De belevenissen, hilariteiten, ergernissen en stommiteiten van alledag.
14-02-2011
Keuzes
Pfff... Soms zit het leven echt veel te ingewikkeld in elkaar. Hoe kan je zeker weten welke weg je moet volgen in je leven? Hoe je toekomst eruit zal zien? Wat moet je doen als je als 21-jarige nog steeds niet weet welke job je wil doen, welke er bij jou past? Ik weet dus totaal nog niet wat ik wil doen, wat ik kan doen. De afgelopen vier jaar heb ik kleuteronderwijs en verpleegkunde gestudeerd. Geen van beiden zag ik als de job die ik de rest van mijn leven wou doen. Nu zoek ik dus werk. Maar waarvoor moet ik kiezen? Als ik mijn hart volg, weet ik niet waar ik terecht zal komen. Mijn hart duwt me in de richting van het creatieve en de geschiedenis. Ik hou van geschiedenis, van schilderen, tekenen, bakken, knutselen, schrijven, muziek, reizen, fotografie,... Maar hierin vind ik toch geen zekerheid voor mijn toekomst? Als ik dan mijn verstand volg, weet ik natuurlijk ook niet precies waar ik terecht zal komen. Een job als verkoopster, of als kantoormedewerker, of als verzorgende? Ik weet het niet. Was het leven maar een beetje eenvoudiger, want dan konden we allemaal ons hart volgen, en doen waar we van houden. Dat is de truc in het leven: doen waar je van houdt. Er is wel een addertje onder het gras: je moet je dromen kunnen realiseren. Als je die kans krijgt, dan mag je jezelf gelukkig prijzen.
Deze week ga ik koekjes proberen maken. Voor de allereerste keer in mijn hele leven. Het is een schande, ik weet het. "Nog nooit zelf koekjes gebakken terwijl je al 21 jaar oud bent?" vroeg een vriendin aan mij. Ik vertelde haar dan over mijn bakverleden. Tijdens kookles op school was het me gelukt om soesjes te maken. Dus, zo dacht ik een jaar geleden, een taart moet ook wel lukken. Dus ik begon met het bakken van een biscuittaart. Die hoort zeer mals te zijn, maar mijn (mis)baksels leken eerder op bakstenen. Totaal mislukt dus. Mijn vader die kon het natuurlijk niet laten om er grappen over te maken. Eén ervan was bijvoorbeeld: "Je moet die taarten toch niet weggooien? Geef ze aan mij, dan kan ik een muurtje metselen!" Ik heb nog lang zulke grappen mogen aanhoren, en niet alleen van mijn vader. Eén van mijn jongere broers zei bijvoorbeeld: "Zeg zus, dat is geen taart, maar een moordwapen!". Nu dacht ik dus: laat ik eens proberen om koekjes te bakken. Daar kan ik toch niet veel aan verprutsen. Dat hoop ik maar. Ik heb een recept gekozen dat er niet te ingewikkeld uitziet. Maar mijzelf kennende kan er nog heel veel misgaan.
Dit is hem dan, mijn eigen blog. Eindelijk! Je vraagt je vast af: "Wat zal er zoal te lezen zijn hier?" Wel, ik ga proberen om alledaagse gebeurtenissen en belevenissen aan jullie te vertellen. Maar ik moet jullie waarschuwen: er zal zever tussen zitten ook Ik ben een grote voorstander en liefhebber van humor, dus dit zal je zeker en vast ondervinden.
