Zondag
13 september 2015. Vandaag, Open Monumentendag, wordt het privédomein
Wolvenbos, van wijlen baron Kronacker opengesteld voor het publiek. De
weerberichten beloven niets goed voor vandaag. Regen over het hele land. Het is
nochtans droog als we richting Kapellen rijden. Vooraan, rechts, voorbij de
hoge gietijzeren poort staat de voormalige portierswoning die verhuurd is aan
de ex-boswachter van het domein. Hij is net buiten en heet ons welkom.
Tegenover de woning bevinden zich de voormalige paardenstallen die momenteel
gebruikt worden als garage. Op de zolder van de stallen sliepen vroeger de
paardenverzorgers. Achter de stallen werd een watertoren gebouwd die het kasteel
van drinkbaar water voorzag. Nu wordt de toren niet meer gebruikt.
Uitzonderlijk mogen we op het domein parkeren. Te voet gaan we tot bij de
splitsing. Achter een draadomheining is een klein dierenpark aangelegd. Bokken
en geiten liggen te herkauwen in een flauw waterzonnetje. Een honderd meter
verder staan kramen opgesteld. Een info- en een drinkbarkraam met tafels en
stoelen staan uitnodigend te wachten. Een springkasteel werd voor de kinderen
opgesteld zodat de ouders rustig van een 'Wolfbier' kunnen genieten.
We
volgen onze gids tot aan het dierenpark. Er komen steeds meer en meer mensen
bij. Gewoonlijk neemt de gids slechts 15 mensen mee. Nu zijn het er meer dan
het dubbele. Hij spreekt zacht. Je moet aandachtig luisteren en zeker niet te
ver af staan. Iemand maakt hem er op attent, maar hij praat niet luider. Als
hij halt houd om iets te vertellen wacht hij niet altijd tot de groep rondom
hem staat. Vooral ouderen en mama's met kindjes blijven wat achterop en kunnen
niet altijd mee volgen wat onze gids vertelt. Bon, soit. De gids vertelt:
'Dit domein noemt 'Wolvenbosch'. Hoe het aan zijn naam kwam hebben we niet
kunnen achterhalen. Waarschijnlijk vertoefden hier vroeger veel wolven. Het
behoort tot de familie Kronacker. Het kasteel staat momenteel te koop. Al drie
jaar zelfs. Moest iemand interesse hebben?' Niemand biedt zich aan. 'Kronacker
is niet de eerste eigenaar van dit domein. Verteld de gids verder. Voor hem
waren er nog twee. De familie Lievens, Fester en als laatste dus Kronacker. De
Familie Lievens bouwden als eersten een bescheiden villa op het domein in 1920.
Een hoge muur werd opgetrokken voor de privacy en zo creëerden ze een micro
klimaat. Daar maakte de familie gebruik van en legden een groentetuin aan die
aan de dagelijks behoefde kon voorzien'. Nu bloeien er op de perken nog mooie
najaarsbloemen. Kleine bomen zorgen voor schaduwrijke plekjes.
Vervolgens
stappen we langs vijf onzichtbare bunkers die gebouwd werden voor 1914 door het
Belgische leger. De bunkers steken bijna volledig onder de grond. Ze zijn
overwoekerd met grond,gras, struiken en
zelfs bomen. Als onze gids niets over de bunkers had gezegd hadden we er zo
voorbij gelopen. We wandelen langs weiden met grazende paarden. Houten beelden
worden her en der op het domein tentoongesteld. Het bos is verwilderd. De
vroegere wandelpaden groeien stilaan dicht. De rododendron begint aan een
offensief. Enkele jaren geleden wandelde de barones nog over de wandelpaden.
Zij werd geboren in Engeland in december 1917. Ze huwde met baron Kronacker,
een zakenman, die van 1944 tot 1947 minister was en in 1994 overleed. De
barones stierf op 93 jarige leeftijd in november 2011.
Het
voormalige vliegveldje, achteraan op het domein, werd aangelegd door de familie
Fester in 1930. Hier landen en stegen vliegtuigjes op tot 1953. Even later
staan we voor de ingang van het grote kasteel dat werd gebouwd door de
Antwerpse architect Paul Smekens tussen 1919 en 1921. Het werd de
verblijfsplaats van de familie Fester-Good. Baron Paul Kronacker en zijn zussen
kochten op 25 februari 1952 het gehele domein over. Het kasteel staat momenteel
leeg. Uitgezonderd de conciërge die nog toezicht houd en onderhoudswerken
uitvoert. Ook vormt het kasteel het decor voor de reeks op één: 'Voor wat hoort
wat'.
Om
af te sluiten luisteren we naar het strijkkwartet Opus 4 dat een ode brengt aan
het kasteel en zijn enorm domein. Tijdens deze portie wolvenmuziek drinken we
een Wolf-bier. Ze hebben 3 soorten: goudblond bier met 7,4% alcohol, bordeaux
van 8,5% en de Wolf 9 is amberkleurig met 9% alcohol. Tot schrijfs. Tekst: Luc
Verschooten. Fotos: Rina Meurs.
De
straat noemde tot 1866 Processieweg. Het gemeentebestuur besliste dan om de
naam te veranderen naar aanleiding van de toenmalige beenhouwerszaak die daar
gevestigd was.
Tijdens
WOII werden boven Ekeren zware bommen en verschillende brandbommen gedropt. Het
is 16 september 1940, twee uur 's nachts, vier zware bommen worden in de
Pastorijveld en in de Beenhouwerstraat geworpen. Er zijn geen doden, maar de
huizen in de nabijheid hebben allen verbrijzelde ramen.
Nummer 9 is een gewoon rijhuis. Hier bouwde Lin Verheyen een praktijk op met
'Psycho- en Creatieve Therapie'. Ook 'Klankmassage' wordt vermeld.
Op de hoek, nummer 41, was omstreeks 1910 een kruidenier gevestigd. Boven de
inkomdeur werd speciaal een raam dichtgemetseld om er een reclamepaneel te
bevestigen. Het opschrift luidde: F. Peeters Janssens. Bakker en winkelier.
Hoelang de winkel er was is niet geweten. In 1983 was dan kruidenier Donckers
aan de beurt. Hij bediende zijn cliënteel tot en met 1986. Nu is het pand een
woning.
Op nummer 4b, was een tijdlang Nail & Body Health gevestigd. Een
nagelstudio waar je verzorgt wordt door Sandra. Luc was verantwoordelijk voor
sportmassage en hersteltraining. Een plaats om te ontstressen of uit te rusten.
Pastorijveld
De
naam is een oud toponiem dat in 1608 vermeld staat als 'Pastoryelandt' bij 't
Hagelcruys.
Het nummer 25 is een 'Thuiszorgwinkel'. Sinds januari 2008 verkopen Walter
Penders en Lieve Jonkers medisch materiaal, kwalitatieve hulpmiddelen en
verzorgingsmateriaal.
Op nummer 27 vinden we in 1980 'Coiffure Anne', gespecialiseerd in permanente.
Na 16u op afspraak. Ze runde hier haar zaak tot 2002.
In rijhuis nummer 46 woonde een tijd lang 'De Witte Danny'. Hij was verkoper en
plaatser van vloer- en muurtegels in de jaren negentig van de twintigste eeuw.
Ook
Pastorijveld ontsnapt niet aan de bouwwoede. Het laatste stuk onbebouwde grond
wordt verkocht door bouwwerken Versnel. Er worden 8 ééngezinswoningen
opgetrokken.
Vuurkruisenstraat
Deze
naam werd verkregen vanaf 10 december 1956. Vernoemd naar een bepaalde
groepering van oud-strijders die in het bezit zijn van een 'vuurkruis'. Ze
werden uitgereikt aan de frontsoldaten tijdens WOI.
Op nummer 7 bevond zich in 2008 de enige winkel in de straat. Kapsalon 'Peggy'
met een laat avond service tot 20.00 uur. In 2012 verhuist Peggy naar Leo
Baekelandstraat 55 waar ze nu (2015) nog steeds een vertrouwd cliënteel heeft.
Waterstraat
Na
besluit van het schepencollege van 7 juli 1966 wordt dit gedeelte 'Waterstraat'
genoemd. De straatnaam hield verband met de slechte toestand van de weg en
bestond al nog voor de omgeving 'Bunt' bebouwd werd.
In nummer 4 was voor 1977 H. Van de Leur & Co bvba gevestigd. Een handelaar
in centrale verwarming.
Het nummer 10 is een mooie villa met de naam 'Zonneweelde'.
Op nummer 12 staat vanaf maart 1971 zaal 'De Geesten'. Voor feesten en
evenementen of een koffietafel bij uitvaarten. De zandweg ernaast leidt naar de
scouts lokalen en 'Tel 18'. Tel 18 is een jeugdhuis waar jongeren welkom zijn
vanaf 16 jaar. Er worden fuiven, filmavonden en optredens georganiseerd. De
medewerkers zijn een groep vrijwilligers.
Het nummer 16 is de pastorij, gebouwd in 1958. Men kan er terecht met alle
vragen in verband met parochiale aangelegenheden zoals catechese, vieringen
enz. Naast de pastorij werd ook een stenen kapelletje gemetseld. Eerlang hing
er een houten kruis, maar de tand des tijds besliste het kruis eraf te halen.
Rest enkel een donkere afdruk.
Achter de mooie afsluiting staat er nog een mooiere villa, gebouwd in 1896.
Devilla met nummer 26 wordt momenteel
gerenoveerd.
Bremboslei
Een
nieuwe straat sedert 1965. Dit was vroeger een zandige vlakte die men 'De
Gheest' noemde. Er groeide slechts brem en kreupelhout. De tennisclub 'TC De
Sigaar' is nog steeds een druk bezochte chalet van Stad Antwerpen. Ze bevindt
zich over de uitrit van de sporthal.
Op het nummer 3 startte 'Kenize' in 1992 een 'Schoonheidsinstituut' voor
gelaats- en lichaamsverzorging in deze woning. Kort daarna verhuisde het
instituut naar de Oosterlinckhoflaan.
