Fietsknooppunten: 80 – 53 – 73 – 10 – 11 – 68 – 67 – 69 – 70 – 75 – 53 – 80 = +/- 33,5 kilometer.

Vertrek: Buitenstraat De Klinge.

Zondag 16 juli 2017. Het is bewolkt en mistig in het Waasland. Af en toe moet ik gebruik maken van de ruitenwissers. De weergoden hadden echter droog weer voorspelt en temperaturen van om en bij de 24° Celsius. We plaatsen de auto reglementair op een parking rechtover “Basisschool De Bron”. Het is 09:15u en van de temperatuur mogen we niet klagen. Voor we de fietsen van de fietsendrager afhalen brengen we eerst een bezoek aan het 'Klingspoor' dat in juli 2013 werd geopend. Op het Ontmoetingsplein werd een perron gecreëerd op een aangelegd authentiek stukje spoorweg. Op dit spoor prijkt een originele stoomlocomotief en een wagon die ingericht werd als ontvangstruimte die vandaag gesloten is. Openingsuren staan niet aangegeven. Het geheel is overdekt maar toch worden we nat van de miezerige mist. De wagon werd gebouwd in 1903 in opdracht van de Franse spoorwegen. Na de Eerste Wereldoorlog werd deze overgenomen door de NMBS en in 1940 ingeschreven zodat deze in België gebruikt kon worden voor het binnenlands vervoer. Eind jaren 70 werd de wagon opgenomen in de collectie van de Museumbewaarplaats van Leuven tot 2012. De wagon en de locomotief werden samen gerestaureerd in het Stoomcentrum Maldegem en op 17 juni 2013 kregen ze beiden, hier in De Klinge, een nieuwe bestemming. Achter het treinstel merken we een eigenaardige 'ijzeren poort' op. Deze constructie diende om te controleren of de wagons niet te hoog geladen waren. Als de ijzeren stangen rinkelden moest een deel van de lading afgeladen worden. Verderop moest de trein door een tunnel rijden en mocht de lading geen probleem veroorzaken. Aan de waterpomp konden locomotieven water tanken. Om de locomotief te laten rijden wordt het water in een ketel verhit tot stoom. Stoom heeft een volume dat duizend keer zo groot is als water en heeft een enorme druk. Via een infobord komen we ook meer te weten over de smokkelaars en klompenmakers. Rond 1920 verdienden meer dan 10 procent, van de actieve waaslanders, hun brood in de klompennijverheid. De klompen werden uitgevoerd naar Nederland en Duitsland. De machine naast de smokkelklompen dient voor het uithalen van een klomp. De Folkloregroep 'De Klomp' vond jaren geleden deze machine terug die in 1934 werd aangekocht door de grootste klompenmaker van De Klinge.  

Café '(Ou)de Statie' is nooit een station geweest. Het gebouw dateert van 1902 en werd bewoont door een veekoopman en herbergier. Van in de begindagen was dit pand dus een café. Na een grondige renovatie opende het café opnieuw haar deuren op 23 juli 2016. Caroline en Hendrik zijn de nieuwe uitbaters nadat de gemeente het pand kocht in 2009. Het was eerst de bedoeling om hier een toeristisch bezoekerscentrum uit te  bouwen. Momenteel is de zaak nog gesloten anders konden we eerst een kopje koffie drinken.

We houden de school rechts van ons. We rijden op de Buitenstraat en aan de versmalling slaan we rechtsaf het fietspad op richting knooppunt 80. Links is het dorp De Klinge, een deelgemeente van Sint-Gillis-Waas die grenst aan het Nederlandse Clinge van Zeeuws-Vlaanderen. We fietsen even op de bedding van de oude spoorlijn Mechelen-Terneuzen. Dit stuk spoorweg werd opgeheven in oktober 1975 waarna men op de bedding van het tracé asfalt aanlegde over een lengte van 11 kilometer waardoor het nu een fiets en wandelpad is geworden. Langs de kant vinden we nog overblijfselen van de voormalige spoorweg. Kilometerpalen en een gevarendriehoek met trein om de mensen te verwittigen dat ze een overweg naderden zonder slagbomen. We fietsen tussen het groen van loofbomen. De takken en bladeren boven ons hoofd houden de miezerige mist tegen. Fietsers zien we niet maar joggers en baasjes met hun huisdieren wel. Het is nog vroeg. De drukte moet nog beginnen. Rechts van ons bevindt zich het 'Stropersbos', een natuurgebied van het Agentschap voor Natuur en Bos met een oppervlakte van meer dan 470 ha. Tijdens de 18^e eeuw speelde het Stropersbos een strategische rol in de Spaanse Successieoorlog.  

Aan knooppunt 80 slaan we linksaf en verlaten het spoortracé. We fietsen tussen mooie vrijstaande woningen, omgeven door groen. Vanaf de Klingedijkstraat zijn we omgeven door landbouwgronden, afgeboord met rijen bomen. De Lage Sluisstraat is een smalle betonbaan waar het rustig rijden is. Het landschap wordt vanaf nu gedomineerd door hectaren maïsvelden. De plant kan wel een hoogte bereiken van twee meter. Zelfs vanop de fiets kan je er onmogelijk overkijken. We zijn aangenaam verrast door enkele fruitplantages langs onze fietsroute. Trossen peren hangen te rijpen aan kreunende takken. Het is wachten tot september of oktober om te oogsten. Naast een enorm aardappelveld fietsen we voorbij een goudgeel korenveld waartussen de papavers groeien als bloedvlekken in de akkers. De kleurrijke bermen fleuren de omgeving op. De wilde bloemen worden massaal bezocht door solitaire bijen en hommels. Naast een enorm aardappelveld ligt een akker met gladiolen. Ondanks de langdurige droogte staat het loof bijna een meter hoog. Ze werden onlangs gekopt om de knollen te laten groeien en te verkopen. Op een weide grazen tientallen koeien. Zwaluwen scheren net boven de grond op zoek naar insecten. De wulp is ook van de partij. Ze laten zich niet verjagen door de zwaluw. De zwarte kraaien ontbreken niet op het appel. We naderen knooppunt 53.

Na knooppunt 73 komen we bij het voormalige Fort Bedmar. Op de plaats waar nu een camping huist, lag ooit een stervormig fort van 16 ha groot. Het fort maakte deel uit van de Bedmarlinie, onderdeel van de Staats-Spaanse Linies. In het kader van de Tachtigjarige Oorlog werd in 1596 Fort De Klinge gebouwd door de Spaanse troepen. De bouw hield verband met de opmars van de hertog van Pama die in 1585 Antwerpen had veroverd en nu ten strijde trok om ook Hulst te heroveren. In 1596 rukten de Spanjaarden, onder leiding van Albertus van Oostenrijk, met 35.000 manschappen vanuit Fort De Klinge en Fort Spinola op en namen Hulst in. In 1645 viel Hulst terug in Staatse handen.

Tijdens de Spaanse Successieoorlog, die begon in 1701, waren er opnieuw vijandelijkheden. Fort De Klinge werd sterk uitgebreid onder toezicht van Alfonso de la Cueva, markies van Bedmar. De naam van het fort veranderde in Fort Bedmar. Vanaf dan was het een stervormig fort. Het heeft echter nauwelijks dienst gedaan. We fietsen als het ware door het voormalige fort heen. Een aantal kasseistroken geven de vroegere binnen- en buitengracht aan. Goudgele klinkers geven de contouren weer van het historische fort. De dwarsdoorsnede van de versterking wordt weergegeven aan de hand van een stalen constructie van meer dan honderd meter lang en tot 4,5 meter hoog. Op de parking, van de camping werd een infobord geplaatst. 

Even verder is een bocht naar rechts en fietsen we evenwijdig naast de grens met Nederland. We fietsen op de vier kilometer lange Koningsdijk op de grens tussen Nederland en België. Ook hier werd een infobord geplaatst met houten zitbank. Het lijkt een uitvergroot bushokje. De Koningsdijk werd in 1673 aangelegd op de grens tussen de Zuidelijke Nederlanden en de Republiek der Nederlanden. Deze dijk moest voorkomen dat de Staatsen uit het Noorden de Wase polders onder water zetten om Hulst voor invallen te behoeden. Sinds 2012 ligt hier het fietspad wat ons een mooi uitzicht geeft op de polders. Links, naast de Koningsdijk, markeren nog enkele witte palen de grens tussen Nederland en België. We rijden rustig over de asfaltbaan tussen hoge populieren. Ongeveer in de helft van Koningsdijk, aan onze rechterzijde, moet fort Fuentes/Spinola gestaan hebben. Een infobord vertelt de geschiedenis. Het fort werd rond 1591 gebouwd om het Land van Waas te beschermen tegen aanvallen vanuit Hulst. In dat jaar veroverde prins Mauritz van Oranje het dorp Hulst op de Spanjaarden. De Spanjaarden richten daarop enkele forten op tussen De Klinge en Kieldrecht. In 1626 werd het fort uitgebreid nadat de Hollanders een mislukte aanval hadden ondernomen. Vanaf dan werd het fort Spinola genoemd, naar de toenmalige opperbevelhebber Ambrogio Spinola. In 1645 echter werd het fort veroverd door de Staatsen. In 1673 verloor het fort zijn militaire betekenis. Tot de 20^e eeuw bleef het fort goed bewaard, maar door zandwinning en de uitbouw van de plaatselijke boerderij zorgde ervoor dat er van het bastion nog nauwelijks iets te zien is. Op de restanten werd een metalen mast geplaatst die de ligging duidelijk moet maken voor de fietsers. We genieten van mooie vergezichten bovenop de dijk. Het maïs houdt deze keer het uitzicht niet tegen. Spijtig van de mistige waas in de verte. Onze foto's zouden nog mooier zijn met zonneschijn en een helder blauwe lucht. Het fietsverkeer komt opgang. Het wordt drukker.

Teneinde de Koningsdijk houden we weer halt bij een groot infobord over Fort Verboom dat de geschiedenis vertelt van een verdwenen fort. Fort Verboom werd gebouwd door het Spaanse leger in 1701. Het bastion werd genoemd naar de Vlaming Prosper Georges Verboom. Het fort doet dienst in de Spaanse Successieoorlog tussen 1702 tot 1714. In 1703 wordt het door het leger van de Republiek der Verenigde Nederlanden ingenomen. Na de oorlog verliest het fort zijn militair belang en verdwijnt het helemaal in het landschap. We rijden verder door het klein dorp Nieuw Namen. Het dorp is een deelgemeente van Hulst, vlak over de grens van Nederland. Het is 11:30u en we hebben 11km gereden.

Tot knooppunt 11 is het 2,7km fietsen. We rijden op het grondgebied van Kieldrecht. In de Sint-Kornelisstraat rijden we door een smalle geasfalteerde straat met hectaren landbouwgrond en enkele verscholen boerderijen. We fietsen via een bruggetje over de Grote Geule. Een oude overstromingsgeul uit de 16^e en 17^e eeuw dat nu nog spectaculaire mooie foto's oplevert. Het is dan ook een waardevol natuurgebied dat beheerd wordt door Natuurpunt sinds 2003. Na knooppunt 11 rijden we door een straat met de naam Turfbank. Een akker met enkele hectaren aardappelen die moeten geoogst worden. Het loof begint geel te worden en sterft af. Een smalle betonnen straat brengt ons voorbij een volgende laagstammige fruitplantage. 

Tussen knooppunt 67 en 69 fietsen we over de Drijdijk. Een natuurgebied dat rust uitstraalt. Het landschap dat voor de rest wordt getekend door de kranen en schepen van de Waaslandhaven. Water-, moeras- en weidevogels verpozen hier graag in en rond de drassige weiden en plassen die tijdens de winter grotendeels onder water staan. We rijden in een halve cirkel rond het voormalige Spaanse fort Verrebroek dat dateert van 1586. Er is totaal niets van te zien. Er zijn in de loop der jaren huizen gebouwd op het voormalige grondgebied van het fort. De gebouwen staan tegen de straatkant en erachter werd het domein ingericht als natuurgebied dat beheert wordt door Natuurpunt Wal- Kern Haven. Zelfs een infobord ontbreekt. We picknicken terwijl het terug begint te miezeren. Maar het duurt niet lang. Een ander fietskoppel houdt ons gezelschap tijdens ons middagmaal. Ze zijn afkomstig uit Sint-Pauwels, een deelgemeente van Sint-Gillis-Waas. Het koppel fietst zelfs tot 70 km per dag. Respect.

Van knooppunt 69 tot 70 is het 3,3km fietsen door de Schoorstraat. Links horen we het lawaai van voertuigen die over de E34 razen. Het is een smalle kronkelige betonbaan met hectaren landbouwgrond. Links en rechts is een smalle gracht met weinig water. We fietsen nogmaals langs een fruitplantage. Deze keer zijn het jonge appelbomen. De regio wordt spijtig genoeg ontsiert door de elektriciteitspalen. Rechtsaf in de Sint Jakobsstraat. Een smal fietspad tussen loofbomen. Een betonnen brug leidt ons over de waterpartij Driegat. Een uitloper van het Sint-Jacobs Gat.

Na knooppunt 70 bereiken we de Krekeldijk om opnieuw de natuur in de duiken waar het

 Sint-Jansgat de scepter zwaait. De Grote Saleghem Geul is een domein van kleine en grote plassen, rietvelden en bossen. De knotwilgen langs de weiden zorgen voor nostalgische foto's. Verderop, bij de enorme visvijver, staan op de oever talrijke houten schuilhuisjes die weerspiegelen in het water. Het is vakantie en dat zie je duidelijk. Bij enkele huisjes gonst het van kindergeluiden. Verderop links staat het Natuurhuis Panneweel. Een mooie plek om even te verpozen. Het is een gerenoveerde boerenschuur van waaruit Natuurpunt regelmatig begeleide wandelingen organiseert. Op het kruispunt, Groenendam/Verbindingsstraat ontdekken we de bronzen beeldengroep Free Foxes van Caroline Coolen. Een menselijke figuur met drie vossen die doet denken aan het verhaal van Reinaard de Vos, de ongekroonde koning van het Waasland.

Tussen de knooppunten 75 en 53 rijden we opnieuw op een rustig fietspad tussen rijen bomen en hectaren landbouwgronden waarvan links van ons de laatste fruitplantage van onze fietslus ligt. We volgen de Lange Nieuwstraat tot knooppunt 53. Vanaf hier fietsen we terug naar knooppunt 80 en langs het fietspad tot bij onze auto. Het (Ou)de Station is open en daar profiteren we van. Het is er druk maar er is nog net een plaatsje vrij voor ons. Ons Rina wil een Tom-Pom proeven. Een alcoholvrije cocktail van tonic met pompelmoes. Ik geniet van het plaatselijke streekbier Klingse Kalsei. Een blond biertje met een alcoholpercentage van acht procent. Het is een komen en gaan van wandelaars en fietsers. Sommigen gaan verder omdat er op het terras geen plaats meer vrij is. Anderen wachten geduldig tot er een plaatsje vrij komt. Dit was een prachtige fietstocht met heel veel natuur. Fietsen langs landelijke rust op de lange dijken, enorme akkers, weiden en stemmige dorpjes. Een prachtige route langs de oevers van de Schelde. Genietend van de polders met de vele vergezichten.