Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
07-04-2009
dinsdag 7 april
Hoi ,
Vanavond heb ik naar Aartrijke gebeld en alles is in orde .Robintje had wel wat koorts gisterenavond en vandaag hebben ze hem aan de kinderarts getoond,zijn keeltje ziet wat rood,hij heeft een virale keelontsteking,maar hij is rustig en content. Met mijn poppeke is alles ok.Morgennamiddag ga ik eens naar hen toe,...........Ach ,wat mis ik hen toch. Het paasweekend gaan ze dan bij oma Rollegem omdat wij moeten verhuizen maar de week ernaar ga ik ze in hun nieuwe kamer heel hartelijk verwelkomen en dan gaan wij samen Pasen vieren,...........
Gisteren ben ik terwijl ik in het ziekenhuis was op bezoek geweest bij een kindje uit de leefgroep die op pediatrie ligt. En ik zag weer een hele film voor me omdat het kindje op een kamer lag waar Anoukje 7 jaar geleden ook lag.,.......... Dan ging het heel slecht met haar,........Ze had de windpokken gekregen,was heel zwak,kreeg moeite met ademen,haar zuurstofsaturatie ging snel achteruit,...........wat was ik bang,..........Tegen middernacht lag ze beademd op intensieve zorgen,het was . verschrikkelijk,......De dokter zei me dat het in de eerste 24 uur moest keren of dat ik haar ging verliezen,ze had maar 1/3 longfunctie meer,............Ik ging door een hel,toch niet mijn klein meisje,..........Nu ,de toestand beterde maar door haar spierzwakte konden ze haar niet van het machine halen,ze gingen ze naar Gent brengen,...... Maar er was een nieuwe infectie,al de functies van haar organen waren aan het stilvallen,........het vocht zat overal rond,haar bloeddruk was laag,haar rode bloedcellen en bloedplaatjes waren in dysfunctie,het was een hel,........Ik dacht,ik ben ze kwijt,............Ik ben nog steeds die anesthesist heel dankbaar voor alles wat hij deed op die zondag,hij week niet van haar zijde,......... Ze kreeg de hoogste dosis antibiotica daat ze aankon en nu was het aan zusje om te vechten,...........Ik maar praten tegen haar,zusje laat mama niet in de steek ,ik heb je zonodig,............En ja,het beterde stillekes na 3 a 4 weken op intensieve,ondertussen had ze dan een canuleke geplaatst ,en konden ze zo de beademing afbouwen,.Na 5 weken mocht ze weer naar kamer 428 en kon de revalidatie beginnen want ze was zo zwak,.............Op een nacht had ze zelf haar canule uitgetrokken,de verpleegsters in paniek,haar saturatie bleef goed en ze bleef het super doen. Amai,dat was een opluchting en daar was ze dan van verlost,Gelukkig,........En zo ging het stilaan beter. We hadden helse weken beleefd,zo intens ,zo zwaar en weet je,Anouk is een vechter en heeft zo gevochten voor haar leven,........... Van die moment wist ik het zeker,Mijn kindjes gaan zelf beslissen wanneer het niet meer gaat,wanneer ze geen kracht meer hebben,............ Toen ik gisteren op die kamer was,kwam heel mijn verhaal boven,...........en ik had het erover met de verpleegster op pediatrie,ze zei me ook, Dat het een heel groot wonder is dat mijn meisje het nu zo goed doet,............. Dank zei zusje,heb ik heel veel kracht en ga ik elke dag vechten voor hen,........... Lieve robin en anouk,ik hou zielsveel van jullie,.............Dikke,dikke zoen,mama
Reacties op bericht (2)
08-04-2009
Anneke
Dit wist ik nog niet Ann! Sorry! Maar je kleine muis is een zeer dappere meid....die vecht als een leeuwin. Met een mama uit de duizend, vergeet dat nooit hoor! Zonder jou steun......en liefde hadden je kids niet geworden wie ze nu zijn. Vechterjes! heel dappere. Nog even en dan lekker met de kids naar je nieuwe huizeke xxx
08-04-2009 om 20:44
geschreven door Ann en Seppe*
mama
amaai ik zit hier met traanen in mijn ogen, wat ben jij een echte supper de dupper mama met zo een vechtertjes van kindjes. amaai zeg wat heb jij al veel mee gemaakt, wat heb ik bewondering voor jou. Je bent echt fantastis, en doe het rustig aan he met die verhuis. wat zullen je kids blij zijn als ze hun nieuwe kamer zullen zien. het is een heel werkje he die verhuis. maar als dat achter de rug is, dan kan je echt genieten, van je huisje, en van je kids. en pasen een week later vieren kan ook nog he. MMMM lekkere paaseitjes, ik ben er zeker van dat de paashaas bij jullie komt, want zo een lief gezin. dat kan niet anders dan dat hij gaat komen.
Liefs Karin
08-04-2009 om 10:09
geschreven door karin, paul, jonas en Emma
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
