Zoeken in blog

Inhoud blog
  • Van Porto naar Compostela
  • Dag 99: Terug thuis!
  • Dag 98: Afscheid van de camino
  • Dag 97: Terugblik vanuit Santiago de Compostela
  • Dag 96: Van Olveiroa naar Fisterra 35 km
    Reinhilde op pelgrimstocht
    te voet van Opoeteren naar Compostela
    18-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 96: Van Olveiroa naar Fisterra 35 km
    Een mooier einde van mijn tocht kon ik mij niet voorstellen. Ik zit hier op een rotsblok aan het einde van de wereld mijn blog te schrijven. Ik zit hier al twee uur lang te genieten.

    Om 16.00 u. kreeg ik mijn tweede oorkonde overhandigd in de stad Fisterra. Het was veel persoonlijker dan in Santiago. De man feliciteerde me zelfs in het Nederlands! Daarna schreef ik me in in een splinternieuwe albergue, ik zette mijn rugzak neer, maakte mijn bed klaar en vertrok dan samen met Anja naar de kaap (Finisterra).
    Het was nog een half uurtje stappen. De beloning was enorm! Op de kaap klauterden we over dikke stenen van de ene kant naar de andere. Op het puntje van de kaap, dus helemaal aan 'het einde van de wereld', zette ik me neer op een rotsblok. Op dat moment brak de zon helemaal door. Schitterend! Ik stuurde een berichtje naar Marcel en naar Tim en Lize en toen kwamen de emoties los... Dit is het perfecte einde  van mijn levensdroom.
    Nu, twee uur later zit ik nog steeds op een rotsblok, uit de wind nu. We wachten op de zonsondergang. Ik ben nu in het gezelschap van drie mannen uit Oostenrijk en een tachtigjarige vlaming(!), Paul Dedecker, die wel al tien jaar in Spanje woont. Ik leerde hen eergisteren kennen. We hebben al twee gezellige avonden gehad samen. Anja zit ook naast me nu. Nog even en de zon gaat onder hier. En dan wandelen we samen de drie km terug naar de stad om te eten en te proosten op het geweldige einde van een zalige tijd.

    Morgen brengt de bus me terug naar Compostela en dan heb ik alle tijd voor een poëtische terugblik. 

    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_001368.jpg (113.5 KB)   
    WP_001374.jpg (132.3 KB)   
    WP_001378.jpg (148.7 KB)   
    WP_001387.jpg (137.3 KB)   
    WP_001415.jpg (201.2 KB)   
    WP_001418.jpg (216.5 KB)   
    WP_001420.jpg (148.9 KB)   
    WP_001431.jpg (105.8 KB)   
    WP_001432.jpg (139.8 KB)   
    WP_001433.jpg (123.9 KB)   

    18-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (10 Stemmen)
    17-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 95: Van Negreira naar Olveiroa 33 km

    Nog 35 km te gaan tot Finisterra. Ik hoop op een beetje zon daar! Dat zou fantastisch zijn na al die regen. Ja, het goot weer vandaag! Om 8 u. was het nog droog. Anja zou de bus nemen als het regende. Ik zou sowieso te voet verder gaan. We vertrokken dus samen. Na een uur liepen we in de wolken. Het bos oogde een beetje 'spooky'.
    We hadden plezier, maar even later regende het pijpenstelen. Doorweekt stapten we om 11 u. een bar in voor een warm drankje. Terug de natte jas aantrekken en verder trekken was even hard. Anja zag het niet meer zitten, maar er was geen andere mogelijkheid daar dan verder stappen. Ze zette er driftig de pas in. Ik had moeite haar te volgen en liet wat afstand. Ik zong in de regen. Ik liet mijn humeur er niet door bederven. Ik bleef gedreven om Finisterra te bereiken. Na een dik uur minderde de regen. Plots draaide Anja zich om, stak haar armen in de lucht en riep: "We zijn al in Santa Maria! Dat ging snel! We gaan het halen! Zonder jou zou ik het niet gekund hebben. Jij bent zo dapper!" Dat pakte me!
    Vanaf dan juichten we bij elke paal met een afstandsaanduiding. (aantal km tot Finisterra) en grapten hoe we zouden zingen onder de warme douche na onze aankomst. En hoe goed de warme soep wel zou smaken.
    Om 14. 30 u. kwam de zon twee minuten piepen. We dansten op straat. Een uurtje later stak de wind op. We hoorden een donderslag en liepen in een recordtempo de berg af. Bij de tweede donderslag brak het wolkendek open. We renden voor een schuilplaats en hadden het geluk een bar te vinden om de hoek. Vijf minuten later kwamen pelgrims totaal doorweekt binnen.
    Even voor vijf uur schreven we ons in in een kleine herberg. De verwarming brandt hier en dat is nodig om onze spullen een beetje droog te krijgen.
    De barman vertelt net dat voor morgen ook nog veel regen wordt verwacht. Vrijdag zou het beteren. Tja, ik zie wel morgen of het haalbaar is om 35 km te doen. Hier moeten we in elk geval om 9 u. terug vertrekken. Anja moet overmorgen de bus van 8 u. nemen naar Compostela want zij vliegt vrijdagavond nog naar huis. Ik kan het eventueel nog over twee dagen verdelen.  Maar ik zal er geraken!

    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_001314.jpg (182.6 KB)   
    WP_001315.jpg (188.5 KB)   
    WP_001325.jpg (173.2 KB)   
    WP_001328.jpg (172.5 KB)   
    WP_001331.jpg (135.6 KB)   
    WP_001332.jpg (123 KB)   

    17-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    16-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 94: Van Compostela naar Negreira 23 km
    Regen, regen, regen, de hele dag regen. Ik werd er om 6 u. al wakker van. Het goot! Om 8 u. wou ik vertrekken, maar nog steeds viel de regen met bakken uit de lucht. Anja overwoog om de bus te nemen. Ik dacht er ook over na. Maar ik wou zo graag dat laatste stuk ook nog stappen en wachtte af. Om 9 u. minderde de regen een beetje en goed beschermd vertrokken we toch weer samen. We verlieten al snel de stad en ondanks de regen had ik er weer echt zin in. De regen toverde ringen in de regenplassen. De eucalyptusgeur prikkelde mijn neus. Mmm! Het pad ging op en af. Om 11 u. warmde me ik in een bar met een warme chocomelk ('cola cao' in het Spaans).
    De cafébaas vertelde ons dat er een serieuze beklimming op ons wachtte. Hij had gelijk! Over het bergpad stroomde het regenwater in beekjes naar beneden. Eenmaal op de top begon het nog harder te gieten. Heel de straat leek te veranderen in een beek.
    We waren doorweekt na 23 km en besloten samen een herberg te zoeken. Ik had eigenlijk 36 km gepland, maar verlangde naar een warme douche en een kop soep.
    We schreven ons in in de 'albergue San José ', een nieuwe, prachtige herberg. Voor 12 euro kregen we een bed met bedlinnen en een badhanddoek. Wat een luxe voor een pelgrim. Alles is hier netjes en fris. Na een warme douche bereidde Anja ons een noedelsoep. Dat deed deugd!
    De voorspellingen voor de volgende dagen zijn ook niet schitterend: regenachtig met een kleine kans op opklaringen.  Tja, dat hoort ook bij Galicië. Het is hier niet voor niets zo groen. Maar ik zet door! Finisterra roept me; de zee wacht op me.
    Ik maakte onderweg geen foto's vandaag omdat dat door de regen gewoon niet mogelijk was. Jammer! We stapten over een heel oude brug. Daar hebben we vijf minuten in de druipende regen blijven staren naar de rivier onder ons. Geweldig mooi! We zagen een waterval en enorme, afgeronde stenen in de rivier waar het water zich een weg rond zocht. We zagen een oude watermolen. Het water stroomde onder de woning door. Het dorp aan de rivier was betoverend! Het was één van de mooiste plekken die ik zag in Spanje. Het plaatje staat in mijn geheugen gegrift.
    Bedankt reeds voor de vele felicitaties. Finisterra zal de kers op de taart zijn: het einde van mijn tocht in de natuur aan het einde van de wereld.




    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_001308.jpg (163 KB)   
    WP_001309.jpg (187.3 KB)   

    16-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (9 Stemmen)
    15-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 93: Van Labacolla naar Santiago de Compostela 10.5 km
    Hoera, ik ben er!
    I did it!
    Ich hab es geschafft!
    La Belge est arrivée!
    Estoy en Santiago de Compostela. No es fantastico?
    Ik wil het in alle talen uitroepen. Ik ben heel gelukkig om hier te zijn.
    Ik werd ook in alle talen hier verwelkomd en gefeliciteerd door reeds gearriveerde pelgrims. Leuk was dat ik als allereerste Roy en Robert uit Nederland midden op het plein voor de kathedraal zag staan. Ze wuifden me al van ver toe. Ik ben regelrecht naar hen toe gegaan om hen te feliciteren.
    Toch had ik me het anders voorgesteld. Anja en Marc zeiden hetzelfde.  We voelden niet meteen euforie of speciale emoties. We werden stil en wisten niet goed waar eerst naartoe. Het was bijna elf uur. We keken wat rond, praatten met enkele pelgrims en stapten dan de kathedraal binnen. Bijna alle banken waren al bezet. We stapten tot vooraan en hadden geluk dat er net vier mensen opstonden om de kerk te verlaten.  De mis werd voorgegaan door 12 priesters! Jammer dat er alleen maar Spaans werd gesproken. Het mooiste moment was het zwaaien van het wierookvat terwijl triomfantelijk orgelspel door de kathedraal weerklonk. Dat deed me wel wat!
    Na de viering haalden we samen onze Compostela. En dan moest er natuurlijk een glaasje op gedronken worden. Om 15 u. namen Anja en ik afscheid van Marc. Hij probeert vandaag nog terug naar huis te vliegen. Anja gaat nog mee verder naar Finisterra. Voor mij hoort dat verder stappen tot 'het einde van de wereld' bij mijn camino. Het zal heerlijk zijn de zee te zien en een schelp te kunnen rapen. Eindigen in de natuur en niet in een grote stad. Voor mij is dat zoveel mooier.
    Dadelijk ga ik nog even terug naar de kathedraal om kaarsen te branden. Het was er veel te druk deze middag. Dan nog wat rondkuieren,... En morgen stap ik gewoon weer verder.

    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_001243.jpg (215.6 KB)   
    WP_001262.jpg (190 KB)   
    WP_001270.jpg (227.9 KB)   
    WP_001272.jpg (158.5 KB)   
    WP_001275.jpg (170.8 KB)   
    WP_001279.jpg (178.7 KB)   
    WP_001282.jpg (188.9 KB)   
    WP_001293.jpg (214.6 KB)   
    WP_001303.jpg (201.4 KB)   

    15-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    14-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 92 Van Arzua naar Labacolla 29 km
    Het gekletter van de regen tegen de ruiten wekte me vanmorgen. Het was 7 u. Ik had heerlijk geslapen. Anja vertelde me dat het tijdens de nacht heel veel geregend had. Ik trok dan maar de regenbroek aan, mijn regenkappen over de schoenen, mijn jas en maakte van mijn rugzak weer een grote (hinkel)steen. We vertrokken rond 8 u. Het pad was modderig. Tot 9.30 regende het flink maar dan klaarde het op. De wind waaide fris, maar op nog één bui na bleef het de rest van de dag droog.

    We wandelden veel door bossen vandaag. Door de vochtigheid verspreidden de eucalyptusbomen een heerlijke geur.

    We passeerden pittoreske, typisch Galicische dorpjes. De grote platte stenen uit deze streek worden niet alleen gebruikt voor de prachtige muren rond weiden en velden en voor het bouwen van huizen maar ook voor tafels en banken en straten en ... Heel mooi!

    Samen met Anja stapte ik 29 km. Dan resten er ons morgen maar 10 meer tot Compostela. Rond 10.30 u. willen we Santiago de Compostela binnenstappen. Om 12 u. kunnen we dan naar de mis gaan in de kathedraal. Daar hoop ik het enorme wierookvat te zien zwaaien. Na de viering kan ik dan mijn Compostela (mijn oorkonde) in ontvangst gaan nemen.

    Rond 14 u. kreeg ik een berichtje van mijn Hamburgse vriend Marc. Hij vroeg waar ik ging overnachten. Na mijn antwoord stuurde hij terug dat hij er dan nog 17 km bij zou doen als ik hem ook een bed reserveerde. Dat was een leuke verrassing!
    Anja en ik arriveerden rond 16.20  u. en beloonden onszelf met een fris biertje. Na een deugddoende douche trok ik terug mijn wandelschoenen aan en liep een stuk terug om mijn vriend aan te moedigen. Hij stapte immers in het totaal 45 km vandaag om morgen samen met mij Compostela te kunnen binnenstappen!

    Na 3 km terugstappen trof ik Marc in het gezelschap van een ouder Canadees koppel. De vrouw stapte moeilijk en vroeg me hoe ver het nog was en of er nog plaats was voor hen in de hostal. Ik zag dat ze echt moe was. Ik nam haar rugzak op mijn rug en stapte weer de 3 km tot Labacolla. De vrouw was me zo dankbaar. We gaan nu alle vijf samen eten. (Het Canadese koppel, Marc, Anja en ik) Heerlijk!

    Morgen nieuws vanuit Compostela! Joepie!



    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_001229.jpg (187.5 KB)   
    WP_001230.jpg (150.2 KB)   
    WP_001232.jpg (182.8 KB)   
    WP_001234.jpg (252.5 KB)   
    WP_001235.jpg (194.8 KB)   
    WP_001236.jpg (252.6 KB)   
    WP_001238.jpg (288.2 KB)   

    14-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    13-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 91 Van Palas de Rei naar Arzua 30km

    Nog 39 km en dan heb ik mijn doel bereikt. En weer beleefde ik een wondermooie dag. Alleen jammer dat Marc er niet bij was vandaag. Hij had vanmorgen een ontstoken oog en voelde zich niet goed. Om 8 u. namen we afscheid en stapte ik met Anja alleen verder.
    De natuur in Galicië blijft me fascineren. Vandaag zag ik heel veel eucalyptusbomen. Ganse bossen zelfs. De bomen worden onder andere gebruikt voor de productie van papier. Ik zag ook citroenbomen vol rijpe vruchten. De heide staat in volle bloei en brengt kleur tussen het vele groen.
    Vanmorgen was het erg koud maar helder weer. De zon verwarmde langzaam onze ijskoude vingers. Precies om 12 u. bereikten we de paal van 50 km (tot Compostela) Toen was het warm genoeg om de jassen uit te trekken.
    We stapten over oude bruggetjes geconstrueerd met dikke stenen. We zagen een pelgrim voor ons uitglijden op de gladde stenen. Hij viel net niet in het water.
    Rond 15 u. staken we een laatste maal een rivier over. En daar kon ik nog eens met de voeten in het water! Al was het niet zo heel warm, ik kon het toch niet laten en al vlug werd mijn voorbeeld gevolgd. Het water was ijzig koud maar ik vond het heerlijk! Anja maakte foto's.
    In Arzua vonden we een vrij nieuwe, frisse herberg. Ik lig op mijn bed in mijn slaapzak om mijn voeten terug warm te krijgen. Net kreeg ik een telefoontje van mijn Koreaanse vriend Jiho! Hij heeft nog meer dan 150 km te gaan. Hij denkt pas op 21 oktober  Compostela te bereiken. Jammer, dan zien we elkaar niet meer!
    Van Julia kreeg ik een berichtje dat ze morgen terug in Spanje zal zijn om haar camino verder te zetten. :)
    Met Anja praatte ik vandaag over al die prettige ontmoetingen op mijn camino en proefde opnieuw het geluk ervan. Ik zal over acht dagen naar huis terugkeren met een rugzak vol zalige herinneringen!
    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_001194.jpg (284.5 KB)   
    WP_001196.jpg (269.3 KB)   
    WP_001199.jpg (173.4 KB)   
    WP_001202.jpg (235.7 KB)   
    WP_001204.jpg (172 KB)   
    WP_001208.jpg (427.5 KB)   
    WP_001211.jpg (266.3 KB)   
    WP_001221.jpg (248.2 KB)   
    WP_001225.jpg (192.1 KB)   
    WP_001226.jpg (235.7 KB)   

    13-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (8 Stemmen)
    12-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 90: Van Portomarin naar Palas de Rei 26 km
    Al 90 dagen onderweg! 90 heerlijke dagen! Ik doe er nog 9 bij. Op dag 99 zal ik naar huis vliegen. Het thuisfront heeft me een vlucht geboekt van Porto naar Eindhoven op 21 oktober.
    Ondertussen ben ik weer 25 km verder. Na twee dagen van buien, bleef het vandaag de ganse dag droog. Namiddag was de zon weer van de partij. Het was weer een droomdag. De natuur blijft sprookjesachtig. We zagen enorme paddestoelen en bloemen in alle maten en kleuren. Zoveel bloemenpracht had ik in oktober niet meer verwacht. Oh, wat kan het leven zalig zijn!
    Samen met Anja en Marc voel ik me echt heel goed. We zingen samen, componeren zelf songs, we maken plezier, maar kunnen ook samen mediteren. Ik ben heel blij hen ontmoet te hebben. Ik heb evenzeer contact met veel andere pelgrims. Vier Italianen komen net langs en groeten me vrolijk. Hen zie ik vanaf de grens bijna dagelijks. Ook altijd plezant!
    Mijn droom werd werkelijkheid en is nog steeds niet ten einde. Ik ben enorm dankbaar dat ik deze kans kreeg!

    Bijlagen:
    WP_001171.jpg (221.7 KB)   
    WP_001174.jpg (139.8 KB)   
    WP_001176.jpg (231.6 KB)   
    WP_001177.jpg (366 KB)   
    WP_001179.jpg (150.9 KB)   
    WP_001180.jpg (278.3 KB)   
    WP_001181.jpg (151.2 KB)   
    WP_001182.jpg (366.4 KB)   

    12-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (31 Stemmen)
    11-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 89: Van Sarria naar Portomarin 23 km
    Het is hier zo gezellig! We zitten met vier in de kleine keuken van de alberge met een glaasje bier en wat olijven en chips. We hebben net zangstonde gehad.  Ik leer de Duitsers Nederlandse kinderliedjes. :D
    Eigenlijk had ik me voorgenomen niet langer dan drie dagen met dezelfde mensen op te trekken, maar het is zo plezant. We gaan samen verder tot Santiago de Compostela.
    De natuur was weer 'wunderbar'! We volgden oude Romeinse wegen, we liepen tussen eeuwenoude muren, met mos bedekt, langs knoestige, oude bomen, ... Ik krijg daar niet genoeg van. Zalig, al doen mijn voeten soms pijn.
    Soms lopen we in stilte, elk in gedachten verzonken en genietend; soms hebben we diepzinnige gesprekken en soms hebben we zo'n plezier. Zo werd ik vandaag gekroond tot 'Miss Hinkelstein' nadat ik een weddenschap won.
    En op de Romeinse wegen was ik 'de dappere Galliër!'
    We bevinden ons nu op 90 km van Compostela. Elke km (of halve km) staat een aanwijzing. Bij de paal met 100 km moest natuurlijk een foto gemaakt! En ook bij die met 99.5 km!
    Nog vier dagen ... 
    Grüsse von Miss Hinkelstein!

    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_001154.jpg (196.8 KB)   
    WP_001157.jpg (264.6 KB)   
    WP_001159.jpg (188.7 KB)   
    WP_001160.jpg (272.6 KB)   
    WP_001164.jpg (185.2 KB)   
    WP_001166.jpg (229.1 KB)   
    WP_001168.jpg (166 KB)   
    WP_001169.jpg (133 KB)   

    11-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (8 Stemmen)
    10-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 88: Van Biduedo naar Sarria 32 km
    Ik voelde me vandaag Alice in Wonderland! Galicië is zo mooi en zo groen. Overal kabbelende riviertjes, nu en dan kleine watervallen, groene weiden, bossen, veel sprookjesachtige holle wegen, ... Wat is er heerlijker dan in die natuurpracht te wandelen? Het regende af en toe een beetje, maar het was niet koud. 

    Anja maakte een KEI-toffe foto. Ze liep achter me en vond dat ik er langs achter gezien, een beetje uitzag als een  kei (dikke steen) met benen onder. (Ik had de grijze regenhoes over mijn rugzak getrokken) Ze toonde me de foto en ik voeg ze meteen ook toe op mijn blog.  (zie laatste foto) Steengoed, niet?

    Ik was de ganse dag samen met de Beierse Anja en met Marc. Het was net alsof wij vandaag alleen de camino stapten en dat maakte het nog prettiger. Dat we zo weinig andere pelgrims zagen, komt waarschijnlijk omdat we deze morgen de keuze hadden tussen twee routes. Wij kozen met ons drieën voor de langste route omdat we dan het prachtige klooster van Samos zouden passeren en omdat we dan niet OVER maar ROND de berg zouden stappen. We hadden gisteren genoeg geklommen!

    Om 17.45 u. checkten we in in een gezellige kleine herberg. De Oostenrijkse Susanne, die de andere route koos, wachtte ons op. Na onze douche gaan we samen de stad even verkennen en wat eten.


    Verzonden met mijn Windows Phone



    Bijlagen:
    WP_001137.jpg (187.9 KB)   
    WP_001140.jpg (259.1 KB)   
    WP_001142.jpg (203.3 KB)   
    WP_001143.jpg (199.7 KB)   
    WP_001145.jpg (144.6 KB)   
    WP_001147.jpg (130.8 KB)   
    WP_001150.jpg (199.6 KB)   

    10-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (11 Stemmen)
    09-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 87: Van Las Herrerias naar Biduedo 23 km
    De beklimming vanmorgen naar O Cebreiro was pittig! We klommen 8 km lang van 630 m (boven de zeespiegel) tot  1330 m. De regen zorgde voor wat verkoeling. O Cebreiro, gelegen op de top, was adembenemend, letterlijk en figuurlijk! O Cebreiro... een naam die klinkt als een lied. Ik trad er eerst het kerkje binnen. De eenvoud ervan bekoorde me. Er brandden al meer dan honderd kaarsen en ik plaatste mijn kaars erbij.

    Het dorpje lag heel in de wolken en dat gaf het iets mysterieus. Ik was ondertussen in het gezelschap van de Oostenrijkse Susanne, de Duitse Anja en nog steeds Marc. We keken even rond maar het waaide er koud en dan stapten we snel verder. Het pad ging met momenten nog fel op en af. Heel vermoeiend! De Italianen achter ons zongen luid over 'O Cebreiro'. Het klonk goed. En even later klonken Duitse liederen van mijn stapgenoten. Dat stapt lekker.

    Rond 15.30 arriveerden we in het kleine boerendorp Biduedo. We waren alle vier moe en namen een kamer in een 'hostal'. Iets meer luxe hier dan in een 'alberge'. We hebben bedden met lakens en dekens!
    Door het venster zie ik net een boer zijn koeien over straat terug naar de stal brengen. En nu hoor ik iemand mijn naam roepen. Ik moet gaan eten, want er staan er drie op mij te wachten!  Tot morgen!

    Verzonden met mijn Windows Phone


    Bijlagen:
    WP_001107.jpg (177.8 KB)   
    WP_001108.jpg (195.7 KB)   
    WP_001114.jpg (166.9 KB)   
    WP_001118.jpg (203.2 KB)   
    WP_001121.jpg (226.7 KB)   
    WP_001124.jpg (183 KB)   
    WP_001126.jpg (180.3 KB)   
    WP_001127.jpg (125.2 KB)   

    09-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (9 Stemmen)
    08-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 86: Van Villafranca naar Las Herrerias 22 km
    De thermometer in de stad gaf 14 graden aan toen ik om 8.20 u. vertrok. De hemel was licht bewolkt. Heerlijk weer! Ik stapte alleen vandaag. Mijn Hamburgse stapmaatje van de vorige dagen nam om half 9 de bus omdat hij een kleine ontsteking heeft aan zijn voet. Maar hij reserveerde alvast een bed voor mij, zodat ik heel op mijn gemak kon wandelen vandaag. En dat heb ik gedaan! Het pad liep wel voor een stuk langs de straat, maar er was weinig verkeer. Ik stapte ook langs steile rotswanden en langs kabbelende riviertjes, langs beboste heuvels en weiden met koeien. Ik zocht me af en toe een mooi plekje om gewoon wat te zitten en te mijmeren. Zalig!
    De Zwitserse Anja heb ik niet meer gezien onderweg. Ze zou het heel rustig aan doen vandaag samen met haar vriendin die ook een ontsteking heeft aan haar voeten. Ze waren aangenaam gezelschap aan tafel gisteravond. En de pelgrimsmenu had al lang niet meer zo goed gesmaakt. Het voorgerecht was voor een keer met veel verse groenten, de vis was lekker bereid en het nagerecht ... Mmmm!
    In Villafranca waren gisteren alle drie de kerken gesloten, maar vandaag vond ik onderweg een heel mooie kapel open. Daar heb ik ook even gezeten en nog eens een echte kaars kunnen branden.

    Ik verblijf vandaag samen met Marc in een landelijke, kleine herberg met een gezellig terras met schommelstoelen. Van op mijn schommelstoel heb ik uitzicht op heuvels en weiden en hoor ik alleen het vrolijke geklingel van de koeienbellen. De temperatuur is geklommen tot 26 graden. Het geeft me zo'n zalig vakantiegevoel. Ik voel me echt een verwend nest als ik bedenk dat thuis iedereen aan het werk is. Toch blijf ik mijn tocht op het gemak verder zetten. Ik voel dat ik de rust 's namiddags nodig heb voor mijn voeten.


    Omdat in dit piepkleine dorpje geen andere herbergen zijn, zal het een rustige avond worden. Hier heb ik nog maar enkele pelgrims zien arriveren.  Maar in het gezelschap van de komische Marc zal ik me zeker amuseren. Hij heeft vroeger podiumkunsten gestudeerd en zo veel geacteerd en in Musicals meegespeeld. Acteren is iets wat ik ook altijd graag heb gedaan. En hier fantaseren en acteren we er soms samen op los. Heerlijk!


    Verzonden met mijn Windows Phone





    Bijlagen:
    WP_001083.jpg (124.7 KB)   
    WP_001086.jpg (254.5 KB)   
    WP_001087.jpg (166.7 KB)   
    WP_001088.jpg (190.6 KB)   
    WP_001092.jpg (215 KB)   
    WP_001096.jpg (239.5 KB)   
    WP_001098.jpg (168.7 KB)   
    WP_001100.jpg (221 KB)   

    08-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    07-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 85: Van Ponferrada naar Villafranca del Bierzo 21 km
    Amai, het was warm vandaag! En dat voor oktober. Rond half drie kwam ik doorweekt van het zweet aan in Villafranca. Mijn voeten brandden. Vandaag was 21 km echt genoeg voor me. Gek, sommige dagen loop ik met gemak meer dan 30 km en vandaag was het redelijk vlak en waren de laatste kilometers me teveel. Daarmee wil ik niet zeggen dat het geen fijne dag was. Integendeel. Ik genoot van het gezelschap van Marc en Anja uit Winterthur (Zwitserland) en van weer een schilderachtig landschap. We liepen weer door wijnvelden waar plukkers met grote manden op hun rug de druiven aan het oogsten waren. Alles is zo groen hier: de beboste heuvels, de weiden, veel brem, de wijngaarden, ... Ik wilde voortdurend foto's maken. Ik moet weer gaan selecteren voor mijn blog.



    Ondertussen heb ik nog minder dan 200 km meer te gaan tot Santiago de Compostela. 15 oktober aankomen moet lukken. MAAR... Ik zal niet op tijd terug thuis zijn voor de kienavond op school.  Ik ga vandaag iets verklappen ... Ik wil nog wat verder stappen! Ik ga na Compostela, nog verder stappen tot Fisterra of ook 'Finisterra' genoemd. 'Finisterra' betekent letterlijk: het einde van de wereld. Het dorp ligt in een uitsteeksel van Spanje aan de zee. In lang vervlogen tijden moesten pelgrims tot daar stappen om er een schelp te rapen. De schelp diende als bewijs dat ze in Compostela waren geraakt. Tegenwoordig is dat niet meer nodig. We krijgen een oorkonde in Compostela, na het tonen van ons stempelboekje.

    Ik heb op mijn hele tocht de zee nog niet gezien. En ik wil ook nog graag een schelp rapen! Het zijn maar drie extra dagetappes tot Fisterra. (in totaal 92 km) Dat kan er nog wel bij! Tja en aan het einde van de wereld kan ik niet verder meer! Dan moet ik terug! Maar dan neem ik de bus terug naar Compostela.
    En daarna... wil ik ... naar ... naar huis natuurlijk! Het zal toch deugd doen om weer in mijn eigen bed te slapen en om iedereen terug te zien en om weer donker granenbrood te kunnen eten en veel groenten en ... Och, die laatste twee weken gaan ook omvliegen. En ik ga er er nog heel erg van genieten, daar ben ik zeker van.


    Verzonden met mijn Windows Phone











    Bijlagen:
    WP_000996.jpg (138.4 KB)   
    WP_001058.jpg (113.8 KB)   
    WP_001061.jpg (154.4 KB)   
    WP_001062.jpg (135 KB)   
    WP_001063.jpg (223.8 KB)   
    WP_001065.jpg (171.7 KB)   
    WP_001067.jpg (129.5 KB)   
    WP_001068.jpg (133.8 KB)   
    WP_001073.jpg (142.1 KB)   

    07-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (10 Stemmen)
    06-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 84 Van Foncébadon naar Ponferrada 27km
    "Dass ist der hammer!", dat was de zin van de dag. De Duitse uitdrukking betekent zoiets als 'ongelooflijk mooi' of 'fantastisch' of 'superfijn'.

    Marc uit Hamburg (Duitsland) was vandaag mijn stapmaatje. En plezier dat we hebben gehad!

    Gisteren om 16 u. zat ik op het terras van de herberg in Foncébadon en zag een man met een koffie in zijn handen naar een plaats zoeken op het terras. Ik nodigde hem uit aan mijn tafeltje en meteen hadden we een fijn gesprek. Hij stelde zich voor als Marc uit Hamburg. We spraken meteen af om om 19 u. samen te gaan eten.

    Terwijl hij ging douchen en rusten, wandelde ik door het dorpje. Foncébadon lijkt een beetje een spookdorp. Het staat bekend voor zijn gevaarlijke, loslopende honden. Het hele dorp bestaat uit ruïnes.Enkel twee huizen zijn nog bewoond. Het oude kerkje doet dienst als pelgrimsherberg.  De grootste verrassing was dat ik voor de andere herberg Robert en Roy, de twee leuke jongens uit Nederland, terugzag. Zij waren de eerste pelgrims die ik ontmoette in augustus langs de Loire in Frankrijk. Robert zag ik nog één maal terug in Saintes in Frankrijk en na zo'n lange tijd zag ik hen beiden nu weer. Ik zette me wat bij hen op de bank en we hadden elkaar heel wat te vertellen. En natuurlijk moest er toen een foto gemaakt voor de blog. Ik zag hen vandaag nog een paar keer. Toffe kerels zijn het!

    Om 19 u. at ik dan samen met Marc de pelgrimsmenu. Een Parijzenaar vergezelde ons aan tafel. Het werd een gezellig etentje. Marc vroeg of we deze morgen samen konden vertrekken. Hij is echter geen ochtendmens en dus vertrokken we 'pas' rond 8 u.

    Het pad steeg meteen in de richting van het 'Cruz de ferro' ( het ijzeren kruis). We zagen de zon opgaan en legden dan ons steentje bij de grote hoop stenen rond het oude kruis. Toch een speciaal moment!

    Het pad bleef nog even stijgen. We genoten van het stappen door de ongerepte natuur. Het schitterende berglandschap werd enkel wat verstoord door hoogspanningsmasten en windturbines. Maar Marc vond alles 'der hammer!'

    En dan ging het alleen nog bergaf, soms erg steil over een stenig pad. Het was echt 'opletten geblazen'. Mijn stokken hielpen me recht te blijven. Maar af en toe stond ik krom ... van het lachen! Het klikte gewoon met de 37-jarige Marc. We hadden het grootste plezier en ik leerde weer heel wat Duitse woorden bij. Het was echt 'der hammer' vandaag! En toch waren er onderweg ook diepzinnige gesprekken. Dat maakt mijn camino zo bijzonder.

    Ook vandaag aten we samen in de stad. Misschien stappen we morgen nog samen, misschien ook niet. Dan ga ik weer alleen verder om weer anderen te ontmoeten. Ik ben het echt nog niet moe!



    Verzonden met mijn Windows Phone



    Bijlagen:
    WP_001030.jpg (125 KB)   
    WP_001032.jpg (158 KB)   
    WP_001037.jpg (165.6 KB)   
    WP_001040.jpg (151 KB)   
    WP_001043.jpg (151.9 KB)   
    WP_001048.jpg (216.9 KB)   
    WP_001051.jpg (143.1 KB)   
    WP_001054.jpg (102.7 KB)   

    06-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (8 Stemmen)
    05-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 83: Van Murias de Rechivaldo naar Foncébadon 21km
    Wat een heerlijke dag. Het was weer een dag van wauw...wauw...wauw! En ook van zwiep, zwiep, spetter, spetter, ...
    Ik vertrok pas rond 8 u. vanmorgen omdat ik me versliep. In Murias waren drie herbergen en ik was toevallig de enige gast in de derde herberg. Ik had dus een kamer voor mij alleen en sliep aan één stuk door tot half 8. Ik verschoot dat het al zo laat was. Vóór 8 u. moet je de herbergen verlaten. Ik at een granenreep en dronk wat water en was op weg. Het was 4 graden. Mijn vingers leken te bevriezen. Maar de zon was vlug daar en om 9 u. zat ik al op een terras in de zon te ontbijten.
    Een uur later ritste ik mijn broekspijpen af en stopte mijn jasje in mijn rugzak. De lucht was azuurblauw en de temperatuur bleef de hoogte in gaan. En dat deed ik ook. Ik klom gestaag. Het uitzicht was betoverend. Overal rond me zag ik heide, bomen, weiden, struiken en duizenden paarse bloempjes zonder steeltjes. Zelfs ons pad was ermee bezaaid. Als je ze wil plukken, dan vallen ze uit elkaar omdat ze geen steeltje hebben.
    Bij het ontbijt maakte ik kennis met Sue uit Australië. We hadden een fijn gesprek en ze wou graag met me mee tot Foncébadon, maar in het pittoreske dorp Rabanal del Camino bedacht ze zich. Ze was moe en wou de grootste beklimming uitstellen tot morgen. Ik trok alleen verder en ontmoette dan Sarah uit Zuid-Afrika. Zij slaapt naast me vannacht. We dronken al samen een biertje. Het belooft weer een gezellige avond te worden!
    Ik bevind me nu op anderhalve km van het 'Cruz de Ferro'. Morgen bij zonsopgang zal ik er mijn steen die ik van thuis uit meedraag, neerleggen. De steen symboliseert een mentale last. Daar zou ik dan morgen van verlost moeten zijn. :)
    Vandaag heb ik ook een paar keer bijna gevlogen. Rondgapend struikelde ik tot driemaal toe over een dikke steen. Rondgraaiend met mijn armen kon ik me telkens nog net recht houden. Geen buiklanding dus!


    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_001007.jpg (196.1 KB)   
    WP_001014.jpg (145.9 KB)   
    WP_001017.jpg (218.2 KB)   
    WP_001019.jpg (144.3 KB)   
    WP_001021.jpg (131.4 KB)   
    WP_001022.jpg (202.6 KB)   
    WP_001043.jpg (151.9 KB)   
    WP_001045.jpg (260.3 KB)   

    05-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (9 Stemmen)
    04-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 82: Van San Martin de Camino naar Murias de Rechivaldo 27 km
    De kaap van 2000 km is overschreden! Gisteren vroeg de Canadese Marcellino me hoeveel km ik al gelopen had en toen kwam ik tot de vaststelling dat dat minstens 2000 km moet zijn. "That's amazing", zei Marcellino wel zeker 10 keer. Duitsers zeggen altijd: " Dass ist wahnsin!" Tja, vandaag onderweg telde ik uit hoeveel stappen dat ongeveer zijn. Afgerond ongeveer 2 700 000 stappen. Ja, zo lijkt het inderdaad al waanzinnig veel. Maar ik ga nog door!

    De tweede helft van de etappe was vandaag weer waanzinnig mooi! Weer heel anders, terug midden door de natuur. Het pad ging op en af en ik zag voor me weer bergen opdoemen. Die wachten op me! Ik nader Galicië en dat stuk van Spanje is bergachtig. Op een uitzichtspunt onderweg kon ik boven op de berg al het"Cruz de Ferro" zien, waar pelgrims hun steen neerleggen. Daar moet ik naartoe! Ik heb dus heel wat klimwerk voor de boeg!

    Ik had gepland in Astorga te overnachten vandaag. Er heerste vanmiddag al een gezellige drukte in deze mooie stad. Ik passeerde de kathedraal, maar die was gesloten. Er is ook een prachtige nieuwe pelgrimskerk met heel veel mozaïek aan de buitenkant. Ik had die zo graag vanbinnen gezien, maar ook deze was gesloten. Dat vind ik zo jammer in Spanje. Er staan ook zelden openingstijden bij vermeld. Ik zette me wat op een bank bij de kerk. Het was 13 u. en de zon brandde op mijn armen. Ik wou terug de natuur in. Ik pakte mijn rugzak weer op en verliet de stad. 
    Vier km verder vond ik een herberg in een idyllisch dorpje met allemaal oude huisjes in natuursteen of leem. Hier wou ik blijven! Ik heb na mijn douche en de was nog meer dan een uur op mijn sandalen door het dorp geslenterd. Tot drie maal toe vandaag kwamen oudere inwoners me een hand geven en wat praten en dan wensten ze me 'mucho suerte' ( veel geluk) of 'buen camino '  Ik ben zo blij dat ik toch een beetje Spaans kan spreken met de mensen van hier.



    Verzonden met mijn Windows Phone


    Bijlagen:
    WP_000980.jpg (137.6 KB)   
    WP_000984.jpg (137.3 KB)   
    WP_000986.jpg (177 KB)   
    WP_000990.jpg (242.4 KB)   
    WP_000991.jpg (120.7 KB)   
    WP_000998.jpg (186.3 KB)   
    WP_000999.jpg (194.5 KB)   

    04-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (9 Stemmen)
    03-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 81 Van Léon naar San Martin del Camino 26km

    León heeft me bekoord. De gezellige straten, de machtige gebouwen, de vele sculpturen, de mooie glasramen in de kathedraal, maar ook het weer en het gezelschap, het was allemaal geweldig. En na het avondgebed bij de zusters Benedictijnen sliep ik als een roosje.
    Een stad uitlopen is altijd minder leuk, maar Katrin en Antonia liepen nog een klein stukje mee en wuifden me dan uit. Dat hoort ook bij de camino: voortdurend afscheid nemen en weer nieuwe mensen ontmoeten.
    Vandaag liep ik het grootste stuk van de weg alleen, maar dat vind ik niet erg. Jammer genoeg liep het pad meestal langs de  (soms drukke) straten. Onderweg waren de bars vandaag gesloten, maar dan zag ik voor me een aantal pelgrims samentroepen voor een huis. Ik dacht dat er een winkeltje was waar je een drankje kon kopen. Maar het was beter dan dat. Grappig ook! Een man bood appeltjes en pruimpjes uit zijn tuin aan voor twee zoenen van de 'peregrinas'. Hij had zelfs een stempel voor in ons boekje. Ik rustte me er ook even op de bank en at een lekker zuur appeltje. Ik kreeg een stempel van de goedlachse man en maakte mijn schuld goed met twee klinkende zoenen.
    Na 22 km vond ik een bar open en bestelde me tortilla met brood. Het was net 12 u. Tortilla (ei met aardappelen vermengd) kan je hier in Spanje in elke bar eten. Voldaan stapte ik nog vier km verder en vond dan weer een huiselijke alberge. Het oudere koppel van deze herberg is heel vriendelijk. De vrouw is druk in de weer in de keuken. Het begint al lekker te ruiken. We kunnen hier straks dus samen eten aan lange tafels. Dat is altijd nog gezelliger dan in een restaurant.
    Ik deel een kamer vandaag met een oudere, lieve man uit Canada, Marcellino genaamd, en met een Spaanse vrouw. Met drie op een kamer zal het wel een rustige nacht worden.

    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_000969.jpg (173.1 KB)   
    WP_000971.jpg (141.5 KB)   
    WP_000972.jpg (123.2 KB)   
    WP_000973.jpg (159.5 KB)   
    WP_000974.jpg (106.9 KB)   

    03-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)
    02-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 80 Van Villarente naar Leon 13 km
    Een paradijs voor pelgrims, dat was de albergue in Villarente. Het was er niet alleen heel gezellig en netjes. De 'hospitalieros' waren ook heel joviaal en konden goed koken! Zo'n pelgrimsmenu als gisteren had ik nog niet gehad. Ik at een heerlijke salade als voorgerecht, dan kip met frietjes en dan een kom verse fruitsalade. Hemels!
    Deze morgen ging het pad een stuk bergop en dan zagen we van ver de stad León al liggen. Rond 11 u. konden we albergue al in. We slapen vannacht in een oud klooster der zusters Benedictijnen. Heel mooi en midden in het centrum. Samen met Katrin en Antonia heb ik al veel bezichtigd. Dadelijk krijgen we een begeleid bezoek in de kathedraal. Vanavond zoeken we een gezellig restaurant in de stad en daarna gaan we in de kapel van het klooster naar een viering.
    Morgenvroeg neem ik afscheid van de Duitse vriendinnen en stap ik weer alleen verder. Maar eigenlijk ben je hier nooit alleen.
    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_000941.jpg (276.5 KB)   
    WP_000947.jpg (166.3 KB)   
    WP_000950.jpg (145.9 KB)   
    WP_000953.jpg (144.6 KB)   
    WP_000959.jpg (144 KB)   

    02-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen)
    01-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 79: Van El Burgo Ranero naar Villarente 26 km
    Een idyllische tuin vinden om helemaal tot rust te komen, wat kan ik me meer wensen? Tot morgen blijf ik in het gezelschap van Katrin en Antonia. Dan keren zij terug naar huis. Ze zullen het volgend jaar de laatste 300 km van de Camino lopen. Vandaag verblijven we in één van de gezelligste herbergen tot nu toe, met een grote zitruimte met banken en zetels, verzorgde slaapruimtes en dus ook een idyllische tuin met exotische planten en alweer ligzetels.

    Antonia heeft me net mijn voeten verzorgd. Ik heb al sinds een week boven op beide dikke tenen een blaar, maar deed er niets aan. 's Morgens voel ik dat wel even, maar na een tijdje stappen niet meer.  Nu was één blaar toch wel erg dik geworden en heeft Antonia er met een ontsmette naald een draadje door getrokken zodat het vocht er uit kan. En ik, zo bang van naalden, ben heel flink geweest! :)

    We naderen de stad León en dat betekent ook dat we de hoogvlakte met de eindeloos rechte wegen in die eindeloze vlakte gaan verlaten. Deze hoogvlakte noemt men in Spanje de 'meseta'. Ik had op voorhand van pelgrims al over de meseta horen praten als het ergste stuk van de camino. In hartje zomer moet dit ook zwaar zijn omdat je nergens schaduw vindt. En als het regent kan je nergens schuilen en zonder variatie lijkt de weg eens zo lang.
    Ik moet het weer zeggen dat ik enorm geluk heb met het weer. 's Morgens is het fris, maar vanaf 11 u. kon vandaag de jas weer uit. En namiddag klom de temperatuur weer vlot boven de 20 graden. Goed weer en goed gezelschap maakte de meseta voor mij aangenaam.

    Morgen stap ik maar 13 km tot León. Dan heb ik namiddag alle tijd om de stad te verkennen. Over twee weken ben ik normaal in Compostela. Wat gaat de tijd snel!

    Gisterenavond kreeg ik een droevig berichtje van Julia uit Lübeck. Ze heeft de camino vroegtijdig moeten verlaten om terug naar huis te keren. Haar moeder is gestorven. Ik was er even niet goed van en stuurde haar een berichtje terug. Ook vandaag waren mijn gedachten veel bij Julia. Ik had haar zo graag terug gezien in Compostela...
    Verzonden met mijn Windows Phone


    Bijlagen:
    WP_000927.jpg (161.3 KB)   
    WP_000932.jpg (131.5 KB)   
    WP_000933.jpg (149.6 KB)   
    WP_000934.jpg (145.3 KB)   
    WP_000935.jpg (149.1 KB)   

    01-10-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (12 Stemmen)
    30-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 78 : Van Terradillos naar El Burgo Ranero 31 km
    'So ein tag, so wunderschön wie heute ...'
    Dat lied speelt vandaag voortdurend in mijn hoofd. Ik ben bijna de ganse dag al in het gezelschap van Katrin en Antonia uit Duitsland en nu liggen we naast elkaar te zonnen in ligzetels in de grote tuin van de 'alberge'.
    Het was werkelijk een wondermooie dag vandaag en nog!
    Ik vertrok om 7. 20 u. onder een prachtige sterrenhemel in het licht van de volle maan. Het was terug bijna windstil. Het landschap was het eerste stuk weer licht glooiend. Even na 8u. leek de maan aan de horizon de aarde te raken. Heel mooi! Ik keerde me op en zag een schitterende zonsopgang. En mee verbleekte de maan.
    De zon toverde een ellenlange schaduw van mezelf op mijn pad, die je zo zag krimpen terwijl de zon hoger klom. In gedachten was ik even omringd door mijn leerlingen. Elk jaar trek ik op een zonnige dag op verschillende tijdstippen met hen naar buiten om de schaduwen te bestuderen en te meten. Ze moesten er op dat moment hier even bij zijn geweest. Ik kon me hun enthousiasme zo voorstellen.
    Wat me opviel, was dat de vogeltjes zo lustig floten vandaag. Het beloofde een fantastische dag te worden.
    Na een achttal kilometers, rustte ik even op een bank en zag dan Katrin en Antonia naderen. Ik had niet gedacht hen nog terug te zien. De vreugde was wederzijds en we stapten de rest van de dag samen. Na 23 km wilde Antonia een slaapplaats reserveren, maar omdat het ondertussen zo een heerlijk wandelweer was, konden Katrin en ik haar overtuigen om er nog 8 km aan te lappen. We grapten dat we in El Burgo Ranero een herberg zouden vinden met een grote tuin met ligzetels,... In het dorp aangekomen, rond 15 u. wees een vrouw uit het dorp ons de weg naar, volgens haar, de mooiste herberg. We stapten er naartoe en het eerste wat we zagen was... een mooie tuin met ligzetels! We schaterden het uit en deden de reeds aanwezige pelgrims verbaasd opkijken.
    Geen tien minuten later lagen we languit in de ligzetels en genoten NIET van een cocktail, maar -op pelgrimsmaat- van stukjes appel en banaan, die Katrin met ons deelde.
    'So ein tag, so wunderschön wie heute ... Lalalalalala.... '
    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_000911.jpg (135.8 KB)   
    WP_000912.jpg (100.8 KB)   
    WP_000915.jpg (125.2 KB)   
    WP_000916.jpg (151.5 KB)   
    WP_000919.jpg (281.9 KB)   
    WP_000922.jpg (194 KB)   
    WP_000923.jpg (189.9 KB)   
    WP_000925.jpg (198.6 KB)   

    30-09-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (9 Stemmen)
    29-09-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 77: Van Carrion naarTerradillos de los Templarios 26 km
    Mijn was hangt lekker te wapperen in de wind en ik zit op het terras uit de wind te genieten van de zon. Ik voel me terug kiplekker! Gelukkig, want de eerste 17 km vandaag was er alleen onze weg en rondom ons een eindeloze vlakte. Geen dorpjes, geen bars, zelfs zelden een boom of struik om achter te schuilen. Je kan je wel voorstellen hoe blij ik was dat mijn buik niet meer rommelde!
    Sommigen vonden het een saai stuk. Tja, de weg was kaarsrecht en leek eindeloos en boven ons hing een grijze lucht, maar mijn blik werd voortdurend getrokken naar het noorden. Daar kleurde de lucht lichtblauw en er vormden zich voortdurend wisselende, prachtige wolkenformaties. Ik dacht aan Marcel, die de wolken graag bestudeert en benoemt. Vandaag zag ik, denk ik, een 'lenticularis', een wolk gelijkend op een ufo, door de krachtige wind gevormd.
    Ja, de wind was weer krachtig en fris. Hij blies me af en toe bijna van het pad, maar ik stapte dapper voort. Ik voelde me terug super. Ik passeerde de altijd vriendelijke Bill uit Chicago, de mannen uit Arizona en Alan uit Engeland en maakte met iedereen even een praatje. En als ik weer alleen was, zong ik ... "It's a long way to (Ti) Compostela, it's a long way to go. But, I'll go there, to Compostela, I'm the happiest girl you know! Lalalala, lalalala,..."
    Ik zag gisteren op T.V. beelden van noodweer met erge overstromingen in midden en Zuid-Spanje. Bijna in heel het land regende het de laatste dagen overvloedig. Maar hier regende het enkel 's avonds een beetje of 's nachts. Ik ben echt een geluksvogel wat het weer betreft, al 77 dagen lang! Laat de wind maar waaien, die krijgt me niet klein!
    Ik vond na 26 km een geweldige herberg en geniet weer van het samenzijn met de andere pelgrims. Je komt vaak dezelfden tegen en het voelt een beetje alsof we familie zijn van elkaar. Het kan echt heeeeel gezellig zijn. Ik heb er weer enorm veel zin in. En honger dat ik weer heb! Een biertje heb ik me alvast weer laten smaken vandaag.
    Aan jullie allen: een heel fijn weekend! ;-)
    Verzonden met mijn Windows Phone

    Bijlagen:
    WP_000900.jpg (149.6 KB)   
    WP_000901.jpg (104.2 KB)   
    WP_000902.jpg (135 KB)   
    WP_000903.jpg (165.6 KB)   
    WP_000905.jpg (173 KB)   
    WP_000906.jpg (154.9 KB)   
    WP_000907.jpg (126.1 KB)   
    WP_000908.jpg (210.7 KB)   

    29-09-2012 om 00:00 geschreven door Reinhilde Clijsters  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)



    Foto

    Foto

    Gastenboek
  • Education is compulsory for the students till 16 or 18.
  • OUNCES VS QUART
  • CUPS MEASUREMENT
  • Grams in a teaspoon
  • Buy google ratings for your business

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Archief per week
  • 25/03-31/03 2024
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 20/08-26/08 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 12/03-18/03 2012


    Over mijzelf
    Ik ben Reinhilde Clijsters
    Ik ben een vrouw en woon in Opoeteren (België) en mijn beroep is onderwijzeres.
    Ik ben geboren op 22/03/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Wandelen.
    Ik ben al 28 jaar gehuwd met Marcel en heb twee geweldige kinderen: Tim (26) en Lize( 24)

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs