Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
15-04-2016
Verwerking
Hallo allemaal ,
Wat is me dat een week zeg ,... Ik zit in een rollercoaster van hoop,wanhoop ,verwerken ,...
Vandaar dat ik,een hoofd heb als een tol ,...bonkende en barstende hoofdpijn ,...
Waar ik eigenlijk moet beginnen om neer te schrijven weet ik eigenlijk niet ,wel dat het mijn therapie is om alles een plaats te geven. ... Ik moet nu echt door die zure appel om er hopelijks binnenkort weer helemaal terug te staan .... Op die plaats waar ik zo graag wil ,... Mijn werk ,mijn collega's ,mijn patiënten ,....
Ook al weet ik heel goed dat de o zo nodige Zelfzorg nu belangrijk is ,....
Maandag moesten we naar het ziekenhuis met Robin en Anouk voor Rx foto's te nemen van hun rug en knieën ,... Maandag hoor ik van Dr Plasschaert of er een operatie zal volgen ,....
Ik ging voor de eerste keer op bezoek bij mijn collega's ,... Blij om eens onder hen te zijn ,... Ik stuurde vorige week een mail naar de hematologe van dienst dat ik echt voor geen meter vooruit kon en of ze me wat kon helpen ,...ze zag me dan maandag en na een goed maar moeilijk gesprek kon ik dan woensdag om een grote shot ijzer gaan via een Baxter ,.... Ik hoop dat dit me al een stuk vooruit zal helpen ,...
Weet je ,een gebroken been steek je in het gips en het geneest ,... Maar wat als het om een zorg gaat van 18 jaar ver ,... Een zorg met vallen en opstaan ,...maar wel met een intentie van een verhoogde behoefte .
Blijkbaar heb ik dit al heel veel jaren niet genoeg beseft wat een impact het heeft op mijn lichaam,.... Omdat mijn moederliefde zoveel groter is dan de rest ,.... Ik vond het maar o zo normaal dat ik bleef doorgaan zonder stil te staan bij mezelf ,...maar die gedrevenheid zit in mijn karakter ,want opgeven en bij de pakken blijven zitten staat echt niet in mijn woordenboek ,...
Nu moet ik al 2 maanden gewoon toezien ,... Ook door mijn karakter en gedrevenheid lukt het me momenteel om mijn gezin draaiend te houden maar mijn lichaam beslist hier wel een beetje anders over ,...
Enfin ,het is echt niet de makkelijkste week uit mijn leven maar ik doe moedig verder,... Ik slaap heel goed ,... Ondanks de vele nachtmerries die mijn man uit zijn slaap halen ,... Mijn onderbewustzijn is echt heftig bezig vandaar dat ik dan wakker word ,helemaal stijf ,overal pijn en barstende koppijn ,... Maar ik zal nu door die hevige periode moeten ,... Ik blijf geloven in mezelf en weet dat ik er op een dag weer zal staan ,... Nu moet ik echt LUISTEREN naar die signalen ,.... Hoelang nog weet ik niet ,.... Het liefst van al zou ik morgenvroeg willen opstaan en gaan werken ,.... Maar forceren zal niet helpen
Eigenlijk ben ik al blij dat ik tot dit inzicht ben gekomen ,.... Gisteren genoot ik dan van het zonnetje ,...kwamen mijn ma en zusje voor een fijne babbel ,... De warmte van de zonnestralen deden me deugd en konden me wat opbeuren ,.... Misschien moet ik echt die lat voor mezelf wat lager leggen ,... Het zal een leerproces worden van afstand nemen ,... Nog maar eens. ... Maar mijn gezin heeft me nodig en met een halve Ann zijn ze niet veel ,...
Ik hoop meer dan uit de grond van mijn hart dat ik nu echt aan mijn revalideren kan werken zonder te forceren ,... Makkelijk is het niet ,echt niet ,... Want ik wens niemand toe wat ik nu mee maak ,... Maar door dit hier neer te schrijven ben ik al een grote stap vooruit
We hopen dat de zon verder mag schijnen ,dat ik kan genieten ,... Dat ik kan leven ,... Want het leven is zo mooi ,.... Mijn gezin is zo mooi ,... En mijn hele wereld vol collega's ,vrienden ,familie en kennissen rond mij steunen me meer dan ooit ,... Mag ik me gelukkig prijzen ,... Dank je wel
En voor jullie allemaal ga ik echt mijn best doen ,... Love you all
Liefs,Ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
