Vandaag was het weer eens tijd om een wedstrijd te lopen en meteen een zeer pittige, Den Drieschloop in Valkenburg met o.a. de klim van de Keutenberg (23%) en meer dan 3-kwart onverhard. Samen met Jogger Jo richting Valkenburg waar Jo een VIP-parking geregeld had precies naast de jury-auto. Jo nog bedankt hiervoor. Qua resultaat maakte ik me vandaag geen illusies maar was wel in dubio over de kleding. Verwachtingen waren regelmatig buien en temperaturen rond de 13-14 graden tijdens zo'n bui. Maar eenmaal aangekomen vond ik het toch nog warm en hoopte ik eigenlijk op regen tijdens onze HM voor wat afkoeling. Na het afhalen van het nummer nog wat rondgekeken en zag ik Giel van Asten warmlopen voor zijn 5 km. Was heel leuk om Giel nog eens te zien en spreken na zo'n lange tijd. Nogmaals de groeten aan het thuisfront. Na de binnenkomst van Giel op zijn 5 km zelf maar eens gaan klaarmaken. Alles op zijn tijd, zeer relaxed. Vlak voor de start vielen al wat druppeltjes. Zou mijn wens toch uitkomen ? En weg was het peloton. Ik begon zeer behouden en in gedachten was ik vandaag al dik tevreden met een tijd onder de 1:40 gezien de zwaarte van het parcours. Begin vooral bochtig en in de eerste klimmende meters ging ik toch in het tempo van de groep mee en dat zou ik al snel gaan bekopen. Na zo'n 3 km een eerste buitje maar was van korte duur. Meteen kwam de zon door en dat voelde drukkend aan pfff. Veel te warm gekleed met een dikker wedstrijdshirt (korte mouwen) en mijn 3-kwarts broek. Van die weersvoorspellingen kwam weinig terecht. En na een paar serieuze klimmetjes was mijn shirt al drijfnat van het zweten. Drinken, drinken bij de drankpost. Dan na een kleine 10 km de beruchte Keutenberg. Met kleine stapjes ging ik hier naar boven en kwam niet echt serieus buiten adem. Had zoals gezegd meer last van de temperatuur dan van de zwaarte van het parcours. Na de Keutenberg een lang stuk waar je kon recupereren maar na zo'n 12 km kwam ik ineens 2 mensen te paard op mijn pad tegen. Ik riep al dat er een wedstrijdloop bezig was en hierop gingen ze beiden in galop om de lopers voor te blijven. Echter niet veel later nog meer mensen te paard. Wat was hier aan de hand ? Deze blokkeerden letterlijk ons parcours en op mijn opmerking van wedstrijdloop kreeg ik te horen dat zij ook wedstrijd hadden en wij maar ergens moesten gaan lopen. Paden van nauwelijks 1,5 meter breed en dan met 2 paarden naast elkaar lopen. Na even inhouden probeerde ik toch erlangs te komen met als gevolg dat een van de paarden begon te stijgeren. Een tussensprint om hier weg te komen en de adrenaline kropte zich op. Is het dan zo moeilijk om 2 evenementen binnen zo'n korte straal op mekaar af te stemmen. Of inderdaad het parcours van onze HM niet bij de manege te laten passeren ?? Achteraf hoorde ik meerdere lopers klagen over de aanwezigheid van de paardrijders op het parcours. Ik liep me behoorlijk te ergeren over deze "aanvaring" en wilde er eerst de brui aan geven maar ja ik moest toch weer bij de finish komen. Dan maar het beste ervan maken. Maar door de warmte begon het steeds moeilijker te worden en mijn benen voelden behoorlijk zwaar aan. Gelukkig zaten er in het 2e gedeelte nogal wat afdalinkjes in het parcours om wat bij te komen. De klimmetjes werden in rustig tempo genomen en steeds vaker keek ik op mijn klok om te kijken hoe ver nog pffff. In het laatste stuk nog een regenbuitje. Dat hielp toch weer wat want ik kon toch nog een kleine versnelling eruit halen richting de laatste km's. Hehe, eindelijk daar was de finish. En na 1:38:18 zat deze Drieschloop HM erop voor mij met 333 hm. Behoorlijk stuk en daarom snel terug naar de auto om even bij te komen en vooral veel drinken om het vocht bij te vullen. Het was nog gezellig napraten met o.a. Iwan Theunissen (3e overall) en nu op naar de volgende uitdaging.
Eindelijk was het dan zover. Na een slepende voetblessure en allehande zaken die er steeds tussen kwamen, kon me gisteravond niemand weerhouden om weer naar Francorchamps te gaan voor een 2e Jogging de Francorchamps, nu georganiseerd door Course de la Province. Toch wel behoorlijk gespannen en last van zenuwen na zo'n lange inactiviteit. Maar eenmaal op het circuit was het meteen kicken. Daar bleek nog een race van motoren bezig te zijn. Alleen al dat geluid bezorgt je kippenvel. Tenminste als je liefhebber van de racesport bent zoals ik. Op de parkeerplaatsen keek je de ogen uit van de Lamborghini's, Ferrari's en andere soorten sportwagens. Tja, daar sta je dan met je Suzuki Swift. Ach ja, je kunt niet alles hebben. Vanaf de parking tot start/inschrijving was het een ferme wandeling maar voor mij gewoon genieten. Dit circuit op Francorchamps heeft voor mij altijd al een speciaal soort aantrekkingskracht gehad. Na de inschrijving even klaar maken bij de auto en weer dezelfde wandeling terug. Bij deze temperatuur was dit meteen de warming-up pfff. Zelfs hier in de Ardennen was het nog dik 24 graden. En er was een behoorlijk grote opkomst en blijkbaar allemaal na-inschrijving want al gauw werd bekend dat de start minimaal 15 minuten werd uitgesteld. Dit werd zelfs 35 minuten. Ondertussen kwam fotograaf Bigdil op me af. Heel leuk om te zien na zoveel maanden afwezigheid. Na een kinderloop mochten we eindelijk van start. Alle afstanden (7-14-21 km) gingen tegelijk van start vanaf de startgrid van de Formule 1. Het eerste stuk hield ik het nog vrij rustig maar in de afdaling naar Eau Rouge ging het al behoorlijk snel, km 1 in 3:56. Eau Rouge en de lange klim erna werden behouden genomen. Grote verschil met de vorige keer was dat het nu vrijwel windstil was. Vorige keer wind vol op de kop in deze klim. Ondanks het behouden tempo in de klim ging ik al behoorlijk wat lopers voorbij. Toch ging km 2 in 4:49. Dan de lange afdaling langs de vele caravans/campers die nu aanwezig waren vanwege dit motorfestival. Ook hier ging ik zonder risico naar beneden en werd ik hier en daar weer ingehaald maar voor mij was het al genieten dat ik eindelijk weer terug was en nam zelfs de tijd om af en toe om me heen te kijken. Het laatste stuk naar de finish, vooral de chicane, ging nog vervelend omhoog. Bij finish-doorkomst even verfrissen en hup naar de 2e ronde. Hier had ik het toch even moeilijk maar gebruikte de afdaling naar Eau Rouge om even op adem te komen voor die lange klim. Daar ging het toch vrij goed en het groepje waarin ik liep, kon mijn tempo niet volgen. Eenmaal boven besloot ik de afdaling aanmerkelijk harder te gaan dan in ronde 1. Eens kijken waar het schip strandt aangezien dit mijn laatste ronde was. Steeds weer had ik richtpunten van andere lopers die ik kon inhalen en ik stond er zelf van te kijken hoe goed deze 2e ronde ging tegenover ronde 1. Na de lange afdaling weer dat lange stuk "vals plat" omhoog, de laatste chicane nog een keer omhoog en nu de pits in waar de finishboog stond. Hier kon ik er nog een flinke eindsprint uithalen waarmee ik nog 2 lopers kon verschalken in het laatste rechte eind en zo kwam ik aan de finish in (handgeklokt) 1:00:59. Vantevoren had ik een snellere tijd verwacht maar gezien de omstandigheden (het warme weer + 35 minuten later starten) kon ik alleen maar tevreden zijn met deze rentree. Nagenietend van deze mooie ervaring ging ik al wandelend terug naar de auto. Een zeer geslaagde rentree.
Na lang zoeken is de oorzaak gevonden van deze vervelende blessure. Het blijkt te gaan om een doorgezakte rechtervoet waardoor er teveel spanning komt te staan op de pees van de dikke teen naar de hiel. Dit moet nu opgevangen worden door steunzooltjes in de schoenen. Vandaag de zooltjes gekregen en nu eerst in de "normale" schoenen aan deze wijziging wennen. Volgens de podoloog kan er in het begin spierpijn, pijn in de onderrug enz ontstaan maar dat is tijdelijk. Na een 3-tal weken gewennen, mag er weer met lopen begonnen worden. Ondertussen conditie blijven op peil houden met fietsen. Hopelijk is dit inderdaad de oplossing en kan ik in de eerste week van juni het lopen weer oppakken en voorzichtig toewerken naar een doel in de 2e helft van het seizoen.
De klachten waren al langer in lichte vorm aanwezig maar sinds de HM van Alleur is dit behoorlijk verergerd en sindsdien geen wedstrijd meer (kunnen) lopen. Op het moment kan zelfs niet getraind worden door een pijnlijke plek onder de voet net voor de hiel. Het is de pees van de dikke teen naar de hiel die voor de miserie zorgt. Inmiddels 4x bij de fysio geweest ter behandeling en er zit vooruitgang in. Maar het is een moeilijke plek aangezien je je voeten de hele dag nodig hebt. Dus nu maar conditie onderhouden door (veel) te fietsen. Dit gaat buiten verwachting goed op de ATB. Sinds het lopen gestopt is, inmiddels bijna 850 km op de teller. En nu geduldig blijven tot de fysio het sein op groen zet om weer met looptraining te mogen beginnen.
Na de succesvolle HM van Francorchamps had ik vandaag snode plannen op het parcours rond Alleur dat 2x gelopen moest worden. Het werd vantevoren aangekondigd als "tres rapide" maar na de loop kan ik alleen maar concluderen dat dit zwaar overdreven was. Al ruim vantevoren was ik aanwezig zodat ik een parkeerplaats kon krijgen vlak bij start/finish. Er waren immers al bijna 500 voorinschrijvingen voor de 3 afstanden die tegelijkertijd zouden vertrekken. Bij het afhalen van het nummer was al een beetje chaos. Was dit een voorteken voor wat komen ging ? Aangezien ik nog niet betaald had, werd eerst mijn nummer op een miniem briefje geschreven, hiermee ging een dame naar de kassa een eind verderop waar ik mijn 8 euro kon betalen. Dan weer terug naar de inschrijfbalie van de HM en daar kreeg ik dan mijn nummer. Een hoop geratel in het Frans waar ikzelf bijna geen woord van verstond en dat voor het afhalen van een nummer. Robin Leduc was ook al gearriveerd en was het wachten op collega Marc Lenaerts die ook de HM zou lopen vandaag. Robin ging voor de korte loop en zou deze ook winnen. Nogmaals proficiat. Eventjes wat rondkijken en dan maar terug naar de auto om eea voor te bereiden. Omdat het nog niet al te warm was, bleef ik lang wachten eer ik naar de wielerpiste ging waar start/finish was. Hier deed ik ook mijn warming-up. Al vroeg ging ik naar de start vanwege het grote startersveld zodat ik niet ergens in de grote massa zou verzeilen. Maar ook hier weer een hoop paniek/geratel waar ik niks van verstond. Aan de gebaren te zien bleek de tijdwaarneming niet te werken. En dus werd er later gestart. En die Franstaligen om me heen maar ratelen pffff. Was ik dan de enige die geconcentreerd wachtte op zijn start. Eindelijk mochten we weg en na een half rondje over de piste gingen we naar de openbare weg. Het begin ging vrij soepel en was inderdaad "tres rapide" zoals aangekondigd. De km-tijden schommelden rond de 4 min/km, soms net eronder, soms net erboven. De zon kwam door en kon ik al gauw de mouwstukken omlaag doen. Maar bij de splitsing van de korte loop en de 11/21 km was het afgelopen met tres rapide. Vervelende stukken vals plat omhoog, stoep op/stoep af, ontelbaar veel gootjes waar je door moest, kiezel en af en toe scherpe bochten waardoor je bijna stil stond. Toch een wereld van verschil met bijv het parcours in Posterholt. Dat is pas tres rapide te noemen. De wind was ook nog nadrukkelijk aanwezig en rond km 6-7 begon ik het tempo al wat te minderen mede door de wind en de vele wisselingen in de ondergrond. Het was de hele tijd oppassen waar je liep pffff. En ik had dezelfde schoenen aan als op het parcours in Francorchamps. Vandaag duidelijk de verkeerde keuze. Meer profiel was op zijn plaats geweest. En ik kreeg al snel het gevoel alsof ik mijn pijlen al verschoten had. Mijn gehoopte 1:25 eindtijd zou er vandaag niet inzitten. De vlag van de laatste kilometer ging ik onderdoor en daar moest de HM linksaf voor een 2e ronde. Heel af en toe keek ik nog naar de km-tijden onderweg maar die hele 2e ronde liep ik voor mijn gevoel te harken. Het liep voor geen meter en de pijntjes begonnen overal voelbaar te worden : kuit, liesstreek, knie. En daarbij steeds maar weer geconcentreerd blijven op die wisselende ondergrond, stoep op/af, gootjes door enz. En of dat niet genoeg was, kwam de begeleidende politie op motor ook nog een paar keer akelig kort langs ons gesuisd op vrij hoge snelheid. Vooral de kuit baarde me zorgen en ging hierdoor wat verkrampt lopen. Tja en toen begon de oude liesblessure ook nog op te spelen. Meermalen wilde ik de brui eraan geven en de rest als "herstelloop"doen. Bij km 16 wilde ik even stoppen om de kuit te masseren maar omdat Marc al snel voorbij kwam, probeerde ik aan te klampen en ging dus weer harkend op weg. Volgen kon ik niet maar het gat werd ook nooit groter dan een meter of 50. De vlag van de laatste kilometer gaf me nog een kleine boost om nog even op de tanden te bijten en zo kreeg ik die laatste km nog net onder de 4 min/km met nog een stukje wielerpiste als afsluiting. Ik maakte al gauw een wegwerpgebaar naar Marc omdat ik absoluut niet tevreden was met een eindtijd van 1:27:41 (handgeklokt) en in de laatste paar km had ik nog legio auto's op het parcours gezien die voorbijreden of je tegenkwamen. Niet bepaald veilig te noemen. Vooral in de straat naar de wielerpiste was het een drukte van jewelste van auto's, lopers, wandelaars enz. Ik maakte nog even gebruik van het zeer ruime buffet dat klaar stond voor de lopers met vele soorten "snelle suikers" en diverse soorten drankjes. Maar al gauw liet ik Marc weten dat ik huiswaarts ging en al wandelend naar de auto was de lies toch behoorlijk voelbaar. Hopelijk van korte duur zodat ik weer snel de draad kan oppakken voor een volgende uitdaging. Maar vandaag was voor mij een deceptie en had ik veel meer van verwacht.
Gisteravond zag ik het niet zitten om vandaag naar Berloz te gaan. Vermoeide bovenbenen en beginnende hoofdpijn. Maar vanmorgen ging het vele malen beter en besliste ik alsnog naar Berloz te gaan. Dan maar een veredelde herstelloop cq duurloop als ik zou merken dat het niet ging. Al vroeg weer op pad aangezien de start al om 10:15 uur was. Het zonnetje scheen al behoorlijk en beloofde dus een heerlijke dag te worden. Eenmaal in Berloz was een parkeerplaats snel gevonden midden op het parcours naast het voetbalveld van de plaatselijke FC. Waar hier rond de voetbalvelden grote en hoge hekken staan, was hier in Berloz het voetbalveld door een muurtje van nauwelijks een meter hoog en een berm gras gescheiden van de openbare weg. Bij de inschrijving trof ik Robin Leduc die vandaag de korte afstand zou doen. Volgens hem zouden we vandaag wel samen vertrekken en na zo'n 4 km zou de 6 en de 11 gesplitst worden. Wat een verschil met gisteren. In Francorchamps stond ik ruim een half uur al bij de start, nu moest ik nog beginnen met omkleden etc. Na een snel praatje met mijn ploeggenoten van de Speelhofrunners terug naar de auto en de laatste voorbereidingen. Van de auto tot de startstreep gebruikte ik voor een kleine warming-up. En daar was de meute op weg. Rustig aan vertrekken was het motto voor mij met die HM van Francorchamps nog in de benen. Km 1 ging dan ook in 4:14. Bakker Marc kwam me al snel voorbij in de eerste km en maakte dankbaar gebruik van mijn rustige start om een kloof te slaan tussen ons beiden. Maar dat deerde me vandaag niet. Had ik vantevoren al aangekondigd. Voor mij was het vandaag zaak op een constant tempo te lopen en proberen nog wat punten te pakken voor de Speelhofrunners zodat we in het ploegenklassement blijven meetellen. Km 2 in 4:03 en mede door een afdaling ging km 3 zelfs in 3:55. Maar ineens na een bocht zag ik Marc vlak voor me lopen. Hoe kon dat ineens ? Na afloop hoorde ik dat hij gevallen was en daarbij enkele schaafwonden had opgelopen. Maar toch werd de kloof tussen ons beiden weer wat groter, vooral op de stukjes onverhard waar ik behouden overheen ging en toch wat last van de benen had na al die inspanningen van gisteren. Op het asfalt probeerde ik met langere passen een constant tempo aan te houden. Maar het viel me wel op dat het allesbehalve vlak was zoals vantevoren aangekondigd was. Naast de stukken onverhard zaten er ook nog wat stukken vals plat op het asfalt bij. Tot mijn eigen verbazing kon ik vooral in het "klimgedeelte" nogal wat lopers voorbij gaan en zo schoof ik toch nog aardig op. De laatste 2 km voelde ik dat er nog wat over was en ging ik versnellen. Ik kon nog 2 lopers inhalen en hoorde een toeschouwer roepen dat ik rond de 33e plaats lag. Viel me nog mee in dit grote veld en met die rustige start. De laatste km richting de meet nog een ferme sprint (3:53 over die laatste km) en nog vrij ontspannen kwam ik over de streep in handgeklokt 45:01 over deze 11 km. Hier zag ik pas de schade bij Marc en kreeg ik uitleg wat er gebeurd was. Deze klus is weer geklaard en nu goed herstellen voor een volgende uitdaging. De 3e aflevering van de Challenge Hesbignon is pas over 3 weken, dus hebben we nog even.
Vandaag was het dan zover. Enkele maanden geleden al ingeschreven en sindsdien met rood aangestipt als een van de doelen voor 2014. De laatste dagen begon de wedstrijdspanning al voelbaar te worden en vannacht nog heel lang wakker geleden voordat ik de slaap kon vatten. Vanmorgen al behoorlijk zenuwachtig en dus maar heel vroeg vertrokken om alles redelijk op het gemak te kunnen regelen eenmaal in Francorchamps. Aangezien ik voorheen vaker naar de F1 of trainingsdagen kwam, had ik de tomtom niet nodig en reed zo naar de parking. Alleen kwam ik er later achter dat de lopers naast start/finish konden parkeren. Nu kon ik nog een flinke wandeling maken naar de pit-straat waar afhalen van de nummers was en ook de start zou zijn van de HM. Maar dat mocht de pret niet drukken. Zo vaak de F1 gezien op TV of in het echie en nu mocht ik zelf gaan "scheuren" over het circuit. Eau Rouge lag er indrukwekkend bij. Alleen al dat hoogteverschil. Nauwelijks voor te stellen dat die F1 wagens daar met snelheden van rond de 250-300 naar boven rijden pfff. Terug bij de auto toch maar gekozen voor de lange broek en mouwstukken want er stond een behoorlijk koude bries. Veel vroeger dan normaal ging ik al naar de start. Voor mij als F1-fan was het gewoon genieten van de eerste tot de laatste minuut. Drinken had ik meegenomen aangezien het nog meer dan een half uur tot de start van de HM was. Zo kon ik vanaf het bordes de start zien van de 7 km. Daarna rond de pit-straat mijn eigen warming-up. Tussendoor nog de start van de 14 km. Maar of Eau Rouge nog niet zwaar genoeg zou worden, stond ook de wind in de klim vol op de snuffer. Dat zou werken worden pfff. Eindelijk was het zover. De HM startte in de pit-straat waar de 7 en de 14 op de officiele startplaats van de F1 was gestart. Iwan Theunissen had al meteen pole-position ingenomen en zou na de start ook van start tot finish leiden en winnen. Nogmaals proficiat Iwan. Dan mijn eigen wedstrijd. Nog even alles checken. Het polsbandje zat goed vast. Dit diende voor de officiele tijdwaarneming. En weg was de meute. Meteen de bekende bocht van 180 graden en vol tegen de wind. Hier ging het nog bergaf maar het onding (Eau Rouge) was niet veraf. Tot mijn verbazing liep ik vrij voorin en met de klim van Eau Rouge erbij ging km 1 toch in 4:10. Maar het stuk erna bleek nog zwaarder te zijn, want daar gaat het ellenlang omhoog en nu die wind vol tegen pffff. En dat bleef maar duren maar toch hield ik een constant tempo aan want er moest toch 21 km afgelegd worden. Km 2 ging dan ook in 4:55. Bovenaan het rechte eind naar rechts en dat ging ook nog omhoog. Maar na de 1e drankpost konden we ons naar beneden laten vallen in een lange en soms steile afdaling. Km 4 en 5 gingen dan ook in 3:44 en 3:55. En dan het lange stuk richting finish maar waar ik uit de Tv-beelden dacht dat het mee zou vallen, ging het hier ook de hele tijd bergop. Op de kartbaan was op dat moment een race met motoren bezig wat voor behoorlijk wat stankoverlast zorgde en een aanslag voor je ademhaling was. In de verte kon je de hoofdtribune weer zien maar toch een behoorlijk hoogteverschil. Zelfs de bus-stop chicane en het eerste stuk naar start/finish ging bergop. Eerste doorkomst ging in iets meer dan 29 minuten. Voor de start had ik Iwan nog gezegd te hopen op een tijd rond de 1:30. Maar was die 29 minuten niet te hard ? De afdaling naar Eau Rouge en de koude wind was volop aanwezig. Eau Rouge werd behouden genomen maar vooral dat ellenlange stuk erna had ik het voor mijn gevoel zwaarder. Mijn km-tijden lagen nu al een 10 seconden hoger dan de 1e ronde bij deze klim en boven begon ik de bovenbenen toch al flink te voelen en was ik behoorlijk buiten adem. In de lange afdaling zoveel mogelijk proberen te herstellen maar mijn tussentijden liepen toch op. Ik had wel het gevoel dat ik in de wedstrijd vrij vooraan liep en dus ging ik meer lopen om mijn positie te handhaven en de tijd werd minder in de gaten gehouden. Bij mijn 2e doorkomst zat ik net boven de 59 minuten maar het voelde al behoorlijk zwaar aan. En daar lag die puist weer pfff. Met kleine stappen alsof ik een trap op liep, ging ik naar boven en in de lange klim hield ik deze kleine passen aan maar het ging steeds moeizamer. Ik moest nu behoorlijk diep in de reserves tasten om boven te komen en tuurde steeds maar weer naar die verlossende bocht waar de afdaling zou beginnen. Ik probeerde me op te peppen en pfff eindelijk boven. Mijn ademhaling ging behoorlijk te keer en zelfs mijn hoofd begon al wat te bonken. Het steile gedeelte van de afdaling kon ik nog in 3:59 doorkomen maar daarna nog dat lange stuk vals plat omhoog richting finish. Wat had ik het zwaar en steeds maar weer op die klok kijken hoe lang het nog duurde pfff. Mijn maag begon op te spelen en ik zat tegen de misselijkheid aan. Maar nog even op de tanden bijten in de bus-stop chicane en dan eindelijk finish pfff. Nog een laatste aanmoediging van Iwan die al binnen was en een laatste sprintje naar de meet. Ik klokte zelf af in 1:30:00. Wat was ik diep gegaan vandaag. Ik besloot dan ook zsm terug naar de auto te gaan voor een verfrissing maar zelfs het traplopen deed zeer in de benen. Maar eenmaal bij de auto na het eten van 2 krentebollen en het legen van een fles sportdrank zorgde ervoor dat de opkomende misselijkheid net zo snel verdween. Nog even een laatste blik op die verdomde Eau Rouge en dan terug naar Maastricht waar ik op de verjaardag van mijn moeder de verloren calorieën kon gaan aanvullen. Handgeklokt 1:30:00 over deze 21,1 km en maar liefst 418 hoogtemeters. Een loodzware opgave maar wel zeer enerverend en voor mij staat deze HM voor 2015 weer genoteerd in de agenda.
Vanmorgen al vroeg op pad voor de 1e aflevering van de Challenge Hesbignon en wel in Fernelmont voor een afstand van iets meer dan 11 km. Samen met Jogger Jo naar Fernelmont. Voor hem een laatste testcase voor de 6 uur van Stein. Daar aangekomen was het al behoorlijk druk maar gelukkig was er nog plek op de parkeerplaats bij start/finish. Van de Belgische collega's was Robin Leduc ook al aanwezig. Bakker Marc, mijn "tegenstander" voor de Battle of the Bakkers was nog onderweg. Na de inschrijving omkleden en met Jo op pad om een korte parcoursverkenning te doen. Al snel kwamen we erachter dat het allesbehalve lekker lopen was ondanks het zonnetje. De wind was ook nadrukkelijk aanwezig vanuit het ZO en voelde koud aan. Marc was inmiddels ook gearriveerd. Na de warming-up even een sanitaire stop, de laatste aanpassingen aan kledij etc en dan naar de start. Daar was het weer een gezellige boel samen met Marc en zijn collega's. Ook hier weer even onduidelijkheid toen de lopers van de korte afstand ineens naar voren werden geroepen. Net als in Hozemont vorige week stond dit nergens aangegeven. Maar alla, dat mocht de pret niet drukken. Vlak erna mocht de meute voor de hoofdloop van start. Ik besloot om er meteen in te vliegen en kijken waar het schip strandt. Hopelijk hiermee een 1-0 voorsprong te pakken in de Battle of the Bakkers. Km 1 ging dan ook in 3:50. Maar daar dook de strook van "pratsch" al op. Vorig jaar was dit pas na 2,5 km nu al na gauw 1 km. Toch een aanpassing in het parcours. Maar ook hier laverend tussen de modderstroken en plassen water ging ik er vol door. Km 2 door deze strook ging in 4:02. Tot mijn verbazing passeerde ik Jo hier en die riep nog dat hij zijn dag niet had en rustiger van start zou gaan. Een klein stukje vals plat omhoog op deze modderstrook zorgde voor 4:05 voor de 3e km. Daarna weer asfalt/beton en na 5 km kwam ik door in 20:09. Hier kwam de grasstrook met nogal wat linke bochten maar die nam ik zonder risico. Hier voelde ik wel dat ik me al behoorlijk op de adem had getrapt. Kwam ook door de koude wind natuurlijk. Na deze grasstrook even temporiseren, 4:08 en 4:07 maar terug naar de brug over de autoweg kregen we eindelijk wind van achter en daar ging de gashandel weer volledig open. Vandaag wilde ik mijn tijd van vorig jaar evenaren/verbeteren en zoveel mogelijk punten pakken in deze openingsloop. Tussen km 9 en 10 kwam Jo weer langszij en maande me te volgen. Dit kon ik maar even volhouden. Ik probeerde mezelf op te peppen om dit langer vol te houden aangezien de finish dichtbij was maar liet Jo toch gaan. Wel hield ik het tempo nog behoorlijk hoog om niet meer verrast te worden door andere lopers en keek een paar keer achterom. Maar een toeschouwer riep me al toe dat het gat groot genoeg was. De laatste bocht en lichte afdaling bracht me naar 45:46. Welgeteld 1 seconde sneller dan vorig jaar maar de gps gaf 11,39 aan tegenover 11,35 vorig jaar. De tempoversnelling van mijn "haas" Jogger Jo had gezorgd voor die 1 seconde winst, merci Jo. En natuurlijk 1-0 voor de Hollanders bij de Battle of the Bakkers. Maar volgende week in Berloz zal het ongetwijfeld 1-1 worden aangezien ik de dag ervoor de HM van Francorchamps ga lopen en op zondag de 11 km in Berloz (pfffff). Maar ik had toch wel even nodig om weer op adem te komen en nadat Marc niet veel later binnenkwam, ging ik al snel naar de auto voor droge kleren en daarna terug naar de kantine voor de prijsuitreiking. Na de opfrissing zag ik Marc lopen met zijn collega's en ging nog even daarheen. Natuurlijk voor al dat lekkers dat Marc weer vanuit de bakkerij had meegenomen. Dank je Marc, die snelle en extra suikers hadden heel goed gesmaakt. Terug naar de kantine waar onder het genot van een glas Belgisch bier (als beloning voor het goede lopen van vandaag) gewacht werd op de prijsuitreiking. Ondanks dat Jo zijn dag niet had zoals hij zelf zei, was dit toch goed genoeg voor een 2e plaats bij de V3 en een mooie schotel met lekkers als prijs. Voor vertrek terug naar Maastricht nog even langs de auto van Marc om nog wat snelle suikers mee te nemen en werd de afspraak gemaakt voor volgende week. Nogmaals bedankt Marc en collega's voor deze gezellige zondag.
Vanmorgen al vroeg op pad voor de 2e wedstrijd van het weekend. Deze keer voor mij een nieuwe loop en wel in Horion-Hozemont, in 2013 voor de eerste keer georganiseerd. Na de zware Warsage van gisteren was ik vanmorgen niet echt uitgeslapen en vermoeide bovenbenen. Maar alla, dan maar een doorgevoerde training ervan maken. Bij het verlaten van de autoweg was de tomtom letterlijk de weg kwijt. Waarom ?? Even op de borden verder gereden en 2 straten verder werkte tomtom weer. Eenmaal in Horion-Hozemont was het zoeken naar een parkeerplaats maar die was al snel gevonden op de weg naast het veld van de plaatselijke FC Horion. Op de parking van FC Horion was amper plaats voor 20 auto's. Maar wat was het weer koud door een gure wind brrrr. In Maastricht scheen nog de zon bij vertrek en nu was ik blij dat ik vlak voor vertrek nog een wintermuts en handschoenen in de tas had gestopt. Die waren hier echt nodig. Waar waren die "zomerse"temperaturen van 13 graden en zo wat voorspeld waren ? In de kantine was het ook niet al te warm met die open deuren en daar kwam ik bakker Marc Lenaerts en zijn kompanen weer tegen. Nog even wat babbelen en gezamenlijk op de foto en dan klaarmaken. Ikzelf bleef nog even in de auto maar ging dan toch maar een warming-up doen. Laatste bezigheden en dan naar de kantine om wat warm te blijven. Samen met Marc en collega's naar de start gewandeld die buiten op de straat was. Maar van Robin vernamen we dat dit pad naar het asfalt op de terugweg wel genomen moest worden. De finishboog was midden op het veld naast de kantine. Was ik blij dat ik schoenen met profiel had meegenomen. Die kwamen hier goed van pas. Even wat "chaos" bij de start waar ineens de korte loop apart van start zou gaan en even later de hoofdloop. En waar Marc en ik beiden het idee hadden om er een training van te maken (Marc had gister nog de 25 km van Lier gelopen), stonden we toch onverwacht op de eerste startrij, pole-position. Eindelijk mochten we weg. Maar ik hield het vrij bescheiden en wilde eerst goed in het ritme komen onder deze weersomstandigheden en daarbij had ik geen enkele parcourskennis. Km 1 ging dan ook in 4:08. Marc kwam nog naast me lopen en de eerste km's was het stuivertje wisselen. Leek wel een koppeltijdrit. Na een dikke 2 km gingen we het park rondom een kasteel binnen en daar was het Parijs-Roubaix achtig. Een en al kasseien die er slecht bijlagen. Ik ging niet in de gootjes lopen vanwege de kuilen en modder maar bleef in het midden van het pad op de kasseien lopen. Af en toe een haakse bocht waardoor je weer van nul op tempo moest komen. Dit was behoorlijk voelbaar in de bovenbenen en ik was dan ook blij toen dit zigzaggen rondom het kasteel voorbij was en we op asfalt terecht kwamen. Na 5km kwam ik door op 20:54. Eenmaal op het asfalt ging het af en toe serieus omhoog en op de open stukken met die wind was het ook werken geblazen. Maar gek genoeg kon ik steeds plaatsen goedmaken als ik boven aan zo'n klimmetje kwam en op het plateau kon doorversnellen waar anderen eerst op adem moesten komen Weer een stuk weg dat er heel slecht bij lag en weer kwamen de schoenen met profiel goed van pas. Alleen km 6 en 7 kwam ik even onder de 4 min/km maar voor de rest was het werken geblazen. De laatste km's had ik steeds zo'n wieltjesplakker achter me hangen en Marc zat daar weer vlak achter. Heel af en toe kwam die gast naast me of voor me lopen maar liet zich dan al snel weer voorbijlopen. Dan kun je wel tempo laten zakken om hem de kop op te dringen maar dat gaat dan ten koste van je ritme en dus liet ik me niet gek maken en hield mijn eigen tempo aan. Robin Leduc die de korte loop had gedaan, stond ons aan te moedigen en riep dat we op plaats 14-15-16 liepen. Vlak voor het ingaan van de laatste km kwam hij dan met een versnelling langszij gevolgd door Marc maar die kon ik niet beantwoorden. Met die Warsage en deze pittige omloop zat ik er flink door en begon alles te voelen. En ja hoor, aan de zijkant moesten we door een smal poortje het complex van FC Horion op, eerst een stuk leek wel omgeploegd pad en vervolgens over het grasveld richting boog. Hier beet ik nog even op de tanden en dankzij de profielschoenen kon ik goed tempo maken maar met mijn laatste sprintje kwam ik een meter of 2 tekort om Marc nog te verslaan. Na 49:53 zat deze klus erop en een 16e plaats overall. Even nog wat napraten met Robin en Marc maar al snel terug naar de auto want de wind zorgde voor een snelle afkoeling. Toch dik tevreden met het verloop van deze 12 km en met de zware Warsage in de benen behoorlijk moe maar voldaan. Al snel het idee makend om volgend weekend ook een dubbel te draaien en wel op zaterdag de Hardter straßenlauf (vlakke 10 km) waar ik dan weer eens onder de 40 wil eindigen en op zondag weer de strijd aangaan met bakker Marc in Fernelmont voor (volgens mijn gps) 11,35 km loop. Vorig jaar liep ik deze in 45:47.
De voorbereiding was verre van ideaal. Vannacht slecht geslapen, om 3:00 nog klaar wakker. Vanmorgen nog gewerkt tot 12 uur en na 1,5 uur "uitrusten" in een stoel dan maar op weg naar Warsage. De conditie is goed ondanks aangepast trainen vanwege die ribblesure. Maar die is bijna verleden tijd dus vandaag wilde ik eens diep gaan op dit pittige parcours in Warsage. Ruim op tijd was ik aanwezig en kon ik de start van de Course B nog zien. Daarna ging ik al een warming-up doen vanwege het frisse weer en vooral die wind (pfff). Daarna terug de auto in en nog wat laatste aanpassingen en dan naar de start. Nog even naar het inschrijflokaal voor een sanitaire stop en dan naar de start. Wederom een mooie opkomst voor Warsage maar dat is elk jaar zo. Ondanks mijn plannen ging ik niet echt vooraan staan want door mijn eerdere 5 deelnames had ik aardig wat parcourskennis en is het zaak om niet te hard van stapel te lopen bij de start. Na wat gedrum bij de start is na de eerste bocht al wat meer ruimte en op het vals plat van het plaatselijke rondje kan ik aardig wat plaatsen opschuiven. Na dit rondje begint de eerste lange klim en kan ik al snel in een vast ritme naar boven gaan. Meer en meer lopers kan ik bijhalen en het gaat buiten verwachting goed. Gingen km 1 en 2 in resp. 3:49 en 3:51, de lange klim gaat in 4:16. Na een langer stuk licht dalend komt de 2e lange klim. Iets steiler dan de 1e en gaat in 4:26. Doorkomst na 5 km in 20:27. Niet slecht op dit pittige parcours. Het "ergste" klimwerk is voorbij. Nog een pittig stukje bij km 8 maar voor de rest is het dalen en vlak naar Belgische normen. Km 6 gaat dan ook in 3:42. Hier ga ik toch wat behoudender naar beneden om het lichamelijk gestel wat te sparen. Maar nu de zon is doorgebroken en de wind ietwat is gaan zakken, is het ineens aanmerkelijk warmer. De mouwstukken gaan omlaag en de handschoenen stop ik weg. In de korte mouwen op weg naar die puist ook bekend uit "4 Cimes de Battice". Met kleinere pasjes neem ik deze klim en boven op het vals plat ben ik opmerkelijk snel hersteld en kan ik snel weer in mijn ritme komen. Licht dalend gaan we nu terug naar Warsage. Nog even wat golvend tussen de huizen door en de scherpe bocht richting finish. Lichtjes bergop plaats ik nog een versnelling en na 37:51 ben ik aan de finish. In 2012 liep ik hier nog 38:47 dus een behoorlijke verbetering. In de beginjaren werd het parcours nog wel eens gewijzigd vooral in de eerste km's maar de laatste paar jaar is het steeds hetzelfde gebleven tav de Course C (hoofdloop). Snel nog even wat nababbelen met Rene van Uum en Raoul Sproncken die met de fiets waren gekomen en dan terug naar de auto voor een korte verfrissing en dan zoveel mogelijk rust pakken aangezien morgenvroeg om 10:30 in de buurt van Grace-Hollogne de volgende uitdaging van 12 km staat te wachten. Ook bakker Marc Lenaerts zal aanwezig zijn. Kijken of we mekaar weer wat kunnen opjutten zoals in Geer en als beloning weer in de top 30 kunnen eindigen.
Gisteren toch maar rust genomen ipv Doveren nadat ik op het werk weer last kreeg van de schouder/rib. Vanmorgen na een redelijk goede nachtrust al vroeg op pad om naar een nieuwe loop in het Belgische Geer te gaan. Ik kende de omgeving nog uit het "vage verleden" toen ik nog als wielrenner actief was en in Geer gereden heb. Samen met Jogger Jo kwamen we al vroeg aan en konden de auto naast start/finish parkeren. Beiden hadden we zoiets van, zitten we hier wel goed of zou er weinig opkomst zijn. Maar dat zou al snel veranderen. Er waren al 182 voorinschrijvingen voor de lange loop. We liepen andere lopers achterna en zo kwamen we in een zeer bouwvallig pand uit dat als sportzaal moest dienen. Hier bleek ook de inschrijving te zijn. Als warming-up gingen we de linten na op het parcours om zo een inzicht te krijgen hoe dit nieuwe parcours eruit zag. Zoals ik al verwacht had, op de open stukken stond veel wind en voelde behoorlijk koud aan.Eenmaal terug nog even een sanitaire stop in de gymzaal en daar stonden ze inmiddels tot buiten wat nog allemaal moest inschrijven. Een grote opkomst dus bij deze eerste La Promenade du Geer. En bij start/finish was alles bij de hand zoals water, cola, banaan, appel enz enz tot aan Glühwein toe. En dat allemaal voor een luttele 6 euro. Ondertussen kwam ik bakker Marc Lenaerts tegen die regelrecht uit de nachtdienst kwam. Al een hele prestatie op zich om dan direct erna aan een loop mee te gaan doen zonder nachtrust. Het werd drukker en drukker en dus gingen we ons op de eerste rij opstellen. De korte en lange loop startten tegelijk en ondertussen waren we erachter dat het 2 verschillende rondes waren. De eerste was de 5,7 km om vervolgens aan de andere kant van Geer de overige km's af te haspelen. Klokslag 10:30 viel de start en weg waren we in dalende lijn. De rib voelde redelijk goed aan bij de warming-up en dus wilde ik vandaag eens behoorlijk doortrekken. Km 1 ging dan ook in 3:51 en ook km 2 en 3 waren ruim onder de 4 min/km. Daarna een lang stuk nogal bochtig over deels onverhard en daarna verhard met hier en daar wat op/af maar op het niveau van een bruggetje over meer niet en het liep beschut tussen de bomen door. De 5 km ging nog in 19:54. En dan in stijgende lijn naar de finish waar we aan de 2e omloop konden beginnen. En zoals verwacht was het hier meer open en had de wind vrij spel. Hier werd het werken en ook nog vals plat omhoog. Om toch geen risico te nemen met de rib tav de ademhaling ging ik met kleinere passen omhoog om me niet over de kop te jagen. De eerste omloop was toch behoorlijk hard gegaan voor mijn doen getuige die 19:54 over de 5 km. Ondertussen was ik bakker Marc gepasseerd en nog steeds hield ik Jogger Jo in het vizier. De afstand naar Jo werd niet groter dan een 100 a 150 meter maar ook niet kleiner helaas. Maar in het laatste stuk nog wat vervelende scherpe bochten en wat onverhard waarbij vooral het laatste stuk behoorlijk "pratsch" was en hier kwam diesel Jo echt op gang want hij was meteen uit mijn vizier. Marc liep vlak achter me en in de laatste km schroefde ik het tempo nog wat op om Marc achter me te laten en kon ik nog een andere loper passeren en lossen. Dan weer op het asfalt en nog wat bochten en vals plat omhoog en daar was de finish. Na 48:47 zat voor mij deze nieuwe loop erop. Mijn gps gaf 11,9 km aan waar in de aankondiging gesproken werd over 11,5 km. Ondanks dat de 2e omloop zwaarder was dan de 1e toch nog 4:07 min/km gemiddeld. En weinig tot geen last van de rib gehad en voor mijn gevoel goed gelopen. Dat stemde me zeer tevreden en heel goed voor het zelfvertrouwen. Ik trakteerde mezelf dan ook op een glaasje glühwein aan de finish en daarna snel droge kleren aan bij deze koude wind. Daarna even bijkletsen met bakker Marc en zijn collega's waarbij de wagen goed volgeladen was met allehande lekkers uit de bakkerij. Omdat Jogger Jo vandaag 41 jaar getrouwd is (nogmaals proficiat aan Jo en Jenny), kreeg hij een doos met gebakjes mee voor thuis. Ondertussen had Jo al vernomen dat hij als 1e was geeindigd bij de categorie V3. Volgens een van de organisatoren zou de prijsuitreiking snel volgen. Ikzelf wilde niet al te lang blijven hangen omdat ik vanmiddag nog naar het voetbal wilde gaan kijken hier bij de plaatselijke RKSV Heer. Na enig wachten in de kantine bleef het maar duren en ging Jo nogmaal informeren. Dit bleek een kleine "chaos" te veroorzaken want steeds meer mensen kwamen erbij en na veel gepraat en gevraag kreeg Jo uit handen van de burgemeester een schotel met allehande soorten bieren. Nou Jo, met gebakjes en een schotel bier mag je zeker thuiskomen op deze heugelijke dag voor jullie beiden. Proficiat. En nu op naar de volgende uitdaging. Op de planning staat zaterdag Warsage (ovb) en zondag Grace-Hollogne waar ik me weer kan meten met bakker Marc
Hele week zitten twijfelen tussen Vise en Luik maar dan toch maar gekozen voor de vlakkere omloop op Kranenbroek, Echt. Deze late switch vooral omdat ik gisteren op het werk ineens weer meer last kreeg van de gekneusde rib ondanks de pijnstiller die ik 's-morgens had ingenomen. Maar een testloopje laat op de middag gaf al aanzienlijke verbetering vandaar de beslissing om toch maar een loop te kiezen op de zondag en wel Kranenbroek. Jogger Jo zou meegaan naar Vise of Luik maar vond het ook een prima idee om als alternatief naar Kranenbroek te gaan. Hij had de hele week zijn dochter geholpen bij een verhuizing. Voor Jo was het zowiezo speciaal vandaag want Kranenbroek zou zijn 600e wedstrijd worden in zijn loopbaan. Onder stormachtige omstandigheden gingen we vanmorgen richting Echt. Gelukkig was het wel droog en liet zich het zonnetje af en toe zien. De wind voelde nogal guur aan en daarom een extra lange warming-up. Meteen de ideale gelegenheid om Jo het parcours te laten zien en dus werd een volle ronde als warming-up gelopen. Hier en daar wat modder maar al met al viel het nog mee. Voor de zekerheid had ik toch maar mijn trailschoenen meegenomen. Na de gebruikelijke inleiding van de speaker kon het pelotonnetje van start. Ik was weliswaar vooraan gestart maar probeerde me wat in te houden omdat ik niet wist hoe de rib zou reageren. Het lange rechte stuk naar het bosgedeelte hadden we vandaag wind mee. Meestal staat de wind hier op de flank maar vandaag eens in ons voordeel. Km 1 ging nog in 4:12 maar in het meer bochtige gedeelte in het bos was het al meer werken geblazen. Vooral door die windvlagen was het soms oppassen dat je niet van het pad kwam. Km 2 ging dan ook in 4:31. Na de eerste plaatselijke ronde viel me de rib mee en probeerde ik ietwat te versnellen waar mogelijk. Af en toe een klein testje om te zien hoever ik al kan gaan met het oog op volgende week zaterdag met de crosslauf in Doveren waar ik vorig jaar nog kon winnen bij de M50. Op het lange rechte stuk had ik Jo steeds in het vizier maar ik kon geen meter dichterbij komen. Pas in de laatste ronde kon ik het gat wat verkleinen en na 41:26 zat deze Kranenbroeker Trimloop erop. Jo ging bij zijn 600e uitvoering nog een rondje uitlopen maar hiervoor bedankte ik. Ik vond het welletjes voor vandaag en ging me op het gemak omkleden in de auto. Droge kleren aan want een verkoudheid kan ik nu helemaal niet gebruiken met een gekneusde rib. Toch een mooie test vanmorgen en nu goed herstellen en opbouwen naar volgend weekend als Doveren (zaterdag) en Geer (zondag) op de planning staan.
Running Robert
