Het was de laatste jaren vrij rustig in de buurt, er waren niet zoveel straathonden meer. Daar is nu duidelijk weer verandering in gekomen. In de buurt bouwt men een nieuwe wijk aan. De werf is afgezet met draad en het loopt er vol met honden die de bewakers natuurlijk graag hebben, want de honden blaffen als er wat gaande is. Ondertussen blaffen ze de hele nacht, want er komt wel eens iemand laat thuis en dan alarmeert 1 hond de rest van de muite en zo begint de hele buurt te blaffen. De draad is op verschillende plaatsen stuk gemaakt door de honden en zij zwerven uit naar plaatsen waar ze eten vinden en ze jagen ook de mensen achterna. Gisteren ging ik laat op de avond met Micha wandelen. Mijn braaf meije kijk niet eens op naar die (zigeuner)straathonden, maar als we aangevallen worden, beschermt zij natuurlijk ook. Van mij tot aan de buurtbar, ongeveer 300 meter, werden we 4 keer achtervolgt en nagezeten door blaffend straatgedoe. Aan de telefoon kon ik Virgil niet eens verstaan door het geblaf. Bij het kruispunt met de bar, weer van dat ! Er liepen 2 organen in een blauw pakje en ik vroeg hen : "Heren, doen jullie hier nu niets aan ? Kan men hier niet meer wandelen met een wel opgevoede hond ?" Het antwoord was kort en duidelijk : "Dat is mijn taak niet !" Waarop ik nog net kon zeggen : "Wie staat er dan in voor de openbare orde ?" Ze waren vlug weg. Titi, de eigenaar van de bar was getuige van dit gesprek. Ik bestel een glaasje wijn en maak even een gesprek met buren. Micha blijft rustig naast me liggen en veroerd geen vin. Blijkbaar is ze tot rust gekomen na onze zware achtervolgingstocht. Maar, ... we moeten ook nog naar huis. Ik besluit een andere weg te nemen en het loopt vlot, slecht 1 maal achternagezeten. Door het nemen van die andere weg moet ik kort bij mijn blok over trappen en daar ... ja daar gebeurt het ! Terwijl we op de trappen zijn, worden we weer aangevallen. Micha beschermend, blaft de straathonden terug en trekt aan de lijn. Hierdoor verlis ik mijn evenwicht op de trappen en maak ik een val. Gevolg : grote wonde en hevige pijnen in de linker knie, hevige pijnen in de linker borst en schaafwonden aan de linker hand en rechter knie. Ik heb de hele nacht weinig kunnen slapen van de pijn. Vanmorgen werd ik wakker en rond 9 uur wil ik telefoneren, maar ik vind mijn GSM niet. Ik bel met een ander toestel, maar mijn GSM blijkt geen verbinding te hebben. Alles doorzocht, geen resultaat ! Vermoedelijk is door de zware val mijn GSM uit mijn zak gevallen, heeft iemand die gevonden en de kaart er uit gehaald. Ik doe het even met een ander nummer en morgen ga ik de kaart laten vernietigen en een nieuwe laten aanmaken met hetzelfde nummer, zodat ik terug bereikbaar ben op mijn oude gekende nummer. Ik ben wel al mijn contactgegevens kwijt ! Vrijdag vertrekt Mike voor 1 week naar Belgie. Dus moet ik de honden wel buitenlaten ... ik ben nu al bang voor de gevolgen !
Vorige vrijdag moest ik in een hospitaal in Constanta op controle. De dienst bleek wegens renovatie verhuisd en tijdelijk ondergebracht in een kelder van een ander hospitaal. Geen receptie waar je het kon vragen, geen aanduidingen, dus na 2 telefoons met de dokter vond ik waar ik naartoe moest. Onderaan de trap (tot waar men ook met de lift kan komen) zijn nog een drietal trapjes. Als ik daar aankom, staat er een rolstoel en onder de trapjes een oude vrouw op haar knieen. Mijn eerste gedachte was dat die dame uit haar rolstoel was gevallen, maar het bleek al vlug niet waar te zijn. De begeleidster (met bloemen in de ene hand en een zakje in de andere) van die dame moedige haar aan om op haar knieen de trapjes op de kruipen, wat met de rolstoel niet mogelijk was. oor de rolstoel, de dame en de begeleidster was het hele traphalletje geblokkeerd. Ik stond alleen bovenaan en achter de dame stonden een 4 - 5-tal personen. Ik wachtte geduldig tot het hele gebeuren zou gedaan zijn. De mensen onderaan de trap echter niet. Sommigen onder hen begonnen te protesteren dat de trap geblokkeerd was. Er was 1 dame bij die helemaal niet kon wachten. Zij moest nog ergens elders zijn en duwde de begeleidster opzij. Daarop kwam de bewaker ook even achter de hoek kijken. Hij zorgde ervoor dat al die mensen eerst netjes naar boven konden en dan kon de operatie trap-op pas beginnen. De oude dame had 2 kussentjes bij om onder haar knieen te leggen en daarop verder op de trappen te kruipen. "Het kussentje op de trap leggen en eerst uw slecht been en steunen op uw goed been. Dan dat ander kussentje en dat goede been ernaats plaatsen !" en trap 1 was beklommen. Dit tot drie keer toe en dan moest zij nog die hoge rolstoel in. De bewaker bleef netjes toekijken en ik kon er niet bij. De begeleidster had haar handen vol. Ik heb de rolstoel tegengehouden tot de dame erin zat, de lift geroepen en de deur van de lift opengehouden tot de dames in de lift waren. Wat bleek was dat de dame een amputatie had en dus helemaal niet kon lopen. De woorden van dank die ik kreeg zowel van de dame als van de begeleidster waren onbeschrijflijk !
Een jongetje van negen jaar is van de derde verdieping met een paraplu uit het raam gesprongen in Baia Mare. Na een vlucht van 10 meter, overleefde hij de klap wel, maar hield er zware verwondingen aan over. Vermoedelijk was zijn moeder de stad ingetrokken en zat het jongetje opgesloten in het appartement. De politie stelt een onderzoek in. Te veel naar Marry Popins gekeken !
Ik heb de gewoonte aangenomen als ik wat Roemeens klaar maak, om het recept te noteren en dit dan onmiddellijk op de web site van Pele Mele te plaatsen. Na Plăcintă Dobrogeană, Papricaş de pui cu găluşte en Salată de boeuf, staat er vandaag Saramura de crap op het menu.
Bezoek de web site van Pele Mele in het Nederlands en vervolgens doorklikken naar Specifiek Roemeens > Gastronomie > Wat schaft de pot ?
Gisteren op de begrafenis was ik getuige van iets wat ik nog nooit eerder zag.
Meestal neem ik op een begrafenis ergens achterin plaats om 2 redenen : ik dring me niet erg graag op en vooral ik ken niet al de gebruiken en versta niet alles (vooral de zang). Dus aap ik maar na wat de anderen doen. Maar dit kan niet altijd, soms wordt je op de voorgrond gedrongen. Dit was gisteren enkele malen zo, in de kerk, op op de begraafplaats en zelf aan tafel (zoals wij een koffietafel kennen na het overlijden) zat ik naast de priester.
Met 6 tot 7 personen in mijn auto heb ik het hele parkoer afgelegd. In de kerk viel het nog mee. Daar kan je je tijdens de dienst ingetogen opstellen. Op de begraafplaats vroeg men mij door te schuiven, zodat ik op de eerste rij kwam te staan. Schuin achter mij stond een jutten zak, met volgens mij, op het eerste zicht, vuil van op de begraafplaats. Er stak bovenaan ook een groot been uit de zak. Toen de priester tijdens het ritueel wijn over de overledene sprekelde, deed die dat ook over deze zak. Nog steeds niets vermoedend, volgde ik de ceremonie verder. Aan het einde, toen de kist werd neergelaten, werd ook deze zak bij in het graf gestopt. Ik dacht dit is misschien een familiaal gebruik, dat men spullen meegeeft met de overledene (voor onderweg). De gebruiken bij oa. geboorten, huwelijken en overlijdens zijn streek- en familiegebonden. Dus een familiegewoonte ... een andere verklaring kon ik er niet voor vinden.
Toen ik gisterenavond mijn vriend Marian ontmoette, stelde ik hem de vraag wat dit te betekenen had. Marian klaarde mijn raadsel uit.
De familie betaalt consessie, een taks per grafzerk. Als men meedere familieleden (meestal zonder nabestaanden) heeft, kan dit aardig oplopen. Pas na 7 jaar en mits toestemming van de gemeente en een dokter, mag men het lijk van een familielid opgraven. Dit gebeurt meestal de dag voor men een ander familielid ten grave draagt. Het stoffelijk overschot wordt dan bij de pas overledene begraven om aldus kosten te besparen.
Geen vuil van de begraafplaats, geen ritueel, maar een opgegraven lijk stond net achter mij in een zak !
Korte tijd geleden bezocht ik een Nederlander in de gevangenis van Colibasi. Zijn familie had mij zakken meegegeven met zaken die hier moeilijk verkrijgbaar zijn en zeker niet in de gevangeniswinkel te koop zijn.
Na mijn aanmelding, bracht ik de zakken net als ik deze kreeg samen met mijn zoon naar binnen. Bij de eerste controle werd reeds ee heel deel geweigerd. Van de voedingswaren mochten oa. Chocolade hagel, Pindakaas, worsten en Sandwish Spread niet binnen (gewoonweg omdat ze het niet kenden). Deze zaken gingen terug in de wagen en ik ging met de rest op bezoek. Koekjes en Chocopasta mocht dan weer wel, maar over droge beschuit deed men dan weer eigenaardig. Uiteraard was de gedetineerde wat boos omdat hij zijn specifieke Nederlandse spullen niet kreeg. Ik bedacht een oplossing :
Toen de bewaker passeerde zei ik hem dat het mij verwonderde dat die spullen niet binnen mochten, want de vorige keer mocht het wel. Aan het einde van het bezoek mocht ik dan weer terug naar de auto om een aantal zaken terug te halen. Je ziet dus dat je met hard roepen veel minder bekomt dan met je onderdanig en gewillig op te stellen in Roemenie.
Salată de boeuf Olandeză Bij het overhandigen van de Sandwish Spread 4 gefrnste wenkbrouwen. Geen van beiden kende dit. Ik eigenlijk ook niet maar ik kan lezen, dus trachtte ik het in het Roemeens uit te leggen. Ze bleven verwonderd naar de potjes kijken. De ene opende 1 potje en rook eraan. Hij zei tegen zijn collega : "Dit is Salată de boeuf !", waarop de andere : "Neen, want er zitten geen erwten in !" Ik dacht bij mezelf, van dit moment moet ik gebruik maken, ze zijn op hun vriendelijkst. "Dat is het ! U heeft gelijk mijnheer ! Het is net als Salată de boeuf, maar dan Salată de boeuf Olandeză, zonder erwten. Het is typisch Hollands, zelfs wij als Belgen eten zoiets niet, vandaar dat ik het ook niet zo goed ken." ... en de Salată de boeuf Olandeză vertrok naar de overkant.
Wat heeft de Belgische stripfiguur Kuifje met Roemenie te maken ? Wel,
je zou ervan verschieten ! Lees het en nog
veel meer op http://www.romania-pele-mele.ro
> Roemenie ANDERS !
Voor alle duidelijkheid schets ik eerst de situatie : Een roemeens meisje geraakt in problemen verwikkeld met de buren nadat zij een brand had in haar woning. Ik wordt door een derde verzocht om het meisje, met weinig ervaring, te helpen bij het oplossen van deze problemen (advocaat, rechtbank, documenten, ...). Uiteindelijk verhuist, na afhandeling, de zaak van het Vredegerecht van Medgidia naar de Rechtbank van Constanta en er volgt een definitieve uitspraak : het meisje wordt veroordeeld om de tegenpartij 37.520 RON te vergoeden. Voor de duidelijk overdreven som wordt geld vrijgemaakt en ook bij de afhandeling van de betaling ben ik de helpende hand. Alle schakels die nodig zijn voor het overmaken van het geld worden vooraf gecontroleerd, zodat er niets kan fout lopen. De advocaat wordt gevraagd van hoe de betaling op de beste mannier te regelen. Antwoord : Via postmandaat Ook de post wordt vooraf gecontacteerd en men geeft duidelijk de instructies voor een juist verloop. Geen postmandaat maar een electronisch mandaat. De som is geen probleem, de kostprijs ongeveer 400 RON. Nadat het geld is overgemaakt en gewisseld begeef ik me met het meisje naar de post.
Poşta Română een deel van uw leven
Het begint al bij het in rij aanschuiven. Niet alle Roemenen houden zich eraan netjes in de rij t staan en wie niet de regels volgt, slaat meestal een zeer hoge toon aan om de anderen de mond te snoeren. Ook dit vond hier plaats. Als het onze beurt is, worden we al onmiddellijk teruggestuurd. Het mandaat kan niet op 2 namen, er kan slechts 1 ontvanger van de gelden zijn. Hoewel het meisje is veroordeeld om schadevergoeding te betalen aan Mijnheer X en Mevrouw X, beide met domicilie in Constanta en in Cernavoda. Opnieuw bel ik de advocaat die zegt om de som dan maar te storten op naam van Mijnheer X met adres in Constanta. Voor alle duidelijkheid schrijf ik bij de mededelingen het dossiernummer en Juffrouw Y vs. Mijnheer en Mevrouw X. Met in gedachte : 'Dan moeten die buren het onderling maar uitklaren !'
We begeven ons terug naar het loket. "Mijnheer, het bedrag dat u schreef in letters is niet juist !" "Juffrouw, het bedrag in letters en cijfers is net hetzelfde." "Mijnheer, u schreef veel te veel, het moet 3.752 zijn en u schreef 37.520" "37.520, dat klopt wel juffrouw, kijk hier is de uitspraak van de rechtbank." en ik toon een copy van de uitspraak waar duidelijk in cijfers 37.520 staat. "Ja, mijnheer, maar toch schreef u te veel !" "Mag dan zo'n hoog bedrag niet ? Gisteren vroeg ik het op een ander kantoor en dit bleek geen probleem te zijn." "Toch wel mijnheer, maar wat u schreef is niet juist ! Het is 'trei
mii şapte sute cincizeci şi doi' (3.752) en u schreef 'treizeci
şi şapte de mii cinci sute douăzeci' (37.520)" Ik neem het postmandaat terug in handen en toon haar met de wijsvinger de 2 bedragen in cijfer en letter en leg daarnaast de beslissing van de rechtbank en vraag : "Juffrouw, wat is het verschil tussen 'treizeci
şi şapte de mii cinci sute douăzeci' en 37.520 ?" Het wordt even stil en ze trekt met het mandaat naar wat oudere collega's. Ook deze zijn verwonderd en de vraag over de juistheid van het bedrag wordt nog enkele malen gesteld. Uiteindelijk gaat men met 3 personeelsleden over tot het tellen van het geld. Het tellen gebeurde dan ook weer op de roemeense mannier, een pakje daar en een pakje bij een andere, dan de vraag 'ik moet nog 3.000' en uiteindelijk 'en nu nog 421'. De opdracht wordt ten lange laatste in de computer ingegeven en inderdaad het betaalde bedrag, het factuurbedrag (kosten inbegrepen) en wat het meisje overschot had, klopte als een bus. Opdracht volbracht ! Er kan nu niets meer gebeuren en we hebben de bewijzen in handen. Dat dacht je maar ... nu blijk ondertussen Mijnheer X zijn domicilie niet meer in Constanta te hebben, maar nog alleen in Cernavoda. Uiteraard zijn Mijnheer en Mevrouw X in de fout door niet de juiste gegevens over te hebben gemaakt aan de rechtbank. Zij moeten het dus maar verder met de 'Posta Romana' afhandelen. Ik wens hen veel succes !
Conclusie : Alle personeelleden van de post dragen een mooie badge met vooraan het postlogo 'Poşta Română' en hun naam, maar de klant wordt verzocht deze badge aan de achterzijde te lezen want daar kan staan dan : * Nu ştiu munca mea * Nu numeri bani * Nu ştiu sa citesc * Sunt nebuna, ... of andere belangrijke informatie die de postgebruiker best vooraf weet !
Roemenen hebben in de geschiedenis al heel wat uitvinders geleverd. Denken we maar aan : Aurel Vlaicu, Henri Coanda, Petrache Poenaru en vele anderen.
Dat roemenen vindingrijk zijn en voor alles een oplossing hebben, weten we alemaal. Dat hebben zij vermoedelijk ook te danken aan de tijden waarin ze niet konden beschikken over de zaken die ze nodig hadden. Een voorbeeld : een mes + een hamer = een bijl. Zo kan ik 10-tallen zaken opnoemen.
Een tijdje terug plaatste men in mijn omgeving enkele betonconstructies, die voraan en bovenaan met ijzeren hekken worden afgesloten. Hierin worden dan de vuilbakken geplaatst, maar nu afgesloten daar waar ze vroeger open stonden. De buurtbewoner komt met zijn huisvuil en etensresten , gaat de trapjes op en dropt het zakje door het kleine gat met een veer recht in de vuilbak. De poortjes zijn netjes met een slot vergrendeld. Door het gat met veer kunnen geen volwassenen om de boel door elkaar te trekken. Dit biedt het voordeel dat het nu proper is rond de vuilbakken. De straathonden kunnen de boel niet meer overhoop halen en de vuilbaketers kunnen ook hun resten niet laten rondslingeren. Mooie uitvinding toch ! Maar voor ieder slot bestaat een sleutel ...
Deze week kwam ik in het donker naar huis gewandeld. Vanop afstand zag ik een vrouw staan op de trapjes. Ze bleef onbeweeglijk staan met haar gezicht naar de muur, dus niet naar de straatkant. Voor haar lagen op straat een 5-tal honden, muisstil ! Ik dacht bij mezelf : LET OP ! Hier is iets niet pluis. De honden bleven stokstijf liggen, alle kijkend in de richting van de vuilbakken. Toen ik passeerde zag ik in de vuilbak een kind van amper 3 jaar. Het zat te ronselen in de vuilbak om door het gat aan moeder alles wat bruikbaar en eetbaar was door te geven. De honden waren dus aan het wachten op de afvalsresten van de afvalsresten. Moeder draagt de zakken gevuld met de waren die het kleinste van de familie als 'KOST'winnaar heeft verzameld en vader heeft ook eten.
In de Roemeense stad Pecica staan sinds kort verkeersborden die chauffeurs waarschuwen voor dronken voetgangers op de weg. Dat meldt nieuwssite Ananova.
Burgemeester Petru Antal bestelde de borden met het opschrift 'Opgelet: dronkaards' na verschillende ongevallen. Boven het opschrift staat een afbeelding van een persoon die op handen en knieën zit met een fles in de handen.
Volgens de burgemeester riskeren chauffeurs personen omver te rijden die een beetje te diep in het glas gekeken hebben in de lokale bars en daarna te voet naar huis waggelen.
'We zijn een grensstad en er razen hier constant wagens door de straten', legt Antal uit. 'Maar we hebben ook een bruisend nachtleven en die twee factoren zijn geen goede mix.'
De burgemeester ziet geen graten in de verkeersborden en vindt niet dat ze een verkeerde indruk kunnen wekken over de inwoners van zijn stad. Bron : De Standaard - http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20100309_006
Pecica is een stadje in het district Arad, nabij de grens met Hongarije
Het roemeens politiesysteem 'werkt' echt. Het bewijs hiervan werd vandaag nogmaals geleverd. Zonet kreeg ik een brief in de bus, Ministerie van Binnenlandse Zaken, Gemeentelijke Politie Constanta, Sectia 1. Gericht aan sc MONAS, wat MOMAS moet zijn en Bloc FZ 23 heeft geen A en ook geen scara. Mijn eerste gedachte, het gaat om de gestolen motor van de boot, de gelaste agent was tot 1 maart met vakantie en is uit zijn winterslaap ontwaakt. Maar, ... neen hoor ! Op 17 januari 2010 heeft de politie vastgesteld dat de wagen Open Astra (wat een Opel Zafira is) met nummerplaat (juist !) geparkeerd stond in de str. Pescarilor rechts van de blok FZ23, hebbende van binnen aan het dashbord een radardetector.
Om niet het slachtoffer te worden van diefstal in de auto, raad men mij aan om in de toekomst geen zaken met waarde bloot te stellen en aldus aandacht te trekken voor mogelijke dieven.
Het schrijven is gedateerd op 10.02.2010 en de omslag is afgestempeld op 02.03.2010. De kleur van de wagen werd niet vastgesteld, vermoedelijk uit angst hierin een fout te maken ! Men weet mij te vinden !
Onlangs was ik in Marasesti, een niet veel beduidende gemeente aan de hoofdweg tussen Boekarest en Suceava. Enkel het mausoleum van Maresesti is indrukwekkend en doet toeristen stoppen. Ik ook dus ! Naast het mausoleum is een typisch Roemeens restaurant : een grote kale zaal ! Maar het eten is er vers en lekker. Ik raad het wel aan. Allen al voor hun specialiteiten van brood zou ik er stoppen : brood en geroosterd brood !
Na bijna 2 weken is Virgil begin deze week uit het ziekenhuis ontslagen. Hij moest nog naar een ander ziekenhuis voor de longaandoeningen voor een test. Ik ben er met hem naar toegereden en terwijl we wachten keek ik op het archief van het onthaal. Ik kon het niet nalaten hiervan een foto te nemen !
Revelion cu bâte în comuna ieşeană Ruginoasa
Confruntarea a avut loc în această dimineaţă
Tradiţionala confruntare
între cetele de băieţi mascaţi din Ruginoasa a avut loc miercuri
dimineaţă. S-au împărţit bâte în stânga şi în dreapta între cei din
Deal şi cei din Vale, însă nimeni nu a fost rănit, ca în alţi ani.
Poliţia şi jandarmii mobilizaţi pentru acest eveniment nu au fost nevoiţi să intervină.
Potrivit tradiţiei, cei care dovedesc că sunt mai puternici câştigă
compania celor mai frumoase fete din sat. În anii anteriori, prezenţa
forţelor de ordine nu a putut împiedica rănirea unor participanţi.
Korte samenvatting : In het dorpje Ruginoasa in de provincie Iasi vindt naar jaarlijkse
gewoonte een gevecht plaats tussen de jongens verkleed in een schaap
van de heuvel en deze van het dal. De winnaar mag het mooiste meisje
van het dorp uitkiezen.
Het was de laatste jaren vrij rustig in de buurt, er waren niet zoveel straathonden meer. Daar is nu duidelijk weer verandering in gekomen.
