Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
27-04-2011
Een fijne pasen gehad,...
Dag allemaal,
Hier ben ik even terug,...We hebben hier enkele fijne dagen gehad ,..het was zo genieten van mijn kids,mijn gezin,mijn familie,mijn buren en de zon hé.
Ja,vrijdag ben ik naar de dokter gegaan ,en ik zit met een burn -out,..echt niet leuk hoor,maar ik had een hele goed gesprek en samen met de goede en juiste begeleiding geraak ik er wel bovenop,maar het zal zijn tijd nodig hebben want echt mijn lichaam is volledig opgebrand.Maar ,ik denk dat ik nu toch over mijn grootste dieptepunt ben en dat ik stilaan weer mijn krachten kan opbouwen alhoewel het woord "doseren " een werkwoord voor me zal worden ,want ik ben een gedreven koppige ram ,...Maar ik ga mijn best doen.
En nu even over onze mooie Paasdagen,..zaterdagavond gingen we met onze vrienden van aan zee naar de rousselaerse revue gaan kijken waar mijn nichtje in mee deed,het was heel prachtig en wat een stem heeft ze,...Kathy een dikke proficiat hoor !!!.Zondagmorgen was het dan een heerlijk paasontbijt met de vrienden van aan zee en dan ben ik mijn schattekes gaan halen ,stak ze in hun mooie kleertjes en ze kwamen welgezind mee naar huis waar we eerst buiten een glaasje dronken op het terras ,ze aten ook buiten in de zon en ja voor robbedoes zijn dit hoogdagen hé,...na het middagdutje gingen we met de hele familie naar oma Izegem waar de paashaas lekker chocolade bracht.Het was heel gezellig !!! Anoukje vond het fijn om in het gezelschap te zitten en daar is ze dan met haar glimlach hé.
Maandagmorgen waren we vroeg op en tegen 08.30 gingen we met de hele straat ontbijten hier in het schooltje,het was echt heel fijn en mijn 2 kapoentjes vonden het super,zo even vroeg op stap genietend van het zonnetje,dan gingen we paaseiren zoeken in het bos en dan nog een glaasje ,..maar het was er warm in de school en zo besloten we hier met onze buren om buiten een glaasje te drinken ,iedereen haalde spontaan drank,chips ,stoelen en zo was het een hele fijne middag en Robin die stal de show ,want hij houd van feestjes hé,...Weet je,het was zo genieten van hen,...Ik zei het hen,,...Dank je wel schattekes voor mama zo'n mooie Pasen te geven,..Ik hou van jullie. in de namiddag gingen we dan naar Annelies in Veurne waar ze ook heel blij was met haar lekkere paashaaas,..we deden nog een wandeling samen en dan was het tijd om de kids terug naar aartrijke te brengen,Robin,Anouk en mama waren heel voldaan ,maar moe.
Maar ,ik ben zo blij dat ik zo genoten heb,..nu is het weer rusten voor mama zodat we volgend weekend weer op stap kunnen,er staan 2 Plechtige communies op het programma,..en daar kijk ik naar uit,..mijn lieverds in hun nieuwe outfit,stralend en genietend van alles rond zich heen,....
Hier ben ik eventjes terug,...Het is hier nog steeds heel rustig aan want de vlagen van echte vermoeidheid en de gepaarde hartkloppingen zijn nog niet weg ,maar het begint te beteren....De voorbije week had ik al enkele goede gesprekken en stilletjesaan dringt het tot me door dat ik alles ga proberen te verwerken,...ik zal proberen de handicap van mijn schattekes een plaats te geven in mijn leven en zorgen dat het niet meer de baas word en dat ik niet meer met die eeuwige schuldgevoelens zit.Want meer dan ooit besef ik dat we maar één leven hebben en dat we van dit ene leven iets moois moeten maken.... Daarom besef ik nu dat ik eerst en vooral even op mezelf moet denken en me echt de nodige rust gunnen want mijn hart heeft echt afgezien hoor en dan praten ze over hartzeer ,maar nu weet ik wat het is,..en voor dit ene hart moet ik nu zorgen,...Ik wil alvast iedereen die op mijn vorig berichtje gereageerd heeft enorm bedanken,..ook mijn familie en heel veel lieve vrienden die er voor me zijn....Ik voel dat ik niet alleen ben ,...en dat doet deugd.
Vorig weekend heb ik echt genoten van Robin en Anouk,...ze waren echte zonnetjes in huis en gaven mama zoveel energie hé,...ook al was ik zondagavond uitgeteld ,het heeft ons alledrie weer deugd gedaan .Ik weet dat ik nu even ze wat minder moet halen zodat ik weer voldoende sterk ga geraken om er nog heel veel jaren te zijn voor hen,...en dit alleen al houd me recht en geeft me de nodige kracht.
Deze namiddag ga ik dan even op bezoek en gaan we een kleine wandeling doen want het zonnetje hé ,dat doet zoveel deugd voor alles,..ze genoten deze week al met volle teugen op het terras in de leefgroep ,...ik ben telkens blij als ik bel s'avonds en hoor dat ze het goed stellen.
Zondagmorgen ga ik ze dan halen voor 2 heel fijne paasdagen met enkele leuke uitstapjes op het programma,het zal genieten worden samen met ons gezinnetje.
Ik wens jullie allemaal heel fijne paasdagen en geniet van het zonnetje.
deze week deed ik al verschillende keren mijn blogje open en toe,...ik las en herlas veel van onze fijne momenten,keek naar de vele mooie foto's van mijn schatjes,...en toch lukt het me nog steeds niet goed.Ik ben nog steeds zo moe,...voel echt bij de minste inspanning de krachten uit me wegglijden,...dat maakt me zo boos hé,...ik wil dit niet.Ik ben maar de hele tijd aan het zoeken hoe dit me nu plots overkomt,..waarom het even niet gaat,...Gelukkig kan ik rekenen op veel steun van familie,vrienden ,buren,...ze luisteren naar mijn verhaal . En meer en meer denk ik naar de oorzaak toe te komen,...Robintje is nu 13 jaar en Anoukje is nu 11 jaar,..ik leef al vele jaren aan soms 150% ,wil voorruit,wil zoveel mogelijk doen met de kids,ik heb al heel veel zware en moeilijke beslissingen moeten nemen in hun nog jonge leven die er normaal niet zouden moeten zijn en ik deed het maar ,want ik had geen keuze .Ik ben heel gelukkig,amuseer me op mijn werk, heb een mooie nieuwbouw waar alles op zijn plooi gaat geraken,een schat van een ventje ,...heel veel fijne en warme vrienden,..een familie die er is ,..fijne buren in een gezellige straat en ik denk ook mezelf wat gevonden heb ,..en ik vrees dat ik nu in een rouwproces aan het geraken ben,..dat alles doordringt hoe erg het is met Robin en Anouk en hoe dit indruk en nadruk en gevolgen heeft voor mij en mijn gemoed en de hele leefsituatie.Je word mama van 2 heel schone en lieve kindjes en je hebt een hele wereld om samen alles te ontdekken,..en helaas is het bij Robin en Anouk niet zo,door een kronkel van de natuur zijn ze niet zoals een ander,..ik heb dit denk ik ,jaren zo niet willen zien en nog steeds niet .
Ik zie ook hoe ouder ze worden ,hoe zwaarder de zorgen worden,..hoe zwaar het eigenlijk wel weegt zonder dat ik daar wel echt bij stilgestaan heb ,want je wilt voorruit en je hebt geen tijd,ik moet er gewoon zijn en er voor zorgen,..maar waar heb ik me al die jaren dan verscholen ,..en als ik nu mijn rekening maak en de rust toch wel gevonden heb bij Erwin vrees ik dat het manneke met een serieuze hamer op me is afgekomen is en me doet stilstaan bij de realiteit van dit alles.en dit is een hele boterham hoor op elk vlak van het leven,...Alles alles normaal verloopt schiet er nog niet veel over maar bij mij is het steeds maar weer opnieuw de moed vinden en mijn verstand op nul zetten om ze elke zondagavond terug te brengen ,dit doe ik nu al 7 jaar lang en soms hé is dit echt teveel ,maar ik doe voorruit,slik even ,maarja als die pot overvol is,dan kan die eens overlopen hé .!!!Ik probeer al jaren om het een plaats te geven en soms lukt me dit ,soms niet omdat ik vroeger dacht ,wie weet wat brengt de toekomst,..Robin en Anouk zijn nu stabiel ,zijn gelukkig en genieten van hun leven in hun eigen wereldje ;...Eigenlijk is het voor mij elke dag een beetje afscheid nemen van hetgene ik voor ogen had met kindjes bij me,...En als ik het dan bekijk,dan is het toch wel zo dat het zijn tijd zal vragen om dit rouwproces te doen doordringen en een plaats proberen te geven,...want mijn liefde voor Robin en Anouk is zo onmetelijk groot en sterk dat loslaten moeilijk gaat omdat ze mama zo nodig hebben in hun leventje en ik er nog steeds zo mee verbonden ben ,met mijn lieve Robin en Anouk,...Moeilijk uit te leggen hoor ,....maar toch denk ik dat het me zal lukken want ik wil samen met mijn gezin ,vrienden en familie nog heel veel genieten van de fijne en mooie dingen in het leven .
Ik zal mijn lichaam de tijd moeten geven om op zijn plooi te geraken zonder het te forceren,...en daar ga ik voor samen met de doorzettingskracht en vechtlust van mijn kids want dit hebben ze al meermaals gedaan ,dit doet me beseffen dat ik elke dag moet genieten van het leven en de fijne momenten die er samen zijn.Ik zie nu heel erg uit naar morgen,..ik ga ze halen tot zondagavond ,het is niet lang ,maar ze zullen weer bij me zijn en met hun fijne glimlach gaan ze meer weer de nodige kracht en moed geven om verder weer voorruit te geraken en ik weet nu al dat het maandag weer een dagje mijn bed zal worden ,maar ik heb ze gewoon nodig .
Ik hoop dat de zon en de rust me echt zo snel mogelijk helpen om weer de oude Ann te zijn want zo heb ik het liefst,..en zo beseft een mens dat je eigenlijk tevreden moet zijn met de heel kleine dingen van het leven want geluk maak jezelf !!! En mijn geluk zijn Robin,Anouk ,Timmy en erwin
Hier ben ik dan weer eens terug ,..en ja ,nog steeds is het heel rustig hier bij ons (allé toch voor mij dan )want echte grote inspanningen gaan nog steeds niet voor mij,...Doeme toch !!! Ik probeer echt zoveel mogelijk te rusten omdat ik niets anders kan ,maar toch zou ik graag weer in het gewone dagdagelijkse patroon geraken alhoewel dat ik toch wat aan reorganisatie moeten doen voor mezelf want zo diep en zo moe wil ik niet meer geraken ,want geloof me uit een dal ploeteren is niet zo evident.Dinsdag had ik een echte rotdag en heb ik een hele dag geweend,..ik had 2 goede gesprekken op die dag ,...met mensen die om me geven en die me zo niet willen zien,..maar ook mensen die me van op afstand kennen en me toch eens goed duidelijk maakten dat ik DRINGEND meer tijd moet maken voor mezelf om zo de zorg voor de kids vol te houden,...het was verschieten voor me ,maar langs de andere kant hebben ze gelijk ,...en mijn verstand weet dit maar al te goed maar de vraag is of mijn hart dit zo wil,...maar ik ga mijn best doen !!!
Zo heb ik heel veel nagedacht,gerust,..geprobeerd om mijn hoofd leeg te maken en mijn energie weer op te bouwen,met mijn mix van vitaminen en kruiden hoop ik dat het me lukt,...
Vrijdag was ik dan een trotse mama want onze Timmy had een heel goed rapport en daar ben ik toch wel trots op,ik ben blij dat hij eindelijk de juiste richting gevonden heeft en dat hij zich gellukkig voelt .Geniet nu maar van je vakantie ,jongen !!!
Omdat ik echt nog zo moe ben heb ik ook dit weekend de kids in school gelaten,donderdag ging ik al langs om ze eten te geven en vandaag zijn we op bezoek geweest en even gaan wandelen met hen naar de Abdij van Zevenkerke,..het was zo zalig om weer mama te zijn en te genieten en eens zelf het lot van de kids in mijn handen te hebben want dit is ,geloof me echt ,vaak het lastigste,dit zuigt me leeg ,...Ik ben gewoon iemand die graag alles zelf onder controle heb en ik denk dat het nu even niet gaat omdat dit me parten speelt en dat dit verdorie buiten mijn eigen wil omgaat ,...Pffffffffff.
Maar ik mag niet klagen,ik ben heel gelukkig ,heb echt een schat van een partner en ben heel content met mijn 3 schatten,maar ja hé,..het is niet het gezin zoals vele anderen en dat is zo moeilijk uit te leggen.Ik ben Robin en Anouk heel dankbaar om de mooie namiddag die we nu weer gehad hebben.
Lieve Robin en Anouk ,mama houd zielsveel van jullie en weet dat ik mijn best doe en volgend weekend zijn we weer 2 dagen samen ,en gaan we samen fijne dingen doen.Je weet dat mama haar best doet om er zo snel mogelijk weer 100% te staan voor jullie en met jullie mooie gezichtje op mijn netvlies gebrand lukt het me wel.Dikke kus schattekes.
Ik zou zo graag schrijven dat alles heel goed gaat met mij,...maar helaas,...deze morgen ben ik terug naar de dokter geweest,ik heb enorme hartkloppingen,,geen kracht,gewoon doodmoe.Ik zit met een overslag van mijn hart en dwz HALT !!!! Blijkbaar met goed uit te rusten komt de vermoeidheid van enkele jaren naar boven en werkt het zich op alle manieren op me uit ,...en wat kan je hier aan doen ??? Ik doe zo hard mijn best hé en toch ,....
En toch,...
Had ik een heel fijn weekend samen met Robin en Anouk,...het was zo zalig.Toen ik er vrijdag mee thuis kwam begon broertje zo heerlijk te lachen ,hij herkende zijn thuis,...en genoot ,...Ik zag een heel weekend zijn glimlach,zijn handjes fladderen,hem genieten in het zonnetje,...hem genieten van zijn hoofdje tegen mijn borst,..Leuk hé,...
Zusje was ook heel blij maar was wat rustig,ze heeft antibiotica omdat haar insteekplaats van haar sondeke wat ontstoken is,..maar ze heeft geen last ervan,..en het zonnetje doet wonderen hé,..We hielden het gewoon heel rustig en om in hun taal te zeggen op basaal niveau .
En ik kreeg nog een fijne opkikker van mijn metekindje Elke,..zaterdag belde ze me en zei ze dat ze verdrietig was omdat ze me niet zag,..mijn hartje smeltte hoor,...ze kwam dan zondag met zelfgebakken taart ,een hartjesvorm voor mijn verjaardag,..
Met Robin en Anouk heel diep in mijn hart en met hun mooie glimlach in mijn hoofd ,ga ik verder rusten en zoveel mogelijk de zon over mij laten komen en hopen dat die duracellekes van mij weer hun niveau zoals het hoort bereiken.
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!