Hallo allemaal,

Alweer een week voorbij gevlogen en het was nogal druk ,..een week van over en weer rijden naar Aartrijke.Woensdag kreeg ik telefoon uit Aartrijke,..ze waren wat ongerust over Anoukjes buikje,...en hadden de dokter gebeld ,die wist ook niet goed wat en hij wou liever dat we eens naar het ziekenhuis gingen voor een advies ,Ik heb dan naar Dr Logghe gebeld en ik mocht donderdagmorgen gaan met onze meid,...ik ben ze dus woensdagavond gaan halen ,ze was content,..ik was best ook wel wat nerveus over hoe en wat het zou zijn in haar buikje ,nu ze had geen koorts,was content ,dat was een geruststelling.Ze hebben dan een echo abdomen gedaan en zagen niets speciaals,...Oef ,alleen was er veel lucht en stoelgang aanwezig.Anoukje hapt nogal veel lucht als ze eet en ook bij het inspuiten van de maagsonde kan ze veel lucht naar binnen krijgen .Ze hebben ook een bloedname gedaan en alles is in orde.Ik moest ze natuurlijk donderdagavond terug brengen want ik moest vrijdag werken.En vrijdag is papa dan broertje en zus gaan halen .Ze waren superblij vrijdagavond en het was hier gezellig rollebollen.

Zaterdagmorgen werd ik wakker door het getsjilp van de vogeltjes,...een zalig gevoel ,..die lente die kriebelt die je doet ademen ,bewegen ,uit je coccon kruipen en stilaan weer doet naar buiten komen ,..ik ging dan zatermorgen even met Robin op het terras en zijn gezichtje sprak boekdelen ,Zalig was het !!! In de namiddag gingen we naar Wetteren samen met de matekes uit Herenthout waar we door mama Marianne en gastheer Hugo verwend werden met heel veel lekkers ,leuk gezelschap en heel veel plezier,...en ja het kriebelde bij iedereen ,we wilden naar buiten en deden een leuke wandeling,...

Jonas "anoukjes vriendje " had voor zusje een mooi cadeautje gemaakt ,..Weet je,het voelt zo goed aan  te weten dat die schatten van mij zo graag gezien worden ,dan ben ik de gelukkigste mama van de hele wereld,want hoe ik het draai of keer wanneer ik Robin en Anouk bij me heb dan kan ik alles aan.

Zondag was het een beetje rustdag en ook wat zorgen voor mijn metekindje en haar broer.Zo was het weekend weer vlug voorbij en is het alweer werkedag.Ik wou ook nog even kwijt dat het eigenlijk wel goed met me gaat,maar dat ik wel van mezelf merk dat alles precies zo tot me doordringt,ik besef meer en meer dat ik geen gewoon gezin heb ,dat ik vecht en verder doe en dat niet elke dag even makkelijk is,..enerzijds voel ik me daar wel goed bij ,dat ik de realiteit goed besef maar anderzijds is het verdorie niet simpel en had ik liever dat ik 2 gewone pubers had die me hoofdpijn bezorgen,...Wanneer ik Robin die 14 jaar is zie zitten  voor het vensterraam ,te brabbelen in zijn eigen taaltje maar wel heel content dan doet dit soms pijn en verdring ik die gedacht bij me ,maarja ik moet vaak zoveel verdringen ,...pffffffff kon het maar simpelder hé,...Maar wat ik bij dit alles zie is,...Robin en Anouk zijn gelukkig en ik ben een trotse mama die voor hen zorgt met oneindig veel moederliefde ,geduld en passie en in mijn binnenste weet ,...Vroeg of laat wordt ik hier voor beloond door mijn schatten en dat doen ze wel ,..ze geven hun mooie lach en voelen zich goed en daar draait het toch om hé,...

Een warme lieve knuffel ,Ann