|
Hallokes allemaal,
Ik zit hier nu op een zondagavond om 19 uur mijn blogje aan te vullen,..tis eigenlijk wat ongewoon op dit uur omdat ik normaal gezien op weg ben naar Aartrijke met mijn kids,...Waarom zijn die weekends dan toch zo kort hé,...Maar nu ben ik nog thuis met hen,want mijn klein meisje heeft de buikgriep en 39° koorts en ik kon het niet over mijn hart krijgen om met haar naar buiten te gaan ,ik wil er zelf zijn voor haar ,..gelukkig kan ik op begrip van mijn hoofdverpleegster rekenen en mag ik morgen wat later beginnen zodat ik ze vannacht nog goed kan in de gaten houden,..want weet je,ik ben toch wat bang hoor van die hoge koorts,...Na 8 jaar (toen is ze heel ziek geweest) zit die schrik er nog steeds in en daarom belde ik vanmorgen maar de dokter van wacht ,ik wou geen risico's nemen.Gelukkig valt het mee en zit mijn meisje hier te lachen naast mij ,maar ziet ze ook roodgloeiend !!!
Langs de andere kant van mij zit mijn robbedoes in volle glorie ,hij is er weer helemaal na een paar mindere weekends,...Gelukkig maar ,want ik begon me al zorgen te maken,..Ja en met een zieke in huis was het hier een rustig weekend,maar daar was ik ook wel blij voor want het was een heel drukke week geweest voor mij,veel uren gedaan,nog een vergadering en 2 nieuwjaarsrecepties erbij,...dat kan tellen hé,...eerlijk gezegd mijn batterijtejs zijn ook wat low hoor,maar we doen voort,...
Gisteren schreef ik op mijn facebook neer,..."ik voel me gelukkig " en dit is ook wel zo hoor,...we hebben deze week een reisje geboekt naar Villa rozerood in de Panne,...dit is een vakantieparadijs voor zorgenkindjes,...weet je,ik kijk er naar uit om weer samen een week te kunnen genieten met mijn schattekes,...Vrijdagavond was er ook nieuwjaarsreceptie in Aartrijke en ook dit voelt goed aan om veel te kunnen praten en te vertellen over Robin en Anouk,...Ik had het ook over het feit dat het internaat na 7 jaar nog steeds heel zwaar is voor me,...Weet je,en dan komen alle gevoelens weer naar boven ,...ik weet dat ik het goed doe voor hen maarja mijn hart ,ook al probeer ik me daar tegen te verzetten,lukken doet het voorlopig niet want weet je,een uurtje geleden zat ik hier echt met een bonkend hart te denken ,..neen,dat kan toch niet dat ik hen nu zo moet terugbrengen naar school,...en dan ben je soms echt wel machteloos,...En wees nu eerlijk,...ik denk dat er velen zouden reageren als mij,....maar soms heb ik geen andere keuze en is dit verdomd zwaar voor mij ,deze zaken kan ik gewoon niet voorkomen hé,...Maar al bij al ,ik voel me goed in mijn vel ,heb een heel mooie relatie met een pracht van een ventje en drie schitterend kids elk met hun verhaal en problematiek,...En voor deze mensen doe ik elke dag voort,zij geven me de kracht ,...Ik hou van hen !!!!
Een dikke zoen,Ann
|
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
