1 Koningen 6:1 Het geschiedde nu in het vierhonderd en tachtigste jaar, na den uitgang der kinderen Israëls uit Egypte, in het vierde jaar van het koninkrijk van Salomo over Israël, in de maand Ziv (deze is de tweede maand), dat hij het huis des HEEREN bouwde. (Statenvertaling)

Het artikel op dit blog van 28.01.2019 ging over een twistpunt onder theologen en Bijbelvorsers over de vroege en de late datering van de exodus. Zie link: http://bloggen.be/Robertdetelder/archief.php?ID=3140306

Een Bijbelgetrouwe groep leert een vroege datering van de exodus in de vijftiende eeuw v. Chr. en dit op basis van het hiervoor geciteerde Bijbelgedeelte uit 1 Koningen 6:1. Een meerderheid van onderzoekers leert echter een late datering in de dertiende eeuw v. Chr. Zij doen dit vooral op basis van hun keuze voor de kandidaat-farao voor de exodus: Ramses II. Het is de orthodoxe egyptologie die deze farao op basis van het gebruik van een vermeende Sothis-kalender, in de dertiende eeuw v. Chr. op de tijdsbalk plaatste.

De tijdsperiode van 480 jaar tussen het vierde regeringsjaar van Salomo en de exodus van Israël uit Egypte wordt door deze groep van godgeleerden niet letterlijk genomen? Hun argumentatie is dat de tijdsperiode van 480 jaar de som is van 40 x 12 en daarom een symbolische betekenis moet hebben? Evenzo het jaartal 40 voor de leeftijd van Mozes bij zijn vlucht naar Midian en nog eens 40 jaar voor zijn verblijf aldaar. In totaal tachtig jaar die volgens hen ook niet letterlijk te nemen zijn. De Richterenperiode, die voor Israël volgde na de dood van Jozua en liep tot de profeet Samuël en de zalving van Saul tot eerste koning over het Verenigd Koninkrijk van Israël, is het volgende struikelblok. Deze lange periode past chronologisch alleen binnen het kader van de 480 jaar. In mijn boek ‘dertig jubeljaren, blz. 43-46 en 235’ dat in 2018 gepubliceerd werd, rangschik ik de Richters op de tijdsbalk aan de hand van de sabbat- en jubeljaren. Een belangrijk ijkpunt op de tijdsbalk is de vermelding in het Bijbelboek Richteren 11:26 dat wanneer Jefta het Richter-schap opneemt, er exact driehonderd jaar sinds de intocht van de Israëlieten in Kanaän verlopen zijn, veertig jaar na de exodus. Ook de tijdspanne van 300 jaar is een obstakel voor de late datering van de exodus en wordt niet letterlijk genomen en weggeredeneerd.

De wonderen zijn echter de wereld niet uit en bij de studie van de Bijbel en vooral de geschiedenis van Israël in haar diaspora komt men regelmatig wonderlijke zaken zoals bepaalde tijdsperioden tegen. Zulk is de observatie dat de HEERE God in Zijn handelen met het Joodse volk soms ronde getallen in bepaalde tijdspannes gebruikt. In mijn eerder vermelde boek ‘Dertig Jubeljaren’ geef ik aandacht aan het herstel van Israël, geestelijk en nationaal in het oude land der vaderen. Zo maak ik onder andere een tijdsprong van het dertigste jubeljaar in 27/28 AD naar het zeventigste jubeljaar dat voor het najaar van 1987 berekend werd en tracht één en ander profetisch in te vullen. Mathematisch gezien was oktober 1987/september 1988 een jubeljaar. In de praktijk was echter aan geen enkele voorwaarde voldaan om over een Jubeljaar te kunnen spreken. Op zwarte maandag 19 oktober 1987 vond in New York een beurscrash plaats die wereldwijd zware economische gevolgen had en nog jaren later nazinderde. Korte tijd later begon in Israël de eerste Intifada, een Arabische volksopstand tegen het Israëlische militaire bestuur in Gaza, Judea en Samaria. Geen enkele belofte aan een Jubeljaar verbonden, ging toen in vervulling. Waar is het fout gelopen?

Maar er is meer aan de hand. Toen ik mijn boek EXODUS in het jaar 2016 publiceerde schreef ik in het voorwoord dat voor het volgende jaar de exodus van 1483 v. Chr., in totaal 3500 jaar geschiedenis zou betekenen. Nu hebben de jaartallen 2017/2018 geen bijzondere gebeurtenis in de geschiedenis van Israël gezien.

Een eenvoudige rekensom leert echter dat wanneer men vanaf de Exodus met een schijf van 3000 jaar rekent men op de tijdsbalk in het jaar 1517 AD uitkomt. En het jaar 1517 is getuige geweest van twee merkwaardige gebeurtenissen zowel voor Israël in haar diaspora als voor de Ekklesia.

Op 31 oktober 1517 namelijk nagelde de moedige hervormer Maarten Luther zijn 95 stellingen ‘tegen’ de Roomse kerk te Wittenberg wat het begin van de reformatie zag. Het christendom zou de Bijbel in de volkstaal ter beschikking krijgen. De opnieuw gevonden Boodschap was het: sola fide, sola gratia en sola scriptura. Rechtvaardiging komt volgens de Bijbel alleen door het geloof en niet door goede werken en sacramenten. Alleen de genade als gave van God redt een mens zonder bemiddeling van mannelijke priesters en sacramenten. Door het geloof is een kind van God ten allen tijde in een staat van genade. Alleen de Schrift of Bijbel is het Woord van God en kan zonder tussenpersonen door de gelovige geïnterpreteerd worden.

Dat zelfde jaar 1517 was Israël sinds 70 AD in een wereldwijde diaspora met het toen ontvolkte land onder vreemde heerschappij. In 70 AD hadden de legioenen van Titus Jeruzalem en de Tempel met de grond gelijk gemaakt en een groot deel van de bevolking in ballingschap weggevoerd. In 135 AD volgde na een tweede Joodse opstand de volledige ontvolking van het land door de Romeinen.

Na de splitsing van het Romeinse Rijk in twee delen zou het gebied van Israël tot 638 AD deel uit maken van het Oost-Romeinse Rijk. In het jaar 638 AD veroverden de geïslamiseerde Arabieren Jeruzalem. Zij zouden tot 1517 over het gebied van Israël heersen. Tussen de jaren 1095 tot 1271 zouden er kruistochten naar het heilig land en Jeruzalem door de legers van het christelijke westen gevoerd worden die enkele malen resulteerden in een overheersing van Jeruzalem door Europese vorsten.

In het jaar 1517 veroverden de Turken Jeruzalem op de Arabieren en zou het gebied tot 1917 voor een tijdsperiode van vierhonderd jaar (!) deel uitmaken van het Ottomaanse Rijk.

Het jaar 1517 is een mijlpaal in de profetische ontwikkeling zoals het in de Bijbel geschilderd wordt.

“Het wereldgebeuren ontwikkelt zich volgens ‘modellen’ en profetische lijnen in de Bijbel”, merkte de Bijbelvorser wijlen Huib Verweij (1918/1987) al eerder op.

De Ottomaanse/Islamietische overheersing van het gebied van Israël van het jaar 1517 tot 1917 heeft volgens de bekende evangelist Johannes de Heer (1866/1961) de landen en volken van het Midden-Oosten in een soort van winterslaap gehouden. Tot op Gods tijd want vanaf 1917 zou de profetische ontwikkeling met rasse schreden voortgang vinden.

In december 1917 veroverden de Britten Jeruzalem op de Turken. Turkije had in 1914 toen in Europa de eerste wereldoorlog uitbrak, de zijde van Duitsland gekozen. Dit resulteerde voor het Ottomaanse Rijk in het verlies van al haar Arabische gebieden tegen het einde aan van de eerste wereldoorlog in 1918. Frankrijk en Engeland trokken in het Midden-Oosten daarop nieuwe grenzen en creëerden nieuwe staten waarbij Bijbelse oudheidlanden opnieuw tevoorschijn kwamen. Aan de verovering van Palestina op de Ottomanen was de Balfour-verklaring voorafgegaan. In dit document beloofde de Britse regering in november 1917 via Lord Rothschild aan de zionistische beweging, een thuisland voor Joden in Palestina. Die zionistische beweging was in de negentiende eeuw door Theodor Herzl (1860/1904) opgericht. Hij was een seculiere Jood, journalist en publicist en wordt als de vader van het moderne zionisme beschouwd. Herzl was als journalist voor de Weense krant Neue Freie Presse op het proces tegen Dreyfus in Frankrijk in 1894 aanwezig. De Joods-Franse officier Alfred Dreyfus werd daar beschuldigd van hoogverraad en spionage voor Duitsland. De Franse pers was toen voluit antisemietisch en schreef dagelijks over een vermeend Joods complot dat Frankrijk wilde verscheuren door middel van list, bedrog en omkoping. Herzl was bij de veroordeling en degradatie van Dreyfus zo geschokt dat hij naar huis ging en de eerste zinnen schreef van zijn traktaat ‘Der Judenstaat’: de Joden moesten een eigen staat krijgen. De tweede helft van de negentiende eeuw werd gekenmerkt door antisemitisme op het Europese continent. In het tsaristische Rusland vond pogrom op pogrom tegen Joodse medeburgers plaats wat resulteerde in de migratie van vele Joodse mensen naar West Europa en de Verenigde Staten van Amerika. Een minderheid van Oost-Europese Joden verkoos toen al naar Palestina te emigreren.

Het eerste zionistische congres door Herzl georganiseerd vond plaats te Bazel in Zwitserland in 1897. De kiem voor een nationaal herstel in de vorm van een Joodse staat in Palestina werd toen geplant.

Vijftig jaar later in 1947 werd de droom van Herzl werkelijkheid. Op 29 november 1947 stemden namelijk de Verenigde Naties met zetel in New York met een ruime meerderheid voor de deling van Palestina in een Joodse en een Arabische staat. In Europa waren zes miljoen Joodse mensen tijdens de tweede wereldoorlog (1939/1945) door de nazi ’s en hun bondgenoten vermoord.

Ben Goerion leest op 14 Mei 1948 (5 Iar 5708) te Tel Aviv de onafhankelijkheidsverklaring voor. Op de achtergrond hangt een portret van Thedor Herzl tegen de muur.

Een jaar later in mei 1948 werd de staat Israël één dag na het vertrek van de Britten uitgeroepen. Een Bijbelse profetie 2600 jaar geleden uitgesproken werd werkelijkheid.

Ezechiël 37:1 De hand des HEEREN was op mij, en de HEERE voerde mij uit in den geest, en zette mij neder in het midden ener vallei; dezelve nu was vol beenderen. 2 En Hij deed mij bij dezelve voorbijgaan geheel rondom; en ziet, er waren zeer vele op den grond der vallei; en ziet, zij waren zeer dor. 3 En Hij zeide tot mij: Mensenkind! zullen deze beenderen levend worden? En ik zeide: Heere HEERE, Gij weet het! 4 Toen zeide Hij tot mij: Profeteer over deze beenderen, en zeg tot dezelve: Gij dorre beenderen! hoort des HEEREN woord. 5 Alzo zegt de Heere HEERE tot deze beenderen: Ziet, Ik zal den geest in u brengen, en gij zult levend worden. 6 En Ik zal zenuwen op u leggen, en vlees op u doen opkomen, en een huid over u trekken, en den geest in u geven, en gij zult levend worden; en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben. 7 Toen profeteerde ik, gelijk mij bevolen was, en er werd een geluid, als ik profeteerde, en ziet een beroering! en de beenderen naderden, elk been tot zijn been. 8 En ik zag, en ziet, en er werden zenuwen op dezelve, en er kwam vlees op; en Hij trok een huid boven over dezelve, maar er was geen geest in hen. (Statenvertaling)

De profeet Ezechiël leert dat er eerst een nationaal herstel van Israël komt, later gevolgd door een geestelijk herstel (Ez. 37:9-14). Dit als een gevolg van een invasie vanuit het verre noorden door Gog en Magog (Ez. 39:27-29). Zie ook het artikel van 22.10.2018, link: http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?startdatum=1540159200&stopdatum=1540764000

De profeet Jesaja leert ook een nationaal herstel voorafgaand aan een geestelijk herstel.

Jesaja 43:4 Van toen af, dat gij kostelijk zijt geweest in Mijn ogen, zijt gij verheerlijkt geweest, en Ik heb u liefgehad; daarom heb Ik mensen in uw plaats gegeven, en volken in plaats van uw ziel. 5 Vrees niet, want Ik ben met u; Ik zal uw zaad van den opgang brengen, en Ik zal u verzamelen van den ondergang. 6 Ik zal zeggen tot het noorden: Geef; en tot het zuiden: Houd niet terug; breng Mijn zonen van verre, en Mijn dochters van het einde der aarde; 7 Een ieder, die naar Mijn Naam genoemd is, en dien Ik geschapen heb tot Mijn eer, dien Ik geformeerd heb, dien Ik ook gemaakt heb. 8 Breng voort het blinde volk, hetwelk ogen heeft, en de doven, die oren hebben. (Statenvertaling)

Blind en doof als een larve met alle onvolkomenheden van dien handhaaft het nationale herstel van Israël zich al zeventig jaar, maar de vlinder is op komst.

De Arabische landen die in New York tegen de verdeling van Palestina gestemd hadden vielen onmiddellijk de nieuwe staat aan en deden een eerste poging de Joden in zee te drijven. De zogenaamde onafhankelijkheidsoorlog zou tot 1949 aanslepen en eindigen in een wapenstilstand zonder uitzicht op vrede.

In juni 1967 zou een tweede verdedigingsoorlog uitbreken. Egypte begon het conflict met het blokkeren van de Israëlische haven Eilat aan de Rode Zee. Israël overwon daarna op zes dagen tijd een coalitie van Arabische legers en veroverde Judea en Samaria op Jordanië, Gaza en de Sinaïwoestijn op Egypte en de Golanhoogten op Syrië. Op de volgende link kan men een documentaire zien over ‘The 50 Years War: Israel and the Arabs (1999)’, die in het bijzonder de geschiedenis behandelt vanaf 1947 tot 1997, link:

https://www.youtube.com/watch?v=fSAD9pS8NIw&t=238s

Wat opvalt wanneer men de geschiedenis vanaf 1897 doorneemt zijn de ronde getallen die zich telkens tussen belangrijke gebeurtenisjaren voordoen, 1897: het eerste zionistische congres, 1917: de Balfour-verklaring gevolgd door de verovering van Jeruzalem door de Britten, 1947: de VN stemt over de verdeling van Palestina, 1957: ondertekening van het verdrag van Rome in Europa, 1967: de tweede verdedigingsoorlog met de verovering van Oost-Jeruzalem en de Tempelberg op Jordanië, 1977: president Sadat van Egypte in de Knesset te Jeruzalem. De Israëlische regering sluit vrede met Egypte en geeft de eerder veroverde Sinaï in fases terug aan Egypte, 1987: het gemiste zeventigste jubeljaar. De volgende jaartallen eindigend met het getal zeven zagen geen bijzondere gebeurtenis: 1997, 2007 en 2017, wat duidelijk maakt dat andere wetmatigheden ook hun rol spelen. In een recent artikel van 21.01.2019 gaf ik al aandacht aan God ’s tijden, zie link:

http://www.bloggen.be/robertdetelder/archief.php?ID=3139024

In mijn uitgave ‘dertig jubeljaren’ van 2018 geef ik in de laatste twee hoofdstukken aandacht aan de tijdskloof tussen de eerste en de tweede komst van de Christus en het falen van Israël wat het zeventigste jubeljaar betreft. Ik beschrijf het als een scharniermoment in de tijd dat een periode van uitstel inluidde.

Uiteindelijk zal dit conflict in de toekomst schijnbaar opgelost worden door ‘de nieuwe orde’ die zich in de wereld baan zal breken. Een pseudo-Messias zal voor een korte tijd, de oplossingen aanbieden en universele vrede brengen. De gehele wereld waaronder ook Israël en alle religies, zal in vervoering van dit genie komen. Wat hierop volgt is wat in het laatste boek van de Bijbel, Openbaring, het gevreesde Armageddon genoemd wordt culminerend in de wederkomst van Messias Jezus, gevolgd met het herstel van alle dingen. Een jaartal voor de wederkomst van Jezus Christus berekenen op basis van ronde getallen is echter onmogelijk. Wel leert de ontwikkeling sinds de tweede helft van de twintigste eeuw rond Israël, dat de tijd kort is.

Wordt vervolgd…

Met vriendelijke groet,

Robert De Telder

Recente publicaties:

Dertig Jubeljaren, 2018, zie link: https://www.bol.com/nl/p/dertig-jubeljaren/9200000101929798/?suggestionType=searchhistory&bltgh=jLyCAgDUe71UKHV4eLlBLQ.1.7.ProductImage&fbclid=IwAR1FW-GC4SRsGCLFOa0BP_MG9IXEYx3Uo2Ugz3s6x74aPfO0kexdKcN4hqU

Kronieken van de koningen van Israël, 2017, zie link: https://www.bol.com/nl/p/kronieken-van-de-koningen-van-israel/9200000086650052/?suggestionType=searchhistory

EXODUS, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/102331

Dit boek kan inmiddels volledig online gelezen worden via de volgende link: https://jezusleeft.weebly.com/exodus.html

De Zonaanbidder, 2016, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/87999

TIJD en TIJDEN, 2015, Zie link: http://boekscout.nl/shop/ViewProduct.aspx?bookId=5579

De Assyriologie herzien, 2012, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/76234

De Tweede Wereldoorlog door de ogen van een neutrale Belg, 2007, zie link: http://www.bravenewbooks.nl/books/69343

Genesis versus Egyptologie, 2009, dit boek is uitverkocht maar kan online gelezen worden op de hierna volgende link: http://jezusleeft.weebly.com/genesis-versus-egyptologie.html

Apocalyps, 2009, (dit boek is uitverkocht maar op een PDF-document gratis op eenvoudig verzoek per email bij de auteur verkrijgbaar)