Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
03-12-2012
De lieve sint
Hallo allemaal,...
We zijn alweer een weekje verder ,een weekje dichter bij het eindejaar,...elke dag ietsje dichter bij de "feestdagen". Het voorbije weekend vierden we alvast de verjaardag van de Sint,...ook al weten of beseffen mijn lieverds niet hoe het in elkaar zit ,ik vind het zo leuk om toch er een gezellig feestje van te maken ,..Vrijdagavond kwamen ze weer content naar huis ,ze waren wel een beetje moe van een hele week school en therapie ,maar het voelde zo zalig om te zien dat ze het toch wel weten dat ze hier echt "thuis " zijn.
Zaterdag stonden ze heel welgezind op ,het is zo zalig om te zien dat Robin en Anouk zich eigenlijk momenteel wel goed voelen,ze eten vlot ,zijn heel content,lachen met volle teugen en zijn ook wel alert. Na hun middagdutje hadden we wel bezoek gekregen zeker van de lieve man ,...een tafel helemaal versierd met heel veel lekkers ,een cadeauke ,... dan kwamen ook oma en opa langs en ook mijn metekindje en haar broertje,...Het was een gezellig ouderwetse avond ,we aten samen klaaskoeken en dronken verse chocolademelk,..ja ,ik weet het ,tis nostalgie ,maar dit vind ik zo mooi en wil ik dan ook meegeven aan de kids,..Ze hadden echt een goede dag en bleven dan ook lang op ,we keken samen naar het eurosongfestival voor kids ,...
Gisteren was het een lazy sunday ,..gewoon op het gemak genieten van een lekker stukje taart samen met onze matekes,wat naar studio 100 kijken en dan nadert het plots 18 u 30,..helaas weer tijd om richting Aartrijke te vertrekken,..en soms ja ,heb ik dan last van de zondagavondblues,..Het is en blijft nog steeds balen hé en ik wen er maar nooit aan ,..Bij het naar Aartrijke rijden overviel me weer een gevoel van machteloosheid ,met de komende feestdagen in het zicht zie je weer overal de lichtjes verschijnen,het haardvuur branden ,..en ja ,we hadden dan zo'n leuk weekend samen en dan moet je ze weer achterlaten ,...is echt HELEMAAL niet leuk,..maarja ,het is zo en het zal zo blijven ,..
Ondertussen schrijf ik nu al 4 jaar op mijn blogje ,..een hele tijd hé,..maar het voelt goed aan dat ik dit kan doen ,het is mijn therapie ,mijn weg om even te ventileren,even mijn "ongemakken" of hoe moet ik het noemen dat het hier "anders dan anders " is.Momenteel voel ik me eigenlijk echt wel goed ,ik kan mijn eigen vermoeidheid wat overwinnen door mijn eigen grenzen te bewaken en mentaal lukt het me ook wel goed omdat ik het hier even kan neerschrijven ,..weet je ,een dag ,een week ,een maand gaan open en toe en elk van ons heeft zijn eigen leven ,..en eigenlijk wil ik ook zo een normaal mogelijk leven ,maar hier is dit niet altijd haalbaar ,..ik vind de kerstperiode echt een fijne periode van warmte en gezelligheid ,maar toch blijven ze moeilijk ,...Ik ga zo graag even naar Brugge ,even gaan kerstshoppen maar probeer maar eens met 2 grote rolwagens in een overvolle straat ,je er door te wagen laat staan om een plaatsje te vinden in een tearoom,.. en dat zijn dat zo van die momenten die je elke keer doen beseffen dat je geen normaal gezin hebt ,alhoewel je dit soms niet wil zien of niet wil horen maar dat het realiteit is ,..en deze momenten doen je dan beseffen dat het een levenslange opdracht is ,..Maar ondanks deze hersenspinsels die me soms parten spelen doen we hier verder ,genieten we van elk moment ,kunnen we neerkijken op een mooi 2012 en vooruitblikken op een even mooi 2013 want dit kunnen we hier samen wel beleven dankzij een lieve familie ,lieve vrienden en leuke buren ,..daarom ALLEMAAL ,..een welgemeende DANK JE WEL voor jullie aanwezigheid in ons leven.
Een lieve dikke knuf en zoen ,Ann
Reacties op bericht (0)
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
