|
Hallo allemaal,..
Hoe gaat het ermee? Hier gaat alles rustig zijn gangetje,..mijn krachten komen verder terug en ik voel dat ik weer leef !!!!En het leven kan heel mooi zijn,...Gisteren gingen we met een deel van de familie van mijn ventje naar Plopsaland om de verjaardag van Annelies te vieren en het was echt SUPER .Robin en Anouk waren in topvorm van s'morgens vroeg tot s'avonds laat ,Het was GENIETEN ten top,..ik voelde me zo gelukkig hé ,je kon van hun gezichtjes aflezen dat ze het fijn vonden,ze keken veel rond ,herkenden de muziek van Plop en Samson ,want dit zijn broertjes grote vrienden hoor !!! Om de dag af te sluiten gingen we nog samen iets eten in de Panne en zelfs dan zaten die twee van mij nog te glunderen,de oogjes bleven wijd open tot 22.30 uur.
Vandaag moest papa werken en wij uitrusten ,want het was nodig,...vanmiddag was ik heel erg geschrokken en stond ik weer in de realiteit,..Robin deed daar een immens grote epilepsie -aanval dat ik nog nooit gezien had,..Ik was echt even in paniek,zijn ogen draaiden hevig,erge schokbewegingen en tandbeet,..gelukkig ging het spontaan nogal vlug over,maar ik was niet gerust en bleef nog 10 min erbij zitten,de traanden rolden over mijn wangen,...Waarom die verdomde aanvallen hé,je staat dan echt machteloos,...Robin sliep dan de hele namiddag,ik ging om de 15 min kijken en rond 19 uur at hij dan een boterhammetje ,...en zo zie je maar,...wanneer ze zich een dag hebben geamuseerd moeten ze het dan bekopen met dit rotaanvallen,maar ik kan hen niet doseren hé,..ze genieten van de vele prikkels en slaan die ook op ,maar ja,...
Ja en zo zie je maar,...kindjes met een handicap geven je zoveel liefde,warmte en vriendschap maar doen je meer dan ooit beseffen hoe kwetsbaar ze zijn,...maar dankzij onze grote wederzijdse liefde doen we verder en slaan we er ons door,dag voor dag,..
Liefs,Ann
|
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
