Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
18-04-2013
Verdwalen in gedachten,...
Hallo allemaal,...
Hoe gaat het ermee? Hier gaat alles zijn gewone gangetje ,... de dagen gaan open toe ,..dagen van werken ,kids ,genieten ,denken ,ups en downs ,...Vandaar mijn titel verdwalen in gedachten ,... We hadden hier een heel fijn en gezellig weekend samen met onze lievekes,...zaterdag kwamen hier 3 leuke dames met een heel gouden hart langs voor Robin zijn make a wish dag ,...Weet je ,deze mensen en deze organisatie is zo schitterend hé ,..ze maken soms ons leed wat draagbaarder en hebben een gouden hart ,ook voor mijn speciallekes ,...De kids kregen alvast al een klein geschenkje ,passend voor hen en wij een flesje bubbels,...We hadden een gezellige babbel over Robin en wat een van zijn dromen is ,...helaas moeten wij dit helpen beslissen hé voor robin want hij kan het niet zelf zeggen ,...Robin zat er heel vrolijk bij ,... te glimlachen ,...te luisteren en zag dat het allemaal goed komt ,ook zusje zat er heel alert bij,...Ik had dan zaterdagavond ook wel een heel fijn gevoel want ik zag mijn kind zo gelukkig en tevree ,..we voelden ons begrepen ,...
Zondag was het stralend weer ,...tijd om even te gaan wandelen met de kids ,...we besloten om even naar Cedric te gaan zien ,hij koerst bij de 14 jarigen ,...even oud als Anoukje ,...je ziet daar al die guitige kerels en zelfs vrolijke meiden op een chique koersfiets ,..langs de ene kant van de weg en langs de andere kant van de weg staan mijn 2 rolwagens ,...Anoukje wat soezend met haar gezichtje in de zon en Robin soms genietend en soms wat overprikkeld ,..Het was niet echt zijn dagje ,...Maar wat vooral zo confronterend is ,...terwijl je er eigenlijk niet mee wil geconfronteerd worden zijn al die blikken op die rolwagens ,...grrrrrrrrrrrrr ,..soms is dit echt niet leuk en voel je dit echt wel zo op je afkomen hé ,terwijl ik eigenlijk het liefst onbekeken ,ook genietend met mijn gezin wil slenteren langs de koers ,..maarja ,..dit gaat nu éénmaal nooit meer zo zijn ,...Beseffen jullie hoe dit soms overkomt voor mij ? je wilt gewoon verder met je leven op een gewone manier ,..maar nee ,..dit lukt niet ,..
Zo was er maandag nog zo een confrontatie ,...Anoukje zou volgend schooljaar naar de 2° graad van het middelbaar gaan ,..maar ook dit is anders en (soms pijnlijk). Op 1 dag kreeg ik nog maar eens een brief voor een open deur dag en kreeg ik bezoek van een leerkracht ,...tja ,die mensen doen hun werk en kunnen er ook niets aan doen ,..maar het steekt in jou hart hoor ,...en dat lieve mensen ,..gaat zo dag in ,dag uit ,.Ontelbare momenten in ons leven word je geconfronteerd met het feit dat we niet het doorsnee gezin zijn ,...
En toch hé ,voel ik me momenteel eigenlijk best gelukkig ,..de lente is er nu echt wel ,..We hebben hier echt een fijne buurt die er elke dag voor ons zijn ,..zondagavond waren ze er ook voor ons ,..samen met een glaasje kan ik ook tegen hen mijn verhaal kwijt ,..ook al had ik zo graag de kids bij me gehad want ze zaten al in hun bedje in aartrijke want Robin was doodop en zijn rust moeten we respecteren,...het voelt dan even goed om te kunnen ventileren ,...Ook op mijn werk zie ik en besef ik dat we nu vandaag moeten genieten want we hebben maar één leven hé,....
Zo zit ik deze week ,misschien wat meer dan anders rond te dwalen in mijn gedachten ,..misschien is dit niet altijd even goed ,maar af en toe doet je dit nadenken en beseffen dat ik eigenlijk toch wel goed bezig ben,.ik voel dit gewoon aan mijn gezin ,mijn familie en mijn vrienden ,...Zo zat ik vananvond te lezen in een boek van kris Gelaude en wil ik jullie graag dit moie gedichtje meegeven ,...
Liefs ann
Zie mij. Noem mij. Zeg me wie ik ben ...
Mens worden doe je niet alleen. Het is iets wat gebeurt met miniscule stapjes. En nog het meest door wie je bent in de ogen van een ander. Van wie je liefhebt. Van wie je oproept. Van wie met je meegaat Van wie op je blijft wachten.
Soms kan even stilstaan deugd doen en je doen nadenken over wie je bent ,over wie je partner is ,over wie jou kinderen zijn ,..en die van mij,..die zijn zo speciaal en zo uniek ,..zo mooi ,..zo anders ,..zo lief,...voor altijd in mijn hart gegrifd .xxxx
Voelen jullie ook de lente kriebelen ?,...eigenlijk een heel zalig gevoel hé,...En die lentekriebels geven me zo een warm gevoel hé ,..ik genoot van enkele vrije dagen met een heel groot aanbod van activiteiten in onze agenda,..Het begon voor mij vrijdag met een hele uitdaging ,..we doen met enkele collega's "komen Eten " onder elkaar ,niet voor de TV hé,..ik stond een hele dag aan het fornuis maar ik werd s'avonds beloond met leuke commentaar en er was vooral een heel fijne en gezellige sfeer ,..is eigenlijk wel tof om u collega's op een andere manier te leren kennen,..Ik ging dan ook heel moe naar mijn bedje ,...
Zaterdag na mijne opkuis ging ik in de namiddag samen met tante Sophie en haar kids om nieuwe schoen voor de kids van mij ,...het was een gezellige namiddag en voor mij zo mooi om te zien hoe ons Elke gezwind met Robin zijn rolwagen door de straten van Izegem floreerde,..In de schoenwinkel werd ik weer maar eens geconfronteerd met het "anders " zijn van de kids ,.;ik zag daar een meisje en ook Elke met van die stoere schoenen aan in een coole jeans ,..tja ,..en dan zie ik soms mijn Anoukje daar in ,..en droom ik even weg van Wat als het nu eens anders was hé,...maar ik was blij om mijn gelukkige puberkes te zien ,...
Zondag ging ik even oma en opa Rollegem halen zodat ze even konden genieten van hun kleinkinderen ,..het was een hele fijne namiddag met leuke gesprekken en een blije oma en opa te zien en een Robin in volle actie aan het genieten van het eerste zonnetje,..Dat was toch zalig hé,...
Maandag had ik hier een huisje vol want Elke en jens kwamen even bij mémé logeren voor een dagje ,..enne ik had nogal assistentie hoor om de kids te verzorgen ,..Elke hielp mee met de verpleegster om Anoukje te douchen en ze had dan zo'n werk om die haartjes in de plooi te leggen ,..ze waren ook bezorgd om Robin want ze zagen voor het eerst een epilepsie aanval bij hem en vuurden dan ook heel wat vragen op me af ,...pfffffff,..maar ik bewonder Elke en jens zo hard hé,..hun liefde is zo onmetelijk groot voor Robin en Anouk en dit verwarmt zo mijn hartje hé,..
Dinsdag was onze laatste dag samen thuis en hielden we het rustig en probeerde mama haar strijk weg te werken ,..ik voerde ze samen met Timmy terug naar Aartrijke en kwam maar weer eens als een geslegen hond thuis ,.;ik voelde me zo leeg en alleen hé,..ik moest eventjes bekomen van alweer enkele mooie dagen samen ,...
Gisteren ging ik dan terug werken en werd ik opnieuw geconfronteerd met die stomme ziekte ,..een nieuwe patïent met een heel zware diagnose ,..soms kruipt dit echt wel even in je kleren en doet je stilstaan hoe kort en kwetsbaar we wel zijn ,..ik kon gelukkig wat stoom afblazezn want s'avonds was er het verjaardagsfeestje van tante Sophie ,..ik genoot ,ik keek toe en zag Elke in volle actie dansen ,zich uitleven ,..en hoe ouder ze word ,..hoe meer ze op Anoukje lijkt ,..en hoe meer ik weer wegzink in mijn droom ,..en me afvraag ,..hoe zou het zijn met Anoukje indien ,..Maar wat ik nu zie en voel is vooral een heel gelukkige jonge dame die haar goed voelt en geniet van de wereld op haar manier ,...Ik zie ook mijn puberzoon die zich zo graag nestelt tegen de borst van mama en weet dat haar geborgenheid hem tot rust brengt ,.. Ik besef zo hard dat mijn liefde zo onmetelijk groot is voor hen en dat ik dit voel in elke vezel van mijn lijf,..Weet je ,..ik doe zo hard mijn best om de negatieve gevoelens weg te drukken ,maar dit lukt me niet altijd . Na 8 jaar is en blijft het aartsmoeilijk om het internaat een plaats te geven ,...ik vecht ,ik krabbel hier elke dag tegen ,..misschien heb ik het fysiek niet zo lastig tijdens de week ,maar de emotionele impact nekt me heel vaak en ze zeggen vaak ,..de tijd heelt alle wonden ,..maar wat je kind betreft ,..geloof ik ,..nooit hoor ,..en mijn verdriet is niet om 1 kind maar om 2,....
Ik had het even moeilijk om deze week een postje te plaatsen ,..want soms zit ik in zo'n emotionele mallemolen hé,..wil ik het jullie besparen ,..maar toch hé het doet deugd om te ventileren en ik ben blij dat jullie dit toelaten ,..Dank je wel allemaal ,...xxx
We zijn al donderdag en morgen komen de kids terug naar huis en zaterdag ,..dan word het spannend ,..dan komt het leuke team van Make a wish lnges voor Robin ,..we kijken er naar uit ,...enne de lente komt stilaan maar zeker door ,..dus we gaan genieten hé,...
Alweer een week voorbij,...en wat voor één,...het was echt eentje van genieten hoor,....Goh,wat voelt het toch goed aan om weer op dreef te zijn ,..Donderdag heb ik genoten van een fijne verjaardagsdag ,..ik ging met mijn mateke een dagje shoppen in brugge,werd wakker met een berichtje op mijn voicemail gezongen door mijn metekind en haar broer ,mijn lieve Timmy maakt verse frietjes met gyros klaar en mijn ventje had rondom het huis gezorgd voor een bloemetje,..Ik kreeg leuke smskes ,fijne berichtjes en leuke kaartjes ,..en ja het mooiste was ook weer dit van Elke ,...zelf gemaakt met wel 10 keer op ,..."voor de liefste mémé ",...ja kijk ,daar kreeg ik een echt warm gevoel van ,..ik besloot deze mooie dag met een lekker wijntje ,..
Het zonnetje geeft dan nog niet veel warmte ,haar mooie stralen verwarmen toch ons hart hé,..de mensen komen buiten ,kruipen uit de wind ,..en zitten stilletjes aan te genieten van dit alles ,...ook de natuur komt stilaan (een beetje later dan anders ) op gang ,..en is het omdat ik geboren ben in de lente of niet ,..ik vind dit echt een zalig seizoen ,..En meer dan anders voel ik ook bij mij mijn energie weer op het juiste peil komen ,...ja ,..i'm feeling happy !!!!
Vrijdag vertrokken we dan alweer naar het mooie Villa Rozerood,...Robin was wat stilletjes op zaterdag en zondag ,..hij had dan ook de vorige donderdag koorts en enkele van die venijnige epilepsie aanvallen,..hij had duidelijk zijn rust nodig ,..maar na op zondag een hele middag te hebben geslapen kwam zijn glimlach weer boven,...Anoukje had ook niet haar beste weekend,ze was content ,maar sliep heel veel ,...We genoten met onze matekes die me ook nog eens verwend hebben voor mijne verjaardag,...Thanks ,xxx,enkele bekende gezichten en de andere gezinnen van een echt mooi Paasweekend ,...ik zei het al meermaals ,..maar de verbondenheid in de villa is zo groot en daar kan en mag je alles vertellen ,..zie je één grote verbondenheid bij de kinderen ,..zondag genoten ze samen van het bezoek van de paashaas ,..hun zoektocht naar de eitjes was zo mooi om te zien ,...We hebben er weer deugd van gehad,...
Gisteren was het mooie liedje dan ook weer uit ,..we vertrokken met een voldaan gevoel huiswaarts,..maar eerst brachten we Annelies (erwin zijn zus met het syndroom van down) nog een bezoekje,...was is ze steeds blij om haar broer te zien omdat ze zo verlangend uit kijkt naar ons bezoekje en cadeautje hé ,..ook dit geeft me een warm gevoel ,...en dan was het met de kids terug naar Aartrijke ,..dat is minder fijn ,..maarja ,..het is voor niet lang want vrijdag zijn ze weer thuis en heb ik nog enkele vrije dagen zodat we weer kunnen genieten van de kleine dingen ,..ik hoop alleen dat we dan toch even met onze rolwagens buiten kunnen op het terras,..gewoon om vitamientjes op te doen ,..
Zo zie je maar ,het gaat hier duidelijk met ons allen goed en dit gevoel wil ik heel lang vasthouden ,..want elke dag is zo mooi ,ook al gaat het even wat minder ,...
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!