Geld verdienen met een website of gewoon zaken doen via internet intrigeert veel mensen. Het internet is immers een machtig medium. Je kan wereldwijd handel drijven zonder je te moeten verplaatsen. Alles kan via dat kleine kastje met beeldscherm dat voor je neus staat. Sommigen doen dit zelfs terwijl ze van het leven genieten en op het strand zitten, maar is dat nu echt zo gemakkelijk en wat moet je allemaal weten voor je eraan begint. Hieronder kan je een beetje kennis maken met het fenomeen en leren hoe dit kan. Klik op de onderstaande linken, dan komen de teksten vanzelf te voorschijn. Deze gratis informatie maakt deel uit van mijn facinatie voor dit onderwerp.
Zoektocht naar mijn eigen ik ---------------------------- Flarden van herinneringen fladderen door mijn hoofd flarden van herinneringen hebben me verdoofd Wat is waarheid Wat is fantasie Kon ik me maar herinneren de tijd die mij verliet Herinneringen vervagen worden in een waas gehuld en de enige aan wie ik het kon vragen is met wantrouwen vervuld De zoektocht naar mijn eigen ik Een zoektocht vol gevaren Een zoektocht waar ik recht op heb Want zonder zoektocht is het leven een gevecht Het verleden heeft voor mij ook zin om verder te kunnen leven Om zonder veel obstakels later ook liefde te kunnen geven Zoektocht naar mijn eigen ik Zal ik ooit een antwoord kunnen vragen Op de vele vragen in mijn hoofd die ieder jaar meer en meer vervagen. Of moet ik me steeds maar weer door terapeuten laten plooien Mijn verleden leren negeren,wegduwen in het niets Want dat is het gemakkelijkst Mijn toekomst zegt jullie niets
fluister in mijn oor je liefste woorden sla je armen om me heen en laat me dromen mijn liefste mijn vriend t'is zalig te weten in je armen kan ik mijn problemen vergeten
Liefde is als een lawine waarvoor je niet kunt vluchten Liefde is als een zonsopgang die je overkomt bij het ontwaken Liefde is als een zeer mooi lied dat in je hoofd blijft hangen En ook al zijn wij zo ver van elkaar Niets kan onze liefde stoppen Wat men ook zegt, wie je ook ontmoet Niemand kan doen stoppen ,wat liefde in je doet
Dit weekend deed mijn dochtertje haar plechtige communie.Het was een fijne dag en ondanks het slechte weer was het feest geslaagd.
Mijn kleine meid wat word je groot Waar blijft de tijd dat je zat in mijn moederschoot. Wie had gedacht dat deze dag zo snel komen zou Mijn kleine meid jij word al vrouw Ik hoop dat je altijd blijven zal Het zonnetje in huis en overal
Eindelijk was het zover, morgen was het Anne's verjaardag. Wat had ze er verlangend naar uitgekeken. Hopelijk kreeg ze haar lang verwachtte cadeau. Stiekem had de kleine Anne het huis afgezocht. Zelfs tot op de akelig donkere zolder was ze geweest. De kelder waar ze nog nooit durfde komen was haar ook niet ontgaan. Uiteindelijk bleef het een groot vraagteken. Ze had niets gevonden, nergens stond er een ingepakte doos. Zouden haar ouders het vergeten zijn? Koude rillingen liepen door haar hele lijf. Ze mocht er niet aan denken. Hun dochtertje vergeten, hoe kon dat nu. De laatste weken had ze nog zo haar best gedaan. Steeds weer had ze haar ouders geholpen. De tafel gezet, afgewassen, haar kamer netjes gehouden. Haar broertje had geprobeert om haar humeur te doen omkeren. Het was hard geweest om steeds vriendelijk te blijven, ondanks zijn pesterijen. Na een lange nacht zat ze nog moe aan de ontbijttafel. Herhaaldelijk was ze badend in het angstzweet wakker geschrokken. Het ontbijt was lekker, maar toch had het niet echt gesmaakt. Waar bleef toch haar geschenk? Waarom lieten ze haar wachten? Broerlief had er heimelijk plezier in. Mams en paps spraken over het weer. Wat ze die dag konden doen. Ze repten geen woord over een cadeau. Het was al een heel eind in de voormiddag toen de bel ging. Anne had de hoop al opgegeven en zat in de zetel naar de T.V.te kijken. Niets interesseerde haar nog. Ze schrok zich haast een ongeluk toen plots een hele vrienden in de kamer stonden en happy birthday zongen. Met een ruk draaide ze zich om en zag een grote ingepakte doos op de tafel staan. Wat was ze blij. Met een sprong was ze bij de verassing en opende de doos. Een prachtig skateboard kwam te voorschijn. Wat was ze blij. Maar wat haar het meeste plezier deed, was dat haar ouders haar niet vergeten waren. Dat was het mooiste geschenk dat ze zich kon dromen.
De café-baas in onze straat begroette me deze morgen met een glimlach op de mond. Ik begroette hem terug en vroeg hem waarom hij zo gelukkig was. Eigenlijk zij hij, heb ik dat aan jou en je man te danken. Ik fronste de wenkbrauwen en keek hem vragend aan. Ja hoor,bevestigde hij. Als jullie s'nachts ruzie maken zit mijn hele terras vol en worden er gretig weddingschappen afgesloten. Aangezien jullie het deze keer 6 uur lang hebben volgehouden, heb ik zes uur lang verdiend aan deze dorstige nieuwsgierigen. Uiteindelijk zijn jullie toch bij elkaar gebleven en kreeg ik deze morgen ook nog eens de opbrengst van de weddingschap, want iedereen had verloren. Mijn nacht was allessinds een succes gniffelde de baas.
Heb vandaag met gemengde gevoelens de begrafenis van Luna gevolgd. Hoe kan een onschuldig kind, zomaar het slachtoffer worden van een moordenaar. "Omdat ze huilde" gaf de misdadiger als reden. Je mag dus niet opgroeien met emoties. Moeten flink zijn , of misschien juichen als er een moord voor je ogen gebeurd. Misschien komt er een tijd dat niemand nog emoties toont. Niemand nog schrikt van geweld en agressie. Waar gaan we naartoe? Welke wereld creëren we? Ja, wij creëren deze wereld! Iedereen van ons levert zijn bijdrage, of we dit nu willen of niet. Ik zie je al vol ongeloof kijken en de wenkbrauwen fronsen. Ja hoor iedereen wil het beste voor zichzelf en zijn kinderen. Hoe vaak hoor ik ouderen niet zeggen tegen hun kinderen:" Blijf kinderloos, je bent gek als je kinderen wil enz.... " Gemakkelijk gezegd, zij hebben het ervaren. Wil dit nu echt zeggen dat jij je gevoelens opzij moet zetten, omdat zij het al geprobeert hebben. Tja, laten we dan maar gelijk stoppen met leven, want dat hebben zij ook al gehad. Nee, laat iedereen genieten van het leven, je moet echt niet stinkend rijk zijn om gelukkig te zijn. Kleur bepaald ook niet hoe iemand is en wat hij mag. Anders moet je zeker niet op de zonnebank gaan liggen om te bruinen. Wie weet vergist men zich dan wel ooit. En gaan we niet allen op vakantie naar een vreemd land. Daar worden we ook gastvrij behandelt. Probeer elkaar te begrijpen, laat iedereen leven en proberen om op zijn manier gelukkig te zijn.
Maar ik geef één goede raad:" leef en laat leven." Geef onze jeugd weer hoop dat het goed komt. Dat er ook voor hen een toekomst is.
De godsdienstles ging over de armoede in de wereld. Wat heb ik daar nu mee te maken dacht Kobe en zakte al zuchtend onderuit op zijn stoel. De dag was rot begonnen en het zou er blijkbaar niet op verbeteren. Eerst gaf de juf een hele uiteenzetting over wat armoede nu eigenlijk was. Waar op de wereldkaart deze het meest voorkwam. Het leek allemaal ver weg. Hij begreep niet waarom men hen ermee moesten lastiggevallen. Weer een stunt om geld in te zamelen dacht hij. We leven in een rijk land en als we niets hebben kunnen we naar het o.c.m.w. gaan, had vader eens gezegd. Daarom kwamen er ook zoveel azielzoekers naar hier. Kobe was er gerust in, armoede zou hij nooit meemaken. Hoe meer de juf het over honger had, des te meer begon hij te voelen dat hij eigenlijk nog niets gegeten had. Dus zo voelt dat, dacht hij. Even keek hij op zijn uurwerk. Nog zeker een halfuur moest hij wachten om naar huis te kunnen. Om haar les nog wat meer sensationeel te maken, liet ze een T.V.reportage zien over de armoede in ethiopië.
Het vreemde voorval ------------------------------ Met snelle stappen liep Kobe naar school. Het is druk in de stad. Hij was laat opgestaan en had zijn lievelings cornflakes niet gekregen. Moeder vond die dingen te duur en volgens haar zaten er teveel suikers in. Kwaad had hij de boterhammen die ze smeerde van tafel gegooid. Hij had er gewoon geen zin in. Dan maar vlug een klein doosje kopen in de winkel aan de school,dacht hij. Gelukkig zat er nog wat zakgeld in zijn spaarpot. Zuchtend had moeder hem aangekeken, maar zoals altijd zei ze niets. Het weer was guur,de ijskoude wind sneed in zijn oren. Zijn humeur was beneden het vriespunt. t' Was al zo laat en honger had hij ook. Diep in hem had hij spijt dat hij niet een beetje gegeten had. Nog even en hij was er.
Aan het begin van de straat ,die naar de school leidde, stond een hele menigte te kijken. De politie had de doorgang afgesloten en stuurde iedereen een blokje rond. Nieuwsgierig baande hij zich een weg door de menigte. Verder dan de nadar hekken kwam hij niet. In de verte stond een ambulance en een heleboel agenten. Wat zou er daar gebeurd zijn dacht Kobe. Het leek wel ter hoogte van de winkel. Hoe hij ook probeerde, hij kon enkel een glimp opvangen van een draagberrie waarover en wit laken was gehangen. Agenten stonden te praten met een vrouw die duidelijk overstuur was.Iemand schreef zorgvuldig in een notitie boekje. Wat leek het eng zo dicht bij school. Plots voelde hij een stevige hand op zijn schouder. Verschrikt keer hij op. Een agent met een zeer boze blik keek hem recht in de ogen. "Kom jongen jij hoort op school te zitten, de bel zal al wel gegaan zijn." Kobe realiseerde zich dat hij al laat vertrokken was en zette het op een lopen. Net voor de bel kwam hij op het schoolplein aan.
Die voormiddag kon hij zijn gedachten niet bij de lessen houden. Steeds weer zag hij die ambulance, de draagbaar met het witte laken. Wat zou er gebeurd zijn? Had men een dode gevonden, of was er wel iemand vermoord. Een ding stond vast, hij moest er het fijne van weten. Deze middag zou hij daar eens langsgaan en informeren wat er aan de hand was. Met een oorverdovende klap werd hij uit zijn droom gewekt. De juf van godsdienst had met een lineaal hard op zijn bank geslagen. " En Kobe, niet geslapen vannacht. Doe dat thuis maar, nu zit je in de les." Ze keek heel boos en Kobe wist niet wat hij moest zeggen. Iedereen keek naar hem en ze zaten te giechelen van plezier. Hij voelde zijn hoofd rood aanlopen, wat was dit toch een rotdag.
