Op zondag 2 juni ging onze persvoorstelling van onze Romefietstocht door op het gemeentehuis te Wielsbeke. Het zonnetje was ons deze keer goed gezind en scheen volop op deze prachtige lentedag, hopelijk is dit de voorbode van een voorspoedige tocht...
We werden in het gemeentehuis welkom geheten door Vincent , die ook even kort onze fietstocht schetste. Onze schepen van sport Filiep Devos, heette ons natuurlijk ook van harte welkom en lichtte 'Wielsbeke sportgemeente' toe, met op zondag 29 juni 2014 het Belgisch Kampioenschap wielrennen. Tenslotte gaf hij ons de 'zegen' voor een goeie fietstocht. Kürt,die de ganse tocht uitstippelde, besprak het parcours rit per rit a.d.h.v. een powerpointvoorstelling, zodat we al een glimp van de omgeving en hotels konden opvangen. Daarna was het woord aan Rik Van Walleghem die een onderhoudend en geanimeerd gesprek voerde met enkele (ex)- wielrenners. Wim Van Herreweghe, organisator van van de Ronde Van Vlaanderen, mocht de spits afbijten. Ex-Ronde van Vlaanderen winnaar Roger Decock had enkele voedingstips voor onderweg, naar het schijnt zijn pekelharing en vijgen niet te versmaden... Dieter Gussé was ook van de partij en had enkele stukken uit zijn fietsencollectie meegebracht. Met onze groep brachten wij reeds een bezoek aan zijn privémuseum. (zie categorie activiteiten en foto's) Boudewijn De Vos, indertijd ploegmaat van Roger Decock, kwam ons als Wielsbekenaar ook een hart onder de riem steken. Zijn zoon Patrick De Vos, winnaar Kampioenschap van Vlaanderen in 1983, bracht ons enkele anekdotes uit het wielermilieu bij. Ten slotte had Bert De Waele, ondermeer 10de plaats in de Ronde van Vlaanderen 2009 en 4de plaats Amstel Gold Race 2010, ook nog enkele tips voor ons, zij het van wat modernere soort dan Roger Decock... Rudi kreeg het laatste woord en stelde onze groep voor en zette onze sponsors in de verf.
Daarna was het tijd om na te praten bij een natje en een droogje in het zonnetje. (zie foto's)
Onze peter Jef Braeckevelt kon wegens omstandigheden spijtiggenoeg niet aanwezig zijn op onze voorstelling.
Het persboekje is te bekijken hieronder in bijlage.
Verslag Persbabbel 02/06/2013 uit 'De Weekbode' - 'De Streekkrant'
Hieronder in bijlage vindt u de persartikels van onze fietstocht naar Rome die in 'De Weekbode' en 'De Streekkrant' verschenen. Het artikel uit 'Het Laatste Nieuws', kan je hieronder ook terugvinden.
Op donderdag 16 mei 2013 trokken we met z'n allen naar Dieter Gussé, alias Didier de Flandrien, die een collega van Kürt is.
Dieter heeft in de loop der jaren al heel wat koersfietsen met een geschiedenis verzameld en heeft rond zijn verzameling bij hem thuis een eigen privé-museum opgericht. Het zijn niet zomaar oude fietsen die hij tentoonstelt, hij knapt ze helemaal op in oorspronkelijk staat. Aan alle fietsen of materiaal hangt ook telkens een verhaal vast, of iets persoonlijks, meestal kent hij ook de vroegere eigenaar/coureur van de fiets. En wanneer Dieter begint te vertellen over zijn 'schatten', zie je zijn gezicht en ogen helemaal openbloeien, geen twijfel dat dit zijn passie is!
Af en toe toont hij een deel van zijn verzameling aan het publiek. Zo waren een aantal fietsen de afgelopen jaren te bezichtigen op de fietsbeurs Velofollies te Kortrijk.
Niet alleen het verzamelen en opknappen van de fietsen is zijn passie, ook het fietsen zelf is zijn hobby. Dieter neemt jaarlijks deel aan een groot aantal wielerklassiekers. Hij rijdt deze ritten steeds met een oude koersfiets en in authentieke kledij (wollen trui, wollen broek, oude lederen schoenen, stofbril, oude koerspet en tubes rond de schouders), zoals men in de jaren '20 deed.Dieters deelname heeft voor hem een dubbele betekenis: enerzijds wil hij sportief voor de dag komen, anderzijds wil hij met zijn deelname ode brengen aan de Flandriens van toen, en tonen hoe het er jaren geleden aan toeging.
Wij willen Dieter graag bedanken voor de ontvangst en de rondleiding.
Voor meer informatie kan je terecht op de website van Dieter, deze vind je terug onder de rubriek 'links'.
01/05/2013 De maand mei zetten we meteen goed in, op het Feest van de Arbeid had Dieter een 'glooiend' ritje voor ons in petto. Heerlijk verkeersluwe baantjes in de omstreken van Otegem - Avelgem, waarna we naar de nieuwe Kwaremont trokken om zo terug huiswaarts te keren. Niet te steil, maar zeker geen plat parcours. Een ideale opwarmer voor wat ons de zaterdag erna te wachten zou staan.
04/05/2013 Op zaterdag fietsten we de Grinta in Doornik, het weer viel mee, wel nog een flinke frisse bries, maar droog en een zonnetje aan de hemel. Het was de moeite! Een tocht van 175 km met 18 hellingen in een streek waar je geen meter plat fietst, de spieren stonden strak gespannen! Beklimmingen zoals Le Bourliquet, Hameau des Papins, La Houppe, Les Hauts Beau Site, Mont St. Aubert,... volgden elkaar op. Eerlijkheidshalve moet ik eraan toevoegen dat we natuurlijk ook eens afdaalden en dat de beentjes dit wel konden appreciëren... Maar hoe je het draait of keert, het was een zwaar parcours en we hebben het allemaal goed doorstaan, super voor de moraal!
05/06/2013 Op zondag deden we het wat rustiger aan en kozen we voor een platter parcours, kwestie van de beentjes wat te laten recuperen. Van Wielsbeke - Waregem naar Lauwe, helemaal naar Olsene - Zulte en dan terug naar onze thuisbasis.
09/05/2013 Vandaag (donderdag) terug de fiets op voor een improvisatietocht van Vincent. Ondanks de voorspellingen bleef het droog, gelukkig maar, wel opnieuw felle wind. We vertrokken richting Vichte - Avelgem waarna we via Celles en Orroir aan de Kluis belandden. Die zag er zo aantrekkelijk uit dat we die 2 keer beklommen (de moraal zit goed!). Daarna volgden nog onze favoriete Tiegemberg, wat op en neer in Anzegem en Nokereberg.
11/05/2013 Deze zaterdagmorgen opgestaan met een hondenweer! Na wat getwijfel werd er toch vertrokken in gezelschap van onze regenvestjes, maar algauw waren we toch doorweekt, het water droop uit onze schoenen. Leuk is anders, maar er werd toch een goeie 100km gefietst, opnieuw in de omstreken van onze tocht donderdag geweest.
12/05/2013 Zondag nog maar net vertrokken toen de regen ons weeral gezelschap kwam houden. Even geschuild bij Ivan, en daarna terug vertrokken voor een korte, platte rit rond Meulebeke (een ritje rond de deur zoals ze het ook noemen). De moraal was vandaag even ver te zoeken...
De leden van de club hadden pech dat hun 2-daagse net dit regenweekend doorging. Zij vertrokken zaterdagmorgen naar de muur van Hoei. De ganse voormiddag werden ze geteisterd door felle regenbuien, zodat ze tegen de middag al hun verse kledij moesten aantrekken om verkleuming te voorkomen. Gelukkig bleef het dan in de namiddag droog, zodat iedereen de rit in schoonheid kon eindigen met de beklimming van de Muur van Hoei. 's Anderendaags terug hetzelfde scenario op de tocht huiswaarts, een ganse voormiddag regen, weer verkleedpartij en dan een droge namiddag. Na dit weekend hadden ze meteen ruim 400km meer op hun km-teller staan.
18/05/2013 Zaterdag vertrokken we al heel vroeg naar Luik voor de rit Tilff-Bastogne-Tilff, wegens het slechte weer dat ze voor zondag voorspelden, besloten we de rit de dag ervoor te fietsen. Vooraleer we onze fiets op sprongen, speelden we nog een extra banaantje binnen, want het zou ferm de moeite worden! 's Morgens was het nog frisjes en als je dan na een zware beklimming de afdaling aanvat, voelt het behoorlijk koud aan met die wind. 's Namiddags piepte het zonnetje tussen de bomen door. (zie foto's) Een prachtig parcours voerde ons 150 km doorheen de Ardennen: weinig verkeer, kleine baantjes, de geur van groene bossen, een watervalletje langs de weg, kwetterende vogels,... Het was toch wel genieten tussen de zware beklimmingen door, en dat waren niet van de minste! Enkele van de gereden hellingen: Côte de Chambralles, Côte de Wanne, Côte de Stockeu (jawadde!), Col du Rosier, Côte de la Redoute (gene zever!),... Bij aankomst heerste weer een goede sfeer, het was zwaar geweest, maar we hadden het allemaal goed overleefd! Zeker als je wielertoeristen ziet die je voorbijsteken al zwoegend en puffend, die je dan even later halverwege de beklimming langs de kant ziet staan, terwijl wij hen dan passeren en verder de beklimming afmaken. Dit geeft toch ook een duwtje aan de moraal
19/05/2013 Gisteren (zondag) een 'recuperatietocht' langs Avelgem - Oudenaarde - Wortegem, de beentjes vielen goed mee na de rit van zaterdag, had ik niet verwacht. Ook totaal onverwacht kwamen we de club tegen in Oudenaarde, best wel amusant. We dachten dat die richting Ruddervoorde vertrokken waren, niet dus, ze waren naar Lahamaide gefietst.
25/06/2013 Het laatste weekend van mei sloten we af met de Mandelvriendenrally van Oeselgem, een mooie tocht in en rond de Zwalm-streek. Bij onze terugkomst was de geur van bbq-worst zo aantrekkelijk dat we ons meteen op het terras zetten en onze eerste (!) bbq van het jaar verorberden. Dat smaakte! Spijtig van de frisse wind, anders zaten we er nog ...
Op zaterdag 8 juni 2013 organiseren we met ons team een barbecue ten voordele van VENI-VIDI-VICI. Deze zal doorgaan in het JOC te Dentergem, je wordt verwacht vanaf 19u.
Hieronder enkele sfeerbeelden van de 'Izegemse Pijl' tijdens de beklimming van de Mont-Saint-Aubert en de Kluisberg. Er werd voor sommigen een sanitaire pauze ingelast en dat was meteen een moment om even van het zonnetje te genieten en nog een koekse achter de kiezen te steken.
30/03/2013 Op zaterdag tijdens het paasweekend trokken we eens richting Noord-Frankrijk, kwestie van al eens de smaak van het buitenland te proeven. De Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen was ons iets te druk, vandaar dat we er naar de andere kant opuit trokken. Het landschap mocht er wezen, maar helaas bleef het over de grens ook bitterkoud. Om onze temperatuur ondanks de vele lagen kledij op peil te houden werden er onderweg veel koeken en repen verorberd, ook onze drinkbussen leegden zich vlot. Met als gevolg dat er een sanitaire stop werd gehouden bij een paardenmanege. (zie foto's) Vincent was content om terug thuis zijn voetjes te kunnen verwarmen, die waren verkleumd. Het lekker warme water onder de douche deed deugd.
31/03/2013-01/04/2013 Ook zondag en maandag werd er gefietst en stond er klimtraining op het programma in de Vlaamse Ardennen, de anderen reden met de club naar Beloeil.
06/04/2013 Gisteren fietsten we de Rit van de Gouverneur, een mooie tocht doorheen de Vlaamse Ardennen met enkele flinke kuitenbijters.Was goed georganiseerd met ruime bevoorradingen. En het zonnetje kwam zelfs even piepen, zalig! Er stond wel nog een koude wind.
07/04/2013 Deze morgen terug een 'Siberische' temperatuur van -2°C en door de mist voelde het extra fris aan, we waren weer dik ingepakt. We trokken terug richting Tiegem en Oudenaarde voor nog wat klimwerk - na de tocht van gisteren kregen we er precies niet genoeg van - en naarmate de kilometers vorderden trok ook de mist weg en konden we genieten van een stralend zonnetje. We beginnen hardop te dromen van een korte broek... die dikke laag kleren zijn we stilaan beu aan't worden. De leden van de wielerclub trokken richting Mont-Saint-Aubert.
13/04/2013 Gisteren (zaterdag) fietsten we naar de Kemmelberg, het werd een tocht met flink wat tegenwind. We maakten eerst nog een 'ommetje' via de Zwarte en Rode Berg en vervolgens de Monteberg vooraleer we de Kemmel met zijn kasseien beklommen. Het werd een prachtige rit, zeker omdat de zon van de partij was! Als je de Zwarte berg beklimt onder de warme zonnestralen en de vogeltjes hoort die in de bomen aan het kwetteren zijn, dan weet je weer waarom je zo graag op die fiets zit, puur genieten! Je wordt er meteen vrolijk van - en al helemaal als je daarna de top bereikt! We 'vlogen' terug naar huis met de wind in de rug.
14/04/2013 Vandaag, zondag, een rustiger rit in de omstreken van Wortegem-Nokere-Kruishoutem-Zulte, wel opnieuw veel tegenwind. De clubleden fietsten naar Anvaing.
20/04/2013 Gisteren de Izegemse Pijl gereden, het begon een beetje vlak en saai, maar algauw stonden onze beenspieren onder spanning voor flink wat klim- en klauterwerk, in combinatie met weer een stevige wind. Het werd een tocht die ons doorheen het 'Pays des Collines' en de 'Vlaamse Ardennen' voerde met beklimmingen van de Mont-Saint-Aubert, Les Bruyères, Les Montes, La Houppe, Kanarieberg, Kluisberg en last but not least Tiegemberg. (hier hebben we ondertussen al enige ervaring mee...) (zie foto's) Prachtige rit! We fietsten terug in gezelschap van Kurt, die was er 2 weken niet bijgeweest wegens een aanhoudende bronchite. Wel spijtig dat Jessica er niet bij kon zijn, bij een val is haar pols geblesseerd en is het verdict 3 weken plaaster. Voorlopig springt zij terug de rollen op en loopt ze de kilometers in haar benen.
21/04/2013 Vandaag de beenspiertjes wat gespaard voor een iets vlakker parcours met de Briek Schotte tocht van Desselgem. Alhoewel een 'vlakke' rit konden we het toch ook niet noemen, we kregen heel wat 'vals plat' te verwerken. De clubleden voelden het in hun beentjes, want zij kregen vandaag nog eens ongeveer dezelfde tocht van gisteren voorgeschoteld. Er stond voor hen een rit naar Saint-Sauveur op het programma.
27/04/2013 Dit weekend fietsten we Kuurne- Brakel-Kuurne, een tocht die ons doorheen de Vlaamse Ardennen voerde. Volgende beklimmingen kregen we te verwerken: Tiegemberg, Achterberg, Kapelberg en de Kluisberg. (zie foto's) Bij de start was het weer frisjes, maar samen met de kilometers steeg ook de temperatuur. Onze handschoenen verdwenen in de achterzakjes en na afloop bleven we al even op het terras plakken. Dat 'even' mag wel letterlijk genomen worden, want de regen kwam er zich mee moeien...
28/04/2013 Vandaag een verdere verkenning van de Vlaamse Ardennen met de Oude Kwaremont, Trieu - oftewel Knokteberg, Hoogberg, Hotond en Tiegemberg. De clubleden hadden een tocht naar de Berendries - Zottegem voor de boeg.
Met trots stellen we hierbij onze langverwachte wielerkledij voor... Er werd gekozen voor een symbolisch ontwerp waarin onze tocht doorheen Frankrijk en Italië verwerkt werd, m.a.w. een zomerse outfit met de kleuren van de Franse en Italiaanse vlag. En wie zoekt..., die vindt ook het Belgische vlaggetje.
Met dank aan onze sponsors!
Alle sponsors zijn ook terug te vinden onder de categorie 'Partners'. Hieronder in bijlage kan je onze outfit in groot en scherp formaat bekijken.
Net nu we onze Rometocht hebben gepland, blijft de winter in het land. De sneeuw bleef deze maand maar uit de lucht vallen en de temperaturen voelen aan alsof we ons op de Noordpool bevinden met die snijdende wind.
Niettemin blijven we ons beste beentje voorzetten (of zeg maar fietsen) en als de wegen berijdbaar waren, haalden we onze fiets van stal.
We fietsten de tocht Kuurne-Brussel-Kuurne voor wielertoeristen bij een temperatuur van -4°C, was het niet van moeten, was ik zeker in mijn warm bedje blijven liggen ! De tocht Dwars door Vlaanderen was dan weer nat en koud, een variatie op het winderig en koud, een warme douche bij thuiskomst deed toen veel deugd. Vandaag stond de E3-prijs op het programma, maar die was door de organisatoren afgelast. We reden dan maar onze eigen interpretatie van de E3-prijs, want toen we de Edelare opreden, wisten we meteen de reden van afgelasting: sneeuw op de fietspaden, het was opletten geblazen. De thermometer wou niet boven 0 graden stijgen en dat in combinatie met een snijdende wind, voelde berekoud aan.
Niet alleen de 'wielertoeristen' ondervinden hinder bij het trainen, het weer speelt ook de 'echte coureurs' parten. Zo werden Kuurne-Brussel-Kuurne en Nokere koerse afgelast. En tijdens Milaan-San Remo stapten vele verkleumde renners op de bus.
Hopelijk wordt het wat warmer en kunnen we de sneeuwmannen nu eindelijk vaarwel zeggen!
Wielsbeke Taissy(Reims) 243 km / +-1410 hm (na correctie)
Na de kusjes en het afscheid nemen van vrienden en familie in de vroege morgen, vatten we onze tocht aan vanuit onze heimat Wielsbeke. We verlaten onze gemeente met het mooie gemeentehuis achter ons, en rijden richting Waregem. We volgen ons vertrouwde trainingsparcours richting Tiegemberg en checken onderweg nog eens als Rik zijn achterdeur wel gesloten heeft ;-) . Daarna volgt de eerste noemenswaardige helling van de dag , de Kwaremont. Vervolgens bollen we op een lichtjes golvend terrein Wallonië binnen waar we via Anvaing en Peruwelz de Franse grens naderen. In Bon-Secours, bekend als bedevaartsoord en vanwege de reus, rijden we La douce France binnen (km 64).
We vervolgen onze weg in Département Le Nord langs de Belgisch- Franse grens door de bosrijke omgeving tussen Valenciennes en Mons. Na de doortocht door het natuurpark Régional de l'Avesnois en goed 110km ver rijden we eerst over de Samber en enkele km verder over rivier de l'Helpe. Vervolgens rijden we de streek van de Aisne binnen in het Département Picardië (km 125). We wisselen landelijke wegen af met minder landelijke wegen en rijden zo stilaan naar onze eindbestemming voor de eerste dag achtereenvolgend door Départementen Ardennes (km 200) en Marne (km 216)
Over het riviertje La Suippe laten we het dorp Betheny rechts liggen en komen we enkele km verder Reims, gekend en geroemd voor zijn Champagne, binnengerold. We banen ons nog een dikke 10 km een weg naar het plaatsje Taissy gelegen ten Zuid Oost van Reims, waar ons een verkwikkende douche wacht na de eerste en tevens langste rit van onze calvarietocht.
Tochtbeschrijving rit 2 :
Taissy (Reims) Chaumont 186 km / +- 1161 hm (na correctie)
Na een stevig ontbijt springen we terug op onze fiets en laten we de champagnestad Reims achter ons. Een 10-tal km ver slaan we linksaf waar we eerst nog een aantal wijnrankvelden passeren. Na 3 km licht klimwerk (250hm) komen we aan het Parc Naturel Régional de la Montagne de Reims, een bosrijke omgeving, die we gezwind grotendeels bergaf doorkruisen. Na een 25 km komen we langs de rivier de Marne die we een hele tijd stroomopwaarts volgen via Châlons-en-champagne (km 43). We fietsen langs verschillende mooie dorpjes tot we na ongeveer 100 km het stuwmeer Lac du Der-chantecoq bereiken, die met een oppervlakte van 4800 hectare meteen het grootste kunstmatig aangelegde meer in
West-Europa is, met Saint-Dizier als bekendste plaats in de buurt.
Even voorbij het meer vervolgen we onze weg door het Département Haut-Marne. Ondertussen voelen we aan de beentjes dat de weg reeds een tijdje gestaag omhoog loopt. Na een tussenklimmetje (244hm) vanaf het dorpje Mertrud (km128) loopt de weg verder als vals plat waar we na 149 km het hoogste punt van de dag bereiken (361hm) even voorbij het plaatsje Leschèressur- Blaiseron. Dan volgt een afdaling van een 10-tal km waarna we stilaan, nog steeds de Marne stroomopwaarts volgend, onze eindbestemming Chaumont bereiken (340hm).
Chaumont is de hoofdstad van het departement Haute-Marne en heeft ongeveer een 25000 inwoners. Er is een schitterende viaduct te bezichtigen (lengte 600m, hoogte 52m) evenals de basiliek St.Jean Baptiste en het justitiepaleis.
Tochtbeschrijving rit 3 :
Chaumont Chateau-Châlon 199 km / +- 1153 hm (na correctie)
We verlaten de hoofdstad van het Département Haute-Marne en begeven ons via de hoofdweg verder zuidwaarts. Na een 5-tal km, waarvan een goeie 2 km bergaf, beginnen we aan een licht oplopend stuk van om en bij de 30 km. Daarbij volgen we een hele tijd stroomopwaarts het riviertje La Suize en doorkruisen we het Franse licht golvende landschap langs mooie kronkelende rustige wegen tot we na reeds 35km op het hoogste punt van deze rit komen in het dorp Perrogney-les- Fontaines(489hm).
Vanaf dit punt kunnen we een hele tijd genieten van een kilometers lange afdaling , met weliswaar enkele uitstulpingen onderweg. Voorbij het meer Lac de Vingeanne (km 50) bollen we lustig verder neerwaarts tot in het typische franse boerendorpje Cusey. Bij het nemen van de volgende heuvelrug rijden we Département Côte-d'Or (km 70) binnen, daarna dalen we verder af tot we na een dikke 100 km langs de bedding van de rivier La Saône terechtkomen. Nog steeds dalen we verder af tot we een 5-tal km voorbij het stadje Auxonne op het laagste punt van de dag komen in het dorp Flagey-lès-Auxonne (km130 /179hm).
Vijf km verder komen we Département Jura binnen, gekend om zijn mooi middengebergte, waar we voorlopig nog weinig van te zien krijgen. Zo banen we ons stilaan een weg naar het eindpunt van onze 3e rit waar ons opvalt dat het vlakkere gedeelte van onze Rometrip stilaan achter ons ligt.
Op 5 km voor het eindpunt krijgen we nog een mooi slotklimmetje voor de wielen geschoven tot aan onze slaapplaats in Chateau-Châlon , dit ter voorbereiding voor wat ons de volgende dagen te wachten staat. Chateau-Chalon is slechts 10km² groot met 169 inwoners en is gerangschikt onder de mooiste dorpen in Frankrijk, waar het vanuit zijn dominante positie op een rotsuitloper de wijnstreek van de Jura domineert. Staat bekend om zijn gele wijn van de wijngaarden Appellation d'Origine Contrôlée(AOC).
Tochtbeschrijving rit 4 :
Chateau-Châlon Albertville 210 km / +- 2575 hm (na correctie)
Bij het verlaten van La Maison d'Eusebia voor de aanvang van de 4e étappe moeten we meteen de beentjes even op spanning brengen voor het overbruggen van de eerste 5 km (563hm). Daarna gaat het een hele tijd kabbelend op - en afwaarts langs mooie rustige weggetjes tot we na een goeie 30 km in het dorpje Patornay over de rivier Le L'Ain - rechts afslaan . We fietsen verder door de bosrijke omgeving op het plateau van het Lac de Vouglans op 429m hoogte. Na een klimmetje van enkele kilometer (tot 670hm), krijgen we vanaf km 56, richting het dorp Villards-d'Héria een mooie afdaling voorgeschoteld op de brede weg die we al een tijdje volgen. Beneden gekomen gaan we over de rivier La Bienne rechtsaf en blijven we op het fietspad van deze vlakke maar drukke weg.
Een 10-tal km verder verlaten we de drukke D436 en slaan we rechtsaf voor het begin van de langste klim van de dag over een afstand van 15km door de bossen van de Haut-Jura tot we na 83 km een hoogte van 1012hm bereiken. Een welgekomen afdaling die ons van Département Jura naar Département Ain brengt, valt ons vervolgens te beurt tot we na 100 km in Trébillet terug op 440 hm gekomen zijn.
Van dan af gaat het afwisselend in stijgende en dalende lijn tot we na 117 km bij het dwarsen van de stuwdam over de rivier Le Rhône de Jura verlaten en het Département Haute-Savoie binnenrollen. Op die manier naderen we langzaam maar zeker de poort naar de Alpen via het schitterende stadje Annecy aan de boorden van het gelijknamige meer (km 160). We laten de slotklim van de 20e rit in de tour 2013 naar Semnoz rechts liggen en volgen het pad langs het meer. 15 km verder verlaten we het meer om via Ugine de laatste rechte lijn naar ons eindpunt van de dag, Abertville, aan te vatten waar we na 210 km moe maar tevreden aankomen. Albertville is nog steeds in ons geheugen dankzij de Olympische winterspelen van 1992 en is ook een architectonisch en historisch erfgoed , met vele winkels en levendige terrasjes.
Tochtbeschrijving rit 5 :
Albertville Cesana Torinese 163 km / +-3246 hm (na correctie)
Vanaf deze rit is het beter dat we een extra laagje massage olie op de benen smeren, want dit wordt een regelrechte Alpenrit . We hebben eerst nog ruimschoots de tijd om op te warmen, want na het verlaten van Albertville in Zuidelijke richting volgen we het dal van de rivier L'Isère voor een kleine 20 km. In het dorp Aiton gaan we linksaf en volgen we de bedding van een zijrivier de L'arc via een parallel lopende weg met de Autoroute de la Maurienne. Na 50 km komen we aan in La Chambre, van waaruit misschien enkele liefhebbers van het betere klimwerk ons terug zullen vervoegen na het oversteken van de col de la Madeleine vanaf kant N90 (25,2km / 6,3% / tot 2000hm) We'll see ??
Na 60km komen we aan in St.-Jean-de-Maurienne. Voor de ex-Marmotters onder ons volgt vanaf hier bekend terrein. We volgen nog een 12 km de D1006 waarna we vanaf St.-Michel-de- Maurienne aan het echte werk beginnen met eerst de
col du Télégraphe (11,5km / 7,4% / 1566hm) gevolgd door de afdaling naar Valloire. Daarna bedwingen we de col du Galibier (17km / 7,2% / 2646hm). De Galibier is de 7e hoogste col van Europa en komt op de 4e plaats in Frankrijk na achtereenvolgens La Bonette , col de L'Iseran en de col Agnel. Eens bovengeklauterd na 107 km vatten we de 40 km lange afdaling aan (neem geen risico, daal veilig en vermijdt zo valpartijen !!!), eerst tot de top van de col du Lautaret op 2057hm, daarna verder de Lautaret naar beneden tot in Briançon, die met zijn 1330 hm de hoogst gelegen stad van Frankrijk is. We zijn ondertussen flink genaderd tot aan de Italiaanse grens die we na de slotklim naar Montgenèvre bergafwaarts via Claviere opgepast : lichten aan in de tunnels binnenrollen.
We dalen verder af tot we onze eindbestemming in Cesana Torinese bereikt hebben na 163 km.
Tochtbeschrijving rit 6 :
Cesana Torinese Rocca Grimalda 218 km / 2694 hm (na correctie)
Na het ontwaken in Italië in de regio Piëmonte en een stevig ontbijt mogen we direct na het vertrek schakelen naar een klein verzetje om de
colle del Sestriere (11,5km / 5,9% / 2033 hm) te bedwingen. Dit om onze Alpendoortocht definitief af te sluiten.
Vanaf dan fietsen we verder in dalende lijn en volgen we na een tijdje de Chisone , een zijrivier van de Po. Na een afdalng van een 40-tal km en voorbij het dorp Perosa Argentina ruilen we de hoofdweg voor een rustigere zijweg. Na het verwerken van het volgende kuitenbijtertje van een 5-tal km door een bosrijkeomgeving kunnen we opgelucht ademhalen want daarna bollen we de Po-vlakte binnen via de stad Pinerolo. Dit is het vlakke landsgedeelte in Noord-Italië rond de rivier de Po die zich uitstrekt tot aan de Adriatische kust in Venetië. De Po-vlakte is het drukst bewoonde gebied van Italië met de meeste industrie.
Weg in, weg uit, vervolgen we onze uitgestippelde route langs verschillendedorpen en gemeenten zoals Marcello, Vigone, over de rivier de Po naar Casalgrasso, Racconigi,Bra, Alba. Daarna wordt het landschap vanaf kilometer 150 opnieuw licht glooiend en kunnen we de talrijke wijnstokken op de heuvelflanken gadeslaan. De wijnen uit Piëmonte als de Barolo, de Gavi en de Barbaresco, behoren tot de mooiste van Italië. Na een 200 km, tussen de wijnstokvelden door naderen we stilaan onze eindplaats Rocca Grimalda. Benieuwd hoe het resultaat smaakt van de verwerking van de oneindig veel druivenstokken die we onderweg zijn tegengekomen. Niet voor niets gaat onze voorkeur ditmaal uit naar de bed and wine logeerplaats Cascina la Maddalena. Salute !!
Tochtbeschrijving rit 7 :
Rocca Grimalda Borghetto di Vara 152 km / 3160 hm (na correctie)
Rit 7 wordt de op één na, kortste, maar daarom niet de minst lastige rit. Vanaf het hotel mogen we eerst een beetje wakker worden tijdens een korte afdaling tot op de hoofdweg. Daarna gaat het terug glooiend naar Italiaanse normen dan op en af en zien we voor ons reeds het voorgebergte van de
Apennijnen verschijnen. Na 35 km, en na 2 à 3 klimmetjes van enkele kilometers , duiken we de regio Ligurië binnen, daar waar de Apennijnen beginnen en zich uitstrekken over vrijwel het gehele schiereiland tot in Calabrië 1350 km zuidelijker. We volgen een zijrivier van de Po , de Scrivia een hele tijd stroomopwaarts via o.a. Busalla, Montoggio en Siginella, tot we via een bergpas even voorbij Scoffera na 65km het hoogste punt van deze rit bereiken (682 hm.).
Vanaf dit punt gaat de weg opnieuw kilometerslang bergaf door Ligurië, met na een aantal haarspeldbochten en passagesdoor verschillende Pittoreske dorpen zoals Gattorna, Ferrada, Cicagna, Pianezza, in Carasco terechtkomen, van waaruit de liefhebbers met nog wat extra jus in de benen linksaf, viaMezzanego, de Passo del Bocco kunnen beklimmen en hun eerbetoon kunnen getuigen aan de op 9 mei 2011 overleden Belgische renner Wouter Weylandt, die tijdens de afdaling fataal ten val kwam in de 3e étappe van de Giro. Daarna dalen we verder langs de rivier de Entalla tot we aankomen in Lavagna aan de Middelandse zee. We bollen ongeveer 10 kilometer langs de kust,waarna we, vanaf Sestri Levante opnieuw het binnenland intrekken voor een stevige klim van 15km (van zeespiegelniveau tot 650hm).
De prachtige vergezichten door dit onherbergzaam gebiedzullen ons echter de spierpijn doen vergeten ( hopelijk toch). Aan kilometer 135 kunnen we uiteindelijk nog een goeie 17 km dalen enkele bobbels onderweg buiten beschouwing gelaten tot we ons hotel in Borghetto di Vara bereiken.
Tochtbeschrijving rit 8 :
Borghetto di Vara San Gimignano 199 km / 1802 hm (na correctie)
Na het ontbijt verlaten we ons hotel en volgen we 6 km de hoofdweg langs de rivier Vara. Vervolgens kruisen we de Vara en blijven we deze stroom volgen tot hij na een 20-tal km in Ceparana carpena in rivier de Magra uitmondt. We volgen verder de Magraen de autostrada A12 via een alternatieve weg langs Sarzana tot we na goed 40 km in Marinella di Sarzana aankomen, waar de Magra in de Middellandse zee vloeit. Iets verder komen we de schitterende regio Toscane binnen gefietst waar we nog een 20-tal km langs de kustlijn blijven.
Daarna trekken we terug het binnenland in waar we vanaf km 70 terug een 2-tal hellinkjes te verwerken hebben, die weliswaar niet meer te vergelijken zijn (220 hm) met wat we de voorbije dagen hebben overwonnen. Zo trekken we verder in de richting van de stad Lucca die we na een kleine 100 km bereiken. Lucca is met een vestingmuur omringd. De muur is iets meer dan vier kilometer lang, aan de basis tot dertig meter breed en tot twaalf meter hoog. Er is een park op aangelegd en er loopt een fiets- en wandelpad over. Een
giro della mura (=een rondje over de muren) is zeer aan te bevelen. Dit is voor ons dan natuurlijk ook een must. Lucca is ook de plaats waar op 29 september het startschot zal weerklinken voor het WK voor beroepsrenners.
Vervolgens rijden we in rechte lijn (toch ongeveer) tot we 20 km verder de stad Pisa intrekken waar we even halt houden op de
Piazza dei Miracoli (Plein van de wonderen) . Dit is een groot ommuurd gebied in het centrum van de stad , bekend als een van de belangrijkste centra van middeleeuwse kunst in de wereld. Deels bestraat en deels met gras begroeid, wordt het gedomineerd door vier religieuze gebouwen: de Dom, de Toren van Pisa , het Baptisterium en het Camposanto. We verlaten Pisa en fietsen nog een 25 km langs vlakke wegen tot voorbij Ponsacco .
Tijdens de laatste 40 kilometer worden ons toch nog enkele heuvels (tot 542 hm) voor de wielen geschoven tot we uiteindelijk aankomen in het schilderachtige
San Gimignano. Dit is een middeleeuws stadje in de provincie Siena . De plaats trekt veel toeristen, vooral vanwege de bijzondere middeleeuwse architectuur. Het stadje is ook bekend om zijn dertien torens die het silhouet van de stad domineren. Het is een van de bestbewaarde middeleeuwse stadjes van Toscane en het is daardoor tevens een van de drukst bezochte.
Tochtbeschrijving rit 9 :
San Gimignano Bolsena 174 km / 2310 hm (na correctie)
Deze op één na laatste rit wordt er ook één om in te lijsten. We vertrekken 's morgens downhill en merken meteen op dat niet alle wegen in Toscane met asfalt bedekt zijn. Eens op de weg rijden we richting Poggibonsi. Van dan af wordt het traject weer iets zwaarder vanwege het overwegend oplopende parcours langs de dorpen Bellavista, Staggia en Castellina Scalo, tot we aan km 39 (op 356 hm) inpikken op de laatste vijf kilometer naar de finish van de Italiaanse klassieker Strade Bianchi met aankomst in het hartje van Siena op het schelpvormige
Piazza del Campo, het stadsplein.
Even voorbij Siena en onder een aantal autostrades door draaien we rechtsaf en komen we terug op het parcours van de Strade Bianchi wat we nu een 50-tal km volgen met onder meer 4
witte stroken respectievelijk 13,5 km 5,5 km 8 km en 11,9 km lang. Na 100km fietsen verlaten we het parcours, draaien links op en klimmen we 3 km tot in het plaatsje San Quirico d'Orcia.
Vervolgens dalen we een 4-tal km tot we de rivier de Orcia kruisen, waarna ons nog een serieuze beklimming voorgeschoteld wordt. We overbruggen over een afstand van 22km een hoogte van +- 500hm tot op het hoogste punt van de rit in het dorp Radicofani (789 hm). Na even tot rust te zijn gekomen, vatten we gezwind de daaropvolgende afdaling aan tot we even voorbij het dorp Torricella, de regio Toscane inruilen voor de regio Lazio. We dalen verder tot we beneden in het dal van de rivier Paglia aankomen.
Er rest ons dan nog een slotklimmetje. Via Aquapendente hijsen we ons voor een laatste keer omhoog voor 10 kilometer en overbruggen zo nogmaals een dikke 350 hm tot we in San Lorenzo Nuovo aankomen. Daarna blijven nog 9 km afdalen naar Bolsena over waar we moe maar gelukkig de voorbereiding kunnen aanvatten voor de laatste rit van morgen.
Het
Lago di Bolsena is een kratermeer in Midden-Italië. Het meer heeft een ovale vorm, wat typisch is voor kratermeren. De totale oppervlakte bedraagt 114,5 km²; het meer ligt 305 m boven de zeespiegel, is op het diepste punt 151 m diep, en gemiddeld 81 m diep. Val er dus niet in !!
Tochtbeschrijving rit 10 :
Bolsena Roma 122 km / 1280 hm (na correctie)
Uiteindelijk zijn we aan de laatste étappe toegekomen van deze fantastische onderneming. We vergeten nog éénmaal de zere benen en onze geteisterde derrière en vertrekken blijgezind met ondertussen onze beste vriend, de fiets ??!!
We klimmen eerst 7 km om van de drukke weg rond het meer verlost te zijn en rijden dan op een hoger gelegen plateau naar Montefiascone. Daarna zetten we onze weg dalend verder tot we na 36km in Viterbo aankomen. Van daar gaat het terug naar het hoger gelegen
Vicomeer (Italiaans: Lago di Vico). Het meer is ook van vulkanische oorsprong, en is van de grotere Italiaanse meren het hoogst gelegen met 510 meter boven de zeespiegel. We volgen de rand van het meer een tijd tot we na 56 km in Poggio Cavaliere de afdaling inzetten voor een 12-tal km via Ronciglione en Sutri .
Na 75 km komen we aan het volgende
kratermeer van Bracciano (Italiaans: Lago di Bracciano). Het meer ligt 164 meter boven de zeespiegel. Via een aquaduct wordt water afgevoerd in de richting van Rome waar er onder andere de tuinen van het Vaticaan mee worden besproeid. In het dorp Anguillara Sabazia verlaten we de boorden van het meer en vatten we de allerlaatste fase van de tocht aan op de licht dalende wegen, via Osteria Nuova, La Storta, Santa Nicola en Casalotti. Na een goeie 120 km komen we reeds feestvierend de prachtige stad Rome binnengebold en banen we ons een weg door de drukke straten naar onze eindplaats, hotel Parco Tirreno Suitehotel op de Via Aurelia. Daar vallen we onze families en vrienden, die ons met het vliegtuig nagereisd zijn in de armen, vloeien er heel wat traantjes van geluk en drinken we een goeie fles tot op de bodem leeg!!!
Verblijf in Rome:
De volgende dagen bezoeken we de hoofdstad van Italië met zijn vele bezienswaardigheden, waaronder het Colosseum, het Forum Romanum en het Pantheon. De Trevifontein, het Sint- Pietersplein en de daar gelegen Sint-Pietersbasiliek zijn ook wereldberoemd.
Na een uitgebreide 'sightseeing' van onze eindbestemming vliegen we - nee, eventjes geen fiets meer- dan naar ons thuisland België terug. Net als onze belevenissen tijdens onze Lourdestocht wordt het ongetwijfeld een ervaring om nooit meer te vergeten!
!
