We bleven nog nooit zolang op dezelfde plaats staan maar nu is het toch wel geweest. We willen ook nog een ander stukje Griekenland zien. We nemen de kustweg zuidwaarts. We rijden toch nog even Syvota in. Een mooi oord met een parking onder de bomen vooraan rechts. In 't centrummeke zelf geen parking. Aan de haven is ook parking maar verboden te staan en, 't is aan de straatkant. Aan het zuideind van 't dorp is een wasserij. Amoudia was ons in 't voorjaar goed bevallen en we gaan eens kijken. Lijk we de grote baan verlaten valt onze frank, 't zal er niks zijn met al dat stilstaand water hier in de lagune en, zo was het ook. Vliegen en nog eens vliegen. Aan 't kanaal staan een 3tal duitse campers maar niet van 't soort die anderen graag zien komen. We stoppen om iets te eten en we krijgen direct bezoek om te zeggen dat "zijn vriend" straks terug op dit plekje komt staan. Zo van die MH bezitters die denken dat de wereld hen toebehoort en dan ga ik stijgeren. Sorry, ik versta geen Duits (haha) Dan maar met veel gestes en ik trek mijn schouders op. Hij druipt geërgerd af. We zetten de stoeltjes buiten en dekken de tafel maar zijn even vlug weer binnen door de vliegen. Als zijn vriend er aankomt zijn we benieuwd - we krijgen weer bezoek en hij vraagt ons in 't engels op te schuiven omdat hij hier naast zijn vriend wil staan. In 't "duits" geantwoord dat deze plaatsen vrij zijn voor iedereen, gratis aangeboden door de gemeente en dat geen Duitser moest beslissen wie waar mocht staan, maar dat hij geluk had daar wij niet zinnens waren hier te blijven, zeker nu we ervaren hadden hoeveel vieze vliegen er zaten. (soms kan ik het mij niet laten die arroganterikken effe te pesten) Rustig verder gegeten en daarna opgebroken. Verder langs de kustweg. Ligia heeft een klein haventje met een parkingske. We weten echter dat iets verderop aan de stranden veel plaatsjes zijn waar ons Kaya ook in 't zand kan buitelen. De volgende dag naar Preveza. Zijn hier steeds voorbij gereden maar willen nu toch even het stadje in. 't Begint goed maar als we wat verder wegens éénrichting door de hoofdstraat moeten waar een ongeval is gebeurd zitten we vast. Nooit zo'n oploop gezien en niemand die uit de weg gaat voor de ziekenwagen. Ze verdringen mekaar zelfs als de gekwetsten al opgeladen zijn zodat ze de deuren niet kunnen sluiten ... nooit gezien. 't Duurt nog een tijdje voor het zich oplost want niemand wil wijken voor een ander en het blijft een kluwen. De jachthaven is enorm groot en er is veel parkeergelegenheid maar voor de nacht willen we hier niet blijven; vermoedelijk de hele nacht gerij. Door de tunnel richting Lefkada. We stoppen voor de brug die het eiland met 't vasteland verbindt. Een mooi plaatsje aan een oude site, oude wijncooperatieve en naast 't kanaal waar de zeilers wachten tot de brug opengaat. Mooi om zien. In de late namiddag rijden we verder rond de stad langs de stranden die er verlaten bij liggen. Heel in de verte zien we een paar campers in de duinen staan. Bij ons begint het echter te kriebelen om naar Kefalonia te gaan en we rijden verder. Djesus was dat baantje zo steil en smal? Maar wat verderop heeft men de mooiste uitzichtpunten vooral nu met een beetje nevel boven 't water en de eilanden in de verte. In Vassilliki stoppen we aan de haven en gaan ons informeren voor de ferry We hebben hier een paar mooie dagen. De Nederlanders die we in Plataria ontmoetten zijn hier ook aangekomen en het is een "leuke" boel. Avonds steekt de wind op en hij heeft allures. Tegen dat we gaan slapen giert hij rond de auto. De golfslag op het keienstrand houdt ons uit de slaap. De wind verandert nogal van richting en in 't midden van de baai zwiept het water meters hoog op. 't Ventje en de Kaya zijn weldra aan 't snurken, ik blijf nog een tijdje lezen. Het noodweer neemt toe en rond 3u hoor en zie ik het water over de oude zwiepen. Hup ventje 't bed uit we gaan ons een beetje verplaatsen. Misschien neemt het nog toe en ge slaapt toch niet meer rustig van 't lawaai. Hij in zijn onderbroek achter 't stuur en we zoeken beschutting achter het parkske waar ge ook de golven op 't keienstrand niet meer hoort. Na een paar minuten slapen we gerust. 's Morgens is er veel ravage aan de terrasjes enzo. Vandaag vaart de ferry niet wegens teveel wind. Een dagske wandelen en lezen dus. 's Zondags staat er zoveel volk aan de ferry dat we beslissen de overtocht nog een dagske uit te stellen want op de boot wordt het parkeren op de halve centimeter ...en dikwijls veel blikschade. 't Zonneke schijnt weer. We houden wat grote schoonmaak. De Nederlanders vertrekken en we krijgen gezelschap van Zwitsers ... weer nieuwe mensen om te leren kennen, andere verhalen .. wat zijn we toch gelukzakken. We vullen in Vassilliki nog onze watervoorraad aan en tegen de middag schuiven we aan voor de oversteek. En ..achteraan.
De ferry maakt de verbinding met Fiscardo, Sami, Ithaki en terug naar Vasilliki.
Kefalonia
Wij ontschepen in Fiscardo. Aan de aanlegplaats is zo goed als geen parking. We rijden het dorpje in en bovenaan is een grote parking voor zien, mooi, nabij 't centrum maar heel schuin. Wie hier met een MH wil staan heeft zeker keggen nodig. 't Ventje gaat op verkenning. Het is een mooi oord met smalle straatjes en de huizen in allerlei kleurtjes. Met de auto in rijden is geen optie. We rijden er rond en even langs de kust richting Katsarata. Op een parkingske stoppen we om wat te eten. We rijden terug want we willen naar Assos. Even voorbij kan men afslaan naar Emplisi beach. Steil maar goed te doen. Kleine parking, goed voor wie een strand zoekt. Wat ons opvalt is dat alle dorpen zo netjes zijn, zien bijna geen zwerfvuil en de huizen in pasteltinten.
We zien diep onder ons Assos liggen en de weg duikt in veel bochten naar beneden. We vinden het een mooi plaatsje en voelen ons onmiddellijk thuis. 's Avonds als de dagjestoeristen vertrokken zijn is het weer rustig. We ontmoeten hier een zwitserse circusastiest die Europa rondzwerft en hier en daar zijn kunstjes vertoont. De andere toeristen die hier verblijven kunnen we op 1 hand tellen. Volgens de winkelier in 't seizoen heel druk. We wandelen, terrassen, bellen de kinderen en genieten van de prachtige uitzichten. Goed voor een paar dagen
We verlaten Assos een beetje met gemengde gevoelens. We zouden graag blijven maar ... Griekenland is nog zo groot om te verkennen. Mirtos beach was ons aangeraden. We kijken dus uit naar de wegwijzer en zoals op vele plaatsen in Griekenland staat hij een deel meter achter 't hoekske. De baan begint heel slechts met geruwde beton tegen 't slippen. Onderweg zijn ze bezig de rotswanden te stabiliseren want met al de regens die ze hier gehad hebben ligt een deel van de berg op de weg. De baan is breed genoeg maar serieus steil ... geraken we hier terug op. 't Ventje lacht eens dus dat zal dan als geruststelling moeten doorgaan. De baai ligt heel mooi en die kleuren in 't water, onvoorstelbaar mooi met allerlei tinten groen en blauw. Een groot mooi strand en een grote parking. Goed om wat te rusten en de Kaya eens goed te laten ravotten. Terug bergop in sommige bochten in eerste versnelling maar uiteindelijk lukt het zonder problemen. De kustroute blijft mooi. We slaan af naar Aghias Kiriakis. Het baantje kronkelt tussen de weiden en we komen uit op een klein gezellig haventje. Ontmoeten er een jong engels gezin en de klein mannen genieten van 't plodderen in de modder. In 't restaurantje serveren ze lekkere snackjes bij de pint - wat kan 't leven toch mooi zijn. Via Zola naar de golf van Argostoli. De route naar Lixouri kan ons niet veel inspireren. Lixouri zelf is een heel gezellige bedoening. 's Avonds zoeken we ons een plaatsje nabij de ferry en ... dat hebben we geweten. Rond 23u komt er een ferry binnen en die laat zijn motoren de ganse nacht draaien - waarom weten we niet maar 't is wel hinderlijk. Gelukkig is het deze avond niet te warm en we sluiten dan maar vensters en luiken en genieten van een rustige nacht verder. In Lixouri nog maar eens naar 't internetcafé om proberen nieuws te krijgen van onze vrienden. Wat ons opvalt is dat in elk internetcafé veel jeugd ook overdag zit spelletjes te doen .. spijbelen? In Lixouri kunnen we de ferry nemen naar Argostoli en voor die 7 moeten we niet twijfelen, het was geen baan om voor 't plezier opnieuw te rijden. Argostoli, de hoofdstad van Kefalonia heeft een aangenaam centrum al kan het er soms heel druk zijn en 't verkeer een beetje chaotisch. Aan de zuidkant van het havengebied is een heel grote groenten- en fruitmarkt en 't ventje komt terug geladen als een muilezel. Voor wie het niet weet, de griekse witte druiven zijn overheerlijk, geen pitten en een zachte pel; de tomaten ruiken en smaken naar echte tomaten lekker om uit 't handje te eten. Aan het vissershaventje kunnen we na veel palaveren toch direct verse garnaal kopen (3 kg voor 10 - normaal moeten ze u naar de vishandel verwijzen) 't Koken gaat vlug maar maar zoveel garnaal pellen daarmee zijn we een tijdje zoet. Kaya komt voortdurend aan de deur kijken zodat we haar niet vergeten ... straks dus tomate crevête en de rest de vriezer in. We rijden richting vuurtoren. Onderweg zien we heel veel overnachtingsplaatsjes. Een heel mooie kuststrook met holen in de rotsen, zeer helder water met alle mogelijke kleurschakeringen. En wat er overal tussen de rotsen zit? Wij weten het niet maar ons Kaya wel maar kan het ons niet zeggen, ze snuffelt, springt en doet gek tot ze stikop en hijgend in 't gras neervalt. Zij haar amusement, wij een mooi uitzicht en stralend weer; een goed plaatsje dus om een dagske te blijven. We rijden rond de baai van Argostoli en weer noordwaarts langs de kustweg terug tot nabij Mirtos beach waar we het eiland oversteken naar Aghios Evfimia en ... 't is liefde op het eerste zicht. Een klein dorp en een mooi haventje. De auto op 't einde van de pier met zicht op zee en in de verte het eiland Ithaki. 's Avonds veel wandelaars. Wat ons steeds opvalt is dat kustbewoners een heel ander ritme hebben dan de inlanders. 's Morgens heel vroeg zitten ze reeds bij een tas koffie op een terrasje dat tegen de waterkant plakt, 's avonds zijn ze op wandel langs de haven of 't strand. Ge hebt hier dan ook heel veel contact met de lokale bevolking. Ze leren 't ventje zelfs hun vistechniek ... draad op een grote platte bobijn en de kunst om die lijn uit te gooien zonder in de war te geraken of voorwerpen op 't vasteland aan de haak te slaan ... We krijgen steeds meer het gevoel dat we hier moeten terugkomen. Vooraf dachten we: een klein eiland, een viertal dagen ... neen, neen, het bevalt ons nog beter dan Corfu. We blijven hier dus veel langer hangen dan voorzien. 't Geeft niet, als we maar tijdig terug zijn in Patras voor de laatste boot met camping on deck. Wandelen, lezen, wat haken en naaien en ... 3 dagen zijn voorbij.
Van Evfimia zuidwaarts loopt de baan vlak naast de kustlijn met hier en daar een strandje of een inham. Noord van Karavomilos is er een klein haventje vermoedeliik ook goed om wat te blijven maar nu zijn ze er grondwerken aan 't doen... Wat verder voorbij 't centrum en juist over het brugske links kan men via een smal wegske naar een mooi strand en een rustig hoekje om te staan aan het andere uiteinde ligt de camping en kan men tevoet verder naar Sami. Sami nogal een bedrijvig stadje. Ook hier aan de vissershaven grote grondwerken. Van hier vertrekt ook de ferry naar Ithakos. We rijden richting vuurtoren en Antisamos. Eerst voorbij het strand waar ook een kleine parking is maar vermoedelijk 's avonds een keerpunt voor auto's en brommers. Dan gaat het plots steil bergop maar met prachtige uitzichten. Onderweg komen we nogal wat strandgangers tegen van hotels die hier tegen de flank plakken ... amaai meer dan 2 km bergop en bergaf via de baan om naar 't strand te gaan??? verblijfplaats gekozen uit een prachtige brochure zonder in te calculeren wat de gevolgen zijn??? Aan 't strand is voldoende parking langs het zandwegske maar nogal smal - het strand zelf nu niet erg inspirerend maar vermoedelijk in 't hoog seizoen heel druk. We rijden verder door de bergen naar Poros. Eerst een paar kleine dorpen die aan mekaar kleven daarna ... grote verlatenheid, zelfs geen tegenligger, mooie natuur, schapen en geiten zowat overal zodat ons Kaya het druk heeft met te laten horen dat ze er ook is. Tsarkasianos: een paar heel mooie kerkskes maar wel een adrenalineshot bij 't rijden over "het wegske". Van Poros hadden we wat meer verwacht. Het ligt er wat slordig bij. We gaan eerst kijken waar de ferry vertrekt en moeten daarvoor de heuvel over, laveren tussen diepe gaten in het wegdek en goed gas geven om boven te geraken... amaai de camions ... hier en daar liggen wel stukken verloren vracht aan de kant. We zoeken ons uiteindelijk een rustig plekske aan 't strand. Gaan op verkenning in 't centrummeke waar ons Kaya weer iets hoort achter de muurtjes, onze pa weer eens geniet van de bloemenpracht en ik maar niet te weten kan komen hoe die lange vruchten noemen die meer op een penis van een olifant lijken dan op een groente (goed voor maag en darmen, met een griekse naam die ik niet versta en in 't grieks niet gelezen krijg zodat ik het ook niet kan opzoeken dus.... wie weet wat het is, hoe het noemt, wat men er allemaal mee kan doen ik zal u tenzeerste dankbaar zijn als ik dat van u mag vernemen) Nog eens naar de kinderen bellen, wat genieten van 't zachte weertje op een terraske en en bezoekske aan de bakker. Wij vinden het griekse brood heel lekker maar verwonderen ons steeds hoeveel zoetigheid hier in de toonbank ligt. Eens terug beleven we nog een spannend moment. Ik hoor plots een gesuis - 't komt van achteraan in de wagen waar keuken en toilet zijn ingebouwd. Hetzelfde geluid denken we ook te horen als we gas tanken als die door de buizen stroomt ... iets met de gasleiding? Overdruk misschien door de warmte of condens erin? Maar er is nu toch al een deel uit. Ergens een breuk in een leiding ?... veel vragen en weinig wijsheid. Ik steek het vuur aan (later bekeken eigenlijk heel gevaarlijk had het een gaslek geweest maar ons verstand stond blijkbaar op een grote 0) gasvuur brandt goed - even laten branden - als ik het uit wil doen blijft het wat nabranden - oeioei (blijkt normaal te zijn als ge uw vuur hebt laten branden zonder iets er op... iets van oververhitting van 't plaatje ofzo) 't Ventje beslist achteraan eens te gaan kijken en de gastoevoer af te sluiten. Ik aarzel want de scooter moet eraf en dat gaat electrisch en stel dat er een vonk is (ik had wel domweg het gasvuur al aangestoken... verstand dus beneden 0 = wat paniek) De deur wordt opengedaan en... van de spanning schieten we allebei in een lach. Omdat op het pompje van de waterkraan ergens een slecht kontakt zit en het meer niet dan wel werkt had hij het pompje uit de waterbak genomen en ernaast laten hangen. Vermoedelijk iemand tegen 't kraantje geweest en was het door het schommelen van de wagen toch weer in gang geschoten. Resultaat: opgeschreven thuis zo vlug mogelijk een gasdetector te laten plaatsen, het kraantje ofwel te liquideren ofwel toch nog eens te laten zoeken naar 't vals contact. Het meest was ik daarna geschrokken van mijn eigen reactie: paniek die alle gezond verstand en alle kennis die men heeft van de kaart veegt ... was daar een tijdje niet goed van. Stel dat het toch een gaslek was geweest dan had ik door mijn dom gedoe dit nu niet meer kunnen schrijven. Allé we hebben er de ganse avond nog over nagepraat en blijkbaar voldoende want een rustige nacht gehad zonder nachtmerries. We hebben nog een dagske over en gaan de zuidpunt van 't eiland bezichtigen. Via de mooie kustroute, maar heel verschillend van de rest van 't eiland naar Skala. Heel toeristisch, heel netjes, een mooi strand maar niet echt een goede parking. Kato Katellos is klein maar heel gezellig en veel parking aan 't haventje op gravel en wat verderop kunnen we ook onze watervoorraad aanvullen. De route terug noordwaarts richting Argostoli is rustig maar niks bijzonders. Voor Argostoli kan 't ventje het zich niet laten nog eens naar een Lidl te gaan. De route door de bergen terug naar Sami kon ons begeesteren en een volgende keer willen we zeker proberen het Nat.park eens te bezoeken. In Sami beslissen we terug in Evfimia te gaan overnachten. Morgen moeten we wel de boot op maar 't is van daaruit maar 1 1/2u rijden schatten we. Vanuit Poros verzorgen 2 maatschappijen de overvaart en er is weinig verschil in prijs. Er zijn verschillende overvaarten en de eerste die aanlegt schepen we in. Kefalonia kon ons zeer bekoren - rustig en mooi en in dit seizoen heel rustig. zagen slechts één andere MH. Vermoedelijk in 't seizoen wel druk want Engelsen zijn hier thuis 't schijnt. Wij hopen hier ooit te mogen terugkomen.
De overtocht verloopt vlekkeloos. In Killini voelen we ons wat thuis. Vorige keer stonden we aan 't strand nu installeren we ons aan de haven waar dit seizoen ook nog veel beweging is. De scooter gaat van 't rek en we kunnen heerlijk langs de kaden en door 't dorp flaneren. Het centrummeke is klein, wat rommelachtig maar voor mij heel gezellig. Veel toeristen lopen hier niet rond, wel veel traffiek met trucks, lijnbussen en de eilandbewoners die zich hier komen bevoorraden. Wij vinden hier weer onze gading: tomaten, druiven, mandarinnen en... vis en garnaal. 's Avonds steekt de wind op. 't Wordt druk aan de haven, eigenaars van jachten en vissersboten komen de lijnen aanspannen want ze verwachten ruw weer. Wij staan ver van open zee, een meter van 't water en voelen ons nogal gerust. De wind draait en beukt afwisselend op de voor en de zijkant van de auto. De voetmat lag nog buiten en we zien ze als vliegend tapijt in het woelige sop verdwijnen. Voor we gaan slapen beslissen we toch maar een beetje 't dorp in te rijden en wat beschutting te zoeken achter een muur. 't Ventje moet er nog even uit want een lege kartonnen doos wordt door de wind voortdurend heen en weer gestuurd en dat maakt een enerverend geluid. Onze tweede stormnacht toch rustig kunnen slapen.
