Het is eind oktober en de dagen zijn al flink korter geworden. We hebben ons twee kleinkinderen, Joey en Yuna, op bezoek en ook ons achterkleinkind Brent mag op deze dag zeker niet ontbreken. We vieren Halloween in de tuin rond een nep kampvuur. Dikke brandende kaarsen staan op het grastapijt in een cirkel. Het flakkerende kaarslicht werpt op ieders gelaat een griezelige dansende schaduw. We zitten allemaal op een zacht kussen en een fleece deken houd onze benen warm. Iedereen draagt een dikke jas, een sjaal, een muts en handschoenen. Bomma heeft warme chocolademelk gezet en we kunnen eraan beginnen. Bompa heeft voor een griezel verhaal gezorgd. Eerst leg ik de kinderen uit wat precies Halloween is. “Halloween is een feestdag en wordt gevierd op 31 oktober, de vooravond van Allerheiligen. Op Allerheiligen worden de doden herdacht. Op de begraafplaatsen worden potten met chrysanten op de zerken gezet van overleden vrienden en familieleden. Een kleurrijke bedoening. Verschillende woningen worden versierd met pompoenen, brandende kaarsen, nep spinnen en spinnenwebben. Allemaal om het een beetje griezelig te maken. Kinderen verkleden zich als heks, zombie, een skelet of gewoon als een lelijke clown. Ze gaan van deur tot deur om de bewoners een griezelige Halloween te wensen of een liedje te zingen waarbij de kinderen dan snoepjes krijgen”.

In een dorpje hier niet zo ver vandaan wandelen drie kindjes door een donkere straat. Alle drie zijn ze verkleed. De kleinste, Brent, en is gekleed als een skelet. Met een echt masker op. Je kan hem nauwelijks herkennen. De middelste, Yuna, is verkleed als een oude lelijke heks. De oudste, Joey,  draagt een zombie pak met brede schouders. Ze gaan van deur tot deur en zingen een Halloween liedje als de bewoners komen open doen.                                                         

Na afloop stoppen de bewoners onze drie vrienden een hoop snoepjes in de hand en enkele centen in een schoendoos waar een geld gleuf ingemaakt is. De drie kinderen doen eveneens een geldinzameling voor 'De warmste week'. Ze hebben al bijna een uur rondgewandeld en al heel veel snoepgoed verzameld. Het doosje met geld begint ook al door te wegen. Het is koud en ze snakken alle drie naar een kopje heerlijke warme chocolademelk bij mama en papa. Ze zijn moe maar toch houden ze nog halt voor de woning naast hun huisje. Ze weten dat daar een eenzaam oud vrouwtje woont. Ze komt niet vaak buiten en soms kunnen ze slechts haar schim zien achter een vuil ondoorschijnend gordijn dat voor een nog vuilere raam hangt. Aan het raam hangt een reusachtige nep spin die de wacht houd in het midden van een kolossale spinnenweb. Op de stoep staan brandende kaarsen en een paar uitgesneden pompoenen met brandende theelichtjes. Het huis is zo mooi versiert dat ze hier toch nog even willen halt houden en voor het laatst hun Halloween liedje zingen. Als Joey aanbelt moeten ze even wachten. De deur gaat langzaam tot op een kier open. Een hoofd verschijnt in de deuropening maar het is te donker om te zien wie er staat. De drie kinderen willen aan hun liedje beginnen maar het voorovergebogen vrouwtje onderbreekt hen: -”Ha, ha, haa. Wie we daar hebben” krast de stem van de oude vrouw. -'Kom binnen, kom binnen kindjes, ik heb voor heerlijke warme chocolademelk gezorgd. Jullie hebben vast kou”. Onze drie vrienden willen eigenlijk niet binnen komen, maar het oude vrouwtje kan nog net de arm grijpen van Joey en trekt hem als het ware over de deurdrempel. Yuna en Brent volgen vanzelf de oudste en achter hen wordt de straatdeur met een smak dichtgegooid. Het kan allemaal niet snel genoeg gaan. Het oudje duwt hen door de gang  naar de leefkamer. Deze kamer wordt slechts verlicht door enkele brandende kaarsen. De flikkerende en dansende vlammen werpen angstige schaduwen van onze drie vrienden op de muren. De twee kleinsten gaan dicht bij Joey staan die een beschermende arm om hen heen legt. De oude voorovergebogen vrouw zet zich voor haar fornuis en roert in een grote ketel: -“Het zal niet lang meer duren. De chocolade is bijna gesmolten”. -”Misschien kunnen we beter straks terug komen” stelt Joey heel voorzichtig voor. Yuna en Brent knikken: -”Ons mama en papa zullen ongerust zijn” proberen ze nog. En dan zien ze plots hoe de oude vrouw traag recht komt terwijl ze zich naar de kinderen draait. Ze lijkt opeens niet meer het oude vrouwtje van daarnet. Met één hand trekt ze een masker van haar gezicht. Onze vrienden schrikken en doen een stap achteruit. Ze sperren hun ogen wijd open en Brent slaat een gilletje terwijl hij zijn handjes voor de ogen slaat. Voor hen staat de lelijkste heks die ze ooit in hun jonge leven hebben gezien. Haar ogen zijn net twee gloeiende rode kolen. Haar neus is lang, dik en krom. Aan het eind, van haar neus, heeft ze een grote wrat met enkele grijze haren op. Haar mond opent zich en toont niets anders dan rotte tanden. Haar handen grijpen onze vrienden vast en ze roept dicht bij hun oor: -”Uw mama en papa zal jullie nooit meer zien. Ik maak warme chocolademelk klaar en dan betover ik jullie in kikkers en gooi jullie in de ketel. Die kikkerchocolademelk zal mij lekker smaken. Kom, in de kelder zodat jullie niet kunnen ontsnappen”. Brent begint stilletjes te wenen. Yuna probeert hem te troosten maar dat helpt helemaal niet. De heks opent een andere deur en ze worden één voor één een donkere plaats ingeduwd. De deur wordt dicht gesmakt en ze horen de scherpe lach nog even van de oude heks: -”Ha, ha, haaa, lekkere  kikkerchocolademelk”.

Onze vrienden blijven angstig dichtbij elkaar staan in het donker. Een klein beetje straatlicht komt door een kelderraam naar binnen en maakt het allemaal nog griezeliger. -”Gaat die ons echt opeten Joey?” vraagt Yuna bang. Brent begint opnieuw te snikken. -”Ik weet het eigenlijk niet, we moeten proberen hier uit te geraken”. -”Misschien door dat raam Joey!” zegt Brent snikkend. -”Dat is te hoog Brent. We moeten iets anders verzinnen”. Met hun drieën kijken ze rond maar ze zien echt geen uitweg. Plots horen ze samen een zacht piepstemmetje: “Ik kan jullie wel helpen”. Onze vrienden speuren rond maar nergens zien ze iemand staan. -”Hier, hier beneden ben ik”. Joey kijkt naar de grond en schrikt. Daar, in het klein beetje licht dat binnen schijnt ziet hij een piepkleine muis met een lange staart zitten. -”Muizen kunnen toch niet praten?” zegt Joey en wrijft in zijn ogen. Misschien slaapt hij nog. -”Echte muizen niet nee. Maar de heks heeft mij daarstraks betovert om in de chocomelk te gooien. Ze had zin in muizenchocolademelk. Ik ben naar hier kunnen ontsnappen. Daarom wacht ze nu nog even om jullie te betoveren. Als kinderen kan je hier niet weg. Maar ik ben nu een muis en die graven gangetjes”.

-”Wie ben jij dan?” vraagt Yuna nieuwsgierig.

-”Ik ben jouw schoolvriendje, Maxim” zegt de muis “ik wou bij jullie aanbellen om Halloween te wensen. Ik belde eerst op dit adres aan en ben nu een muis”.

-”Hoe ga je ons dan helpen?” onderbreekt Joey het tweetal. “Wij kunnen niet door kleine muizengangetjes”.

-”Dat weet ik wel, maar ik kan door de muren naar jullie huisje trippelen en jullie mama en papa vertellen waar jullie zijn”.

-”Een goed idee Maxim” zegt Joey: -”Maar mama en papa gaan heel hard schrikken van een pratende muis en mama is bang van muizen. Weet je wat? Wij hebben een hond, een brave Buldog. Een echte waakhond. Zayco, noemt hij. Probeer hem naar hier te lokken”. De muis glipt weg en onze vrienden zijn terug alleen. Maar ze hebben terug hoop. Zal Maxim op tijd zijn om de Buldog te waarschuwen? Met hun drieën verstoppen ze zich achter een oude kast en luisteren ze heel scherp of de heks hen al komt halen. Yuna denkt aan haar schoolvriendje. Maxim is in een muis veranderd. Hoe kan hij terug een jongetje worden?

Maxim, de muis, is ondertussen door de muren bij de mand gekomen waarin Zayco, de Buldog, ligt te slapen. Zo stil als een muis maar kan zijn sluipt hij naar de hond. Hij kijkt naar de ouders van Joey en Yuna. Hopelijk horen ze hem niet. Ze zitten beiden gezellig in een luie stoel naar één of ander spannende serie op TV te kijken. -”Zayco?” fluistert Maxim zachtjes. De Buldog gromt en opent even zijn rechteroog. Hij is veel te lui en sluit onmiddellijk weer zijn oog. -”Zayco!” roept de muis nu iets harder. Zayco schrikt nu wel en is ineens klaar wakker.                 

-”Luister Zayco” gaat de muis vlug verder nu hij de aandacht van de Buldog heeft. “Joey, Yuna en Brent zitten hiernaast in de kelder gevangen. Je moet ze vlug helpen, voor de heks hun in kikkers veranderd. Zayco staat op en begint te blaffen. Maxim spurt terug naar het holletje in de muur. De Buldog stormt naar de deur en blijft onophoudelijk blaffen. Mama roept: -“stop ermee Zayco!”. Maar Zayco stopt niet. Hij krabt zelfs aan de deur. -”Hé, wat is dat daar Zayco?” roept papa nu en komt afgelopen. Net zoals de Buldog gehoopt had. -”Zijn de kindjes er al?”. Papa opent de deur en zo vlug als Zayco kan stormt hij de trap af naar de voordeur waar hij opnieuw begint te blaffen en te krabben. Ook papa komt naar de deur en denkt dat de kindjes voor de deur staan. Hij opent de deur en als een hazewind stormt de Buldog naar buiten. Hij maakt een korte draai naar links en begint aan de deur van de buurvrouw te blaffen en te krabben. Papa is verbaast en ook mama is er komen bij staan maar ze snappen niet waarom Zayco daar naar binnen wil. -”Zijn de kindjes daar, Zayco?” vraagt mama. Zayco blijft blaffen en grommen. Mama en papa gaan tot bij de hond en als Zayco even stil is horen ze het roepen en schreeuwen van de kinderen. Mama en papa zien door het stoffige raam van de kelder de drie kinderen staan met een van angst vertrokken gelaat. Brent en Yuna beginnen te huilen. Ondertussen zijn de grootouders van Brent toegekomen. Ze willen hun kleinzoon mee naar huis nemen. Het is tijd voor zijn bedje. Brent herkent door de vuile ruit van de kelder zijn moeke en Tato en begint hartstochtelijk te wenen. Papa en Tato stampen met al hun krachten tegen de deur. Met een luid gekraak wordt ze uit haar hengsels gerukt en valt met een luide plof op de stenen vloer van de gang. Samenwerking noemen ze dat. Zayco rent als eerste naar binnen. Gevolgd door papa en Tato en als laatste rennen moeke en mama naar de schaars verlichte kamer. Daar zien ze onmiddellijk de lelijke oude heks bij de kelderdeur staan. Ze zijn net op tijd. Iets later en onze drie vrienden zouden in kikkers veranderd worden. De heks kijkt verschrikt naar Zayco, die gevaarlijk blijft grommen naar de vrouw. Tato en papa grijpen de heks stevig vast. Mama opent de deur en de drie kinderen stormen binnen en vallen in de armen van mama en moeke. Zayco komt naar Brent en Yuna en begint hen af te likken. Zo blij is hij. De heks begint te snotteren: -”Hoe komen die kinderen in mijn kelder?”. Ze doet alsof ze van niets weet maar dat is buiten Maxim, de muis, gerekend. Hij klimt op de tafel en roept zo hard hij kan: -”Je hebt mij betoverd heks en je wilde mijn vrienden ook betoveren en in de chocolademelk werpen. Hou je maar niet van de domme”. Yuna vertelt wie de muis is en vraagt: -”Hoe moeten we Maxim helpen om terug een jongetje te worden mama?”. Niemand weet raad. Papa roept tegen de heks om de betovering te verbreken. Ze houdt echter haar lippen strak opeen geklemd. -”Kijk daar” piept de kleine muis -”Op die kast. Bovenop ligt een boek. Uit dat boek heeft de heks een spreuk gezegd en toen werd ik ineens een muis”. Moeke neemt het grote zware boek van de oude stoffige kast en blaast er het stof af. Een poetsvrouw blijft nu eenmaal poetsvrouw.             

Het boek wordt uitgespreid op tafel gelegd en samen kijken ze naar al die magische spreuken. Alle spreuken zijn netjes alfabetische gerangschikt en in het Nederlands vertaalt. “Wat uitzonderlijk”, denkt Tato. De heks die ook meekijkt in het boek begint plots enkele woorden hardop te lezen. Snel dekt papa haar ogen af: -”oef, net op tijd of we waren allemaal in een olifant betoverd” legt hij uit. Ondertussen hebben ze de spreuk gevonden om kinderen in een muis te veranderen. Maar nergens vinden ze de woorden om de betovering te verbreken. -”Ik heb al eens in een avonturenboek gelezen dat je zo'n spreuk in de tegenovergestelde richting moet lezen” vertelt Joey dan. De heks begint te grommen. -”Je zou wel eens gelijk kunnen hebben zoon” zegt mama en ze begint traag de spreuk van achter naar voor te lezen. Er gebeurt niets. Maxim blijft een muis. Van woedde stampt Yuna op de grond en plots voelen ze allen een felle wind die zich rond de muis begint te draaien. Ze doen allemaal een stap achteruit en kijken angstig naar de tafel. Traag verdwijnt de wind en in de plaats staat de jonge Maxim op de tafel. Dolgelukkig springt hij van de tafel en begint iedereen te knuffelen. Bij Yuna duurt de knuffel iets langer, maar dat kan een gedacht zijn. -”Wat doen we met de heks?” vraagt moeke. Ze bladert ondertussen in het grote toverboek. -”Hier kijk, is dat geen mooie spreuk voor die lelijke oude heks?”

-”Nee! Neen. Alstublieft, heb medelijden. Ik zal het nooit meer doen!” roept de oude heks bang. Ze kan niet zien welke spreuk moeke bedoelt. Iedereen buigt zich over het grote boek en de kinderen roepen luid: -”Ja, laten we dat doen, mama!” Papa begint langzaam de spreuk voor te lezen: -”Alle heksen, zo mager als een lat, betover ik in een dikke zwarte kat”. Daarbij houdt hij zijn hand op het hoofd van de heks, zo weet de spreuk wie ze moet veranderen.

Er volgt een lichte knal tussen papa en Tato. Een grote wolk in meer dan veertig tinten grijs stijgt naar boven en de beide mannen hebben plots een zwarte kat bij haar poten. Ze laten het dier los en de kat komt, zoals altijd op haar pootjes terecht. Maar dan ziet ze Zayco. Ze zet een bolle rug op, sist en gromt. De dikke staart zwaait heen en weer. Maar de Buldog is niet onder de indruk. Hij gromt om te waarschuwen dat hij gaat aanvallen. Als een pijl uit een boog, nou ja iets trager dan, schiet hij op de zwarte kat af. De betoverde heks slaakt een kattengil en stuift onder de tafel door naar de uitgang. Met de Buldog achter haar aan rent ze door de gang en ze vliegt bijna van angst naar buiten. Zayco zou wel gek zijn om nog achter dat zwarte geval aan te rennen. Hij blijft in de deuropening staan om te waken. Onze vrienden staan nog steeds in de kamer uitbundig te lachen. Maar dan wordt het tijd om naar huis te gaan. Het is al vrij laat. Ze blazen overal de kaarsen uit voor ze de woning verlaten. Maxim neemt afscheid en loopt naar huis. Papa en Tato plaatsen de deur zo goed mogelijk terug en nemen dan afscheid van elkaar. Moeke, Tato en Brent rijden ook naar huis. Joey, Yuna en Zayco gaan met mama en papa naar binnen. Het einde van een griezelig avontuur. Moesten jullie ooit een zwarte kat tegenkomen laat ze dan lopen. Het kan wel eens de betoverende zwarte heks zijn. Tot schrijfs.