Udhagamandalam zo heet het nu weer maar ik gebruik graag Ooty = een klein beetje gemakkelijker, ligt op 2240m hoogte.. Vroeger was het de streek van de Toda wiens leven in 't teken stond van de buffel..In de 18e eeuw stichtten de Britten hier een hillstation om zich vooral in de zomermaanden terug te trekken. Het leek hoe langer hoe meer op Zuid Engeland en Australië met de lage stenen cottages en mooie tuintjes, de schaduwrijke rechte lanen en de ingevoerde eucalyptus bomen. Nu zijn het vooral toeristen die Ooty bezoeken en veel is verdwenen door wildgroei van hotels enz. maar wij zagen er nog de oude kerk, privé scholen, de Ooty Club, de botanische tuin.Er is ook het paleis van de Maharadja dat gerenoveerd werd. Wij reden er naartoe met het treintje. Een enige ervaring. Vooraan zijn grote ramen en men zit op een balkon. Rijden doet men langs Wellington Station, Bristol station enz. De trein wordt geacht te stoppen aan een overweg en autobussen te laten voor gaan. De stoomfluit verwittigt mens en dier om de sporen vrij te maken. Wij waren begin Januari daar en... het was er bitter koud. Van 35°C in Cochin naar vriestemperaturen 's nachts in Ooty. Ons hotelleke was er op voorzien ... geen verwarming maar we sliepen tussen de dons. 's Morgens ontbeten met al onze jassen aan en de botanische tuin graag aan ons laten voorbijgaan ... geen wandelweer en dat was een raadsel voor Prakash want wij kwamen toch uit een koud land! Het was mooi maar graag overdoen in een ander seizoen...
Periyar Wildlife sanctuary Het park is 777km2 groot met een meer van 26km2. VanWeinig kans dus omm één de 35 tijgers en luipaarden die er te ontmoeten. Schuw als ze zijn hebben ze ruimte zat waar geen mens hen stoort. We deden een tochtje op het mooie meer en moesten vaststellen dat ook bisons en olifanten zich verscholen hielden. Antilopen, apen en heel veel fraaie vogelsoorten plezierden ons met hun aanwezigheid. Een mooie rustige dag maar niet echt wow...
Bandipur NP Dit vond ik persoonlijk een heel aangenaam park om door te rijden .. vooral ook omdat het hier weer lekker warm was na de kou in Ooty. Een heel rustig smal baantje, geen te dichte bush zodat we gemakkelijk olifanten, gazellen, apen enz. konden spotten. Voor de apen moesten we niet veel moeite doen. Van 't ogenblik dat de auto stopte zaten zetegen de voorvenster, op het dak.... In het park is ook een olifantentrainingscentrum dat kan bezocht worden...
Een stuk buiten het park op de weg naar Mysore een uitzichtpunt
In Mysore vinden we een overnachtingsplaats niet ver van Tipu Palace en hebben 's avonds een mooi zicht op de verlichte gebouwen, vooral vanop het terras van het restaurant van het naburige hotel. Een leuke plek om de avond door te brengen want ze serveren er heerlijke schotels. De mooie beplanting zorgt wel voor een overvloed aan muggen. We bezochten het prachtige paleis, bewonderden er Belgian glass, zilveren smeedwerk, geschilderde taferelen die de geschiedenis van het paleius vertellen. Chamundi Hill met de Sri Chamundeswari tempel ... pelgrims worden verondersteld de klim tevoet te doen wij rijden er met de auto naartoe en stoppen onderweg even bij Nandi. We wandelen door de markt die even kleurrijk is als die in Bangalore. Op een paar km van de stad ligt Lalitha Mahal Palace Hotel - vroeger een paleis van de Maharadja, nu een peperduur hotel. We kunnen het ons niet laten en vragen heel nederig of we er een kijkje mogen nemen en... ook hier Belgian glass en Belgian black marble... Een stad die ons kon bekoren.
De route er naartoe loopt door zeer vruchtbaar gebied. Channekeshava tempel is gebouwd op een stenen plateau. Rondom versierd met friezen - 18 grote beelden van vrouwen in dansende of rituele houding. Binnenin even prachtig.
de zusterstad van Belur heeft 2 Hindu tempels en een Jain tempel en zoals in Belur staat de tempel op een stenen platform. Ook hier de buitenmiren vol rijen friezen Hoysaleswara tempel is men beginnen bouwen rond 1120 - gedurende meer dan 80 jaar aan gewerkt en nooit afgeraakt - nu nog tonene gidsen u de plaatsen waar de friezen ontbreken. We vonden beide tempels mooi, anders dan de andere maar..... we waren een beetje tempel ziek en vermoedelijk hebben we er niet van meegedragen wat er te rapen viel maar .... genoeg is genoeg.
Na Belur en Halebid gazan we overnachten in Mangalore. Een chic hotel. 's Avonds loodst men ons naar het airco restaurant maar we kunne ze overtuigen om toch in dat met de fan en openstaande deuren een plaatsje te krijgen. We zitten weer tussen de Indiërs en genieten van de luxe die ons geboden wordt. Voor wie alleen rondtrekt is het zeker de moeite de echte Indische hotels eens na te kijken ipv die uit LP en alle andere gidsen. de prijs ligt er een schijntje hoger maar de service is onbetaalbaar. Morning tea en krant aan bed. Verwarmde handdoeken voor de douche enz.. We rijden noordwaarts. Onderweg is er veel volk op de been en schalt er muziek uit de luidsprekers. Ik hoef het niet meer te zien maar mijn ventje bruist nog van energie en gaat op stap. Het zijn tempelfeesten en heel vlug betrekken ze hem bij 't gebeuren... Ik stuur Prakash er opuit om te gaan kijken waar hij blijft en ze komen beiden terug met een tika... 't was goed...
Voor we naar huis gaan willen we weer wat bekomen. Prakash rijdt met ons naar Murudeshwar Beach het Naveen Beach resort.... buiten het bereik van de buitenlandse toeristenstroom en halfweg tussen Mangalore en Goa. Er is slechts één ander Indisch koppel en we hebben de tuin voor ons alleen. Heel even wordt het druk als er een hoge beambte langs komt om te eten en te vergaderen. Jawadde.... die heeft een heel leger personeel bij ... De bodygards weten niet goed wat ze met ons moeten doen Het stoort hun blijkbaar dat we daar zitten maar op dat gebied zijn wij Oost Indisch doof. Eentje wil naar ons komen maar wordt door een andere teruggeroepen. 'k Wil gaan vragen wat ze van ons willen maar 't ventje houdt me tegen... moei er u niet mee ... We hebben er een fijne tijd ... kortbij strand, niet om te zonnen maar om de bedrijvigheid te volgen, dicht bij centrum om rond te struinen en ons tegoed te doen aan lekker fruit. 't Ventje wandelt tot boven op de heuvel waar een tempel en beeld van Shiva staat.
In Colva Beach, binnen bereik van de luchthaven, houden we nog een paar dagen rust voor we terugvliegen. Naam van hotel vergeten maar er zijn er heel veel en veel toeristen. Aan 't strand zijn er grote open restaurants en vermoedelijk heeft 't ventje daar toch iets gegeten dat hem later opbrak (wou gebakken aardappelen) We nemen in Goa afscheid van onze chauffeur.... zeer dankbaar voor de mooie en veilige trip
Bij de tussenstop in 't Midden Oosten wordt mijn ventje plots onwel, moet overgeven ..hij dacht eerst dat het van de geuren in de luchthavenhal was maar ikhad andere vermoedens. De ganse terugvlucht is hij onpasselijk geweest.. Gelukkig had ik mijn medikatie in de handbagage.
Thuis hadden de kinderen de verwarming aangezet en eten klaargemaakt: gelukkig geen rijst
Niettegenstaande ik onderweg goed gegeten had en geen problemen staat rijst voor mij niet meer op 't menu....
De "straat" in India is chaos en het is "ondergaan" want gewoon worden zullen we het nooit. Meegaan in de stroom en niet gaan vergelijken van...bij ons... Men woont in een huis, als men dat al heeft, maar men leeft op straat. En de mens deelt die straat met al wat 2 of 4 poten heeft met al wat wielen heeft. Ieder doet zijn ding...op zijn eigen manier en volgens zijn eigen regels... De straat ligt vol koeiendrek, rot fruit, plassen doen vrouwen in 't midden op de stoep..even door de knieen en de rok wat opheffen...en uitlaatgassen mengen zich met de geuren van eetstalletjes .... stikkend heet. 't Verkeer heeft regels maar niemand die er zich aan houdt. Ze storen zich hier niet aan decibels. Mijn ogen hebben zoveel te zien dat mijn inprenting er door gestoord wordt ...kleur en kleur en nog eens kleur. Eigenlijk moet men het ondergaan om te weten wat het is. Men houdt van India of men verfoeit het. Kan me niet voorstellen dat er een tussenweg is want alle zintuigen staan hier werkelijk op scherp. Maar de Indiër, die leeft rustig voort ....zolang hij zich niet gemotoriseerd moet gaan verplaatsen. In hun auto's zijn ze "gek" Aan een bushalte wil iedereen het er eerst in maar ook als eerste uit ...vlug vlug om daarna gehurkt aan de straatkant te gaan zitten.... Aanschuiven in een rij voor tickets is een aanslag op mijn privacy. Ze denken blijkbaar dat hoe korter de rij, hoe vlugger het gaat. Ze persen zich dan ook tegen mekaar aan en ik heb herhaaldelijk mijn stem in 't plat vlaams verheven en gesticulerend wat ruimte moeten scheppen. Goeroe's en sadou's moeten met respect bejegend worden al heb ik het niet zo gezien op die onverzorgde venten. De armoede en de daklozen een aanslag op ons hart maar ook niet te vatten met onze logica. Aan een "uitgemergeld graamte" geven we chapati's, hij kust onze voeten en geeft de chapati's aan de koe op straat.... waar moet ik dat plaatsen? boetedoening? offeren aan een hoger wezen? De straat in India is toutcourt een aanslag op ons westers voelen en denken....
De tempel neemt een zeer grote plaats in in 't leven van de Indiër, zowel bij de Hindu als de Jaïn Het is er dan ook steeds druk. Elke tempel heeft zijn eigen monniken, goeroe's, sadou's en soms tempelolifanten - de meeste tempels zijn ook aan verschillende goden gewijd. De hiërarchie van en verbanden tussen die goden zijn voor mij te moeilijk. 'k Weet dat Brahma de schepper is, Vishnu de bewaarder en Shiva de vernietiger. Sommige heiligdommen zijn continu te bezoeken andere bevinden zich achter gesloten deuren en worden slechts op zeer bepaalde tijden aan 't publiek getoond met als gevolg: hysterisch dringen om er als eerste binnen te komen... niemand wordt ontzien en mensen vertrappelen hoort er bij. Meestal echter gaat het er zeer vredig aan toe. Mensen komen offeren, met mekaar praten, aan de watertank hun was doen - voor armen is er steeds eten in de tempel. Offergaven, vooral bloemen, bananen, rijst en water kan men op het terrein zelf kopen en worden dikwijls wat aan de toeristen opgedrongen... Ook een zegening van de olifant krijgt ge niet zo maar. De meeste tempels zijn juweeltjes. Men wordt geacht zijn schoenen uit te doen bij 't betreden uit eerbied maar.... Indiërs spuwen en overal liggen oranje klodders... wij dus oude sokken mee die we houden voor tempelbezoek.
Nog meer dan in de rest van Azië is eten in India een ervaring. Als op de menu kaart "meal" staat verstaan ze daar gewoon Thali onder .. een schotel rijst opgediend met linzen (dahl) en sambars (allerlei sausjes met dahl, groentenpureetjes met tamarind, chutneys enz.) Soms opgediend op een grote schotel, hoop rijst in 't midden en katoris (potjes) met de sausjes errond - samen aan dezelfde schotel Soms opgediend op een bananenblad. De ober legt het bananenblad en rijkt u water aan om over het blad te smossen (om beter te schuiven? maakt het voor ons moeilijker ) daarna droppen ze daarop de rijst en in hoopjes errond de bijhorende sausjes. Men heeft vegetarische en andere met schaap, kip enz.. De hoeveelheid is onbeperkt, van 't ogenblik dat ze zien dat iets opgeraakt wordt royaal bijgevuld... Maar gegarandeerd altijd spicy. In afgelegen streken is er ook voor de toerist 3x rijst per dag onder verschillende vormen - wij vonden de rijstkoekjes die we in gelei dopten wel eetbaar. Steamed rice met veel fruit onder gesneden..En nan....het platte, dunne brood dat we sopten in hete sausjes of bestrooieden met suiker, smeerden met confituur....al naargelang het uur van de dag ('s morgens rice/dahl???? niet voor onze magen) We vergingen niet van de honger maar zochten regelmatig onze toevlucht in restaurants waar ook westers te eten viel.
Fruit is er in overvloed en lekker zoet. Koffie wordt geserveerd met het bezinksel - heel lekker en zoet. Daarom heb ik altijd een klein filterzeefje mee..een reserve tas en, laat ze maar lachen maar ik kan van mijn tas koffie genieten Thee zetten ze heel sterk en een kom kokend water wordt graag bijgebracht. Water staat er steeds op tafel, doorgaans wel vooraf gekookt maar we wagen er ons niet aan. Indiërs zijn snoepers en aan zoets en lekkere dessertjes geen gebrek.
Uit eten gaan in een goed restaurant buiten de toeristische route is een ervaring. Rijke Indiërs laten zich verwennen. Tafel en bestek in ongeziene pracht (allé voor mij toch) Met veel ceremonie en égards van het personeel maar.... ook van de andere gasten... Van dit diner met 5 gangen, kostprijs 420BFr/2 personen, genieten we nu nog na. Heb nog altijd spijt dat ik daar geen foto's heb kunnen/durven nemen maar 't zit diep in mijn hartje.
Wat we overal ter wereld graag doen is langs de markten lopen. En aan markten geen gebrek in India. Op kleinere markten komen de omwoners gewoon hun eigen teelt of zelfgemaakte producten aanbieden, op andere is er een beestenmarkt met doorgaans graatmagere dieren die hier en daar een laagske verf kregen als versiering, 't zij de horens, 't zij de poten. De 2e handsspullen zijn bezienswaardigheden. En steeds een stand met felle gekleurde poeders. De steden hebben grote overdekte markten en die van Bangalore is gekend voor zijn groot aanbod. Die overdekte markten zijn voor mij een probleemke om er binnen te komen. De toegangen zijn versmald met ijzeren of betonnen palen zodat de koeien er niet tussendoor kunnen om ravage aan te richten... .
Bij 't verlaten van de luchthaven leerden we onze chauffeur kennen die gedurende al die weken met ons door Zuid india zou rijden: Mr Prakash. Hij was verwittigd dat er een rolstoel meeging en voelde zich daar in 't begin wat onwennig bij. Het was dus wel even wennen de eerste dagen. Hij was vriendelijk gereserveerd. en voor mij de eerste keer ver weg met mijn charette. Na een paar dagen had hij wel door waar onze interesses lagen, zowel voor 't bezoeken van sites, het uit eten gaan als het zoeken van onderdak. Hij bracht ons veilig door het land al hebben we de eerste dagen wel af en toe de ogen gesloten.. Indian roads = no rules en ja, Indiërs hebben verschillende levens ... maar vlug duidelijk gemaakt dat wij er maan ééntje hebben. Af en toe kwam hij onderweg collega's tegen en was een avondje vrijaf welkom ..het was hem graag gegund. Een formule zeker voor verhaling vatbaaar.
Eén van de opdrachten voor vrouwen bij de aanleg of onderhoud van wegen is stenen kappen - oud en jong zagen we aan de straatrand zitten om stukken rotsblok manueel in steeds kleinere stukjes te kloppen. Onder het motto: waarom het machinaal doen als er zoveel arbeidskrachten voor handen zijn .
De Unesco heeft veel tempels onder haar bescherming en doet er alles aan om in stand te houden. Restaurateurs van overal ter wereld zijn hier werkzaam om dat fijne werk te doen. De vrouwen, die kloppen de stenen klein en vermalen ze tot gruis.
Zuid India - ambachten - van suikerriet tot suikerklomp
Wij wonen in een streek waar veel suikerbieten worden geteelt, niet zo ver van Tienen. We hadden dan ook het geluk de suikerfabriek te hebben mogen bezoeken.
Overal in India wordt men geconfronteerd met suikerriet. Het geperste sap wordt langs de straten verkocht, al dan niet met een fluokleurtje, en de Indiërs zijn er gek op. Op de markten en in winkels verkoopt men de suiker in donkerbruine klompen. Het persen is een hard en kleverig werk. Via plastiek slangen (die lekken) wordt het sap in een groot openvat aan de kook gebracht tot het een harde gecarameliseerde massa is.Eens afgekoeld wordt het in klompen gesneden en in oud krantenpapier verpakt en verkocht.
Rijst is nog altijd één van de voornaamste oogsten in India. De kweekgoed uitplanten is een zeer zware en ongezonde taak die meestal door vrouwen wordt uitgevoerd. Gekromd in 't water staan onder een meestal brandende zon.
Bij het dorsen is het verkeer een zeer welkome hulp. De halmen worden eerst opengelged om te drogen - daarna in hopen op de straat - wachten tot er een deel auto's langskomen en alles eens draaien....
Van de cocospalm wordt alles gebruikt. De vezels van de stam worden geplukt, gedroogd en tot koorden getwist. Daarna vooral verkocht op markten. Heel de familie wordt erbij betrokken en iedereen heeft zowat zijn vaste taak. Zeer arbeidsintensief en het brengt niet veel op maar zelden zo'n gelukkige en tevreden mensen ontmoet. We hadden hier graag ons kampeerautootje bij gehad om een tijdje op hun erf te verblijven........
Ik waande me soms in de streek rond Boom voor de wereldoorlog. De klei waarvan de stenen hier gemaakt worden komt uit de Krishna rivier. Het slib wordt in kleine bootjes geschept met een platte pan. Met ossekarren naar het erf gebracht. De ganse dag gebukt om de stenen te vormen. Laag per laag worden de gevormde stenen opgebouwd tot er met vereende krachten het dak kan over geschoven worden en het vuur er onder aangestoken. Tegen dat de stenen voldoende gebakken zijn is er verderop een nieuwe toren gemaakt.
We zijn dit jaar al heel wat onderweg geweest. Om 't jaar af te sluiten reserveerden we een last-minut Egypte boottocht op de Nijl vanaf Luxor en kleefden er een verblijf in Hurghada aan vast. Op de luchthaven in Luxor werden we opgewacht door een hostess. Ze wilde onze passen voor het verblijfsvisum ... dat doen we zelf wel en ... dat stond haar niet erg aan. Uiteindelijk betaalden wij voor die stempel 10 minder Met de bus naar een parking nabij de ligplaatst van de boten. Onze bagage wordt naar de boot gebracht en wij mogen volgen. Ze stappen nogal ferm door en ik op mijn krukken kan met moeite volgen... de hostes erop attent maken helpt niet meer ....volg maar. We zien gelukkig waar ze opstappen maar.... er liggen een heel deel boten naast mekaar en we moeten van de ene op de andere .. de overstappen soms hoog .. gelukkig krijg ik hulp van de bemanning. Eindelijk op onze boot heb ik met haar wel een hartelijk woordje gewisseld. We krijgen wat uitleg en worden aan een lokale gids voorgesteld die ... Nederlands praat.
Het verblijf op de boot is aangenaam. Het weer mooi en we genieten op het dek van het voorbijglijdende landschap. Over het eten aan boord viel niet te klagen, ook niet te stoeffen. Dranken zijn appart te betalen en duur. Waarwe konden deden we in de steden onze voorrad fruit en drank in. Op de boot wordt nogal gepusht om sieraden enz. te kopen - leuk maar niet waardevol.
De meeste bezoeken heb ik mee kunnen afleggen en 't was wondermooi en met volle teugen genoten. Slechts één maal was het genoeg en heb ik me buiten op een bank onder een afdak geïnstalleerd terwijl mijn ventje nog wat graven ging bezichtigen. De tocht met de calèche in erfud gaat te dwaas om er echt te kunnen van genieten.
Met de bus naar Hurghada - lange rit - zogezegd in konvooi maar daar had ik mijn vragen bij
Hurghada - een weekske rusten - ontdekt dat het verschrikkelijk kan waaien - 's morgens en 's avonds frisjes
Tempel van Karnak "In het noorden van Luxor ligt de tempel van Karnak, die drie goden eert: Montu, een oude lokale strijdersgod; Amon, de belangrijkste god van Thebe; en de godin Mut, vrouw van Amon.
De bouw van de tempel van Karnak begon in het Middenkoninkrijk en werd voltooid tijdens het Nieuwe Koninkrijk, zowat 1.600 later jaar. Elke opeenvolgende koning van deze era voegde iets aan de tempel toe, die twee hectaren land groot is.
Een weg van sfinxes met de hoofden van krullend-gehoornde rammen leidt tot de ingang aan de eerste pyloon. . Tussen hun poten is een klein beeldje van Rameses II, die de beroemde Slag van Kadesj tegen Hittites in Syrië won (1274 v. Chr.)"
Tempel van Luxor
De tempel van Luxor ligt midden in de huidige stad. Het is een van de best bewaard gebleven tempelcomplexen uit de Egyptische oudheid. De tempel is gebouwd door Amenhotep III en Ramses II, en gewijd aan de Thebaanse drieëenheid Amon, Mout en Chons. De tempel diende voor de processie ter ere van Amon bij het begin van het Egyptische nieuwe jaar. Een indrukwekkende laan van sfinxen voert naar de toegangspoort. Vroeger verbond deze laan de tempel van Luxor met de tempel van Karnak. Er zijn plannen om deze processieweg weer geheel in de oude staat terug te brengen.
Twee kolossen van Ramses II houden bij de ingang wacht. Vlakbij staat de uitzonderlijk fraaie roze granieten obelisk van Ramses II. Een tweede obelisk werd door Mohammed Ali in 1831 aan Frankrijk geschonken, en siert nu de Place de la Concorde in Parijs. De belangrijkste gebouwen van het enorme tempelcomplex zijn de tempel van Amon-Re, de tempel van Seti II gewijd aan Amon, Mout en Chons, de tempels van Ramses III, de befaamde grote hypostylenzaal met zijn enorme zuilen en het Amenhotep III-binnenplein. Het oudste gedeelte van het complex, de tempel van Amenhotep, is met zijn zuilen en kelkkapitelen zeker het fraaiste geweest.
Het dal der koningen
Het dal der koningen is in tegenstelling tot wat je vooraf denkt niet een lieflijk dal met veel groen bij de Nijl. Het wordt er in de loop van de dag heel heet en de witgrijze rotsbrokstukken weerkaatsen het licht.Voor de oude koninklijke Egyptenaren die hier zijn begraven had het dal de betekenis dat hier in het westen de zon onderging die de volgende dag telkens weer als herboren in het oosten opkwam. Zo zouden ook zij herrijzen uit hun graven. Het gebied wordt daarom in diverse oude geschriften 'het prachtige westen' genoemd.
Na de periode van de pyramides zijn de oude Egyptenaren om nog steeds niet geheel duidelijke redenen overgegaan tot het begraven in graftombes in deze omvangrijke begraafplaats.Helaas mogen er nergens foto's worden gemaakt in de graftombes die te bezichtigen zijn, want die zijn voorzien van prachtige tekeningen,schilderingen and beautiful carvings. Dit is eigenlijk maar goed ook, dit belangrijke stukje historie moet wel zo veel mogelijk in takt worden gehouden.
Via de paden kom je bij de graftombes. Voor een graftombe bevindt zich meestal een prattegrond met een beschrijving.
In de graftombes gaat men natuurlijk een aantal meters onder de grond. In sommige bevindt zich nog een stenen sarcofaag, maar wat er te zien is, is met name aangebracht op de muren en de plafonds. Daarop wordt met name het oude Egyptische idee over het leven na de dood weergegeven en uitgelegd. Het gaat over de nachtelijke reis (12 uur corresponderend met twaalf kamers waarin deze zich afspeelt) van de zon en haar scarabee-achtige wedergeboorte in de ochtend.
Hier kunt u tevens het graf van Toutanchamon vinden. Deze overigens blijkbaar maar kleine graftombe is zo beroemd geworden omdat haar ontdekking een indruk bood van de geweldige schatten die de doden in hun graven werden meegegeven. Veel van deze schatten uit deze tombe zijn te bewonderen in het Egyptisch Museum te Cairo en helaas mag ook daar niet worden gefotografeerd, maar wij kunnen u verzekeren dat het ongelofelijk veel en prachtig was. Toetanchamon was pas 18 jaar toen hij plotseling stierf. Omdat alles na duizenden jaren ongeschonden te voorschijn is gekomen, zijn we via deze tombe heel veel aan de weet gekomen.
In het Dal der Koningen bevinden zich een dikke zestig graftombes, waarvan er 25 van koningen zijn en de overige (relatief eenvoudige) van hoge hoffunctionarissen.Het is heel merkwaardig en heeft iets mysterieus om in dit gebied rond te wandelen met zijn veelvuldig omgewoelde rotsblokken.
Vallei der koninginnen
Deze vallei bevindt zich in het uiterst zuidelijk gedeelte van de Thebaanse necropool. Hier werden vanaf de 18de dynastie de eerste prinsen en prinsessen van koninklijke bloede, maar ook andere belangrijke personen begraven. Ook werd hier vanaf de tijd rond van Ramses II, de koninginnen die de titel 'koninklijke gemalin", droegen begraven. En tijdens de 20ste dynastie veranderde Ramses III de traditie en liet hier graven voor enkele van zijn kinderen maken. De Wadi el-Melikat, zoals het Arabische bevolking de vallei noemt, dank zijn naam aan Champollion. Ook deze plaats was net als de Vallei der Koningen heilig. Volgens oude Egyptenaren was de grot symbolisch voor de buik of de baarmoeder van de goddelijk koe (Hathor) waaruit het water stroomde dat de aanstaande verrijzenis van de overledene voorspelde die op deze bevoorrechte plaats begraven was. De graven kunnen in twee groepen worden verdeeld. Tot de eerste groep behoren de grafschachten (meer dan zestig) die tot de 18de dynastie teruggaan en tot de tweede, de grote Ramessaanse graven van de 19de dynastie, die een complexe structuur vertonen en uit echte begrafenisvertrekken bestaan, deze laatste lijken veel op de graven in de Vallei der Koningen, alleen wat eenvoudiger. De eerste gemalin die hier werd begraven was Sat-Ra, echtgenote van Ramses I en moeder van Seti I. Na het einde van de Ramessaanse periode en de daaropvolgende systematische schending door grafrovers, werden de begrafenissen in de vallei hervat. Vanaf de 21ste dynastie en in de Derde tussenperiode werden graven een begraafplaats voor personen die niet van koninklijk bloed waren. In het begin van het Romeinse Rijk veranderde de vallei in een openbare begraafplaats tot halverwege de 4de eeuw v. Chr. toen de Kopten zich hier vestigden. Zij verbranden vernielde graven en verbranden het klooster, Deir Roemi, hiervan zijn de ruines nog te zien. Al tijdens het uithakken van de graven moet bekend zijn geweest dat deze rosten niet geschikt waren, zei moesten daarom maatregelen nemen, ze gebruikte muna, een speciale pleister die vaak hele wanden en plafonds van de graven bedekte. Soms was de kwaliteit zo slecht dat de architecten opdracht gaven op een nieuwe betere plaats opnieuw te beginnen, hierdoor zijn eer veel onvoltooide graven. De eerste archeoloog die hier systematische opgravingen verrichte was de Italiaan Ernesto Schiaparelli, die in de periode tussen 1902 en 1906 werkte, samen met een Egyptoloog Francesco Ballernini. Zij ontdekte de belangrijkste graven, zoals de kinderen van Ramses III "Setherchopsjef, Chaemwaset en Amonherchopsjef, maar ook het graf van Nefertari, de vooraanstaande koninklijke gemalin van Ramses II", een van de mooiste graven van alle Thebaanse graven. In 1970 ging een aantal projecten van start, die door het CNRS van Parijs, het Louvre en het CEDAE en door de Egyptische oudheiddienst werden uitgevoerd. De graven werden schoongemaakt en opnieuw bestudeerd, en er kwam een systematische analyse van alle gaven.
Hatshepsut was de enige vrouwelijke farao die Egypte regeerde. Zij was getrouwd met Tuthmosis II, die stierf voordat zij een zoon had voortgebracht. Hatshepsut nam de zaken voor de nog zeer jonge troonopvolger Tuthmosis III waar. Toen Tuthmosis III oud genoeg was om zelf te regeren weigerde ze evenwel om de macht uit handen te geven.
Ondanks de afwijkende vorm harmonieert de gedeeltelijk in rotsen gebouwde tempel van Hatshepsut met het landschap. In de tijd dat de tempel gebruikt werd stonder er bomen en bloemperken omheen, wat de tempel een heel ander aanzicht gaf. De toegangsweg naar de tempel was geflankeerd door sfinxen met het hoofd van de koningin. Hiervan is niets meer over, net zo min als van de eerste pyloon. De tempel begint daardoor bij het eerste terras. Vandaar gaan twee flauw hellende paden naar de bovenste twee van de drie verdiepingen tellende tempel. De zuilenrij van het eerste terras wordt in tweeën gedeeld door de hellingbaan, die door twee leeuwen bewaakt wordt, en bestaat uit twee keer elf zuilen. Achter de zuilen zijn mooie reliëfs verborgen; ze vertellen het verhaal van het vervoer van twee obelisken van Aswan naar Karnak, waar een van de twee nog steeds overeind staat.
Via de hellingbaan wordt het tweede terras bereikt. Ook hier is de zuilenrij onderbroken. De geboortehal aan de rechterkant bevat veel reliëfs over de geboortelegende van Hatshepsut; de verwekking van de nieuwe koningin door de god Amun, die de gedaante van Tuthmosis I heeft aangenomen, het 'maken' van het lichaam van Hatshepsut op de pottenbakkersschijf door Heket, de godin van de verloskundigen (te herkennen aan de kikkerkop), de hoogzwangere moeder wordt door scheppergod Khnum en Heket naar de verloskamer begeleid, waar de goddelijke geboorte in een baarstoel plaatsvindt. De nieuw geborene wordt ten slotte aan de goden van Egypte voorgesteld.
Hatshepsut wordt altijd voorgesteld als een man, met het bekende koningssikje onder de kin. Dat er weinig afbeeldingen van haar overgebleven zijn komt door Tuthmosis III, die na haar door de meeste afbeeldingen en cartouches weg liet halen. Tuthmosis III had namelijk een grondige hekel aan zijn stiefmoeder, die hem als regentes 22 jaar lang uit de koningszetel hield.
Aan dezelfde kant als de geboortehal bevindt zich de Anubis-kapel, gewijd aan de dodengod en uitvinder van het beheerste mummificatieproces. Mooie reliëfs tonen verschillende offertafels. Tuthmosis III heeft de offerscène van Hatshepsut laten weghakken.
Links van de hellingbaan is op de Punt-colonnade een gedetailleerd verslag te zien van het handelsexpeditie naar Punt. Via ruilhandel verkregen de Egyptenaren tal van exotische producten waar zij, gezien de uitbundige terugtocht en thuiskomst, erg blij mee waren.
Aan de linkerkant van heet tweede terras staat ten slotte nog een kapelletje van Hathor, de godin die onder andere de dodensteden beschermde. De kapitelen van de zuilen zijn met haar hoofd versierd. De reliëfs zijn ook hier goed bewaard gebleven. Er is onder meer een processie te zien en een afbeelding van de koningin met een heilige koe. Opvallend is ook dat er beeltenissen van de architect Senenmut, in de nissen aan de achterzijde, in de rotskapel zijn aangebracht. Men vermoedt dat de architect, die een innige relatie met de koningin had, deze zonder toestemming heeft laten aanbrengen en dat hij uit de gratie is geraakt toen zij de reliëfs ontdekte.
Een tweede hellingbaan komt uit op het derde terras. In het verlangde van de weg ligt tegen de rotsen het allerheiligste, waar de dodencultus bedreven werd. Men neemt aan dat het hele, nu kale, terras volgestaan heeft met zuilen. De zuilenrij is wel bewaard gebleven; ervoor staan kolossale standbeelden van Hatshepsut met koningsbaard. Er zijn twee cultusruimten: het heiligdom van Hatshepsut en het heiligdom van Re.
Twee grote enorme stenen beelden stonden aan weerszijden van de deur aan de eerste pyloon van de dodentempel van Amenhotep III. De tempel is totaal vernield, maar werd gezien als een van de mooiste tempels van Thebe. Door de jaarlijkse overstromingen en het gebruik als steenhouwerij voor bouwmaterialen is het gesloopt. De twee kolossen ,die de goddelijke farao voorstellen zijn het beste bewijs voor dit mooie bouwwerk. De twee 16,6 meter hoge beelden gehouwen uit twee kwartsieten rotsblokken zijn van de steengroeve van Jebel el-ahmar nabij Cairo afkomstig. Tengevolge van een aardbeving in het jaar 27 v. chr. stortte de noordelijke kolos gedeeltelijk in. Sinds die tijd vond elke ochtend een buitengewoon fenomeen plaats; Tengevolge van de opwarming overdag door de zon na de vochtigheid van de nacht, maakte het beeld geluiden, die op het geluid van een citer leek. De oude Egyptenaren verklaarden dit als een legende van Homerus over Memnon, de zoon van Eos en Titon, die door Achilles werd gedood en in Thebe als beeld terugkwam en elke ochtend klaagde als hij zijn moeder in de hemel ontdekte. Dit fenomeen, dat in de oudheid zeer beroemd was en talloze bezoekers uit elke hoek van de regio aantrok verdween na de restauratie die keizer Septimius Serverus aan het einde van de 2de eeuw n. Chr. had bevolen.
Esna
Esna (Isna) ligt zowat 53 kilometer ten zuiden van Luxor bij Ad-Dair. Esna was lang het eindpunt van de karavaanroute en was altijd een drukke marktplaats. Begin deze eeuw werd het, na de bouw van de grote Nasserdam, een belangrijk landbouwgebied. Midden in de bazaarwijk staat negen meter in onder het niveau van de nieuwe straten de, overvloedig versierde, tempel van de godsram Chnum. De god van de schepping werd hier alleen vereerd tijdens hetNieuwe Rijk. De zuilenhal gaf toegang tot de overdekte tempel die in de 2de eeuw gebouwd werd door de Ptolemeus-dynastie. De zuilenhal werd aangelegd door de Romeinse keizers Claudius en Vespasianus, maar dat was 200 jaar later. Esna is een van de best bewaarde Grieks-Romeinse tempels van het land. Op de zuilen staan ook de namen gegrift van Romeinse keizers, die het heiligdom bezochten. Hun offeranden zijn afgebeeld op reliëfs. Het gebouw is ongewoon door de vormrijkdom van de bloemkapitelen van de vierentwintig zuilen en de vele religieuze hiërogliefen waarvan nog maar een deel is ontcijferd. Er zijn ram-hiërogliefen en krokodil-hiërogliefen. Vermoed wordt dat de hymnen aan Chnum gericht zijn. De tempel werd indertijd omringd door tuinen, lanen met sfinxen (dromod) en kanalen.
Meer dan waarschijnlijk ligt nog een belangrijk tempelgedeelte achteraan onder grond en hedendaagse woningen verscholen. Omdat onteigenen te duur zou uitvallen, heeft de overheid nieuwbouw en restauratie verboden, in de hoop de omwonenden ooit tot verhuizen aan te zetten. Bepaalde zolderingen van de tempel zijn verkoold. Dat is een gevolg van de eerste christenvervolgingen. De betrokkenen verschansten zich hier en leidden een verborgen bestaan..
Edfu
Edfu (Idfu) ligt halverwege Luxor en Aswan en is een kleine provinciestad. Zij was een belangrijk handelscentrum onder de farao's. De pilonen van de tempel, gewijd aan de valkgod Horus, zijn vanop afstand zichtbaar. Men komt er via een brede Nijlbrug. Het gebouw is vrijwel onaangetast gebleven. Hij wordt door een granieten beeld van Horus. Na die van Karnak is dit de oudste bewaarde tempel van het land. De geschiedenis van Edfu dateert al van het Oude Rijk. De oude stad bestaat niet meer en ligt bedolven onder de nieuwe. De bouw van de 137 meter lange en 79 meter brede tempel begon in 237 voor onze jaartelling onder Ptolemeus Euergetes I en werd in 57 voor onze jaartelling voltooid onder Ptolemeus XII, de vader van Cleopatra: een penode van 180 jaar dus. Van de oudere gebouwen is alleen nog een poort te bewonderen uit de regeerperiode van Ramses II. Langs de weg naar het centrale heiligdom ligt een geboortetempel. Op reliëfs wordt hier de geboorte van Horus verheerlijkt en meteen ook de goddelijke afkomst van de farao, die zich met hem identificeert. Op de kapitelen van het zuilenportaal staan afbeeldingen van de dwerggod Bes, die ook aanbeden werd bij het baren. Op de eerste pyloon, die 79 meter hoog is en 36 meter breed, troont Ptolemeus XIItraditioneel de overwinnaar van de vijanden van Horus en Hathor (in het gebied van Edfu werd zij vereerd als echtgenote van Horus). Boven het portaal schittert een gevleugelde zon. Dat is ook één van de gedaanten, die Horus kon aannemen. Het eerste hof wordt omringd door een zuilenrij van 32 stuks. De kapitelen hebben de vorm van diverse planten en op muurschilderingen worden offeranden en rituelen getoond die bij de kroning van de farao horen. Op de linkerzijde draagt hij de kroon van Neder-Egypte en rechts die van Opper-Egypte. De bootprocessie verwijst naar de bruiloft van het godenpaar. Het beeld van Hathor reisde jaarlijks van Dendera naar Edfu voor een bezoek aan echtgenoot Horus Dat was een afstand van 160 kilometer via de Nijl. Twee weken lang werd er dan gefeest. Dat was ook het geval tijdens de jaarlijkse spelen van de Horuslegenden waarbij de overwinning van het goede op het kwade werd gevierd. Op de afbeelding wordt dit gesymboliseerd door Horus met de valkenkop die een harpoen werpt naar Seth, die de vorm aannam van een nijlpaard. In de grote zuilenhal troont het symbool van Edfu, de granieten valk met dubbele kroon, en in het allerheiligste wordt de mythische grens tussen hemel en aarde gesymboliseerd door een oplopende vloer en een steeds lager wordende zoldering.
Aswan
De stad ligt op de rechteroever niet ver van de grens van 500.000 inwoners de belangrijkste stad in Opper-Egypte. Gele zandduinen glijden hier in het blauwe Nijlwater, dat op sommige plekken langs granieten rotsmassa's vloeit. Het zijn grote afgeronde vormen., die de farao's aan olifanten deden denken. Zij noemden het met palmen bedekte eiland Abu, de olifantenstad. Nu is het Elefantina. Vroeger was het een commercieel centrum en de handelsmarkt tussen equatoriaal Afrika en Egypte. Het eiland Elefantina dankt zijn naam ook aan de handel in ivoor. Het moderne Aswan ligt hier vlak tegenover en zij is de zuidelijkste stad van het land. Etnisch bekeken is het een Nubische stad. Het Nubisch gebied reikt van de Dzjebel al-Silsila tot de Sudanese hoofdstad Khartoum. De donkerhuidige, rijzige Nubiërs zijn intussen volledig gearabiseerd, hoewel in sommige gebieden hun talen Kenouzi en Mahasi nog worden gesproken en ook tradities in ere worden gehouden, zoals de witte tulband of de kleurrijke gehaakte muts. Aswan telt meer dan een kwart miljoen bewoners. De economische bloei die met de bouw van de grote Aswandam (Sadd al-Ali) was aangekondigd, is minder groot uitgevallen dan voorspeld was. De stad zelf bestaat uit twee straten, met de zowat twee kilometer lange Nijlpromenade. In de vele winkeltjes vindt men ook de meest verse specerijen van het land, zoals de pinda's (ful sudani) en de robijnrode hibiscusthee (karkade). Aswan (toen ook Sunu en door de Grieken Syene genoemd) was nog slechts een kleine marktplaats. De Perzen maakten er in de 5de eeuw een belangrijk centrum van. Uit die tijd dateren de Elefantina-papyri waarop bittere vetes werden verteld tussen een joodse militaire kolonie en de Tempel van Chnum. De priesters waren door de joden geschokt toen die paaslammeren slachtten. Alle vondsten, zoals de granieten beelden van Sarenput II en de bijna levensechte beelden van gouverneur Hekajib, die op dit eiland werden verricht, prijken in het museum van de Nubische Cultuur. Belangrijk op Elefantina is de Nijlmeter, een rotstrap die de Nijl induikt en die negentig treden bevatte. De waterhoogten staan op de zijwanden gebeiteld. Aan de hand van de waterstand kon de omvang van de oogst worden bepaald en meteen de te betalen belasting. Boven de Nijlmeter staat de woning van Wellicocks, een Brits ingenieur die meewerkte aan de eerste stuwdam van Aswan. Het huis is nu een klein museum waarin de mummie van de heilige ram Chnum prijkt.
Elefantina Abu of het Olifanteneiland (Elefantina) is 1,5 kilometer lang en is het grootste van de Nijl. Naast het heiligdom van Chnum bevindt zich een Nubisch dorp. Tempels, paleizen en woningen lagen hier in de schaduw van de palmen en van een grote vesting. Abu was een handelscentrum voor de karavanen die uit Nubië schatten aan goud, ivoor, ebbenhout en specerijen meebrachten. Eén van de belangrijkste blikvangers is de Nijlmeter. Hij is één van de drie die zin overgebleven. Hiermee werd het waterniveau stelselmatig gecontroleerd. Het eiland bevat de ruïnes van de tempels van Chnum en zijn echtgenote Satet. Zij dateren uit de regeringsperiode van Hatsjepsut (18de dynastie). Ook de Nubische godin Anqet kreeg hier een heiligdom. De Ptolemaïsche kapel ligt ten zuiden. Zij oogt prachtig vanop de Nijl. De tempels van Thutmosis III en Amenhotep III werden door de Ottomanen verwoest in de 19de eeuw. Het eiland bevat ook mooie tuinen en enkele gastvrije Nubische dorpjes met mooi beschilderde woningen. Tempel van Chnum De Tempel van Chnum ligt langs de kade op een groot terras. Hij ligt op het hoogste deel van de ruïneheuvel. De granieten poort geeft nog een idee hoe indrukwekkend het bouwwerk uit de 13de dynastie was.
Tempel van Satet Ten noorden staat de Tempel van Satet, zijn gemalin. Hij dagtekent uit de tijd van Hatsjepsut en is in de oorspronkelijke afmetingen herbouwd op een betonplaat. De reliëfs werden in het nieuwe geheel ingepast en de ontbrekende stukken werden bijgetekend. De onvoltooide obelisk Bij de granietgroeven, zuidoostelijk van Aswan gelegen, rust "de onvoltooide obelisk" . Zij dagtekent uit de tijd van Hatsjepsut (15de eeuw). De liggende monoliet weegt 1168 ton en zou met zijn lengte van 42 meter en een basis van 4,2 op 4,2 meter de grootste obelisk van Egypte geworden zijn. Dat doel mislukte omdat de steen onverwacht barste toen men hem van de granietrotsen wou afscheiden. Voor archeologen was de onvoltooide obelisk vooral belangwekkend omdat in haar nabijheid ook alle werktuigen werden gevonden die toen gebruikt werden om zulke kunstwerken te vervaardigen. Nabij de obelisk bevindt zich ook een begraafplaats van de Fatimiden.
Kitchener Island Het Bloemeneiland werd aangelegd door de Britse lord Herbert Horatio Kitchener, die einde vorige eeuw gouverneur van Sudan was. Kitchener Island was onder de Britse heerschappij het eigendom van de gelijknamige gouverneur-generaal. Zijn palmpark werd de basis voor een botanische tuin, die de Egyptische regering echter aanlegde en die nu het volledige eiland bestrijkt. Kitchener (1850 - 1916), een Ier van geboorte, onderscheidde zich in Palestina, Cyprus en Sudan. In dit Oostafrikaans land was hij gouverneur tot de Britse overheid hem in 1892 bombardeerde tot commandant van haar troepen in Egypte. Van hieruit bestookte hij succesvol de Sudanezen en versloeg hij het leger van de Arabische leider Abdullah et Taaisha, bijgenaamd de Kalief. Kitchener werd hiervoor benoemd tot generaal-majoor en baron van Khartoum. Nadien leidde hij nog de Britse koloniale troepen in India en behaalde de graag van veldmaarschalk. Hij werd vervolgens benoemd tot consul-generaal in Egypte. Tijdens Wereldoorlog II werd hij door zijn regering teruggeroepen en benoemd tot Staatssecretaris voor Oorlogszaken. Kitchener verdween in zee toen de kruiser Hampshire op een mijn botste.
Mausoleum Aga Khan Op de westelijke over ligt het Mausoleum van de Aga Khan, Nur as-Salaam of "Licht van de Vrede" geheten. Het is volledig in wit marmer gebouwd en prijkt boven aan de geelachtige duinen. Mohammed Shah Aga Khan was 48ste imam, de geestelijke leider van vier miljoen Ismaïlieten. Hij genoot een opvoeding in Europa en volgde in 1885 zijn vader op. In 1957 stierf hij, 80 jaar oud. De man was steenrijk. In 1945 werd de Aga Khan, die een robuuste figuur was, op zijn verjaardag gewogen met diamanten die nadien onder zijn volgelingen werden uitgedeeld. Zijn zoon Karim Aga Khan volgde hem op. De volgelingen zijn vooral afkomstig uit India en Oost-Afrika en deze sekte beschouwt zich als afstammelingen van de Fatimiden. De leider rust in een sarcofaag, gemaakt van witte marmer uit Carrara. Nog elke dag wordt er een roos op gelegd. Al jaren doet het gerucht de ronde dat de rozen met een privé-jet in Parijs worden opgehaald wanneer er in Egypte geen te vinden zijn. De Ismaïlieten vormen een sekte die zich tussen de 10de en 12de eeuw afscheurde van de sjiïeten. Zij bestaan nu uit twee groepen, de Bohras in Bombay en de Khojas, de grootste groep, die geleid wordt door de Khan's. De aanhang van de Khojas zou twintig miljoen volgelingen bevatten. Het mausoleum is niet altijd bezoekbaar. De Begum, de weduwe van Aga Khan heeft een hekel aan de toeristische drukte. Is zij aanwezig, dan wordt niemand toegelaten. Wie de klim naar boven doet, kan van de bewakers meestal bekomen dat hij binnenin mag fotograferen 'door de kier van de deur'. Een kleine fooi volstaat. Voor een bezoek gelden dezelfde kledijvoorschriften als voor een moskee. Een mannequin en een filmster De Aga Khan III (1877 - 1957) werd geboren in Karachi als Aga Sultan Mahomed Shah. Samen met zijn Ismaïlieten steunde hij de geallieerden tijdens WO II. Hij huwde een Franse mannequin. Zijn zoon Karim Al Hussaini Shah werd geboren in 1936. Hij was een fanaat van renpaarden. Een andere zoon Ali Khan, huwde in 1949 de Amerikaanse filmdiva Rita Hayworth (Margarita Carmen Cansino).
St. Simeon Op een twintigtal minuten wandelen staan de ruïnes van het St. Simeon - klooster waarin tot 1321 ruim 300 priesters woonden. Het klooster op de westelijke Nijloever is nu verlaten. Het was één van de grootste koptische kloosters van het land en het ontstond in de 6de eeuw. De volledige afwerking volgde pas in de 7de eeuw. Aanvankelijk was het klooster opgedragen aan Amba Hadra, een bisschop van Aswan in de 4de eeuw. In het lager gelegen gedeelte van het gebouw vallen nog koptische schilderingen te bewonderen. De verdiepingen bevatten de woonruimten van de monniken. De muren van het klooster waren oorspronkelijk tien meter hoog en zij huisvestten ook diverse wachttorens. In de 10de eeuw werd het klooster herbouwd, maar Saladin verwoestte het in 1173 omdat hij vreesde dat het zou worden ingepalmd door rondzwervende Nubische christenen. Echte opgravingswerken hebben nooit plaatsgehad.
Old Cataract Old Cataract is het hotel waar de Britse detective-schrijfster Agatha Christie de sfeer kwam opsnuiven en waar zij vanop het terras een enig uitzicht had op de stroom. Het terras is ideaal om een (hygiënisch) ijsje te proeven - er is een ruime keuze - of van een theeuurtje te genieten volgens Britse traditie. Het oude hotelgedeelte dagtekent van 1899 en is in Victoriaanse stijl opgetrokken. Het dankt zijn naam aan het feit dat het water van de Nijl hier voor het eerst op de granieten rotsen, beukt. Zo ontstaat de 'eerste cataract'. Benevens Agatha Christie verbleven hier ook Winston Churchill, Aga Khan en diverse beroemdheden. In het nieuwe gebouw van dit hotel kan taksvrij worden aangekocht.
Abu simbel
Ook Abu Simbel moest voor het water wijken en werd, met steun van de Unesco, verplaatst tot op 280 kilometer van de Sudanese grens. Gewoon gigantisch. De 3.300 jaar oude tempel ligt, 700 kilometer ten zuiden van Cairo, langs de oevers van het Nassermeer en werd gebouwd ten tijde van Ramses II en zijn vorstin Nefertari (1304-1237 voor onze jaartelling).
De tempel werd uit de bergen gehouwen. Ramses prijkt er met tussen zijn voeten een beeld van zijn moeder, koningin Touy, zijn vrouw en zijn zonen en dochters. De operatie kostte ongeveer 300.000. De tempel ligt 270 kilometer ten zuiden van Aswan. De twee tempels werden in duizend stukken van liefst 30 ton gezaagd en bovendien herbouwd in dezelfde oostwest-ligging. Dat had een belangrijke reden. De beelden van de zittende Ramses II zijn 20 meter hoog en ook de staande vrouwen en kinderen zijn meer dan levensgroot. Bovenin toont een fries 22 bavianen, die met geheven armen de zon aanbidden. Omstreeks 20 februari en 20 oktober schijnen de zonnestralen recht in het 64 meter diep in het in de rots gelegen heiligdom. De zon verenigde zich daar met de beelden van de grote goden Amon, Re, Ptah en middenin de heer Ramses II persoonlijk. Hij verscheen al als een god onder de goden eer hij overleden was en vereert hij dus ook zichzelf in de afbeeldingen, boven het portaal, van zijn offeranden aan zonnegod en valk Re-Harachti. De Oude Egyptenaren hadden dit zeer mooi berekend. De zuilenhal in de tempel bevat acht 10 meter hoge beelden van de farao. Kleurenreliëfs hemelen zijn moed op. Hij verslaat Aziaten, Nubiërs, steekt Libiërs dood, bestormt Syrische vestingen enzoverder. In het allerheiligste staan de beelden van Ptah, Amon en Re-Harachti. De kleine tempel was opgedragen aan zijn geliefde Nefertari en de godin Hathor, met wie zij wordt vereenzelvigd. Aan de voorzijde tonen kolossen Nefertari als de elegante dame met de hoornkroon van een godin. Zij is omringd door beelden van haar echtgenoot. Het binnendeel is ingedeeld door zes pilaren, versierd met Hathor-hoofden en op de heel goed bewaarde reliëfs worden verhalen verteld over de offeranden, de kroning van de farao en ook de kroning van Nefertari door lsis en Hathor.
Oktober 2000 en de grauwe dagen rijgen zich aaneen. We willen weg. Lufthansa doet een veiling op internet. We zijn nog maar bleukes op dat gebied maar ik schrijf me toch in om mee te doen. Ik kijk eerst de kat uit de boom en ontdek dat sommige vluchten de deur uit gaan voor een habbekrats minder dan die ge in 't reisbureau kan reserveren maar dat er andere zijn waarvoor zo goed als geen interesse is. We zoeken er een paar voor ons interessante bestemmingen uit qua bestemming maar ook de reisduur.. naar Hongkong of Taïpe voor 5 dagen zien we helemaal niet zitten. Joburg: de prijs schiet de hoogte in ...andere evenzeer. We wagen onze kans voor Atlanta en een paar minuten voor 't afsluiten staat het nog op 2100BFr (taksen inclusief) ..2150- 2200- 2250 Mijn ventje spoort mij aan er nog 50 bovenop te doen.... proficiat u heeft een vlucht geboekt naar Atlanta voor de prijs van 2300BF met vertrek op 28/10/2000 retour 12/11/2000 te gek. Onmiddellijk ook maar een mailtje gestuurd naar onze vrienden die ergens in Zuid Virginia toerden op dat ogenblik. Misschien kunnen we ergens afspreken. De kinderen zijn ondertussen al wel gewoon aan onze plotse reisoprispingen maar Atlanta? wat gaat ge daar nu doen? Een auto huren en heel veel gaan zien en genieten van 't zonneke.... Diezelfde avond ligt een provisoir reisplan klaar.... Wat er ginder allemaal te zien en te beleven is leest u in een volgend bericht.
Het verhaal
Landen op de grootste luchthaven van de VS is weer eens wat anders. Gelukkig hebben we "assitance" en mogen we met de rolstoel via een binnenweg langs immigratie en douane. Dat we niet weten waar we deze nacht gaan slapen is voor de afwisseling weer eens een probleem bij dr immigratie.... Zeg dan maar vlug dat ik het ben vergeten in te vullen en we naar de Day's Inn gaan... elke stad heeft er minstens ééntje dus hopelijk ook Atlanta. Voor 't afhalen van de bagage mogen we de trein op en krijgen we een sightseeïng om U tegen te zeggen. Wauw zo groot... In de folder met plannetje van de luchthaven komen we dan ook te weten dat het de grootste is. We moeten effe op de bagage wachten en weten niet wat we zien als daar plots Jos en Germaine staan. Wat een weerzien. Ze hebben hun MH op de parking van de metro gezet. Wij moeten nog ergens een wagen gaan huren en prijzen vergelijken wat niet alles is met hun verschillende verzekeringen en dekkingen. Eerst nog wat bijpraten en wat info vergaren over de stad. Volgens hen heel gemakkelijk te bezoeken. We spreken een dag af om mekaar in Charleston te ontmoeten - zullen onderweg contact houden per email.
De bagage de auto in en weg zijn wij richting noord. Willen de eerste dag buiten de stad slapen. Eens op de baan zijn we direct "in the mood" In mijn couponbook staat een goed motel in Cassville en 't is al lang donker als we er aankomen. Normaal rijden we nooit zo laat. Gelukkig nog een bed vrij. Het enige dat we vandaag nog doen is bij 7/11 onze voorraad gaan indoen.
Via toeristische baantjes rijden we door het Chattahoochee Nat.Forest de uitloper van de Bleu Ridge. Door het Cherokee Forest rijden we Tennessee in en volgen er een tijdje de rivier. Het Great Smokey Mountains National Park ligt in de uitloper van de Appalachians Mts (de appalachian trail vertrekt van hier 2000 mls- 3200km noord) Het is nog steeds één van onze favoriete parken, zeker in de herfst. We rijden het park binnen langs de noordkant via Pigeon Forge waar we geconfronteerd worden met Dolly Parton die hier geboren is. Eén van de mooiste plekjes in het park vind ik persoonlijk Cades Cove met een paar verlaten homesteads en schuren en een mooi kerkje; heel pastoraal... en er huizen beren in de omtrek. We genieten van de "indian summer" We rijden North Carolina in. Cherokee is een stadje dat nog volledig door de Cherokee wordt gerund. Er is een heel interessant museum en goede accommodatie. Een paar miles buiten het stadje begint de Bleu Rigde Parkway die over de kam van het appalachian gebergte loopt en heel mooi is om te rijden maar niet voor nu dus want ze zou ons teveel noordwaarts brengen. We doen enkel het zuidelijkste stuk Asheville is een modest stadje met als festiviteit van het jaar het Blue grass folkfestival. Het voornaamste gebouw is de Vanderbilt Estate het grootste privé huis van de VS en een copy van één van de kastelen van de Loire (naam ontsnapt me voor 't moment) In Asheville overnachten we in een Cabin op de camping.. weer eens iets anders maar heel speciaal ... de cabins zijn echte loghuts en staan apart in een stukje bos, met een houten veranda en rocking chair. Er is een gezamelijke kookplaats onder een afdak. Gezellig om een paar dagen te genieten. We verlaten de Bleu Ridge in Spruce en verkijken ons onderweg op de piepkleine dorpjes waar zowat alles in teken staat van halloween. Lake Norman op de Catawba river is een vissersparadijs en de oevers zijn verbonden door verschillende heel grote bruggen. Het is warm weer en we stoppen bijna in elke inham van de bruggen om te genieten van 't uitzicht en 't heerlijk weertje. Laten ons inwijden in 't visserslatijn en vertrekken met een plastiek zak vol "avondeten" Nabij Charlotte rijden we South Carolina in. Een bezoek aan het visitor center levert ons kaartmateriaal en een goed overnachtingsadres, we werden er verwelkomt met drankjes en koekskes. We slapen met terras op Lake Wylie Voorbij Lancaster rijden we door de cottonfields. De pluk is bezig en langs de baan staan immense balen en overal ligt het bestrooit met katoenvlokken. Florence heeft ons buiten een bed niet veel te bieden. In Nixons crossroads komen we aan de Atlantische Oceaan en de stranden. We zoeken een bed in North Myrtle beach met terras op zee en installeren ons voor de rest van de dag aan 't strand. We halen de vis uit de koelbox en steken de bbq aan. Tussen hier en Myrtle Beach centrum is er aan sommige gebouwen veel schade door een orkaan en windhozen die hier passeerden. Overal zijn ook wegwijzers voor Huricane escape roads en op verschillende plaatsen goed aangegeven shelters. We stoppen regelmatig en genieten volop van zon en strand ... op verschillende picknickplaatsen hangt een briefke met reservatie voor 't WE voor een familiebbq. We geraken nog tot in Georgetown. Georgetown heeft een mooi historic center...In het visitor center kan men een straatplannetje bekomen waar wat uitleg staat over de mooie oude huizen. Er is een rijstmuseum en in de omgeving kan men verschillende plantagehuizen bezoeken. Eéntje heeft zelfs nog een bijna intacte slavenstraat met de houten shacks en een kerkske. De streek is dan ook "black area". Langs de baan worden groenten uit eigen tuin en met grassen geweven manden verkocht. Shagging, dansen op r'n'b muziek is zowat de traditionele dans hier. Ingevoerd door de zwarten en door de blanken afgedaan als immoreel tot een voorzitter van een culturele organisatie het ging promoten. Men kan er op verschillende lokaties leren shaggen en de inwoners gaan er prat op de juiste bewegingen te kunnen demonstreren aan wie er zich aan interesseert. Charleston: een heel mooi en aangenaam stadje met een rijke geschiedenis. Gesticht in 1670 door een groepje engelse aristocraten. Door de rijst en katoenplantages won de haven aan belang. Fransen, Duitsers, Italianen enz. stroomden toe. Minstens 1/3 van de afrikaanse slaven kwamen hier aan land en werden hier op de slavenmarkt verkocht. Er leefde ook een grote groep vrije zwarten in de stad en zelden waren er onlusten.na die ene oprisping in 1823 waarna de citadel en de militaire school gebouwd werden. In 1861 begon hier de Civil War in Fort Summer. Ook WO II had veel invloed op het stadje. De haven werd heraangelegd voor wapen en troepentransport. Ze is nu nog altijd één van de belangrijkste zuidelijke havens van West VS Veel is in ere gehouden en gerestaureerd. Er valt dus heel wat te zien en zullen er gerust een paar dagen kunnen doorbrengen. We hebben met Jos en Germaine afgesproken aan de camping omdat ze hier ook cabins hebben. (met dank aan de public library's en hun pecekes die gratis ter beschikking stonden) Deze vallen echter tegen in comfort, onderhoud en prijs en we rijden naar een motel waar zij zich met hun MH op de parking installeren. Een hele avond om te semmelen.... 's Morgens is het weer afscheid nemen tot December als zij voor een paar weken naar huis komen. We rijden de volgende dagen nog wat zuidwaarts. Rockville en Beaufort vinden we zalig. De plaatsjes zelf, de natuur maar vooral de mensen. We genieten met volle teugen. Het wordt stilaan tijd richting atlanta te rijden. We zetten een paar dagen de zware voet op het pedaal. Van de routetussen Augusta en Elberton hadden we meer verwacht. Er zijn slechts een paar plaatsen waar men tot bij de Savannah river kan. Wel weer een paar mooie bruggen gezien. Athens een gezellig universiteitsstadje met veel bookshops, platenwinkels en restaurantjes en cafés met terrasjes. Thuishaven van REM en B52 zijn er nogal wat (rivaliserende) muziek clubs elk met zijn eigen publiek. De ander attractie is een canon dat na de Civil War hier is blijven staan. Stone Mountain State Park In de rotsen is het reliëf uitgebijteld van de helden van de Confederatie: Jefferson Davies, Robert E.Lee en Stonewall Jackson. Men kan met kabelspoor tot boven op de rots en heeft onderweg een mooi zicht op de beelden. Atlanta. Werd slechts belangrijk door de Civil War en de wapen industrie. Sherman liet de stad platbranden en op deze feiten is het boek (en film) Gone with the Wind gebaseerd. Na de heropbouw bleef het een industrieel centrum dat bankiers en alle rand ondersteuning meebracht. Meest bekend voor ons zijn Coca Cola en CNN die beiden te bezichtigen zijn. CNN viel wat tegen omdat men slechts vanop een omloopplatform zicht heeft op de werking en men nu niet zoveel info krijgt. Coca Cola neemt u mee terug in de tijd met veel oud documentatie materiaal. Maynard Jackson werd de eerste zwarte burgemeester en zorgde samen met Ted Turner (CNN) dat de olympische spelen naar Atlanta kwamen al was de inbreng van Coca Cola ook niet te versmaden. Atlanta heeft ook een zeer grote zwarte gemeenschap; meestal in de gegoede klasse. Het geboortehuis van M.L King werd gerestaureerd en er is een museum aan de jonge geestelijke gewijd. De Ebenezer Baptist Church waar hij pastor was ontvangt graag bezoekers. Het Peachtree centrum is een groot ondergronds centrum met winkels en amusement en al wat ne mens in een stad gaat zoeken... zeer gebruiksvriendelijk en aangenaam. Sweet Auburn, het zwarte district, de public library en nog veel andere dingen zijn het bezichtigen waard maar onze tijd zit er op...
Atlanta... wat valt daar te beleven vroegen de kinderen ons..... heel veel dus
visitor center: -elk fatsoenlijk dorp/stad heeft een bezoekerscentrum waar u steeds vriendelijk ontvangen word - de grote die op de Interstates aan de grens liggen verstrekken gratis kaartmateriaal (en meestal een verfrissing of versnapering - de centra van de parken hebben kaartmateriaal over de parken en meestal dia/film over hun park - parkpasses voor al de nationale parken kunnen overal in die centra of de ingang van 't park gekocht worden - 50/wagen voor een gans jaar voor alle NP, Nmonuments enz.
frigo box in een soort isomo zijn te koop in warenhuizen en benzinestations voor een paar $ - ijs is overal te krijgen in grote packs
bbq en picknickplaatsen op alle toeristische plaatsen - kunnen gereserveerd worden voor een privéfeestje
campings sommige hebben cabins opgetrokken in hout- varierend van basic tot luxueus - buiten seizoen niet nodig vooraf te reserveren
coupon books Op de straathoeken in de steden, op de plaza's en aan warenhyuizen en soms ook in de visitor centra zijn gratis boekjes ter beschikking waar reductiecoupons in staan voor motels/hotels Men kan ze nu ook online afprinten: www.roomsaver.com/ www.travelcoupons.com
