Ik ben Ann Vanmoen
Ik ben een vrouw en woon in Izegem (België) en mijn beroep is gegradueerde verpleegkundige.
Ik ben geboren op 28/03/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hallo,
Als mama van 2 gehandicapte kindjes wil ik jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
Geniet van het leven !!!
Mijn lieve Robbedoes, Wat ben jij lief Wat ben jij stoer Ik heb je lief Je mama ,xxx
Jij, Jij bent degene Degene aan wie ik denk Elke minuut van de dag
Jij, Jij bent degene Degene van wie ik hou met heel mijn hart,........
Jij, Jij bent degene die ik wil die ik wil in mijn leven
Jij, Jij ben uniek
Jij, Jij bent mijn zonnestraal Jij,ik hou van jou
Lieve Robin en Anouk, mama houdt van jullie Dikke zoen, Mama
Het leven met 2 gehandicapte kindjes
mijn verhaal
29-10-2009
Donderdag 29 oktober
Hallo allemaal,
Hier ben ik even terug,.....na een hele week in en uit mijn bedje te vertoefen want ik heb er goed van gehad hoor,....en tis nog niet 100% over maar het begint te lukken,...ik ben daarjuist eens op boodschappen geweest want alle kasten en de frigo was leeg,....en ja,die moest gevuld geraken hé tegen morgen want dan komen mijn lievelingen eigenlijk naar huis,.... Ik denk dat ik hier ballonnen ga hangen,want wat heb ik ze verdorie heel hard gemist,....dat is soms zo moeilijk uit te leggen hé,hoe ik me dan voel,.... Gelukkig is het einde in zicht,.... Met de kindjes is het nog steeds allemaal in orde,...en morgen moeten ze dus in het gips,.... Verder is alles hier rustig,.... Maar het weekend word drukker hoor,want we houden een heel feestweekend want mijn klein poppemieke word op 3 november 10 jaar,...dan zitten we hier met 3 tieners in huis,....Worden wij ouder zeg,.... Ik ga jullie proberen op de hoogte te houden met foto's van mijn klein feestvarkentje,....Ik denk dat ze heel veeeeeeeeeeeel piepezoentjes gaat krijgen,..... Ik ga nu nog wat verder rusten,zodat ik er nog eens bovenop geraak,....
Heel veel liefs,Ann
P.S. ik wil dan ook nog ne keer mijn ventje bedanken dat hij zoveel voor me doet ,daarom is het me na heel veel pogingen gelukt om een liedje in mijn blogje te plaatsen heel speciaal voor hem Genieten maar http://www.youtube.com/watch?v=iGBWqaYugYE
Ik voel me ziek,...ongemakkelijk,...weet niet waar gekropen,... Ja,tis nogal een zin om te beginnen hé,...maar ik heb enkele miserabele dagen achter de rug,...en voel me nog steeds zo. Het begon vrijdagnamiddag,hoesten ,kriebelen in de keel ,zweten,...en tegen dat het avond was had ik koorts,... Zaterdag heb ik de hele dag gerust,dafalgannekes genomen ,verder hoesten en hopen dat het zou beteren want s'avonds gingen we met vrienden naar Night of the Proms,...de koorts bleef gelukkig weg en ik heb toch wel kunnen genieten,...het was heel mooi. Ik wou me ook wel bewijzen want ik wou gisteren dus mijn kids gaan halen hé,....maar t'was mis,ik was nog een beetje zieker,had weer koorts meer dan 38°C en ben de hele dag in mijn bed moeten blijven of in de zetel,.... En voila ,de traantjes waren er weer hé,....ik was zo boos dat ik hen weer in school moest laten want ja,zij kunnen hier niets doen als mama niets kan doen,.... Het is ik die ze eten moet geven,die ze verzorgd,die ze door en door kent,...mijn ventjes doen wel hun uiterste best maar zonder mij gaat het gewoon niet omdat de zorgen zo specifiek zijn,...ze eten alleen bij mama of de opvoedsters in school,.... Weet je,je bent al niet goed,dan moet je hen nog missen ,...en dan is het al te veel. Op den duur doet die rug dan weer pijn van de hele tijd te liggen,en weet ik niet waar gekropen,....Och,ik ben aan het zagen hé,maar ik wil gewoon niet ziek zijn,.... Deze morgen ben ik dan naar de dokter geweest ,...zware bronchitis is het verdict,...je hebt er goed van zei hij,... Ja,zo kan je niet gaan werken ,vooral omdat onze mensen al geen weerstand hebben,...dus ben ik nu nog 1 week thuis en moet ik nog enkele dagen de kids missen want met koorts kan ik niet buiten en kan ik die zwakke kindjes daar ook niet besmetten,.... Kan je me wat begrijpen dat ik aan het zagen ben,...voor mij is het allemaal niet zo simpel hoor,....Als ik niet in orde ben dan zijn mijn kids hier niets thuis maar is het gemis voor mij nog te groter,.... Gelukkig is in school alles goed met hen,...het zal nu wachten zijn tot vrijdag om hen te zien maar dan gaan we onze schade inhalen en gaat er ons niemand tegenhouden hoor,...Wees daar maar zeker van,... Weet je,....gezond zijn en geen beperkingen hebben is de grootste rijkdom,....wees daar maar zeker van,....
De dagen kabbelen hier stilletjes aan voort,...en het gaat eindelijk beter met mijn rug,...Ik kan alweer op een gewone manier uit mijn bed kruipen,...Ja,zelfs hier ben ik nu eens blij mee.
Met mijn sloeberkes gaat het ook hoor.Robin was op maandag en dinsdag nog steeds heel humeurig,...Maar ik ben gisteren geweest en het was toch beter ,hij kon toch alweer lachen en was ook goed wakker,...een hele opluchting voor mama. Met zusje is alles in orde,...een echt zonnetje,die zo mooi kan lachen,...ja,ik zeg het iedere keer hé maar het is voor mij zo belangrijk hé dat de kids zich goed voelen in hun vel;,....Ik zei het nog tegen de opvoedsters,ik heb zo de kindjes nodig voor mezelf op te laden,ze geven me veel energie,.....
Verder heb ik vandaag weer een moeilijke stap (allé voor mezelf toch) gezet. Robin en Anouk moeten volgende week vrijdag voor 2 x 2 weken in het gips met hun beentjes,ik had het proberen wat uit te stellen,maarja uitstel is geen afstel en ik zou graag hebben dat we eindejaarsdagen hebben zonder gips. Het is volgende week ook vakantie en dan zijn ze 4 dagen thuis bij mama,...we zien er al naar uit,... Dus ,ik heb gebeld naar de thuisdienst van het ziekenfonds om een thuisverpleegster te krijgen voor 4 dagen zodat ik wat ontlast word voor het heffen hé tijdens het wassen want er blijven dan nog veel momenten over om te heffen,... Ik heb ook een tillift gevraagd,...Ja,ik heb het hier moeilijk mee maar ik moet op mijn rug denken hé en ik wil mijn kids nog heel lang en heel veel naar huis kunnen halen want we genieten daar allemaal van,....
Zo is het weer bijna weekend,...zaterdagavond gaan wij naar Night of the Proms met vrienden en gaan de kindjes wandelen met oma en opa en ik ga ze dan zondag halen tot maandagavond en op dinsdag ga ik weer werken.
Helaas is het weekend alweer voorbij en zijn mijn kindjes ook terug naar school van deze morgen want mama moest om 11 uur naar de pijnkliniek voor een nieuwe infiltratie,...de pijn is al beter maar is nog niet weg,...nu nog een hele week goed rusten zodat ik volgende week weer kan werken,...want ik mis mijn werk en mijn collega's eigenlijk wel,...Op je werk ben je bezig en heb je niet veel tijd om te piekeren,... Vanmorgen waren er weer traantjes bij mama,...Mijn meisje zat weer zo te glimlachen en was zo blij ,...en nu moet ik ze weer missen,....
Maar ,ik ga nog nagenieten van ons mooi weekend samen,... Zaterdag ging papa een werkje doen en hielden wij het rustig,...gewoon genieten en relaxen want ze waren toch wel moe hoor,... S'Avonds is oma komen oppassen want wij moesten naar een etentje van de ouderpraatgroep uit Aartrijke,...het was heel lekker en leuk want we zitten dan samen met andere ouders van speciallekes en zo voelen we elkaar supergoed aan,... Zondag gingen we dan op bezoek bij onze andere vrienden,..we waren bij Mario en Nathalie op bezoek samen met Hugo en zijn gezin en nancy met haar gezin,...Het was super gezellig en leuk,...Wt hebben we daar een gezellig bende,...echt vrienden voor het leven,...Kijk maar naar de taart!!! Robin had een minder goed weekend,...hij sliep heel veel ,...en vanmorgen is hij met het verkeerde been opgestaan hoor,...ik denk dat zijn epilepsiemedicatie moet aangepast worden,...want vorige week had hij weer enkele aanvalletjes. Op 9 november moeten we naar Prof VanCoster in het UZ Gent,...We zullen zien.
Zo,ik ga me nu nog wat neerleggen en hopen dat ik vlug een betere rug heb.
Het is herfst,veel wind,regen,wolken,de regenboog,...maar ook het zonnetje,.... Weet je,het zonnetje schijnt hier zo mooi door het vensterraam ,vlak op het gezichtje van Robin en Anouk,.... Gewoon zalig,.... Voor mij is dit gewoon zo genieten hé,... Dan neem ik hen heel dicht bij me op het schootje,ze voelen de warmte van mama,horen mijn stem,...ook al zijn ze moe en vallen die oogjes soms dicht,....Er komt bij hen een reactie van glimlachen,luisteren ,gewoon genieten,... Wat is dit zo zalig hé voor mij,ik zou zo de hele namiddag blijven zitten,ik heb ze zo graag heel dicht bij me,...jammer dat de kids groot worden en mijn schootje(alhoewel best) niet kan meegroeien. Daarom probeer ik hier zoveel mogelijk van te genieten,... Weet je,ik heb hier zo een hele week naar uitgekeken,....en daarom koester ik zo graag die mooie momenten. Ik wil jullie gewoon vertellen dat ik met Robin en Anouk toch wel een heel gelukkige mama ben,....
Ik wens jullie een heel fijn weekend, Liefs,Ann en een dikke zoen Robin en Anouk
Ik wil jullie nog ne keer vertellen hoeveel ik van jullie hou,... Weet je,mama heeft veel pijn in de rug en is nu aan het rusten,... Mijn digitaal fotokader staat hier de hele tijd te draaien zodat ik jullie de hele tijd zie,... Want jullie betekenen zoveel voor mij,.... Ik weet dat ik nu moet rusten,....maar het is zo lastig zonder jullie dicht bij me,.... Kon het maar anders zijn hé,lievekes,... Ik weet dat ze daar heel goed voor jullie zorgen en dat stelt mama gerust,... Weet je,Robbedoesje en poppemieke,....Het is bijna weer weekend en dan kom ik jullie halen hoor,... om heel,heel veel te knuffelen,... Is het goed?....
Het is hier een tijdje stil geweest hé,... Maar ik moest het allemaal wat laten bezinken ,want we hadden toch wel een emotionele week achter de rug,...eerst ons feest,...het krantenartikel,... Het doet ons wel wat om zo graag gezien te worden en geapprecieerd te worden,... Een welgemeende dank je wel,allemaal. Voor al degenen die het graag eens zouden lezen,ik ga het doorsturen naar jullie emailadres zodat je het kan lezen want op mijn blog zetten lukt niet,de letterkes zijn echt wel te klein,...
Ik ben vrijdagavond op bezoek geweest naar de kids in school omdat zaterdag oma Rollegem ging wandelen,....Zondag ging ik ze normaal halen ,...Maar ,ik kon niet,...ik had alweer enkele nachten niet geslapen en ben zondagmorgen wenend wakker geworden,ik kon mijn benen nauwelijks bewegen of ik had kramp,...kon moeilijk op een stoel zitten,...en ja ,de traantjes waren r hé en de reactie van ...Waarom alweer die domme rug,?.....Erwin moest wwerken en Timmy was bij zijn mama ,....dus ik kon niets doen met de kindjes alleen thuis want ik kon niet heffen ,...Ik heb dan de hele dag gerust en het ging wat beter,....
Gisterenmorgen ben ik toch weer gaan werken met heel veel pijn en zinderingen en na het werk reed ik naar Robin en Anouk,.... Ik zag 2 heel blije gezichtjes en ik nam Anoukje even bij me om fruitpap te geven,...ze had zoveel te vertellen hé tegen mama dat ze zowat een half uurtje dicht bij me zat,....en ja,daar zat ik weer,...ik kon niet meer recht,...De opvoeder zei me nu toch wel dat ik me moet laat verzorgen ,... Thuisgekomen zag Timmy ook dat ik veel pijn had,ik ben naar de dokter gegaan en deed mijn hele verhaal,... Ik vertelde over mijn facetinfiltraties en die zouden moeten helpen,zei hij,....maar als je niet rust kan de medicatie zijn werk niet doen,....daarom ben ik nu opnieuw 2 weken thuis om wat te rusten en HOPELIJKS doet de medicatie dan zijn werk ,want maandag moet ik nog één hebben en kan ik dan EINDELIJK eens een PAAR MAANDEN een comfortabelder leven hebben met draagelijke pijn .
We geraken hier stilaan weer op onze plooi na een heel mooi weekend,.... We zijn weer aan het werk,...vandaag ben ik naar Antwerpen geweest naar een bijscholing over het aferesetoestel(het toestel waarmee we stamcellen afnemen) .Chapeau voor alle pendelaars die dagelijks de trein moeten nemen,....Het is toch lastig hoor.
Toen ik thuiskwam had mijn ventje al de weekbode gehaald (editie Izegem) waarin een heel artikel over ons staat,...We staan dan nog op de eerste pagina,...Het was toch wel even slikken hoor,.... Weet je,je bent dagelijks bezig met die speciallekes met zoveel liefde en zorg en dan is er plots een journalist die mijn blog gelezen heeft en het zo moedig van ons vond ,dat hij graag een artikel wou schrijven,... Het doet heel veel deugd ,maar het raakt je wel,... Ik hoop dat we met dit artikel vele mensen wat goede moed kunnen geven en hen doen inzien dat het leven ondanks vele tegenslagen toch zo mooi kan zijn,...Zoals nu ,... Ik ben Robin en Anouk zo dankbaar om alles wat ze ons geven,...omdat ze ervoor zorgen dat wij heel veel lieve mensen leerden kennen,... Omdat ze mijn leven vullen met zoveel genegenheid en liefde,... Ze zijn gewoon mijn alles,....mijn hele leven,....
Dank je wel allemaal voor jullie steun en jullie geloof in ons,.... We blijven ervoor gaan,....
We geraken stilletjes aan weer op onze plooi en zijn nu aan het nagenieten ,... Samen met de kindjes kijken we naar de foto's,knuffelen we wat en genieten,... Deze voormiddag is de journalist van de Weekbode hier geweest om ons te intervieuwen,...Het was heel gezellig,... Hij was toch wel onder de indruk hoe dat wij dat hier samen klaarspelen,...maar we doen ons ding en genieten van onze kids op onze manier. Voor degenen die het nog niet wisten,we komen dus vrijdag in de krant van Izegem en Roeselare,... De journalist heeft per toeval op mijn blogje geraakt en is onder de indruk van hoe wij dit doen met onze kids en vind het super dat wij zoveel leuke dingen samen doen,... Ik was volledig in mijn sas dat ik zo van mijn speciallekes kon vertellen want ik zei het hem : "Robin en Anouk zijn gewoon mijn alles en we proberen van elke dag te genieten". Zo,nu laat ik jullie nog wat meegenieten van enkele sfeerfoto's ,....
Ja,the day after the party kan zwaar zijn hé,... Maar we hebben 3 dagen SUPER GENOTEN voor ons prachtig feest van gisteren. We hadden eigenlijk best wat stress,zo je huis vol met 50 volwassenen en 20 kinderen,... Het is toch wel 2 dagen werken om alles in orde te krijgen hé,tent,drank en tafels,je huis in orde doen,...maar het is de moeite waard,..; Want mijn ventje en ik straalden van geluk op ons feest,....Wat zijn we gelukkig samen en dan doet het deugd om zoveel mensen bij je te hebben die je waarderen om wie je bent,.... Erwin was echt wel het feestvarken,...ik had dan nog voor een surprise gezorgd,...een hele grote taart,je had hem moeten zien glunderen,... Maar hij heeft het dan ook dubbel en dik verdient hé,....zo altijd in de weer zijn voor mijn kids. De rest ga ik morgen vertellen want nu zijn we moe,...en willen we genieten van de kids en elkaar,... Morgen volgen de foto's,...
Nog een heel fijne zondag en tot morgen,... Dikke knuf van ons allen
De week gaat hier vlug voorbij ,... en dan zie ik dat ik mijn blogje moet aanvullen,... We zijn hier volop aan het voorbereiden voor een groot feest op zaterdag,...we houden een instuif voor familie en enkele van onze vrienden,... We zullen met zo'n 70 mensen zijn,.....Dus,we hebben wat werk maar we zien het allemaal zitten hoor,.... We hebben eigenlijk nog 2 redenen om te feesten,...Vandaag op 1/10 zijn mijn ventje en ik 4 jaar samen,... 4 jaar waarin we elkaar goed leren kennen 4 jaar waarin we supergelukkig zijn 4 jaar dat we samen de zorg kunnen dragen voor mijn lievekes 4 jaar waarin we zo veel mooie momenten gehad hebben,.... 4 jaar om nooit te vergeten,...Want Liefste erwin,ik hou heel veel van je,....
En op 6 oktober word mijn ventje 40 jaar !!!! Dus,als wij geen redenen hebben om te feesten dan weet ik het niet meer .
Toen ik vanavond mijn mailtjes aan het controleren was,...ben ik aangenaam verrast geworden ,...want er was een mailtje bij van een redacteur van de weekbode,...hij zei me dat hij mijn blogje aan het volgen was ,...en vond het heel goed dat ik het doe want hij zei me dat er nog heel veel taboes zijn rond kindjes met een handicap en hij vroeg me of ik eens een getuigenis wilde doen,... Weet je,...dat deed eens deugd,.... Ik wil hem zo graag vertellen hoe gelukkig ik wel ben met hen,hoe gewoontjes wij toch proberen te leven met die speciallekes,...Ik denk dat vele mensen daar toch een verkeerde kijk op hebben en daarom ben ik blij dat ik het eens kan vertellen ,... Niet voor mij,...maar voor Robin en Anouk ,...en voor alle speciallekes,...wat ze zijn allemaal zo lief en hebben recht op een mooi en zorgeloos leven in een gezonde maatschappij,....
En met de kids gaat alles goed,ze zijn al de heel de week heel content en laat onze hopen dat het zo blijft want zaterdag moeten ze meefeesten hé,die schatten van me,....
Hallo, Mijn verhaal gaat over Robin en Anouk,dit zijn mijn 2 allergrootste schatten,Robin en Anouk hebben allebei een heel zware fysische en mentale handicap. Maar wat de oorzaak is van dit alles ,is nog steeds een groot vraagteken.Vele onderzoeken en tests en jaren later is het nog steeds niet geweten; Ze hebben allebei epilepsie,maar die is met medicatie redelijk onder controle;In het begin was het echt heel moeilijk om alles te aanvaarden,je wilt weten hoe hun toekomst zal zijn,......Na verloop van tijd probeer je alles een plaats te geven en te genieten van elke dag dat ze bij je zijn.Mijn kapoenen hebben me al zoveel geleerd,hoe mooi het leven is? Wat genieten is van de kleine dingen in het leven? Wat echte liefde is? Gewoon ik ben ze heel dankbaar dat ik hun mama mag zijn. Soms heb ik het heel moeilijk,maar ik kan heel goed mijn gevoelens neerschrijven ,vandaar dat ik mijn blogje heb aangemaakt.. Liefs,Ann
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Twee beertjes hand in hand houden elkaar lekker warm. Net als die twee beertjes heb ik het nooit koud, want jullie zijn degene die mijn hartje warm houdt!!!