Dag 49: Van Arsac naar Bouscat (Voorstad v. Bordeaux) 16 km
Mijn verblijf in Arsac viel een beetje tegen. Na misselijkheid werd ik rond 4 uur roepend om hulp wakker uit een nachtmerrie. Maar goed dat ik vannacht een kamer voor mij alleen had!
Deze morgen zagen we de bazin van het hotel. Ze bood me de rekening aan... 20 euro meer dan in mijn boek wordt vermeld. In het 'Office de tourisme' stond dezelfde prijs (40 euro) als in mijn boek op hun lijst. Ik zei de vrouw dat ik niet akkoord was met haar prijs. Zij antwoordde dat mijn boek verouderd was en dat ze de prijsverhoging had doorgegeven aan het 'Office'. Geen uitzondering voor pelgrims! Jiho zuchtte ook toen hij moest betalen. De vrouw bracht ons wel met de auto terug op de route. Dat deed ze voor alle pelgrims, anders moeten die nog eens de 7 km extra doen. Jammer dat hier in de buurt geen andere slaapgelegenheden zijn voor pelgrims.
Vandaag trakteerde ik mezelf op rust. Ik nam om half 10 afscheid van Jiho voor enkele dagen. Hij wil twee dagen in de stad (Bordeaux)doorbrengen en stapt vandaag 25 km. Ik deed heel op mijn gemak mijn korte traject. In Blanquefort verbleef ik enkele uurtjes. Ik kocht fruit op de markt, maakte een internetverbinding in de bibliotheek en kon eindelijk mijn mails weer lezen en... stapte binnen in een kapsalon. Ik liet mijn haar kleuren en bijknippen. Ik kreeg daarbij een heerlijke hoofdmassage en de massagestoel masseerde ondertussen mijn rug, schouders en bekken. Wat een luxe! Een zaligheid. Daarna trakteerde ik mezelf op een magnum. Ik trok helemaal fris en op het gemak nog 7 km verder. Om 17 u. kon ik binnen in de gite van Bouscat. Wat een geluk om hier te zijn. Het is een heel ruim en proper huis, vandaag helemaal voor mij alleen. De koelkast en de kast is gevuld met allerlei lekkers. Ik haalde nog wat zalm, wat groenten en een klein flesje wijn in de winkel en genoot daarna van een feestmaaltijd.
In deze gite is zelfs internet! Zo kan ik de voorbije verslagen ook nog even nakijken en aanvullen en alle foto's doorsturen. Vandaag maakte ik enkel foto's van mijn verwennerijtjes. :D
Na zo'n dag kan ik er weer tegenaan voor de tweede helft van mijn tocht. Morgen stap ik de ganse dag door de grote stad, Bordeaux. Amper 17 km, maar zo heb ik de tijd om rond te kijken, kerken te bezoeken,... De dagen daarna zal ik, volgens veel voorgangers, het saaiste stuk van mijn tocht stappen, door de naaldbossen van 'Les Landes', een desolaat gebied. Vanaf maandagavond zal mijn Koreaanse vriend, Jiho, mij weer gezelschap houden. Dat maakt dat saaie stuk wat aangenamer. Even alleen zijn doet goed, maar ik weet dat we maandag weer allebei blij zijn als we ons terugzien.
Na een zware dag gisteren besloot ik een rustdag te nemen en maar 10 km te stappen vandaag. Maar de dag verliep anders dan gepland...
Na een zalige nachtrust in goede bedden met frisse lakens, stonden we pas om half 9 op. Rond 9.40 u. verlieten we het gastvrije dorp en stapten richting Blaye, een stad aan het estuarium van de Gironde.
We liepen tussen wijngaarden met alleen maar blauwe druiven voor de rode bordeauxwijnen. Bij momenten hadden we vergezichten over 360 graden met aan de horizon kleine dorpjes of kastelen. In een riviertje zagen we vijf otters, een moeder met vier kleintjes.
Net voor we Blaye binnen liepen, zag Jiho de M van Mc Donald's. Daar is altijd gratis internet, zei hij en dan konden we frietjes eten! We hadden tijd genoeg en dus maakten we een omweg. Die was wel verder dan we dachten en helaas, bij deze kleine Mc. Donald's geen WIFI! Na nog eens twee km (ondertussen 14) liepen we door het centrum, langs de citadel naar het bureau voor toerisme aan het estuarium. Daar hoorden we dat alle hotels en andere slaapgelegenheden volzet waren. We overwogen om vandaag de overzetboot (Le Bac) te nemen en aan de andere kant van het water een slaapplaats te zoeken. De juffrouw van het bureau hielp ons en probeerde telefonisch iets te reserveren voor ons. Ze sprak een boodschap in op het antwoordapparaat van de eigenaar van een gite, waar plaats zou zijn en gaf mijn gsm-nummer op.
Om 15 u. stapten we aan boord van Le Bac en na een half uurtje weer af aan de andere kant. Na 6 km kreeg ik een telefoontje dat het toch moeilijk was om ons in Soussannes onderdak te bieden, maar er was zeker plaats 10 km verder in Arsac. Er was al gereserveerd voor ons maar ik moest nog even bellen om te bevestigen. De moed zonk ons even in de schoenen maar na wat rust op een bank en een pleister op een blaar op mijn hiel, stapten we door. Rond 19.50 waren we tevreden dat we de kerk van Arsac vlakbij zagen. We vroegen aan mensen op straat waar de gite 'Le clos de Arsac' lag. " 7 km voorbij het centrum! En het is geen gite maar een hotel!", was het antwoord. Oh, neen!
We moesten nu echt al onze moed bijeen rapen! We zouden er waarschijlijk niet voor het donker geraken! De laatste kilometers werden we opgepikt door een vriendelijke man met een auto met twee zitplaatsen. Jiho stapte achter in bij de rugzakken en ik voor. Om 20.40 u. konden we via een code binnen geraken in het verlaten hotel. We waren uitgeput!
Na een douche aten we een boterham en dan vlug naar bed, te moe om een verslag te maken van de voorbije dag.
Om 23.50 u. werd ik wakker, heel misselijk. Ik kon niet meer slapen en dus ben ik nu om 1 u. mijn blog aan het aanvullen, zittend op mijn bed. Ik voel me terug een beetje beter nu. Morgenvroeg probeer ik hem door te sturen en nu ga ik proberen terug te slapen. :-]
Vandaag verlieten we het departement Charente-Maritime, bekend om zijn Cognac en Pineau. Gisterenavond hebben we die mogen proeven. We kregen als aperitief een Pineau aangeboden door mijnheer Patry, eigenaar van de gite. Lekker!
Vanmorgen om 8 u. toonde de man ons de distilleerderij van zijn familie, waar cognac wordt geproduceerd. Pineau is cognac vermengd met druivensap (twee derde). Mijnheer Patry reed met ons door hun wijngaarden (1500 ha!) en toonde ons het kasteeltje van zijn grootouders. Ongelooflijk mooi!
Om 8.30 u. zwaaiden we de vriendelijke man uit. We wandelden nu tussen wijngaarden en weiden. We zagen veel vijgenbomen, zomaar langs de weg, met rijpe vruchten. Overal plukten en smulden we.
Onderweg werden we uitgenodigd door een vrouw om iets te komen drinken. Ze ontving ons hartelijk in haar armoedige woning. De gulheid van die vrouw was enorm. We vertrokken na een gezellig half uurtje met een zak vol tomaten, meloen en hard gekookte eieren. Ze riep ons nog terug om ons een brood mee te geven. Ze deed dat voor alle pelgrims, zei ze! We werden er heel stil van op onze verdere weg. We stapten de streek van de Bordeaux binnen (departement Aquitaine). Hier bijna enkel nog wijngaarden met blauwe druiven. Na de lekkere picknick namen we afscheid van Jacky. Zijn vrouw komt hem oppikken. Hij zet morgen zijn weg verder langs een andere route.
Omdat we geen slaapplaats vonden in St. Aubin de Blaye, stapten Jiho en ik nog 12 km verder. Maat het loonde de moeite! We slapen vannacht in een heel verzorgde, mooie gite van de gemeente. De burgemeester (een vrouw) gaf ons een rondleiding in de kerk en sprak vlot Engels. Jiho genoot er ook van. Ze bleef nog een half uurtje met ons praten. Een aangename vrouw.
We maakten ons wat lekkers klaar (met veel rijst) en bleven lang napraten aan tafel. Daarom zo laat de blog. De kerktoren is hier elke avond blauw verlicht. Nog even buiten kijken, een foto en dan naar bed. Ik ben heeeeel moe!
Ron 8 uur verlieten Jacky, Jiho en ik de mooie gite van Pons. Hij had zijn rijst weer gehad deze morgen en begon de wandeling op mijn vraag met het schitterende Koreaanse lied met als titel 'Ik wil met je meewandelen'. Ik krijg er telkens kippenvel van.
Het was een minder mooi parcours vandaag, maar het gezelschap was goed en het was weer minder warm dan de voorbije dagen. (22 gr.) Vanaf morgen zal Jacky ons verlaten, want hij steekt over naar een andere pelgrimsroute. (Le Puy). Hij noteerde onze gsm- nummers. Misschien zien we hem in Spanje terug.
Ik heb nog geen optelling gemaakt van het aantal afgelegde kilometers, maar ben wel zeker dat ik ondertussen meer dan 1000 km in de benen heb. Bijna op de helft! En ik ben het lopen nog lang niet moe! Nu pas begin ik me echt een pelgrim te voelen... Een ganse dag stappen, vermoeid aankomen in een eenvoudige gite, soms andere pelgrims ontmoeten, douchen, de was doen, samen naar de winkel en koken, vaak diepgaande gesprekken en dan op tijd naar bed... Het leven van een pelgrim...
Ik twijfelde deze morgen of ik een rustdag zou nemen in Saintes, samen met Robert uit Nederland, of dat ik verder zou stappen met Jiho en Jacky uit Bretagne. Om 8.20 u. volgde ik de twee mannen richting Pons, maar na 500 m zei ik hen dat ik nog even de stad in wou en dat ik alleen zou nakomen. Gisteren was het te laat geworden om de kathedraal of kerk met crypte te bezoeken en dat wilde ik toch nog even doen. Ik had nog geen kaarsje gebrand in Saintes en moest terug. ( W. )
Een uurtje later stapte ik alleen tussen velden en wijngaarden. Het was fijn nog eens alleen te wandelen. Het was redelijk warm en er waren weinig bomen die schaduw konden bieden. De weg is hier wel goed bewegwijzerd voor pelgrims. Ik had geen kaart nodig vandaag. Rond 10 u. kwam ik voorbij de luchtmachtbasis waar Tim al verscheidene weken verbleef met de basis van Bevekom. Ik zag er veel zweefvliegers. Ik dacht aan Tim en Marcel en stuurde hen een berichtje. Om 14 u. stuurde Jiho een berichtje of alles o.k. was en dat hij al was gaan winkelen voor onze maaltijd vanavond. :)
In dit pittoreske stadje, dicht bij onze gite, is er een pelgrimskruispunt met mooie beelden. (zie foto). Het huisvest ook een pelgrimshospitaal uit de 12de eeuw, nu museum, dat gratis toegankelijk is voor pelgrims. Dat ga ik nu bezoeken!
Vandaag logeren we in een ruimere gite met 4 stapelbedden in één ruimte. We zijn tot nu toe maar met drie.
Jacky is heel aangenaam gezelschap. We hadden al diepzinnige gesprekken.Ik geniet van deze conversaties. :)
Het was een bewogen en zware dag vandaag, maar met weer en heerlijk einde. Rond 19.00 aangekomen in de gite van de gemeente. Er waren al drie pelgrims daar. Een Nederlander en twee Fransen. Met Jiho en mij erbij zijn dat vier nationaliteiten samen. We kookten samen soep en rijst en iedereen deelde met wat hij nog had. Heeeel gezellig!
Gisteren ook nog twee mannen uit Normandië ontmoet met wie ik een biertje dronk. Ook superleuk!
Bij Jean en Catherine werden we hartelijk ontvangen in een mooie kamer met prachtige doucheruimte. Splinternieuw! We mochten er mee aan tafel. We kregen een Pineau (streekdrank) als aperitief. Catherine stopte onze kleren in de wasmachine, zodat we deze morgen met een frisse lading konden vertrekken.
Merci beaucoup Jean et Catherine!
Voormiddag stapten we met drie. Een pelgrim uit Bretagne, Jacky, vergezelde ons. De landschappen waren weids. Ik voelde euforie. Ik wou op dat moment nergens anders zijn. Puur genot!
Maar de Fransman stapte iets te snel en rond 14 u. zat ik er een beetje door. We waren op de plaats waar we eerst wilden overnachten, maar het was er zo doods in dat kleine dorpje. Dat is een beetje dubbelzinnig... Heel het dorp was verzameld in de kerk voor een begrafenis. De enige bar die er was, had jaarlijks verlof. Ik had er eigenlijk afgesproken met de twee mannen uit Normandie aan de bar 's avonds, maar ik wou er niet blijven om te slapen en Jiho helemaal niet. Na een lange rustpauze, waarbij ik even sliep, gaf Jiho me zijn cola en moedigde me aan om nog 14 km verder te stappen tot Saintes. Ik volgde hem met tranen in de ogen, maar na een half uur voelde ik me terug beter en stapten we weer flink door. Het werd nog zwoegen en zweten, op en af door de bossen. We bereikten uitgeput de gite, maar werden vriendelijk onthaald met de kreet ' Vive la Belgique!" en "Vive La Coree!"
Nog even naar de nachtwinkel geweest en Wifi gevonden op straat. Staande op straat, tik ik mijn blog, in het licht van een straatlamp. Dadelijk in mijn stapelbed, met vier mannen samen in een kleine dortoire met drie stapelbedden. Ik denk dat ik ondanks gesnurk goed ga slapen!
Verzonden met mijn Windows Phone
Pour les Normandes (je ne sais plus vos noms :/) : Dommage, le bar-tabac était fermé. J' attendais plus d'une heure, mais puis je continuais vers Saintes avec Jiho. C'etait mon voeux de boire une bière avec vous, mais, ... Au revoir!
Dag 43: Van Aulnay naar Saint-Jean-d'Angely 23.5 km
Na een goede nachtrust van mijn kant en een minder goede voor Jiho (Hij was bang dat hij zou snurken en mij daardoor wakker zou maken, zei hij :) ) vertrokken we rond 8 u. Het was nog lekker fris. De zon scheen heel de dag maar de temperaturen waren redelijk. We genoten van de vergezichten.
We maakten praatjes met voorbijgangers en stopten regelmatig als we een mooi plekje vonden om te rusten, zoals deze middag bij een kabbelend riviertje. Heerlijk!
Rond 15 u. arriveerden we in het prachtige stadje St.-Jean-d'Angely. Ik moest heel wat nummers bellen om een slaapplaats te vinden. We kunnen bij mensen thuis slapen straks maar die zijn pas om 19.00 u. thuis. We slenterden wat door de stad en zitten nu op een terras met een drankje, beiden constant met de gsm bezig. (zie laatste foto's)
Voor morgen voorspellen ze terug 30 graden. Tot Saintes is 35.5 km. We reserveren nog niets. We zien morgen wel of we de hele etappe doen of onderweg een slaapplaats zoeken.
Ik kijk weer uit naar de ontmoeting dadelijk met onze gastheer (en gastvrouw?) met wie ik telefonisch contact had.
De eerste foto vandaag is van het knusse huisje waar we vorige nacht sliepen. En dan twee foto's van inbraak in dat huisje! :S Dat kwam zo: We arriveerden rond 18.40 u. We zetten onze rugzakken binnen, openden vensters, want het rook er muf, maar lieten de luiken op die plaatsen dicht omdat we nog moesten winkelen. Na terugkomst van de ALDI tikte Jiho tot driemaal toe de foute code om de deur te openen. En toen blokkeerde de deur. Niks hielp. We geraakten niet binnen. We hadden geen telefoonnummer. Dat lag binnen.
Ik kreeg de slappe lach. Jiho liep een paar keer rond het huisje en zag dan een luik op een kiertje. We zochten stokken die door de kier konden en toch sterk genoeg waren om niet te breken en de hendel van het luik omhoog te duwen. Na heel wat pogingen geraakte Jiho via het venster binnen en liet mij erin.
Dan hebben we lekker gekookt en gegeten. En deze morgen... aten we allebei rijstpap! En ja, vandaag al om 7.10 op pad en om 8 u. zongen we 'I'm singing in the rain' want een flinke bui maakte ons kletsnat. Maar daarna scheen de zon ook weer. Het was een lange, maar fijne stapdag.
Heel mooie, oude kerk hier in Aulnay! (foto)
Rond 18 u. konden we de gite van de gemeente binnen. Heel netjes! Zes bedden maar we waren weer alleen. We gingen winkelen en aten spek en eieren. En dan samen afwassen, douchen, onze was doen, ... En toen waren we te moe om nog naar het centrum te wandelen om ergens een internetaansluiting te zoeken.
Maar dat is nu in orde gemaakt!
Verzonden met mijn Windows Phone
Ik ben Reinhilde Clijsters
Ik ben een vrouw en woon in Opoeteren (België) en mijn beroep is onderwijzeres.
Ik ben geboren op 22/03/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Ik ben al 28 jaar gehuwd met Marcel en heb twee geweldige kinderen: Tim (26) en Lize( 24)
)
