogen kopen.

    Ik had gehakt gekocht, en ik nodigde Brian uit om spaghetti te komen eten die avond. Hij vond het ok en rond 20h kwam hij langs. Toen was de spaghetti al klaar, en we zaten aan tafel met Timothé en een paar van zijn maten. Rond 21h moest ik Brian huiswaarts sturen, want ik moest Leticia oppikken; we zouden samen een film zien. Het werd een heel gezellig avond met haar. We keken naar The Whole Ten Yards. Geen slechte film, maar ook niks om over te stoefen. Rond 1h ging ik met Leticia naar de rotonde, we namen afscheid en ik ging alleen de stad in. Renaud en Brian zouden net de Scat binnengaan toen ze stuurden, dus ging ik rap naar daar. Ik kwam onderweg nog bekend volk tegen en toen ik aan de Scat aankwam zag ik de rest, met ook enkele Amerikaanse meiden. We gingen binnen, en ik zag meteen Pauline – het meisje van de Sunset – en we praatten even. Brian en ik gingen echter al rap naar de dansvloer, en daar bleven we tot ongeveer 3h. Ik ging daarna samen met hem naar huis, en toen we aan het theater passeerden, wou ik nog eens op het terras. Het hek was op slot, dus dan maar erover klimmen. Het gezicht over Aix ’s nachts loonde niet zo erg de moeite, en ik ging dan maar naar huis voor een goede nachtrust. 









































    10-11-2010 om 10:45 geschreven door Rubinhotollet  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    31-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.week vakantie en doctoraatsgesprek in brussel

    Maandag kon ik eindelijk lang slapen, want het was vakantie en ik had geen les. Ik werkte vooral voor school die dag, en sprak rond 15h af met Laeticia. Ik wou eens naar een gitaar gaan kijken in Aix, maar vond niks naar mijn zin. Ik kocht wel een strip met ‘Blagues Belges’. Dat die Fransen zo met ons lachen, ongelofelijk! In de vooravond kreeg ik een raar maar aangenaam mailtje: een professor van Brussel wou met mij een afspraak regelen voor het doctoraat. Ik kon het niet geloven, aangezien ik op het allerlaatste moment mijn cv en motivatiebrief had doorgestuurd, maar was erg geflatteerd. Hij wou mij zien op ofwel donderdag, ofwel vrijdag van diezelfde week. Ik wist niet wat te doen, en belde met mijn vader en sprak met enkele vrienden, waaronder Kiri in België en Eva in Aix. Zij overtuigden met om het te doen, en ik stuurde een mail terug om te bevestigen. De prof vertelde dat hij alle onkosten zou vergoeden, en dus zou ik nog eens naar België kunnen komen! Ik boekte een heen- en terugvlucht, en was eigenlijk wel blij. De ouders konden immers niet naar Aix komen, en dan gaat Ruben maar naar de ouders. Ik verzweeg dit nieuws echter, want ik wou enkele vrienden verrassen.

    Rond 19h ging ik bij Katarina, een Duitse, die me vertelde dat zij er een wagen had. Handig! Ze zij dat ze de dag erop een film gingen kijken, want het plan om dat die avond te doen, viel in het water omdat ze de dag erna een examen had. Verstaanbaar uiteraard. Ik ging na een bezoek bij Katarina nog eens bij Maren om haar het nieuws te melden. Ze was erg blij voor mij! En eigenlijk wist ik wel dat ik zulk aanbod niet kon weigeren.

     

    Dinsdagochtend- en namiddag werkte ik voor school, want het was nodig. Ik ging in de namiddag met Joost naar de Géant Casino, en zag in de winkels er rond mooie kleren hangen. Ik zou eens terugkomen, maar eerst overleggen met de mama dit weekend. Daarna boekte ik met Siebe en Joost onze tgv-tickets voor december.

     Tegen 20h ging ik bij Emma, want ik zou voor haar koken. Het gerecht was al geen geheim meer, maar ik wou elke keer verbeteren en verbeteren. Ik had enkele inkopen gedaan die namiddag in de Super-U, maar Emma had de belangrijkste ingrediënten voorzien. Ik nam ook enkele potten en pannen mee, want Emma had er niet genoeg, en toen ik bij haar aankwam, opende ik de fles schuimwijn die ik had meegebracht. We genoten uitgebreid van de aperitief (zij had groentjes gesneden), en op de gang zagen we ook Francisco en Emilie. Rond 21h begonnen we met het voorbereiden van het koken, en kort daarna kon het beginnen. Ik was benieuwd, en ik wou de saus goed pikant maken. Toen we aten, was mijn doel geslaagd, want ik voelde het echt branden, zag rood, en Emma en ik zaten daar allebei te tranen. Francisco en Emilie kwamen nog even langs. Ze wilden proeven, en voor Francisco was het niks, maar Emilie zei al gauw dat haar mond in brand stond. Maar ik vond het geslaagd, en na de afwas gingen we nog even bij Francis op de kamer. Rond 13h30 zetten Emma en ik aan richting stadscentrum om nog eens te vieren. Het was echter vrij leeg. In de Sunset was het volk te alternatief en we gingen daarom maar naar de Wohoo. Daar waren er een paar bekende gezichten (Gilles, Simon en Norman onder andere), maar het was er ook niet druk. De muziek viel mee, al werd het beter naar het einde toe. Ik leerde er nog een Belgische kennen – Lien – die blijkbaar uit hetzelfde dorp als Joost kwam. Jammer dat hij niet mee was. Rond 1h gingen Emma en ik naar de Scat, maar daar was het helemaal niks. De enige bezetting van de dansvloer was Siebe, Stijn en Joost. Na even dag te hebben gezegd, en even hen te hebben begeleid naar buiten, gingen Emma en ik naar huis. Ik ging mee tot aan haar kot, en bleef daar nog even praten, en toen ging ik in de kou met de fiets naar huis. Een leuke avond, maar het was wel maar kalm in de stad.

    Woensdagochtend werkte ik alweer voor school, en rond 12h vroeg Pepijn of ik mee ging slacklinen. Ik had het nog nooit gedaan, maar stond er zeker voor open. Ik moest nog rap wat brood zien te kopen. Ik ging naar Pepijn, haalde hem op, en samen gingen we naar Parc Jourdan. Ik at eerst terwijl Pepijn de slacklines opstelde. We bleven daar tot 15h, en toen ging ik naar huis. Toen ik mijn mails opende, schrok ik mij kapot en werd ik woedend. Mijn vlucht was geannuleerd wegens de stakingen in de luchthaven. Grrr. Ik belde naar huis en sprak met wat vrienden, en was over mijn toeren. Ik keek op internet om vrijdag een vliegtuig te boeken, maar toen was er ook een staking gepland. Wat nu te doen. Ik haastte me naar het station. Weer een enorme rij, en ik was nog steeds niet afgekoeld. Toen ik aan het loket kwam, stelde de bediende me gerust dat er nog een ticket was. Het was 140 euro, maar ik moest absoluut naar Brussel zien te geraken. Ik was tevreden, maar toch nog steeds kwaad op die Fransen. ’s Avonds pakte ik m’n gerief voor de dag erop. Ik deed vooral zomerkleren mee, maar ook mijn slaapzak en andere spullen die ik niet meer nodig zou hebben. Om 20h begon de pitta-avond weer, en deze keer hadden we wraps gekocht die we konden verwarmen. Ook Ophélie en Marie waren aanwezig, twee françaisen. Het werd erg gezellig, maar ik moest al gauw door omdat ik vroeg naar bed wou. Ik nam nog afscheid van Eva en de Belgen en ging rond 22h slapen.

    Donderdag stond ik op om 4h15 na een nacht met weinig slaap. Ik was nogal nerveus. Om 5h10 nam ik de bus, en om 6h04 vertrok de TGV. Ik was benieuwd, want ik dacht dat de trein vol zou zitten. Bij het opstappen in Aix zaten er echter maar twee andere personen in dezelfde wagon. Ik nam mijn notities uit van school en begon grondig te lezen. De tijd vloog, en ik deed hier en daar een babbeltje met mensen rondom mij. Over Frankrijk was er een enorme regenzone, en ik vreesde al het ergste voor als ik in België zou aankomen. Tijdens de rit bleef het kalm op de trein, en de stoel naast mij bleef tot op het einde vrij. Stipt op tijd kwam de TGV aan in Brussel. Ik had even tijd tot mijn rit naar Oudenaarde, en ik kocht wat om te eten. Een Martino, mijn eerste in een aantal maanden, want in Frankrijk kennen ze dat niet. Na een halfuurtje had ik mijn verbinding, en in Oudenaarde stonden mijn vader en Sofie mij op te wachten. Ik was blij ze terug te zien, en toen ik thuiskwam, pakte mijn moeder mij vast. Ook zij was blij.

    We praatten wat bij, en ik ging eens kijken of alles nog thuis stond, zoals mijn drumstel, gitaren, fietsen (je weet nooit dat de ouders iets verkocht hadden). Ook de kat zei ik dag, maar die kende mij niet meer. Grrr. Sofie leerde nu ook viool spelen, en ik probeerde eens, maar veel kreeg ik er (nog) niet uit. Ik zou het wel nog willen kunnen, weer een instrumentje bij.

    Rond half drie nam ik de wagen richting Zwalm en Zottegem, na rap een cd’tje met Franse geïmporteerde muziek te hebben geschreven. Ik reed eerst naar een vriendin, maar haar poort was op slot en ze was dus nog niet thuis. Bummer. Ik reed door naar de tweede stopplaats: mijn werk, het Hof van Nassau. Ik stond even voor de bel en niemand kwam langs, maar ik kon binnen langs de poort. Ook daar was niemand, maar er stond wel muziek op. Via één van de deuren kon ik binnen, en de zaal was leeg. Dan maar naar de keuken, en daar zag ik door het glas Isabelle en Danny. Ik ging binnen, en zei: Goeiemiddag! Ze schrokken even, maar er kwam meteen een glimlach op hun gezicht. We praatten even bij, maar ze waren druk aan het voorbereiden, dus ik besloot ook niet lang te blijven. Danny moest ’s avonds kookles geven aan 10 vrouwen, dus dat nam al Aixiaanse proporties aan! Bovendien had ik Grégory nog niet gezien, en hij zat thuis. Dus ging ik naar daar, en na een aantal keren kloppen deed hij open. Hij schrok: “Ruben, amai!” Hij was blij me te zien, en met hem praatte ik een klein kwartiertje, want hij moest nog zaken regelen. Ik ging nog eens naar de keuken, en na 10 minuutjes besloot ik nog eens te gaan kijken of die vriendin nu toch thuis was.

    Toen ik bij haar aankwam, zag ik een open poort. Ik ging naar binnen, en toen ik op de bel drukte, zag ik eerst geen beweging. Haar vader kwam om de hoek, en was verrast mij te zien. Hij was ervan op de hoogte dat ik in Frankrijk was, en vond het vreemd dat ik terug was. Hij bevestigde toen ik vroeg of zijn dochter thuis was. Ik belde nog eens, en nu deed haar mama open. Toen kwam zij: “Huh, Ruben?!” We knuffelden even en ze nam me mee binnen. We praatten een klein uurtje, want ze moest nog naar de les. Jammer, maar het was een leuk weerzien! Ze was alleszins geschrokken en verrast, en dat was toch de bedoeling. Goed, dat was dan al geschrapt van het lijstje.

    Daarna ging ik weer naar huis. Een eerste culinair hoogtepunt: filet pur met frietjes! Na het eten kwam Kirsten langs voor een bezoekje. Zij bleef een tweetal uurtjes, en ook dat was erg gezellig. We kletsten bij over vanalles en nog wat. Rond half acht namen we afscheid, en toen was de familie ook al weg. Dan was het tijd voor een streepje gitaar. Ik ging redelijk op tijd slapen, want de had nog een trainlag en was ten slotte om 4h15 uit mijn tram gerold in Aix.

     Vrijdagochtend sliep ik tot 9h, en rond 11h30 at ik Scampi Diabolique, alweer iets heel lekkers. Om 12h vertrok ik om om 12h30 de trein te nemen richting Bruxelles. Ik had de fotocamera mee, want je wist nooit of we wat interessants tegen zouden komen (en dan bedoel ik géén vrouwen). En dan was het zover. Om 14h15 kwam ik aan in station Etterbeek en ik volgde de meute richting VUB. Daar vond ik het lokaal waar ik moest zijn vrij gemakkelijk, en nu was het wachten. Rond kwart voor drie werd ik binnengelaten. De professor begroette me erg vriendelijk, zelfs met een kopje koffie erbij. Het was wachten op de twee anderen: een andere doctorandus en Hans Vandevoorde, een oude bekende uit Gent. Toen zij gezeten waren, kon het interview beginnen. Dat duurde ongeveer een halfuurtje, en er werden allerlei vragen gesteld, zoals: Wat verwacht jij van het doctoraat, welke middelen wens je te krijgen, heb je er problemen mee om vaak naar het buitenland te reizen (uiteraard niet, I love it!), zou je makkelijk kunnen wennen aan Brussel, waarom moeten je jou kiezen, etc. Ik denk wel een goeie indruk te hebben gemaakt, maar ik verwacht absoluut niks. Dan kan je ook niet ontgoocheld worden, maar het punt is dat ik nog steeds erg twijfel over het feit of ik het wel zou doen. We zien wel.

    Na het gesprek stapte ik richting centrum. Maar toen ik aan Terkamerenbos aankwam, wist ik zeker dat ik verdwaald was. Ik volgde dan maar de pijltjes naar het centrum, en vroeg het nog eens na aan een knappe Brusselse. Ik bevond me blijkbaar op de Louizalaan, en het was nog een heel eind (3km) tot het centrum. Dat in kostuum en op keurige herenschoenen. Ik haalde het fototoestel al een aantal keer boven, en aan het Justitiepaleis had ik een prachtig gezicht over Brussel. Ik ging verder richting centrum, en passeerde een aantal kerken. Ik deed de Grote Markt en trok enkele gebouwen met de camera (cf. foto’s hieronder). Eten deed ik in de McDonalds, en rond 18h30 nam ik de trein richting Oudenaarde. Om 20h was ik thuis, en ik besloot om er een rustig avondje van te maken met de ouders thuis. Julie zat in Gent, maar ik had geen zin om tot daar te rijden, dus bleef ik maar hier.

    Zaterdagochtend bezocht ik mijn neef Bart om zijn zoontje te gaan bezoeken. Emile was 1 week oud en ik had Bart de dag ervoor gebeld om even langs te komen. Dat was in orde voor hem. Met de zusjes werd ik warm onthaald bij Bart en zijn vrouw Annabel. We namen op beurt Emile vast. Het was een enorm schattig ventje, die heel erg rustig bleef. Ik nam enkele foto’s, en we praatten wat bij. Ik wist dat als ik terugkom, ik zeker eens moest bij Bart gaan om iets leuks te doen, in de trant van kajakken of muurklimmen. Na een bezoek van een dik uur zeiden we vaarwel, en we kregen nog een doopsuikertje mee. ’s Middags had de mama vogelnesten gemaakt, dus alweer een giller! Rond 13h30 stond Ali aan mijn deur: we gingen de omloop doen van de Koppenbergcross. Dat was vandaag open voor toeristen, en het weer viel redelijk mee. Ali had ook zijn camera mee.

    Toen we aankwamen en andere renners zagen, wisten we meteen dat het enorm nat lag. En inderdaad, al in de eerste strook werd dat bevestigd. De fiets was meteen vuil, en Ruben ook. Ik voelde dat ik nog niet genoeg ingereden was, en dat het crossen zelf even was geleden, maar het ging vrij goed op de Koppenberg zelf. Op het allerlastigste stuk boven in het gras had ik het moeilijk. Het lag te drassig en we moesten allebei van de fiets. Ik sprong er nog een aantal keer op, maar het had niet veel zin. Eenmaal bijna boven kon ik op de fiets blijven, en toen begon de afdaling. Het was opletten, want ik wou echt niet vallen, maar de schrik vanuit Aix was duidelijk wel uit het lijf. Ik bleef goed recht, en het eerste rondje zat er zo al gauw op. In het tweede stopten Ali en ik een aantal keer om foto’s te nemen, en zowel het klimmen als het afdalen ging veel vlotter. Ik had het gevoel met mijn fiets weer teruggevonden. Helemaal beneden waren ze het parcours nog aan het aanleggen, en ze wouden ons als testers gebruiken voor een brug. Ik gaf hen mijn mening, en Ali en ik fietsten daarna naar de grote weg en weer naar huis. Ik kwam thuis, heel erg vuil en bezweet. De fiets hing vol modder, en ik kroop zo rap mogelijk onder de douche.

    Rond 16h kwamen Stefanie en Elisa aan. Ik had hen uitgenodigd om wafels te eten en om wat bij te praten. Ondanks hun druk weekend, konden ze toch vrijmaken voor hun goede vriend monsieur Ruben. Om 17h kwam daar nog een vriendin bij, en we bleven gezellig tafelen tot iets na 19h. Daarna liet ik de meisjes naar huis gaan na afscheid te hebben genomen. Het zou tot ten vroegste december duren eer ze mij weer zouden zien. ’s Avonds praatte ik nog wat met de ouders en bewerkte ik de foto’s van Emile. Ik ging vrij op tijd slapen, want de volgende ochtend moest ik er vroeg uit om de vlucht te nemen.

    Vader voerde mij zondagochtend naar Lille, en dat ging vrij vlot. We hoefden maar één autosnelweg te volgen, en het was niet druk aan de luchthaven. Daar was het inchecken en door een aantal controles, en vooral wachten op het vliegtuig. Rond 8h landde dat, en konden we stilaan plaatsnemen. Het vliegtuig vertrok mooi op tijd en we hadden geen problemen. Boven Frankrijk was het redelijk goed weer, maar bij de landing was het weer slechter. Toen ik van de luchthaven in Marseille buitenkwam, zag ik dat het erg slecht weer was. Had ik dat meegenomen uit België?

    Ik had direct aansluiting met een bus, en rond 11h was ik in Aix. Ik zette rap mijn rugzak af – de enige bagage die ik bij had – en ik ging nog rap inkopen doen, na kort Eva dag te hebben gezegd. In de supermarkt was het enorm druk, en ook in de bakkerij mocht ik lang aanschuiven eer ik besteld werd. Even ergernis, maar ik ben het Franse slakkentempo ondertussen al gewoon. Mocht ik hier ooit komen werken, zou ik dan ook aan dat tempo mogen werken? Dat zou makkelijk verdiend zijn. Na het supermarktbezoek ging ik naar de kamer en werkte nog wat voor school, want dat was ondertussen ook al van donderdag geleden. In de vooravond ging ik lopen. De gebruikelijke route, dus 5 à 6 km in een klein halfuurtje. Het deed deugd, maar ik was kletsnat toen ik thuiskwam. Zo gieten! Daarna at ik, en ik zag vriendinnen van Siebe die op bezoek waren. Wat ik ’s avonds uitspookte, is voor de volgende blog.

    Ondertussen komt het besef dat we halfweg zitten in Aix, en vind ik het wel tijd om eens terug te blikken en wat lijstjes te maken. Maar we beginnen met 5 dingen die ik positief vind aan Frankrijk (in vgl. met België) en 5 dingen die ik negatief vind (in vgl. met België):

    5 positieve zaken:

    -          Het weer. Ik had hier tot nu toe 4 keer serieuze regen, en dat is toch heel wat minder dan in België. En het is nog steeds warmer dan 20°, daar kunnen ze in België nog een puntje aan zuigen!

    -          Het eten. Ik had het erger gedacht, maar ik vind hier bijna alles wat ik nodig heb en kom op culinair gebied niks tekort. Uiteraard zorg ik zelf voor mijn eten, maar

    -          De openheid en vriendelijkheid van de Fransen in het zuiden. De mensen hier zijn bijzonder open en willen niks liever dan je helpen. Al van de eerste dag voelde ik me aanvaard en opgenomen in de klasgroep, en ook de anderen zijn enorm vriendelijk.

    -          De cultuur (de films en muziek). Ik heb al wat muziek en films uitgewisseld met locals hier, en ben erg geïnteresseerd in hun manier van denken. Vandaar dat ik cursussen als Economie Générale (die over de Franse economie handelen) net bijzonder interessant vind.

    -          De natuur van de Provence. Aix is dan wel een stad met weinig groen, maar in de omstreken heb ik al heel erg mijn hart kunnen ophalen. Rotsen, bergen, heuvels, bossen. De beklimming van de Sainte-Victoire en de fietstochten waren dan ook enorm aangenaam!

    5 negatieve zaken over Frankrijk:

    -          Het verkeer. De wagens (voor 80% Frans) rijden erg gevaarlijk en fietsers hebben geen voorrang. Veel wagens staan vol builen en er wordt geclaxonneerd à volonté. Bovendien ligt er aan de straatkant enorm veel glas, wat het fietsen nog veel gevaarlijker maakt. Ook fietspaden kennen ze niet. Ik heb al een paar keer erg in de remmen moeten gaan, en het ongeval was natuurlijk een perfect bewijs van hoe gevaarlijk het hier is.

    -          De kostprijs van drank. Niet alleen op café, maar ook in de supermarkten kost het bier enorm veel geld. Wijn is goedkoop, maar als Belg ben je daar vet mee.

    -          Les op zaterdag. Wat een eikel dat heeft uitgevonden, ik weet het niet. Niet alleen zijn we dat niet gewend, bovendien is je weekend enorm kort. Geen goed idee als je de jeugd tevreden wilt houden, dus België: niet doen!

    -          De nonchalante klederdracht van de klasgenoten. In training komen de meeste naar de les, en een hemd hebben ze precies nog nooit gezien. Zo komt het bedrieglijk over, alsof het allemaal minderbedeelden zijn, al had ik rap door dat dat niet zo was. Ze hebben wel een enorm goed en open karakter. En uiteindelijk hebben we het liever zo dan omgekeerd, want strekenmensen kunnen we missen.

    -          De kennis van vreemde talen. Zelden zal een Fransman goed Engels kunnen (op Brian en Titou na kan ik er amper één opsommen), en Duits is al helemaal een ramp. Blijkbaar beseffen ze niet dat talen heel erg belangrijk zijn. Maar o wee als jij een fout maakt in het Frans; de meeste begrijpen niet dat het als Germaanstalige niet evident is om Frans te kunnen.

    En ook som ik ook even hieronder de beste en slechtste momenten op:

    -          Meest stressy moment: mijn aankomst in Aix, met de vertraging van de TGV en de onzekerheid over een kamer

    -          Slechtste ervaring: het auto-ongeval

    -          Meest verrassende moment: de eerste dag van het schooljaar waarop de klasgenoten ons uitnodigden om mee te gaan bowlen

    -          Beste sportieve moment: de beklimming van de Mont Ventoux

    -          Meest gezellige moment: het avondeten bij het vuur op de Mont Sainte-Victoire

    -          Beste feestje: de eerste soirée van de richting, met aansluitend de Scat

    -          Mooiste bezochte plaats: Notre Dame de la Garde in Marseille

    -          Zatste moment : uitgaan in de IPN na serieus wat vodka



























    31-10-2010 om 20:56 geschreven door Rubinhotollet  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


    Archief per week
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 28/06-04/07 2010

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs