Verdikten zijn gevallen, beslissingen genomen.

Hoeveel tranen heeft het mij niet gekost, grote kerel van mij?

Waren het tranen van verdriet? Tranen van ontgoocheling? 

Het waren vooral tranen omdat ik zo ongelooflijk hard geconfronteerd werd met wat jij niet kan!

Het weten is niet hetzelfde als het aanvaarden!

Volgend jaar ga jij dus naar de school waar ik mij zo tegen verzet heb...

Omdat jij het niet wilde, je hield vast aan je oude vertrouwde omgeving. Alleen waren veel niet in staat om die rolstoel binnen in jou te zien.

Dat zorgde dat ze je geen duwtje wilden geven, konden geven...gewoon omdat ze het niet zagen!

Jij hebt je schouders opgehaald...de dingen zijn zoals ze zijn!

Je kent geen tranen om een afscheid!

Dus heb ik je tranen gehuild, heb ze gedroogd...en met verse moed gaan we een nieuwe weg op!

We komen er wel, dat weet ik, dat voel ik...omdat ik je ondanks alles zie veranderen, je gaat ook je eigen weg...en met hier en daar een uitgestoken hand om je de weg te tonen, zal jij heus niet verdwalen.

Geniet nu maar van elke dag die je mag beleven, geniet dag na dag, zo ben jij, zo leef jij!

En het is goed zo...

Broer,

broer van hij die de wereld niet altijd begrijpt.

Grote broer !

Jij leeft je leven!

Soms race je door het leven, ben ik bang dat ik je niet kan bijhouden!

Je ogen gericht op alles om je heen, en je wil van zoveel deel uitmaken.

Altijd bezig, steeds een doel voor ogen...je ontmoet mensen, ervaart het positieve en het negatieve van het leven!

Maar je geniet...en ik zie hoe jij gelukkig door het leven gaat!

Ik bewonder je vrolijkheid, je gevatheid!

Hou dat vast kerel, en groei...ervaar, beleef...van op een afstand leef ik met je mee!

Groot wonder!

Jij mag volgend jaar een klasje vooruit!

Ik ben dankbaar om alles wat jij kan, en ik geniet zo ontzettend van je zijn!

Al weet ik nu ook dat mijn gevoel " er is meer dan het niet goed horen " klopt.

Wat het is, dat weet ik nog niet...maar wat maakt het uit?

Je bent zo mooi zoals je bent!

Mijn fantastisch kereltje!

Klein broertje,

De jongste, zolang kleuter geweest.

Je sluit ook deze periode af!

Het doet mij beseffen dat je groeit.

Dat lijfje haalde al heel wat achterstand in, maar mentaal blijf je jong!

Wat gaat er toch in dat hoofdje van je om?

Ik maak me zorgen om je, maar ik kan de vinger niet leggen op wat er gaande is.

Ik kan niet de juiste woorden vinden.

Ik kijk naar je, geniet van je blij zijn, maar begrijp zo weinig van je tranen, van je angsten.

Ach het is vakantie, ik probeer een fijne mama voor jullie te zijn.

Te genieten van jullie, zoals jullie zijn...

Soms...als ik mensen hoor praten over werk, hun leven naast dat van hun kinderen...dan wenste ik wel eens dat ik dat ook kon.

Maar ik ben geen supermens...ik kan het niet beiden.

Zorgen voor jullie, verzorgen, er zijn als jullie me nodig hebben...terwijl ik weet dat mijn lichaam ook zijn beperkingen heeft.

" Te lang in het rood geleefd" zegt de dokter " De signalen genegeerd die je lieten weten dat het niet meer kon" maar wat had ik moeten doen?

Jullie waren er...ik kon het niet, de zorg aan anderen geven. Het schuldgevoel kreeg de overmacht!

Soms zeggen mensen wel eens: " Ik zou het niet kunnen " Dan is mijn antwoord steeds: " Ik heb ze ook niet besteld, ik heb ze gekregen zoals ze zijn, niet zoals ik het gedacht had!" 

Maar niet één van jullie zou ik willen, kunnen missen...ik wil jullie niet anders dan jullie zijn...omdat jullie in mijn hart verankerd zitten, ik meer van jullie hou dan van wat ook ter wereld!

" Te lang in het rood geleefd?"... Jullie zijn het allen meer dan de moeite waard!

" Je hebt fijne gasten!" dat is het mooiste compliment die men mij kan geven...

Ondanks alle omwegen, obstakels, doen wij het toch maar mooi he?

Dank je...omdat je me anders naar de wereld leerde kijken!

Dank je...omdat je me anders naar het leven leerde kijken!

Dank je ...omdat je mij leerde luisteren!

Dank je...omdat je me leerde nooit op te geven!

Dank jullie wel om jullie overweldigende liefde...ze geeft mij de kracht om altijd vooruit te gaan!

Lieve groet,

Jullie mama xxx