Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
12-02-2009
donderdag 12 februari
Dag allemaal,
Ik heb 2 rustige dagen gehad.Ja,ik moest wel hé,ik ben nog steeds thuis voor mijn rug.Ik mag wel zeggen dat het veel beter gaat ,de enorme spanning die ik had is toch wel geleidelijk afgenomen .Dinsdag ben ik nog eens naar de osteopaat geweest en die heeft zijn werk gehad,want mijn bekken stond nog gekanteld en is nu weer op zijn plaats.Laat ons hopen dat het nu wat goed zal blijven.. Met Robin en Anouk is ook alles in orde,toen ik gisteren belde had Anoukje wel wat schootjespijn maar ze hebben ze dan wat verwend.Iedere woensdagnamiddag is er een muziekmoment ,dan komt een meester die gitaar speelt enkele liedjes zingen en daar genieten de kindjes van en mijn kleine meid heeft op het schootje gezeten van de opvoedster en dan was het ok.Met Robin gaat alles zijn gewone gangetje; Gisterenavond heb ik ook gekeken naar Hart voor Mekaar,het was een mooie uitzending want het ging eigenlijk allemaal over mensen met een handicap en weet je,het doet toch echt wel deugd dat er toch nog veel mensen zijn met het hart op de juiste plaats.Dat heeft me dan een warm gevoel want onze speciallekes verdienen echt wel het allerbeste.Het gaf me echt wel een emotineel gevoel want dan voel je precies hetzelfde wat er in die mensen omgaat.Ja,en wij als mama hebben gewoon dat moederinstinct om alles te geven aan die sloebers.
Liefs,Ann
Hallo, Hier ben ik nog eens terug. Ik belde vanavond naar Aartrijke en ons Anoukje is minder goed,ze deed gisterenavond een grote epilepsie -aanval en vandaag was ze nog wat aanvalachtig.Ja,ze kan dit wel hebben,ze doet een grote aanval en de dag nadien gaat het moeizaam,het is dan precies alsof ze wat afwezig is.Maar ze kan het niet zeggen hé,kon ze het maar 1 keer zeggen wat ze voelt.Ze gaan ze ieder geval tonen aan Dr Bockaert,dat is de neurologe. Anoukje staat wel al een hele tijd op dezelfde dosis van haar medicatie en misschien gaat die moeten aangepast worden. Ik ga in ieder geval morgen eens gaan zien. Robin was in de voormiddag welgezind maar in de namiddag wat humeurig en dat is al zo'n 3 dagen,ik zei hen dat ze hem best niet meer in zijn bedje steken over de middag ,hij wil dat niet meer,thuis had ik het ook al een paar keer voor en daarom liet ik hem op en bleef hij content. Lieve schatjes,mama ziet jullie graag.Dikke zoen
Reacties op bericht (3)
13-02-2009
Hoi Ann
hoe zit het ondertussen met je rug? Is het al wat beter? Spijtig van Anoukje, waarom nu weer een aanval? Hopelijk blijft ze nu een tijd gespaard, want de vorige was nog niet zo lang gelden hé. Misschien moet idd haar medicatie wat aangepast worden. Neemt zij ook depakine?
Veel liefs, fijn weekend,
Nancy & co
13-02-2009 om 13:47
geschreven door Jonas & co
hoi,
helaba,
Goed dat je wat gerust hebt. wij zelf hebben gitseren niet gekeken naar Tv bewust, konden dat even niet. Maar zo is dat een moeder gaat maar door en door. en het doet deugd dat je is van een ander iets hoort of ziet. zodat je zelf wat inergie krijgt. ik wil jou zeker bedanken voor je steun . Hoe doe je het. je geeft ons zo een warm gevoel, dankjewel. veel plezier voor het weekend met geen rug pijn . en blije kindjes .
liefs Karin mama van Jonas L
13-02-2009 om 12:22
geschreven door karin
12-02-2009
hallo
Hallo, ik ben vandaag voor het eerst op je blogje komen kijken, en heb je verhaal gelezen... Het zal inderdaad niet makkelijk zijn voor jou, en zo iets moet je ook zoals je zei een plaatsje geven, zelf heb ik ook een zorgenkindje(zonder slokdarm en zonder anusje geboren) dus dat gevoel ken ik. Mijn dochtertje heeft 2 jaar in het ziekenhuis gelegen. Ik moet je echt bewonderen dat je met 2 zorgenkindjes het allemaal zo goed doet! lieve groetjes, Sandra
12-02-2009 om 20:14
geschreven door sandra
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
