Ziezo, mijn masker voor carnaval is al klaar, geheel op maat gemaakt van warme siliconen, met dank aan Gasthuisberg dienst radiotherapie.
Vandaag werd inderdaad de proefbestraling gedaan en het masker gemaakt. 20 minuten CT scan later was ik klaar voor ontvangst van de afsprakenlijst, nog 28 sessies tussen 10 maart en 16 april. Aan het onthaal was ik al een oude bekende tegengekomen, Stefan heeft zowat hetzelfde traject voor de boeg.
Tijdens het wachten in de wachtzaal werden we zelfs aangesproken door een vriendelijke mevrouw, kankerbegeleiding en dergelijke was haar job. Daar schrok ik toch even van, zo ver ben ik nog niet mevrouw!
Ondertussen kreeg ik zowaar ook al een toegangsbadge overhandigd, ik moet niet langer naar de betaalparking maar mag bij elk bezoek rechtstreeks naar de dienst radiotherapie. We staan voor een lange reeks maar we komen er wel.
Gisteren heb ik vernomen dat ik de trotse winnaar ben van 28 beurten onder de zonnebank in Club Med Gasthuisberg, zij het wel een erg stralende zon in dit geval, eerder zo een nucleair ding. Nu ken ik als leerkracht chemie heel veel van radioactieve reeksen en isotopen allerhande, maar ik had toch op wat minder beurten gehoopt. De eerst volgende keer mag ik al direct rechtstreeks naar de dienst radiotherapie. Een vreemde afdeling ergens op de benedenverdieping, de mensen die er ronddolen zijn er vaak niet goed aan toe, dus ik weet wat me te wachten staat. Dat hebben ze me ook uitgelegd, beetje haaruitval hier, een automatische trimming van de wenkbrauw daar, een beetje cataract van het linkeroog, wat misselijkheid, wat slaperigheid, een beetje desoriëntatie en wat moeite bij concentratie. Al bij al dus niets om me zorgen om te maken, dat spaart weer een knipbeurt uit bij de kapper. Op 26 februari gaat de stralende hemel voor mij open. Daarvoor maken ze nog een masker van mijn innemende gelaat. Dat masker wordt ongetwijfeld een hit bij de komende carnavalsvieringen. Klinkt goed, maar ze gaan dat gebruiken om mijn hoofd vast te schroeven aan de tafel, wat het verhaal toch al wat minder romantisch maakt. En werken dan? Tja, volgens de dokter is dat die hele periode niet aangewezen en ze schreef me prompt verlof voor tot en met 1 mei. Sorry leerlingen, het is niet anders. Ik ga genieten van mijn weken vakantie in club Méd.
12 dagen verstreken er al sinds men het betere speologiewerk deed via mijn neus. Het gaat nu denk ik wel opnieuw de goede kant uit. De zo gevreesde spoelingen in Leuven mag ik nu dagelijks zelf uitproberen. Bij mijn laatste bezoek kreeg ik immers een mini-gietertje mee. Niet om de mini-bloempjes te begieten maar om een zoutoplossing zelf het ene neusgat in en het andere uit te laten lopen. Niet aangenaam, hoe langer hoe minder zelfs, maar wel effectief. Telkens helpt het me om de aliens die zich diep in mijn hoofd verschuilen naar buiten te werken. De aliens noem ik ze, de korstjes volgens de dokters in Leuven. De laatste keer dat ik op bezoek was voor een dergelijke spoeling was het allemaal veel draaglijker. Ik was te gast deze keer bij Dokter Pilaete en haar al even bevallige assistente. Er bestaan echt wel ergere dingen dan je door deze dames bij de neus laten nemen.
Nu donderdag staat de volgende en hopelijk laatste spoelbeurt gepland, vervolgens mag ik zaterdagavond nog eens onder het stalen monster NMR, en tenslotte op bezoek bij de radioloog-oncoloog voor de vervolgplanning. O ja, tussendoor verjaar ik ook nog nu woensdag, dat vieren we zeker.
Gisteren dus opnieuw een dagje UZ Leuven achter de rug. Al vroeg 's morgens via gladde wegen naar UZ voor een afspraak opnieuw met dr. d'Heygere. De man die bij mij de vorige keer het licht deed uitgaan. Deze keer was ik echter al wat beter gewapend en stond ik letterlijk steviger in mijn schoenen, genezingsproces heet dat dan. Ik mag echter niet ontkennen dat het zweet mij in de bilnaad droop bij het zien van de man.
Ook deze keer hetzelfde ritueel: een paar wieken aan je neus omhoog ter verdoving, vervolgens terug naar de wachtzaal tot je klaar bent voor "de spoeling". Het is zo een beetje zoals een hersenspoeling, maar waar je achteraf alles nog van weet, meer nog je vergeet deze soort spoeling niet zo snel.
Dr. d'Heygere heeft niet teleurgesteld, ook deze keer deed het niet goed, maar kranig en koppig bleef ik bij bewustzijn, hoe goed hij ook zijn best deed. Ook de prof kwam nog even langs om een kijkje te nemen aan mijn binnenkant, tussen een paar mondelinge examens door. Het zal voor de prof een aangename afwisseling zijn, een zwetende student en een zwetende patiënt, in casu ikzelf.
En dan nog langs de kassa passeren, we waren gekomen met 1 afspraak en mochten terug vertrekken met 3 nieuwe: volgende week opnieuw op de pijnbank bij dr. d'Heygere, dan het stalen monster NMR en vervolgens naar de radioloog-oncoloog voor een vakantieboeking voor een stralend voorjaar.
Het zweet is intussen opgedroogd en weggewassen, de pijn zal wel weer wegtrekken en tegen komende donderdag verdwenen zijn, precies op tijd voor het volgende bezoekje aan UZ...
Nu ik de laatste dagen mijn dagelijkse hoeveelheid pillen moet slikken en tijd heb om na te denken, moet ik zeggen dat de pharmaceutische industrie het fijn bekeken heeft. Ik moet bijvoorbeeld pillen nemen om de zwelling weg te nemen, vervolgens andere pillen om de neveneffecten van deze eerste pillen ( maagpijn) te onderdrukken, dan weer koortswerende middeltjes want dat is een neveneffect van die tweede tabletten, die ook weer ..... zwelling kunnen veroorzaken. Zo is de cirkel rond en kan ik blijven slikken toch? Hun economie is verzekerd, mijn genezingsproces wat minder. Door het vele bloedverlies zou ik nu ook extra ijzerpillen moeten slikken, ik denk echter dat ik tijdens elke maaltijd gewoon even aan onze tafelpoten ga knagen. Ik geef u even een inzicht in de bijsluiter van het middeltje "celeston", dat dus helpt bij het ontzwellen van mijn binnenkant, en meer bepaald de ongewenste effecten ervan: -hartritmestoornissen -verhoogde bloeddruk -spierpijn en ontkalking -netelroos -vertraagde wondheling -overmatige transpiratie -blauwe plekken en huiduitslag -maagzweren en andere darmaandoeningen -stuipen -slapeloosheid -overgevoeligheid -duizeligheid -hoofdpijn -depressie -psychotische reacties -oogaandoeningen zoals grijze staar, groene staar en uitpuilende oogbollen -vollemaansgezicht -latente suikerziekte -gewichtstoename
In geval van andere ongewenste effecten moet ik een arts raadplegen, zijn er NOG andere? Leuk middeltje in elk geval, ik denk dat ik de raad van de apotheker goed ga opvolgen: buiten het bereik van kinderen bewaren en potje goed gesloten houden dat die viezigheid er niet uit kan. Ik stelde me trouwens vragen met de nevenwerking "vollemaansgezicht", heeft dat iets met weerwolven te maken? Ik denk dat ik mijn scheerapparaat ga bovenhalen. Maar alle gekheid op een stokje, nu vrijdag terg naar de prof voor een groot onderhoud van mijn linker luchtinlaat, en dan kijken wanneer deel 2, de radiotherapie kan starten. Klaar voor een "stralende" toekomst.
Elke morgen gaat het goed met me, de nachtrust is meestal voldoende, in elk geval stukken beter dan voor de operatie. Maar naarmate de dag vordert gaat het ook steeds minder goed. Een hele dag woelen in een zetel is ook niet echt mijn ding. Ik ben moeten stoppen met de medicatie tegen de zwelling want de maag verdroeg die pillen niet. De medische logica schrijft dan pillen voor om die vorige pillen wel te verdragen, maar van die laatste krijg je dan weer andere bijwerkingen. Zo blijf je als je wil bezig, de reeks pillen als ontbijt waren er bij mij een stuk of 5. Mij eigen medisch advies heeft die dus nu allemaal gecanceled, ik vertrouw even enkel nog op die goeie oude dafalgannekes en ibruprofens. Mijn excuses aan de werknemers van de pharmaceutische industrie, er komt wellicht weer een ontslaggolf aan. In ieder geval, mijn luchtwegen blijven open en bruikbaar, en dat was toch al 1 van de "hoofd"-redenen voor de operatie. Het komt allemaal wel goed denk ik, alleen gaat het wat langer duren dan ik eerst had verwacht.
Ik heb al wel vaker op een podium gestaan, wie me nog kent van mijn jonge jaren als DJ weet dat we kleine dorpsfuiven speelden, maar ook megafuiven zoals European Youthclub Event in Berchem en de legendarische fuiven in Axion Geel voor duizenden uitgelaten fuivers. Het moet dus wat in me zitten, dat entertainen. Zo ook vanmorgen, op bezoek opnieuw in het UZ voor een eerste spoeling. de "korstjes" en dergelijke moesten diep in mijn hoofd verwijderd worden. Helaas meldde ik me er vanmorgen erg verzwakt aan, want sinds 2 dagen heb ik ook ergens buikgriep opgelopen. Gevolg: overgeven, dehydratatie, diarree, hoge koorts enz, bovenop de reeds aanwezige ongemakjes. Gisterenavond laat dus nog de huisdokter moeten doen langskomen voor een ( bijzonder pijnlijke) spuit in de bil. Het moet straf spul geweest zijn want ik ben vannacht letterlijk van de kaart geweest. Maar terug dus naar dat entertainen dus. Ik had vanmorgen een afspraak met de jonge dokter Hereygers. Prof Vanderpoorten was er niet een een simpele spoeling moet iedereen wel aankunnen dacht ook ik. Maar als ik nu achteraf een recensie moet schrijven voor deze chef-kok, zou het wel eens een vernietigend rapport kunnen zijn. Eerst mocht ik binnen om een beetje de handel te verdoven en er een wiekje in te stoppen, dat deed echter al zoveel pijn dat ik lijkbleek terug naar de wachtzaal mocht. En even later ging daar het licht helemaal uit, voor mij alleen tenminste. Ik moet een 2 minuutjes naar een andere dimensie geflitst zijn door Spock of iets dergelijks. "Alien Abduction", heet dat. Ze hadden misschien beter een lichter exemplaar uitgekozen, want ze kregen me niet opgezogen blijkbaar. Ik werd wakker met de benen in de lucht en de goede zorgen van een paar knappe verpleegsters rondom mij. Mijn vrouwtje was al een cola gaan halen en al gauw kreeg ik ook terug kleur. Het moet zijn dat het vele bloedverlies mij onder de knie had gekregen. Maar het ergst van al, de vervolgsessie met Dr. Hereygers moest nog volgen, dit was enkel zijn introductie geweest :). Even later was het al zo ver, ik mocht opnieuw op de pijnbank voor de spoeling. Een goede 15cm metalen staven, led-lampen en ander inbrekersmateriaal aan je neus op en zuigen maar. Ik wil u besparen wat door dat buisje is naar beneden gekomen, maar ik heb ongetwijfeld terug 64Gb extra ruimte in mijn hoofd, voor opslag van de grootst mogelijke zin en onzin, alle ideeën zijn welkom.
Dit jaar startte voor mij met een autovakantie in het westen, 5 sterrenhotel Gasthuisberg 25 km verderop in Leuven. Ik had een all-in geboekt in dit kuuroord.
Ondertussen zijn we al weer 2 dagen terug thuis uit gasthuisberg, nadat professor Vanderpoorten de tweede operatie uitvoerde aan "tummy", de welbekende boosdoener die mij nu sinds 2008 het leven tracht zuur te maken. De operatie is naar wens verlopen, de prof is netjes uit de gevarenzone, daar waar de zenuwen van het oog lopen, weggebleven. Toch is hij er in geslaagd om tummy te reduceren in omvang. Het is een openbaring om na meer dan 6 maanden terug vrij te kunnen ademen door de neus. 's Morgens om 7u mocht ik al een mooi operatiekleedje aan vorige donderdag, tegen een uur of 8 lag ik al klaar op de operatietafel, tegen 11u werd ik wakker in de ontwaakzaal en tegen de middag was ik al terug op de kamer. Ik voelde me trouwens uitstekend, kon terug vrij ademen en pijn had ik nauwelijks, dank zij het sterke spul in de zakjes boven mijn hoofd. 's avonds van dezelfde dag ben ik trouwens al een wandelingetje gaan maken in Gasthuisberg, hoewel dat achteraf bezien wat overmoedig was. Maar even terug naar donderdag 9 januari 2014, dag van opname. Er hing een geurtje aan de kamer die mij werd toegewezen. Mijn kamergenoot had last van chronische jeuk en werd behandeld met zalf op basis van carboline, hij werd dagelijks ingesmeerd met pek dus. Wellicht mocht ik daar liggen omdat mijn reukorgaan toch niets meer doorliet. Ik was al plannen aan het bedenken om de volgende nacht, toen ik wel weer kon ruiken, de gekleurde spookjes te lossen om "pacman" te verjagen, maar de man had wellicht ook niet gevraagd achter zijn jeuk, net zo min als ik ooit een tumor in mijn hoofd heb besteld. Nu 4 dagen na de operatie is de pijn er wel, kan ook moeilijk anders als men met wat vlijmscherpe voorwerpen in uw hoofd heeft gesneden. Alles is wat opgezwollen maar ik ben in goede handen. Mijn privé-verpleegstertje Lies brengt me geregeld pijnstillers en medicatie om te ontzwellen. In mijn geval kan ik wel een stevige dosis gebruiken van die laatste pillen. Ben ik nu verlost van de boosdoener "tummy"? Neen, volgende donderdag al terug op controle en dan een 5-tal weken genezen, waarna men zal starten met een reeks bestralingen. Maar we leven weer op hoop. Op school word ik momenteel deskundig vervangen gedurende drie weken. Mijn collega's en heel wat vrienden zijn al op bezoek geweest dus ik verveel me niet. Iedereen bedankt voor de steunbetuigingen, kaarsen enz... het heeft zeker en vast allemaal een steentje bijgedragen aan dit nieuwe herstelproces.
Gisteren voor de de tweede keer in een week terug te gast bij Sint-Rafaël, het is te zeggen niet bij de heilige zelf, daar gelooft een wetenschapper niet echt in, maar het instituut, zijvleugeltje van gasthuisberg Leuven. Prof Vanderpoorten wou me absoluut zelf nog eens zien, en dan vooral mijn neus. Het reukorgaan tussen mijn ogen bezorgt me al een tijdje wat last. Ik bespaar u als lezer graag de details. Vorige week moesten we dringend onder de scan om te kijken als het verlies aan hersenvocht geen gevolgen had gehad, te weten luchtbellen in mijn brein. Gelukkig is dat niet het geval en moeten we niet eerder onder het mes, ik kan nu rustig nog de feesten doorkomen. In de wachtzaal zat ik samen met een andere beroemdheid, dokter Gijsbrecht, de acteur uit de vroegere tweederangsserie "spoed" op VTM. Kan die zichzelf niet bedienen trouwens? In ieder geval, 9 januari dus ontvangst in Gasthuisberg, 10 januari operatie om Tummy te reduceren in omvang, en 12 januari misschien al terug naar huis. De derde week van januari zijn we misschien al terug aan het les geven :) , of misschien ook niet...
