Na een lange en vooral gedegen voorbereiding was het vandaag "D-Day". Vandaag moest het mijn eerste ultraloop worden, mijn debuut bij de 6 uur van Stein. Van diverse kanten hoorde ik al zeggen dat ik hoog moest kunnen scoren met zo'n voorbereiding, maar ik temperde de verwachtingen. Zelf heb ik al wekenlang volgehouden dat ik mijn debuut zeer geslaagd zou noemen als ik de 50 km zou halen. En met die gedachte en toch behoorlijk gespannen ging ik vanmorgen richting Steinerbos. Het was gelukkig droog waar de hele week al voorspeld was dat er fikse buien zouden zijn, wel de wind was nadrukkelijk aanwezig met windkracht 4-5. Parkeren was zo gebeurd en dan al meteen een lange wandeling richting het Zalencentrum waar de startnummers werden uitgereikt. Daar trof ik de overige Heerdenaren die vandaag van start zouden gaan. Vanwege de 20e versie vandaag kreeg iedereen nog een tas en een speciaal voor vandaag gemaakt shirt. Daarna de wandeling terug naar de auto die ik tegenover de ingang van het Steinerbos had staan. Ik had nog ruim de tijd om me gereed te maken, warming-up was vandaag niet nodig. Daar had je 6 uur lang de tijd voor. Maar eenmaal in het Steinerbos probeerde ik me met stukjes joggen of oefeningen toch wat warm te houden met die wind. Bij de start duurde het even vanwege een hapering bij de tijdsklok maar die was snel verholpen door Han Frenken en kon de meute van start. Vanaf het begin liep het heel lekker en omdat ik her en der gepasseerd werd door andere lopers, moest ik me inhouden om niet automatisch mee te gaan in hun tempo. Mijn eigen tempo hanteren en liefst zo lang mogelijk. In het begin geen vuiltje aan de lucht en lagen de km-tijden ruim onder de 5 min/km. Zelfs het zonnetje kwam door en deed de temp. plots stijgen. De mouwstukken gingen al omhoog en al snel deed ik ook de handschoenen uit. In de 3e ronde passeerde ik zelfs Jogger Jo die me maande kalm aan te doen maar bij de drankpost na 3 rondes hield ik voor het eerst halt om bij te tanken en nam hier ook ruim de tijd voor. Jo ging me weer langs en zou ik niet meer terug zien, pas op het eind toen hij me dubbelde. Maar na deze stop en ook nog een sanitaire stop bij een boom stokte het tempo enigszins en gingen de km-tijden over de 5 min/km. Alleen op het lange stuk fietspad langs het Steinerbos (wind in de rug) kon ik nog een 4:49 lopen. Toch kon ik nog de grens van de 12 km/u vasthouden en na 2 uur kwam ik exact uit op 24 km. Maar het werd donker boven Stein en al gauw gingen de hemelsluizen open en kregen we allemaal een fikse douche. Dit in combinatie met de koude wind zorgde voor problemen bij meerdere lopers en zag ik de eerste uitvallers langs de kant staan. Zelf begon ik ook last van de kou te krijgen en trok de mouwstukken weer aan en de handschoenen aan. Langzaam maar zeker begonnen hier en daar de spieren te protesteren vanwege de kou en werd het lopen steeds moeilijker. Bij de drankpost vlak na de finish werd de wandeling alsmaar langer om ietwat te herstellen maar dat lukte niet erg. Vooral de liesstreek en de buikspieren begonnen op te spelen. Steeds meer lopers zag je stukken wandelen en klagen over de kou. De kleding was inmiddels kletsnat geworden en tijd om droge kleren aan te doen was er niet. Na km 30 was het erg harken om vooruit te komen en begon zelfs een hoofdpijn op te spelen. Het lijf begon steeds meer te protesteren maar ik weigerde nu al te stoppen terwijl ik "pas" bij km 30 was. Maar oh, wat was het moeilijk. Het werd afzien tot en met en zo diep als vandaag ben ik allang niet meer moeten gaan. De km-tijden vlogen omhoog maar dat kwam ook doordat ik tussendoor ook al stukjes begon te wandelen. Een gevoel van teleurstelling begon zich meester over me te maken en ipv de geplande (minimaal) 50 km hoopte ik het vol te houden tot een volledige marathon + 1 ronde zodat ik toch het gevoel zou hebben langer dan een marathon te hebben gelopen. Mijn laatste 2 rondjes duurden een eeuwigheid en zelfs de aanmoedigingen van bekenden langs de kant hielpen niet veel. Het had weinig zin om met km-tijden van 6:30-7:00 verder te "sjravelen". En dus kwam met een gevoel van vooral boosheid na 17 rondjes oftewel 44 km een eind aan mijn debuut bij de 6 uur van Stein. Terugwandelend naar de auto kwam ik Henk Sipers nog tegen en maakte een gebaar dat het op was. Bij de auto had ik zelfs moeite om het slot open te krijgen, had helemaal geen gevoel meer in mijn handen en eenmaal binnen heb ik de eerste 20 minuten alleen maar gezeten en wat gedronken/gegeten voordat ik weer mens genoeg was om mezelf wat op te frissen. Tussendoor een paar keer een vloek laten vallen vanwege deze "prestatie" maar het seizoen is nog lang en de regen en de wind hebben me vandaag letterlijk genekt. Volgende keer beter.
Vandaag nog een keer alle remmen los als "generale" voor de 6 uur van Stein van a.s. zondag. Op het programma stond de 6 km van de Jogging des Scouts in het landelijke Horion-Hozemont. Al vroeg kwam ik aan bij het voetbalveld van de plaatselijke FC Horion zodat ik een fatsoenlijke parkeerplaats had. Onderweg naar de kantine kwam ik Robin Leduc tegen en werden plannen gemaakt voor deze 6 km en verder in het seizoen. Maar ja, eerst maar eens kijken hoe ik uit die 6 uur van Stein kom. Na de inschrijving kwamen we de Speelhofrunners tegen en vanwege de kou gingen Robin en ik al een gedeelte van het parcours al joggend verkennen. Echt vlak was het niet en de wind was ook voelbaar. Na deze verkenning al snel weer de auto in voor de vaste rituelen en pas vlak voor aanvang naar de start gaan. Tja, dan kom je erachter dat de handschoenen nog in Maastricht liggen terwijl de meter maar 2 graden aaangeeft brrr. Dan maar zonder. Een minuut of 5 voor de start ga ik ook maar eens die richting uit en waar vorig jaar de 6K iets eerder vertrok vanwege het feit dat de splitsing van beide afstanden al na 300 meter is, wilden ze nu beide afstanden gelijk laten starten. Pas na aandringen van Robin beslist de jury anders en tot onze verbazing laten ze nu eerst de 12 starten en daarna pas de 6. Je hoeft er niet voor gestudeerd te hebben om te weten dat dit vragen voor problemen is. De snelle lopers van de 12 zullen aan het eind gehinderd worden door de latere finishers van de 6K. En vooral omdat de laatste 300 meter over en rond het voetbalveld een echt trail-parcours is met veel modder, smalle passages en enkele haakse bochten. Maar ja, het zij zo. Nadat de lopers van de 12 weg zijn, mogen wij opstellen en ga ik voor een keer op de 1e startrij staan. Mijn doel voor vandaag is rond die 25 minuten te eindigen en hopelijk is dat voldoende voor een top 10 plaats. Vanwege de kou ga ik niet al te snel van start om een eventuele spierverrekking of zo te vermijden met dit weer. Km 1 met een licht knikje gaat in 4:04 en daarna gaat het gashandel open en wil ik nog een keer volle bak lopen. Km 2 in 4:00. Hier en daar pik ik wat lopers op die duidelijk te snel gestart waren, vooral de jongere veulens onder ons die op dat gebied nog weinig of geen ervaring hebben over het opbouwen van een race. Rond km 2-3 krijgen we een bospad vol modder en vervolgens een veldweg vol met modder en waterplassen. Goed dat ik schoenen met profiel heb aangedaan. Komen hier goed van pas. Al slingerend baan ik me een weg door al die plassen. Eenmaal terug op het asfalt neem ik even de tijd om wat op adem te komen en vervolgens stort ik me weer in de afdaling (km 3 in 4:20). Nog wat op en af met km-tijden van 4:04 en 4:02 en dan die "ellendige passage" bij het voetbalveld. Eerst een bocht van 180 graden door een smal poortje en waar een struik duidelijk in de weg staat. Echt tussen de struiken door naar een volgende bocht waar een pijp van de afrastering gevaarlijk uitsteekt. Dan nog diverse modderpassages tot bij de boog die ze ook nog midden in een plas modder/water geplaatst hebben. De laatste 300 meter had ook anders opgelost kunnen worden. Maar ja, het laatste stuk over het voetbalveld neem ik geen risico meer en al joggend kom ik over de finish in 24:06. Het doel van de 25 minuten heb ik hiermee ruim gehaald. Zonder dat trail-achtige in de laatste 300 meter had zelfs een 23-er erin gezeten maar dat is achteraf. Dik tevreden met dit resultaat. Robin komt me (ondanks een 3e plaats overall) al mopperend tegemoet. Geen drankpost te bekennen en bij navraag bleek dat de drankpost binnen in de kantine stond !! Pas na het gemopper van de eerste finishers komen ze met de drankpost naar buiten. Ik ben ondertussen terug naar de auto gegaan om droge kleren aan te doen zodat ik de finish van de 12 nog kan zien. En ja hoor, wat ik al meldde gebeurt : de toppers van de 12 worden duidelijk gehinderd in de laatste passages door de tragere lopers van de 6 en moeten ruime bochten nemen op de gladde en modderige ondergrond om langs te kunnen. Ikzelf blijf nog wat napraten met Robin en de inmiddels gefinishte Speelhofrunners maar besluit al snel een eind eraan te maken en terug naar huis te gaan. Deze laatste test voor Stein mag zeker als geslaagd genoemd worden.
Na de zware inspanningen van gisteren had ik vandaag eventueel als alternatief de bosloop bij Stramproy maar deze ochtend ondanks lichte klachten aan de luchtwegen (naweeën van gisteren) toch maar naar Alleur getrokken voor de halve marathon. De km's konden we goed gebruiken met het oog op "Stein" over 14 dagen. Al vroeg aanwezig en parkeren was ruimte zat. In het inschrijflokaal was Robin Leduc ook al aanwezig en met hem, na lang niet gezien te hebben, eens goed bij kunnen praten. Robin zou op de korte afstand starten. Toen we beide op het punt stonden om ons klaar te gaan maken, kwam de meute van de Speelhofrunners aangezet en wie had het hoogste woord ? Ja hoor Bakker Marc. Vandaag voor mij geen lange warming-up om die luchtwegen te sparen en dan maar behoudend van start gaan en tijdens de HM de boel goed warmlopen. Doordat alle afstanden tegelijk vertrokken (4,7 - 11 en HM) was het een flinke meute die aan de start stond en dus ging ik vrij vooraan staan zodat ik al snel in mijn eigen ritme verder kon gaan. Dit lukte na de start al vrij snel en in de eerste km ging me bakker Marc al voorbij. De "Battle of the Bakers" zou hij vandaag makkelijk gaan winnen. Maar toch had ik hem steeds in het vizier. Hij liep nooit verder dan 200 meter voor me uit. Ik merkte al snel dat ik behoudend moest blijven lopen want de koude lucht was niet echt bevorderlijk voor mijn luchtwegen en kon dus niet echt aanzetten. Dan maar op de automatische piloot en zo constant mogelijk blijven lopen. Wel hield ik mijn gps in de gaten omdat ik toch dat doel van 1:30 wilde halen. De 39-er van gisteren was door omstandigheden net mislukt maar vandaag wilde ik niet zo maar dat doel opgeven. Bij de drankpost tussen 7-8 km nam ik ruim de tijd om "te tanken" en vervolgde mijn weg. In de stukken bergaf probeerde ik steeds "op het gemak" te dalen om zo de ademhaling onder controle te houden. In de 2e ronde ging het ineens aanmerkelijk beter met de luchtwegen en kon ik weer gas geven want de grens van de 1:30 oftewel 14 km/u gemiddeld was bereikt. Op een gegeven moment gaf de gps 13,9 km/u aan en moest ik gaan versnellen voor dat doel van 1:30. Dat lukte vrij aardig. De benen deden nog goed mee ondanks die zware 10K van gisteren. Bij diezelfde drankpost nog even goed bijtanken voor de laatste 3 km en daarna de gashandel volledig open en nog een klein kwartiertje op de tanden bijten voor dat gestelde doel. Vlak bij de vlag van de laatste km schoot de adrenaline nog even fiks omhoog omdat een halve zool met zijn auto ondanks aanwijzingen van de verkeersregelaars toch tussen de lopers door reed en ik moest uitwijken om niet aangereden te worden. Die adrenaline-stoot gaf mij nog een extra boost om die laatste km een lange sprint ervan te maken en ja hoor na 1:29:49 stopte de klok. Deze doelstelling toch gehaald en zo kan ik toch spreken van een geslaagd weekend met een 40:17 op de 10K op zaterdag en amper 24 uur later een 1:29:49 op de HM van Alleur.
Vandaag weer eens een wedstrijd op het programma en wel de 10K bij de Hardter Straßenlauf in Hardt (Mönchengladbach). Al vroeg onderweg zodat ik de start van de 5K nog kon zien en een parkeerplaats in de buurt van start/finish kon krijgen. Maar ik kende de zijstraatjes nog van in 2011 toen ik daar ook gelopen had en daar was wederom plaats zat om te parkeren. Het startnummer afhalen en hier kwam ik mijn Duitse collega Robert Thönissen tegen die vandaag ook weer eens ging proberen na een tijdje ziek te zijn geweest. Al wandelend ging ik een stuk van het rondje verkennen en had al op de plattegrond gezien dat er in een zijstraat gestart werd om vervolgens een 3-kwart ronde en 3 volle rondes te lopen om aan die 10K te komen. Voor mijn doen een lange warming-up vandaag omdat ik eens heel diep wilde gaan bij wijze van test voor "Stein" en stiekem hoopte op een 39-er. Maar er stond al behoorlijk wat wind. Ondanks de Karnaval toch een 200-tal lopers voor de hoofdloop en weg was de meute. Meteen al een valpartij op de 1e rij waar een collega van de gevallene al luid roepend iedereen waarschuwde maar beide lopers konden al snel weer hun wedstrijd vervolgen. In de 1e ronde viel het nog mee met de wind tegen omdat het peloton nog vrij compact was maar dat zou al snel veranderen. Km 1 en 2 hield ik nog onder de 4 min/km maar al snel begon de wind zijn tol te eisen en vanaf km 3 ging de km-tijd al boven de 4 min/km en kon ik die 39-er al op mijn buik schrijven. Vooral aan de achterzijde van het parcours waar we een lange rechte weg 4x moesten afleggen hadden we de wind vol op de snuffer staan en kostte het veel energie en kracht om het tempo te handhaven en telkens kwam ik daar behoorlijk in ademnood. En vanaf km 4 zat zelfs de hartslag constant boven de 175. Bij de 3e keer die lange weg wind tegen liet ik het tempo ietwat zakken om toch wat op adem te komen want ik was wederom flink buiten adem en zelfs mijn maag begon al wat op te spelen door deze zware inspanning. Maar toch speelde die "snelle" tijd door mijn kop. Waar het lijf schreeuwde om te stoppen, beet ik op de tanden en probeerde het tempo vol te houden. In de laatste ronde probeerde mezelf op te peppen door maar voor te houden dat ik voor de laatste keer overal langskwam. De laatste keer die lange weg waar de wind nog was toegenomen en langs het voetbalveld even temporiseren om vervolgens de lange weg naar de finish met wind mee nog een laatste lange sprint eruit te halen maar het kostte heel veel moeite. Ik zag in de verte de klok al bij de 40-grens komen en helaas geen 39-er vandaag. De wind was vandaag spelbreker. Nu moest ik genoegen nemen met een 40:17 en flink buiten adem. Zelfs mijn borstkas voelde ik als ik diep probeerde adem te halen en ik voelde me niet al te best. Al hoestend ging ik terug naar de auto en waar ik normaal meteen begin te eten als vorm van herstel, kreeg ik nu niks de keel af. Nog even wat uitlopen richting de bosrand om daar nog een sanitaire stop te maken en terug naar de auto voor een opfrisbeurt. Pas na een half uur kreeg ik het gevoel dat ik het eten kon verdragen en begon aan mijn krentebol. Weinig interesse om nog terug naar de kantine te gaan na deze zware inspanningen en dan maar de terugreis naar het thuisfront. Heel diep gegaan en een stevige test over deze 10K.
Na de vele trainingsarbeid van de laatste tijd in aanloop naar "6 uur van Stein" vandaag een serieuze test bij de halve marathon van Posterholt. De benen voelden goed aan deze morgen bij het opstaan dus dat was al meegenomen na de stevige training van gisteren. Samen met Jogger Jo ging het richting Posterholt. Onderweg werd een kleine evaluatie gemaakt over de gang van zaken richting "Stein" en zei ik tegen Jo dat ik vandaag dik tevreden zou zijn met een tijd onder de 1:30. . Het was droog maar wel een frisse wind die nadrukkelijk aanwezig was. In het inschrijflokaal kwam ik weer diverse bekenden tegen en werd er nog even een praatje gemaakt. Vanwege het frisse weer vandaag een langere warming-up dan normaal. Ook enkele "cracks" waren naar Posterholt gekomen ondanks het NK cross in Kerkrade (o.a.enkele snelle Belgen, Bas Diederen, Iwan Theunissen). Echter de aangekondigde Patrick Stitzinger was er niet. Naderhand hoorde ik dat hij een startverbod van de KNAU had gekregen omdat hij eerder bij het NK cross van vandaag had ingeschreven !! Om 11 uur gingen we van start en wilde ik vanaf het begin op een schema van net onder de 1:30 lopen. In het begin was het nog even zoeken ook vanwege de drukte (halve en kwart marathon waren tegelijk gestart) maar al snel kon ik in mijn ritme komen. Tot na km 5 stond de wind veelal in het nadeel in beide rondes en was het werken geblazen. Toch kon ik de km-tijden onder de 4:20 houden, vanaf km 6 zelfs onder de 4:15. Hier vooral wind mee. Doorkomst na 1 ronde ging in 44:30 en zat ik mooi op schema. Maar nu kwam het lastigste gedeelte weer en op dat moment liep ik alleen, dus geen kans om even beschut te lopen achter een collega-loper. Die 2 rondes met lange stukken wind tegen had er flink ingehakt want de ademhaling sputterde flink tegen en de benen werden ook voelbaar. Km-tijden gingen even naar de 4:22 maar eenmaal weer wind mee kon ik deze toch terugbrengen tot onder de 4:15. Km 18-19 en 20 gingen telkens in 4:14. Op het laatste rechte eind nog even flink aanzetten om toch nog iets van het gelopen schema af te krijgen en na 1:28:33 was de finish bereikt. Toch nog behoorlijk diep gegaan maar ik voelde al snel het herstel. De ademhaling was snel onder controle na wat hoesten en proesten en snel terug naar de auto om droge kleren aan te trekken en dan nog wat nakletsen over vandaag en de prijsuitreiking natuurlijk. Zoals verwacht kon Jogger Jo weer naar het podium bij de M60 waar hij met 1:24 snelste M60 was (6 minuten voorsprong op nr 2). De halve werd gewonnen door de Belg Rizki Monder in 1:08:57, voor zijn landgenoot Bekkali Omar 1:10:08 en Bas Diederen 1:12:35. Bij de dames was de winst voor Nicole Warnier in 1:29:14. Zelf dik tevreden met deze 1:28:33, goed voor een 28e plaats overall op 154 finishers.
Als laatste test voor een nieuw marathon-avontuur (Geldrop 30-11) stond vandaag de 12,5 km van Ell-Swartbroek op het programma. Samen met Jogger Jo (hij zou de HM lopen) ging het al vroeg richting Ell en op de weide die als parkeerplaats diende, waren we net op tijd want binnen een mum van tijd stond deze vol. Grote opkomst dus. Er waren al 280 voorinschrijvingen voor de 3 afstanden die tegelijk zouden vertrekken. Het nummer werd afgehaald. Hier had Jo al meteen prijs bij de tombola van de voorinschrijvers. Daarna nog wat bijkletsen met Roger Rousseau en Marc Heusschen die ook beiden de HM zouden lopen. Daarna ging ieder zijn eigen weg vanwege de warming-up/voorbereiding. Ik bleef nog een tijdje in de auto zitten en ging alles relaxed klaar maken voor de start van deze "snelheidstraining" in functie van Geldrop. Tegen Jo had ik op de heenweg nog gezegd dat ik al tevreden zou zijn met een tijd onder het uur over deze 12,5 km. Goed drinken en een 20 minuten voor de start begon ik mijn warming-up. Het was nog aan de frisse kant maar het zonnetje begon al goed te schijnen. Dan naar de start. Hier dacht ik vrij vooraan te staan aangezien ik de beginstreep kon zien vlak voor me. Echter aan de voorkant bleven de lopers maar aansluiten waardoor ik toch nog een pak lopers voor me had staan. De start kwam ook vrij plotseling en ik kon nog net mijn GPS indrukken. Het begin was nogal drummen maar eenmaal aan de kant kon ik al sprintend de nodige lopers in de grasberm inhalen en na een paar honderd meter kon ik in mijn ritme komen. Maar het tempo lag door die snelle aanvang bijzonder hoog en veranderde mijn tactiek. Dan maar eens volhouden dit hoge tempo en kijken hoe ver we kunnen komen. Km 1 ging toch nog in 3:59 met die langzame start. Ik stond zelf verbaasd dat ik dit hoge tempo zo makkelijk kon volhouden en ook constant kon blijven lopen. Alle km-tijden zouden in het verloop van deze 12,5 km varieren tussen 4:00-4:08. De lange weg na het binnenlopen van Swartbroek gaf wind mee en hier liep het heel lekker. Daarna naar links en werd de wind meer voelbaar. Vreemd genoeg kon ik hier wel het gaatje naar een groep voor me dicht lopen terwijl op het stuk wind mee de afstand steeds hetzelfde bleef. Voordat ik er erg in had, liep ik meteen op kop van deze groep en zou die ook niet meer afstaan in het verloop van deze grote ronde. Af en toe kwam er wel iemand naast me lopen maar in de (spaarzame) bochten zette ik dan even aan en liep ik weer op kop. Hierdoor ving ik wel de meeste wind maar kon wel mijn eigen tempo bepalen en had de hele weg voor me. Na 10 km 40:43. Hier kwamen een paar bochten achter mekaar tussen de huizen door waar het even wat moeilijker werd maar daarna kon ik het ritme weer snel oppakken. Bij de splitsing (HM naar links, 12,5 naar rechts) keek ik verbaasd op want van de hele groep was blijkbaar niemand die ook de 12,5 liep waardoor ik nu ineens in een niemendal liep.Zover ik kon zien voor me, was geen loper te bekennnen behalve een enkele langzamere loper van de 7 km die nog moest finishen. Het zou toch niet zo zijn dat ik toch nog hoog zou eindigen vandaag? De lange weg terug naar de finish kon ik het tempo goed handhaven. De benen begonnen wel wat vol te lopen maar 12 km lang zo'n tempo volhouden kan ook niet anders. Bij de finish (in 50:31) hoorde ik al omroepen dat ik als 2e heer was geeindigd en 3e overall. Hier was ik toch wel trots op aangezien alleen Limburgse toppers zoals Crifven Frenken (19 jaar) en 1e dame Renee Vrancken (23 jaar) voor me waren geeindigd en dan kom ik als 51 jarige. De vermoeidheid maakte meteen plaats voor blijdschap. Absoluut niet verwacht om zo'n resultaat te behalen. Even een opfrisbeurt en dan terug naar de finish om de binnenkomst van de HM te zien die ruimschoots gewonnen werd door Horn Sengers in een tijd van 1:11 gevolgd door Roger Rousseau die mooi 2e eindigde in een tijd van 1:12:47. Een tiental minuten later kwam Jogger Jo over de meet die na 3 marathons binnen 2 maanden nu genoegen moest nemen met een halve marathon. Zijn tijd van 1:23:37 mocht er zijn voor een 60+ (en dik 1e in zijn categorie, proficiat Jo). En zo mochten de 3 Maastrichtenaren alle drie naar de prijsuitreiking. Ik kreeg een mooie trofee als 2e bij de heren, Roger mocht zelfs 2x naar het podium (2e overall en 1e bij de M40). Jo mocht ook nog zijn prijs ophalen als 1e M60. Een succesvolle dag in Ell-Swartbroek.
Laatste weken was het een welles/nietes spelletje tussen de Rurseemarathon en Les 4 Cimes in Battice. Wie zou het worden ? Lang gedacht aan Battice maar in de laatste week toch geswitched naar de Rursee marathon. Mijn jongere broer had immers zijn PR verpulverd in Eindhoven (nogmaals proficiat) en ja dan moet de oudere broer ook weer eens presteren op de marathon en dus was vandaag de ideale gelegenheid na 3 jaar afwezigheid op de marathon. Weliswaar in 2013 de marathon van Meerssen gestart maar na 33 km moeten uitstappen met een liesblessure. De vorm was goed en vrijdag op een laatste trainingsrondje ging het wederom vanzelf dus moest het vandaag maar eens gaan gebeuren. De laatste paar dagen begon de spanning toch al langzaam te groeien en vannacht regelmatig wakker. Vanmorgen toch vrij relaxed toen ik hier rond 8 uur wegging voor de rit naar Einruhr/Simmerath waar start/finish was. Ondanks dat het al vrij druk was in Einruhr was een parkeerplaats snel gevonden en ook het afhalen van het nummer ging vrij vlot. Omdat het in Einruhr toch niet veel warmer dan 5 graden was, bleef ik toch een tijdje hangen in de grote tent waar het gezellig druk was. Daarna nog even een ommetje gemaakt om te kijken waar de start en de finish precies waren en dan maar eens klaar gaan maken bij de auto. Warming-up hield ik vrij kort want die 42 km was tijd genoeg om warm te krijgen/worden. Voor aanvang nog enkele woorden van de organisatie en bleek toch een 500-tal starters te staan voor de hele marathon. Na ons zou nog de 16 km starten en wat jeugdlopen en gister was de 5 km al geweest. Om 10:35 gingen we van start. Ik stond vrij vooraan maar wilde niet al te voortvarend starten. Maar omdat het begin nog asfalt was en vooral vlak of licht dalend toch al km-tijden van 4:32 en 4:31 terwijl ik voor de start een eindtijd van rond de 3:30 in gedachten had oftewel gemiddeld 5:00 per km.(met heel weinig parcourskennis). Km 3,4 en 5 gingen in 4:43, 4:40 en 4:40 maar daarna was het voorlopig afgelopen met de mooie ondergrond en gingen we over bospaden (soms veel pratsch) en grindpaden. Bij km 7 al een eerste steile klim met op het eind nog een trap maar vanwege de pratsch en slechte ondergrond besloot ik hier al een deel te (snel)wandelen. Er kwam immers nog ruim 34 km. Daarna ging het weer al joggend verder. Inmiddels was een Duitse collega-loper bij me komen lopen en die maande me te volgen om samen de km's af te werken. Maar die kwamen weer op 4:40-4:45 terecht met een uitschieter naar 4:34. Rond km 12 stond fotograaf Peter Borsdorff ons weer op de plaat vast te leggen en iedere loper luid aan te moedigen. En dus bij de drankpost rond km 15 liet ik deze loper gaan en ging op mijn eigen tempo verder. Omdat er inmiddels ook stukken ondergrond passeerden die lichtelijk aan "Parijs-Roubaix" deden denken begon mijn hamstring wat op te spelen. O jee, wat zou dat gaan geven ? Ik paste mijn looppas aan naar kleinere pasjes om zo weinig mogelijk rek op dat bovenbeen te krijgen en wonderwel bleven de "klachten" aan de lichte kant en bij de drankposten nam ik ruim de tijd om al wandelend "bij te tanken". Anders zou de kaars langzaam maar zeker uitgaan in het 2e deel. Inmiddels was het 21 km gepasseerd en kon het aftellen beginnen. We waren immers aan de helft. Ineens zag ik die Duitse collega weer voor me lopen die vooral bergop compleet stil viel. Ik passeerde hem maar hij kon niet volgen en dus ging ik alleen verder. Ondanks dat mijn tempo ook langzaam maar zeker wat zakte, kon ik nog hier en daar wat lopers inhalen. Alleen in echte afdalingen kwam de km-tijd nog onder de 5:00 maar ook de pijntjes begonnen hier en daar op te zetten. De hamstring bleek beperkt maar vooral de knieen hadden het te verduren op deze ondergrond en het constant op en af lopen. Maar ja, het is immers een marathon en dus op de tanden bijten en die finish halen. Vooral bij km 33 kon ik het niet laten om even te lachen en een vuist te maken want dat was immers het punt waar ik in Meerssen moest opgeven. Nu had ik het gevoel dat er nog voldoende in het vat zat voor de laatste 9 km. Ook zag ik hier tot 3x toe verschillende lopers voor me die ineens naar de hamstring grepen en een vrouw die de net gedronken cola niet verteerde en kwam er even snel weer uit. Dat hoort er allemaal bij. Inmiddels bij km 37 en daar was ik voor gewaarschuwd. Nog een "monsterlijke" helling van 700 meter lang waarin 60 meter hoogteverschil overwonnen moest worden. Om nog voldoende krachten over te houden voor het laatste stuk ging deze klim weer in (snel)wandeltempo. En zelfs zo kwam ik nog in ademnood boven (hartslag van 187 zegt genoeg). Daarna een moeilijke afdaling met wat pratsch, gras en een bocht van 120 graden over moeilijke ondergrond. Maar ik kon de stal bijna ruiken en dus nog even op de tanden bijten. Bij mij begon het vat ook stilaan leeg te raken en overal begon ik wat te voelen. Toch vond ik in die laatste km nog ergens wat reserve want een kleine versnelling zat er nog in en de finish in dalende lijn deed de rest en kon ik die laatste km nog afwerken in 4:34. De klok bleef steken op 3:34:32 (nettotijd) en was goed voor een 50e plaats overall. De klus was geklaard en vooral dit deed me toch een glimlach tevoorschijn toveren en na nog wat gedronken te hebben al wandelend terug naar de auto want de temp was de hele marathon niet boven de 9 graden uitgekomen. Nu lekker genieten van dit resultaat en goed herstellen en dan op naar de volgende uitdaging.
Vanmorgen was het weer eens tijd voor een wedstrijd, ook al was dit meer een "wilde loop" zonder prijzen of klassement. Maar ja, in eigen dorp en met vele bekenden kun je natuurlijk niet nee zeggen tegen deelname. Op het laatste moment besloot Jogger Jo om toch mee te doen aangezien hij in eerste instantie in de Ardennen zou verblijven dit weekend. Samen naar de voetbalvelden van RKSV Heer gejogd vanwaar gezamenlijk naar de start/finish rond de Bemelerweg werd gelopen. Op de Bemelerweg werd de 5 km en de 5 mijl gezamenlijk gestart. Maar al snel na de start lagen Jogger Jo en ik op kop en Jo offerde zich op om te "hazen". De pratsch onderweg viel hier nog mee ondanks de regen van gisteren maar toch gekozen voor de trailschoenen. De eerste km's licht vals plat omhoog over veldwegen/bospaden gingen olv Jo in 4:21 - 4:17 en 4:10. Daarna vals plat omlaag en wind mee gingen we zelfs onder de 4 min/km (3:58). Hier moest ik even een paar meter terrein geven maar al snel maakte ik dit gat dicht in aanloop naar de steile helling waar in 500 meter een hoogteverschil van 40 meter overwonnen moest worden over een moeilijk begaanbaar pad bezaaid met stenen en kuilen/groeven door de erosie van het water. Hier pakte ik de kop over en zat het "haaswerk" van Jo erop. Bovenaan de helling stond mijn vader nog aan de drankpost maar die sloeg ik over aangezien ik behoorlijk buiten adem was. Jo nam hier royaal de tijd om te "tanken". Maar na die helling linksaf en kwam de moeilijkste passage van de dag met behoorlijk wat modder/water en grotendeels sompig gras. Af en toe springen/slalommen om geen natte voeten te krijgen maar omdat er ook nog wandelaars liepen, kon ik een keer niet anders dan door zo'n modderpoel heen te baggeren. Niet echt de kans om op adem te komen na die klim. Eindelijk bereikte ik het eind van dit graspad en kon ik over deels asfalt/veldweg via een afdaling terug naar de finish. Met nog een 3:54 en 3:50 voor km 7 en 8 bereikte ik de finish na 34:04 over deze 8,05 km. Behoorlijk buiten adem maar dat herstelde vrij snel eenmaal over de streep. Een minuutje later kwam Jogger Jo als 2e over de meet bij deze 5 Mijl. Waar ik rustig de tijd nam om te herstellen, ging Jo nog een paar keer dit pad op en neer om andere finishers op te halen. Ondertussen ging ik al joggend richting huis voor een opfrisbeurt en daarna nog even terug naar de Harmoniezaal voor een gezellig napraten over deze geslaagde loop. Chapeau aan de organisate en alle vrijwilligers/sponsors.
Eindelijk was het dan zover. Na een lange voorbereiding konden we ons vandaag opmaken voor de HM van Meerssen. 9 dagen geleden nog een keer met een 11-tal collega-lopers de ronde gaan verkennen. Niets aan het toeval overlaten. Gisteren al het nummer gaan halen. Dus vanmorgen op het gemak samen met Jogger Jo richting de markt in Meerssen. Parkeren was zo gepiept en al wandelend naar de markt om van de sfeer te proeven. Overal zag je bekende lopers en het veld voor de HM en hele marathon was heel sterk bezet. Roger Rousseau (HM), Bert van Wersch (HM), Nadja Wijenberg (HM), Bas Diederen (mar), Roger Smeets (mar), Fons de Bie (mar), Renee Vrancken (mar) en natuurlijk de eerder genoemde Jo Schoonbroodt en vele anderen. Zelf kwam ik Rudy Aarts tegen die ik allang niet meer gezien heb. Er was nog ruim tijd om eens bij te praten. Dan maar eens gaan klaarmaken en terug naar de markt waar de start werd ingezegend door de pastoor. Iets later dan het geplande 11 uur gingen we van start met ongeveer 400 deelnemers voor de hele en halve marathon. Zelf stond ik vrij vooraan. Alleen wilde de gps niet echt meewerken en al in het startvak zag ik om me heen dat meerdere lopers hier last van hadden. De afgelopen dagen had ik constant in gedachte om hier onder de 1:30 te willen eindigen. Dus ongeveer 4:15 min/km. Maar ja, die gps he..... Na 1,5 km begon "het kreng" eindelijk te piepen en kon ik op start drukken zodat ik toch enigszins een indicatie had van mijn tussentijd. Al snel de klim van de Kruisberg langs de A2 en die ging vrij vlot. Maar ik waakte ervoor na die snelle start om me niet al snel over de kop te jagen. Er stond toch behoorlijk wat wind (NNO3) en die was danig voelbaar in het begin. Over de brug van de autoweg en aan de andere kant omlaag richting Bunde om vervolgens de Denneberg te nemen. Ook dat ging vrij goed. Maar eenmaal boven een lang stuk in het open veld waar de wind behoorlijk tegen stond en was het werken geblazen. Terug bij het vliegveld draaiden we naar rechts en kregen we een heel stuk langs de autoweg/vliegveld met wind mee. Hier was ook het 10 km punt (42:14). Dan richting Ulestraten en hier begon ik toch al eea te voelen na die snelle start, 2 klimmen en een lang stuk wind tegen. Na nog een vervelend stuk vals plat omhoog naar de Watertoren (het hoogste punt) volgde een lange afdaling en hier kon ik goed herstellen voor hetgeen nog komen ging. Op de rechte stukken zag ik een eind voor me o.a. Renee Vranken (2e vrouw bij de marathon) lopen en die afstand zag ik alsmaar kleiner worden in het resterende. Dus ondanks steeds zwaarder wordende bovenbenen ging het toch nog vrij aardig qua tempo. Bij 15 km kwam ik door in 1:03. Die 1:30 zou krap worden maar er kwamen nog wat afdalingen dus dan maar vol gas naar beneden en zien waar het schip zou stranden. Rond km 18-19 de klim van Schietecoven en waar ik zelf verwachte daar in de problemen te komen, ging die beter dan verwacht. Vervolgens weer een steile afdaling richting de Visweg, de laatste vervelende klim en halverwege de klim was mijn 20 km tussentijd op 1:25:07. Meteen boven ging het gas erop en in "dolle vaart" naar beneden voor die 1:30 grens. In de laatste km passeerde ik Renee Vranken nog en na de laatste bocht nog een korte versnelling om in 1:29:32 (netto-tijd) te eindigen. Maar wat was ik diep gegaan op dat laatste stuk. Moest toch wel even bekomen maar dat ging vrij rap en na wat bekertjes drinken zeer tevreden terug naar de auto. Het doel was bereikt en daar was het ook voor te doen.
Vanmorgen al vroeg op pad samen met Jogger Jo om weer eens een aflevering van Challenge Hesbignon mee te lopen. En eindelijk weer eens de ploeggenoten van de Speelhofrunners te ontmoeten. Mannen, bedankt voor het mooie shirt. Zal volgende week in Meerssen extra hard mijn best doen in dit shirt. Parkeren was geen probleem in Hannut en allebei hadden we zo'n reactie van "wat een groot en mooi complex". Ruime voorzieningen met een dito atletiekbaan waarvan de ondergrond heel soepel liep. Van Mario kregen we al wat info over het parcours en Jo was er als de kippen bij om het "Parijs-Roubaix" gedeelte te gaan verkennen en mij te waarschuwen voor de slechte ondergrond van dat stuk. Omdat ik al sinds Berloz van 9 maart geen afstand van rond de 10 km had gelopen, wilde ik behouden starten. Maar ja, als eenmaal de meute op gang is ga je vanzelf mee. Het rondje over de piste ging vrij soepel, daarna de weg op en na een vlak gedeelte over asfalt kregen we een stuk in dalende lijn en het tempo lag behoorlijk hoog. Eerste 3 km gingen in resp. 3:51 - 3:46 en 3:46. Bij km 4 was het afgelopen met de pret en gingen we rechts licht bergop en een behoorlijk lange grasstrook waar maar een smal paadje beloopbaar was tenzij je in het hoge gras wilde gaan "harken". Km-tijden lagen nu tussen de 4:15 en 4:20. Maar het zwaartepunt van deze 10K lag in de 2e helft zoals de omroeper van dienst al gemeld had bij de start. Golvend maar niet met de hoogtes zoals bijv hier bij ons maar het brak je tempo behoorlijk. Daarbij begon ik het na die grasstrook toch behoorlijk lastig te krijgen. Toch nog de naweeen van die "verkenningstocht" van vrijdag waar de HM van Meerssen werd afgelegd in 1:43 bij 172hm. In de dalende stukken probeerde ik de ademhaling ietwat te controleren wat redelijk lukte maar dan rond km 8 na een langer stuk bergop kregen we de "Parijs-Roubaix" strook. Een behoorlijk stuk kris-kras liggende kasseien met in het midden een smal pad waar je minder last had van de kasseien. Zonder risico nam ik deze passage. Natuurlijk geen blessures oplopen zo vlak voor de HM van Meerssen. Daarna was het gedaan met de hindernissen en liepen we terug naar de piste waar ik nog een lange sprint eruit haalde om zo dicht mogelijk bij de 40min grens te eindigen. Na 40:24 was de finish een feit en met deze tijd was ik dik tevreden aangezien ik bijna een half jaar geen 10K meer had gelopen. Na een opfrissing bij de auto terug naar de kantine voor de prijsuitreiking. Bakker Marc Lenaerts had nog een lekkere vla meegenomen voor zijn 50e verjaardag van vorige week. Marc, nogmaals gefeliciteerd en bedankt voor het lekkers. Bij de Battle of the Bakers eindigde de Hollander (ik dus) als 4e bij de V2 en Belgische bakker Marc als 5e bij de V2. Jogger Jo mocht als winnaar bij de V3 nog naar het podium voor een six-pack Leffe en een paar compressiekousen. De tombola lieten we voor wat het was en tevreden gingen we terug naar huis.
Vandaag was het weer eens tijd om een wedstrijd te lopen en meteen een zeer pittige, Den Drieschloop in Valkenburg met o.a. de klim van de Keutenberg (23%) en meer dan 3-kwart onverhard. Samen met Jogger Jo richting Valkenburg waar Jo een VIP-parking geregeld had precies naast de jury-auto. Jo nog bedankt hiervoor. Qua resultaat maakte ik me vandaag geen illusies maar was wel in dubio over de kleding. Verwachtingen waren regelmatig buien en temperaturen rond de 13-14 graden tijdens zo'n bui. Maar eenmaal aangekomen vond ik het toch nog warm en hoopte ik eigenlijk op regen tijdens onze HM voor wat afkoeling. Na het afhalen van het nummer nog wat rondgekeken en zag ik Giel van Asten warmlopen voor zijn 5 km. Was heel leuk om Giel nog eens te zien en spreken na zo'n lange tijd. Nogmaals de groeten aan het thuisfront. Na de binnenkomst van Giel op zijn 5 km zelf maar eens gaan klaarmaken. Alles op zijn tijd, zeer relaxed. Vlak voor de start vielen al wat druppeltjes. Zou mijn wens toch uitkomen ? En weg was het peloton. Ik begon zeer behouden en in gedachten was ik vandaag al dik tevreden met een tijd onder de 1:40 gezien de zwaarte van het parcours. Begin vooral bochtig en in de eerste klimmende meters ging ik toch in het tempo van de groep mee en dat zou ik al snel gaan bekopen. Na zo'n 3 km een eerste buitje maar was van korte duur. Meteen kwam de zon door en dat voelde drukkend aan pfff. Veel te warm gekleed met een dikker wedstrijdshirt (korte mouwen) en mijn 3-kwarts broek. Van die weersvoorspellingen kwam weinig terecht. En na een paar serieuze klimmetjes was mijn shirt al drijfnat van het zweten. Drinken, drinken bij de drankpost. Dan na een kleine 10 km de beruchte Keutenberg. Met kleine stapjes ging ik hier naar boven en kwam niet echt serieus buiten adem. Had zoals gezegd meer last van de temperatuur dan van de zwaarte van het parcours. Na de Keutenberg een lang stuk waar je kon recupereren maar na zo'n 12 km kwam ik ineens 2 mensen te paard op mijn pad tegen. Ik riep al dat er een wedstrijdloop bezig was en hierop gingen ze beiden in galop om de lopers voor te blijven. Echter niet veel later nog meer mensen te paard. Wat was hier aan de hand ? Deze blokkeerden letterlijk ons parcours en op mijn opmerking van wedstrijdloop kreeg ik te horen dat zij ook wedstrijd hadden en wij maar ergens moesten gaan lopen. Paden van nauwelijks 1,5 meter breed en dan met 2 paarden naast elkaar lopen. Na even inhouden probeerde ik toch erlangs te komen met als gevolg dat een van de paarden begon te stijgeren. Een tussensprint om hier weg te komen en de adrenaline kropte zich op. Is het dan zo moeilijk om 2 evenementen binnen zo'n korte straal op mekaar af te stemmen. Of inderdaad het parcours van onze HM niet bij de manege te laten passeren ?? Achteraf hoorde ik meerdere lopers klagen over de aanwezigheid van de paardrijders op het parcours. Ik liep me behoorlijk te ergeren over deze "aanvaring" en wilde er eerst de brui aan geven maar ja ik moest toch weer bij de finish komen. Dan maar het beste ervan maken. Maar door de warmte begon het steeds moeilijker te worden en mijn benen voelden behoorlijk zwaar aan. Gelukkig zaten er in het 2e gedeelte nogal wat afdalinkjes in het parcours om wat bij te komen. De klimmetjes werden in rustig tempo genomen en steeds vaker keek ik op mijn klok om te kijken hoe ver nog pffff. In het laatste stuk nog een regenbuitje. Dat hielp toch weer wat want ik kon toch nog een kleine versnelling eruit halen richting de laatste km's. Hehe, eindelijk daar was de finish. En na 1:38:18 zat deze Drieschloop HM erop voor mij met 333 hm. Behoorlijk stuk en daarom snel terug naar de auto om even bij te komen en vooral veel drinken om het vocht bij te vullen. Het was nog gezellig napraten met o.a. Iwan Theunissen (3e overall) en nu op naar de volgende uitdaging.
Eindelijk was het dan zover. Na een slepende voetblessure en allehande zaken die er steeds tussen kwamen, kon me gisteravond niemand weerhouden om weer naar Francorchamps te gaan voor een 2e Jogging de Francorchamps, nu georganiseerd door Course de la Province. Toch wel behoorlijk gespannen en last van zenuwen na zo'n lange inactiviteit. Maar eenmaal op het circuit was het meteen kicken. Daar bleek nog een race van motoren bezig te zijn. Alleen al dat geluid bezorgt je kippenvel. Tenminste als je liefhebber van de racesport bent zoals ik. Op de parkeerplaatsen keek je de ogen uit van de Lamborghini's, Ferrari's en andere soorten sportwagens. Tja, daar sta je dan met je Suzuki Swift. Ach ja, je kunt niet alles hebben. Vanaf de parking tot start/inschrijving was het een ferme wandeling maar voor mij gewoon genieten. Dit circuit op Francorchamps heeft voor mij altijd al een speciaal soort aantrekkingskracht gehad. Na de inschrijving even klaar maken bij de auto en weer dezelfde wandeling terug. Bij deze temperatuur was dit meteen de warming-up pfff. Zelfs hier in de Ardennen was het nog dik 24 graden. En er was een behoorlijk grote opkomst en blijkbaar allemaal na-inschrijving want al gauw werd bekend dat de start minimaal 15 minuten werd uitgesteld. Dit werd zelfs 35 minuten. Ondertussen kwam fotograaf Bigdil op me af. Heel leuk om te zien na zoveel maanden afwezigheid. Na een kinderloop mochten we eindelijk van start. Alle afstanden (7-14-21 km) gingen tegelijk van start vanaf de startgrid van de Formule 1. Het eerste stuk hield ik het nog vrij rustig maar in de afdaling naar Eau Rouge ging het al behoorlijk snel, km 1 in 3:56. Eau Rouge en de lange klim erna werden behouden genomen. Grote verschil met de vorige keer was dat het nu vrijwel windstil was. Vorige keer wind vol op de kop in deze klim. Ondanks het behouden tempo in de klim ging ik al behoorlijk wat lopers voorbij. Toch ging km 2 in 4:49. Dan de lange afdaling langs de vele caravans/campers die nu aanwezig waren vanwege dit motorfestival. Ook hier ging ik zonder risico naar beneden en werd ik hier en daar weer ingehaald maar voor mij was het al genieten dat ik eindelijk weer terug was en nam zelfs de tijd om af en toe om me heen te kijken. Het laatste stuk naar de finish, vooral de chicane, ging nog vervelend omhoog. Bij finish-doorkomst even verfrissen en hup naar de 2e ronde. Hier had ik het toch even moeilijk maar gebruikte de afdaling naar Eau Rouge om even op adem te komen voor die lange klim. Daar ging het toch vrij goed en het groepje waarin ik liep, kon mijn tempo niet volgen. Eenmaal boven besloot ik de afdaling aanmerkelijk harder te gaan dan in ronde 1. Eens kijken waar het schip strandt aangezien dit mijn laatste ronde was. Steeds weer had ik richtpunten van andere lopers die ik kon inhalen en ik stond er zelf van te kijken hoe goed deze 2e ronde ging tegenover ronde 1. Na de lange afdaling weer dat lange stuk "vals plat" omhoog, de laatste chicane nog een keer omhoog en nu de pits in waar de finishboog stond. Hier kon ik er nog een flinke eindsprint uithalen waarmee ik nog 2 lopers kon verschalken in het laatste rechte eind en zo kwam ik aan de finish in (handgeklokt) 1:00:59. Vantevoren had ik een snellere tijd verwacht maar gezien de omstandigheden (het warme weer + 35 minuten later starten) kon ik alleen maar tevreden zijn met deze rentree. Nagenietend van deze mooie ervaring ging ik al wandelend terug naar de auto. Een zeer geslaagde rentree.
Running Robert
Na een lange en vooral gedegen voorbereiding was het vandaag "D-Day". Vandaag moest het mijn eerste ultraloop worden, mijn debuut bij de 6 uur van Stein. Van diverse kanten hoorde ik al zeggen dat ik hoog moest kunnen scoren met zo'n voorbereiding, maar ik temperde de verwachtingen. Zelf heb ik al wekenlang volgehouden dat ik mijn debuut zeer geslaagd zou noemen als ik de 50 km zou halen. En met die gedachte en toch behoorlijk gespannen ging ik vanmorgen richting Steinerbos. Het was gelukkig droog waar de hele week al voorspeld was dat er fikse buien zouden zijn, wel de wind was nadrukkelijk aanwezig met windkracht 4-5. Parkeren was zo gebeurd en dan al meteen een lange wandeling richting het Zalencentrum waar de startnummers werden uitgereikt. Daar trof ik de overige Heerdenaren die vandaag van start zouden gaan. Vanwege de 20e versie vandaag kreeg iedereen nog een tas en een speciaal voor vandaag gemaakt shirt. Daarna de wandeling terug naar de auto die ik tegenover de ingang van het Steinerbos had staan. Ik had nog ruim de tijd om me gereed te maken, warming-up was vandaag niet nodig. Daar had je 6 uur lang de tijd voor. Maar eenmaal in het Steinerbos probeerde ik me met stukjes joggen of oefeningen toch wat warm te houden met die wind. Bij de start duurde het even vanwege een hapering bij de tijdsklok maar die was snel verholpen door Han Frenken en kon de meute van start. Vanaf het begin liep het heel lekker en omdat ik her en der gepasseerd werd door andere lopers, moest ik me inhouden om niet automatisch mee te gaan in hun tempo. Mijn eigen tempo hanteren en liefst zo lang mogelijk. In het begin geen vuiltje aan de lucht en lagen de km-tijden ruim onder de 5 min/km. Zelfs het zonnetje kwam door en deed de temp. plots stijgen. De mouwstukken gingen al omhoog en al snel deed ik ook de handschoenen uit. In de 3e ronde passeerde ik zelfs Jogger Jo die me maande kalm aan te doen maar bij de drankpost na 3 rondes hield ik voor het eerst halt om bij te tanken en nam hier ook ruim de tijd voor. Jo ging me weer langs en zou ik niet meer terug zien, pas op het eind toen hij me dubbelde. Maar na deze stop en ook nog een sanitaire stop bij een boom stokte het tempo enigszins en gingen de km-tijden over de 5 min/km. Alleen op het lange stuk fietspad langs het Steinerbos (wind in de rug) kon ik nog een 4:49 lopen. Toch kon ik nog de grens van de 12 km/u vasthouden en na 2 uur kwam ik exact uit op 24 km. Maar het werd donker boven Stein en al gauw gingen de hemelsluizen open en kregen we allemaal een fikse douche. Dit in combinatie met de koude wind zorgde voor problemen bij meerdere lopers en zag ik de eerste uitvallers langs de kant staan. Zelf begon ik ook last van de kou te krijgen en trok de mouwstukken weer aan en de handschoenen aan. Langzaam maar zeker begonnen hier en daar de spieren te protesteren vanwege de kou en werd het lopen steeds moeilijker. Bij de drankpost vlak na de finish werd de wandeling alsmaar langer om ietwat te herstellen maar dat lukte niet erg. Vooral de liesstreek en de buikspieren begonnen op te spelen. Steeds meer lopers zag je stukken wandelen en klagen over de kou. De kleding was inmiddels kletsnat geworden en tijd om droge kleren aan te doen was er niet. Na km 30 was het erg harken om vooruit te komen en begon zelfs een hoofdpijn op te spelen. Het lijf begon steeds meer te protesteren maar ik weigerde nu al te stoppen terwijl ik "pas" bij km 30 was. Maar oh, wat was het moeilijk. Het werd afzien tot en met en zo diep als vandaag ben ik allang niet meer moeten gaan. De km-tijden vlogen omhoog maar dat kwam ook doordat ik tussendoor ook al stukjes begon te wandelen. Een gevoel van teleurstelling begon zich meester over me te maken en ipv de geplande (minimaal) 50 km hoopte ik het vol te houden tot een volledige marathon + 1 ronde zodat ik toch het gevoel zou hebben langer dan een marathon te hebben gelopen. Mijn laatste 2 rondjes duurden een eeuwigheid en zelfs de aanmoedigingen van bekenden langs de kant hielpen niet veel. Het had weinig zin om met km-tijden van 6:30-7:00 verder te "sjravelen". En dus kwam met een gevoel van vooral boosheid na 17 rondjes oftewel 44 km een eind aan mijn debuut bij de 6 uur van Stein. Terugwandelend naar de auto kwam ik Henk Sipers nog tegen en maakte een gebaar dat het op was. Bij de auto had ik zelfs moeite om het slot open te krijgen, had helemaal geen gevoel meer in mijn handen en eenmaal binnen heb ik de eerste 20 minuten alleen maar gezeten en wat gedronken/gegeten voordat ik weer mens genoeg was om mezelf wat op te frissen. Tussendoor een paar keer een vloek laten vallen vanwege deze "prestatie" maar het seizoen is nog lang en de regen en de wind hebben me vandaag letterlijk genekt. Volgende keer beter.
