Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
27-11-2016
Het epilepsie monster
Goedemorgen allemaal ,
Ik moet het even kwijt ,... Ik voel me zo verdrietig ,... Zo machteloos ,... Want het monster epilepsie slaat hier de laatste dagen zo keihard toe bij Robin ,...
Al zoveel jaren lang jaagt het me verdorie zoveel schrik aan ,... Ondermijnt het ,het hele lichaam van mijn kerel ,... Zo verwoestbaar ,... Op 4 maand sloop het in het kleine lijfje van Robin en bracht daar een regelrechte ramp aan ,... Alle functies werden aangetast ,... Je bent nog steeds in de ontwikkelingsfase van die 4 maand ,... Zo hard raakte het jou ,.... We kennen vele periodes van ups en downs ,... Hebben al zoveel medicatie geprobeerd ,.... Zoveel testen gedaan ,.... Maar toch nog steeds blijf je aanwezig ,...
Elke aanval is een aanval teveel ,... Maar gisterenavond was je echt zo hard ,.... Grrr ,... Mijn ventje lag helemaal te schokken ,... Hoofd in overextensie ,... Hartslag in overdrive ,... Bleek worden en het bleef nog 5 minuten nazinderen ,... Robin klappertande ,... En ik stond er bij ,keek er naar ,... En kon gewoon machteloos toekijken tot het monster weer verdween ,.... Je viel weer in een diepe slaap ,... En ik was zo bang ,... Het hield me nog maar eens wakker ,... Vanmorgen kerel ,... Ben jij een hoopje ellende en zal jou dag weer voorbij gaan door te slapen ,... Epilepsie ,... Ik haat jou ,... Jij bent levenslange zo vernietigend voor mij ,... Ik vecht met Robin tegen jou en hoop dat je ooit eens verdwijnt en zo mijn kerel een comfortabel leven geven kan zonder pijn ,... Zonder krampen over het hele lijf ,... Maar vooral een leven dat Robin zorgeloos kan genieten van de vele prikkels die hij zo graag krijgt ,...
Epilepsie ,... Ga aub eens voorgoed weg uit ons leven ,....
Hallo allemaal ,
Hier ben ik nog even terug ,.... Ik zit hier relax in de zetel in het mooie Villa Rozerood ,... Rondkijkend ,genietend van mijn schatten ,... Ze kregen zojuist een heel ontspannend badje ,.... Robin ligt nu in de bedbox ,...ronddraaiend ,kijkend naar de lichtjes ,genieten van de geluidjes ,... In zijn eigen taal doet hij zijn verhaal ,...bijna 19 jaar ,... Met de handelingen van een baby ,... Slik ,... Toch kijk ik hier naar met de glimlach ,... Mijn ventje geniet vandaag ,... Daar ben ik blij om ,... Want de voorbije dagen had hij het wel lastig ,... Heel veel epilepsie aanvallen ,... De drukte wou hij niet ,.... Alleen rust ,... En dat hebben we hem ook gegeven ,...
Anouk ,mijn poppemie ,... Zit hier snoezelen in haar relax ,... Handjes vredig in elkaar ,... Oogjes dicht ,... Af en toe gaan die oogjes even open ,... Ze voelt de warmte ,... De warmte van dit huis ,... Mama en papa dicht bij haar ,... De hemelse rust van dit mooie huis ,....ze geniet op haar eigen manier ,... Ze is zo mooi ,... Ze krijgt zoveel bewondering ,... Wat is ze een mooi meisje ,... Mag ik zo vaak horen ,... Dan smelt ik even ,... Dan kijk ik haar nog eens mooi aan ,...
Hoe graag kan je uw kind zien ,... Zo eindeloos groot is mijn hart ,.... Zo groot is mijn liefde ,.... 100 ooo keer kan ik dit opnieuw zeggen ,.... 100 000 keer zou ik eens willen horen hoe het gaat met mijn schatten ,... Wat zouden ze denken ,... Wat zouden ze voelen ,... Elke dag opnieuw denk ik hieraan ,... elke nieuwe dag van dit jaar besef ik meer dan ooit ,... Hoe zwaar mijn rugzak is ,... Het is zo raar ,... Zo onwezenlijk soms ,... Dat ik dit jaar nu pas alles goed besef ,... Want mijn lichaam heeft dit me duidelijk gemaakt ,... Het is aan zijn herstel bezig ,... Ik ben zo blij ,... Zo blij dat ik nu weer leef ,.. Nu weer verder kan met mijn leven ,.... Omringd door mijn man ,mijn steun ,mijn toeverlaat ,...mijn familie ,mijn vrienden ,de leefgroep ,de verpleegkundigen ,...mijn buren ,mijn collega,s ,mijn professionele hulp ,...
Maar toch ,ondanks alles ,... Is het echt niet makkelijk ,... Niet makkelijk om deze realiteit te ondergaan ,... De dagelijkse confrontatie ,... De dagelijkse zorgen zijn echt groter dan dat ik zelf nog steeds zien kan ,... Gelukkig is mijn moederhart zo groot ,zo vol van liefde ,...en een moederhart vol van liefde kan zoveel aan ,zoveel dragen ,... Zo sterk zijn ,...
Ik sluit hier af ,... Ik ga verder genieten ,... Verder genieten ,...van wat me lief is ,... Mijn Robin ,... Mijn Anouk ,...
Lieve knuffel ,Ann
Hier ben ik kort eventjes terug ,...de voorbije dagen waren hier goed ,...tamelijk rustig ,...maar in mijn hoofd zindert alles wat na ,...
graag deel ik enkele van mijn woorden die me s'nachts wakker houden ,...en zo ,...ook mijn hele immuunsysteem aantasten ,..
Ik zou zo graag een delete knopje hebben om zo alles wat overbodig is uit mijn harde schijf te wissen ,...ze zit zo vol ,...ik wil zoveel ,...
onbegrip,...
onmacht ,...
epilepsie ,...
spuiten ,....
loslaten ,...
bezorgdheid ,...
afstand nemen ,..
zo erg voor jullie ,...
respect ,...
koorts,...
slapen ,...
pijn,...
eten geven ,...
pamper aan ,...
rolwagen ,..
plaats ,...
werken ,...
dokter ,...
Weet je ,.... Ik kan blijven doorgaan ,...Ik weet ,..ik ben ongeduldig ,...zou zo graag gaan werken ,...maar moet geduldig afwachten ,...
Onbegrip ,...hoe onbeschoft kunnen mensen vaak zijn ,...ik vraag me soms af of mensen niet beseffen hoeveel pijn ze iemand kunnen aandoen ,..door hun manier van handelen ,...Waarom kunnen wij ook nooit maar dan ook nooit ergens naar toe gaan zonder dat we een attractie zijn ,...
Het besef hoe zwaar alles werkelijk is ,...is zo keihard doorgedrongen nu,....maar wanneer je even je zorgen opzij zet en toch GEWOON wil genieten ,...dan gaat het niet ,...want mensen bekijken je scheef en verplaatsen zich in het restaurant wanneer mijn Robin zich enthousiast probeert te gedragen ,...
Gisteren was er ouderavond op de nieuwe leefgroep ,...nieuwe mensen ,...fijne mensen ,..maar weer mensen waar wij vertrouwen moeten in krijgen ,...om de zorg te delen ,...om mijn alles ,mijn leven ,...even los te laten ,...loslaten ,...100 000 keer speelt dit door mijn hoofd ,...maar hoe kan je iemand loslaten waar jij hun woordenboek ,hun vertaling van hun emoties bent ,...ik probeer ,ik vecht ,...hier elke dag tegen ,.... het moet gewoon ,...
ik kan veel ,...heel veel ,...maar o zo graag ,..wil ik even een rustpauze in mijn denken ,...even een gewone dagdagelijkse dag met gewoon de zorg van wat eten we vandaag ipv alweer epilepsie ,alweer een slapende anouk,...wat gaat er in het hoofdje om ,...loslaten alweer ,..
Hier ben ik nog eens terug na een stilte ,...een stilte die ik nog maar eens nodig had om het ene en andere te plaatsen ,...Wanneer ik terug kijk naar februari ,...dan zie ik dat ik een heel lange weg heb afgelegd met vallen en opstaan en ben ik zo blij met mijn bereikte resultaat op de dag van vandaag ,...maar geloof me vrij ,...simpel is anders ,...maar moeilijk gaat ook ,...en ik hoop zo hard dat ik op het einde van de rit er zoveel sterker zal staan ,...Maar heel eerlijk ,...ik wens niemand dit gevecht toe ,...
Ik ben mijn psychologe en pijnarts heel dankbaar om de nodige professionele hulp ,mijn man ,mijn familie en mijn vele vrienden voor het heel vele geduld en hun luisterend oor en vooral mijn grote schatten voor hun immens grote en pure liefde ,...
Zonder jullie allemaal stond ik vandaag nog niet waar ik nu ben ,....
De voorbije maanden moesten jullie meermaals mijn geklaag aanhoren ,mijn frustraties ,mijn kijk op alles ,...maar die kijk had ik ook nodig ,..omdat ik ik indien die roze bril bleef aanhouden ,..ik mezelf en anderen in de vernieling bracht ,...hoe raar het ook klinkt ,...want nu moet ik leren leven met mijn beperking ,met mijn realistische kijk op alles ,...die vaak heel pijnlijk en hard is ,...maar me wel met de voetjes op de grond brengt en doet beseffen dat ik ook maar één leven heb ,...Vele tranen heb ik al gehuild ,...ik vraag me soms af waar ze kunnen blijven komen ,...Ik word een dagje ouder en wijzer ,ook gevoeliger en elk moment van liefde en ontroering samen met mijn kids zijn dan ook o zo belangrijk ,...
Het is wennen aan het feit dat ik 2 jonge gasten heb ,..die in de babyfase blijven hangen ,...hun kleine lijfje is uitgegroeid zoals het hoort te zijn ,...maar het doet pijn om aan deze lichamen nog steeds een pamper te moeten aandoen ,...Ik doe die pamper nog met heel veel liefde aan ,...maar keer op keer is het slikken ,...het is gewoon niet de normale gang van zaken ,...Ik had nu 2 pubers moeten hebben die volop hun eigen wereld konden ontdekken en hun eigen weg uitstippelen ,...maar dit zal helaas niet gebeuren en toch zal ik ze ook moeten loslaten zoals een ander ouder het moet doen ,...maar dit is zo moeilijk ,...ik ken ze als geen ander ,..weet hoe ze zich voelen ,...waar ze gelukkig mee zijn ,...de professionele hulp doet dit ook zo goed en zo kwaad als ze kunnen ,...maar het blijft wringen aan mijn moederhart ,...want ik voel ze zo goed aan ,..weet wat ze het liefst eten ,..weet dat ze zo genieten van de zon ,..zo genieten van een mega dikke knuffel ,...ik hou zo oneindig veel van hen ,...
Maar mijn lichaam gaf de voorbije maanden een hele grote stop aan ,...HET WAS HELEMAAL OP ?.....Ik wou er eerst niet aan toegeven tot ik meer en meer klachten kreeg ,....vandaag is het nu echt al veel beter ,..maar ik loop nu wel elke dag rond met een touw om mijn hals ,...die wanneer ik mijn grenzen bereik aan het touw trekt ,...en hoezeer je daar wil tegen vechten ,...helaas lukt het niet meer ,....Nu vraag ik me af waarom ik het allemaal zo lang heb volgehouden ,....maar ik had geen keuze ,...ik moest doorgaan voor de kids ,voor mezelf ,..voor ons gezin ,...
De psychologe gaf me aan ,...doordat jij zo sterk bent heb je dit zolang gedaan ,...en nu voel ik nog steeds dat jou brein nog meer wilt ,...dan jou lichaam nog dragen kan ,...Probeer Ann ,...ook dit los te laten ,...doe alleen waar jij je goed bij voelt ,...want zo ie zo zal een ander toch altijd commentaar hebben of er geen boodschap aan hebben ,...Die woorden zinderen na ,..;maar ze heeft gelijk ,...ik probeer er nu mee om te gaan ,...
dag per dag ,...valt alles meer en meer op zijn plooi en hoop ik zo 2016 positief af te sluiten met een wijze les voor 2017 ,...
Ondertussen is mijn poppemie ,mijn prinses 17 jaar geworden ,...We hadden een heel fijne lady's dag gepland ,...maar zus had op het verkeerde tijdstip de buikgriep en daar ging onze uitstap ,...Maar uitstel is geen afstel en we gaan een andere dag plannen ,..toch werd ze vorige donderdag verwend ,...Tante Sophie en Elke geven Anouk een fijne handmassage ,ze kreeg mooi gelakte nageltjes en haar eerste lipstick en oogschaduw zijn een feit ,...ze straalde gewoon ,..mijn heel mooi meisje ,...Haar mémé breide maandenlang aan een mooie plaid voor op haar rolwagen ,wat zal ze lekker warm hebben ,...
en Robin ,...mijn kerel ,..die blijft enorme last hebben van die verdomde epilepsie ,...Ik hoop dat ze ooit een wonder medicatie vinden om die weg te toveren ,...ook al zal dit een droom blijven vrees ik ,...de neuroloog in Gent verhoogde nu opnieuw zijn depakine in de hoop dat een hoge dosis toch wat soelaas mag brengen ,...het is weer afwachten ,...;nog maar eens toekijken hoe elke aanval de hartslag van Robin en ook mama in een versnelling hoger brengt ,..hoe elke aanval Robin uitput en hem dan in een diepe slaap van een dag lang brengt ,...en die machteloosheid ,..;die is soms niet te dragen ,...maar ik doe het toch ook al bijna 19 jaar ,...ik heb mijn grenzen zover uitgereikt dat ik dit allemaal dragen moet en kan ,...
We zijn ondertussen 11 november ,...ik kijk uit naar eind november dat moet ik opnieuw op controle bij de artsen en hoop ik dat ik groen licht krijg om mijn werk te hervatten ,...ik kijk zo uit naar die dag ,..een dag waar ik ook weer kan meetellen ,...weer die sociale contacten heb en mijn gedachten op mijn werk kan zetten ,...Ik weet dat ik van heel ver kom ,..dat ik nu niet mag sprinten naar de eindmeet ,..maar geduldig moet afwachten ,...We zullen zien ,...maar het is iets om naar uit te kijken en ondertussen luister ik verder naar mijn lichaam die me heel duidelijk verteld hoe mijn dag zal verlopen ,..helaas ,...
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!