Twee dagen terug ging ik in de buurtbar een glaasje wijn drinken. Hoewel ik in een rustige buurt woon, valt er ook soms eens wat voor. Bij aankomst komt er een door mij niet gekende persoon achter me aan, stomdronken en met een fles in de hand. Hij vraagt me achter bier en hem daarbij te helpen ... geld dus. Ik zeg dat hij maar moet ophoepelen. In de fles zit 'bronz', een soort verf die wordt opgesnoven voor het effect van drugs te bekomen. Hij blijft voortdurend naar de glazen deur te komen tot dat Ionela, de dienster, het beu wordt ... zij loopt achter hem aan met een baseballstick. Het wordt even rustig en ook mijn vriend Sandu, echtgenoot van Ionela komt toe. Ik kijk met Sandu naar FC Basel - CFR Cluj, terwijl Ionela de bar begint op te ruimen. Weer komt die snuiver terug en Ionela geeft hem een tik met haar borstelsteel, waarop hij de borstel vastneemt en bijgevolg Ionela in gevaar brengt. Ik zie dit en loop Ionela ter hulp. Ik grijp hem vast en ook Sandu komt aangelopen. Er volgt wat gerommel waarbij zijn fles op de grond valt. Ik zet de fles binnen om als er verder wat gebeurt een bewijsmateriaal te hebben. Weer komt hij terug ... een 10-tal keren, maar nu niet meer om alcohol, maar om zijn fles. Hij doet gebaren dat hij mij het hoofd zal afsnijden. Ik bel mijn zoon op, die bij een vriend ook naar het voetbal zit te kijken om hem in te lichten over het voorval. "Papa, die ken ik, als je zijn fleske afneemt, wordt hij agressief !" Hij krijgt het in geen geval meer terug. Sandu zegt me "Geef het gewoon terug en het is uit." "Neen, Sandu, als er wat voorvalt hebben we een bewijs, je weet maar nooit met dat gespuis !" Na een tijdje stopt er een taxi. De snuiver loopt de man die uitstapt achterna ... vermoedelijk om ook deze persoon achter geld te vragen en de snuiver verdwijnt. Einde verhaal ? Neen hoor ! Gisterenavond sprak ik af met mijn vriend Vali in de buurtbar om er over sommige zaken te praten. Ik ga tevoet en neem mijn twee honden mee, dan zijn deze ook weer eens uitgelaten. Normaal gaan we 1 voor 1 met hen buiten om hen te beschermen tegen de straathonden, maar de grote Tervuurse herder is vrij kalm en heb ik snel onder controle. De kleine Pechinees daarentegen luistert veel minder goed, maar die til ik wel op aan de leiband ... dus ik red het wel. In de buurtbar vertel ik over het voorval van de dag voordien. Ik zeg er duidelijk bij dat als er zich wat afspeeld met de diensters, Ionela, Miri of Marie, kom ik er tussen, wie het ook mag zijn ... dronken, besnoven, ... die dames komen daar werken en moeten niet blottgesteld worden aan agressie of geweld. Marie was van dienst en lacht even. Mijn woorden waren nog niet koud ... de snuiver staat weer aan de deur. Ik praat met Vali en een andere vriend en de snuiver krijgt geen aandacht. Dan begint hij maar de aandacht van mijn honden te trekken. Die kleine trek er zich niets van aan, maar de grote Micha kijkt aandachtig naar zijn gek gedrag. Een aantal malen steekt hij zijn tong uit, tot de kalme en nooit agressieve Micha het beu wordt. Zij begint te blaffen, met als gevolg dat ook die kleine witte even blaft. Ik laat Micha even tot bij de deur en hij rent weg. Einde verhaal ? Neen hoor ! De snuiver komt weer een aantal keren terug en daagt opnieuw de honden uit. Ik geef de kleinste aan de leiband aan een vriend en ga met Micha aan de leiband achter hem aan. Van die kalme hond had hij niet verwacht dat die ook boos kan worden. Tervurens staan ervoor gekend om goed over hun roedel te waken. Ik trek de deur open, Micha blaffend en ik weet maar al te best dat zijn niet bijt, maar haar tandjes eens laat voelen in de onderarm ter verwittiging. Dus laat ik de leiband maar vieren en ja hoor ... Micha doet haar werk perfect. Het wereldrecord 15 meter achteruitlopen wordt gebroken. Daarbij slaagt Micha erin om haar tanden eens te laten voelen, niet in zijn arm, maar in zijn kruis, waarbij hij op zijn kont valt. Ik haal Micha terug binnen ... hij zal het nu wel begrepen hebben ! Einde verhaal ? Neen hoor ! Hij blijft op een iets wat verdere afstand de honden uitdagen. Micha ligt stil, blaft niet meer, maar wenkt geen oog van de deur. Zowel ik als alle barbezoekers voelen zich zeer veilig. Na een tijdje druipt hij zelf af. De honden spelen frivool verder met de andere barbezoekers. Einde verhaal ? Of wordt vervolgd ? Hij staat nu wel op een slecht blaadje bij Micha en die vergeet zoiets niet al te vlug. Dus mag ik mij veilig voelen. Bravo Micha !
Als ik naar Belgie ga, neem ik steeds een bijkomende verzekering. Nog nooit nodig gehad, tot enkele maanden terug. Ik weet best dat een dergelijke reisverzekering niet geldig is in Roemenie, maar ... (wie leest er de kleine lettertjes ? Je vertrouwt toch de persoon daar waar je het afsluit. Ik heb jaren in de verzekeringen gewerkt, als tussenpersoon ken je de voorwaarden. De klant vertrouwt je dan maar op je woord, tot er wat gebeurd. Cristi van Simpa Turism in Cta, de persoon waar ik mijn tickets bestel, mijn verzekeringen afsluit, naar wie ik andere tevreden klanten stuur ... voor toerisme is een aardige en behulpzame kerel. Wat betreft toerisme is hij echt een crack, goed geinformeerd en hij zoekt echt naar het beste wat bij de klant past. Een reden dus om bij hem te gaan. Nu werd ik in de verzekerde periode ziek in Belgie. Na alle facturen, analyses, raporten van de dokters, ... te hebben verzameld en de nodige documenten te hebben ingevuld, dien ik op 15 september een dossier in met aanvraag van terugbetaling. Gisteren valt het verdikt in de brievenbus : Artikel 14 - De polis is niet geldig in Roemenie, maar ook niet in het land van oorsprong van de verzekerde. Dus had ik mij in Nederland had laten behandelen, was er geen vuiltje aan de lucht. Als ik doodval ... eerst een verzekering afsluiten en in Vama Veche de grens over. Dan zijn de nabestaanden er goed mee. Hoe dan ook, ik laat het er niet bij, want hoe kan ik me dan nog verzekeren ? Buiten mijn nationaliteit heb ik met Belgie niets meer te maken, mijn woonplaats is in Constanta. Als ik met de auto ga heb ik nog wel een dekking in de buurlanden, maar een verzekering met het vliegtuig is opstijgen en landen in 2 niet verzekerde landen.
Als er nog wat uit de bus komt, hou ik jullie op de hoogte. Lees dus de kleine letterjes als je dekking wil van een verzekering !
Ik las vanavond de gratis bedeelde krant Adevarul de Seara en er vielen mij 2 zaken duidelijk op over de medische wereld in Roemenie.
1. Hoofdartikel : Een 40 jarige dame werd in februari in het hospitaal dringend geopereerd wegens een crisis omwille van een vibroom. De gynecoloog van het Provinciaal hospitaal en ondervoorzitter van het College van Roemeense artsen, heeft ipv het vibroom haar urineblaas weggenomen. Na 1 week ontstonden er klachten. De dokter verklaart niet schuldig te zijn : "Wij zijn God niet. De patiente heeft een akkoord getekend, voor de ingreep, in welk zij werd geinformeerd over de risico's en mogelijke complicaties van de interventie". Opgelost, dus !
2. In de spoedafdeling van het Provinciaal hospitaal in Tulcea heeft gedurende 1 maand een valse dokter gewerkt. Titel van het artikel : "Nep dokter heeft de medici van Tulcea bedrogen". Het gaat om een 34 jarige man die sinds oktober tot 2 november in de spoedafdeling van het hospitaal heeft gewerkt met valse dokumenten en diploma's. Moet kunnen !
Gelukkig heb ik vertrouwen in demedici waarbij ik in behandeling ben en een nep-gynecoloog heb ik voorlopig nog niet nodig !
In Boekarest en Ilfov werd een onderzoek gedaan naar luxe prostitutie. De Politie van Boekarest hebben op donderdagochtend, tien zoekopdrachten in Boekarest en Ilfov uitgevoerd naar luxe prostitutie, zes mensen werden onderzocht in dit geval, vertelde Boekarest woordvoerder van de politie Christian Ciocan. De verdachten zijn vier mannen en twee vrouwen. Volgens Ciocan, worden ze beschuldigd om in de periode van augustus tot november gecoördineerd te hebben met zeven prostituees uit Giurgiu. Onderzoekers hebben vastgesteld dat de verdachten op een website escortservices gepromoot, in feite, daden van luxe prostitutie. Prijzen voor pooiers varieerden tussen de 100 en 1.000 Euro. De seksuele handelingen vonden plaats in hotels in Boekarest. Verschillende mensen werden gehoord in deze zaak, zei Christian Ciocan vervolgens.
Roemenie kamp blijkbaar niet alleen met de economische crisis. Er blijk ook een insuline-crisis te zijn. Een jaartje geleden schreef mijn arst met een nieuw soort insuline voor. Dit kon ik wel enkel afhalen in een welbepaalde apotheek. Goed, ik ga naar die apotheek, maar die hebben wel de testers niet voor mijn glucoze-apparaat. "Geen probleem, mijnheer. We geven u een nieuw ander apparaat gratis." Gezien alles op 1 aanvraag staat die ik voor ontvangst moet aftekenen, kan ik me dus niet naar 2 apotheken begeven. Ondertussen is deze insuline niet meer te verkrijgen en krijg ik weer een andere soort, samen met een nieuwe injectiepen. Deze insuline is ook hier in de buurt te verkrijgen, maar de testers voor het apparaat komen later. Ik vertrek naar Belgie en stuur een vriend achter de testers. Bij mijn terugkomst had deze de testers niet. Dus maar snel naar de apotheek. Die weten van niets ! 100 testers komt op ongeveer 40 Euro, die hebben ze dus op hun bil geslagen. Deze week ... in de buurt zijn een 5-tal apotheken waar ik niet meer aan de insuline kan geraken. 1 ervan kan het wel leveren op bestelling, maar de testers niet. Dus terug naar die apotheek in het hartje centrum. Volgende week zal de insuline toekomen (5 tot 7 dagen voor de bestelling toekomt) en dan zullen er ook de testers zijn. Ze zullen bellen als het er is, hoop ik !!!
City Bingo is niet meer ! Het roemeense gokgedrag is noemenswaardig, dus kwam iemand op het idee om bingo te spelen via TV en internet. In de buurtbar werd ook een verkooppunt opgestart : 4 flatscreens, een computer met internetverbinding, een bureeltje en 3 dames die voor de biljetenverkoop zorgen. De ruimte werd contractueel afgehuurd. Zo zouden er 300 verkooppunten komen in heel Roemenie. Inzet 2,9 - 3,9 en 4,9 RON per biljet. Alles netjes ondersteunt uit Boekarest met een full time TV programma en om het uur een trekking die rechtstreeks wordt uitgezonden. De eerste weken werden er geldprijzen uitgekeer die veel hoger lagen dan de inzet. Vb. : 900 biljetten verkocht aan 2,9 RON - een lijn voor 400 en BINGO voor 4.000 RON. Plots wint er iemand BINGO acumulat (voor bal 40) en moet er een giogantisch bedrag worden uitgekeerd. In de buurtbar vallen enkele prijzen die worden uitgekeerd. Nadien dalen de uitgekeerde prijzen maar toch wordt er nog meer uitgekeerd dan de inzet. Gevolg het aantal verkochte biljetten daalt fors van 900/1.000 naar 200/250. Vb. : 250 biljetten aan 2,9 RON en uitkering van 200 RON voor een lijn en 1.200 RON voor Bingo. Enkele dagen terug daalde de uitkering naar een normaal bedrag. Iedereen had het erover in de bar. Die grote uitkeringen, dit kon niet blijven duren, want je moet daarbij de onkosten (huur, computers, TV schermen, personeel, ...) nog rekenen. Gisteren om 17 uur was er plots geen trekking. Daarna weer wel tot 20.00 en toen viel het hele spel uit. In de buurtbar is de huur niet betaald en zijn ook de laatste uitkeringen van winsten niet gedaan. De baas (mijn vriend Titi) houdt er voorlopig 1 computer en 4 flatscreens aan over. City Bingo is dus vermoedelijk in faling !
Gisteren zondag was een pratige en zonnige dag. Een reden om een uitstapje te maken met een vriendin. De trip vertrok uit Constanta en liep naar het noorden, in de richting van Tulcea. Doel wa : het schieten van kiekjes voor mijn reisgids over Dobrogea. Niet langs de gewone weg, dus ! Via Navodari, Corbu en Vadu belandden we in Histria om een bezoek te brengen aan de ruines. Vandaar trokken we tot Babadag met een kort bezoek aan de prachtige moskee. Nog even verder naar het noorden om langs het Razim-meer te rijden.
In Sarichiol (vissersdorpje aan het Razim-meer) vraag ik de weg naar Enisala om daar de ruines te bezoeken. De zeer vriendelijk dorpelingen (Lipovenen) die mij de weg wijzen, zitten op een zondagmiddag bij de dorpswinkel te praten, bij een flesje bier of ... wat sterkers.
Zo kom ik in Enisala bij de hoog op de berg gelegen ruines van de voormalige Romeinse, Byzantijnse en vervolgens Genuese vesting. Enisala is een dorp dat zich uitstrekt tussen de meren Babadag en Razim. Vandaar rij ik terug richting Babadag en bemerk ik het Dorpsmuseum van Enisala, dat ondergebracht is in een typisch vissershuis uit de Donaudelte met een rietendak. Dit wordt gemaakt van riet uit de Delta. Het museum herbergt kleurrijke wandtapijten en volkskunst uit de Delta.
Vanuit Babadag richting Constanta, hou ik halt in de bossen van Babadag bij het restaurant "Doi Iepurasi" (Twee konijntjes)voor het avondmaal. Buiten konijnen en andere boerderijdieren, leven hier ook nog struisvogels. In het restaurant laat mij verleiden aan de huisspecialiteit uit Dobrogea die op het menu staat. Drie soorten van varkenvlees op een bedje van mamaliga (maisbrei), versierd met in het zuur opgelegde groenten en ui. Lekker !!!
Onderweg belt Virgil mij op om te vragen of ik niet met hem wil meegaan naar Boekarest om zijn peetvader, die uit Rome moet toekomen rond 00.30 uur, af te halen. Ik stem toe en we vertrekken om 21.00 uur. Onderweg belt een andere vriend die in de vlieghaven van Kogalniceanu werkt Virgil op. Icu meldt dat het vliegtuig vertraging heeft, maar weet niet persies hoeveel. Aangekomen in Otopeni (rond 00.15 uur) merken we dat het vliegtuig pas om 01.25 uur zal landen. Rond 02.00 uur vertrekken we terug richting Constanta en vanmorgen om 05.00 uur waren we terug thuis.
Een van de mooiste en oudste treinroutes van Roemenie wordt gesloten : de lijn tussen Oravita en Anina. De route van 33 km in het Banaat-gebergte, langs de grens met Yougoslavie, telt 143 bochten, 14 tunnels, 10 viaducten en 89 bruggen.
Het is een echte bezienswaardigheid, maar Roemenie heeft daar geen oog voor. Vandaar is er momenteel een petitie om de lijn toch open te houden.
Compania Naţională de Căi Ferate CFR SAa hotărât ca de la 1 noiembrie 2010 calea ferată Oraviţa-Anina, una dintre cele mai frumoase şi spectaculoase căi ferate montane de ecartament normal din Europa, să fie închisă ca neprofitabilă. Linia este clasată ca monument istoric - ansamblu de valoare nationalaavând codul în Lista Monumentelor Istorice 2004 CS-II-a-A-10949.02 Este vorba de o cale ferată construită de austrieci între 1847-1863 (cea mai veche de pe teritoriul României de azi, alături de linia Oraviţa Iam) care, pe o distanţă de 33,4 km, are 14 tuneluri cu o lungime totală de 2084 m, 10 viaducte cu o lungime totală de 843 m, ziduri de sprijin ale versantilor pe o lungime de aproape 10 km si taieturi în munti pe o lungime de 21 km, precum şi 7 gări. Este o excepţională realizare tehnică şi una dintre cele mai abrupte căi ferate fără cremalieră din Europa, fiind deseori comparata, pe buna dreptate, atat datorita calitatilor sale tehnice cat si frumusetii peisajului, cu linia austriaca Semmering inscrisa in Lista Patrimoniului Mondial UNESCO. Publicul a apreciat valoarea acestei căi ferate la emisiunea-concurs RESTAURARE de la TVR1, in anul 2009, când, în clasamentul final s-a numărat printre câştigători, la concurenţă cu cetatea Sighişoarei, cetatea Făgăraşului sau alte monumente de marcă ale României. Cu siguranţă linia nu este profitabilă în modul în care Compania Naţională de Căi Ferate CFR SAa înţeles să o exploateze sau a ştiut să(nu)-i facă reclamă. În mod paradoxal, Societatea Feroviara de Turism S.F.T . C.F.R . SA, creată tocmai pentru exploatarea unor astfel de linii istorice cu potenţial turistic, nu a utilizat acest traseu, cel mai spectaculos şi valoros din ţară. Atunci când este vorba de valori ale patrimoniului cultural naţional, nu rentabilitatea ar trebui să fie însă principalul criteriu de evaluare. Interesant este că turiştii străini majoritatea din Austria şi Germania, ţări cu tradiţie în turismul feroviar fără ca liniei să i se facă vreo reclamă în străinătate vin vara în număr mult mai mare decât românii: renumele căii ferate Oraviţa-Anina zboară doar prin viu grai şi internet, prin pozele transmise de cei care au parcurs-o cu trenul. De asemenea specialişti din România şi străinătate sunt deosebit de interesaţi de această excepţională realizare tehnică de la jumătatea secolului al XIX-lea despre care au publicat numeroase articole şi studii. O promovare organizată la nivel central (Ministerul Turismului, Regionala de CF Timişoara, Societatea de Turism Feroviar etc) va putea face mult mai mult. Parteneriatul direct cu asociaţiile de Eisenbahnfans sau cu retele de turism industrial din Europa va aduce cu siguranţă mai mulţi vizitatori. În cazul în care CFR nu mai poate administra eficient acest traseu, o parte dintre responsabilităţi pot fi preluate de cele două primării Oraviţa şi Anina, care şi-au arătat deja disponibilitatea în acest sens prin demersuri oficiale. Specialişti străini cu experienţă în recuperarea unor astfel de trasee istorice pot fi cooptaţi în proiecte cu finanţare europeană. Aşa cum ştim din experienţe anterioare de linii închise şi şi intrate în conservare (a se vedea linia cu cremalieră Bouţari Subcetate, dispărută în întregime) oprirea circulaţiei trenurilor (decisă de conducerea CFR Călători începând cu data de 1 noiembrie 2010), va duce în mod sigur la degradarea ireversibilă şi extrem de rapidă a liniei. Se va fura totul, de la şine la cabluri de semnalizare, de la cărămizile cantoanelor din 1863 la arcurile vagoanelor. 33 de kilometri prin pădure şi pe abrupturi stâncoase sunt greu de păzit, iar zona întreagă, defavorizată, cu o rată a şomajului ridicată, supravieţuieşte în parte şi datorită recuperării de material... O singură pereche de trenuri pe zi ar asigura supravieţuirea acestei importante căi ferate până la găsirea unei soluţii de exploatare turistică profitabilă ce ar oferi locuri de muncă şi ar contribui la dezvoltarea economică a zonei. S-ar putea asigura un viitor turistic unei întregi zone defavorizate: Oraviţa, Anina, Reşiţa şi restul localităţilor implicate în minerit şi metalurgie, unde şomajul este deosebit de ridicat dar frumuseţile naturii, rezervaţiile naturale, tradiţiile locale şi patrimoniul construit (nu în ultimul rând cel industrial) pot constitui tot atâtea atracţii turistice. Dacă această abordare ar fi fost pusă în practică de CFR, linia Oraviţa Anina ar fi fost acum, după 20 de ani de capitalism, una dintre atracţiile României în lume. Oraviţa Anina ar fi putut deveni un brand Asociaţia pentru Arheologie Industrială din Romania AIR face un apel către Compania Naţională de Căi Ferate CFR SAşi către toate forurile de decizie în domeniu pentru păstrarea în funcţiune a căii ferate Oraviţa-Anina. În acelaşi timp AIR, organism afiliat Comitetului Internaţional pentru Conservarea patrimoniului Industrial (TICCIH), îşi oferă colaborarea pentru realizarea studiilor necesare precum şi pentru cooptarea de specialişti străini în vederea elaborarii unui plan de punere în valoare si promovare a acestei bijuterii tehnice. Suntem convinşi că sute de entuziaşti ai căilor ferate din România vor dori de asemenea sa contribuie la salvarea acestui monument tehnic de valoare europeana.
Wie nog geen rascist is, zal er wel een worden. Ik ben zeker niet zo geaard, maar ... Ze vragen er simpelweg om.
Ik heb deze week (maandag) mijn Dacia Solenze verkocht. De auto stond hier maar te staan ... overbodig en trouwens waren er problemen met de mechaniek. Er komen zigeuners op af die hem in de toestand dat hij was willen kopen. Ik was er niet en mijn zoon belt me : "Papa, 1.000 Euro is dat goed ?" Er wordt overeengekomen om 4.300 RON. Ik kom naar huis en we gaan naar een bureel waar de documenten worden opgesteld. De man gaat ondertussen om het geld. Aangekomen geeft hij 3.500 RON naar mijn zoon, want de batterij doet het niet goed en er is geen verzekering bij. Ik geef hem het geld terug en wil opstappen. De plaats van onderhandeling is niet dat bureel, de onderhandeling en het akkoord werden voordien gedaan. Zoals het hoort, verontschuldig ik mij tegenover de dame van het bureel voor het storen. De zigeuners willen toch nog discuteren. "3.800 ? Neen mijnheer, 4.300 is overeengekomen, We zijn hier niet op de groentenmarkt !" Uiteindelijk gaat hij dan toch akkoord om de afgesproken som te betalen, t.t.z. 4.000 en 300 RON op voorlegging van het bewijs dat ik aan de fiscus geen schulden heb (dat heeft hij nodig om de inschrijving te doen). De akten worden opgesteld en ik ga naar de belastingen achter het bewijs. De dag nadien is het klaar en wordt er opnieuw afgesproken op hetzelfde bureel voor de verdere afhandeling. Ik had alle akten getekend en prefereerde geen contact meer te hebben met deze man, gezien ik mij beter niet boos maak. Mijn zoon gaat er naartoe met de bemiddelaar (een vriend) en nog 2 andere vrienden. De koper wil zijn geld terug en zal de auto terug brengen, want hij kan er niets mee aanvangen. Ondertussen had ook al een kennis die de reparaties had beloofd te doen, gezien deze niet wil werken met zigeuners. Mijn zoon belt me om dit te melden. Er is geen weg terug, want de akten zijn gemaakt. Misschien had die wel stukken nodig die ondertussen uit de auto zijn gehaald. Hioj kan hem terug verkopen, maar ik ben geen kandidaat koper. Anders had ik de auto niet verkocht. Van op afstand en in het bijzijn van 2 goede vrienden, volgen we de situatie op in de bar van Titi. Ik meest bekommerd om mijn zoon en zijn vrienden. Verschillende telefoons volgen mekaar op. Ten lange laatste wil de man het geld en de meegegeven koord om de wagen weg te trekken geven en hij verzoekt mijn zoon om mee te gaan. Gelukkig doet deze dat niet om niet in een benarde situatie tussen een groep zigeuners te belanden. Telefonisch raad ik mijn zoon aan dat in het geval er iets is, hij onmiddellijk naar mij of naar de politie moet bellen. Samen met Virgil en Titi staan we klaar om onmiddellijk met de auto van Virgil te vertrekken als er zich wat afspeeld. Even later komt mijn zoon met zijn vrienden toe. Alles is geregeld, alleen de koord (250 RON) was er niet bij en nu moeten mijn nummerplaten nog terugkomen. Ik bereid me er in ieder geval op voor om verdere problemen te voorkomen. Zo zal ik vandaag bij de politie melden dat de auto werd verkocht en dat ik mijn nummerplaten terug wil. Als er wat met de auto gebeurt ben ik niet meer aansprakelijk.
Ik heb ook mijn honden al op scherp gezet.
Tiganie !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Stan
Toepasselijk, het refrein van Shakira's "I'm a gipsy" 'Cause I'm a gypsy But are you coming with me? I might steal your clothes And wear them if they fit me I never made agreements Just like a gypsy
Vorige vrijdag moest ik in een hospitaal in Constanta op controle. De dienst bleek wegens renovatie verhuisd en tijdelijk ondergebracht in een kelder van een ander hospitaal. Geen receptie waar je het kon vragen, geen aanduidingen, dus na 2 telefoons met de dokter vond ik waar ik naartoe moest. Onderaan de trap (tot waar men ook met de lift kan komen) zijn nog een drietal trapjes. Als ik daar aankom, staat er een rolstoel en onder de trapjes een oude vrouw op haar knieen. Mijn eerste gedachte was dat die dame uit haar rolstoel was gevallen, maar het bleek al vlug niet waar te zijn. De begeleidster (met bloemen in de ene hand en een zakje in de andere) van die dame moedige haar aan om op haar knieen de trapjes op de kruipen, wat met de rolstoel niet mogelijk was. oor de rolstoel, de dame en de begeleidster was het hele traphalletje geblokkeerd. Ik stond alleen bovenaan en achter de dame stonden een 4 - 5-tal personen. Ik wachtte geduldig tot het hele gebeuren zou gedaan zijn. De mensen onderaan de trap echter niet. Sommigen onder hen begonnen te protesteren dat de trap geblokkeerd was. Er was 1 dame bij die helemaal niet kon wachten. Zij moest nog ergens elders zijn en duwde de begeleidster opzij. Daarop kwam de bewaker ook even achter de hoek kijken. Hij zorgde ervoor dat al die mensen eerst netjes naar boven konden en dan kon de operatie trap-op pas beginnen. De oude dame had 2 kussentjes bij om onder haar knieen te leggen en daarop verder op de trappen te kruipen. "Het kussentje op de trap leggen en eerst uw slecht been en steunen op uw goed been. Dan dat ander kussentje en dat goede been ernaats plaatsen !" en trap 1 was beklommen. Dit tot drie keer toe en dan moest zij nog die hoge rolstoel in. De bewaker bleef netjes toekijken en ik kon er niet bij. De begeleidster had haar handen vol. Ik heb de rolstoel tegengehouden tot de dame erin zat, de lift geroepen en de deur van de lift opengehouden tot de dames in de lift waren. Wat bleek was dat de dame een amputatie had en dus helemaal niet kon lopen. De woorden van dank die ik kreeg zowel van de dame als van de begeleidster waren onbeschrijflijk !
Als ik naar Belgie ga, neem ik steeds een bijkomende verzekering. Nog nooit nodig gehad, tot enkele maanden terug. Ik weet best dat een dergelijke reisverzekering niet geldig is in Roemenie, maar ... (wie leest er de kleine lettertjes ? Je vertrouwt toch de persoon daar waar je het afsluit. Ik heb jaren in de verzekeringen gewerkt, als tussenpersoon ken je de voorwaarden. De klant vertrouwt je dan maar op je woord, tot er wat gebeurd.
City Bingo is niet meer !
