Vanaf morgen of overmorgen zal de fotoreportage over onze reis naar Litouwen (Litubel) te zien zijn op dit blog. De reportage in het bijzijn van een cameraploeg van de RTBF behelst o.a. doortocht Polen -onderhandelen met de politie over boete/ winter tot -18°/ bezoek aan sportschool/ bezoek bij renners-begeleiders thuis/ officieel bezoek aan het Olympisch Comité Litouwen/bezoek aan de Parketfabriek van oa. Francky Vanbrabant (voorheen met Eddy Planckaert)/ bezoek bij een directeur thuis en sauna/trainingsritten van de renners met een temperatuur van min 18°/onderhandelen met parkeerpolitie over wielklem/ en nog veel andere dingen......... ********************************************************************************************* Hier een artikel verschenen in de Gentenaar betreffende het bezocht bedrijf Litubel :
Nieuwe baas doet vroegere houtbedrijf Eddy Planckaert draaien als nooit tevoren ,,Ik ben geen Litouwse maffiose oplichter'' Het gaat uitstekend met Staki Litubel-parket, het voormalige houtbedrijf van wielrenner Eddy Planckaert in Litouwen. Zo goed zelfs dat de nieuwe baas Kestutis Stakenas hier in Vlaanderen een complete wielerploeg voor juniores de weg opstuurt. ,,Ik ben altijd al een wielerfanaat geweest, nog voor ik Eddy leerde kennen'', zegt Stakenas, die af en toe eens afzakt naar ons land. In Lesterny, waar de familie Planckaert een hotelletje uitbaat, is hij nog niet geraakt. Kestutis Stakenas is de man die een tiental jaar geleden samen met Eddy Planckaert en zijn Desselgemse vriend Franky Van Brabant een oude, uitgeleefde zagerij in Litouwen nieuw leven inblies. Een schitterende cowboytijd heeft dat drietal daar beleefd, tot Planckaert het bedrijf om duistere redenen de rug toekeerde en in Polen helemaal opnieuw begon. Een jaar later was Planckaert failliet, maar ondertussen ligt er in de Ardense bossen weer overvloedig brood op de plank, dankzij zijn soap en zijn hotelletje. Ook Franky Van Brabant moest enkele harde noten kraken, want omdat er bij de failliete Eddy Planckaert niets meer te rapen viel, klopten de schuldeisers vooral bij hem aan om hun geld te recupereren. Harde woorden
,,Ik heb zwarte sneeuw gezien, maar ik geraak er stilaan weer bovenop'', zegt Van Brabant. ,,Onder meer dankzij Stakenas. Hij heeft me nooit laten vallen. Ik verdeel zijn parketvloeren in Frankrijk, Nederland en België. Na het faillissement waren we al onze afnemers kwijt. Het was niet eenvoudig om het vertrouwen te herstellen.'' ,,Dat klopt'', zegt Kestutis Stakenas. ,,Ik heb altijd goed samengewerkt met Franky. Ook met Eddy vlotte het aanvankelijk zeer goed. Hij was tegelijk mijn baas en mijn beste vriend. We hebben daar samen ongelooflijk veel lol gemaakt, tot Eddy over alles en nog wat lastig begon te doen. Eddy was geen echte zakenman: hij bleef maar discussiëren en kon geen beslissingen nemen. Als we na veertien dagen eindelijk eens akkoord raakten, dan veranderde hij achteraf weer van gedacht.'' ,,Er zat gewoon geen strategie meer achter het bedrijf'', zegt Stakenas. ,,De ene maand werden we overstelpt met werk en de volgende twee maanden zaten we met onze duimen te draaien. Nu eens was er geld, de volgende week waren we blut. Maar ondertussen zat ik daar wel met veertig personeelsleden die op tijd hun loon eisten. Kan je het mij dan verwijten dat er harde woorden vielen?'' ,,Ik heb het zelf trouwens ook moeilijk gehad. Toen Eddy de zaak in de steek liet, moest ik hals over kop geld lenen bij vrienden en kennissen. Sinds januari is dat allemaal terugbetaald. Alleen bij de bank heb ik nog wat schulden. Het houtbedrijf draait nu beter dan ooit tevoren. Er werken nu al 68 mensen in de zagerij, de schaverij, de parketproductie en de droogkamer'', zegt Stakenas. Wielersponsor
Het gaat zelfs zo goed dat de nieuwe bedrijfsleider samen met Franky Van Brabant een juniorenwielerploeg sponsort. Het vijftal, dat in een Litubel-shirt rondrijdt, logeert bij Van Brabant, waar de renners in afgedankte legerbedden slapen. ,,Ik ben nog altijd een fanatieke wielerliefhebber'', zegt Stakenas. ,,Samen met Franky wil ik beloftevolle Litouwse jongeren de kans geven om hun droom waar te maken. Waar kan dat beter dan in Vlaanderen?'' Een van zijn renners heeft trouwens al zijn naamkaartje afgegeven. In zijn eerste wedstrijd eindigde hij derde en in de volgende wedstrijd gaf hij alle Vlaamse renners het nakijken. De vijf studenten blijven nog tot oktober in het West-Vlaamse Desselgem, maar een uitstapje met de hele ploeg naar het Planckaerthotel in Lesterny staat niet op het programma. Voor Stakenas is het hoofdstuk Planckaert definitief afgesloten. ,,Ik heb vandaag pas vernomen dat hij een hotel heeft en dat zijn dochter zwanger is'', zegt Stakenas. ,,Maar ik weet intussen wel dat Eddy hier de gekste verhalen over mij opdist. Dat ik een oplichter ben, dat hij bedreigd werd, dat hij in elkaar geslagen werd en dat we hem met de hulp van de maffia uit Litouwen buitengeschopt hebben.'' Stakenas moet er om lachen. ,,Planckaert tegen de Litouwse maffia, dat klinkt natuurlijk zeer heldhaftig, maar de waarheid is minder spectaculair. Eddy is een joviale gast, die weet hoe je een man of een vrouw moet inpakken. Eddy beschouwde de rest van de wereld als zijn beste vriend, vooral als hij wat wodka gedronken had.'' Rammeling om privé-probleempje
,,Maar niet iedereen pikte dat. Een buitenlander die een bedrijf overneemt, dat wekt zo al afgunst. Als je dan wat te familiair wordt, komen daar vodden van. Bovendien ging Eddy dikwijls met een heel pak geld op stap, wat natuurlijk niet zo verstandig is.'' ,,Ik vind het nogal straf dat de mensen hier blindelings alles geloven wat Eddy vertelt. Ik kan alleen maar zeggen dat die rammeling totaal niets met ons houtbedrijf te maken had. Dat was - om het beleefd te houden - een privé-probleempje. Ik heb Eddy nog kilometers ver door de sneeuw naar een ziekenhuis gevoerd. Als ik dan toch zo'n smeerlap was, waarom heb ik hem dan niet gewoon laten liggen?''
22-10-2007 om 00:00
geschreven door rodeden
|