Je merkt wel dat zo'n fietsreis 70% inspanning en 30% ontspanning is. Zonder een goede voorbereiding en voldoende training kom je er niet. Het weer speelt echter een erg voorname rol. Onder een stralende hemel is het altijd aangenamer fietsen. Deze fietsreis kan ik samenvatten als : erg afwisselend,boeiend, fysiek soms erg zwaar en met erg mooie en emotionele momenten.Omdat je door meerdere landen gefietst bent voel je zo'n land beter aan,je ziet de verschillen en je leert ook iets over de lokale mentaliteit. Mijn persoonlijke indrukken zijn : de Duitsers zijn open,erg hulpvaardig en vriendelijk.De Tsjechen zijn erg gesloten,stug en soms vrij onbeleefd De Oostenrijkers zijn Duitsers met meer muziek zoals een Sloveen, die ik ontmoette dat goed uitdrukte. Ze zijn erg gastvrij en gedienstig. De Slovenen zijn meer gereserveerd maar joviaal en er sluimert een oude vete met de Italianen ( vooral in het grensgebied).De Italianen zijn uiterlijk vertoon, macho en gevaarlijk in het verkeer. Opgepast, dit zijn maar persoonlijke indrukken.
Welke waren nu de hoogtepunten?
Langs de rivieren Lippe,Diemel,Werra,Wesel en Main - over het Fichtelgebergte - het concentratiekamp van Mauthausen - door de valleien in Oostenrijk - langs de Enns - door de Karawanken - door de valleien bij Postojna en Sezana - langs de vlakten onder de Alpen en de Dolomieten en nog veel meer.
De steden Plzen,Praag,Tabor,Cesky Krumlov,Coburg, Enns,Steyr,Wolfsberg,Ljubljana,Kranj,Cividale,Treviso enz.............
Ik hoop dat jullie er via deze blog ook iets aan gehad hebben en deze misschien jullie ook warm maakt om er op uit te trekken! Bedankt voor jullie lieve en aanmoedigende reactie's en misschien tot volgend jaar. We zien dan wel weer. Vooral gaat mijn dank naar familie en mijn zeven lieve kleinkinderen.Aan mijn vrouw:'' Lieve schat, een dikke kus speciaal voor jou''!
Temperatuur 26° - mooi en zonnig zomerweer. Wat zal ik dat morgen missen. Ik ga proberen wat mee naar België te brengen.Ben tussen 10.00 uur en 14.30 uur langs de Sile naar Casier en Quarto d'Altino gefietst. Heerlijk! De Sile meandert eerst door en om Treviso en vloeit dan richting Venetië. Deze groene oase is een waar paradijs voor watervogels. Je ziet er veel eenden, zwanen en andere vogels.In Casier heb ik langs de Sile, onder de toren op een terrasje heerlijk gegeten en geproefd van een lokale,frisse en fruitige Cabernet Franc.Om U even te doen watertanden! Morgen heb ik om 12.00 uur een vlucht naar Brussel. ------ Einde!------
Joepie, na 25 fietsdagen ben ik vandaag veilig en wel in Treviso aangekomen. Ik moest vandaag vaak een drukke en onveilige weg volgen, maar dit is de enige weg tussen Conegliano en Treviso. Bij de Piave, waarover ik passeerde, heeft tijdens WO1 een veldslag gewoed tussen de legers van Italië en Oostenrijk-Hongarije. Helaas werden ook de bruggen over de Piave verwoest en niet meer heropgebouwd. Treviso is een vrij onbekende stad, maar het is een van de mooiste steden van de Veneto,samen met Padua,Verona en Vicenza. De oude stad is volledig ommuurd en wordt doorkruist door vele kanaaltjes en waterlopen. Heel erg gezellig. Buiten de ommuring stroomt er ook een riviertje en is er een leuk fietspad. Gisteren avond heb ik nog rijkelijk geproefd van de Prosecco, die hier niet erg duur is. Conegliano is dan ook de cebtrale stad voor het wijnbouwgebied van de Prosecco. Deze sprankelende wijn wordt verbouwd tussen de vlakte en de Dolomieten twintig km verder noordwaarts.Aanvankelijk was ik van plan om morgen naar Venetië en de luchthaven Marco Polo te fietsen; Dit is mij door verschillende personen afgeraden wegens te gevaarlijk.Ook voor woensdag neem ik dan de bus naar de vlieghaven (35 min).
Gisteren had ik helaas aan de voet van de Alpen in Cornino geen internetaansluiting.Het is een een echte dorpenroute geworden. Ik denk dat ik toch wel een 20tal bergdorpen ben langsgefietst. Het begon vanmorgen al vroeg. Om 8.15 uur zat ik al op de fiets en ben ik via Gorizia Italië binnengereden. Gorizia met als Sloveense tegenhanger Nova Goriza is een eerder Oostenrijks uitziend stadje. Cividale is de enige grotere stad in dit gebied.Het is sfeervol en kent een lange geschiedenis. ''Het werd door Julius Caesar tot stad uitgeroepen en kreeg de naam Forum Iulii. Door zijn ligging nabij de oostelijke pas over de Alpen, was het ook altijd de eerste stad op de weg van binnendringende volkeren.Zo werd ze in 568 door de Longobarden ingenomen, Dan plunderden de Avaren de stad en tenslotte viel het in 1421 onder Venetië.De bevolking is altijd gemengd geweest. In eigenlijk al de dorpen te oosten van Cividale wordt al Sloveens gesproken. In 1917 vielen hier in de strijd tegen de Oostenrijkers en de Duitse legers meer dan 300000 Italiaanse soldaten in hun poging om de oostgrens langs de Isonzo te verdedigen.Vele dorpsnamen zijn in de twee talen,Italiaans en Sloveens.''Overal zie je hier ook wijngaarden. In Cormons, voor Cividale, waren de plukkers de Cabernet Frank aan het plukken. Ik kreeg enkele mooie sappige trossen kado. Cornino , is een erg klein dorpje, tegen de flanken van de Pyreneeën en is enkel belangrijk als knooppunt voor fietsers die of naar Istrië of naar Venetië fietsen.
Als ik uit het raam van mijn hotel kijk zie ik enkel een pantoffelparade van Italianen die door de straten flaneren en ijsjes eten. Er is in de straten van de stad een soort handelsbeurs, met grasmachines,fietsen,stofzuigers,auto's,trekkers ...en zelfs Hummers!!! Ik ben op een terrasje , buiten de drukte, even iets gaan drinken. Ik denk dat ik straks aan de Prosecco ga, want dit is in de Veneto streek.Ik wil U niet jaloers maken maar het was een prachtig,zonnige dag. Het is een erg mooie lente rit geworden over een zeer afwisselend maar prachtig parcours.Ik heb de hele dag gefietst met de Dolomieten aan mijn zijde,langs rivieren en door valleien. ''De rivieren die je hier doorkruist hebben een merkwaardig fenomeen. Ze verdwijnen. Als volle rivieren storten ze zich uit de Dolomieten en na enkele km's zie je nog nauwelijks water.Het is slechts een uitwaaierende bedding vol keien. De rivieren zijn hier ondergronds en komen soms pas na tientallen km's terug boven de grond.Enkel na hevige regenval krijgt het water niet meer de tijd om weg te zakken tussen de stenen.'' De rit ging van Lestrans,Sequals, Maniago,Aviano,Bodoia,Caneva,Cordignano en Orsago naar Conegliano. Morgen,maandag, is de laatste rit naar Treviso en gaat het stilaan naar zijn einde.
Ik zit nog in Slovenië. Na 91 vermoeiende km's heb ik op 5 km van Gorizia een hotelletje geboekt. Het was vandaag 31°, dus erg warm op de fiets. Jullie zullen zeggen :''Je hebt om zon gevraagd''!!!Vanmorgen ben ik naar Kozina gereden en heb het beruchte fietspad naar Trieste genomen. Dit is een slecht berijdbaar pad bestaande uit rotsen,stenen,grint en zand.Na een 20 tal km's, steeds bergaf,kom je vlak in het centrum van Trieste aan.Trieste is een grote drukke stad, gelegen aan de Adriatische zee. Met dat lawaaierige auto- en moto verkeer doet ze erg Italiaans aan.Na heel wat klimwerk ben ik dan via Villa Opicina,Trebiciano naar Sezana gereden.Voorbij Kriz fietste ik door een mooie reeks wijndorpjes (Dutovlje en Kopriva), waar men juist aan de pluk bezig was van de rode Terrano druif, die een mooie fruitige wijn geeft.Na Domberk en Privacina zit ik nu in Volcja erg dicht bij de Italiaanse grens.Door al dat draaien en keren ben ik trouwens al tweemaal de grens Italië-Slovenië overgestoken. De fietsreis loopt stilaan naar zijn einde.Nog 3 dagtrips en ik ben in Treviso,dicht bij Venetië.
Na 133 moeilijke en vermoeiende km's ben ik uiteindelijk in Divaca aangekomen. Het was een zonnige lange rit door de bossen en velden van Slovenië. Het was erg vermoeiend door de opeenvolging van beklimmingen en de lengte van de rit. Toch heb ik genoten van de mooie bossen,de vele watervalletjes,de vergezichten en het afwisselend landschap. Het deed me een beetje denken aan de valleien in Oostenrijk. Ik ben al vrij vroeg in Ljubljana vertrokken en terug naar Skofja Loka gefietst. Dit stadje is een van de oudste plaatsjes in Slovenië.De burcht torent trots boven het stadje uit. Al in 993 werd de plaats door de Duitse keizer aan de bisschoppen van Freising geschonken.Door zijn strategische ligging is ze vaak het slachtoffer geweest van aanvallen van o.a. de Turken,waardoor de stad meerdere keren werd vernield.In 1511 werd ze nog een keer verwoest door een aardbeving.Van Skofja Loka ging het door naar Gorenja,Ziri en Kalce Vanaf Kalce duikt de route het Karstgebergte in, waar er dus moest geklommen worden. Vervolgens ben ik via Postojna naar Divaca gereden. Morgen fiets ik Italië in, naar Trieste en Gorizia.
Vanmorgen ben ik goed uitgerust aan de 15 km lange beklimming naar Bad Vellach en de Seebergsattel begonnen. De klim heeft een iets vlakkere aanloop met daarna heel wat moeilijke haarspeldbochten en een zwaar einde.Ik bereikte de top na 1.26 uur. Het weer was bij de aanvang vrij goed en men voorspelde mooi weer. De klim vlotte goed tot het op 4 km van de top begon te regenen en ik doornat, voorbij de grens met Slovenië, aan de afdaling moest beginnen.Enkele km's verder kreeg ik het koud in die natte kleren en heb ik van uitrusting gewisseld.Hoewel het tot bijna 12 uur bleef regenen had ik het niet meer koud.In Kranj heb ik in de oude stad, in de zon, mijn boterhammetjes opgegeten.De plaats ligt aan de voet van de Alpen, in de regio Carniola en is gelegen aan de rivier de Sava. Ik dacht:'' nu is het gedaan met regenen'', maar het heeft nog de hele dag geregend. Ik ben dan via Skofja Loka over een drukke,gevaarlijke weg naar Ljubljana gereden, waar ik na enig zoeken een kamer gevonden heb.Ljubljana is een moderne,vrij grote dynamische stad,met een mooi oud centrum. Vooral de terrasjes langs de rivier de Ljubjanica zijn gezellig. Daar heb ik vanavond ook lekker gegeten.Morgen weer verder naar het zuiden, naar Davica als het lukt.
Na een vroeg ontbijt ben ik opgewekt en monter vertrokken voor de 19de etappe van mijn fietsreis.Het was nog donker en grijs. Maar de eerste 30 km langs de Lavant tot Lavamünd waren erg stil en mooi.De rivier kronkelt zich door een boerenlandschap met mais- en koolzaadvelden.De uitzichten op de kleine dorpjes zijn vaak verrassend.Na Lavamünd ben ik de Drauradweg gaan volgen en doorgereden tot de door fietsers erg bekende hangbrug.Deze brug, die hoog boven een groene ravijn hangt,vormt eigenlijk een speciaal kruispunt. Na de brug fietst men ofwel rechts verder langs de Drau naar Villach, waarna men dan naar Venetië kan, ofwel links door de Karawanken naar Slovenië en Istrië.Op de smalle, houten brug ontmoette ik ook nog enkele Duitsers en Oostenrijkers op weg naar Maribor. Ik ben natuurlijk links afgeslagen en naar Bleiburg gereden.Vroeger waren hier veel loodmijnen(Blei=lood), vandaar de naam Bleiburg. Ook heeft zich hier een vergelijkbaar drama als Srebrenica voltrokken. '' Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog vluchtten een groot aantal Kroatische soldaten en Slovenen voor de partizanen van Tito naar Bleiburg. Daar werden ze echter tegengehouden door Britse soldaten die hen uitleverden aan de partizanen. Het grootste deel werd door de partizanen onmiddellijk geëxecuteerd en begraven in massagraven. Een kleiner deel verdween in gevangenkampen''. Ondertussen is de zon er door gekomen en werd het veel warmer. Heerlijk!!! Tussen Bleiburg en Sittersdorf fietste ik door een heerlijk stukje onbekend Oostrenrijk en passeerde ik in Globasnitz een maf kasteel van een zonderling ( zie foto). Dan gaat het geleidelijk bergop tot Bad Eisenkappel, een aardig plaatsje. Helaas is vandaag het enige restaurant gesloten. Er zijn wel 3 banken.Morgen klim ik naar Bad Vellach en naar een top van 1218 meter.Ik zal maar op tijd gaan slapen!!!
Regen,regen,regen,nat,nat,nat. Dit vat de hele dag samen. Nochtans was het vanmorgen droog en heb ik de eerste km's droog afgelegd. Om 10.00 uur had ik al prijs en heb ik mijn regenjasje en overschoenen moeten bovenhalen.Daarna volgde nog een droge periode tot 12.00 uur. Van dan af, en vooral de laatste 50 km, stroomde het water over de weg en was het gevaarlijk rijden.Spijtig, want de route heeft verscheidene erg mooie stukken. Eerst ben ik naar via St.Stefan ob Leoben naar Weisskirchen gereden waar de stijging naar Karinthië begint. In Obdach ben ik de pas ''Obdacher Sattel'' op 955 meter overgereden door een mooie bosweg. Daarna begint de Lavantroute en gaat het naar beneden naar Wolfsberg. In Wolfsberg had ik geluk nog een kamertje te vinden. Ze hebben er mij erg goed geholpen met extra handdoeken en water en zeep om mijn fiets te kuisen.Morgen kom ik steeds dichter bij de grens met Slovenië. Ze zeggen dat het weer er in deze periode altijd mooi is. Ik blijf hopen!!!
Nog een prettige avond,
Rik
Wolfsberg: heeft 25000 inwoners en dankt zijn naam aan de gelijknamige burcht die gebouwd werd. Het kreeg de stadsrechten pas in 1331. In de 16de eeuw was de plaats het centrum van de reformatie en werd in Slot Waldstein één van de eerste Oostenrijkse drukkerijen gelanceerd, waar men de Lutherse Bijbels drukte.De gehele stad werd in 1759, inclusief bezittingen van de kerk, aan de Habsburgers verkocht. Schloss Wolfsberg kan men nog bezoeken.
