Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
08-11-2014
Anouk 15 jaar
Hallo allemaal ,
Hier ben ik eventjes terug ,...Ja ,jullie merken het ,..ik kom hier wat minder ,..maar ik voel me goed ,ben terug aan het werk ,..geniet ,..en zo geraak ik niet telkens aan het schrijven ,... Ondanks de drukte hadden we hier alweer fijne dagen ,..vorige week op 1 november zaten we buiten te dineren ,..zalig toch hé ,..we genoten dan ook met volle teugen van ons gezin en de mooie dagen ,... Zondag kwam oma en opa even thuiswachten want samen met mijn ventje ging ik even supporteren voor Elke op haar karatewedstrijd ,..Wat heeft mijn metekind talent ,..Ik bewonder haar discipline en inzet ,...maar wanneer ze thuiskomt dat is ze zo lief ,..openhartig en knuffelt ze heel hard Robin en Anouk,...Zondagavond was dan ook eens zalig ,we hadden geen ritje naar Aartrijke want maandag was mijn poppemie 15 jaar en had ik een dagje vrij genomen om die samen met zus en broer door te brengen ,.. Zondagavond was het hier dan ook heel gezellig hoor ,...even de kids uit hun rolwagens en samen in de zetel ,...tis niet meer evident ,...maar o zo leuk ,...Mijn ventje en ik zaten erbij en glimlachten ,..zus was eens vrij en schudden met die poep ,..die handjes heen en weer ,..die o zo mooie glimlach ,...Wat is mijn meid meer dan gelukkig ,...en ikzelf ben zo mega trots op haar ,...Ze doet het maar elke keer opnieuw zo ons hart verwarmen ,...Robin voelt zich duidelijk ook goed en vond het knuffelmoment dan ook heel zalig ,...
Maandag was het dan een rustige dag hier samen thuis ,...we kregen bezoek ,...ik gaf zus heel veel liefde ,...gaf haar de vele kussen die iedereen haar wenste ,...maar dan was het helaas toch weer tijd om afscheid te nemen ,...en opmerkelijk ,..onze timmy zei ,..moeten ze nu echt weeral terug ,..ja jongen ,..zo is dit ,..want we moeten morgen werken ,...en dan kreeg ik zo een mooi antwoord van Timmy ,...Hij zei ,..weet je ,...als jullie er niet meer zouden zijn ,..dan zou ik echt mijn uiterste best doen om ze naar huis te halen ,....ja ,..ik was even stil ,...Timmy vent ,..merci voor jou groot hart ,..Wat zie ik je ook zo graag ,....
Woensdag deed ik samen met mijn collega opnieuw een stamcelafname ,..en geloof me ik was zo blij om dit weer te kunnen doen ,..ik hou echt van mijn werk ,..het heeft me zo een grote voldoening ,... Gisteren ging ik dan naar Vives Kortrijk ,de verpleegsterschool waar ik 23 jaar geleden afstudeerde samen met andere ouders gaan praten met pediatrische verpleegkundigen over de zorg en onze ervaringen met ons kind in het ziekenhuis ,..Het was een heel gevarieerd gesprek met emoties ,...met veel begrip en ook waardering langs beide kanten ,...Het spreken heb ik nu al meerdere keren gedaan en je voelt toch wel dat er daar nood aan is ,...want wij als ouders zijn de experten in de verzorging van onze kapoenen ,...want onze kids hebben echt elk op hun manier een identieke handleiding die wij wij ook maar al te goed kennen ,....en zelf verpleegkundige zijn besef ik ook maar al te goed dat het voor hen ook niet zo evident is om te weten hoe ze met ons en het kind moeten omgaan ,...maar we zijn er om elkaar te helpen en dat voelt fijn aan ,...
Vandaag moeten we even weg ,..en gaan we pas de kids morgenvroeg halen tot dinsdaavond ,...en eerlijk ,..ik voel me wat verloren ,..maar ben me ook aan het voorbereiden voor morgen en maandag ,...want dan vieren we feest voor ons poppemie ,...ze verdient haar lekkere taart en de aanwezigheid van de familie om ons heen ,...Kortom we maken het hier weer gezellig ,...ik hoop dat jullie dit ook doen ,...
Mijn enge periode is nu weer eventjes voorbij ,..ik ben hier heel dankbaar voor ,..dat het weer beter met me gaat ,..en gaf dan gisteren ook de boodschap mee ,...geniet van elk mooi moment ,..geniet van jullie kinderen die dansen ,spelen ,springen ,..tetteren want dit moet ik missen ,....Maar hetgene ik krijg van broer en zus ,..is onbeschrijfbaar en zo kostbaar voor mij ,...Ik leef terug ,..Fijn weekend allemaal ,...
Liefs ,ann xxxxx
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
