Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 54 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
30-03-2011
Barcelona 2011
Hallo allemaal,..
Hier ben ik terug,..en langzaam gaat het de goede kant uit met mij,...Ik ben aan het recuperen,...Ik wist niet dat ik echt zo moe was,...Maandag was het mijn verjaardag en 6 maanden geleden hadden we al een citytrip naar barcelona geboekt ,ik ging het eerst aflassen ,maar ik mocht niet van de dokter,..Hij zei me ,Ann,je moet gaan en jezelf de tijd geven om te genieten ,...en zo zijn mijn ventje en ik vrijdag vertrokken tot maandagavond,...En ik heb genoten ,echt genoten van mijn ventje en van Barcelona,...Het was echt eens broodnodig voor ons,...Natuurlijk heb je veel tijd om te praten en te genieten,en zo heb ik vele dingen op een rijtje gezet ,...eigenlijk mogen we heel gelukkig zijn dat we werk hebben ,een mooi nieuw huis ,elkaar en 3 schatten van kinderen,...een gewoon gezin dus ,alleen is dit van mij soms heel zwaar,Robin en Anouk vragen heel veel energie om hen te verzorgen en hen de basisbehoeften van het leven te geven,..maar je krijgt zo ONGELOOFLIJK veel terug .
Ik kom nu ook tot het besef dat ik mezelf eigenlijk niets te verwijten heb en me schuldig hoef te voelen dat ik eventjes perte total ben , want ik zou het velen me eens willen zien nadoen,...Donderdag ging ik eerst nog eens naar Aartrijke en zag dat mijn 2 schattekes heel blij waren en er heel goed uitzagen ,..en gisteren ging ik terug en kreeg weer hun warme glimlach,..Ik had een gesprek met de opvoedsters over mijn gevoelens tgo Robin en Anouk ,..en ook zij drukten het nog eens goed in mijn oren dat ik ook aan mezelf moet denken !!!
En nu over Barcelona,...lieve mensen allemaal als je het nog niet gezien heb ,daar moet je zeker heen,..zo mooi,zo veel cultuur,shoppen ,zee ,haven ,fantastische natuur ,lekker eten,...je komt gewoon ogen te kort en aangezien mijn fysieke conditie van het moment hielden wij het heel rustig met de nodige breaks maar het was in één woord SUPERFORMIDASTISCH !!! Ik ben zo blij dat ik dit even gezien heb en ooit wil ik nog eens terug .
Ik kijk nu met groot verlangen uit naar vrijdag ,dan ga ik de kids weer halen voor een weekendje thuis en gaan we het gewoon heel rustig houden zodat we met z'n allen kunnen genieten van het gewone leven.Ondertussen ga ik hier nog heel veel uitrusten en wat bijslapen (alhoewel ik nog niet anders gedaan heb)en zo hopen dat we maandag weer back to work kunnen ,want ook dit doe ik heel graag ,...Ben ik geen gelukkig mens !!! En ook via deze weg wil ik iedereen bedanken voor de vele verjaardagswensen,..ik had een ongelooflijke dag ,al die sms jes ,kaartjes ,...ja,ik voel dat ik weer de oude Ann aan het geraken ben.
Dromen zijn mooi om de werkelijkheid te doen vergeten.
Ze geven je de kans om de dingen te zien zoals jij wilt.
Een droom is een wens die je hart maakt.
Dromen kunnen wensen in je gedachten in vervulling laten gaan.
Al zijn dromen en wensen die nooit werkelijkheid worden
Er nooit uit zullen komen
In je droom kun je ze altijd blijven dromen,....
Lieve mensen,...
Dank je wel voor jullie steun en jullie lieve berichtjes,..ze geven me de kracht om verder mijn energie te doen opbouwen,...
Ik krijg nu ook ijzerpillen erbij want mijn ijzer en ijzerreserve staan veel te laag,..moe zijn is zo lastig en je kan er niets aan doen,...maar het lukt me wel,ik doe mijn best.
Hier ben ik dan weer ,al wenend,....Ik ben moe,zo moe,zo op,...Geen enkele spier aan mijn lijf wil nog mee,mijn hoofd is loodzwaar,...Ik ben deze week 2 dagen gaan werken en toen ik na mijn eerste werkdag naar de winkel ging kon ik niet meer,ik kwam stokstijf thuis alsof mijn lichaam 150 kg woog,...Er stond een berg strijk te wachten,maar die staat er nog,..het enige wat ik kon doen is me in de zetel leggen en hopen dat het beter werd,...ik donderdagmorgen uit mijn bed en opnieuw gaan werken,maar de klieren in mijn keel zijn helemaal opgezwollen ,ik zie er niet uit als ik in de spiegel kijk,...ik moest van de hoofdverpleegster terug naar de dokter,...die heeft dan bloed getrokken,...en die schreef me rust voor,...Ik vraag me dan af ,van waar komt dit dat op mij?????Ik kan zo boos zijn hé,...ik wil verdorie vooruit en mijn lichaam niet,...dat is zo lastig !!!! Maar ik heb geen andere optie dan te luisteren naar mijn lichaam zeker wil ik er nog lang zijn voor Robin en Anouk.
Dinsdag zijn we dus naar het UZ Gent geweest,...ze doen het goed ,..maar ik werd nog eens gezegd hoe zwak mijn kids wel zijn,...ik vroeg nog eens naar de oorzaak maar die is er nog niet ,...en dan op de vraag over hun levensverwachting is het ook koffiedik kijken,...ik ben soms zo bang hé ,...Hoeveel tijd krijg ik nog met hen ??? Mijn moederhart moet dit allemaal een plaats geven ,...Hoe ik het soms doe is me een raadsel,maar ik ga ervoor en ik wil vooruit !!!
Ik heb nu geen andere keuze dan te rusten,..en zo heb ik weer mijn grenzen moeten verleggen om de kids dit weekend in school te laten zodat ik kan slapen,...Weten jullie wel hoe moeilijk dit is voor mij,...en zo is dit jaar in ,jaar uit ,elke dag opnieuw dat ik keuzes moet maken en daar word je moe van,...
Ik mis mijn kids zo,ze zijn mijn energie,mijn alles ,...Gelukkig worden ze goed opgevangen zodat mama weer haar batterijen kan opladen,...Kon het soms toch maar wat simpelder zijn ,...maar ik sla me er wel door,...
Ik kruip in mijn zetel en hoop dat ik weer slaap,...en soms droom ik,..kon alles maar voorbij zijn,...en kan ik net als elke mama spelen,dansen en een gewoon leventje hebben,...Maar toch ben ik content met wat Robin en Anouk geven ,heel veel liefde,vriendschap en vooral realiteit en het besef dat we moeten genieten ,...
We zijn terug na een weekje rust,...en het was volledige rust ,...Ik ben een hele week niet uit het huis gekomen,...zo moe en ziek was ik,...De batterijen waren heel plat ,maar dank zij de zon en een week time out voel ik dat het me weer gaat lukken,...Natuurlijk als je thuis bent en niets kan doen ,dan ben je aan het denken ,aan het terugblikken ,aan het vooruitkijken en dan voel ik gewoon de liefde voor mijn kids,...Wanneer ik dan naar mezelf kijk en voel wat ik elke dag moet verwerken ,dan weet ik dat het logisch is dat het even niet gaat en dan met een infectie erboven op ,dan is het hek helemaal van de dam,...
Zaterdag ging ik op bezoek bij Sonia,mijn hartsvriendin die zelf een gehandicapte zoon heeft,...en we waren even op wandel met Jonas ,haar zoon ,...de lente kriebelde wat en het deed me zo'n deugd om mijn hart eens te luchten en een gesprek te hebben met haar over hoe ons leven eigenlijk wel in elkaar zit,...alles staat gewoon in het teken van onze speciallekes,...en ik heb er hier 2 stuks ,maar allebei zo uniek,...Alsik dan even mijn dagtaak met hen overloop dan zie ik dat ik zo ongeveer 3 uur per dag bezig ben met eten geven,...reken dan nog een 1/2 uur medicatie geven ,de verzorging want een verse pamper aandoen bij een puber is ook niet evident,..en dan moet ik ook nog zorgen voor de rest van het gezin en nog gaan werken,..dan is het toch wel eens logisch dat ik perte total ben hé,...Maar wat me het meest energie vraagt is het emotioneel verwerken van het feit dat ik de kids niet elke dag zie,...dit is lieve mensen vaak zo lastig en gewoon zoveel sterker dan gelijk wat,ook dit is iets dat ik aan niemand kan uitleggen en dat ik op mijn eigen manier probeer een plaats te geven en meestal gaat het goed maar soms stapelt zich dit op tot er een bommetje in mij springt,...en wie of wat kan er dit tegen houden,...ja ,als mens zitten we nu eenmaal emotioneel in elkaar,...Maar misschien heb ik die ontploffingen nodig om me te doen beseffen dat ik echt moeten genieten en af en toe eens heel diep ademen om mezelf niet voorbij te lopen ,...
Gisteren gingen we dan bij onze vrienden op visite en ook daar hadden we heel fijne gesprekken over de dinges des levens en over vriendschap ,...en ook vriendschap is belangrijk en dat voel ik gewoon,ook dit helpt om alles te dragen ,..we deden een wandeling en mijn anoukje zat te glimlachen en voelde gewoon de aandacht,..Mijn robbedoesje was niet 100% en plots was daar weer een epilepsie aanval,maar van waar en waarom doet hij er een,daar hebben we het raden naar,..en ik ben iemand die graag voor alles een oorzaak en oplossing wil,maar die is er niet altijd,...
Vandaag ga ik genieten van Robin en Anouk,we zijn met ons drietjes gezellig thuis ,...ook spookt er nu al van alles door mijn hoofd want morgen moeten we op controle naar het UZ Gent naar de neuroloog,..en dan heb ik zo van die vragen? Wat is de oorzaak toch ,maar na meer dan 10 jaar en heel veel onderzoeken weten we nog niets,..en dan de grote vraag wat is hun levensverwachting ?,...daar is er ook geen pasklaar antwoord,..maar iedere keer krijg ik een pluim op mijn hoed voor de mnier waarop ik alles probeer te plaatsen,..en met een positief antwoord ben ik dan weer vooruit met de geit,..
Lieve zon ga je verder je best doen zodat mijn batterijtjes verder opladen zodat ik verder kan genieten van mijn mooiste geschenk ter wereld,...Mijn lieve Robin en Anouk.
Hier ben ik eventjes terug,...en ik vrees een beetje gesneuveld,..keelpijn,hoofdpijn,buikpijn,...en dat zal de dokter worden !!! Het kan ook niet anders want vorige week had ik hier 2 zieke kindjes,..Anoukje wat buikgriep en Robin die deed donderdag ook hoge koorts en staat onder antibiotica,...Gelukkig gaat het veel beter met hen,..ze konden 3 daagjes genieten bij mama en we hadden dit weekend een super gevulde dagen samen met onze matekes uit Wetteren en Herenthout,...Het was weer echt gezellig en hartverwarmend om met allen samen te zijn,..Zaterdag gingen we even naar K in Kortrijk ,dan aten we lasagne en zelfgemaakte taart die onze Timmy gebakken had en die was echt heel lekker,..Goed gedaan ,man !!!Daarna was een nog wat gezellig babbelen ,..Zondagmorgen verwende ik dan de gasten met een lekker ontbijt en in de namiddag trokken we naar Nieuwpoort waar we met z'n allen genoten van het zonnetje,..ook al was het koud ,we hadden er allemaal deugd van,..En onze robbesoes die at een lekker ijsje en dit ging heel vlot binnen ,...Thuisgekomen hadden we nog een gezellig diner en konden we na een glaasje en een fijne babbel weer afscheid nemen van elkaar maar we waren weer voldaan,...Lieve matekes ,...Dank U wel voor het fijne weekend.
Vanmorgen sliepen we hier languit en was het wat opruimen,..Ik nam al dafalgan ,maar voel dat ik slechter en slechter word,..dus ga ik maar even in mijn bedje kruipen,...straks breng ik dan mijn lievekes terug naar school ,...Laat ons hopen dat het vlug over gaat zodat ik er weer tegenaan kan,..zodat we volgend weekend er weer tegen kunnen,...
Daarjuist ben ik bij jullie geweest,...jullie voelen het wel een beetje hé,...Mama haar batterij is een beetje plat,...Het gaat me niet zo goed af,...
Weet je,ik denk en denk en blijf maar denken,...Maar ik weet met heel mijn hart en nog zoveel meer dat ik jullie heel graag zie,...en daar trek ik me aan op en weet dat het weer beter zal gaan.
Ik stuur jullie een hele grote dikke zoen en massa's veel knuffels,...
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
