Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
30-06-2014
Einde schooljaar ,...
Hallo allemaal ,
Hier ben ik even terug ,...Alles gaat hier stilletjes aan gewoon na een hectische week vol van emoties ,..zorg ,denken ,... Robin doet het weer goed ,..zijn medicatie is serieus afgebouwd en sinds zaterdag hoorde ik mijn ventje weer kraaien ,...zag ik hem weer lachen en zag ik hem zijn zus aankijken ,...Wat was ik gelukkig ,... Het is dan ook voor mij vandaag heel onwennig om hier weer alleen thuis te zijn ,..ik mis mijn kereltje rond mij ,...maar helaas ,hij heeft ook zijn structuur weer nodig,...en ik moet hem weer wat loslaten ,... Ik zelf ben net terug van de dokter ,...ook even opnieuw geschrokken met haar verdict ,...maar het moet ,...totale uitputting ,...mijn lichaam is "op" ,...pfffffffffffff en ik wil het niet ,echt niet hé,...maar ik moet luisteren ,ik heb geen andere optie ,...Maar hier wil ik het niet meer over hebben ,...want de eer gaat naar mijn speciale kanjers ,...voor hen wil ik verdorie vechten en er elke dag opnieuw zijn ,want ze zijn mijn trots ,...
Vorige week dinsdag was het dan een heel belangrijke dag voor Timmy en Anouk ,... Timmy was heel nerveus ,gespannen ,..maar iets over 21 uur stond hij daar dan trots met zijn hoedje op zijn hoofd ,...Hij is afgestudeerd en mag nu op stap gaan met zijn diploma van organisatie hulp assistent ,...Het was echt een héél moeilijk jaar voor hem maar met zijn prachtige hulp en ondersteuning van Hanne ,zijn gon begeleidster van de voorbije 6 jaar en zijn medicatie heeft hij het gehaald ,...en ik ben dan ook zo ongelooflijk trots op hen ,...Ik was fier als een gieter om naast hem te staan ,..Timmy ,jongen ik wens je oprecht alle geluk in alles wat je ook gaat doen op je nieuwe levensweg en weet dat ik ook hier naast je sta om je bij te staan waar het moet ,...Ik hou van jou ,...
In de vooravond was er dan al een afscheidsreceptie in Zonnehart waar mijn poppemie na 10 jaar afscheid moest nemen van juf Gwen ,...ze kreeg dan ook een heel "mooi diploma" mee die ik jullie zo graag wil laten meelezen ,...Ik liet het even staan ,..kon het moeilijk lezen want het is o zo mooi en oprecht geschreven door de liefste juf van de wereld. Gwen ,..we gaan jou missen hoor ,...Bedankt voor alles ,...Een dikke zoen ,...
Voor mijn lieve Noukje ,....
Hey lieve Noukje ,
Op het einde van jouw schoolcarrière bij mij ,...blik ik graag es terug ,...
Ik herinner het me nog ,als de dag van gister ,dat je aankwam in mijn klas.Nochtans is het inmiddels 10 jaar geleden ...
Je was een klein meisje ,maar wel eentje vol pit !!! Hoe boos kon je je maken in het begin ,toen je nog moest wennen aan de drukte van de klas,al die nieuwe mensen ,geuren ,geluiden om je heen !!!Zo boos en verdrietig als ik je aanraakte ,je had het er echt wel moeilijk mee ,...
Ik had het er dan weer moeilijk mee dat ik je zo moeilijk kon troosten ,want je door mij te laten knuffelen ,wat bij je grote broer wel hielp,gaf bij jou het tegenovergestelde effect! Jou moest ik gerust laten ,niet aanraken ,nee ,zeket niet !!! Hoeveel liedjes heb ik ,stilletjes AUB! ,niet gezongen en gefloten ,hoeveel 'nestjes' heb ik niet gemaakt voor je ,toen je uit je veilige schelp van je rolwagen ,op de mat werd gelegd ,waar je ,in die grote ruimte om je heen ,je jezelf verloren waande ....
Eerst kwam je ,samen met broer ,in mij groep van 'voormiddagkindjes ' terecht ,en daarna werd je in het rustigere 'namiddaggroepje ' geprogrammeerd.
Het was de gewoonte dat vanuit de leefgroep de informatie meekwam of je die middag al dan niet veel gegeten had ,zodat ik bij "een moeilijk moment' al beter kon weten of he nu moe was of misschien wel honger had ...want je toonde je 'onrust' door heel fanatiek op je vingertjes te daan zuigen en zoek dus maar es uit waarom...Ik vond het wel schattig ,je zo bezig te zien ...
Toen ,en ja ,ook nu nog een beetje ,had je zo nu en dan je 'rust' nodig ,vooral op maandag ,als je het WE bij mama ,papa Erwin en je 2 broers was geweest ,want dan had je zoveel leuke dingen samen gedaan ,dat je wat aan rust toe was !!En daar hield ik dan vanzelfsprekend rekening mee:de maandagnamiddag werd dan ook jou rustige namiddag,zonder speciaal geplande 'individuele sessies',rustig ontspannen in de mooi ingerichte snoezeltent,in je beenstrekkers ,al dan niet in een nestje ,...
Het moet gezegd ,naarmate je ouder werd ,had je het 'nestje' alsmaar minder nodig ,zelfs op de sleepdeken ,waar ik je talloze keren in heb rondgesleept...je word steeds minder bang,meer zeker van jezelf ,minder 'schrikachtig' bij aanrakingen ...
We hadden er dan ,samen hoor ,wel heel hard aan gewerkt !! Aangekondigde aanrakingen ,'Noukje of Noukie'fluisteren voor ik je aanraakte ,en ons bij massages een weg banend langs vingertjes en voetjes naar de teerdere delen van je lichaampje,je borst en buik,van de achterkant van je hoofdje naar je gezichtje toe door talloze gezichtsmassages heen ,mocht ik je steeds vlotter aanraken!! Van trillingen was je eerst geen favoriet en bood ik jou dan heel gedoseerd trillingen aan,eerst indirect door het trilapparaat heel ver van je af te zetten ,zodat die je bereikten door de mat en zo steeds dichter ,zodat ik op den duur het apparaat helemaal op jou lichaam mocht zetten.Helemaal je ding zin trilapparaten niet ,maar je kan er al es mee lachen ,hoe dat kriebelt op je voeten ,je buik ,...Je angst voor bewegingen pakten wa aan door te schommelen ,heen en weer te slepen op je sleepdeken of in de schommelton ,te rollen op de mat ,...
Door de tijd heen ging je dat steeds beter aanvaarden en ging dat toch allemaal een stuk vlotter.Door je armpjes voorzichtig te buigen ,kon ik je sneller uit je gespannen houding halen als het dat moment wat minder ging...
Kortom door de tijd heen ging jij mij beter aanvaarden ,je stelde je steeds meer voor je begeleiders open ,en dan ben ik je heel dankbaar voor ,kleine meid !!!
Je ziet dat ik je nog steeds 'kleine meid' noem ,en dat blijf je ook voor mij ,maar natuurlijk zie ik je ook als een intussen flinke grote meid !! Je bent een prachtig mooie puber geworden ,het 'roosje in een knop' bloeide open tot een prachtige mooie roos !! De laatste jaren trakteerde je ons steeds meer op jou lachjes en giechels ,je bloeide inderdaad helemaal open ,genietend van elke activiteit die ik met je deed!! Elke middag als je aankomt in de klas en ik je aanspreek ,schenk je me een prachtige glimlach en komt er soms een babbel bij !!
En nu moet ik ,zoals dat heet ,je 'loslaten' en ik moet toegeven ,ik heb het er toch vrij moeilijk mee ,maar ja ,het moet hé !!Ook je grote broer moest ik laten vertrekken ,maar toen had ik jou nog...Ook van je mama en de rest van je liefdevolle gezinnetje moet ik toch een beetje afscheid nemen ,en ook dat valt me zwaar,want ook met hen klikte het echt wel goed. Want weet je ,lieve schat ,je hebt een prachtig gezinnetje,een schat van een mama en papa en een hele grote broer die er voor jou is ...Dat maakt me dan ook sterk dat het je verder goed zal gaan ,dat je ook in je nieuwe school 'op je plooi ' zal vallen,bij mensen die ook heel hard hun best voor jou gaan doen,en je mij dan niet zo meer zal nodig hebben ...Je blijft ook op je leefgroep Onyx ,waar je je zeker thuis voelt ,bij mensen ,die zich,net als ik ,100%voor je inzetten om je je goed in je vel te laten voelen .En daardoor zal ik je regelmatig nog wel es zien en door de leefgroep heen ,kan ik je nog blijven 'volgen' zoals ik met broere Robbedoes doe ...
Dus ...niet getreurd nu,je slaat een bladzijde in je leventje om ,om aan nieuwe te beginnen ,vom nieuwe en leuke dingen...
Het ga je goed ,mijn grote ,kleine Noukje !!!
En wees dus maar gerust ,ik blijf je van aan de zijlijn 'volgen '.... Hééééééééééééééééél vééééééééééééééééééél dikke knuffels, Jouw juf Gwen xxxx
Een lieve groet ,Ann
Reacties op bericht (1)
30-06-2014
Dank je wel
Dag Ann
Gewoon eens zeggen ! Je bent een prachtvrouw en je blog heeft me zoveel moed. Ikzelf voel me net zo: moe uitgeput en voel mecook schuldig dat ik me zo voel. Helaas gaat het echt niet zo goed met mijn zoon hij is net als Timmy autistisch en bij hem lukt het niet , zo beïnvloedbaar en enorme stress blokkeren hem. Ik heb ook wel hulp. Maar hij heeft ook ADHD waardoor hij zo enom impulsief is en steeds in de problemen komt . Iedereen staat machteloos en zijn manier van denken is onbegrijpelijk . Ik lees je blogs opnieuw en opnieuw en wil je gewoon laten weten dat je voor mij de persoon bent die me op de been houdt. Je kracht en je inzet maakt mensen blij niet alleen in jouw prachtig gezin maar ook buiten je gezin. Voel je niet slecht dat je wat minder energie hebt. Ieder ander zou voor minder.
Ik ben vol bewondering en ik voel je optimisme in al je berichten ... Het lukt je wel ! Dank je voor je blog.
Roos
30-06-2014 om 14:59
geschreven door Roos
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
